Weekend
Somalische kandidaat voor gemeenteraad Reykjavik
ilN UW VAKANTIE
OEK VAN HOLLAND
XE WOUD
-BRITTANNIE
me
GEWIJZIGDE
SLUITINGSTIJD
lebirge/Sauerland
'HESBORNER KUCKUCK'
i - Grossari - Nationaalparki
HMOHUtmt?
0BSTEM
De vergeefse
pogingen van de
Nieuwe Partij om
in de Kamer te
komen
'Mensen, in
Millingen aan de
Rijn zijn we goed
voor vier
raadszetels'
1994
Reizen en Rekreatie is
gezamenlijke rubriek va,,
VNU Dagbladengroep
Advertentiereserverinn
tel. 073-125225, faxfc
Postbus 449, 5201 AKq
Adv. Reizen Re,
Pt Hemelvaartsdag is de sluit»,
N naar woensdag 11 mei 15 qq
Op gezins-
le comfort)
nr, 5 pers.
Ral wandel-
B345-1673
Reizen en Reb,
de wekelijkse
vakanierubrie'kT
VNU Dagbfai
(GE camp.
en dag-
Ik chalets
npl. inger.
Jgseiz. juli/
veek.voor-
l per week
iKörperich.
1472.
PRUMZURLAY p
de zuideifel. Verbli
rustige Htl 'Haus i
Kmrs do/wc Hp
p.p. Lid v. ANWB
ken Nederlands, r
496523534, fax 122(
lur: bungalows 2 t/m 7 pers.
1 rustig park Ned. beheer
Tandel- of excursiegebied
huisdier toegestaan
pc.: C. Hage, tel: 05753-2098.
HOTEL (18 km. van Winterberg) Hj
fel in de omg. Comf.inger. ANWBt
Ier: 53 k., lift, gr. verw. zwemb
lUniek gel. a.d. voet v.d. Bollerbe
Igen en bossen van HOCHSAUEf
Ti uit een plez. ontsp. vak. bij ons
v.a.DM 420,- HP incl. keuzemenu
lige kind. kort. Oelfestraat 22
lorn.T:00-492984475 Ned.gespr.Fa
j Willingen/
p. v.a.
-10/7 '94.
75.
HOTEL AM STEIN!
15 km van Wints
Zomer nog vrij. Kindt
12 jr. gratis bij oudt
kamer. Tel: 00-49.298
|E, 72175
Fam.Graf,
18228 Fax
aangename
ng. Kmrs.
balkon. Vr.
,-/45,-.
Iteren
riek
fkreatie
25225
Wandelen, fietsentf
Gasthof/Slagerij Sdler.il
park en openlucht»»
bl] familie OesterW
1 wk. HP met paardekoetsrit DM3S
2 wk. HP met
georganiseerde grillavond DM7]
72270 Balers brat
Klosterrelchenbscli
Tel. 00-49.7442.2275
|"HRIN, A 5611 Grossari Salzburgeri
Is en hotelappartementen 2-6 pers
fel., kabel-tv, overd.zwemb., sauna
Jjweide, voortr. keuken, zeer rustlij
let en keuzemenu v.a. DM 66,-. 2Ï"
B0 berghutten met compl. verzorg,,
larmd buitenbad, tennis en minigolf
j/6414/292 - Fax: 0043/6414/8230,
Flattach
Ik.won. en
pSEN vak.
off. ver-
Ur.
|ervoordeel.
op glet-
bn. 8 dgse
lus, skipas,
|oor slechts
il 4-28 mei.
REIZEN
200 u.SGR
ZOMERREIZEN naai
per bus. 7 dgn. v.a.
incl. HP en excursies.!
28 mei, 25 juni en 4
data in juli en sept. G
Reizen (SGR) 080-61»
ÜINOTEER DIT»
T.h. in Mittelberg ons
inger. 2-5 p. vak.wot
alle comf. in pr. wanA
1000-2500 m. Voor zo
en najaarsvak. Voord.
01696-73600 t.22u+wb
vak.huisjes
ren. 00-46.
088 Nederl.
tot 2100u.
De vakantierubriek M
EN REKREATIE boom
prettige aanbiedingen.
tisG-ferri&& van Stena Line *aart
abel en voordelig van Hoek "3"
(vanaf Breda binnen een vu'
ar?; naar Harwich. Daar heeft v
sluiting op de Britse snelvvegen'
r bijf uw reisburoRabobank of
Stena Line: 01747-B4140-
lock van Holland Harwich
ZATERDAG 7 MEI 1994
Een politieke eendagsvlieg
Hij gedraagt zich als een
ondeugend schooljon
getje, schuift onrustig
op zijn stoel. Het ka
lend hoofd lichtjes
voorovergebogen, han
den voor de mond om de stroom
woorden wat te stuiten. Een jonge
partijgenote luistert geboeid naar
zijn ontboezemingen. Een enkeling
De 35-jarige Adriaan Bert Blase
(gescheiden, drie kinderen)
verruilde een half jaar geleden
zijn vaste baan voor het
onzekere bestaan als lijsttrekker
van de Nieuwe Partij, een New
Age-alternatief voor D66. Onze
verslaggever volgde hem vanaf
zijn eerste schreden op het
politieke pad tot aan de
verkiezingsavond op 3 mei. Een
plaatsje in het Nationale
Dorpshuis is niet voor hem
weggelegd. Nog niet. De
schamele aanhang komt niet uit
boven de 7000. Maar de
'fluwelen revolutie' is niet meer
tegen te houden, zegt hij
strijdbaar. Portret van een
gedreven dertiger en zijn
rebellenclub'.
Bert Blase op verkiezingsavond 3 mei. Zijn advies aan de koningin: een kabinet van deskundigen.
Door Hans van den Broek
ITRY COT-
euzes. Full
'ES TOURS
ZUID-
iaagse ex-
historische
benemende
ichtige tui-
v.a. ƒ949!
snel voor
Speciale
ile 050-
oer dag) of
r/sgr
kijkt verstoord op. „Wil de lijst
trekker ook opletten?" Bert Blase
lacht verlegen, kleurt, begint drif
tig in zijn agenda te bladeren.
Druk, druk, druk.
„Een verloren avond. Ik heb wel
wat anders te doen," vertrouwt hij
me stilletjes toe. En buigt zich weer
over zijn agenda, die openligt op
maandag 24 januari. De Voorlopige
Ledenraad (VLR) van de Nieuwe
Partij vergadert deze winteravond
in een gewelfde kelderruimte van
een oud Utrechts grachtenpand.
Voordat de ongewisse toekomst
van de raad zelf aan bod komt,
krijgt elk van de 14 raadsleden de
gelegenheid 'iets persoonlijks met
ons te delen.' Verdwaasd kijk ik
Blase aan, hij knipoogt minzaam,
de kinderboekenschrijver,
In groepjes van twee zwoegen de
leden daarna op een vragenlijstje.
Blase ziet zijn kans schoon het
intieme gesprek over zijn privé-le-
ven voort te zetten. Tussendoor
raffelt het tweetal zijn huiswerk af.
„Is het niet beter de ledenraad op
te heffen?," lees ik van hun papier
tje af. Na afloop van deze sessies
somt elk duo zijn klachten, gedach
ten, ideeën, vragen op. Over tafel
vliegen termen als 'despereren,
commitment, interferentie'. Op een
groot wit schoolbord verschijnen
grote woorden als 'verinnerlijking,
gevoel, vertrouwen'.
De Nieuwe Partij hekelt het Haag
se jargon. Helder taalgebruik, pro
pageert de partij. Althans, zo ver
zekerde Blase mij tijdens onze eer
ste ontmoeting, half augustus in de
kleurloze stationsrestauratie van
Gorinchem. Na een aarzelend, af
tastend eerste kwartiertje, brandt
de trotse oprichter van de Nieuwe
Partij los. Nog een paar maandjes
en dan is hij voorlichter af bij het
plaatselijke ziekenhuis. Zijn (in
middels ex-)echtgenote, wijkver
pleegkundige, wordt kostwinner.
Manlief gaat zich volledig wijden
aan de 'publieke zaak'. Vol overtui
gingsdrift doet hij het ideeëngoed
van de partij uit de doeken.
„Vind je dat geen goed idee? Is dat
geen leuk plan? Ja, toch?" Hij
bouwt korte pauzes in om mij een
reactie te ontlokken. Ik wijs hem
nuchter op het hoge D66-gehalte
van zijn politieke geprevel. Hij
kijkt bedachtzaam, neemt een slok
je cerise, veegt een druppeltje van
zijn baard en knikt. Het is waar, de
ideeën van Grote Broer D66 spre
ken hem aan.
Bestuurlijke vernieuwing
staat hoog in het vaandel
van de Nieuwe Partij. Met
voorop het uit het bedrijfs
leven afkomstige 'consent-model'.
Belangrijke besluiten in de Tweede
Kamer moeten door alle partijen
gedragen worden. Met één enkel
handgebaar wuift hij mijn tegen
werping weg als zou deze aanpak
leiden tot een wel zeer stroperige
besluitvorming. „De macht van ar
gumenten gaat boven de macht van
het getal," zegt hij gedecideerd.
Blase omringt zich met communi
catie-deskundigen, media-advi
seurs en voorlichters. De naderen
de verkiezingscampagne wordt een
doorslaand succes, weet hij. Geen
ellenlange verhalen, een mix van
politiek en amusement, spraakma
kende tv-spotjes, luidt de strategie.
„We zouden die spotjes in de vorm
van een tekenfilmpje kunnen
doen," brainstormt de praatzieke
lijsttrekker. „Dat lijkt me een hele
opgave," probeer ik voorzichtig.
„Nou, dan doen we het toch niet,"
reageert hij zonder enige aarzeling.
Het is Blase ten voeten uit. Impul
sief, ongeduldig. Ideeën struikelen
over elkaar heen. Zijn enthousias
me is niet te temperen. Vol trots
kondigt hij half september de over
stap aan van het PvdA-Kamerlid
en 'stemmentrekker' Marjet Ockels
naar de Nieuwe Partij. De ver
wachtingen van Blase zijn hoogge-
spannen. In de rol van persoonlijk
medewerker van Ockels kan hij
zich wegwijs maken in de Haagse
zeden en gebruiken. Ockels is uit
de gratie gevallen met publieke
uitlatingen over het macho-gedrag
van enkele PvdA'ers. 'Een armoe
dig zooitje' is het bij de PvdA,
volgens de zus van ruimtevaarder
Wubbo Ockels.
Ockels - het onzichtbare Kamer
lid - houdt tijdens de Algemene
Beschouwingen haar maiden
speech, welgeteld in 61,2 seconden.
Zij bluft publiekelijk: de Nieuwe
Partij is goed voor zes tot tien
Kamerzetels, Blase is nooit verder
gekomen dan drie tot vier zetels.
De eerste contacten met Ockels
dateren van medio 1993. Beiden
ontdekken later dat de voogd van
Blase - zijn vader stierf toen hij
nog een peuter was - nota bene al
een paar jaar samenwoont met de
moeder van de 50-jarige Ockels.
„Leuk, hè," flapt hij er spontaan
uit.
De eerste tegenslag krijgt de partij
te verwerken op een landelijke ma
nifestatie in Tiel. Zo'n 1500 per
soonlijke uitnodigingen verstuurd.
De evenementenhal herbergt hoog
uit 100 doorweekte sympathisan
ten. Regen klettert onophoudelijk
op het dak, terwijl een zelfverze
kerde Blase het publiek toespreekt,
Hij afficheert zijn partij als een
'groene, niet-linkse partij en nog
veel meer dan dat.' Hij voorspelt
drie tot tien zetels voor de partij.
Ockels bluft, dus ik ook, moet hij
gedacht hebben.
Op dit huiskamercongres
presenteert de partij een
begrotingsspel. Dat onwe
zenlijke spel krijgt later een
prominente plaats in het verkie
zingsprogramma, onder de noemer
'burgerbegroting.' Jaarlijks krijgen
de burgers het recht een voorkeurs
begroting in te dienen. Dat kan
bijvoorbeeld vla het belastingfor
mulier, legt Blase geduldig uit. „En
ministeries hebben het recht om in
onderling overleg het geld .weer te
herverdelen."
In het riante werkvertrek aan het
Buitenhof in Den Haag buigt de
leiding van de partij zich half de
cember over de kandidatenlijst. De
tijd begint te dringen. Blase en
Ockels overwegen 20 kandidaten
op de lijst te krijgen, via de media
gekozen door de Nederlanders. „O
ja, Marjet, we moeten Paul (de
Leeuw -HvdB) nog eens even bel
len," roept hij Ockels toe. Hij wil
misschien wel aan zo'n programma
meewerken, verwachten ze. „Dat
zou mooi zijn, niet?," zegt Blase
hoopvol.
De partij legt contact met Jan en
Alleman om een zo compleet moge
lijke lijst samen te stellen. Ge
sprekken met Harry Mens (de ge
passeerde VVD'er), met de Liberta-
rische Partij, de Federatieven, met
de Politieke Unie 55+ volgen. Een
lokkertje voor de bereidwillige
kandidaten is een voorkeursdrem
pel van nul procent. Wie de meeste
stemmen trekt, komt in de Kamer,
is de achterliggende gedachte. „De
partij telt dus 26 lijsttrekkers. Ie
der voor zich moet campagne voe
ren." Korte stilte. „Heb jij geen zin
om ook bij ons op de lijst te
komen," vraagt hij mij. Ik ben met
stomheid geslagen. „Nee, Bert,
dank je," is het enige dat ik kan
uitbrengen.
In een krakkemikkige auto op weg
naar een partijbijeenkomst in
Maastricht overstelpt Bert mij met
nieuwe informatie. „De partij - met
als werktitel: Partij voor Maat
schappelijk Vernieuwing - is eigen
lijk geboren uit een debat over de
gezondheidszorg. De partij wil een
spreekbuis zijn van de vele goede
Ideeën die in onze samenleving le
ven." Ideeën over 'concurrerende
overheden', over 'een ander geld
stelsel'. Hij zet uitvoerig de onge
rijpte gedachten hierover uiteen:
„Ik geloof dat we sowieso vinden
dater volgt een verhandeling
over punten, munteenheden, de na
delen van geld, rentegevoeligheid,
inflatie.
FOTO MARC BOLSIUS
Ik val hem in de rede, vraag de
reislustige politicus-in-de-dop
naar zijn eerste Haagse ervaringen.
Zuchtend en steunend: „Zo'n grif
fier die eigenhandig verbeteringen
aanbrengt in onze Kamervragen,
de stapels papier, zo hoog (hij
houdt zijn hand tegen het auto
dak). Hopeloos, er is gebrek aan
ruimte voor creativiteit. Originele
ideeën worden door een opeensta
peling van compromissen omge
vormd tot grauwe eenheidswor
sten". En met ingehouden woede
beschrijft hij de Haagse omgangs
vormen: „Persoonlijk medewerkers
worden niet geacht te praten met
Kamerleden. Wat vind jij daar nou
van?"
Het avondje Maastricht is
weinig opbeurend. „We
zijn niet uit op macht. Als
andere partijen onze idee-
en overnemen, heffen we onszelf
op," probeert hij de weerstand
vanuit de vrijwel lege zaal tegen
Dé politiek te breken. „Zolang er
politieke partijen zijn, zal het nooit
goed komen met de samenleving,"
weet een norse bezoeker. Blase (ge
fronste wenkbrauwen) laat zich
niet uit het veld slaan: „Ik erken de
innerlijke tegenstrijdigheid, maar
laten we toch maar even proberen
in de Tweede Kamer te komen."
Na anderhalf uur luisteren naar
deze 'nieuwe visie' vlucht ik naar
de uitgang. Een vrouw van middel
bare leeftijd snelt mij achterna.
'Dat gedoe met die Marjet Ockels'
zit haar erg dwars. „Een klap in
het gezicht, meneer, dat was het.
We moeten niet gaan hangen aan
mensen uit de Tweede Kamer, an
ders verwatert de Nieuwe Partij tot
een ordinaire partij. En ik wil nu
juist geen partij, maar een bewe
ging," fluistert zij op samenzweer
derige toon.
Enige tijd later confronteer ik Bla
se met haar uitspraak. Omstandig
legt hij het 'proces' uit: eerst een
Kamerzetel om vervolgens in Den
Haag een nieuw, ander geluid te
laten doorklinken. „Uiteindelijk
wil ook ik af van de huidige poli
tieke verhoudingen. We moeten in
wezen terug naar zelfbestuur, zel-
fordening, zelforganisatie." Al pra
tend haalt hij tussen een stapel
papier de Heemskerkse Courant te
voorschijn, met een uitgebreid in
terview met een van zijn partijge
noten. „Mooi, hè, om je eigen idee-
en verwoord te zien door iemand
anders."
Eind januari vindt met een van de
potentiële kandidaten voor de kies
lijst een sollicitatiegesprek plaats.
Opmerkelijk: diens politieke aspi
raties komen alleen in de marge
van het gesprek aan de orde. Steun
aan de uitgangspunten van de par
tij? Van hetzelfde laken een pak.
Blase houdt zich op de vlakte, hij
blijkt vooral benieuwd hoeveel
stemmers de gespannen kandidaat
denkt te kunnen winnen. Aan het
slot van het ontluisterende gesprek
krijgt hij te horen dat de driekop
pige sollicitatiecommissie, 'na re
flectie', hem haar mening kenbaar
zal maken. Vervolgens is het aan de
kandidaat zelf om te besluiten of
hij nog op de lijst wil, ongeacht de
uitkomst van de reflectie.
De dag na de gemeenteraadsver
kiezingen. Even Blase bellen,
nieuwsgierig naar zijn stemgedrag.
D66? Nee, hij is niet gaan stemmen.
„De programma's in Gorinchem
spraken mij niet aan," luidt zijn
verrassende verklaring.
Op 21 april spreekt de jonge politi
cus in Rotterdam een gemêleerd
gezelschap in een yoga-ruimte toe.
„Bent u niet bang afgeschilderd te
worden als Sjors van de rebellen
club?," vraagt een bezorgd blik
kende gast. Blase is gegroeid in zijn
rol als partijleider. „De onvrede zal
na 3 mei toenemen, vanwege de
vervlakking in de politiek. Een
nieuwe coalitie wordt hoe dan ook
meer van hetzelfde. De Nieuwe
Partij wil een positief geluid laten
horen, tegenstellingen overbrug
gen." Zijn pretoogjes stralen,
dankbaar neemt hij het applaus in
ontvangst. Hoop gloort aan de ver
re horizon.
De avond van de 'kleine
waarheid', 3 mei. In het
bruine café in Hilversum
heerst een opgewekte sfeer.
„Mensen, in Millingen aan de Rijn
zijn we de vijfde partij geworden^
goed voor vier raadszetels," steekt
hij de 50 aanwezigen een hart on
der de riem. Blase weet daf hij de
slag verloren heeft, maar het 'posi
tieve geluid' is niet te dempen. Zijn
advies aan de koningin: een kabi
net van deskundigen.
„En jij, Bert, onafhankelijk Ka
mervoorzitter misschien?," vraag ik
schamper. Hij speelt het spel vro
lijk mee: „Ik ben beschikbaar". De
volgende ochtend vraagt Bert Blase
een bijstandsuitkering aan.
Als de IJslandse kiezers op
28 mei bij de gemeente
raadsverkiezingen hun
stem uitbrengen, is Amal
Run Qase zonder twijfel de
meest opvallende
kandidaat. Ze is afkomstig
uit Somalië; haar donkere
huidskleur is veel
besproken in het overigens
volkomen blanke IJsland.
Door Hans Bos
Over haar verleden kan de der
tigjarige Amal Rün Qase nu
al een boek schrijven. Na de
dood van haar moeder reisde
ze met een broer van Somalië naar
familie in Zuid-Arabië. Amal was
toen een moslim-meisje van acht jaar
oud. De eerste poging om haar uit te
huwelijken - ze was toen dertien
jaar - wist ze te verijdelen.
Twee jaar later leek er geen ontko
men meer aan. De nacht vóór het
huwelijk nam ze echter de benen.
Met een vals paspoort bereikte ze
Egypte, en later Engeland. Een jaar
of zeven geleden kwam Amal (inmid
dels opgeleid tot computerprogram
meur) tot de slotsom dat Groot-Brit-
tannië, vooral vanwege de slechte
economische omstandigheden, onvol
doende toekomst bood. Ze vertrok
naar IJsland, een spaarzaam be
woond eiland op een steenworp af
stand van de poolcirkel.
Amal voelt zich volkomen thuis in dit
land van gletsjers en geisers. Ze
spreekt inmiddels vloeiend IJslands,
een van de oudste levende talen van
Europa. „Ik ben altijd op zoek naar
nieuwe indrukken, afwijkend van het
bestaande. IJsland voldoet wat dat
betreft nog steeds aan mijn verwach
tingen. Engeland was alleen een tus
senstop tussen de Arabische gevange
nis en de IJslandse vrijheid. Dit ei
land is in feite één grote familie;
iedereen kent elkaar. Je kunt hier
nog zonder gevaar over straat lopen.
Op IJsland heb ik doorlopend een
gevoel van vrede," zo zegt Amal.
De Somalische, een van de zeer wei
nige gekleurde bewoners van het
noordelijke eiland, geeft toe te be
schikken over een onafhankelijk ka
rakter. Sinds 14 maanden is Amal
moeder van een welgeschapen zoon.
Nee, van een bijbehorende echtge
noot is geen sprake. Op het laatste
moment deinsde hij terug voor de
consequenties en was alleen met een
afgedwongen bloedproef te bewegen
het vaderschap te erkennen.
Amal Rün Qase heeft zich na enige
aarzeling kandidaat gesteld voor de
Ijslandse gemeenteraadsverkiezin
gen, die op 28 mei plaats zullen
vinden. Zelf schat ze de kans op een
zetel in de nieuwe Reykjavikse ge
meenteraad op zestig procent; haar
politieke tegenstanders geven haar
niet veel minder kans. Amal: „Ik heb
natuurlijk enkele kenmerken tégen.
Ik ben vrouw, zwart, spreek IJslands
met een Somalisch accent én ben tot
overmaat van ramp een ongehuwde
moeder. Bij de voorverkiezingen
scoorde ik echter zó goed dat ik
uiteindelijk in mijn kandidatuur heb
toegestemd."
Ik stel me niet op als een 'zwarte'. Ik
zoek ze ook niet op. Je moet je niet
aan elkaar vastklampen. Ik heb me
hier volkomen aangepast en ben wie
ik ben; een menselijk wezen." Een
explosie van aandacht in de IJslandse
media was het gevolg van haar kan
didatuur. Amal werd vervolgens her
haaldelijk met de dood bedreigd door
IJslandse racisten. „Ik laat me niet
kisten: de meerderheid van de IJs
landse bevolking is van goede wil,"
aldus Amal.
Het aspirant-raadslid, studente poli
tieke wetenschappen aan de universi
teit van Reykjavik, zorgt op het rusti
ge IJsland al enige tijd voor de nodi
ge opwinding. Ze schreef in de lokale
krant een vlammend betoog tegen de
(doodgezwegen) praktijk dat hoe lan
ger hoe meer IJslanders een echtge
note 'kopen' in Azië. „Het zijn geen
normale mannen die zich aan deze
groeiende vorm van vrouwenhandel
schuldig maken. De gang van zaken
wordt zorgvuldig met de mantel der
liefde bedekt. Het is net als met
incest: daar wil ook niemand over
praten. Bijna driekwart van de al
lochtone vrouwen heeft een criminele
achtergrond. Ik durf te stellen dat
geen van de Aziatische vrouwen op
IJsland uit vrije wil naar IJsland is
gekomen."
Amal staat, opvallend genoeg,
kandidaat voor de conserva
tieve Independent Party (IP)
van premier David Oddson.
„God helpt degene die zichzelf helpt.
Ik vecht voor vrijheid. De linkse
partijen zijn vóór vergroting van de
overheidsinvloed en tégen meer kan
sen voor het individu. Tegenstanders
zeggen dat ik de kansarmen de zak
ken wil laten vullen. Flauwekul: ik
heb geen cent, moet 's avonds Engel
se les geven om het hoofd boven
water te kunnen houden, maar heb
van niemand een cent nodig."
Amal heeft haar politieke carrière al
uitgestippeld. Over vijf jaar, als haar
zoontje wat ouder is, stelt ze zich
kandidaat voor het parlement. „De
wetten hier zijn zó oud, daar moet
nodig iets aan veranderen," stelt ze
met grote nadruk. Na één periode in
het IJslandse parlement stapt ze ver
volgens uit de politiek. Meer dan tien
jaar van haar leven wil ze er niet aan
besteden.
Amal: „Of ik ooit terug wil naar
Somalië? Jazeker. Ik voel me voor
honderd procent IJslands, maar als
de oorlog in mijn geboorteland voor
bij is, wil ik mijn zoon laten zien
waar zijn moeder vandaan komt. Het
zal geen vrolijke tocht worden. In
middels ben ik al twee broers kwijt
geraakt."
Ze denkt geruime tijd na; zegt dan
heftig: „Weet je wat het grote ver
schil is tussen blanken en zwarten?
Blanken bemoeien zich doorgaans
met hun eigen zaken; zwarten vaak
met die van anderen. Dat is in Afrika
de oorzaak van veel ellende."
