m
DE STEM
et zonnetje van
)e Meer blijft
ltijd schijnen
Verend9 hard op een broodje kroket
weggelegd.
lian Dorst Chrysler
een eenmalige
aankoopprijs van
bekendgemaakt
tijd om daadwer-
X ,||ALITEITLEASEN?
hrysler LEASEN
B
onny Silooy viert alweer een titel met Ajax
Amerikaanse scouts vechten om honkbaltalent Christian Ruggenberg:
koninklijke
ptt nedertand
(eihuislaan 156-Breda-Tel. 076-715511 S
ZATERDAG 30 APRIL 1994 DEEL
[Jaap van Essen
üterdam - Silooy kwettert
schettert maar door in het
L eerder zo rustige onder-
-en van de Ajax-spelers.
jsi-boos reageert hij op de
serking van een journalist
j toch niet echt al voor
vierde keer kampioen met
twordt. „Wat zullen we
krijgen. Je wordt echt
jongen. 1983, 1985, 1990
au weer," wijst Silooy de
ispreker terecht. Waarbij
zelf vergeet dat hij in
telijkheid zelfs al aan
vijfde titel met Ajax toe
Immers, ook in het seizoen
1-1982 werden de Am-
dammers landskampioen
Silooy had daar een (wei-
mar zeer bescheiden) bij-
ige in met welgeteld één
eden in de basis.
ijft staan dat geen van de
Ajacieden de kam-
isschaal zo vaak in handen
als Silooy, de lachebek van
In de toch niet bepaald als
lichter te boek staande
sfdstedelijke selectie geldt Si-
de absolute gangmaker,
bedenker van de typische
ïlbalhumor.
j. ik hou wel van een dolle-
l" produceert Silooy het un-
astatement van het jaar.
fat je, soms voel ik me zelfs
nplicht om voor wat humor te
Als we eens verloren
itóen, denk ik'wel eens dat er
;is leuks nodig is. Natuurlijk,
oor een deel is het ook een
aier om mezelf af te reageren,
aar ik doe het ook wel eens
mist om de stress in de groep
testrijden."
eest
iconstante vrolijkheid van Si-
SONNY Silooy is onte
genzeggelijk het zonnetje
in huis bij Ajax. Zodra
de 30-jarige verdediger
het spelershome betreedt
is het in de regel gedaan
met de stilte. „Oh, wat
leuk, post voor mij, ein
delijk krijg ik ook eens
een brief," brult Silooy
wanneer hij bij zijn toch
dagelijks goed goedvulde
postvak langsloopt.
„Tante Sien, doe mij
eten! Ja, de mensen we
ten toch wel dat Sonny
Silooy zondag al voor de
vierde keer kampioen
wordt. Kijk eens wat een
fanmail".
looy - overigens wel een voor
beeldig prof - is niet gespeeld, de
al 30-jarige verdediger beziet het
leven als profvoetballer inder
daad als een feest. En dat terwijl
hij toch genoeg tegenslag kende
in zijn loopbaan.
Na zijn debuut in Ajax 1 in 1981
kende Silooy een regelmatig
aanloopje van drie seizoenen al
vorens hij zich basisspeler mocht
noemen en speelde vervolgens
vier regelmatige en goede seizoe
nen. Zoals het een echte Ajacied
betaamt mocht hij zich al ras
international noemen, nummer
68 is hij de Ajax-galerij der
Nederlands elftalspelers. Zijn
Oranje-debuut vond plaats op 12
oktober 1983 in de historische
wedstrijd Ierland-Nederland
(2-3) waarin een nieuwe genera
tie voetballers liet merken dat er
weer toekomst zat in het Neder
landse voetbal.
In 1987 was Silooy een van de
eerste spelers van zijn generatie,
die de kans kreeg het 'Grote
Geld' te verdienen. Nadat hij
met Ajax de Europacup II had
veroverd tekende de back een
zeer lucratief contract bij Matra
Racing Paris. In Parijs belandde
Silooy in een onvoorstelbaar
luxe omgeving, waar geld geen
rol speelde.
Erg gelukkig werd hij er echter
niet. Aan het einde van het eer
ste, nog redelijk succesvolle sei
zoen in Parijs maakte Silooy
zich op voor wat het absolute
hoogtepunt in zijn loopbaan
moest worden: het EK in 1988.
Het mocht niet zo zijn. Zijn
ploeggenoot Merry Krimau
kwam wat hoog met de voet in,
raakte de oogkas van Silooy en
stortte de Nederlander in het
ongeluk. Een uitgebreide opera
tie slaagde, maar voor het EK
werd hem een speelverbod opge
legd. „Vreselijk was dat. Ik had
kunnen spelen, alleen vertelden
de artsen me dat ik bij nog een
tik tegen dat oog blind zou ra
ken. Dat was toch net iets te veel
Lange tijd
Vervolgens kwam het lange tijd
niet meer goed met Silooy. Het
tweede seizoen bij Racing Paris
werd een ramp. Sponsor Matra
draaide de geldkraan dicht, trai
ner Arthur Jorge werd ontslagen
en degradatie was het gevolg.
Silooy had echter mazzel, hij
kon voor maar liefst zes jaar
terugkeren bij Ajax.
De mazzel bleek betrekkelijk,
want tijdens de voorbereiding
blesseerde Silooy zich ernstig te
Bovensmilde en miste door de
knieblessure vrijwel het hele
kampioensjaar 1989-1990.
„Twee wedstrijdjes heb ik mee
gedaan. Voor de statistieken telt
Sonny Silooy aan de wandel met zijn hondje.
het allemaal wel, maar het was
helemaal niets natuurlijk. Daar
bij miste ik alweer een toernooi,
het WK in Italië."
Jaar 2 na de terugkeer werd ook
geen onverdeeld succes, want Si
looy kreeg nauwelijks kansen in
de basis. Het waren donkere tij
den voor de verdediger. „Ik deed
hier wel steeds vrolijk, maar
thuis zat ik wel eens op de bank,
staarde alleen maar voor me uit.
Ik voelde me vaak vreselijk. Ik
werd door alles en iedereen afge
schreven: Met Silooy is het
voorbij. Er kwamen toen ook
nog van die verhalen over mij
als: Silooy, de duurste bankzitter
aller tijdendat was helemaal
lullig," aldus de speler die des
tijds zelfs serieus praatte met SC
Heerenveen over een transfer.
Afleiding
Silooy hield zich naar eigen zeg
gen vooral staande door de aflei
ding die de geboorte van zijn
inmiddels bijna vierjarig zoontje
bood, en de hoop op betere tij
den. Die betere tijden kwamen
toen Leo Beenhakker in septem
ber 1991 naar Madrid vertrok en
Louis van Gaal de scepter ging
zwaaien. Het duurde even, maar
toen maakte Silooy zijn rentree
in Ajax 1 om er niet meer uit te
verdwijnen.
Desondanks liep het sindsdien
nog niet allemaal van een leien
dakje. Immers, in 1992 miste hij
voor de derde maal achter elkaar
een groot toernooi. Rinus Mi-
chels selecteerde hem niet voor
het EK in Zweden. En hoewel
Silooy voor enkele duels terug
keerde in Oranje tijden de afge
lopen WK-kwalificatie, rekent
hij ook al niet meer op het WK
komende zomer.
„Dat heb ik ook maar uit mijn
hoofd gezet. Mijn laatste wed
strijd was Nederland-Turkije in
februari 1993. Ik speelde zoals
vaak in Oranje linksback. Ik had
me al voorgenomen bij mijn vol
gende selectie eens aan Advo
caat te vragen waarom ik niet
gewoon rechts zou kunnen spe
len, maar dat is nooit van geko
men. Ik ben nooit meer opgeroe
pen."
Dat is vreemd, want Advocaat is
juist voor de positie van rechts
back hevig zoekende. Blind, Van
Gobfael, De Wolf en Valckx wer
den op die positie de laatste tijd
ingezet. Silooy, dé rechtsback
van Ajax werd nimmer meer
opgeroepen.
„Ik snap het ook niet. Een paar
maanden geleden rekende ik er
nog vast op dat ik weer geselec
teerd zou worden, voor één of
twee van die oefenwedstrijden.
Dat is niet gebeurd, dus ik heb
het maar van me af gezet. Ik
snap het echt niet, want ik heb
in Oranje nooit gefaald en draal
dit seizoen goed. Nee, echt ac
cepteren doe ik het nog steeds
niet, maar ik leg me er maar bij
neer. Sterker, ik heb al vakantie
geboekt tijdens het WK. Ik ga
lekker naar Portugal. Nee, ik ga
niet in het appartement van Val
ckx zitten, ben je gek."
Behalve dat hij het vierde grote
titeltoernooi van zijn generatie
voetballers lijkt te gaan missen,
bevecht Silooy bij Ajax ook nog
immer tegen de twijfel. Vorig
FOTO ANP
jaar zomer zochten de Amster
dammers hevig naar een rechts-
benige verdediger, dat proces
herhaalt zich momenteel weer.
Bij de aanvang van dit kam
pioensjaar leek Silooy ook weer
buiten de boot te vallen.
„Vorig jaar hebben ze een betere
rechtsback gezocht en niet ge
vonden," zegt Silooy veelbeteke
nend. „In de voorbereiding wilde
Van Gaal met Blind op rechts
gaan spelen, Frank de Boer in
het centrum en Kreek op links.
Door de blessures van Kreek is
daar niet veel van gekomen en
heb ik bijna alle wedstrijden
gespeeld. Maar ik had er wel de
balen van. Heb op een gegeven
ogenblik ook gezegd dat ik weg
wilde wanneer ik op de bank zou
komen. Kom nou, ik had nog
drie jaar te gaan, ik was niet van
plan die op de bank te slijten.
Dat Kreek er nu niet tegen kan
vaste bankzitter te zijn, kan ik
ook goed begrijpen."
Bewijzen
„Nu is het weer hetzelfde als
vorig seizoen. Ajax zoekt een
rechtsbenige verdediger. Er wor
den verhuurde jongens terugge
haald, misschien iemand aange
trokken. Dat betekent dat ik me
op m'n dertigste in de voorberei
ding straks weer moet gaan be
wijzen. Laten zien dat ik er sta.
Tsja, het is niet anders, we klap
pen er wel weer in."
Er in klappen deed Silooy het
hele afgelopen seizoen. Als man
dekker, of rechts in een wat
vrijere rol speelde Silooy eigen
lijk een opvallend constant sei
zoen. Als een van de weinigen
bleef hij ook in de matige perio
de van Ajax overeind. Oók tegen
Parma. „Klopt," blijkt de speler
in kwestie het eens met de ana
lyse. Om er onmiddellijk aan toe
te voegen. „Stom die reeks van
wedstrijden dat we slecht speel
den. Precies op het verkeerde
moment gingen we minder
draaien. Paniek is er trouwens
nooit geweest. We wisten ge
woon dat het tijdelijk zou zijn,
en dat is ook wel gebleken. Al
leen verspeelden we wel twee
van drie prijzen. Maar goed, de
titel hebben we en dat levert wel
deelname aan de Champions
League op. Mag ik dat op mijn
oude dag ook nog meemaken."
Bij Ajax heeft Silooy nog twee
contractjaren te gaan. Hij hoopt
die van ganser harte uit te die
nen en dan vervolgens nog tot
zijn 35e te kunnen voetballen.
„En daarna? Ik zou het niet
weten joh. Ik maak me meestal
niet zo druk over wat komen
gaat. Alhoewel, ik ga binnenkort
meelopen bij die PR-toestand
hier bij Ajax. Eens kijken of dat
iets voor mij is. Over twee jaar
staat dat nieuwe stadion er, dan
komen er veel nieuwe zaken bij.
Misschien is dat wel iets voor
mij. Beetje lullen en praten met
mensen over voetbal. Moet ik
toch kunnen, dacht ik."
Van onze verslaggever
lion Krijnen
Breda - Het enige wat hij
niet leuk vindt van honkbal
is het gegeven dat hij tegen
woordig van zijn coach geen
faiuppel meer vast mag hou
den. Toen het honkbal, qua
niveau, ook in Nederland
sen beetje volwassen begon
ie worden, is eind jaren ze
ventig het fenomeen van de
designated hitter ingevoerd.
Oftewel de DH, de slagman
ie de plaats van de werper
mneemt als die eigenlijk aan
<je beurt is om te slaan. „En
dat is wel jammer," zegt
Christian Ruggenberg,
»want dat blijft natuurlijk
liet allerleukst van honkbal,
ie bal een ontieglijke ram
Seven... Maar ja, dat zit er
niet meer in."
Want de 19-jarige Bredanaar is
Pitcher, werper dus, en een hele
We ook. Zo goed dat hij gese-
jecteerd werd voor het Neder-
-ands team, zo goed dat hij
alleen nog maar mag werpen, en
niks anders meer. De starter
'an Twins maakte twee weken
geleden thuis met zijn Ooster-
noutse club zijn debuut in de
Hoofdklasse. Een glanzende
start. De na PSV pas tweede
dub in de geschiedenis ten zui-
van de grote rivieren die de
Hoofdklasse behaalde, hield
noniers met 3-1 onder de duim.
*t Ruggenberg als winnend
werperaan het eind een paar
itmings geholpen door de Ame
rikaanse reliever Kurt Brauck-
tniller.
Grootste kracht van Ruggen-
t°?i! zi'n fes'baU, die met een
snelheid van 89 mijl langs de
agman fluit, een slordige 157
meter Per uur. In de major
ro°u!e' °P aard ket hoogst be-
«bare voor een honkballer,
'open
maar zat professionals
rond die zouden willen tekenen
voor een paar kilometer minder.
Met die snelheid is Ruggenberg
een zeer aantrekkelijke prooi
geworden voor Amerikaanse
scouts van proforganisaties, die
de wereld afstropen op zoek
naar talent. In het honkbal
draait veel, zo niet bijna alles,
om snelheid. De scouts zoeken
slechts twee soorten spelers: na
tuurlijke hitters en pitchers ,die
net zo hard kunnen gooien als
Ruggenberg. Het maakt daarbij
niet uit of ze de zijkant van een
flatgebouw vanaf de I8V2 meter
die op de baseball-diamond
werp- van thuisplaat scheidt,
weten te raken. Pure snelheid is
aan maar weinigen gegeven, en
de rest, dat kun je leren.
Seattle Mariners, Florida Mar
lins, Toronto Blue Jays, Atlanta
Braves en Los Angeles Dodgers.
Niet de minsten van de 28
clubs, die ieder seizoen min
stens 162 wedstrijden spelen
voordat de pennant race tussen
de kampioenen van de verschil
lende divisies en uiteindelijk de
World Series afgewerkt worden.
Scouts van de vijf genoemde
teams zagen Ruggenberg vorig
jaar aan het werk tijdens het
wereldkampioenschap voor ju
nioren in Windsor, Canada. Ze
maten zijn snelheid tijdens de
wedstrijd met een speedgun, ke
ken eens goed of het apparaat
niet kapot was, maten nog maar
eens een keer en probeerden
vervolgens de een na de ander
om Ruggenberg ervan te over
tuigen dat hij maar meteen het
beste kon tekenen voor de club,
die de betreffende scout verte
genwoordigde.
Bedragen
De bedragen die hem daarbij
voorgespiegeld werden, logen er
niet om. Zo meldde de Toronto
Star nog maar een paar weken
geleden dat de jonge Hollander
voor een tekengeld van 600.000
gulden naar Toronto zou ko
men. Een beetje voorbarig,
want thuis aan de Rechteren-
straat in Breda laat het talent
weten aan tekenen nog lang niet
te denken. „Dan zit je voor zes
jaar vast aan zo'n club," weet
hij, „behalve als het niet goed
gaat. Als je na vier of vijf jaar je
debuut in de majors nog niet
gemaakt heb, dan mag je weg,
maar dan zitten er niet veel
clubs meer op je te wachten.
Nee hoor, ik maak dit seizoen
gewoon af bij Twins, ik wil
eerst mijn HAVO-diploma ha
len en ik wil, voor de eerste keer
in vier jaar, eens lekker op
vakantie in Spanje. Daar is de
laatste vier jaar niets meer van
gekomen door toernooien met
de Kadetten en met Jong Oran
je, en als ik naar Amerika ga,
komt er voorlopig helemaal
niets meer van. Maar dat ik
naar Amerika ga, dat staat wel
vast. Ik weet alleen nog niet
naar welke club, maar dat komt
vanzelf wel goed. We moeten
alleen een goede agent zien te
vinden die de zaken gaat rege
len. Die scouts willen graag
voor agent spelen, maar die
werken allemaal voor een be
paalde club, dus dat is niet de
ideale situatie."
Waarbij aangenomen mag wor
den dat vader Wim, voorzitter
van Twins en voorzitter van een
internationale bond van uit-
zend-ondernemingen, alle con
tracten die zoonlief onder de
neus wórden gehouden, met
meer dan een half oog zal bekij
ken.
Concurrentie
Heeft Christian enig idee van de
concurrentie die hij in de Ame
rikaanse honkbaljungle tegen
gaat komen? „Zeker, ik ben vo
rig jaar in Dodgertown geweest,
het oefencomplex in Florida
waar de Los Angeles Dodgers
de voorjaarstrainingen afwer
ken en en waar een van hun
farm teams speelt. Daar ben ik
een van de zeer velen, maar
zeker niet een van de minderen.
Het honkbal daar is eigenlijk
hetzelfde als het honkbal hier.
Het verschil is dat ze daar de
hele dag trainen, maar de din
gen die ze trainen doen wij in
Oosterhout eigenlijk hetzelfde.
Dezelfde plays, dezelfde oefe
ningen, alleen daar veel vaker
en dus beter en sneller. En wat
dat tekengeld betreft, de men
sen in Nederland kijken alleen
maar naar de hoogte van het
bedrag, maar dat is slechts het
begin van een hele lange weg.
Het minimum-salaris in de
rookie-league is maar 875 dollar
per maand, en daarna moet je
jezelf door de single A, de dou
ble A en de triple A heenvech-
ten voordat je uiteindelijk in de
majors terecht komt. Maar het
is altijd mijn droom geweest om
profhonkballer te worden dus
ik ga het gewoon proberen."
Christian Ruggenberg kwam op
zijn vijfde jaar in het spoor van
zijn oudere broer bij het Breda
se JEKA terecht en was meteen
verkocht. Eerst als peanut, later
als catcher bij de pupillen. „Tot
ik begon te groeien en ze in de
gaten dat ik de bal harder naar
het tweede honk gooide dan de
pitcher naar mij. Toen hebben
ze mij maar op de heuvel ge
zet."
Scouts
Op die heuvel werd hij ras op
gemerkt door de scouts van de
Koninklijke Nederlandse Honk
bal Bond, die hem uitnodigden
voor de districtstrainingen en
hem later vertelden dat hij be
ter naar het hoger spelende
Twins kon gaan omdat dat be
ter was voor zijn ontwikkeling.
Hetgeen destijds de oorzaak tot
enige scheve gezichten vanuit
Breda was, temeer daar Twins
wel vaker zuigkracht uitoefende
op Bredase talenten. „Het was
niet anders," aldus Christian
Ruggenberg vier jaar later, „ik
moest wel, want in Breda had ik
als werper te te weinig tegen
stand van goede slagmensen ge
had. Maar ik heb wel een
prachtige tijd gehad, die ik
nooit zal vergeten."
'Het goudhaantje' van Twins,
zoals een landelijk dagblad hem
na zijn debuut noemde, blijft
een gezelligheidsdier, dat de
sfeer bij zijn tegenwoordige
cluppie Gambro Twins roemt.
En die daar als pitcher de laat
ste twee jaar 'ontzettend veel'
bijgeleerd heeft. „Van werpers-
coach Tony Benningshof, maar
ook van hoofdcoach Brian Far
ley, die zelf een hele goede
pitcher is geweest."
De gezelligheid zal hij missen in
Amerika. „Van negen uur 's-
morgens tot drie uur 's-middags
was het trainen geblazen in
Dodgertown. Eigenlijk maar
heel weinig gooien. En kwartier
of zo, met drie of vier man om
me heen en dan was het genoeg.
Gek eigenlijk, want die tijd heb
ik normaal gesproken nodig om
echt warm te worden. De rest
van de dag was het veel lopen,
waar ik een hekel aan heb en
Christian Ruggenberg in actie op de heuvel van Twins: 'Het is altijd mijn droom geweest
om profhonkballer te worden dus ik ga het gewoon proberen'
veel verdedigende spelsituaties
oefenen. Na drieën moest je het
zelf maar uitzoeken. Dan stond
er een pooltafel en een flipper
kast en dat was het dan wel.
Beetje saai hoor. En waar ik
dan ook wel genoeg van kreeg
was dat die gasten 's-avonds
nergens anders over konden
praten dan over honkbal. Daar
had ik na een hele dag trainen
niet zoveel behoefte meer aan."
Kroket
Zijn broodje kroket zal hij ook
missen als hij de oversteek ge
waagd heeft. Dat zou wel eens
een probleempje kunnen wor
den, want een beetje pitcher
heeft wel iets van een bijgeloof
en Ruggenberg pleegt zijn wed
strijden 'oerend hard' op een in
Amerika nergens te krijgen
broodje kroket af te werken.
Loopt altijd aan dezelfde kant
de dug-out in en uit, tenminste
zo lang het goed gaat, is gebo
ren op 13 mei en draagt rug
nummer dertien.
In augustus of september gaat
hij proberen om zijn droom te
realiseren: de tweede echte Ne
derlandse werper te worden die
de major league haalt. Haagse
Winnie Remmerswaal ging hem
voor, maar bracht het nooit ver
der dan een paar invalbeurten
op het hoogste podium. De in
Zeist geboren Bert Blijleven
was weliswaar een jaar of twin
tig vaste kracht in de majors,
maar zijn ouders emigreerden al
naar Amerika toen hij maar
amper kon lopen. Niet-werpers
die een of meerdere slagbeurten
in de majors achter hun naam
hebben staan: Rikkert Fanevte
FOTO'S DE STEM/DICK DE BOER
(1993) en Robert Eenhoorn (eer
gisteren).
Christian Ruggenberg, bijna ne
gentien jaar oud, rugnummer
dertien, fastball bijna negentig
mijl per uur. Vanmiddag (zater
dag) in Oosterhout startend
werper voor de Twins tegen het
Haarlemse Kinheim. „Ik ben
blij dat ik thuis mag starten,"
grinnikt hij, „het is daar lekker
gooien nu het veld een stuk
groter is. „Aan dat veldje van
Kinheim heb ik een hekel. Veel
te klein. Er spelen allemaal van
die oude ratten in dat team, die
hun knuppel tegen een harde
bal houden en pats, heb je een
homerun tegen. In Oosterhout
moeten ze tegenwoordig flink
uithalen voordat de bal over de
hekken gaat. Voor een werper
kan een honkbalveld nooit
groot genoeg zijn..."
WM
mmm
