Kuzi<
rasas KsïKÏÏ;
,„s„"sszï
Rood-wi
'Vrijwillig een stapje terug'
Oud-activisten tegen apartheid
Integratie: Met vallen en
opstaan, maar de moeite waard
'Vrienden aan overgehouden'
-DE STEM-
«PvdA
Critici accep
DE STEM
Schijnwinsl
DE STEM
Opgave
CDA
m
Geachte lijsttre
kker
l "ll lillik
Bredaas echtpaar Cees en Rita Brouwer:
Hannie Kunenborg uit Oosterhout:
Jonge lindeboom
uitgegraven
BINNENLAND BUITENLAND
PEISTEM
Hoe wordt bereikt
dat de bijbel een
centrale plaats
krijgt in kerk en samenle
ving?"
Over deze vraag, of liever
opgave, hebben zich onlangs
in Dalfsen zo'n 250 mensen
uit 58 verschillende landen
een week lang het hoofd ge
broken. Allemaal vertegen
woordigers van organisaties
die zich bezig houden met
vertaling, productie en ver
spreiding van de bijbel. Des
niettemin, getuigt zo'n inzet
nou van grenzeloos optimis
me of eigenlijk alleen maar
van hopeloze naïviteit?
Het wordt namelijk nogal erg
massief gesteld. Alsof je je
niet allereerst moet afvragen
of die opgave ooit wel te vol
brengen is. Volgens mij in nog
geen duizend jaar. Althans
wat de samenleving betreft;
de kerk laat ik even in het
midden.
Maar zelfs in de kerken heeft
de bijbel wel eens betere tij
den gekend, was een klacht in
Dalfsen. In menige kerk heb
ben de sacramenten een cen
tralere plaats gekregen dan de
bijbel. En ook sociale actie en
politiek dreigen de Schrift
nogal eens van zijn plaats te
verdringen.
Maar goed, de bijbel tot
hoeksteen van de samenle
ving proberen te maken, is
dat na 2000 jaar christendom
geen illusie geworden? Zo'n
tegenwerping komt bij het
soort mensen dat in Dalfsen
bijeen was, niet over. Zij be
horen tot het type christenen
dat 'evangelikaal' wordt ge
noemd.
Ik hoorde daar laatst een heel
aardige definitie van. Evange-
likale christenen zijn ge
fixeerd op dat ene doel: de
hele wereld bekeren tot het
christendom, het liefst nog
vóór het jaar 2000.
Daartegenover, of liever
daarnaast, heb je het type
christenen dat 'oecumenisch'
wordt genoemd. Oecumeni
sche christenen benaderen de
wereld eerst en vooral om er
het Rijks Gods van vrede en
rechtvaardigheid te vestigen.
Dat is natuurlijk ook een veel
te grote pretentie. In de prak
tijk zijn ze dan ook veel be
scheidener: dat Rijk van God
op aarde een klein stapje
dichterbij brengen. Dat is al
stug werk genoeg.
Op dit spoor zit ook de oecu
menische beweging DISK/Ar
beidspastoraat die de publika-
tie van een nieuwe sociale
brief op 1 mei, de Dag van de
Arbeid, vergezeld doet gaan
van ien nieuw appèl aan alle
mensen van goede wil om in
actie te komen. Want DISK
ziet in ons land een nieuwe
'sociale kwestie' opdoemen.
In onze maatschappij nestelt
zich een nieuwe economische
opdeling, deze keer een drie
deling, het menselijke be
staan: de klasse van mensen
met een vaste baan en betere
positie, de klasse van flexibele
arbeidskrachten die hun kost
je letterlijk bij elkaar moeten
scharrelen, en de klasse van
mensen die uit het arbeids
proces worden gestoten of
daar van meet af aan geen
toegang toe kunnen krijgen.
De economische veranderin
gen beschadigen niet alleen
mensen, maar ook streken en
plaatselijke culturen. De so
ciale kosten van de huidige
economische reorganisaties
zijn onaanvaardbaar, aldus
DISK, omdat ze op gespan
nen voet staan met de maat
staven van menselijke waar
digheid, gerechtigheid en soli
dariteit. Dat zijn sociale maat
staven die onder andere de
joodse en christelijke tradities
aanreiken.
Het Rijk Gods van vrede en
rechtvaardigheid een stapje
dichterbij brengen houdt
daarom voor DISK nu heel
concreet in: de samenleving
mobiliseren voor een funda
mentele herbezinning op een
rechtvaardige economie voor
allen. Het DISK-appèl spitst
het toe op vijf punten.
Een ervan is dat mensen rech
ten moeten kunnen ontlenen
aan de onbetaalde zorgarbeid
die ze verrichten, onder ande
re het recht op een zelfstandig
inkomen en op aanvullend
pensioen.
DISK roept op het appèl te
ondertekenen, waarna verant
woordelijken in politiek, be
drijfsleven, vakbeweging en
kerk ermee geconfronteerd
zullen worden. Of dat veel
helpt? De hele wereld beke
ren duurt, denk ik, nog veel
langer.
Op het postkantoor staat er nog zo'n rode streep op de vloer, om
aan te geven dat je afstand moet bewaren tot degene die aan het
loket zijn particuliere zaken bespreekt. Uit een minimale eerbied
voor de privacy.
Maar in de apotheek is die streep allang overschreden. Hier leest de
juffrouw half-hardop het recept na en meldt zij bij het overhandi
gen van de medicamenten heel dienstbaar wat ermee moet gebeuren
en welke kwaal ermee bestreden wordt. De heldere tekst is door alle
klanten in detail te volgen. Moeiteloos kan de wachtende het
ziektebeeld van al zijn mede-klanten schetsen.
De arts kan nog zo zorgvuldig omgaan met het medisch beroepsge
heim, de apothekersassistente gooit het drie panden verder te
grabbel. (HC)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis) ma. t/m vrij. 8.00-17.00
uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731, redactie 01640-37253.
Postadres: Postbus 65,4600 AB Bergen op Zoom.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45;@ 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051, 4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen per 1 januari 1994
(bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per half jaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben, Gin-
nekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 16.00
uur 076-236881zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-
236242/236911. g
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
De weledele heer M. Rabbae,
Lijsttrekker Groenlinks
OEUOCAVfEH
GROENLINKS
Brinkman, L.C
Leiden
Kok, W. (Wim)
Amsterdam
Boikestein, F.
(Frits)
Amsterdam
Mierlo, van
H.A.F.M.O. (Hans)
Amsterdam
Rabbae (m) M.
Mohammed
Maarssen
Deze laatste week voor de verkiezingen
correspondeert de hoofdredactie van De Stem met
de lijsttrekkers van CDA, PvdA, WD, D66 en Groen Links,
over onderwerpen die in Zuidwest-Nederland leven.
Geachte heer Rabbae,
I",
betrokken geweest b« ^reJaurtusSedff6?1,181108 CentrUm V00r sSKS" T de StloiltlllS
multi-culturele samenleving er niet v»n»<a?ders en migranten, zult aan den hive rhehh .Jarenlanë z«er
hanteren fStefu be^pnZrb0T Ned<~e "ge oulturen. «wr
Met vriendelijke groet,
Hoofdredactie De Stem
oan onze verslaggever
paUl de Schipper
Breda/Enschede - Voor vex
j g. ten Hoeve is een Nede
driekleur op een friteskot
iets als een vlag op een r
schuit: „Dat hoort niet."
Ten Hoeve kan het weten, wa
voorzitter van de in Enschede
houdende NederlandseVf
voor Vlaggenkunde, een selei
schap deskundigen op het ge
de vexillologie of vlaggenkund
Voor een vlag hoor je ee
hebben," vindt Ten Hoeve, „er
betreft zijn wij Nederlanders
chalant. Dat komt omdat er
vlaggen-etiquette geen wette
U vraagt mij om mijn visie op de
multi-culturele samenleving te
geven. U signaleert terecht dat
culturele waarden en normen
van migranten kunnen botsen
met die van de Nederlandse sa
menleving. En u vraagt mij of
iedereen die de multiculturele
samenleving lief heeft, migran
ten en zogenaamde autochtone
Nederlanders, zich niet zou moe
ten houden aan de afspraken
Van de Nederlandse samenle
ving.
In principe ben ik het met u
eens. Ik wijs zowel absoluut uni
versalisme als krampachtig cul
tuurrelativisme af. Een voor
beeld van absoluut universalis
me is een verbod voor het dragen
van hoofdoekjes.
Ter illustratie van krampachtig
cultuurrelativisme geef ik u het
voorbeeld van de Marokkaanse
imam die die Marokkaanse kin
deren verbiedt om met Neder
landse te spelen omdat 'zij slecht
zijn en later in de hel komen'.
Voor beide stromingen - die te
gelijkertijd politieke keuzes zijn
- ligt de grens daar waar rechten
geraakt en vrije ontplooiing van
andere mensen belemmerd wor
den.
Daar bedoel ik het volgende
mee: Met een eigen culturele
identiteit is niets mis. Deze eigen
identiteit behoort tot de privés-
feer van de mensen. Als de iden
titeit van de één in conflict komt
met die van een ander, en hier
door de rechten en vrijheid van
anderen aangetast worden, is de
grens bereikt.
De indentiteitsbagage is zowel
een zaak van individuele men
sen, als van de overheid en de
samenleving. Mensen kunnen
zich beter handhaven in een sa
menleving naarmate ze een ster
kere persoonlijkheid hebben.
De ontwikkeling van een per
soonlijkheid is niet alleen afhan
kelijk van aanleg en karakter,
het wordt ook bepaald door de
kansen en mogelijkheden die
mensen hebben - en hen door de
overheid gegeven wordt - om
henk stolker
respect en een positie in de sa
menleving te verwerven. Als
mensen geen persoonlijkheid
ontwikkelen is de kans op maat
schappelijke ontsporing groot.
In Nederland kennen we een
exponent van zo'n ontsporing:
de eerste generatie migranten
staat maatschappelijk zwak
maar kan zich handhaven omdat
zij al een voltooide persoonlijk
heid hadden toen zijn in Neder
land kwamen.
Terwijl een deel van de tweede
generatie ontspoord is ondanks
het feit dat ze de taal spreken en
om gaan met autochtone Neder
landers. Zij worden verscheurd
door twee culturen, die van hun
ouders en die van school en
vrienden. Ze worden noch door
de ene noch door de andere
geaccepteerd.
Integratie heeft dus de beste
kansen als mensen een eigen
persoonlijkheid ontwikkelen en
een gerespecteerde positie in de
samenleving verwerven. Zo wor
den zij evenwichtige burgers die
Mohamed Rabbae
op hun plaats en zich op hun
gemak voelen in de samenleving.
Dit vraagt niet alleen inspanning
van migranten, het vraagt ook
en vooral inspanning van poli
tiek, overheid en autochtone
burgers.
Meestal gaan etnische minder
heidsgroepen zich openstellen
voor de rest van de omgeving als
ze zich thuis en veilig voelen. En
zich kwetsbaar op durven te
stellen. Acceptatie van andere
dan de eigen culturele normen
en waarden - zowel door mi
granten als door autochtone Ne
derlanders - leidt tot integratie.
Racisme, discriminatie, populis
me, etcetera, van ander burgers
maar zeker ook van politici
drukken etnische minderheden
in de verdediging. Het resultaat
is dat zij zich niet meer veilig
voelen en zich af gaan sluiten
voor de rest van de maatschap
pij-
Nederlanders zijn tolerant. Door
de verzuilingsachtergrond van
de Nederlandse samenleving is
de tolerantie ten opzichte van
andere culturen groter dan in
andere landen van Europa. Zo
kent Frankrijk een monocultuur
waarin afwijkende normen en
waarden niet geaccepteerd en
niet getolereerd worden.
Deze tolerantie geeft ons reden
om te hopen dat de multi-cultu
rele samenleving - waarin ieder
een in dit land leeft gewaardeerd
en gerespecteerd wordt en onge
acht culturele of etnisch achter
grond samen kan leven met an
deren - daadwerkelijk gereali
seerd kan worden en een vrucht
bare toekomst heeft.
Van alle opties op de toekot
ge Nederlandse samenleving
naar mijn mening, en die
mijn partij Groenlinks, de
multi-culturele de enig houdq
re en verdedigbare. Het
zal gepaard gaan-met span
gen met vallen en opstaan,
tegenvallers en meevallers,
het is de moeite waard.
Als we niet voor zo'n
turele samenleving kiezen,
zal de Nederlandse
ook mult-cultureel
Maar dan multi-cultureel
Amerikaanse zin van het
Vele groepen zullen
vasthouden aan hun eigen
titeit en aan eigen culturele
men en waarden ten koste
andere groepen. Er zal
zijn van etnisch
van conflicten tussen
lende etnische groepen.
De Nederlandse
zal dan niet een
van acceptatie, integratie,
en tolerantie zijn, maar
maatschappij van
haat, onbegrip en geweld.
Zo'n maatschappij wijs ik
principale af.
Mohamed Rabbae
Van onze Haagse redactie
Den Haag - De leiders vaij
ren de excuses van mini
omstreden uitspraken. Da
die gisteren opliep tot in hi
„Ik wil me verontschuldigen te
I genover eenieder die zich ge
kwetst voelt door een verkeer
gekozen of onduidelijk woor
dat ik gebruikt heb," zei Hirsc
Ballin gisteren. PvdA-leider Ko
zegt die excuses te respecterei|
„Het siert Hirsch Ballin dat h
ze aanbiedt." Ook WD-leidel
laat weten dat 'op
chte excuses worden aarj
iard'.
Tilburg (anp) - De jonge
linde, die woensdag onder
de stam van de oude linde
boom op de heuvel in Til
burg tevoorschijn kwam, is
gistermiddag uitgegraven
en naar een gespecialiseerde
kweker gebracht.
Daar wordt de nieuwe linde,
in elk geval voor een perio
de van twee jaar, in een kas
geplaatst. Op de huidige
plaats heeft de jonge boorr
volgens de gemeente Til
burg geen kans te overleven
De telg, die tijdens het op
takelen van de oude boon
tot ieders verrassing tevoor
schijn kwam, is een twijp
die zich zelfstandig heef
ontwikkeld tot een boon
met een eigen wortelstelsel.
Blootstelling aan licht i
voor de jonge boom gevaar
lijk omdat de kans bestaa
dat de stam verbrandt,
dat het boompje uitdroogt.
Cees en Rita Brouwer: 'Stencil-apparaten naar de zolder'.
foto de stem/dick de boer
subsidieverzoeken van BTA.
LOTA bleek een doekje voor
het bloeden. Financiële bijdra
gen voor Breda Tegen Apart
heid bleven uit. Een volley
baltoernooi bracht geld op
voor sportkleding in een ANC-
kamp in Tanzania. Binnen het
provinciale platform Brabant
Voor een Vrij Zuid-Afrika nam
het aantal succesvolle acties
toe.
Minder vlot verliep de strijd
tegen Zuid-Afrikaanse straat-
de jarenlange steun geholpen?
Cees: „Daar ben ik van over
tuigd. De manier van denken is
veranderd. Omdat wij in Ne
derland vanuit de basis op
apartheid zijn blijven hameren,
zijn Lubbers en Van den Broek
uiteindelijk niet naar Zuid-
Afrika gegaan. Als het buiten
land geen druk had uitgeoe
fend, was het nooit zo snel
gegaan."
BTA is dan wel dood, het heilig
Een land vol tegenstellin
gen. De scheidslijnen lopen
parallel: zwart-wit, arm-
rijk, zwart-arm, wit-rijk. In
oktober 1993 bezocht Han
nie Kunenborg met haar
man Jan na jaren van strijd
tegen de apartheid het land
van hun vrienden dat ze
nooit eerder hadden gezien.
Het Oosterhoutse echtpaar
raakte in het begin van de
jaren tachtig betrokken bij
Zuid-Afrika. Omdat Hannie
Kunenborg zich in de kerkge
meente altijd actief opstelde,
werd ze gevraagd om zitting te
nemen in de steungroep voor
Zuid-Afrika.
In Nederland was de beweging
goed op gang gekomen sinds
dominee Allan Boessak er in
1972 kwam studeren. De pro
testante kerken waren schakels
in het netwerk dat religieuze
zwarten en kleurlingen de kans
gaf een opleiding in Europa te
volgen.
Ironisch genoeg was het juist
de kerk die Hannie teleurstel
de. „Tijdens de zondagsdienst
in Oosterhout pleitte een Zuid-
afrikaanse dominee voor het
omverwerpen van de regering-
Botha. Dat kon niet hoor, dat
was politiek. Daar mochten we
ons in de kerk niet mee bezig
houden. Dat heeft me behoor-
Hannie Kunenborg met op de achtergrond het compositie
portret van Nelson Mandela voor diens vrijlating.
foto de stem/dick DE BOER
merkte ook wel dat de buiten
landse boycots enorme schade
toebrachten aan de economie
van het land."
Hannie: „We hebben er wél
vrienden aan overgehouden.
Mensen die hier even hebben
gewoond, die zelfs hebben ge
probeerd hier asiel te krijgen.
En nu proberen ze daar een
bestaan op te bouwen." Een
van haar vriendinnen is in
Zuid-Afrika bij een pensioen
fonds gaan werken, en heeft
namen. Bordjes werden ver
hangen en Jan van Riebeeck
moest zijn naam afstaan aan
Nelson Mandela. Cees: „We
hebben wat gepraat om de na
men officieel te laten verande
ren. Weet je wat ze zeiden?
'Mandela leeft nog, en we noe
men geen straten naar mensen
die nog leven. Goed, dan ne
men we Steve Biko, die is
dood. Maar ook dat mocht niet
baten."
De verkiezingen als definitief
keerpunt in Zuid-Afrika. Heeft
vuurtje sluimert. Rita is voor
zitter van de Bredase wereld
winkel die momenteel ver
bouwd wordt. Cees is elektro
technicus en heeft de supervi
sie over de verbouwing.
Behoefte om contact te houden
met de mensen in Zuid-Afrika
die ze eerder hebben gesteund,
hebben de twee niet. Rita: „Ik
zou het enig vinden om er eens
naartoe te gaan. Maar dan ge
woon vertrekken, en even bel
len of je welkom bent. We zijn
niet zulke schrijvers."
lijk dwars gezeten. Apartheid
is een systeem dat mensen on
derdrukt. In dit soort zaken
moet je je als kerk met politiek
durven bemoeien."
De steungroep is twee jaar ge
leden opgeheven. Deels door
verschillen van inzicht over de
koers van de beweging, deels
omdat het kader uitdunde
sinds de vrijlating van ANC-
voorman Nelson Mandela.
„President De Klerk heeft de
enige juiste beslissing genomen
door Mandela vrij te laten. Hij
met haar gezin een flatje ge
kregen in de hoofdstad van het
thuisland Bophutatswana,
Mmabatho.
Is ze niet bang voor anarchie,
na de verkiezingen? „Mandela
en De Klerk hebben een mooi
plan opgesteld, met een aantal
ambitieuze projecten om on
derwijs en gezondheidszorg op
te zetten. Er zijn investeerders
aangetrokken. Vakbonden krij
gen voet aan de grond. Je zou
zeggen dat de overgang goed
geregeld wordt."
Tijdens de vijfweekse reis d
het thuisland Bophutatswana
zijn Hannie en Jan voorname-1
lijk met zwarten omgegaan
Mmabatho is een moderne
stad, met een ongewone luxe
voor een thuisland. „Maar zo
dra je verder rijdt, komen
krottenwijken. Vreselijk, als je
dat ziet. Als blanke moet je
daar ook niet zomaar rondlo-1
pen" „it l
Hannie en haar vrienden ui
Bophutatswana zouden MI
'laatste weekend vieren in
Wildpark, een natuurreservaat
Met een arrangement van Cen-1
terPares-allure in het vooruit
zicht vertrokken ze. Eenmaal
aangekomen, bleek het terrem
verhuurd. „Toen zag ik dat h» j
een groep blanken was
doodleuk de voorkeur had go-
kregen, terwijl ze na ons had
den gereserveerd. We zijn naar
die mensen toe gegaan, ik zoU
het woord voeren. In het gezel'
schap van onze zwarte vrien
den, die al naar huis wü*1
gaan. Ik wilde een gesprek be- j
ginnen om verhaal te hal®
maar werd totaal genegeerd.
Het denken van die mensen >s
niet veranderd. Voor het eeR
in tien jaar voelde ik zelf wa j
het betekent om onder
heid te leven."
Modieuze
badkleding,
perfecte pasvori
DE ROL van de president
andere dan die van bijvc
Bankdirecteur Duisenberg j
Nederland in de financiël
wordt gezien.
Dat belang moet de mini
houden, maar hij heeft te
realiteit van dit moment,
financieringstekort omlaac
financiën die doelstelling
adem aan toe te voegen da
vanuit die enigszins bevoo
De Nederlandsche Bank c
derg dan ook, ieder jaar lu
de inhoud van zijn bood
Pasklare oplossingen aan.
Positie in het rijtje van goi
waar het fout is gegaan m
zou kunnen.
Zo meent Duisenberg da
oplosbaar is. Hij is zelfs ve
Werkgelegenheid mogelijk
creatieve oplossing op tafe
ln9 matigen, de inflatie I;
laten werken en de overt
kreten en niet meer dan d<
•vat Duisenberg bedoelt e
kopstukken met hem is d<
oen op de helling moete
knjgen. Hoe betrekkelijk d
oeidscijfers van de afgeloi
n een korte periode zijn
eet verschil tussen de par
werkgelegenheid (VVD) e
antal banen heeft gesch
oe werkgelegenheid te k
on partijprogramma het
'el oit je (schijn)winst.
VRIJDAG 29 APRIL 1994
Van onze verslaggever
Robert van Willigenburg
Van onze verslaggever
Robert van Willigenburg
ZE ZIEN het zelf als een
vrijwillig stapje terug. Ja
renlang bestierden Cees en
Rita Brouwer de actiegroep
Breda Tegen Apartheid
(BTA). Hun groep hield zich
vooral bezig met politieke
activiteiten, lobbyen en in
zamelen voor het Komitee
Zuidelijk Afrika. De verkie
zingen vormen een goed
moment om de stencil-ap
paraten naar de zolder te
dragen.
Cees werd in 1982 gevraagd
voor de groep. Het echtpaar
had al een roemrucht verleden
als activist achter de rug. Zat
vooraan bij anti-kernwapenac-
ties in Woensdrecht. Deed mee
met de blokkade van de kern
centrale in Borsele. „Maar ner
gens hebben we zo'n prettige,
open sfeer ontmoet als bij Bre
da tegen Apartheid."
Cees: „We waren dan wel ba
sis-democratisch, zonder voor
zitter, maar iedereen was in
staat om zich los van zijn eigen
achtergrond op te stellen. Je
kon uitstekende afspraken ma
ken."
Een van de eerste echte acties
van BTA was de vriendelijke
omsingeling van Shell-pomp-
stations, lang voordat radica
len bommen legden en slangen
doorsneden. Rita: „We kregen'
natuurlijk wel ruzie met auto
mobilisten. Maar dan gingen
we in discussie, en sommigen
wilden best luisteren. We heb
ben bij de boycot-acties altijd
duidelijk gemaakt dat het niet
om de individuele pomphou
ders of winkeliers ging, maar
om aandacht voor het onder
werp apartheid."
Teleurgesteld was de groep in
de grote partijen in de gemeen
teraad. Door zich strategisch
op te stellen bereikte BTA veel.
De lobby van het raadslid Nico
Garritsen (Groen Links) zorgde
er voor dat Breda zich uitein
delijk aansloot bij de LOTA,
Lagere Overheden Tegen
Apartheid. Een overwinning op
de weigerachtige politiek, die
nooit warm was gelopen voor
(ADVERTENTIE)