Huizenmarkt 'Hoogste prijs geldt niet altijd' Een hutje op de hei is nog steeds het einde Ons huis, ik noem het ons paradijsje' Makelaar Lammen over zijn vak: •sidieert hr-ketels ■s Hm 'Vraag blijft hoog' AM MASSIEF U2KET. IL. 01640-40377 ESTEM E5 IY V-IKING: or F 135,00 P/MM JUNCKER KROONDEALER JUNCKERS UIA mm Moeilijke positie Afstand Partnerruil Toplokatie van huis is heel duur danwel fraai gelegen Grond Overloop Opknappen Geen krach RIL 1994 ■een nieuwe subsidieregeling Jchaf van HR-ketels. Deze regel™ regeling van de rijksoverheid dj ■ies alleen aan klanten die van d Ig afnemen. Dat geldt voor mZ. mtse huishoudens. gegeven op de aanschaf van eer k vermogen tot 35 kilowatt en l( ketels met een vermogen van m J brden deze bedragen verlaagd tnt p gulden per kilowatt. ►n op de aanschaf van zogena forzien van een reflecterende laai l)p gewoon dubbel glas wordt gee in aantal andere isolatiemaatreJ ■eend: op spouwmuurisolatie od In gevels, op dak-, vliering.' - Leis en borstweringen. ZATERDAG 23 APRIL 1994 I- en benaren/bewoners en individuel [betaling worden ingediend bij et pn. De minimale investering moe is ook beschikbaar voor verhuur r en huurders van utiliteitsgeboi Bij nieuwbouw is subsidie alleei HR-ketels, niet voor de ander [taal voor 8,5 miljoen gulden aai L)e Pnem betaalt deze subsidies "-toeslag) op de tarieven. Dd en klein-zakelijke klanten 0,5' |s en 0,22 cent per kilowattuu [voor de financiering van activitei Jat is erop gericht de uitstoot vai banzienlijk te verminderen. jantje Koopmans woont in verbouwde winkel: Massief Deens Parket Kan onze verslaggever lm van Zuilen Sinds zijn doorbraak in 1985 met (O van zijn liedjes over Rode Ro- n, is Jantje Koopmans een beken- ltNederlander. Zelfs in zijn eigen Jaspik, waar hij heel zijn zeventig jarig leven lang al woont, kijken ruisen nog tersluiks naar binnen ii ze een glimp op kunnen vangen an hun beroemde dorpsgenoot. Jantje en zijn vrouw Jaantje hebben irom gelegen voor hun huis, dat ze minui paradijsje noemen. ,0ns huis, ik noem het ons para ijsje, is eigenlijk heel bijzonder, iets waarvoor je heel dankbaar loet zijn. Een eigen huis, een mooi, ijroot vrijstaand huis. Op een van de mooiste plekjes in het dorp. Ieder- leendie vanuit 's Gravenmoer Wa- ispik binnenkomt, ziet ons huis." .Vroeger was het een winkel. Tex- Itielhuis Van Eersel-de Wijs stond net grote letters boven de etalage. Dat waren wij. Van Eersel is mijn sihtenaam. De Wijs is de meisjes naam van mijn vrouw. We verkoch- overalls, werkbroeken, overhemden, ondergoed, lakens, gordijnen. Ik ben met textiel omdat ik met zingen al leen geen gezin kon onderhouden. Eerst ging ik met twee koffers ach- terop de fiets de baan op, later met een auto. Ik werd in die tijd veel «bruiloften gevraagd. Dan maakte ik een deal met het bruids jaar of met de ouders van de bruid dat ik ook de linnen-uitzet kon «veren." •Het ging zo goed dat we 34 jaar (deden dit pand, dat nu ons huis is, tonden kopen om een winkel te ttginnen. Toen we het kochten was iel een bouwval. Het kostte ook maar 5500 gulden, maar niemand ride het daarvoor hebben. We lebben het bijna van de grond af aan herbouwd. Dat heeft ons toen K.OOO gulden gekost. Dat was ook iadietijd een hele smak geld. Daar leb ik lang genoeg krom voor moe- Weggen en Jaantje erbij. Want ik 'as overdag de boer op en 's avonds wknog dikwijls weg voor een op- Wen. Dus moest zij de winkel tenen tegelijk voor zeven kinde- zorgen". •Het artiest zijn is wel altijd mijn tefdberoep geweest. Toch was ik een slim zakenmannetje. Ik Wmet mijn tijd mee. Toen iedere teuidenier en supermarkt ook pan to en ondergoed en zo ging verko pen, ben ik me gaan specialiseren in gordijnen en meubelstoffering. Nu hebben mijn drie zoons de zaak overgenomen. Ze hebben een nieuw pand laten bouwen, hier in Waspik. Ken je vast wel: Woninginrichting de Statie." „In 1979 zijn we gestopt met de winkel aan huis. We hebben er een woonkamer van gemaakt en een mooie ruime hal. Nu de kinderen het huis uit zijn, is het voor ons tweetjes wel aan de grote kant, maar echt erg vinden we dat niet. Nu hebben we tenminste ruimte genoeg om de kinderen en kleinkin deren te ontvangen. Op zondagmor gen komen ze meestal allemaal te gelijk op de koffie. Als we de koffie uit hebben, gaan de jongens naar de schuur. Daar heb ik een biljartje staan en een tafeltennistafel. Vroe ger was dat mijn studio. Nu heb ik een klein studiootje in huis. Nu ik niet meer optreed, is dat groot ge noeg." „Toen we in 1979 gingen verbou wen, hebben we de boel ook op nieuw ingericht. Massief eiken. Dat was toen nog mode. De muren en het plafond hebben we wit gestuct. Dat begon toen net in de mode te komen. Het contrasteert mooi met donker eiken. We hebben er ook meteen een schouw met een open haard in gezet, omdat iedereen dat in die tijd deed, maar gebrand heeft hij nog nooit. We geven er niet om. Jaantje wil het liever niet. Ze is bang dat haar spulletjes vuil wor den en onder het stof komen. Bo vendien hebben we allebei een gru welijke hekel aan gesleep met hout." „Een ander vindt misschien dat de kamer te vol staat met snuisterijen en dat er te veel aan de muur hangt. Daardoor is het wel een beetje erg druk. Maar ik kan niks weggooien. Aan alles wat hier hangt of staat, bewaar ik een speciale herinnering. Aan onze eigen trouwfoto, aan de trouwfoto's van de kinderen, aan de foto's van de kleinkinderen. Mijn gouden platen horen ook aan de muur. Ik heb er nu drie en als het goed is, krijg ik er nog een paar. Wat je verder ziet zijn meest ca deautjes van fans. Geschonken uit dankbaarheid dat ik voor ze heb opgetreden. Dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen die weg te doen of ergens achter in een kast stoppen." ;estraat 59 luzen 11150-94912 Van onze verslaggever Willem Reijn „Mensen richten zich altijd op de hoogste prijs die ze hebben gehoord. Dan moet je nog wel eens duidelijk maken dat die voor hen nog niet hoeft te gel den." De Bredase makelaar J. Lammen (57) is niet bang voor een plotselin ge terugval van de huizenmarkt, maar bespeurt wel tekenen dat het te gek wordt. Vooral in een wijk als het Ginneken in Breda, zogezegd een wijk op stand, bemerkt Lam men een al te optimistische inschat ting van de waarde van het eigen huis. De kopers zijn ook regelmatig te gretig. „Dan krijg ik hier mensen van buiten de stad op kantoor en die zeggen alleen maar: het mag zoveel kosten en het moet in het Ginneken zijn. Dan vraag ik: bent u wel eens in het Ginneken geweest? Dan blijkt dat ze dat alleen maar van horen zeggen van kennissen hebben." In een krappe woningmarkt verke ren kopers in een moeilijke positie. Zij hebben het gevoel blij te moeten zijn 'als ze een huis mogen kopen.' „Als er 's avonds een huis is ver kocht, kan het de andere ochtend wel eens gebeuren dat je in de vitrine er niet meteen 'verkocht' overheen hebt geplakt. Dan staat er een 'klant aan de balie, die we moeten vertellen dat het huis niet meer beschikbaar is. 'Dat is al de vierde keer dat ik ernaast grijp,' is een geluid dat je dan te horen krijgt. Zo'n klant is natuurlijk ge neigd om een volgende keer meteen te kopen om er niet wéér naast te grijpen." Lammen is ruim dertig jaar actief als makelaar. Hij begon bij het kantoor De Koepel. „Rond 1980 ben ik daar weggegaan. Het kantoor begon toen zelf met projectontwik keling. Daar ben ik altijd tegen geweest." Toen de markt instortte, viel De Koepel. Achteraf had Lammen dus een praktisch gelijk. „Projectont wikkeling is natuurlijk interessant omdat er op korte termijn in een opgaande markt vaak goed geld aan is te verdienen. Maar er zit tegelijk ook een geweldig risico aan vast. En dat kan je de kop kosten." Maar ook principieel vindt Lammen het verkeerd als makelaars twee belangen dienen. „Ik vind dat een makelaar afstand moet bewaren en niet moet bemiddelen in de verkoop van goed waar hij zelf eigenaar van is. Er zijn nog steeds makelaars, ook in Breda, die dat doen. Ik vind dat principieel onjuist. Je kunt dan niet meer objectief oordelen." Makelaars hebben in de loop der tijd de naam opgebouwd van snelle jongens in snelle pakken en snelle auto's. Voor heel wat klanten, voor wie huizen kopen dan wel verkopen nu eenmaal geen dagelijkse praktijk is, iets té snel. Lammen draait er niet om heen: in de makelaardij zijn in het verleden nog wel eens deugnieten aan het werk geweest. Maar er is al een aantal jaren een kentering ten goe de ingezet. „De makelaar die is aangesloten bij de Nederlandse Vereniging van Makelaars maakt het de klant mogelijk om op een eenvoudige manier met zijn klacht ergens terecht te kunnen. Via tucht recht en arbitrage kan een klant sneller en goedkoper zijn recht ha len. Dat is een goede zaak. En je ziet dat het lidmaatschap van de NVM inmiddels aan het uitgroeien is tot een soort keurmerk." Niet dat de situatie ideaal is. Lam men, die tot vorig jaar deel uit maakte van het bestuur van de NVM-afdeling West-Brabant vindt dat de NVM scherper zou moeten letten op de vermenging van pro ject-ontwikkeling en makelaardij. „Zulke makelaars worden nu niet meer toegelaten, maar degenen die van oudsher al zo'n dubbele prak tijk hadden, mogen wel lid blijven." De makelaardij heeft ook een naam, wanneer het gaat om de maat schappen die het kleine wereldje vormt en waarbij partnerruil aan de orde van de dag is. Lammen glim lacht. „Ik weet waar u op doelt." Lammen begon na zijn afscheid van De Koepel met collega Schonck aan de Nieuwe Ginnekenstraat. Twee jaar terug verkaste hij naar de over kant om met Westenburg een alli antie aan te gaan. Verschillen van inzicht, de pensioenregeling en de positie van zijn zoon waren aanlei ding om te vertrekken. „Mijn zoon heeft nu alle papieren. Hij moet alleen nog worden beëdigd bij de Kamer van Koophandel. Hier kan hij in de zaak komen. Want inder daad: het vak wil nog wel eens van vader op zoon overgaan." En lacht: „Als vader tenminste vroeger geen trucjes heeft uitgehaald. Want dan is de naam natuurlijk belast." Makelaar J. Lammen: „Ik vind dat een makelaar afstand moet bewaren en niet moet bemiddelen in de verkoop van goed waar hij zelf eigenaar van is. foto de stem johan van gurp Van onze verslaggever Jan van de Ven De toplokaties van de woning markt in West-Brabant liggen in het buitengebied. Ver van steden, dorpen, buurtschap pen. Een boerderij in de lande rijen of aan de rand van het bos. Makelaars spreken elkaar op dit punt niet tegen. Het hutje op de hei beheerst nog steeds het dromen. Om een buitenplaats te verkopen heeft de eigenaar - bij wijze van spreken - niet eens een makelaar als bemiddelaar nodig. „Nog voor dat een bewoner echt tot verkoop heeft besloten, staat een koper al op de stoep," overdrijft makelaar C. Franken van makelaardij Van Opstal in Roosendaal. De makelaardij heeft daardoor nauwelijks zicht op de markt van boerderijen en afgelegen huizen, maar volgens Franken speelt de prijs in dat soort gevallen geen rol. „De prijzen van landelijk ge legen woningen stijgen meer dan gemiddeld," is wat Ludo van der Eijken van de gelijknamige make laardij in Roosendaal ervan weet. En bij gebrek aan landelijke, afge legen woningen stelt de vraag markt zich ook in op het landelij ke bouwvalletje met ruim bemeten tuin. „Grond. Ze kopen vanwege de grond." Van der Eijken blijft zich verbazen. „Het pandje op de grond gaat tegen de vlakte voor nieuwbouw. Royale bouw komt er niet voor in de plaats, omdat een gemeente hecht aan het landelijke karakter. Dus zet de nieuwe eige naar noodgedwongen een kleine nieuwe woning op de plaats van de bouwval." Met een wijds uit zicht, dat wel. Kopers die hun zinnen hebben gezet op een huis van rond het miljoen, royaal huis met een nog royalere tuin, willen wel eens na denkend kijken. Kopen in het bui tengebied van Roosendaal en Ber gen op Zoom of net over de grens in België? „Zo dicht bij de grens kan vestiging bij de buren het overwegen waard maken," zeggen de makelaars. Voor een belasting voordeel maken de vijf extra kilo meters niets uit. De hang naar buiten zet de koper smarkt overigens niet aan tot het bieden op elk uitzicht aan de rand van ieder dorp. Volgens Franken houdt de gekte van het buitenwo nen op aan de rand van een be bouwde kom. Dan gaat plots het aanzien van het dorp gelden. Oud Gastel staat minder in aanzien dan Wouw. „Oud Gastel heeft de naam een boerendorp te zijn," legt Franken uit. „Wouw ligt voor het gevoel aan de rand van natuurgebieden. Dus liggen de prijzen van verge lijkbare woningen in Wouw hoger dan in Oud Gastel." Lang staan woningen in beide dorpen niet leeg. Ze gaan vrij vlot van de hand. Soortgelijke voorkeuren bestaan ook in dorpen rond Bergen op Zoom Hoogerheide heeft een ho gere status dan Woensdrecht. Hal steren een hogere dan Huijbergen. Hoe de voorkeur van kopers te ontrafelen valt, weten makelaars niet. Wat algemeenheden: Is een dorp gemakkelijk met het openbaar vervoer te bereiken? Ligt een dorp ver van of dicht bij de stad? Heeft een dorp voorzieningen? Hoe ligt een dorp in het landschap? Nau wer valt de voorkeur voor het ene ten koste van het andere niet te geven. De makelaars in het Westbrabant se zijn geneigd hun werkgebied als een overloop van de Randstad te zien. Ze zouden graag het hele westen van de provincie als toplo katie beschouwen. „Een klant uit Den Haag vindt in Roosendaal en Bergen op Zoom hetzelfde als in zijn stad. Alleen wat minder. Hier heeft de stad één schouwburg, in Den Haag drie. Heeft Den Haag verscheidene golfbanen, hier ligt er een in de nabijheid. En zo verder." Wat mag een toplokatie heten en waarom? Is het een toplokatie als woningen heel duur zijn? Of als er enorme vraag naar bepaalde wo ningen is? Voor elke prijsklasse staan kopers in de rij. Hoewel, Meeüs in Bergen op Zoom proeft een aarzeling in de markt. Mevrouw Rutten van van Opstal noemt het Bolwerk in Bergen op Zoom een toplokatie. Vooroorlog se bouw, ruim van opzet, echt degelijke herenhuizen. Binnen de ring van het oude centrum liggen eveneens aantrekkelijke oude, zelfs gerestaureerde panden. Zij zijn net zo geliefd als de woningen van de volgende eeuw op de Berg se Plaat. Moerkens, weet Meeüs, in het noordoosten van de stad. Vrij staande woningen met een waarde tussen de 4,5 en 6 ton. Een toplo katie. Bolwerk, Meilust en Bergse Plaat zijn ook gewilde lokaties. „Maar de rest doet 't ook goed," zegt Rutten. Er is een markt in Bergen op Zoom voor twee-onder-een-kap tot 2,5 ton, voor de vrijstaande huizen tot vier ton, voor de in eigen opdracht gebouwde stulpjes tot zes ton. De markt bepaalt volgens hem welke woningen in een toplokatie liggen. Daar waar de vraag het grootst is. Roosendaal heeft net als Bergen op Zoom uitspringende straten of wijken. Van der Eijken: „Parklaan in de binnenstad, componisten- buurt, Risse in Tolberg, Sterrebos, Langdonk." Franken wil Wouwse- weg (oudbouw) en Koppenhoef (in ontwikkeling) niet ongenoemd la ten. „Roosendaal heeft in het ver leden veel oude panden gesloopt. Nu willen kopers een oud, karak teristiek pand. En met een erker." Maar dat sfeervolle pand moet wél op een mooie lokatie liggen. Van der Eijken ervaart, dat prij zen voor oude panden gestaag stijgen. Zozeer, meent een Meeus woordvoerder in Roosendaal, dat een verwaarloosde woning iri een aantrekkelijk te maken wijk grif van de hand gaat. „Kopers stro pen de mouwen op en gaan aan de slag. Nieuwe keuken, nieuwe bad kamer, wat ze maar willen. Naar eigen wens opgeknapt." Op die manier is een koper niet meer afhankelijk van een sjieke lokatie. Hij kan de eerste zijn in een sjofele buurt en dus het goed koopst uit, om van een vervallen omgeving iets nieuws te maken. Staat er eenmaal een knap pandje dan volgen wel meer kopers, die voor de opgaande lijn van de buurt moeten betalen. Een ver schijnsel dat vaker te zien is ge weest. Aldus blijkt aanzien te kunnen groeien. I ^nkhn lxooPmans: „Ons huis is eigenlijk iets waarvoor je heel I war moet zijn." foto de stem /johan van gurp VERVOLG VAN VORIGE PAGINA Maar vooralsnog lijkt het erop dat. de huurprijzen zich gematigder zul len ontwikkelen en het koophuis dus een fractie minder aantrekke lijk maakt. Geluiden als zou de huizenmarkt afsteven op een krach zoals die zich na de hausse van 1978 en 1979 zich voordeed, lijken in elk geval zeker voorbarig. In die tijd klom de prijs van een huis in twee jaar van 132.000,- naar ƒ199.000,-. Dat is een prijsstijging van liefst vijftig procent. Vorig jaar, vijftien jaar na dato, brak het record. De huizenprijs passeerde de magische twee ton. En door de pijnlijke correctie die daar vijftien jaar terug op volgde, ont stond enige ongerustheid. Maar het gaat alleen om nominale bedragen. Gecorrigeerd voor inflatie zou een vergelijkbare reële prijs nu 316.000,- bedragen, terwijl de werkelijke prijs nu dus ƒ212.000,- beloopt. De huizenprijs liep indertijd snel op door een hoge inflatie en hoogge spannen verwachtingen als gevolg van de hoogconjunctuur. Banken introduceerden de groeihypotheek, waarmee niet alleen een hypotheek op het huis maar ook op de carrière van de koper werd gelegd. Toen de economie snel achteruit liep, brak die onzekere financiële basis. Begin jaren negentig is de prijs opgelopen in een tijd van recessie en de tijden zijn dus anders. Door de beheerste inflatie kan de rente nu binnen de perken blijven. Toen huiseigenaren begin jaren tachtig hun hypotheekrente moesten laten oversluiten, kwamen zij door de hoge rentestand, die zelfs tot der tien procent piekte, ernstig in pro blemen. De situatie is dus onvergelijkbaar. „De vraag blijft behoorlijk hoog," constateert mevrouw E. Boeschoten van de Vereniging Eigen Huis. „En zeker in de middencategorie blijft het aanbod heel beperkt." Een verlichting van de druk op de huizenmarkt is echt broodnodig, vindt NVM-voorzitter B. van Groe nigen. Het zou kunnen helpen als de voorwaarden voor het verkopen van huurwoningen aan particulieren worden versoepeld, zegt hij. Hij pleit er ook voor dat de over heid zorgt dat zo snel mogelijk nieuwe bestemmingsplannen in uit voering worden genomen. Dat zorgt voor verlichting van de druk op de markt. De procedurele belemmerin gen die ervoor zorgen dat op be schikbare bouwlokaties op korte termijn niet kan worden gebouwd, moeten worden weggenomen. De overheid mag daarbij best wat risico nemen en op het randje gaan lopen van wat wel en wat niet kan, vindt Van Groenigen. „Het is voor de overheid kiezen uit twee kwa den." Prijsontwikkeling 1993 t.o.v. 1992 Gemiddeld +9% Landelijk prijs- niveau 1993 Gemiddeld 212.400 172.044

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1994 | | pagina 41