menara Iriilixk twee jaar vaij
kastj e
naar de
muur
gestuurd
Brinkman neemt welbewust risico's
binnenland buitenland
i Van onze verslaggever
i Hilversum/Breda - De kou tussen
i achterban is voorlopig uit de lucht
i over de affaire-Brinkman is binnen
i Vandaag komt het landelijk KRO-t
i kwestie af te handelen.
>estem
Schade
Kou tussen KJ
achterban uit
tfrika's toekom!
DE STEM
Groepsfoto
T-fc *1 "I 1*1 I CDA-bestuur raa(
-DE STEM-
"Brinkman kon
ianval op PvdA
liet openen'
eer corruptie-zaj
ZATERDAG 16 APRIL 1994
pESTEM
Het bijwonen van de
zondagsmis was
vroeger niet alleen
voldoen aan een kerkelijke
verplichting. Het bevestigde
ook dat men tot de sociale
groep behoorde waarover
men, voorafgaande aan de
preek, vanaf de kansel weke
lijkse informatie kreeg: wie
voornemens waren een chris
telijk huwelijk aan te gaan,
van de laatste sacramenten
der stervenden waren voor
zien dan wel reeds in de Heer
waren ontslapen.
De zondagmiddagwandeling,
die evenzeer als de mis een
vast programmapunt was op
de Dag des Heren, voerde
steevast langs de etalages van
de belangrijkste winkelstraat
waar ook de plaatselijke foto
graaf gevestigd was. Voor zijn
uitstalraam dromden in dat
middaguur de wandelaars sa
men om zonder enige terug
houding commentaar te leve
ren op de tentoongestelde fo
to's: pasgeboren kinderen die
met hun billetjes bloot op een
donzige vacht waren neerge
legd, jongens in een matro
zenpakje en meisjes in een wit
kanten jurkje die pas hun eer
ste heilige communie hadden
gedaan, bruidsparen die zich
met een afgedwongen glim
lach hadden laten vereeuwi
gen en families waarvan de
verschillende gezinsleden, elk
in een klein aan de randen
vervagend ovaaltje, decoratief
binnen de lijst waren gerang
schikt.
Welbeschouwd legden al die
foto's een maatschappelijke
orde vast, waarbinnen ook
groeperingen van allerlei aard
hun vaste plaats hadden. Hun
samenhang werd bij voorko
mende gelegenheden vaak
met groepsfoto's bevestigd
die nu, vergeeld en soms door
de jaren goeddeels uitgewist,
in onze herinnering het beeld
terugroepen van de vertrouw
de, kleine kringen waartoe we
eens behoorden en waarin we
ons thuisvoelden.
Wie van mijn leeftijdgenoten
bewaart niet in een album
met doorschijnende schutbla
den een foto van de lagere
schoolklas, waarop de kinde
ren in staande en knielende
rijen, geflankeerd door onder
wijzeres) -en hoofd van de
school, gespannen uitkijken
naar het door de fotograaf
beloofde vogeltje Op een
klein, nog glanzend kiekje,
dat wel met een boxje ge
maakt zal zijn en dat bij het
afdrukken een fraai kartel
randje kreeg, sta ik tussen de
andere voor het eindexamen
geslaagde gymnasiasten, bij
de ingang van het sombere
schoolgebouw, met een ge
zicht waarop duidelijk te zien
is dat Herodotus en Ovidius
niet spoorloos aan mij voorbij
zijn gegaan. Gelukkig zijn er
ook nog een paar bomen op
te zien van de besloten
schooltuin, waarin wij ons tij
dens de pauzes rond een grote
houten bank verzamelden om
daar, uit het zicht van de
surveillanten, een trekje, te
doen aan een gemeenschap
pelijk gedeelde sigaret, de
vertaling van een versregel
van Homerus te bespreken of
hoog op te geven van de virgi-
nale charmes van een meisje
dat wij, soms kortstondig, met
een platonische devotie ver
eerden.
Ik kan mijzelf maar nauwe
lijks terugvinden tussen de
soldaten van de compagnie
die in battledress en met een
baret op het hoofd, kennelijk
pas geïnspecteerd, in een
strenge hiërarchie rond een
besnorde kapitein, een over
jarige adjudant, parmantige
beroepssergeanten en boerse
korporaals staan opgesteld,
door niets anders verbonden
dan door de dienstplicht.
Is het een dwaas heimwee dat
mij bevangt als ik de op kar
ton geplakte fotografie be
kijk, gemaakt bij het vijftigja
rige huwelijksfeest van de
ouders van mijn moeder,
waarop broers en zussen, zwa
gers en schoonzussen, ooms
en tantes, neven en nichten,
kinderen en kleinkinderen
achter grote manden met
bloemen rond het gouden
paar een plaats hebben ge
vonden? Boven hun hoofden
spreiden zich beschermend de
takken van een grote appel
boom uit. Bestaat er dan toch
nog een aards paradijs?
4—J
Een oudere mevrouw brengt ter reparatie een gouden kettinkje bij
de juwelier. Een schakeltje zit niet meer goed vast. 'Voordat het nou
echt kapot gaat en ik het kettinkje daardoor verlies, laat ik het maar
even maken', denkt de mevrouw. Ooit kreeg ze het van haar man
tijdens een vakantiereis. Hij stierf een paar jaar geleden. Het
kettinkje behoort tot de dierbare herinneringen.
Op het eind van dezelfde dag stapt een overvaller deze juweliers
zaak in Etten-Leur binnen. Als buit kiest hij ook spullen die
klanten ter reparatie hadden achtergelaten. Waaronder het gouden
kettinkje.
De verzekering dekt de schade. Maar dat kan alleen nog met een
bedrag op haar bankrekening. (HC)
V
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis) ma. t/m vrij. 8.00-17.00
uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731, redactie 01640-37253.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35,4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9,4381 RP,
S 01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051, 4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen per 1 januari 1994
(bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per halfjaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal ƒ84.70, per half jaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties" 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben, Gin-
nekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 16.00
uur 076-236881, zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-
236242/236911.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 -ABN/AMRO rek. 520538447.
Van onze verslaggever
Lukas Burgering
Breda - Van het kastje naar
de muur. Niemand weet beter
wat dat betekent dan Richard
Gulickx. De 25-jarige Breda-
naar moest in februari 1992
opkomen voor zijn militaire
dienstplicht. Meteen in de
eerste week kreeg hij een on
geluk. Hij raakte aan zijn
rechterknie gewond. Die is
nu voor een groot deel gene
zen, maar de juridische af
wikkeling loopt nog steeds.
Richard werd, toen hij moest
opkomen, ingedeeld bij de lucht
doelartillerie in Ede. In zijn eer
ste week werd er een grote oefe
ning gehouden en hij. moest de
rol van gewonde spelen. Een
andere soldaat droeg hem in een
brandweergreep van het 'slag
veld' af.
„Ik denk dat hij toen gestruikeld
is, of misschien kon hij mij ge
woon even niet meer vasthou
den. In ieder geval ben ik geval
len." Richard weet zeker dat die
andere soldaat geen schuld
heeft: „Hij kon er niets aan
doen."
Hij is op dit moment nog steeds
thuis. Samen met zijn moeder
vertelt hij het verhaal van een
'ongelofelijke wirwar' van rege
lingen. Voor hem ligt een stapel
brieven, verklaringen; beschik-,
kingen en bankafschriften.
Zijn moeder kan er over meeprai
ten, zij heeft alles meegemaakt
omdat hij vanaf januari 1992
thuis woont. „Hij is een volwas
sen man die graag wil werken en
op zichzelf wil wonen. Vind je
het gek dat de muren op hem af
komen vliegen? Af en toe wordt
het eventjes te veel voor Ri
chard."
Op krukken
„Wat er precies gebeurd is? Ik
viel verkeerd en mijn knie boog
helemaal om. Het deed veel pijn
en omdat het zo koud was, wa
ren mijn spieren toch al niet zo
soepel. De luitenant, die erbij
stond toen het gebeurde, heeft
mij meteen naar de ziekenboeg
laten brengen."
Daar strompelde hij drie dagen
rond met twee krukken. Er wer
den röntgenfoto's genomen,
maar omdat er niets gebroken
was, werd hij teruggestuurd
naar de kazerne.
Omdat hij na drie weken nog
altijd met twee krukken liep
werd hij naar het Academisch
Ziekenhuis in Utrecht gestuurd.
Meteen de volgende dag volgde
er een kijkoperatie. De artsen
stelden vast dat het kraakbeen
beschadigd was en dat de spie
ren in de periode na het ongeluk
overbelast waren geweest. Met
rust zou het wel goed komen,
opereren was niet nodig.
Na een week mocht Richard het
ziekenhuis verlaten en moest hij
weer terug naar de kazerne.
Daar maakte hij zijn opleiding
gewoon af, hoewel hij de hele
periode met een kruk bleef lo
pen.
Aan het einde van de opleiding
van drie maanden kreeg hij te
horen, dat hij overgeplaatst
werd. De reden: hij had een
week in het ziekenhuis gelegen
en dus een paar dagen van de
opleiding gemist.
Keizersveer
„Ik werd in mei geplaatst als
administrateur bij een legerarts
in Keizersveer. Ik werd bevor
derd tot korporaal. In die tijd
ging het best goed met mijn knie.
Ik kon hem nog niet te veel
belasten, maar lopen en zitten
ging prima. Totdat ik in septem
ber opeens door mijn knie heen
ging."
Zijn moeder valt bij: „Hij viel
gewoon om. Hij moest ook die
krukken weer gaan gebruiken."
De arts, die zijn knie nog altijd
behandelde, stuurde hem naar
het ziekenhuis in Roosendaal.
In november 1992 werd hij in
Roosendaal geopereerd aan zijn
knie. Het werd duidelijk dat hij
zijn diensttijd niet kon afmaken.
De laatste drie maanden was hij
'vrij van dienst' en lag hij thuis
op de bank. Zijn eigenlijke
dienst liep op 22 januari af.
„Ik moest toen, samen met mijn
vader naar de kazerne komen.
Daar hebben we eerst iemand
gezocht die mijn plunjezak uit
de kofferbak kon tillen. Ik moest
al mijn spullen inleveren en ik
kreeg een 'groot verlof pas'.
Toen was ik geen militair meer."
Ongeduldig
Ondertussen kreeg hij gewoon
elke maand zijn wedde, dus ook
in de maanden dat hij thuis was.
Daarna zou hij een uitkering
krijgen van het GAK en een
Richard Gulickx: „Soms komen de muren echt op je afvliegen.'
aanvulling van defensie. Samen
ongeveer 1950 gulden per
maand.
„Er klopte helemaal niets van. In
februari kreeg ik 460 gulden, in
maart 1360, het was elke maand
een ander bedrag, maar nooit
genoeg. Ik zag het niet meer
zitten en nam een advocaat in de
hand."
'Richard was toen al met ver
schillende instanties in aanra
king gekomen. Het GAK, de
Stichting Rechtsbijstand Dienst
plichtigen (SRD) en allerlei af
delingen van het ministerie van
Defensie.
„Ik heb de advocaat gevraagd
om het uit te zoeken," vertelt
Richard. „Ik werd overal door
gestuurd en iedereen beweerde
wat anders: wel een uitkering,
geen uitkering, een halve uitke
ring. Geen touw aan vast te
knopen."
De SRD is verbaasd dat de zaak
van Richard nog steeds niet op
gelost is. Directeur P. Reimer
herinnert zich Richard nog goed.
„Die kwam bij ons en wij heb
ben geprobeerd hem te helpen.
Hij was alleen ongeduldig en in
de war geraakt door alle instan
ties waarmee hij contact had
gezocht. Toen hij opeens vertel
de dat hij een advocaat had
genomen, hebben wij zijn zaak
laten rusten. Als die advocaat
hem helpt, hoeven wij het niet te
doen. Dat is dubbel werk."
'Ongelooflijk'
De advocaat, mr. R. Voorvaart
verstuurde twee brieven en bin
nen drie weken was de zaak in
orde. Richard ontving precies
het bedrag waar hij recht op had
en een aanvulling op de eerdere
betalingen.
Voorvaart vindt het 'een beetje
flauw' dat zoiets pas lukt nadat
een advocaat ingrijpt. „Kenne
lijk maakt het briefpapier van
een advocaat meer indruk,"
denkt hij.
Richard werd, nadat hij officieel
FOTO DE STEM/JOHAN VAN ,OURP
was afgezwaaid, voor 80 tot 100
procent arbeidsongeschikt ver
klaard. In november 1992 kreeg
hij een uitnodiging voor een ge
sprek met een arbeidsdesundige
van het GAK. Die deelde hem
mee dat hij vanaf nu 'minder
dan 25 procent' arbeidsonge
schikt was.
„Het was echt ongelooflijk,"
vindt Richard. „Ik was zo
kwaad, die man vertelde mij
doodleuk dat ik maar achter de.
lopende band moest gaan zitten.
Maar daarvoor heb ik toch geen
vak geleerd? Ik kan als compu--
ter-monteur wel 3500 gulden
verdienen."
Toevallig
Tegen de beslissing van het GAK
tekende de advocaat van Ri
chard beroep aan. Het GAK
stuurde echter een brief, waaruit
bleek dat hij nu zelfs voor min
der dan 15 procent arbeidsonge
schikt was.
„En dat betekende dat alles
werd stopgezet, mijn wao
militaire uitkering. Om 1
krijgen moet je namelijk
meer dan 25 procent
geschikt zijn." Zijn advo
heeft de beslissing van het (ij
aangevochten.
Medewerker W. Knops van'
GAK in Venlo zegt dat debe|
sing over het percentage
beidsongeschiktheid niet .d
het GAK genomen wordt,
het begin stellen we voor is
een een 'voorlopig' percen
van 80 tot 100 vast. Daarna
de Gemeenschappelijke Md
sche Dienst (GMD) een definij
percentage vaststellen. Datl
natuurlijk best een stuk
liggen dan 80 tot 100 procent:
Richard kan zich niet herir
dat hij ooit door de GMD j
keurd is. „Ik ben alleen acht
gekeurd, nadat ik tegen d
slissing had geprotesteerd,
die arts kwam op hetzelfde)
centage uit als wat het GAKi
al genoemd had. Ik vind dat)
heel toevallig."
Richard maakt zich druk alsj
het hele verhaal weer moeli
leggen.
„Waarom moet ik een
nemen om hier uit te komen? 1
leger heeft toch een Maatsch:
pelijke Dienst, er is een
afdeling voor afgezwaaide:
tairen, er zal toch wel ie
zijn die je hierbij
S19JJC
Bosnië
Zijn moeder denkt dflt dezep
blemen veel vaker voorkoi
„Denk eens aan die jongens]
straks terugkomen uit
Daar zullen er ook gen
zitten die gewond zijn geraafl
geestelijk beschadigd zijn.
gaat er voor hen zorgen?"
Op dit moment probeert BitM
een ww-uitkering te krijgen, 0
levert ook weer problemen
omdat hij moet bewijzen datl
26 weken heeft gewerkt wj
hij ziek werd.
Voorlopig is zijn
wezen, volgens zijn advocaat]
terecht: „Richard heeft
gelijk meer dan een hc
gewerkt, en dat gaan wevwl
rechter proberen te bewijzen]
Het liefste wil Richard Gil
weer werken. Een vaste i
zou veel problemen oplossen]
zou financieel onafhania
kunnen zijn en op zichzelf b
nen wonen.
„Ik ben al druk aan hetsolM|
ren," zegt hij hoopvol.
Een week lang was CDA-lijst-
trekker Brinkman in het
nieuws. Valt er meer te wensen?
Ja. Met betere onderwerpen
dan een affaire in het nieuws
zijn.
Mijn vroegere hoofdredacteur
hield er een eenvoudige filoso
fie op na: het geeft niet hoe ze
over je kletsen als ze maar over
je kletsen. Zelfs al zou er een
grond van waarheid zitten in
die uitspraak dan nog valt een
politicus die een week lang
wordt omgeven door de geur
van een affaire niet te benijden.
Het was lastig voor Brinkman
dat hij zes dagen nodig had om
zijn verdediging op te bouwen.
Steunbetuigingen en bloem
stukken maakten weliswaar het
dragen van die last lichter,
maar de vraagtekens bleven.
Die konden alleen door Brink
man zelf na een grondig onder
zoek worden weggenomen.
Donderdagavond was het dan
zo ver. Gesecondeerd door twee
hooggeleerde heren in het be
lastingrecht gaf Brinkman ope
ning van zaken.
Zijn op schrift gestelde verkla
ring maakte al snel duidelijk
dat er van een affaire-Brink
man geen sprake is. Bij de
aanvaarding van het commissa
riaat per 1 januari 1992 heeft
hij naar beste weten gehandeld.
Aan zijn integriteit hoeft niet te
worden getwijfeld.
Brinkman zelf kwam tot de
volgende conclusie: „Bij de
aanvaarding van het commissa
riaat heb ik al datgene gedaan
wat in de rede ligt om mij
ervan te vergewissen dat ik van
doen kreeg met een fatsoenlijke
onderneming. Ik heb geen fei
ten aangetroffen die duidden
op het tegendeel, ook geen fei
ten die grond waren voor enige
twijfel. Ik had toen en ik
heb nu geen enkele reden eraan
te twijfelen dat het aanvaarden
van deze functie op enige ma
nier zou kunnen conflicteren
met de openbare functie die ik
vervul of met belangen van de
politieke groepering die ik ver
tegenwoordig."
Met het uitspreken van die con
clusie poogde Brinkman een
dikke streep te zetten onder de
'affaire-Brinkman', die niet zo
mag heten. Daartoe moest ook
zijn mededeling bijdragen dat
hij geen aanklacht tegen de
KRO zal indienen, noch op eni
ge andere wijze de omroep ver
antwoordelijk zal stellen voor
de ellende die zij over hem
afriep.
De vraag is of dat gelukt is.
Brinkman mag dan alles ge
daan hebben wat redelijk is om
er zich van te vergewissen dat
hij commissaris zou worden
van een fatsoenlijke vennoot
schap - twijfel daarover laten
voortbestaan zou kwaadwil
lend zijn - er blijft een aantal
cruciale vragen onbeantwoord.
Vast staat' dat er in het bedrijf
Hevatex bv tussen 1980 en mei
1985 zwart geld is omgegaan.
In dat bedrijf is het familiever
mogen van de aangetrouwde
oom van Brinkman, Arie V.,
opgebouwd.
Van Hevatex was de schoonva
der van Brinkman commissaris.
Dat vermogen wordt nu door
Arscop bv., waarvan Arie V.
directeur is en Brinkman com
missaris, beheerd. Directeur en
commissarissen van Hevatex bv
hebben op eigen initiatief, al
dus de verklaring van Brink
man, het bestaan van een
zwart-geldcircuit aan de fiscus
gemeld en vervolgens is er met
de belastingsdienst een schik
king getroffen.
Op dit essentiële punt door de
journalisten ondervraagd, gaf
Brinkman niet de vereiste hel
derheid. Niet hem valt te ver
wijten dat noch directeur Arie
V. noch zijn schoonvader hem
heeft ingelicht over dit akkefie
tje met de belastingen. Maar
onbegrijpelijk blijft dat hij
vóór de aanvaarding van zijn
commissariaat daarover niet is
ingelicht door zijn schoonva
der.
Brinkmans verweer daartegen,
dat hij zijn familie niet lastig
valt met zijn zaken in de poli
tiek en de familie hem niet met
hun zaken, kan nauwelijks
stand houden. Het blijft toch
uiterst vreemd, naïef zelfs, dat
zijn schoonvader niet op zijn
klompen heeft aangevoeld dat
hij door het verzwijgen van
deze essentiële informatie zijn
schoonzoon als politicus onno
dig in een kwetsbare positie
heeft gemanoeuvreerd.
Een andere vraag die door
Brinkman onvoldoende werd
opgehelderd is die naar de per
soonlijke betrokkenheid van
Arie V. bij het zwart-geldcir-
cuit. Brinkman bracht zichzelf
in problemen door tijdens de.
persconferentie lange tijd bui
tengewoon heldere vragen
daarover te omzeilen. Te lang
bleef hij vasthouden aan zijn
formele verklaring, dat directie
en commissarissen van Hevatex
zelf het initiatief hebben geno
men om het bestaan van dat
circuit aan de fiscus te melden.
Niet duidelijk maakte hij wie
daartoe het initiatief nam en
waarom.
Presten de commissarissen de
directeur? Deden zij dat omdat
zij vreesden dat de fiscus op het
spoor dreigde te komen van
zwart geld of was het een vorm
van berouw na de zonde? De
vragen kregen geen antwoord.
Te veel leunde Brinkman op de
verzekering van zijn hoogge
leerde helpers dat de belasting
wetgeving voorziet in de moge
lijkheid om zelf te melden dat
verkeerd is omgesprongen met
belastingaangiften waarna de
zaak dan administratief wordt
afgehandeld en eventueeel
denkbare strafvervolginmg
achterwege blijft.
Uiteindelijk gaf Brinkman twee
dingen toe: dat hij niet weet of
zijn oom zelf zwart geld door
de handen liet gaan en dat hij
zijn oom formeel en feitelijk
verantwoordelijk houdt voor de
gang van zaken in het bedrijf.
Ook al heeft Arip V. niet gewe
ten dat er zwart geld in zijn
bedrijf omging, hij had het
moeten weten. „Het is nogal
wat dat ik dit hier vaststel",
aldus Brinkman.
Hoe ook de persoonlijke be
trokkenheid van directeur (en
commissarissen?) is geweest, of
er sprake was van berouw na
de zonde of van angst voor het
aan het licht komen van het
zwart geld, alle water van de
zee wast twee dingen niet weg.
Er is enige jaren zwart geld
omgegaan in Hevatex bv èn
directeur Arie V. draagt daar
voor, ook al zou hij er riet val
hebben geweten of er niet aai I
hebben meegedaan, feitelijk «I
formeel de verantwoordelijk I
heid. Daar doet een met m I
fiscus getroffen schikking nW J
aan af.
Waarom hierbij nog zo
stilgestaan als vaststaat dat dj
alles voor nog geen milimetff
verwijtbaar is aan Brinks®!
De enige reden daarvoor ligt-l
het feit dat Brinkman eenpj'l
blieke functie bekleedt, waan
geloofwaardigheid cruciaal
en kwetsbaarheid een gegeven
Het feit dat Brinkman zakeW
verbonden is met een directed!
van een bedrijf die rij !f-l
'feitelijk en formeel verat-I
woordelijk' houdt voor het fl
durende enige jaren opbouvvc-1
en in stand houden van w|
zwart-geldcircuit, maakt VI
als politicus extra kweteW*|
Het tast ook zijn geloofr""
digheid als politicus aan.
Wat zal er niet t
Brinkman spreekt over bed IJ
ding van fraude een hoongf
opgaan? Hij zal, zijns ond:
geassocieerd worden met z
geld. Is het wel verstandig
welbewust het risico te MP
dat het in gang gezette jus»I
le onderzoek naar de handel
wijze van Arie V. over,Mt%(|
op hem en daarmee op he' J
terugslaat? Het voortzette» 1
het commissariaat levert
Brinkman zelf en daarmee
het CDA te veel risico's op L
kans is te groot dat de ai
blijft doorzieken.
van onze Haagse redactie
Den Haag - Het dagelijks saria
tortuur van het CDA heeft fmr
deze week lijsttrekker Brink- ^et L
man dringend aangeraden om
I zijn commissariaat bij het be- Brin]
drijf Arscop BV neer te leg- 1992
ven Brinkman heeft dit ad- doen
vies in de wind geslagen. bed
lüat is de belangrijkste conclusie
|na het overleg gisteravond tus-
I sen tien vertegenwoordigers van
I de KRO-afdelingen met de om-
Iroepvoorzitter G. Braks. Op dit
I gesprek was aangedrongen door
Ij. van Leeuwen uit Oudenbosch,
I voorzitter van de KRO-afdeling
I Breda (én eerste man van de
ien Haag - CDA-lijsttrekker
Brinkman was niet in de positie
dm de aanval te openen op coali-
|tiepartner PvdA en te waarschu
wen voor een 'zwenking naar
links' als de PvdA aan de macht
komt. Premier Lubbers heeft dit
isteren duidelijk gemaakt op
sijn wekelijkse persconferentie.
(„Brinkman zat te wachten tot
het moment dat de bladzijde
werd omgeslagen. Tot we af-
icheid namen van het zittende
kabinet, gesteund door twee
tracties, en begonnen aan de
ampagne," aldus de premier,
lis premier was Lubbers vol
gens hem de aangewezen figuur
pm het sein te geven.
Lubbers heeft niet alleen zorgen
(over de zwenking naar links
door een sterke PvdA. Hij heeft
ok al langer zorgen over Brink-
lan. „Ik heb in december al zien
hankomen dat het mis ging. Al
die aanvallen van Elco op het 1
tabinetsbeleid hebben averechts
jgewerkt. Ik heb daar slapeloze persl
nachten van," zei Lubbers giste- loop
■en in het dagblad De Telegraaf, heel
issum - Het Openbaar Ministerie
rafrechtelijk onderzoek naar corrupts
fu oud-burgemeester L. Hoogland (Pr
^andgraafse raadslid en oud-wethouder|
iet duo maakt deel uit van een groep 1
egelmaat vakantiereizen gemaakt zou 1.
Oer Van den Biggelaar uit het Gelders
forden ervan verdacht het bedrijf als t<
■ebben. Heinrichs is sinds 1992 ook
Teergeldzaak.
istitie kijkt ook naar de rol van de
gorden voorlopig alleen gehoord als gel
wgemeester A. van Goethem (CDA), b'
'i u en de Simpelveldse wethk
ad-burgemeester van Vaals R. DameJ
W Landgraaf J. Coenders (CDA) en ou
en L. Dohmen (CDA).
zijn te verschrikkelijk ori
bamlL ?Wekkend om te beluisterer
fendiiüJr\i de plunderingei
lanhJf mensen het leven en
DDenhiroeWud' Bur9ers worden nog
het «tart? Gebouwen bijeengedreven
len oncT.rt?" de Ruar,dese hoofd;
pe executie martelende onz«
Iti:^ moordpartijen versterf
Fhmers n-e.e£ were|ddeel is zonder
fan het tl' 1 en'9e land dat 9et'
borden er o«rfen t0t het diePste z'
ichaai nol °or'09en gevoerd en wore
Se rnr. onden-
loet wnrrt'6 dut het Afrikaanse cor
éderlanrt beschouwd, is echte;
Sommiüe iVa rt reosachtige wereld
kaal opricht®" Z'in beh00rliik stab
le schuin*,^9 mdelijk de vroegere kt
lelden en vele^rt' Zi' z'in nu de ver'
n ontwilriroi andere vormen van hi
«nWeste n9en die de straatarm;
3econstateerrterwachtin9sPatroonte
|Oendeheeftnon0eti-WOrden dat de
pog vot0 t! gewerkt. De honger is
jtrecht en qeweM ,een dergelijli
jet slechtst w 1: zoa's te vaak blij»
t*st er inborn" ai zou z'in om Af
Noemden rÜ? ?een enkel Per!
"el functionoro moet worden
foortouw te n Afrikaanse sai
E odelinas in a?1-?" en het Weste
■edachte dat m zi,n resultaten
8rricht, is niet^m n de 9e|dbuid
sn'et meer van deze tijd.
