Wacht je
voor
een
wachtgeldje
6Beschermd wonen is zo gek nog niet'
Extra
Lubbers bev
Klok
-DE STEM-
De wachtgeldregeling
Gemeenten mo<
DE STEM
Doerak tegen he
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
DE STEM
Jozef
4Gouden handdruk' schrikt kandidaat-wethouders eerder af
ti 5 u e s
ZATERDAG 12 MAART 1994
Mijn eerste doop
naam is Johan
nes. Mijn opa van
moederskant die timmerman
was, heette zo. Mijn tweede
doopnaam, Hendrikus, dank
ik aan mijn opa van vaders
kant. Jozef werd mijn derde
doopnaam, misschien wel om
dat Sint Jozef patroon van de
timmerlieden was en boven
dien, meer nog dan de heilige
Antonius, de lievelingsheilige
van mijn moeder.
Misschien was het in de buurt
waar ik geboren ben ook wel
onmogelijk om aan de heilige
Jozef te ontsnappen. Wij be
hoorden namelijk tot de Sint-
Jozefparochie, waarvan de
Sint-Jozefkerk aan de Sint-Jo
zefstraat stond, ik volgde het
lager onderwijs, zoals dat toen
nog heette, op de Sint-Jozef
school voor jongens, vond
ontspanning in het parochiële
patronaat, het Sint Jozefhuis
en woonde in een huis van de
woningbouwvereniging Sint
Jozef.
Leefden wij dus het hele jaar
door al onder de bescherming
van deze heilige, de maand
maart was in het bijzonder
aan hem toegewijd. Dan was
het overigens niet zijn beroep
van timmerman dat aandacht
kreeg, maar werd hij vooral
op 19 maart met een feestelijk
lof en een processie die met
bruidjes, gezang en het niet
aflatende gerinkel van altaar
bellen door het kerkbouw
trok, vereerd als patroon van
een zalige dood.
Aan die jubelende viering
met veel kaarslicht en voor
jaarsbloemen waren overi
gens, zoals dat bij een noveen
past, negen woensdagen van
avondlijke meditatie vooraf
gegaan, waarbij een bloots-
voetse kapucijnerpater ons in
een grafdonkere kerk wel
sprekend onderhield over de
kortstondigheid van het leven
en de mogelijkheid van een
onvoorziene dood. Daarbij
hoorde ook het gebed tot den
H. Jozef, dat slechts éénmaal
daags gebeden mocht worden
om de zeven jaren aflaat op te
leveren die paus Leo XIII
eraan had toegekend, terwijl
het Memorare tot den H. Jo
zef, dat menig katholiek van
mijn generatie nog wel bij zijn
vrome herinneringen zal be
waren, de tijdelijke straffen
slechts met 500 dagen aflaat
bekortte.
Hoewel van de heilige Jozef
in die gewijde teksten werd
beweerd dat hij in liefde ver
bonden was met het onbe
vlekte hart van Maria, de
Moeder van Goed, en dat hij
het ind Jezus met vaderlijke
tederheid had omhelsd, in de
kerststal stond hij gewoonlijk
in het halfdonker bij de os en
de ezel bescheiden achteraan.
Hij was, zo werd ons voorge
houden, ook niet de echte
vader van het kind dat daar in
de kribbe lag, maar de voed
stervader, een aanduiding die
mij als kind ertoe bracht hem,
als een soort huisman, belast
te zien met boodschappen
doen en eten klaar maken.
Is het maagdelijke moeder
schap van de heilige Maria in
de hedendaagse theologie en
bijbelexegese al niet onom
streden, wie een wat duidelij
ker signalement van de heili
ge Jozef poogt te vinden stuit
op allerlei apokriefe verhalen
en ongeloofwaardige, stichte
lijke verzinsels, die vaak el
kaar tegenspreken.
Nu eens wordt hij verbeeld als
een man die, behorend bij de
stam van David, vastberaden
met Maria, zijn zwangere
bruid, naar Bethlehem trekt,
dan weer wordt, zoals in een
Engelse mirakelspel, gelet op
zijn gevorderde leeftijd spot
tend van hem gezegd dat 'an
old man cannot rage', oftewel
dat er van hem niet veel
hartstocht meer viel te ver
wachten. In overeenstemming
daarmee wordt een huwelijk
waarin van 'die genueghten
des lichaems' wordt afgezien
wel een Jozefhuwelijk ge
noemd. Misschien werd hij,
zoals in het kerkboek 'de
katholieke Moeder in haar
opgang naar God' is vermeld,
daarom ook de toevlucht van
vrijgezellen en preutse muur
bloempjes.
In een Vlaamse legende
wordt van Sint Jozef verteld
dat hij zich in de hemel over
al die brieven ontfermt die,
slechts geadresseerd, daar
niet goed besteld kunnen
worden. Misschien kan de
PTT vandaag de dag hem
daarom wel als schutspatroon
gebruiken.
Op een kerktoren in Tilburg geeft de klok maandagmiddag tien
minuten voor drie aan. Maar het is 16.07 uur. Tijd voor een
steekproef. De rest van de week gespitst op alle torenklokken van
kerken en gemeentehuizen. Inderdaad: niet al te vaak bevestigen de
reusachtige wijzers de tijd van het polshorloge. Ze lopen achter of
voor, of zijn op een onbewaakt moment zelfs tot stilstand gekomen.
En soms geeft één enkele toren aan zijn vier zijden vier varianten
op de tijd.
Maar wat ook blijkt: de uurwerken van de kerktorens wijken vaker
af dan die van de gemeentehuizen. Door gewoon door de dorpen te
rijden, zie je vanzelf bevestigd dat er meer ambtenaren zijn dan
kerkelijk personeel. (DC)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis) ma. t/m vrij. 8.00-17.00
uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Etten-Leur, Markt 28, C 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, S 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35,4700 AA Roosendaal.
Terrieuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 ACTerneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051,4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen per 1 januari 1994
(bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per half jaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per halfjaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben, Gin-
nekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 16.00
uur 076-236881, zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-
236242/236911. <j
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447. i
Wethouder Bert van der Stoel doet de deur van het stadhuis Bergen op Zoom achter zich dicht; en hoe nu verder?
foto de stem/ben steffen
De wachtgeldregeling voor wethouders is gebaseerd op
algemene pensioenwet politieke ambtsdragers. Gemeenten kur.fl
nen afwijken van de landelijke richtlijnen maar doen dat in d|
praktijk zelden.
De algemene regel is dat een ex-wethouder net zo lang (J
wachtgeld krijgt als hij lid van een college is geweest. Maar t|
zes jaar stopt de uitkering.
Alleen wethouders van boven de vijftig die tien jaar lang <j»|
werk deden zijn verzekerd van wachtgeld tot hun 65e.
De uitkering bedraagt in het eerste jaar 80 procent, in
tweede jaar 70 procent, daarna 60 procent. Bij de Tweed]
Kamer ligt op het ogenblik een voorstel om dat laatste
veranderen:
het wachtgeld zou voortaan niet meer onder de 70 procesl
komen. Daar staat tegenover dat volgens de nieuwe regeliml
elke bijverdienste onmiddelijk in mindering wordt gebracht. 1
Nu nog kunnen ex-wethouders ongestraft bijverdienen tot lfj;l
procent, het volle pond van hun voormalige wethouderswedde.
Die weddes zijn sterk afhankelijk van de grootte van gemeente]
In een gemeente tot 2.000 inwoners worden wethouders
de wet geacht een dag per week kwijt te zijn aan
bestuurstaak en vangen ze daarvoor 11.000 gulden. De ee
categorie gemeenten waaraan een wethouder een volledigi I
dagtaak heeft, is die tussen 24.000 en 40.000 inwoners. Hij krijg;I
er 97.000 gulden voor.
De weddes lopen vervolgens geleidelijk op met het inwonertal I
tot de categorie 375.000 en meer inwoners. Voor wethouders va]
zulke gemeenten staat 175.000 gulden op de begroting.
Dit zijn overigens gemiddelde bedragen. Per persoon en pal
gemeente kunnen er verschillen zijn.
En, waarschuwt de Bergse wethouder Van der Stoel, 'verkijk j]
er niet op'.
„Ik heb het eens vergeleken met een kennis. Die had bruto veel
minder, maar kwam netto op hetzelfde uit. Vergeet ook niet dat I
wij niet in loondienst zijn. We zijn in feite kleine zelfstandigen."
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Het kabinet heeft
het besluit over de hogesnel
heidslijn TGV uitgesteld tot
volgende week vrijdag. Het
tgv-dossier is zo uitgebreid
dat de behandeling ervan in
tweeën is gesplitst, deelde
premier Lubbers gisteren
mee na afloop van de minis
terraad.
Er is nog een aantal zaken die
we nog goed moeten overden-
Krijgen wethouders die
(moeten) opstappen een
'gouden handdruk'?
Nu in veel gemeenten
weer een wisseling van
de wacht voor de deur
staat, overheerst de in
druk dat de vertrekkers
niks te klagen hebben.
Mogelijk heeft het gros
inderdaad de schaapjes
op het droge, maar dat er
goud aan te pas komt, is
bedrieglijke schijn.
Werkloze ex-wethouders
kunnen wel aanspraak
maken op een wachtgeld
regeling, maar een vetpot
is het niet en of ze - op
hun leeftijd - ooit nog
een andere baan vinden,
is de vraag.
Dat vooruitzicht schrikt
veel op het oog geschikte
kandidaten voor een be
stuurszetel af, ontdekte
de Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten
(VNG) bij een recent on
derzoek.
Wie verbrandt nog alle
schepen achter zich voor
•het steeds ongewisser po
litieke ambt? Wacht je
voor een wachtgeld je...
Van onze verslaggever
Jan Jansen
„DAT POLITIEKE vrienden
iets voor je regelen? Ik ken er
geen voorbeelden van. Ster
ker: ik weet van ex-ministers
die nergens aan de bak kwa
men," zegt wethouder A.H.
(Bert) van der Stoel uit Ber
gen op Zoom.
Hij is 44 en verkeert in de onge
makkelijke positie dat er bin-
nenkort een eind komt aan zijn
wethouderschap, terwijl hij nau
welijks kan bogen op 'gewone'
werkervaring. Van der Stoel was
24 toen hij, aangemoedigd door
de toen in Bergen op Zoom al
zeer actieve jonge liberaal Ed
Nijpels, een politieke carrière
begon.
Hij werd lid van de gemeente
raad voor de WD, stortte zich er
zo met hart en ziel in dat hij z'n
studie afbrak en nauwelijks
dacht aan een baan. „Die raad,
dat was mijn werk." En hij was
jong genoeg om genoegen te ne
men met het bescheiden 'raads-
geld' als inkomen. „Ik woonde
goedkoop, stelde- weinig eisen.
Tja, ik kon er van eten."
Het werd een merkwaardig
schommelende politieke loop
baan. Van '79 tot '82 was-ie al
eens wethouder (met drie jaar
wachtgeld als beloning) en de
laatste vier jaar opnieuw. Tus
sentijd was hij steeds raadslid en
deed hij allerhande 'maatschap
pelijke klussen', binnen de WD,
voor organisaties van alleen
staanden, voor de Bergse stich
ting 700. Werk zoeken? Hij had
er domweg geen tijd voor.
En nu zit Van der Stoel voor het
blok. Hoewel andere verhalen de
ronde doen had hij er naar eigen
zeggen nog vier jaar wethouder
schap aan vast kunnen plakken.
„Maar dan houdt het misschien
op en dan ben je 48, en wat moet
je dan? Je kunt echt niet gaan
zitten afwachten tot je wacht
geld op is. Feit is dat ik gewoon
te vroeg begonnen ben in de
politiek. Nu moet ik op zoek
naar een fulltime baan buiten
die politiek, moet ik de arbeids
markt op. Daarom ben ik ook
geen raadslid meer geworden,
want dan hou je weer te weinig
tijd en energie over om in iets
anders te investeren."
Het dilemma komt de VNG-
woordvoerster bekend voor.
„Een ex-wethouder kan heus
niet op zijn lauweren gaan zitten
rusten, etend van het wachtgeld.
Want al snel kent niemand je
meer en kom je al helemaal niet
aan de bak."
De verhalen die de Vereniging
hoort van de achterban van
raadsleden en wethouders zijn
dat 'het allemaal zo minimaal en
zo slecht is'. En dat kan ze ook
wel begrijpen. De politieke
ambtsdrager loopt steeds meer
risico dat zijn gedachte loopbaan
abrupt en te vroeg eindigt.
Politieke partijen verlangen
meer en meer doorstroming. De
wethouder van boven de vijftig
die tenminste tien jaar zijn zetel
hield - daarmee verzekerd van
een wachtgeld tot z'n 65e - is
een uitzonderlijke verschijning
aan het worden. Twee termijnen
van vier jaar volmaken is al heel
wat en het risico van tussentijd
se ongelukken wordt met het
jaar groter. De VNG kent de
kille cijfers. „Nee, dan hoef je
dat drama in Almere - waar in
korte tijd een compleet college
verdween, jj - nog niet eens mee
te tellen."
„Het gebeurt steeds vaker dat de
gemeenteraad een wethouder
tussentijds naar huis stuurt. Wat
moeten die mensen allemaal?
Het zou toch zo moeten zijn dat
een wethouder rustig de porte
feuillekwestie kan stellen zonder
zich af te vragen waar z'n gezin
straks van moet eten. Maar velen
vragen zich dat in een conflict
met de raad natuurlijk wel af."
Alleen ambtenaren met politieke
ambities kunnen zich wat meer
veroorloven. Loopt hun streven
spaak, dan kunnen ze altijd weer
bij hun oude baas terecht. Niet
voor niets tellen bestuurscolleges
steeds meer ambtenaren en on
derwijzers, terwijl de vertegen
woordiging van het 'vrije bedrijf
achterblijft. Een alom betreurde
ontwikkeling, weten ze ook bij
de VNG.
„Het is in feite bedreigend voor
de democratie hoor, dat op je op
den duur in colleges alleen nog
maar mensen ziet die het zich
kunnen permitteren," zegt de
woordvoerster. Werkgevers en
werknemers moeten wat haar
betreft maar eens werk maken
van een 'terugkeerregeling' in de
cao's, zoals die ook voor ambte
naren geldt. „Ze klagen toch zelf
dat zij te slecht vertegenwoor
digd zijn, Nou, daar kunnen ze
iets aan doen."
Bert van der Stoel beaamt het,
maar weet nog wel een manier
om de drempel voor aspirant
wethouders te verlagen en het
leed voor ex-bestuurders te ver
zachten: Nazorg door de partij,
waarvoor je het allemaal doet.
Over zijn eigen VVD is hij niet
enthousiast. Alleen bij het CDA
bespeurt hij een 'zekere lijn': ben
je eenmaal gekozen, dan staan ze
je ook bij.
„Andere partijen zeggen toch
makkelijk: Pietje bevalt ons niet
meer zo, die moet maar weg.
Kijk, krijg je in de raad een
motie van wantrouwen tegen je,
dan liggen de verhoudingen dui
delijk, maar de nieuwe mode is
om te zeggen: we zijn je gezicht
beu. Kijk nou wat Rottenberg
met de PvdA doet. Vernieuwing
en nog eens vernieuwing. Ik weet
wel dat daar best argumenten
voor zijn, maar er is toch ook
een sociaal verhaal... Wie in de
bloei van zijn leven een loop
baan onderbreekt voor een poli
tiek ambt, daar moet je toch iets
voor doen. Er hoort wat mij
betreft een toenemende zeker
heidsstelling bij het toenemende
risico van dat werk. Dat moeten
partijen zich ook realiseren, wil
len ze nog geschikte kandidaten
De psychiatrie in ons
land verhuist van bos
naar stad, naar klein
schalige woonvormen.
Uit het psychiatrisch
ziekenhuis ontslagen
cliënten met langdurige
en doorgaans ernstig
psychische problemen
kunnen in een be
schermde omgeving
wennen aan de maat
schappij.
Zonder er meteen in te
verzuipen.
Door Frits Stommels
HIJ IS 39 jaar en was leraar aan
een mavo. Tijdens zijn opleiding
ontdekte hij manisch te zijn en
soms heel druk. Na een eerste
opname voor enkele maanden in
een psychiatrisch ziekenhuis
opgenomen volgen van tijd tot
tijd meer korte opnamen. Tus
sendoor woont hij zelfstandig.
„Ik had psychoses, was depres
sief en manisch. Maar dat weer
hield me aanvankelijk niet om
voor de klas te staan. Ik was
daarnaast heel actief in het ka
der van het milieu," zegt hij.
Toen zijn moeder en vader vlak
na elkaar overleden klapte hij
in elkaar en draaide er in korte
tijd de hele erfenis door met
veel drank en toestanden, zoals
hij het uitdrukt. Ofschoon het
normalerwijs wel met hem ging,
hoorde hij stemmen van de tele
visie die hem opdrachten door
gaven, waardoor hij in vreemd
gedrag verviel. Hij werd opge
sloten maar vrij snel weer ont
slagen om - onder begeleiding -
in een woongroep van vier men
sen, twee mannen en twee vrou
wen, te gaan wonen.
„Het eerste jaar van mijn be
schermd wonen was somber. Ik
was vier uur per nacht wakker
en zag het helemaal niet meer
zitten. Totdat ik in de zomer
van 1992 het medicijn lithium
kreeg. Na een half jaar had dat
een goed resultaat. Het haalde
bij extra spanning de toppen
eraf. Je moet zo'n medicijn wel
in de gaten blijven houden en
regelmatig bloed laten prik
ken."
Hij vertelt het afgelopen half
jaar steeds actiever te zijn ge
worden in zaken die met de
bewoners - hij is mede-voorzit
ter van de bewonersraad van
zijn woonvorm - en de landelij
ke cliëntenbond hebben te ma
ken. „Ik ben nu zover dat ik een
heel eind in de richting van
zelfstandig wonen kan gaan
denken. Maar ik denk bij mezelf
toch niet zomaar alleen aan te
kunnen, zoals het er nu met me
voor staat. Op mijn eentje ben
ik te impulsief bezig en mis ik
voldoende controle op mijn
handelen.
„Ik doe het nu rustig aan bin
nen een groep met minimale
begeleiding, maar zo'n twee uur
per werkdag. Dat geeft een heel
stuk zelfstandigheid. Zo beslis
sen we over dingen als geld en
wat er voor eten op tafel komt.
Dat vind ik een van de belang
rijkste prè's van de regionale
instellingen voor beschermd
wonen. Ze hebben een geva-
Een (ex)psychiatrisch patiënt heeft het moeilijk om zich te
handhaven in een jachtige intolerante maatschappij. foto anp
rieerd aanbod, dat is afgestemd
op ieders individuele verlan
gens."
Toch moet er wat hem betreft in
de toekomst een geleidelijker
overgang komen van het psy
chiatrisch ziekenhuis naar het
beschermd wonen en vandaar
naar het begeleid wonen. Dat is
de laatste stap op weg naar
volledige zelfstandigheid. Wil
dat lukken dan moet er naar
zijn idee met het zogenaamde
resocialiseren al op het terrein
van het psychiatrisch zieken
huis worden begonnen. Ze kun
nen er een soort oefenhuis neer
zetten, vindt hij. Een voorwaar
de is wel dat er dan ook finan
cieel iets te regelen valt.
„Het is nu zo dat er geen lenin
gen worden verstrekt aan bewo
ners. En dan is het bijna onmo
gelijk om door te stromen. Je
kunt geen meubilair kopen of
apparatuur voor de keuken, laat
staan dat er geld is voor een
cd-speler. De overheid propa
geert het zelfstandig wonen van
(ex)psychiatrische patiënten,
maar geeft geen garanties."
Toch wil hij best weten dat het
momenteel beter is dan het lan
ge tijd geweest is. Dat is, vol
gens hem, met name te danken
aan de antipsychiatrie bewe
ging van zo'n tien jaar geleden.
In die tijd waren er nogal wat
misstanden in de psychiatrie.
De inrichtingen hadden zalen,
waarop liefst zestien mensen bij
elkaar moesten wonen, moeilij
ke patiënten werden platgespo-
ten en eenzame opsluiting in
een isoleercel was toen heel ge
woon.
Uit de antipsychiatrie zijn zelf
hulporganisaties voor be
schermd wonen, zoals de Nuts
in Nijmegen, naar voren geko
men. Ze draaiden op vrijwilli
gers en werden een voorbeeld
voor de professioneel opgezette
beschermde woonvormen van
de regionale instellingen. Van
lieverlee gaan ook de zelfhulp
organisaties tegenwoordig meer
op de professionele toer. Dat
zelfde geldt voor de cliënten
bond in de geestelijke gezond
heidszorg, die belangen van
(ex)psychiatrische patiënten be
hartigt op basis van lotsverbon
denheid. En dat is nog altijd
hard nodig gezien het gebrek
aan tolerantie.
„We zeggen de buren bij ons in
de straat goedendag, maar daar
houdt het wel ongeveer mee
op", zegt hij. „Ze verwachten
kennelijk ook niet meer, want
het gonst van de misverstanden,
die maar niet de wereld uit
willen. Zo zijn we in hun ogen
de ene keer rehabiliterende cri
minelen om het volgende mo
ment via via te horen te krijgen
dat we een stel afkickende
drugsverslaafden zijn.
„Het heeft wel invloed waar je
woont. Of dat een oude volks
buurt in de stad is of een be
schermde woonvorm in een
dorp. Ik moet er eerlijkheids
halve trouwens bij zeggen dat
niet alleen de maatschappij ons
bepaalde stigma's oplegt, maar
dat psychiatrische patiënten het
ook zichzelf aandoen. Zo ie
mand denkt al vlug: 'ze zien aan
me dat ik hartstikke gek ben',
terwijl dat helemaal niet zo
hoeft te zijn."
In het algemeen heeft de
(ex)psychiatrische patiënt een
beeld in zichzelf zitten dat hij
maar moeilijk kwijt kan raken
en de maatschappij laat het
maar zo. Hij zegt: „Ik voldoe
niet aan het beeld dat de maat
schappij mij oplegt, ik beteken
dus niks. Toch moet ik langza
merhand een stap daarnaartoe
maken, terwijl de mogelijkhe
den heel beperkt zijn. Zo zou ik
wel willen en kunnen werken,
maar dan in mijn tempo. Dus
een of twee dagen en niet een
hele werkweek lang. Dat kan ik
dus mooi vergeten, want de
maatschappij is niet ingesteld
op ons soort mensen. En de
maatschappij heeft altijd gelijk
en ik nooit."
Hij is hard in zijn uitspraak
over de stap van inrichting naar
beschermde woonvorm. Zegt:
„Door geen nazorg bij het ver
trek uit de inrichting te geven,
creëren we een lompenproleta-
riaat in Nederland. Want omdat
er geen geld is om de maat
schappij goed voor te lichten
blijven we een niet geaccepteer
de groep. Het gevolg daarvan is
dat steeds meer van ons weer
gaan zwerven. En dat bezorgt
bezorgt een slechte naam. Je
zou toch eigenlijk best wat meer
begrip mogen verwachten, denk
je niet? Ik heb het laatst aan
mijn broer gemerkt. Die had op
televisie iets gezien over psy
chiatrie en hij vertelde me dat
hij ineens had begrepen waar
om ik anders was."
ke
lif
Sti
he
be
ij
de
be
w<
Vo
he
sn<
en
he
roi
be
op de lijst krijgen. Nazorg n®|
in de vorm van outplaces»
(bemiddeling bij het zoeken m|
ander werk) bijvoorbeeld. Waa
om niet?"
De tegenstroming is er natraj
lijk ook. Luister naar Gro
Linkser Christ Crul in
zult hem niet horen zeggen c
een wethouder niet verzekei
mag zijn tegen het risico vank
politieke werk. Maar dat wi|
houders onder alle omstand
den een beroep kunnen doent
de wachtgeldregeling, vindt t]
hemeltergend.
„Waarom een uitkering
vrijwillig opstapt? Zo'n regel j
gewoon wegmoeten." Hij no
Bredase wethouders als
berg en Rattink, die het zon
voor gezien hielden en wackj
geld kregen. Crul vindt het
eigenlijk gebruik' en wil er e
eind aan maken.
„Je moet zulke regelingen j
toepassen, vooral in vergelijkt
met andere burgers, met hetn
male maatschappelijke verkea
Waarom wachtgeld als je vn]
willig opstapt, waarom geen si
licitatieplicht opgenomen, was]
om geen normale controle?" C
wijst erop dat iedere
kan afwijken van de landelijkj
richtlijnen. Maar ja, in Brei
leed het voorstel van Groei
Links schipbreuk.
Wat de VNG-woordvoerstern:l
zo vreemd vindt. „Inderdaai
uitzonderingen kunnen, maal
wij kennen geen gemeente i
het doet. Gelukkig maar,
dan vind je helemaal geen menl
sen meer, die het willen doen."
Van der Stoel is al afgehaal
wat hij in de statige, rustgevend!
entourage van het Bergse stadl
huis ook wel weer kan relative!
ren. „Dit werk was voor mij heef
bevredigend. Ik zal nooit kwaal
op mezelf worden, want ik zietf
veel mensen heel treurig naai
hun werk gaan. En dat hebbeij
ze mij nooit zien doen."
Van onze verslaggever
Den Haag - Het kabinet wil eer
len treffen om de huisvesting vi
de stroom asielzoekers te waart
len wordt nu gestudeerd.
Een woordvoerder van de Cen- tra
trale Opvang Asielzoekers (COA) ve
verklaarde gisteren dat het gaat
om stappen die boven de huidige jj(
afspraken tussen regering en ge
meenten uitgaan. Het gaat om In
ruimere mogelijkheden voor de dit
gemeenten om de hun opgedra- asi
gen huisvestingstaak te realise- zei
ren. wa
De extra maatregelen zijn nodig pei
nu blijkt dat de stroom asielzoe- 35.
kers alweer grotere proporties die
heeft aangenomen dan vorig jaar del
zomer. Toen waarschuwde de ror
COA de regering dat de opvang asi
van asielzoekers spaak dreigde aai
te lopen tenzij de doorstroming tot
van mensen met een verblijfsver- asi'
i gunning uit de asielzoekerscen-
(ADVERTENTIES)
De RAI is
fantastisch geworden!
liuiuW^^AI
16 t/m 27 MAART
DAGELIJKS 10-17 UUR, MA. 21 T/M VR. 25 MAART
ÓÓK 19-22 UUR. 9 MAANDEN BEURS EN ATTRAKT1E
23 T/M 27 MAART TOEGANGSPRIJS F 17,50,
'S AVONDS F 10,-. GRATIS PENDELBUS: VOLG
BORDEN Q RAI. KORTING OP TREIN TOEGANG.
INFO: RAI-NIEUWSLIJN 020-5466994.
Vraag de brochure over siergrindvloer
AAN SOMMIGE zaken komt nooit ei
het rumoer rond Poncke Princen. V
minister Kooijmans een visum gew
Nederland te bezoeken, nu dreigt d<
hem in Indonesië tegen het lijf te lo
van een mensenrechtenorganisatie. IV
Toen minister Kooijmans nog gewo
voor internationale organisaties bezig
heeft hij Princen enige malen ontr
kennen en waarderen als onvervaard
hele gedoe rond Princens visumat
daarom persoonlijk in een moeilijk pa
De volgende maand bezoekt een zvt
Indonesië. De kritiek die er hier
mensenrechtenbeleid van het regim
alleen onoverkomelijk maar ook hoog
Kooijmans een ontmoeting heeft me
rechtenstrijders. Princen is een van
9eziene activisten op dit terrein in
hem spreekt, is dan ook niet meer da
Princens naam werkt in kringen van
ders als een rode lap op een stier. D.
zijn keuze voor de zijde van de Indone
de vleesgeworden belediging van h
Princen in verband met de affaire va
enig zout in de wonden van zijn toe
tegenstanders te wrijven, staat buit
doerak. Dat hij echter toen en nu ge
teit met de verdrukten, staat eveneen:
Princen kreeg zijn visum niet omdat
Nederland te veel emoties los zou rr
zou rijten. Het parlement steunde de
der Weisglas wil nu dat de minist
'overloper' praat je immers niet. W
Parlementariër de gemoedsrust die t
s(aat geenszins. Het is een term van
Pog nimmer iemand rustig geslapen,
uf denkt de VVD, de naderende verk
spinnen bij het opstoken van dit vuur
