Weekend
5
Bij de Nederlandse Spoor®
gen bestaat geen behoeft
om te reageren op het 'H
haal van Peter Leen®
„Dat doen we nooit, zo lang1
zaak nog onder de rechter is
aldus een woordvoerder.
'Ilonka had mij tot
prof kunnen maken
Bedelaar
DE STEM
Het verkeersongeval dat Peter Leemans uit Made op
26 juni 1977 overkwam, zal hem waarschijnlijk wel
nooit meer loslaten. Op een spoorwegovergang bij
Prinsenbeek vermorzelde een trein de paardentrailer
die achter zijn auto hing. Van zijn springpaarden
Nico en de illustere Ilonka bleef niets over. Auto en
inzittenden bleven vrijwel ongedeerd. Nu, bijna 17
jaar later, is het juridische gehakketak tussen
Leemans en de Nederlandse Spoorwegen nog steeds
niet achter de rug. Een gevecht van Klein Duimpje
tegen de reus. Een lijdensweg langs advocaten die
zich steeds opnieuw moesten inwerken: „Om me dit
dossier eigen te maken? Dat kost minstens 10.000
gulden, meneer Leemans."
Prinsenbeek;
Springpaarden
door
trein gedood
Madenaar verloor
veelbelovend
springpaard
bij botsing
met trein
Peter Leemans al
17 jaar in 'gevecht'
met de
Nederlandse
Spoorwegen
DE STEM
Griekenld
Na een ha
Joegosla\
ook opgei
oer-vijan*
Albanië,
Griekenla
inderdaac
uiteindeli.
veroorzal
woordvoel
Grieks-Ml
olie op he
'extra blul
Balkan."
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1994
Het gaat mij om eerherstel
Ik heb een natuurlijke schurft aan
bedelaars. Dat is fout, want bede
len is een vak en bedelaars zijn.
de, niet zelden trotse, beoefe
naars van een vrij beroep. Ik
herinner me een gedicht waarin
een Spaanse bedelaar, op een
bloedheet plein in fel zonlicht,
een koninklijke allure wordt toe
gekend.
Ik struikelde onlangs over zo'n
koninkje in de Rotterdamse Me
tro. Hij was warmer gekleed dan
ik, hij droeg betere schoenen en
hij schreed van bank naar bank
met het steeds herhaalde verzoek
of men een gulden wilde aanrei
ken voor ^ijn verlate ontbijt. Ik
had zelf nog niet ontbeten en
aangezien mijn karakter de laatste
tijd nogal cholerisch is, rees ik op
om hem vermanend toe te spre
ken. Fout. Een vakman verdient
respect. Of niet soms?
Een jaar of veertig geleden werd
in Den Haag besloten een dozijn
bedelaars voor het gerecht te sle
pen. Men vond het maar niks,
beroepsbedelaars in de deftige
residentie. Men zei dat ze, in
gezelschap van spiritusdrinkers,
sluimerden in Huize Elim van het
Leger des Heils in de toen al wat
krochterige Wagenstraat. Ze slie
pen daar 'op het touw', dat wil
zeggen: ze hingen over een touw
te slapen dat vroeg in de ochtend
met een christelijke heilwens
werd losgeworpen, waardoor de
ongelukkigen tegen de grond
sloegen en onder het uitbraken
van godslasteringen de nieuwe
dag begroetten.
Een van de roemruchtste der
Haagse bedelaars van die tijd zat
zijn vak uit te oefenen langs de
gevel van een groot warenhuis.
Hij vouwde' zijn benen zodanig
onder zijn lichaam dat het er de
schijn van had dat beide benen
boven de knie waren geampu
teerd. Zijn krukken lagen binnen
handbereik om voorbijgangers
aan te tikken die veinsden dat ze
hem niet zagen.
De actie tegen de Haagse bede
laars werd extra gevoed door
verontwaardiging. Een van hen,
zo was namelijk gebleken, had op
een matras geslapen waarin een
geldbedrag van ruim een halve
ton was verborgen en de man die
deed alsof hij geen benen had om
op te staan, kon men aan het eind
van de werkdag met snelle pas
zien uitwijken naar de rosse buurt
om daar zijn onderkoelde botten
te warmen bij Blonde Dolly of
Vieze Nel of in de stallen van de
fameuze Hofstadsouteneur Henk
Bartels, voormalig straatzanger
die zich de bijnaam 'Zingende
Rat' had verworven en die zijn
heldentenor ernstig beschadigd
zag door een kogel door zijn strot,
afgevuurd door een troonpreten
dent.
De rechtszaak tegen de bedelaars
werd een vrolijke vertoning. Op
zeker moment vloog er zelfs een
kruk door de zaal, gelanceerd
door een van de woedende ver
dachten. Er werd toen ernstig
gedebatteerd over de vraag of de
bedelaar te vuur en te zwaard
moet worden bestreden, of in de
gelegenheid moet worden ge
steld zijn vrije beroep ongestoord
uit te oefenen.
Bovendien: werd door het verbod
op bedelarij niet de vrije en onge
stoorde uitoefening van de liefda
digheid beknot? Werd daardoor
de goedgeefse Hagenaar niet de
kans ontnomen bij tijd en wijle
een goede daad te stellen?
Vanzelfsprekend mogen we eisen
stellen aan de vakbekwaamheid
van de koningen van het trottoir.
Er moet een keurmerk voor wor
den bedacht. Bedelaars dienen,
vooraleer hen een Certificaat van
Bekwaamheid kan worden uitge
reikt, een examen af te leggen in
sociale wetgeving, zodat zij, als
ernstig gehandicapten, niet te
kort komen.
In Sheffield, zo lees ik in een
Engelse krant, heeft een kwali
teitsbedelaar niet alleen een uit
kering, maar ook, met goedge-
veinsde rugklachten, een Vaux-
hall Astra van de sociale dienst
verkregen. Daardoor is zijn actie
radius vergroot, alsmede zijn le
vensvreugde. De goede bedelaar
zal daar niet over opscheppen,
noch zal hij aanstoot geven in
kroeg of bordeel. U moet het
gevoel blijven houden, als u wat
geven wil, dat hij de sukkelaar is
en niet u. En hij moet iets te
bieden hebben: een heilwens,
een gezongen dankbetuiging of
de plechtige belofte om voor u te
bidden. Bedelen is een vak.
Door Kees den Exter
Tot aan die fatale zondag
morgen lachte het geluk
Peter Leemans toe.
Springconcoursen waren
zijn lust en zijn leven en
met Ilonka had de jonge
Madese springruiter goud aan de
teugels. Gekocht voor een zacht
prijsje ontwikkelde het paard zich
tot grote hoogten in handen van
Leemans, voor wie paardrijden een
tweede natuur is.
De combinatie Ilonka/Leemans
was gevreesd op de Brabantse con-
coursvelden. Het dier overwon al
enkele malen een muur van twee
meter. Diverse heren met een dikke
portemonnee meldden zich aan de
Voorstraat in Made, doch vader
Leemans wees hen resoluut de
deur: „Voor geen prijs verkoop ik
de Ilonka,"
Zondag 26 juni 1977. Voor
springruiters is het vroeg opstaan,
ook op zondagmorgen. Nico en
Ilonka zijn nog eens gepoetst als
vader en zoon Leemans de dieren
in de trailer zetten. Om acht uur
gaat het richting Prinsenbeek.
Zoon achter het stuur, zijn vader
naast hem. Achterin zitten moeder
en nichtje Dimphy, dan zestien jaar
oud. Op weg naar weer een rode
rozet en een stukje in de krant. Dat
stukje in de krant kwam er, maar
zag er nog al wat anders uit dan de
familie Leemans hoopte.
Peter Leemans, de succes
volle Madese springruiter
werd op weg naar het con
cours hippique te Prinsen
beek op slag beroofd van zijn
beide springpaarden Ilonka
en Niko. Op een onbewaakte
overweg te Prinsenbeek sloeg
het noodlot toe. De trailer
achter de- personenwagen,
bestuurd door Peter Leem
ans zelf, werd gegrepen door
een passerende trein en los
gerukt van de voorwagen. De
inzittenden van de perso
nenwagen bleven ongedeerd.
De ravage was enorm. Vele
meters van de plaats van het
ongeval verwijderd lagen her
en der verspreid de resten
van de trailer en de beide
paarden.
spoorweg in Prinsenbeek. Wit licht,
geen bellen en tóch op een haar na
gegrepen door een voorbijrazende
trein."
'De visser' en mevrouw Van Zun-
dert verdwenen al spoedig uit
beeld. Peter Leemans: „Ik hield die
getuigen voor belangrijk. Maar
mijn toenmalige advocaat wimpel
de dat weg. In eerste instantie zei
hij dat we helemaal niks hadden
aan de visser. Toen ik bleef door
zeuren adviseerde hij mij om zelf
via de officier van justitie de ver
klaring van de visser weer boven
water te halen. Ik heb de officier
benaderd en daarna nooit niks
'meer vernomen."
Enkele maanden later moest Peter
Leemans voor de Bredase recht
bank verschijnen, gedagvaard om
dat hij bij rood licht een spoorweg
overgang was overgestoken. Het
werd vrijspraak. Leemans' huidige
advocaat, mr. Th. Linssen uit Til
burg, met het vonnis in de hand:
„Die vrijspraak is vooral gebaseerd
op de getuigenverklaring van vader
Leemans. Het was aan de officier
van justitie om te bewijzen dat
Leemans junior iets fout had ge
daan en dat lukte niet."
Nu had hij 'de visser' en mevrouw
Van Zundert nog niet nodig, maar
dat zou nog anders worden. Daar
over later meer.
De aansprakelijkheidsverzekering
van Leemans kwam al gauw met
een half miljoen over de brug voor
de Nederlandse Spoorwegen, als
vergoeding voor de schade aan
trein en baanvak en alle andere
bijkomende kosten voor de NS.
Mr. Linssen: „Maar de verzekering
betaalde wel onder voorbehoud
van alle rechten. Wat wil zeggen
dat uit de betaling zeker niet de
conclusie getrokken kon worden
dat Leemans zichzelf schuldig ver
klaarde."
Waarom hij zo lang wachtte, zegt
Leemans nu niet meer te weten,
maar pas ruim twee jaar na het
ongeval startte hij - vanuit de stel
lige overtuiging dat niet hij, maar
de Spoorwegen schuld hadden aan
Peter Leemans met Hilonka, kleindochter van de verongelukte llonka.
het ongeval - een procedure om de
schade te verhalen op het staatsbe
drijf. Een expert becijferde de
schade aan auto, trailer en paarden
op 60.000 gulden. Met name de
getaxeerde waarde van Ilonka als
sportpaard bepaalde de hoogte van
dat bedrag.
Mr. Linsen: „In de schade-proce
dure lag de bewijslast precies an
dersom als in de strafzaak. Nu was
Leemans aan zet om te bewijzen
dat voor hem het sein op veilig
stond."
Zijn rechtsbij standsverzekering
wees hem een advocatenkantoor
toe dat hem meteen al niet lekker
zat: „Ik heb meteen gesteld dat
mevrouw Zundert en 'de visser'
voor mij van levensbelang waren,
maar daar dachten ze bij dat advo
catenkantoor van meet af aan an
ders over. Die twee vonden ze al
niet nodig in de strafzaak."
Mr. Linssen: „Na een paar jaar
kwam de Utrechtse rechtbank met
een eerste tussenvonnis. Er werd
een deskundigen-onderzoek gelast
naar het antwoord op de theoreti
sche vraag of een automatische
knippelicht-installatie kan falen.
Dan kun je als partijen nog een
achterhoedegevecht leveren over de
onpartijdigheid van de in te scha
kelen deskundige. Uiteindelijk
kwam TNO uit de bus en die in
stantie leverde een duimendik rap
port met de conclusie dat een AKI
theoratisch gezien kan weigeren."
Op basis van dat rapport kwam de
Utrechtse rechtbank twee jaar ge
leden met een tweede tussenvonnis.
Daarin kreeg Leemans opdracht
het bewijs te leveren dat het sein
voor hem op veilig stond. En zo ver
is hij in feite nu nog.
Dat de zaak vele jaren duurde wijt
Leemans vooral aan zijn voormali
ge advocaten: „Ik heb op dat kan
toor vier man versleten. Telkens als
er weer een zich ingewerkt had in
de zaak, dan kreeg hij een andere
baan. Was ik weer terug bij af. Dan
moest er weer uitstel worden aan
gevraagd. De tegenpartij vroeg ook
aanhoudend uitstel. Dan schieten
de jaren snel voorbij."
Peter Leemans had al van stond af
aan geen vertouwen in het advoca
tenkantoor dat hem door de rechts
bij standsverzekering was toegewe
zen: „Het begon er al mee dat er
absoluut geen werk is gemaakt van
de verklaring van mevrouw Van
Zundert. Niet in de strafzaak en
niet in de civiele procedure. Maar
ik mocht niet overstappen van de
verzekering. Het heeft mij ook zeer
gehinderd dat er telkens een nieu
we advocaat aan mijn zaak werkte.
Pas nadat het kantoor het maxi
mum aan rekeningen had inge
diend bij de verzekering kon ik
weg. Op de valreep kreeg ik inzage
in een schriftelijke verklaring die
mevrouw Van Zundert destijds al
heeft verstrekt."
Het werd nog een hele toer om
mevrouw Van Zundert te vinden.
Want een mens wil in een periode
van zeventien jaar nog wel eens
verhuizen. Maar een speurtocht
langs de buurten waar zij woonde
had succes. Leemans: „Direct na
dat ik gemeld had wie ik, was stak
zij van wal. Zij kon zich het hele
geval nog helder voor de geest
halen."
Mr. Linssen: „De volgende stap is
nu dat de rechter-commissaris een
FOTO DE STEM JOHAN VAN Cl)
getuigenverhoor houdt. Daar
kunnen mevrouw Van Zundert,
der en zoon Leemans en nic
Dymphy hun visie op de gebeurt
nissen kwijt. Maar dan wordt
nog wel volgend jaar zomer voo
dat er een uitspraak van de rech
bank is."
Waarschijnlijk vindt het getuige
verhoor binnen enkele maandf
plaats. Peter Leemans: „We hebbe
op alle mogelijke manieren gezod
naar die visser die het c
gezien heeft. We hebben hem si
gevonden. Het zou ons een lief dir
zijn als hij zich alsnog zou melde
bij mij of bij mijn advocaat."
Blijft de vraag hoe een mens
juridische procedure die zeventii
jaar lang loopt, kan volhouden.
pijn van het verlies van de paarde
zal immers gesleten zijn en zei
met een positief vonnis krijgt L»
mans lang niet genoeg geld om et
paard a la Ilonka te kopen.
Peter Leemans, fel: „Het gaat n
om eerherstel. De advocaten van
Spoorwegen en ook mensen in
paardensport hebben tussen den
gels laten doorschemeren dat
van mijn kant opzet in het spel wt
of dat het ongeluk mij op
minst niet slecht uitgekomen
Die suggestie wil ik de werel
uithebben."
Direct na het dramatische ongeval
gebeurden er twee dingen die nu,
17 jaar na dato, van cruciaal be
lang lijken te zijn voor Peter Lee
mans. Hij en de politie spraken met
een man die Leemans nu aanduidt
als 'de visser': „Die man zei gezien
te hebben dat wij door wit licht
reden en dat er geen bellen rinkel
den. In de consternatie ben ik ver
geten zijn naam en adres te note
ren. Stom, maar het is niet anders.
Ik heb die man in het politiebusjes
zien zitten, maar de politie heeft
altijd volgehouden geen verklaring
van hem te hebben opgetekend."
Een paar dagen na het onge
luk, als de familie Leemans
nog nabibbert, is er telefoon
bij de buren. Zelf hebben de
Leemansen nog geen telefoon.
Peter: „Het was een mevrouw Van
Zundert. Zij had het bericht over
ons ongeluk gelezen in De Stem.
Haar en haar gezin was exact het
zelfde overkomen op de andere
Peter Leemans en Ilonka in actie in 1975.
„Hoe het met mij afgelopen zou zijn, als Ilonka niet verongelukt was
Zeker weten doe je dat natuurlijk nooit. Maar ik durf toch wel voor
90 procent te zeggen dat zij van mij een prof-ruiter had kunnen
maken. Ze had al verschillende keren een muur van twee meter
bedwongen. Samen hebben we de NCRV-springtorfee gewonnen. He',
was gewoon een heel goed paard."
Peter Leemans kocht Ilonka op driejarige leeftijd van plaatsgenoot
Jos de Zeeuw: „Die wilde er vanaf. Niemand zag iets in Ilonka, maar
ik wél. Een paard met een verschrikkelijk sterke wil en met vreselijk
veel karakter. Het gebeurde me nog al eens dat ik al bij de eerste
hindernis werd uitgebeld. Maar ik bleef geloven in de mogelijkheden
van de Ilonka. Op den duur heeft dat geduld zijn vruchten afgewor
pen. Samen hadden wij het ver kunnen brengen."
Ilonka was negen jaar oud toen het noodlot toesloeg. Peter Leemans
stond niet helemaal met lege handen. Hij had een veulen van Ilonka.
Rilonka genaamd. Daarmee bracht hij het tot de categorie ZZ,
zwaarste springklasse bij de landelijke ruiters. Het dier springt n«
niet meer en staat bij vader Leemans, voor de fokkerij.
Sinds het dramatische ongeval, nu bijna zeventien jaar geleden
bracht Peter Leemans vier paarden uit in de ZZ-klasse: „Maar gee"
van vieren hadden ze het vermogen van Ilonka, om net dat ene stapje
verder te zetten dan het ZZ, namelijk een bestaan opbouwen als
beroepsruiter."
De laatste jaren heeft Peter Leemans de paardesport op een lage'
pitje gezet. Maar met Hilonka, een kleindochter van zijn sterpaard-
pakt hij momenteel de draad weer op: „Paardrijden is een ziekte die
je nooit meer loslaat. Hilonka is nog jong. We komen nog maar uit in
de laagste categorie. We zien wel hoe ver we komen."
Door Gerard
M;
01
lippus. Hier hl
ticus Demosthl
këken. Hij had
drag dat zijn
niër had geslol
En terecht, wl
van 338 rukt I
op naar het zl
alle stadstaterf
kenland' med
macht.
Eigenlijk had
pus willen ven
pement bij dl
landsdeel Phol
Macedonische!
waarschuwd
Atheners al vq
cis, in de vlak
te wachten.
De Atheners
misrekend in I
Macedoniërs.
wordt een enq
de soldaten v,
eindelijk een
laag lijden. Bt
die de Mace
paard uitvoer
van Alexande
van Philippus
om andere k
het verre Azië
te' zal krijger
zich dan al ui
Voor hem is 1
behalen; het
gevallen.
Deze overwim
denis in zou j
de Vlakte van
definitieve b
macht van h
sche Rijk en v
de voortduren
Macedoniërs e
van de eeuwei
uitgevochten,
de volkeren u
noorden elkaa
nengetrokken
de bergen in
niet meer gebf
Alexander de
Macedonische
gantisch impe
strekte tot ver
ken profiteerd
enorme rijkdo
meebracht. M
in 323 v.Chr. 1
eind aan Gr<
deeldheid en
nakomelingen
versplintering
dat daarmee
gemakkelijke
Romeinen.
Daarna heeft 1
jaar geduurd
Macedonië zi<
staten konder
het Romeinse
eeuw), het By:
de 15e eeuw)
Rijk (tot in de
voormalige 1
meer dan on
cies en hadde
enige politie
Met name de
heeft zijn uitw