DE STEM
'OYOTA
I SEDAN.
Michael stelt
fans teleur
EL TOYOTA.
Twee vrouwen in mooie film Passion Fish
Geladen spanning in
The Cement Garden
Imposante scènes
in Kleine Zielen
UIT gids
drecht
)f bel 06-0369 voor
sten rijklaar maken.
Omstreden popster laat kans comeback liggen
Verkleedpartijtjes en snelle rolwisselingen in 'Mrs. Doubtfire'
Omstreden doodseskader bij politie in Los Angeles
I 1994
„Ik zuig, ik absorbeer en uiteindelijk
zal dat wel ergens in uitmonden"
Albert Verlinde, tv-presentator
Gids
DONDERDAG 24 FEBRUARI 1994 DEEL
heel laag geprijsd.
over zulke prijzen
koopavond donderdag
- Tel. 076-712000 GOES
VAN DORST RIJEN B.V -
(0400 ZEVENBERGEN -
*Off. Agent 36
poor Max Steenberghe
\'ew York/Las Vegas - Offi
cieel was het een eerbetoon
aan twee 'bijzonder verdien
stelijke' mensen. Maar in fei
te was de dinsdagavond in
teel Amerika uitgezonden
tv-show The Jackson Family
Honours vooral de come
back van broer Michael in
bet publieke leven. De show
zou eigenlijk drie maanden
geleden plaatsvinden maar
werd om begrijpelijke rede
nen uitgesteld.
Om onbegrijpelijke redenen
greep Michael nu niet de kans
om zich te revancheren en zich
opnieuw de King of Pop te
tonen. Goed, hij was er wel,
naar hij deelde enkel de twee
prijzen uit en zong mee in de
familie-finale. De rest van het
programma werd gevuld door
anderen. Geen wonder dat de
Hew York Times de twee uur
durende show omdoopte tot
Eén minuut met Michael'.
Helemaal waar was dat niet.
Lege stoelen
Want alleen het welkomsap-
plaus voor Michael duurde al
bijna vijf minuten. Als altijd
verlegen glimlachend en I love
you's mimend nam Michael de
kaande ovatie zichtbaar ge
roerd in ontvangst. Toen hij na
drie minuten begon met zijn
openingszin 'Bedankt voor jul
lie liefde, loyaliteit en vriend
schap' werd elk woord onder
broken door weer een halve mi
nuut gegil. Zijn eerbetoon aan
Berry Gordy, hoofd van de Mo-
town-platenmaatschappij was
vrijwel niet te verstaan. Maar
bijna zo hard klonk even later
het boe-geroep toen Liz Taylor
er onschuldig uitflapte 'Kalm
maar, hij gaat toch niet zingen'.
Het was een vreemd aspect in
een toch al vreemde show.
Waarom de Jacksons besloten
om met de hele familie twee
prijzen uit te reiken aan (hun
ontdekker) Berry Gordy en aan
(Michaels buurvrouw en steun
pilaar) Liz Taylor werd niet
anders verklaard dan wegens
hun respectievelijke 'betekenis
voor de muziek' en 'strijd tegen
aids'.
Het had geld moeten opbren
gen, maar de kaarten voor de al
afgelopen zaterdag in het
MGM-Hotel te Las Vegas opge
nomen show verkochten zo
slecht dat ze van 350 dollar
naar 100 dollar zakten. Naar
verluidt werden de lege plekken
van de 15.000 stoelen opgevuld
door hotel-personeel. Kranten
suggereren eveneens dat niet de
hele opbrengst, maar slechts
een kwart naar het goede doel is
gegaan, en dan nog hoofdzake
lijk naar door Jacksons beheer
de stichtingen.
Nachtmerrie
Duidelijk was wel de steun die
de hele show voor de zo ge
plaagde Michael moest zijn.
Oüders, broers en zussen gaven
zaterdagmiddag voor de opna
me een persconferentie, waarin
mama Jackson zei dat de Ame
rikaanse droom de laatste
maanden een nachtmerrie was
gebleken. Harde woorden wa
ren er voor zus LaToya, de
enige van de familie die Michael
openlijk aanviel. Zij werd dan
ook niet op de show verwacht,
maar dreigde op haar beurt
toch binnen te zullen dringen
om de hypocrisie aan de kaak te
stellen. Maar daar is verder niks
van gebleken.
Naast de openlijke steunbetui
ging van pa, ma en 22 broers,
zussen, neefjes en nichtjes wa
ren ook de fans duidelijk op de
hand van Michael. Ze werden
een handje geholpen: voor de
show was onder wachtenden
bordjes uitgedeeld met 'I love
you, King of Pop'.
Geslijm
De show zelf viel tegen. Geen
supersterren op het podium of
onder het publiek, veel heen en
weer geslijm van Liz, Berry en
Michael, die elkaar niet genoeg
konden prijzen, eren en bewon
deren. Óm hun talent, kracht,
mensenliefde, moed, standvas
tigheid en wat al niet meer. En
als grootste tegenvaller: geen
solo van Michael.
Dat was bijzonder vreemd. Te
meer daar op een soortgelijke
manier ooit zijn solo-carriere
echt goed begon: bij een eerbe
toon aan de toen 25 jaar be
staande Motown-maatschappij
traden eerst de broertjes
Jackson samen op, en maakten
daarna plaats voor Michael die
een vlammende Billy Jean zong
met voor de allereerste keer zijn
moonwalk-danspassen. Alles
duidde erop dat hij nu in een
keer zijn titel als popkoning
terug zou grijpen met eenzelfde
De superstar wijst in Las Vegas naar het publiek dat hem een vijf minuten durende ovatie
schonk. '1 love you', zei hij herhaaldelijk terug. foto ap
verpletterende vertoning van
zijn onomstreden talenten.
Domme zet
Maar nee. Zelfs geen medley
van Jackson-Five-nummers.
Wel solo's van zus Janet en (de
organiserende) broer Jermaine.
Van Michael enkel een zinnetje
in het massaal gezongen slot
nummer 'If you only believe'.
Een domme zet. Want hiermee
heeft Michael zich meteen weer
terug op alle Amerikaanse voor
pagina's gebracht, waar hij tot
zijn geluk juist van was verdre
ven door het Olympische-
schaatssters-schandaal. En
prompt komt de schandaalpers
dan ook weer met nieuwe
schandaaltjes over meer jonge
tjes die nu ook geld willen zien
van Michael.
Door Marjan Mes
In 'Passion Fish' voert regisseur
John Sayles ons naar de moe
rasdelta van Louisiana, dat
wonderbaarlijke gebied in het
Amerikaanse zuiden waar de
mensen Franse namen dragen
en 'bonne chance' tegen elkaar
zeggen. Daar in de 'bayou' laat
hij twee ongelukkige vrouwen,
dankzij elkaar, een stukje geluk
en onafhankelijkheid terugvin
den.
De Newyorkse actrice May Ali
ce (Mary McDonnell) is door
een auto-ongeluk verlamd ge
raakt. Zij wil haar voormalige
sterstatus in televisieseries zo
snel mogelijk vergeten door zich
terug te trekken in de streek
waar ze geboren is. De een na
de andere verpleegster, die
komt solliciteren om haar te
verplegen, valt af wegens onge
schiktheid.
Na de zoveelste teleurstelling
arriveert een zwart meisje uit
Chicago, Chantelle (Alfre
Woodard) dat anders is dan de
rest. Ze is vastberaden, laconiek
en attent, maar laat er geen
misverstand over bestaan dat ze
niet uit liefdadigheid is geko
men. Ze heeft deze baan finan
cieel hard nodig maar klaagt
nooit. May Alice en Chantelle
zijn voortaan op elkaar aange
wezen en zullen er het beste van
zien te moeten maken.
De aan haar rolstoel gekluister
de May Alice is apathisch en
heeft cynische buien. Ze drinkt
teveel en kijkt alleen nog maar
naar de televisie. Chantelle, die
een goed hart en een gezond
verstand heeft, steekt daar op
sympathieke wijze een stokje
voor. De ex-actrice krijgt on
danks haar aanvankelijke wan
hoop weer wat plezier in het
leven.
De positieve invloed is trou
wens wederzijds. Ook Chantelle
kan niet zonder May Alice, zo
blijkt gaandeweg. Ze heeft een
treurig verleden waardoor zij
zich genoodzaakt zag om zich,
daar verweg op het platteland
van Louisiana, terug te trekken.
Dat verleden wordt de kijker
langzaam onthuld.
Chantelle krijgt een voorzichti
ge verhouding met een sympa
thieke, maar overspelige zwarte
paardenfokker. Soms blijft ze
een nacht weg waardoor May
Alice gedwongen wordt om voor
zichzelf te zorgen. Zelf voelt
May Alice zich aangetrokken
tot een aantrekkelijke timmer
man, een voormalige buurjon
gen, die haar huis aan haar
handicap aanpast.
Deze volbloed Cajun (een af
stammeling van de Fransen met
hun eigen, bijgelovige volkscul
tuur) zit vast in een ongelukkig
huwelijk. De man komt onder
de indruk van de nog altijd
aantrekkelijke May Alice, die
hij altijd al stilletjes bewonderd
heeft.
Een boottocht door de 'bayou' -
dat geheimzinnige moerasge
bied - van de twee vrouwen en
die aardige man. is een hoogte
punt in deze mooie, eenvoudige
film. Hoewel er teveel tussen de
twee vrouwen staat om echt
vriendinnen te kunnen worden,
laten zij elkaar niet in de steek.
De verwende actrice leert van
de kwetsbare Chantelle een
nieuw zelfrespect te veroveren
waardoor zij niemand anders
nodig heeft.
Voor wie geen voorgekookte
Hollywood-romantiek verlangt,
is 'Passion Fish' een heerlijke
film. Anderen zullen hem wel
licht 'saai' vinden. Mary Mc
Donnell speelt haar rol van
'emanciperende' rolstoelpatiën-
te zeer overtuigend zonder op
gelegd pandoer. De zwarte ac
trice Alfre Woodard is een ont
roerende, meestal zwijgende te
genspeelster, die haar treurige
ogen boekdelen laat spreken.
De filmtitel verwijst naar het
Cajun-gebruik om kleine visjes
in de hand te drukken en daar
bij te denken aan iemand waar
je van houdt.
'Passion Fish' van John Sayles
draait in Casino 4 in Breda.
Twee vrouwen in Louisiana die elkaar nodig hebben in een
heerlijke film met Alfre Woodard en Mary McDonell (rechts).
foto movies
Van onze filmredactie
De Amerikaanse acteur Robin
Williams is niet alleen een ge
weldige clown maar ook een
meester in stemmenimitatie. In
'Mts. Doubtfire' van Chris Co
lumbus maakt hij al te kunstig
gebruik van dat talent en doet
het recept van 'Tootsie' nog
eens dunnetjes over door als
wouw te verschijnen; een mal
le, oudere Engelse totebel in
bloemetjesjurk.
Net sentimentele verhaaltje
gaat over een ambitieuze archi
ve, Miranda (Sally Field), die
ia veertien jaar genoeg heeft
van haar huwelijk met stem-
®en-imitator Daniel (Robin
Williams). Een rumoerig fami
liefeestje, waar Daniel een hele
dierentuin voor uitgenodigd
heeft, is de druppel die bij haar
wanneer Miranda het hof
wordt gemaakt door een knap
pe, rijke vent, die het ook goed
met de kinderen kan vinden.
De hele film is gebouwd op een
truc: de snelle verkleedpartijen
en stem- en rolwisselingen van
Robin Williams. Dat is echter
gauw bekeken en dan blijft er
weinig anders over dan een
knap kunstje, hetgeen iets an
ders is dan een leuke rol. Regis
seur Columbus speculeert ook
nog eens fors op de waterlan
ders.
'Mrs. Doubtfire' van Chris Co
lumbus draait in Grand in Breda,
Cinemactueel in Bergen op Zoom,
City 2 in Roosendal, De Koning
van Engeland in Hulst en Centraal
in Geertruidenberg.
Robin Williams als malle Engelse huishoudster middenin
de filmkomedie 'Mrs. Doubtfire'. foto Columbia tri star
de
emmer doet overlopen.
Na de echtscheiding wil vader
Daniel, die dol is op zijn kroost,
aJi drie kinderen zo vaak mo-
p'ijk blijven zien. Hij sollici
teert daarom als huishoudster
zijn gezin, in de stoffige
maar degelijke gedaante van
een Britse theetante. Hij noemt
21cn Mrs. Doubtfire en valt al
®el bijzonder in de smaak.
Daniel moet zich in bochten
"ringen om zijn rol vol te kun-
nen houden. Hij heeft ook nog
pn baantje bij een tv-station
aar hij zich in tweeën moet
elen. Ingewikkelder wordt het
'Extreme justice' van Mark Lester is een politie
film die wellicht sterker was geweest als mis
daadverhaal of documentaire. De film gaat over
een omstreden doodseskader van de politie van
Los Angeles dat gevaarlijke criminelen op heter
daad betrapt en dan meteen liquideert.
Deze elite-eenheid zorgde de afgelopen vijf jaar
in Los Angeles voor voorpagina-nieuws. Burge
meester Tom- Bradley moest toegeven dat hij er
niets van had geweten.
In de film wordt de jonge rechercheur Lou
Diamond Phillips vanwege zijn bravoure en
eigenzinnigheid door Scott Glenn gerecruteerd
voor de Special Investigation Service (SIS). Hij
is trots op zijn aanstelling, maar moet beloven er
niets over te vertellen aan zijn vriendin, een
misdaadj ournaliste.
Bij een verkrachtingszaak gaat hij voor het eerst
echt twijfelen aan de mentaliteit van het korps.
De SIS wacht af tot een groep verkrachters zich
flink vergrijpt aan een meisje en slaat pas in het
laatste stadium toe, met dodelijke gevolgen voor
het meisje.
In 'Extreme justice' gaat het erom of het aloude
principe van oog om oog, tand om tand kan
worden gehandhaafd wanneer het onderscheid
tussen politie en crimineel er door wegvalt. Het
waar gebeurde verhaal maakt paradoxaal ge
noeg een bedachte indruk. Wat de film helemaal
ongeloofwaardig maakt is de jacht van de SIS op
een paar studentikoze grapjassen, die met nep-
pistolen armbanden stelen.
'Extreme justice' van Mark Lester draait in Casino
3 in Breda.
Door Marjan Mes
Na de mislukking van 'Salt on
our skin', zijn verfilming van de
bestseller van Benoite Groult,
leek er van de Engelse regisseur
Andrew Birkin niet veel meer te
verwachten. Maar zie, wat een
wonder: 'The Cement Garden',
naar de grimmige roman van
Ian McEwan, bleek een van de
meest intrigerende Engelse
films van de laatste jaren.
Birkin heeft tien jaar rondgelo
pen met het idee voor deze film,
maar kon geen financiers vin
den vanwege het controversiële
onderwerp; vier weeskinderen
met een incestueuze relatie die
hun dode moeder verborgen
houden in de kelder van hun
huis. Uiteindelijk werd 'The Ce
ment Garden' een voorbeeldige
literatuurverfilming die het
précaire onderwerp even subtiel
als meedogenloos in beeld
brengt. Een Zilveren Beer voor
de beste regie op het Filmfesti
val van Berlijn vormde de be
kroning.
Een verrassing is dat McEwans
bizarre, fascinerende verhaal
volledig herkenbaar blijft, ter
wijl de regisseur er toch eigen
accenten aan heeft weten te
verlenen. De ongewone intimi
teit van het familieverhaal werd
ongetwijfeld versterkt omdat
Birkin met zijn eigen nichtje en
zoontje samen kon werken.
Charlotte Gainsbourg, de doch
ter van zijn zuster, de Frans/
Engelse actrice Jane Birkin,
speelt de rol van de 16-jarige
Julie, het meisje dat een sensue
le aantrekkingskracht uitoefent
op haar 15-jarige broer Jack
(Andrew Robertson). De jongste
telg uit McEwans anarchis
tische kinderwereld, de 6-jarige
Tom, wordt door zoon Ned Bir
kin gespeeld.
De moeder (Sinead Cusack)
overlijdt aan een ziekte nadat
de vader (Andrew Robertson) al
eerder tijdens het het volstorten
van zijn tuin met cement over
leden is aan een hartaanval. Om
te voorkomen dat de twee jong
ste kinderen, Sue (Alicew Coul-
thart) en Tom, in handen van de
kinderbescherming vallen en
dat zij hun woning kwijt zullen
raken, besluiten Jack en Julie
het lijk van hun moeder verbor
gen te houden.
Met het resterende cement met
selen zij de overleden moeder in
een kist in de kelder in. De
buitenwereld die in deze geïso
leerde familie toch al geen rol
speelde, wordt totaal genegeerd.
Wat het meest treft, zijn de
wreedheid en het egoïsme van
pubers, die ook tijdens het leven
van hun ouders al in een eigen
binnenwereld leven. Jack is op
een leeftijd dat hij eindeloos
vaak in eenzaamheid mastur
beert. In een parallelmontage
vallen een eenzaam orgasme
van Jack en de hartaanval van
diens vader schokkend samen.
Wanneer Jack en Julie uiteinde
lijk samen in bed belanden, een
onvermijdelijk gevolg van de
voortdurend aanwezige sensue
le spanning tussen broer en zus,
klinkt op de achtergrond het
openbreken van moeders graf.
Seksueel ontwaken en dodelijk
verval vallen samen in Birkins
onontkoombare beelden, die
tussen realisme en vervreem
ding balanceren en een geladen
spanning oproepen.
'The Cement Garden' van
Andrew Birkin draait in Filmhuis
Concordia in Breda, 24 februari-2
maart om 19.30 en 22.00 uur, 3-9
maart om 22.00 uur. 10-16 maart
om 19.30 uur.
Nationale Toneel speelt Couperus in Breda
Breda - Stadsschouwburg.
'Kleine Zielen' naar Louis
Couperus door Het Nationale
Toneel. Bewerking en regie:
Ger Thijs (en Albert Lubbers).
Decor en kostuums: Rien Bek
kers. Licht: Reinier Twee-
beeke. Met o.a. Anne-Wil
Blankers, Willem Nijholt, Erik
de Visser en Josée Ruiter. Ge
zien op 22 en 23 februari.
Door Marjan Mes
Weemoed om verloren illusies
of nooit gevonden geluk be
heerste de mooie en gevoelige
voorstelling 'Kleine Zielen'
bij Het Nationale Toneel, die
twee avonden achtereen
voornamelijk oudere Bredase
toneelliefhebbers in haar ban
hield. -
Een luisterrijke 'feuilleton' in
twee delen naar de romancyclus
van Louis Couperus waarin een
kleine dertig acteurs in boeiende
taferelen de neergang van een
deftige, 19e eeuwse Haagse fa
milie neerzetten.
Melancholie, door trieste levens
ervaring of erfelijkheid, teistert
meerdere leden van de omvang
rijke, aristocratische familie Van
Lowe. Hun 'kleine zielen' staan
het joie-de-vivre dat zij graag
zouden bezitten ook danig in de
weg. De terugkeer van Constan
ce (Anne-Wil Blankers) met haar
tweede man, Van der Welcke
(Willem Nijholt), en zoontje Ad
dy, in de schoot van deze familie
zorgt voor de nodige commotie.
'Kleine zielen' zijn het, die de
aanwezigheid van Constance, na
overspel en een huwelijk met
haar minnaar niet langer 'fat
soenlijk', als bedreigend ervaren.
'Wat men er van zal zeggen'
beheerst het denken van de
Haagse coterieën waar de fami
lie zich graag ophoudt. Achter
haar rug roddelen de zusters en
schoonzusters, broers en zwa
gers, neefjes en nichtjes, de een
kwaadaardig, de ander met enig
mededogen want de banden des
bloeds laten zich niet loochenen.
Constance, blij terug te zijn
waar zij haar wortels heeft,
smeekt om rehabilitatie die haar
niet echt gegeven wordt. Haar
zoektocht naar de zin van het
leven en haar aanvaarding van
haar lot vormen twee van de
thema's van de voorstelling.
Haar huwelijk met de onvolwas
sen, slappe baron Van der Wel
cke, die door hun overspel zijn
baan verloor en sindsdien vege
teert, is niet echt gelukkig. Wat
hen voornamelijk bindt, is Addy,
het zoontje dat zij al veel te jong
opzadelen met him eigen proble
men en volwassen verantwoor
delijkheden.
Dat is de tweede belangrijke
verhaallijn; de geknakte kinder-
FILMS
GOES
-Grand Theater
20 u. Mrs. Doubtfire.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Mrs. Doubtfire.
20 u. Demolition man.
20 u. Free Willy.
20 u. Tombstone.
20 u. Heaven and earth.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
20 u. Mrs. Doubtfire.
- Alhambra 2
20 u. Free Willy.
- Alhambra 3
20 u. Three musketeers.
- Alhambra 4
20 u. The house of the spirits.
BERGEN OP ZOOM
- Cinem'actueel 1-2-3
20 u. Mrs. Doubtfire.
20 u. The three musketeers.
20 u. Demolition man.
- Roxy 1 - 20 u. Free Willy.
-Roxy 2 - 20.15 u. Undercover
blues.
ROOSENDAAL
- City 1-2-3
20 u. The three musketeers.
20 u. Mrs. Doubtfire.
20 u. The house of the spirits.
ANTWERPEN
- Metropolis
Zaal 1 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Undercover Blues.
Zaal 2 - 14.30 en 17 u. Aladdin.
20 en 22.30 u. Little Buddha.
Zaal 3 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Heaven and earth.
Zaal 4 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Demolition man.
Zaal 5 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Free Willy.
Zaal 6 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Mrs. Doubtfire.
Zaal 7 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The 3 musketeers.
Zaal 8 - 14.30, 17, 20 u. Jurassic
Park.
22.30 u.«Stalingrad.
Zaal 9 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The piano.
Zaal 10 - 14.30 en 17 u. Addams
Family Values.
20 en 22.30 u. The crush.
Zaal 11 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
A perfect world.
Zaal 12 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Son of the pink panther.
Zaal 13 - 14.30 en 17 u. Aladdin.
20 en 22.30 u. The fugitive.
Zaal 14 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Robip Hood: Men in tights.
ziel van Addy (Alice Reys), die
een ouder voor zijn ouders moet
zijn, vooral voor zijn zwakke
vader. Hij ontwikkelt zich tot
een vroegwijs, zorgelijk en zorg
zaam mens die arts wordt omdat
hem van jongs af de zorg voor
anderen werd opgedrongen.
Door zijn ouderbinding kan hij
niet gelukkig worden in zijn hu
welijk met de levendige Mathil-
de (Chiara Tissen).
Terwijl de oude mevrouw Van
der Welcke (Anne-Marie Heyli-
gers) langzaam dementeert en
haar 'jours' moet afzeggen, vin
den familiedrama's plaats die
haaks staan op het zo begeerde
fatsoen: geestesziekte, depressie,
zelfmoord, mishandeling, echt
scheiding, zwakzinnigheid. In
het tweede deel was de hande
ling verplaatst naar Driebergen
waar Addy (Erik de Visser), in
middels arts, samen met zijn
ouders de zorg op zich heeft
genomen voor de kinderschaar
van zijn overleden oom. Ook
verpleegt hij er meerdere zieke
lijke familieleden. Een huis vol
zorgen, met wind, regen en
sneeuw achter de hoge ramen,
waar Mathilde het niet uithoudt
zoals eens Constance het niet
uithield in haar huwelijk met
een veel oudere man.
In de puntige bewerking van het
overvloedige romanmateriaal en
de regie van Ger Thijs was het
vooral in het eerste deel een
voortdurend komen en gaan van
figuren. Een doorlopende 'cho
reografie' van filmische beelden,
met indrukwekkende, grootse
ensembles afgewisseld met intie
mere scènes. Veranderingen in
ruimte en tijd werden bereikt
met eenvoudige middelen: rode
gordijnen of een enkel doek,
schaarse meubelstukken en een
uitgekiende belichting.
De historische kostumering in
stemmige tinten benadrukte de
melancholie van deze familiege
schiedenis. Thijs' ruimtelijke en-
scènering wist onopvallend tien
tallen jaren te overbruggen,
waarbij de magnifieke belichting
het verstrijken der seizoenen
sfeervol zichtbaar maakte.
Stemmige flarden kamermuziek
begeleidden de overgangen.
De regisseur had in zijn vloeien
de montage een treffende een
heid weten te bereiken tussen
ouderwets naturalisme en eigen
tijdse beknoptheid, waardoor de
voorstelling kon boeien als een
speelfilm. Alle acteerprestaties,
maar vooral die van een ingeto
gen spelende Anne-Wil Blan
kers, Willem Nijholt, Nettie
Blanken (als roddeltante), Josée
Ruiter, Bert André (als geestes
zieke oom) en Erik de Visser als
de volwassen Addy, waren in
drukwekkend.
Zaal 15 - 14.30, 17 en 20 u. Beet
hoven n.
22.30 u. Rising sun.
Zaal 16 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Cool runnings.
Zaal 17 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Mr. Jones.
Zaal 18 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Stricking distance.
Zaal 19 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Remains of the day.
Zaal 20 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The real McCoy.
Zaal 21 - 14.30 en 17 u. Hocus
pocus.
20 en 22.30 u. Kika.
Zaal 22 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Tombstone.
BRUGGE
- Kennedy Komplex
20 u. Mrs. Doubtfire.
20 u. Tombstone.
20 u. Trois couleurs bleu.
20 u. Heaven and earth.
KNOKKE
- Beverly Sereens
20 u. Mrs. Doubtfire.
20 u. Free willy.
20 u. The three musketeers.
20 u. Mr. Jones.