DE STEM 'OYOTA I SEDAN. Michael stelt fans teleur EL TOYOTA. Twee vrouwen in mooie film Passion Fish Geladen spanning in The Cement Garden Imposante scènes in Kleine Zielen UIT gids drecht )f bel 06-0369 voor sten rijklaar maken. Omstreden popster laat kans comeback liggen Verkleedpartijtjes en snelle rolwisselingen in 'Mrs. Doubtfire' Omstreden doodseskader bij politie in Los Angeles I 1994 „Ik zuig, ik absorbeer en uiteindelijk zal dat wel ergens in uitmonden" Albert Verlinde, tv-presentator Gids DONDERDAG 24 FEBRUARI 1994 DEEL heel laag geprijsd. over zulke prijzen koopavond donderdag - Tel. 076-712000 GOES VAN DORST RIJEN B.V - (0400 ZEVENBERGEN - *Off. Agent 36 poor Max Steenberghe \'ew York/Las Vegas - Offi cieel was het een eerbetoon aan twee 'bijzonder verdien stelijke' mensen. Maar in fei te was de dinsdagavond in teel Amerika uitgezonden tv-show The Jackson Family Honours vooral de come back van broer Michael in bet publieke leven. De show zou eigenlijk drie maanden geleden plaatsvinden maar werd om begrijpelijke rede nen uitgesteld. Om onbegrijpelijke redenen greep Michael nu niet de kans om zich te revancheren en zich opnieuw de King of Pop te tonen. Goed, hij was er wel, naar hij deelde enkel de twee prijzen uit en zong mee in de familie-finale. De rest van het programma werd gevuld door anderen. Geen wonder dat de Hew York Times de twee uur durende show omdoopte tot Eén minuut met Michael'. Helemaal waar was dat niet. Lege stoelen Want alleen het welkomsap- plaus voor Michael duurde al bijna vijf minuten. Als altijd verlegen glimlachend en I love you's mimend nam Michael de kaande ovatie zichtbaar ge roerd in ontvangst. Toen hij na drie minuten begon met zijn openingszin 'Bedankt voor jul lie liefde, loyaliteit en vriend schap' werd elk woord onder broken door weer een halve mi nuut gegil. Zijn eerbetoon aan Berry Gordy, hoofd van de Mo- town-platenmaatschappij was vrijwel niet te verstaan. Maar bijna zo hard klonk even later het boe-geroep toen Liz Taylor er onschuldig uitflapte 'Kalm maar, hij gaat toch niet zingen'. Het was een vreemd aspect in een toch al vreemde show. Waarom de Jacksons besloten om met de hele familie twee prijzen uit te reiken aan (hun ontdekker) Berry Gordy en aan (Michaels buurvrouw en steun pilaar) Liz Taylor werd niet anders verklaard dan wegens hun respectievelijke 'betekenis voor de muziek' en 'strijd tegen aids'. Het had geld moeten opbren gen, maar de kaarten voor de al afgelopen zaterdag in het MGM-Hotel te Las Vegas opge nomen show verkochten zo slecht dat ze van 350 dollar naar 100 dollar zakten. Naar verluidt werden de lege plekken van de 15.000 stoelen opgevuld door hotel-personeel. Kranten suggereren eveneens dat niet de hele opbrengst, maar slechts een kwart naar het goede doel is gegaan, en dan nog hoofdzake lijk naar door Jacksons beheer de stichtingen. Nachtmerrie Duidelijk was wel de steun die de hele show voor de zo ge plaagde Michael moest zijn. Oüders, broers en zussen gaven zaterdagmiddag voor de opna me een persconferentie, waarin mama Jackson zei dat de Ame rikaanse droom de laatste maanden een nachtmerrie was gebleken. Harde woorden wa ren er voor zus LaToya, de enige van de familie die Michael openlijk aanviel. Zij werd dan ook niet op de show verwacht, maar dreigde op haar beurt toch binnen te zullen dringen om de hypocrisie aan de kaak te stellen. Maar daar is verder niks van gebleken. Naast de openlijke steunbetui ging van pa, ma en 22 broers, zussen, neefjes en nichtjes wa ren ook de fans duidelijk op de hand van Michael. Ze werden een handje geholpen: voor de show was onder wachtenden bordjes uitgedeeld met 'I love you, King of Pop'. Geslijm De show zelf viel tegen. Geen supersterren op het podium of onder het publiek, veel heen en weer geslijm van Liz, Berry en Michael, die elkaar niet genoeg konden prijzen, eren en bewon deren. Óm hun talent, kracht, mensenliefde, moed, standvas tigheid en wat al niet meer. En als grootste tegenvaller: geen solo van Michael. Dat was bijzonder vreemd. Te meer daar op een soortgelijke manier ooit zijn solo-carriere echt goed begon: bij een eerbe toon aan de toen 25 jaar be staande Motown-maatschappij traden eerst de broertjes Jackson samen op, en maakten daarna plaats voor Michael die een vlammende Billy Jean zong met voor de allereerste keer zijn moonwalk-danspassen. Alles duidde erop dat hij nu in een keer zijn titel als popkoning terug zou grijpen met eenzelfde De superstar wijst in Las Vegas naar het publiek dat hem een vijf minuten durende ovatie schonk. '1 love you', zei hij herhaaldelijk terug. foto ap verpletterende vertoning van zijn onomstreden talenten. Domme zet Maar nee. Zelfs geen medley van Jackson-Five-nummers. Wel solo's van zus Janet en (de organiserende) broer Jermaine. Van Michael enkel een zinnetje in het massaal gezongen slot nummer 'If you only believe'. Een domme zet. Want hiermee heeft Michael zich meteen weer terug op alle Amerikaanse voor pagina's gebracht, waar hij tot zijn geluk juist van was verdre ven door het Olympische- schaatssters-schandaal. En prompt komt de schandaalpers dan ook weer met nieuwe schandaaltjes over meer jonge tjes die nu ook geld willen zien van Michael. Door Marjan Mes In 'Passion Fish' voert regisseur John Sayles ons naar de moe rasdelta van Louisiana, dat wonderbaarlijke gebied in het Amerikaanse zuiden waar de mensen Franse namen dragen en 'bonne chance' tegen elkaar zeggen. Daar in de 'bayou' laat hij twee ongelukkige vrouwen, dankzij elkaar, een stukje geluk en onafhankelijkheid terugvin den. De Newyorkse actrice May Ali ce (Mary McDonnell) is door een auto-ongeluk verlamd ge raakt. Zij wil haar voormalige sterstatus in televisieseries zo snel mogelijk vergeten door zich terug te trekken in de streek waar ze geboren is. De een na de andere verpleegster, die komt solliciteren om haar te verplegen, valt af wegens onge schiktheid. Na de zoveelste teleurstelling arriveert een zwart meisje uit Chicago, Chantelle (Alfre Woodard) dat anders is dan de rest. Ze is vastberaden, laconiek en attent, maar laat er geen misverstand over bestaan dat ze niet uit liefdadigheid is geko men. Ze heeft deze baan finan cieel hard nodig maar klaagt nooit. May Alice en Chantelle zijn voortaan op elkaar aange wezen en zullen er het beste van zien te moeten maken. De aan haar rolstoel gekluister de May Alice is apathisch en heeft cynische buien. Ze drinkt teveel en kijkt alleen nog maar naar de televisie. Chantelle, die een goed hart en een gezond verstand heeft, steekt daar op sympathieke wijze een stokje voor. De ex-actrice krijgt on danks haar aanvankelijke wan hoop weer wat plezier in het leven. De positieve invloed is trou wens wederzijds. Ook Chantelle kan niet zonder May Alice, zo blijkt gaandeweg. Ze heeft een treurig verleden waardoor zij zich genoodzaakt zag om zich, daar verweg op het platteland van Louisiana, terug te trekken. Dat verleden wordt de kijker langzaam onthuld. Chantelle krijgt een voorzichti ge verhouding met een sympa thieke, maar overspelige zwarte paardenfokker. Soms blijft ze een nacht weg waardoor May Alice gedwongen wordt om voor zichzelf te zorgen. Zelf voelt May Alice zich aangetrokken tot een aantrekkelijke timmer man, een voormalige buurjon gen, die haar huis aan haar handicap aanpast. Deze volbloed Cajun (een af stammeling van de Fransen met hun eigen, bijgelovige volkscul tuur) zit vast in een ongelukkig huwelijk. De man komt onder de indruk van de nog altijd aantrekkelijke May Alice, die hij altijd al stilletjes bewonderd heeft. Een boottocht door de 'bayou' - dat geheimzinnige moerasge bied - van de twee vrouwen en die aardige man. is een hoogte punt in deze mooie, eenvoudige film. Hoewel er teveel tussen de twee vrouwen staat om echt vriendinnen te kunnen worden, laten zij elkaar niet in de steek. De verwende actrice leert van de kwetsbare Chantelle een nieuw zelfrespect te veroveren waardoor zij niemand anders nodig heeft. Voor wie geen voorgekookte Hollywood-romantiek verlangt, is 'Passion Fish' een heerlijke film. Anderen zullen hem wel licht 'saai' vinden. Mary Mc Donnell speelt haar rol van 'emanciperende' rolstoelpatiën- te zeer overtuigend zonder op gelegd pandoer. De zwarte ac trice Alfre Woodard is een ont roerende, meestal zwijgende te genspeelster, die haar treurige ogen boekdelen laat spreken. De filmtitel verwijst naar het Cajun-gebruik om kleine visjes in de hand te drukken en daar bij te denken aan iemand waar je van houdt. 'Passion Fish' van John Sayles draait in Casino 4 in Breda. Twee vrouwen in Louisiana die elkaar nodig hebben in een heerlijke film met Alfre Woodard en Mary McDonell (rechts). foto movies Van onze filmredactie De Amerikaanse acteur Robin Williams is niet alleen een ge weldige clown maar ook een meester in stemmenimitatie. In 'Mts. Doubtfire' van Chris Co lumbus maakt hij al te kunstig gebruik van dat talent en doet het recept van 'Tootsie' nog eens dunnetjes over door als wouw te verschijnen; een mal le, oudere Engelse totebel in bloemetjesjurk. Net sentimentele verhaaltje gaat over een ambitieuze archi ve, Miranda (Sally Field), die ia veertien jaar genoeg heeft van haar huwelijk met stem- ®en-imitator Daniel (Robin Williams). Een rumoerig fami liefeestje, waar Daniel een hele dierentuin voor uitgenodigd heeft, is de druppel die bij haar wanneer Miranda het hof wordt gemaakt door een knap pe, rijke vent, die het ook goed met de kinderen kan vinden. De hele film is gebouwd op een truc: de snelle verkleedpartijen en stem- en rolwisselingen van Robin Williams. Dat is echter gauw bekeken en dan blijft er weinig anders over dan een knap kunstje, hetgeen iets an ders is dan een leuke rol. Regis seur Columbus speculeert ook nog eens fors op de waterlan ders. 'Mrs. Doubtfire' van Chris Co lumbus draait in Grand in Breda, Cinemactueel in Bergen op Zoom, City 2 in Roosendal, De Koning van Engeland in Hulst en Centraal in Geertruidenberg. Robin Williams als malle Engelse huishoudster middenin de filmkomedie 'Mrs. Doubtfire'. foto Columbia tri star de emmer doet overlopen. Na de echtscheiding wil vader Daniel, die dol is op zijn kroost, aJi drie kinderen zo vaak mo- p'ijk blijven zien. Hij sollici teert daarom als huishoudster zijn gezin, in de stoffige maar degelijke gedaante van een Britse theetante. Hij noemt 21cn Mrs. Doubtfire en valt al ®el bijzonder in de smaak. Daniel moet zich in bochten "ringen om zijn rol vol te kun- nen houden. Hij heeft ook nog pn baantje bij een tv-station aar hij zich in tweeën moet elen. Ingewikkelder wordt het 'Extreme justice' van Mark Lester is een politie film die wellicht sterker was geweest als mis daadverhaal of documentaire. De film gaat over een omstreden doodseskader van de politie van Los Angeles dat gevaarlijke criminelen op heter daad betrapt en dan meteen liquideert. Deze elite-eenheid zorgde de afgelopen vijf jaar in Los Angeles voor voorpagina-nieuws. Burge meester Tom- Bradley moest toegeven dat hij er niets van had geweten. In de film wordt de jonge rechercheur Lou Diamond Phillips vanwege zijn bravoure en eigenzinnigheid door Scott Glenn gerecruteerd voor de Special Investigation Service (SIS). Hij is trots op zijn aanstelling, maar moet beloven er niets over te vertellen aan zijn vriendin, een misdaadj ournaliste. Bij een verkrachtingszaak gaat hij voor het eerst echt twijfelen aan de mentaliteit van het korps. De SIS wacht af tot een groep verkrachters zich flink vergrijpt aan een meisje en slaat pas in het laatste stadium toe, met dodelijke gevolgen voor het meisje. In 'Extreme justice' gaat het erom of het aloude principe van oog om oog, tand om tand kan worden gehandhaafd wanneer het onderscheid tussen politie en crimineel er door wegvalt. Het waar gebeurde verhaal maakt paradoxaal ge noeg een bedachte indruk. Wat de film helemaal ongeloofwaardig maakt is de jacht van de SIS op een paar studentikoze grapjassen, die met nep- pistolen armbanden stelen. 'Extreme justice' van Mark Lester draait in Casino 3 in Breda. Door Marjan Mes Na de mislukking van 'Salt on our skin', zijn verfilming van de bestseller van Benoite Groult, leek er van de Engelse regisseur Andrew Birkin niet veel meer te verwachten. Maar zie, wat een wonder: 'The Cement Garden', naar de grimmige roman van Ian McEwan, bleek een van de meest intrigerende Engelse films van de laatste jaren. Birkin heeft tien jaar rondgelo pen met het idee voor deze film, maar kon geen financiers vin den vanwege het controversiële onderwerp; vier weeskinderen met een incestueuze relatie die hun dode moeder verborgen houden in de kelder van hun huis. Uiteindelijk werd 'The Ce ment Garden' een voorbeeldige literatuurverfilming die het précaire onderwerp even subtiel als meedogenloos in beeld brengt. Een Zilveren Beer voor de beste regie op het Filmfesti val van Berlijn vormde de be kroning. Een verrassing is dat McEwans bizarre, fascinerende verhaal volledig herkenbaar blijft, ter wijl de regisseur er toch eigen accenten aan heeft weten te verlenen. De ongewone intimi teit van het familieverhaal werd ongetwijfeld versterkt omdat Birkin met zijn eigen nichtje en zoontje samen kon werken. Charlotte Gainsbourg, de doch ter van zijn zuster, de Frans/ Engelse actrice Jane Birkin, speelt de rol van de 16-jarige Julie, het meisje dat een sensue le aantrekkingskracht uitoefent op haar 15-jarige broer Jack (Andrew Robertson). De jongste telg uit McEwans anarchis tische kinderwereld, de 6-jarige Tom, wordt door zoon Ned Bir kin gespeeld. De moeder (Sinead Cusack) overlijdt aan een ziekte nadat de vader (Andrew Robertson) al eerder tijdens het het volstorten van zijn tuin met cement over leden is aan een hartaanval. Om te voorkomen dat de twee jong ste kinderen, Sue (Alicew Coul- thart) en Tom, in handen van de kinderbescherming vallen en dat zij hun woning kwijt zullen raken, besluiten Jack en Julie het lijk van hun moeder verbor gen te houden. Met het resterende cement met selen zij de overleden moeder in een kist in de kelder in. De buitenwereld die in deze geïso leerde familie toch al geen rol speelde, wordt totaal genegeerd. Wat het meest treft, zijn de wreedheid en het egoïsme van pubers, die ook tijdens het leven van hun ouders al in een eigen binnenwereld leven. Jack is op een leeftijd dat hij eindeloos vaak in eenzaamheid mastur beert. In een parallelmontage vallen een eenzaam orgasme van Jack en de hartaanval van diens vader schokkend samen. Wanneer Jack en Julie uiteinde lijk samen in bed belanden, een onvermijdelijk gevolg van de voortdurend aanwezige sensue le spanning tussen broer en zus, klinkt op de achtergrond het openbreken van moeders graf. Seksueel ontwaken en dodelijk verval vallen samen in Birkins onontkoombare beelden, die tussen realisme en vervreem ding balanceren en een geladen spanning oproepen. 'The Cement Garden' van Andrew Birkin draait in Filmhuis Concordia in Breda, 24 februari-2 maart om 19.30 en 22.00 uur, 3-9 maart om 22.00 uur. 10-16 maart om 19.30 uur. Nationale Toneel speelt Couperus in Breda Breda - Stadsschouwburg. 'Kleine Zielen' naar Louis Couperus door Het Nationale Toneel. Bewerking en regie: Ger Thijs (en Albert Lubbers). Decor en kostuums: Rien Bek kers. Licht: Reinier Twee- beeke. Met o.a. Anne-Wil Blankers, Willem Nijholt, Erik de Visser en Josée Ruiter. Ge zien op 22 en 23 februari. Door Marjan Mes Weemoed om verloren illusies of nooit gevonden geluk be heerste de mooie en gevoelige voorstelling 'Kleine Zielen' bij Het Nationale Toneel, die twee avonden achtereen voornamelijk oudere Bredase toneelliefhebbers in haar ban hield. - Een luisterrijke 'feuilleton' in twee delen naar de romancyclus van Louis Couperus waarin een kleine dertig acteurs in boeiende taferelen de neergang van een deftige, 19e eeuwse Haagse fa milie neerzetten. Melancholie, door trieste levens ervaring of erfelijkheid, teistert meerdere leden van de omvang rijke, aristocratische familie Van Lowe. Hun 'kleine zielen' staan het joie-de-vivre dat zij graag zouden bezitten ook danig in de weg. De terugkeer van Constan ce (Anne-Wil Blankers) met haar tweede man, Van der Welcke (Willem Nijholt), en zoontje Ad dy, in de schoot van deze familie zorgt voor de nodige commotie. 'Kleine zielen' zijn het, die de aanwezigheid van Constance, na overspel en een huwelijk met haar minnaar niet langer 'fat soenlijk', als bedreigend ervaren. 'Wat men er van zal zeggen' beheerst het denken van de Haagse coterieën waar de fami lie zich graag ophoudt. Achter haar rug roddelen de zusters en schoonzusters, broers en zwa gers, neefjes en nichtjes, de een kwaadaardig, de ander met enig mededogen want de banden des bloeds laten zich niet loochenen. Constance, blij terug te zijn waar zij haar wortels heeft, smeekt om rehabilitatie die haar niet echt gegeven wordt. Haar zoektocht naar de zin van het leven en haar aanvaarding van haar lot vormen twee van de thema's van de voorstelling. Haar huwelijk met de onvolwas sen, slappe baron Van der Wel cke, die door hun overspel zijn baan verloor en sindsdien vege teert, is niet echt gelukkig. Wat hen voornamelijk bindt, is Addy, het zoontje dat zij al veel te jong opzadelen met him eigen proble men en volwassen verantwoor delijkheden. Dat is de tweede belangrijke verhaallijn; de geknakte kinder- FILMS GOES -Grand Theater 20 u. Mrs. Doubtfire. HULST - De Koning van Engeland 20 u. Mrs. Doubtfire. 20 u. Demolition man. 20 u. Free Willy. 20 u. Tombstone. 20 u. Heaven and earth. VLISSINGEN - Alhambra 1 20 u. Mrs. Doubtfire. - Alhambra 2 20 u. Free Willy. - Alhambra 3 20 u. Three musketeers. - Alhambra 4 20 u. The house of the spirits. BERGEN OP ZOOM - Cinem'actueel 1-2-3 20 u. Mrs. Doubtfire. 20 u. The three musketeers. 20 u. Demolition man. - Roxy 1 - 20 u. Free Willy. -Roxy 2 - 20.15 u. Undercover blues. ROOSENDAAL - City 1-2-3 20 u. The three musketeers. 20 u. Mrs. Doubtfire. 20 u. The house of the spirits. ANTWERPEN - Metropolis Zaal 1 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Undercover Blues. Zaal 2 - 14.30 en 17 u. Aladdin. 20 en 22.30 u. Little Buddha. Zaal 3 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Heaven and earth. Zaal 4 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Demolition man. Zaal 5 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Free Willy. Zaal 6 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Mrs. Doubtfire. Zaal 7 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The 3 musketeers. Zaal 8 - 14.30, 17, 20 u. Jurassic Park. 22.30 u.«Stalingrad. Zaal 9 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The piano. Zaal 10 - 14.30 en 17 u. Addams Family Values. 20 en 22.30 u. The crush. Zaal 11 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. A perfect world. Zaal 12 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Son of the pink panther. Zaal 13 - 14.30 en 17 u. Aladdin. 20 en 22.30 u. The fugitive. Zaal 14 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Robip Hood: Men in tights. ziel van Addy (Alice Reys), die een ouder voor zijn ouders moet zijn, vooral voor zijn zwakke vader. Hij ontwikkelt zich tot een vroegwijs, zorgelijk en zorg zaam mens die arts wordt omdat hem van jongs af de zorg voor anderen werd opgedrongen. Door zijn ouderbinding kan hij niet gelukkig worden in zijn hu welijk met de levendige Mathil- de (Chiara Tissen). Terwijl de oude mevrouw Van der Welcke (Anne-Marie Heyli- gers) langzaam dementeert en haar 'jours' moet afzeggen, vin den familiedrama's plaats die haaks staan op het zo begeerde fatsoen: geestesziekte, depressie, zelfmoord, mishandeling, echt scheiding, zwakzinnigheid. In het tweede deel was de hande ling verplaatst naar Driebergen waar Addy (Erik de Visser), in middels arts, samen met zijn ouders de zorg op zich heeft genomen voor de kinderschaar van zijn overleden oom. Ook verpleegt hij er meerdere zieke lijke familieleden. Een huis vol zorgen, met wind, regen en sneeuw achter de hoge ramen, waar Mathilde het niet uithoudt zoals eens Constance het niet uithield in haar huwelijk met een veel oudere man. In de puntige bewerking van het overvloedige romanmateriaal en de regie van Ger Thijs was het vooral in het eerste deel een voortdurend komen en gaan van figuren. Een doorlopende 'cho reografie' van filmische beelden, met indrukwekkende, grootse ensembles afgewisseld met intie mere scènes. Veranderingen in ruimte en tijd werden bereikt met eenvoudige middelen: rode gordijnen of een enkel doek, schaarse meubelstukken en een uitgekiende belichting. De historische kostumering in stemmige tinten benadrukte de melancholie van deze familiege schiedenis. Thijs' ruimtelijke en- scènering wist onopvallend tien tallen jaren te overbruggen, waarbij de magnifieke belichting het verstrijken der seizoenen sfeervol zichtbaar maakte. Stemmige flarden kamermuziek begeleidden de overgangen. De regisseur had in zijn vloeien de montage een treffende een heid weten te bereiken tussen ouderwets naturalisme en eigen tijdse beknoptheid, waardoor de voorstelling kon boeien als een speelfilm. Alle acteerprestaties, maar vooral die van een ingeto gen spelende Anne-Wil Blan kers, Willem Nijholt, Nettie Blanken (als roddeltante), Josée Ruiter, Bert André (als geestes zieke oom) en Erik de Visser als de volwassen Addy, waren in drukwekkend. Zaal 15 - 14.30, 17 en 20 u. Beet hoven n. 22.30 u. Rising sun. Zaal 16 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Cool runnings. Zaal 17 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Mr. Jones. Zaal 18 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Stricking distance. Zaal 19 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Remains of the day. Zaal 20 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The real McCoy. Zaal 21 - 14.30 en 17 u. Hocus pocus. 20 en 22.30 u. Kika. Zaal 22 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Tombstone. BRUGGE - Kennedy Komplex 20 u. Mrs. Doubtfire. 20 u. Tombstone. 20 u. Trois couleurs bleu. 20 u. Heaven and earth. KNOKKE - Beverly Sereens 20 u. Mrs. Doubtfire. 20 u. Free willy. 20 u. The three musketeers. 20 u. Mr. Jones.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1994 | | pagina 29