Vier maanden op wintersport
Olympische medailles: de herinnering blijft
Trampoline opstapje voor freestyle-skiër Michiel de Ruiter
Olympisch ijshockey:
het blijft surrogaat
pelbos
rmeerd
reert
>orter
LILLEHAMMER
MAANDAG 14 FEBRUARI 1994 B6
1994 BS
N
oek 5-AZVV r
cht 1 1-3.
de ronde: ZSC
-5, Kruiningen
K 1-Cadzand 1
orssele 1 2-1
meldinge 3 ï'.i
a strafschoppen
Waarde l i.J'
1, Mevo 1-Bruse
wint na straf-
erke 1-Veere 3
uwendaele 2 2-0
3 11-0, Spui
haartsdijk l-ftii.
L KNVB
ND
issingen 3-Zee-
ng Ambon 4-Re.
mbon 2-Dostana
- l-Luctor'88 3
S 6-Jong Ambon
Zeelandia 3 l-i.
Breskens 4-Ter-
de 1-Axel 4 6-1
A: Ouwerkerk
Breskens 5-Ter-
is 2-Oostburg 3
answeertse Boys
-1, Zeeland Sport
2-2, Zeelandia
1-3, Noormannen
e:
2-2.
Zeelandia
en dat hield de
enwicht. In de
tzelfde spelbeeld
wartier te spelen
g. Een schot van
d door een Cad-
n richting veran-
een in het doel:
-4 - Een verdien-
van Hoek 3 be-
gehavend SVD.
de eerste speel
lijk uit naar 0-3,
scoorde 0-1 en
e Kevie tekende
na de hervatting
via Mario Zegers.
SVD iets terug
de Dries scoorde
de Baan zorgde
RSEKE 3 5-1
an Poley 1-0, Bobut
de Jonge 3-0, Louis
k de Jonge 4-1, Wijn-
5-1.
D 1-5 - Rust 0-3,
0-1, Hugo Crucq 0-2,
0-3, Hugo Crucq 0-4,
4, Wim Dieleman 1-5,
"SELE 2-0 -
se 1-0, Johnny Melis
E-WEMELDINGE 3
Wemeldinge 3 wint na
Ronald Hoekman 1-0,
RKE-WAARDE 1-0
tand. Quiryn Driedijk
MELDINGE 2 6-1
de Kok 1-0, Ernest
d van der Sluis 3-0,
Ronald de Jonge 5-0,
r 6-0 (strafschop),
-1.
OYS 2 1-1 - Rust-en
wint na strafschop-
ic 0-1, Clement van
-VEERE 3 0-5 - Rust
loed 0-1, Sjaak Lou-
t Goedbloed 0-3, Co
0-5.
CK 3 11-0 - Rust 5-0,
rge 1-0, Eric Beije 2-0,
le 3-0, René van der
6-0, Marco Pannekoek
der Werf 8-0, Bert
dri Bal 10-0, Bert Ver-
fschop).
DUK-RILLANDIA 2
Kees Kloosterman 1-0.
n 2-0, Wim Moerland
DE STEM
Bussum - Freestyle-
skiër Michiel de Ruiter
herstelde bijtijds van
een vervelende buikbles
sure om zich te plaatsen
voor de Olympische
Winterspelen in Lille-
hammer. De Nederland
se skivereniging trok
70.000 gulden uit om
hem als eerste Neder
landse skiër uit te zen
den naar de Winterspe
len. 'Ik heb de bond niet
onder druk gezet en de
bond heeft mij niet on
der druk gezet. Het was
in het belang van beide
partijen, dat ik me goed
zou kunnen voorberei
den.'
Door Marcel Luyckx
Als een nomade trok de
29-jarige De Ruiter de afgelo
pen maanden langs de Europese
en Noordamerikaanse ski-pis
tes. Punten sprokkelend voor de
wereldbeker, ver van zijn vrouw
en drie kinderen in Bussum
vandaan.
De strenge eisen van het
NOC'NSF dwongen hem zijn
ouderlijke taak te verwaarlo
zen. Nog even zal hij een vader
met afstandsbediening blijven.
Tot na de Winterspelen, waar
rij uitkomt op het onderdeel
aerials (springen), dat dit jaar
voor het eerst op het Olympi
sche programma staat.
„In maart ga ik eindelijk sociaal
worden," belooft De Ruiter.
„Wat ik de afgelopen maanden
heb gedaan, was toch wel tame
lijk a-sociaal. Ik heb er thuis
ook lang over gepraat, voordat
ik besloot me in dit avontuur te
storten. Mijn. vrouw heeft mij de
motivatie gegeven. 'Ik red het
thuis wel met die drie kleintjes',
zei ze. 'Als jij maar één of twee
keer per dag belt, zodat de
kinderen horen wie papa is.'
Het enige wat ik hoef te doen, is
goed springen. En goed landen
natuurlijk. Het voordeel is dat
mijn vrouw zelf aan topsport
heeft gedaan. Zij weet wat het
inhoudt."
Michiel de Ruiter: „Na tien jaar trampoline-springen was ik aan wat anders toe.
Michiel de Ruiter is getrouwd
met ex-hockey-international
Margriet Zegers. Zij nam deel
aan de Zomerspelen in Los An
geles en won er goud. Waar
Margriet Zegers zich in het ver
leden gesteund wist door een
heel team, is Michiel de Ruiter
vaak op zichzelf aangewezen.
„Het valt niet altijd mee om de
motivatie op te brengen als je
als enige Nederlander op trai
ningskamp bent in het buiten
land. Daarom heb ik aanslui
ting gezocht en ook gekregen bij
de Zwitserse aerial-ploeg."
„In Lillehammer heb ik straks
de beschikking over de Zwitser
se bondscoach Michel Roth, een
ex-topper. Ik kan me geen bete
re trainer wensen. Ik analyseer
video's met hem, waarbij hij mij
op details wijst die mij soms
ontgaan."
Bij het freestyle-skiën heeft
Michiel de Ruiter veel profijt
foto anp
van zijn achtergrond als tram
poline-springer. Vier keer veer
de hij op de trampoline naar
een Nederlandse titel. „Na tien
jaar trampoline-springen was ik
aan wat anders toe. Op een
waterschans in Soesterberg
maakte ik voor het eerst kennis
met het freestyle-springen. Ik
werd meteen het eerste jaar al
Nederlands kampioen, omdat ik
sprongen maakte die de andere
deelnemers niet beheersten. Al
le toppers in het freestyle-skiën
komen óf uit het trampoline
springen óf uit het schoonsprin-
gen. Ik had het geluk dat ik ook
een beetje kon skiën."
Bij gebrek aan bergen en
sneeuw traint De Ruiter in de
zomermaanden veel op de wa
terschans. Daarnaast trekt hij
in eigen land met een mobiele
schans langs kermissen en bra
derieën. „Die shows zijn voor
mij een stukje broodwinning.
Elke sprong is in feite een
training. De concentratie voor
af, het inzetten van de sprong,
het is allemaal hetzelfde als in
de sneeuw. Alleen de landing is
anders.
Michiel de Ruiter begon niet
aan zijn Olympische missie, al
vorens zich te verzekeren van
financiële steun van de Neder
landse Ski Vereniging (NSV).
Van de 161.000 leden van de
NSV kwam hij als enige in
aanmerking voor deelname aan
de Winterspelen en was dus in
een positie om eisen te stellen.
„Ik heb de bond niet onder druk
gezet en de bond heeft mij niet
onder druk gezet. Het was in
het belang van beide partijen,
dat ik me goed zou kunnen
voorbereiden. Ik heb een kos
tenplaatje gemaakt. Je kunt je
voorstellen dat dat niet flauw
was. Veel mensen vinden een
weekje naar de sneeuw al te
duur. Ik moest vier maanden op
wintersport! Het gesprek duur
de een half uur. Ik ben daarna
naar het toilet gegaan en toen ik
daarvan terugkwam, kreeg ik te
horen dat iedereen achter mij
stond."
Van het Topsportfonds reser
veerde de NSV 70.000 gulden
voor Michiel de Ruiter. Tijdens
de eerste wereldbekerwedstrijd
van het seizoen, in het Franse
Tignes, miste hij de Olympische
kwalificatie (een plaats bij de
eerste acht) op op een haar. Hij
werd negende.
Een blessure zette hem in de
cember buitenspel. Op het
sportcentrum Papendal werd
hij net op tijd opgelapt, zodat
hij in het Canadese Le Relais
alsnog in de gunst kon komen
van de keuzeheren van het
NOC*NSF.
portmedewerker
al - Ron Spel-
nenteel trainer
redase NAC en
eler-en trainer
was in zijn
ts Veenendaal
getuige van de
DVO-Hoek. Een
(evecht waarin
nmeester van
pte knapen als
de Smet en
in Keeken aan
kon zien.
oetballers," oor-
j. Meer gechar-
hij van de voor
:ende nummer ze-
iek. „Wie is hij en
hij," informeerde
pat deze Geert de
to lang onopge-
V Zelzate gespeeld
kaasde hem ten
|Het is een man met
jldus Spelbos, die
ier vond dat De
et tweetje al vele
zijn leeftijd heeft
(2x) en Rudy SimPe'
n Belois stond aan
erschillende doelpun
ETBAL
EN 3 - OOSTBÜR
anks dat de uitslag
et vermoeden, b
3 knap tegenstand e"
veld niet eens minde
oekers. De thuisp
wat kansen hgS
wist daar wel raa«
k van Veen opend
de score en in
ft scoorde Jurgen
e keer.
Door Ton van Esch
Lillehammer - IJshockey
mag dan een wintersport
heten, het zette zijn eerste
stappen op het Olympisch
strijdveld als onderdeel van
de... Zomerspelen. Vlak
naast de deur, want in Ant
werpen maakte ijshockey
in 1920 zijn debuut. Het
behaagde de hoge heren
van het IOC om ijshockey
samen met kunstrijden op
het programma te zetten.
Een tamelijk extravagante
onderneming. Het probeer
sel sloeg overigens aan en
vormde de grondslag van
de eerste Olympische Win
terspelen, waarmee Cha-
monix in 1924 goede sier
maakte.
Intussen is het ijshockeytoer-
nooi uitgegroeid tot één van
de hoekstenen van de Winter
spelen. Een melkkoetje, dat
wordt gekoesterd door het
IOC. Ondanks die warme ge
negenheid is het Olympisch
ijshockey altijd surrogaat ge
bleven. Dat was al zo in 1920,
toen in Canada ijshockeyprofs
al zo'n vierduizend dollar per
seizoen verdienden en een
amateurteam uit Winnipeg in
Antwerpen de honneurs waar
nam.
Aan dat dualisme tussen profs
en amateurs is nooit een einde
gekomen. Ook niet toen het
IOC de loper uitlegde voor de
professionals. Anno 1994 zijn
de gevolgen van de scheiding
zelfs groter dan ooit. Dat heeft
alles te maken met de expan
siedrift van de NHL (National
Hockey League), de Noorda
merikaanse profeompetitie.
Die Canadese 'uitvinding' ont
dekte de Amerikaanse markt.
Aanvankelijk schoorvoetend
en geremd door het conserva
tisme van de clubeigenaren,
heeft de NHL nu alle remmen
losgegooid.
Sinds een jaar heeft het zijn
lot in handen gelegd van Gary
Bettman, de man achter het
grote commerciële succes van
de NBA (de professionele bas
ketbalcompetitie). Bettman is
ervan bezeten om de, nog
royale, achterstand op basket
bal, honkbal en football in te
lopen. Die krijgen aanzienlijk
meer aandacht van de Ameri
kaanse media en liggen der
halve zakelijk beter in de
markt. Een contract met de
commerciële sportzender ES
PN (in Europa vertegenwoor
digd door Eurosport), in twee
derde van de Amerikaanse
huishoudens te ontvangen, is
het meest recente succes van
Bettman.
De groei van de NHL naar 26
clubs, de veranderde smaak
van het publiek en de lokroep
van het grote geld hebben de
NHL de laatste jaren tot een
waar paradijs gemaakt voor
de Europese top-ijshockeyers.
Na de invasie voor het begin
van dit seizoen staan 117 Eu
ropese spelers op de loonlijst
van een club uit de NHL. En
die ontbreken allemaal op het
appèl in Lillehammer.
Slechts weinigen van hen zul
len er een traan om laten.
Spelen in de NHL is een hard
bestaan, zelfs al zijn de nor
men aan het veranderen. De
traditionele bijval voor de on
besuisde Canadese cowboys
verliest terrein aan de bewon
dering voor de Europese stilis
ten. Met name Russen en Tsje
chen gebruikten de herkregen
vrijheid om het armenhuis te
ontvluchten. Maar ook Zwe
den en Finnen waren niet te
houden. Zodat nu twintig pro
cent van de rolbezetting in de
NHL voor rekening komt van
Europeanen.
En het loont. Aangespoord
door de Amerikaanse overtui
ging dat 'wat niets kost, ook
niets waard is', dwingt de
NHL de laatste jaren met ge
weldige salarisverhogingen
'respect' af. Wayne Gretzky is
met een inkomen van 50 mil
joen gulden in drie jaar zelfs
de best betaalde teamsporter
van het continent geworden.
De bijna niet te stillen honger
van de NHL naar topspelers
en -talent rijdt het Olympisch
toernooi danig in de wielen.
De room is eraf. Waar Canada
en de Verenigde Staten hun
ijshockey-eer al per traditie in
handen leggen van veredelde
amateurs, moeten nu ook Eu
ropese landen putten uit hun
tweede keus. Het NHL-circus
draait immers vrolijk door,
alsof er geen Olympische ka
lender bestaat. Maar er is
hoop. Naar het voorbeeld van
basketbal (Barcelona) ziet nu
ook de NHL brood in Olympi
sche 'reclame'. Vanaf 1996 wil
het professionals vrijmaken
voor de Winterspelen. Mis
schien treedt er dus in 1998
(Japan) eindelijk een dream-
team op.
Waarschijnlijk is dan ook de
landkaart van de internatio
nale ijshockeywereld drastisch
gewijzigd. In Noorwegen wijkt
het deelnemersveld maar op
één plaats af van dat in Al-
bertville, waar Rusland kam
pioen werd. Polen heeft het
veld geruimd voor Slowakije.
De Slowaken vormen de voor
bode van de nieuwe lichting
Oosteuropese landen, die nu
hun kans schoon zien. Met
name Letland, Oekraïne en
Wit-Rusland dringen op.
Eindhoven - Olympische medail
les. Degenen die ze bezitten, heb
ben ze opgeborgen in de lade van
een kast of opgehangen in een
prijzenkast. Ze worden uitgeleend
aan tentoonstellingen of ter be
scherming tegen alle soorten van
onheil bewaard in een banksafe.
Er zijn duplikaten van vervaar
digd om er een expositie in het
Haarlemse stadhuis mee op te sie
ren, maar de originele exemplaren
komen niet van hun plaats.
Poor Hans Wagenaars
Pe enige medailles voor Nederland die niet
Mor een lange-baanschaats(st)er werden be
haald, behoren toe aan Sjoukje Kossmayer-
'Jkstra, de kunstschaatsster, die zilver won
°P de Spelen van '60 (Squaw Valley) en goud
laar later in Innsbruck.
„Ik ben er trots op, want ik heb er hard voor
itwf ze^ ze over "de twee medailles, die
de woonkamer in een kast vol trofeeën
wigen te blinken. „Ik heb een gezin met
ee kinderen, dus veel tijd om ernaar te
Iken is er niet. Maar als ik er eens een blik
j*WerP. tja, dan gaat er nog steeds veel
rTm^, en* Vooral bij die gouden plak
Innsbruck. Want daar was onze konin-
5® toen bij."
dpnW^opolbare trainingsuren en de pijn
„,l0 pookje Kossmayer-Dijkstra in het
L ,,met terug. „Het was leuk en die
'iprfli waren een beloning. Trainen is
L 5™anSarbeid. Je doet het of je doet het
P- Klaar uit."
F„Ard en Keessie' bleef Nederland thuis.
i'„ voor de buis, met koffie, thee, koek
lipni!-" u6 '^schema's. De reus Ard
L. en Pezige bijtertje Kees Verkerk
i lacht op legendarische schaatshel-
de Noor Fred Anton Maier. En
Ard Schenk; drie maal goud in 1972
(Sapporo). foto anp
klopten hem ook.
Schenk, in Lillehammer chef de mission van
de Nederlandse ploeg, behaalde in zijn loop
baan vier Olympische medailles. Drie gou
den in Sapporo en één zilveren in Grenoble.
„Ze hebben een tijdje in een la gelegen,
daarna in de vitrine van het NOC en ze zijn
uitgeleend aan een tentoonstelling in de
buurt van Eindhoven. Ja, ze scharrelen nog
al wat en het enige dat ik hoop, is dat
iedereen ze weer keurig terugbrengt. Niet
dat ik ze echt zal missen, hoor. Alleen de
'Jaap Eden' staat bij me in huis. Dat is
gewoon een mooi beeldje."
Kees Verkerk, de gebogen werker van wel
eer, nam aan drie Olympische Spelen deel en
keerde van geen ervan met lege handen
terug. Driemaal zilver, één keer goud was de
oogst. Vroeger, toen Verkerk nog in Putters-
hoek woonde, waren de medailles een be
zienswaardigheid in het café van zijn vader.
„Ze kwamen met bussen om foto's te maken
van de kampioen en z'n plakken," weet hij.
Nu woont hij alweer twintig jaar in Kristi-
ansand (Noorwegen), waar hij samen met z'n
(van oorsprong Amerikaanse) echtgenote een
hotel annex camping runt. In zijn huiska
mer, buiten het hotel, hangen de getuigenis
sen van Verkerks roemruchte sportverleden
in een prijzenkast. Uit de buurt van drinken
de en zingende gasten, die door Verkerk
worden vermaakt met orgelmuziek. „Ze
kunnen niet in het hotel hangen," zegt
Verkerk met enige spijt. „Dan worden de
linten vuil en slijten de medailles te hard.
Als we eens een avond doorbrengen met
niet-drinkers, ja, dan komen ze tevoorschijn
en gaan ze van hand tot hand. Dat is
reclame, er wordt over gebabbeld."
„Ik ben de interesse voor een tentoonstelling
aan het polsen. Daar moet ik wat voorzichtig
mee zijn, want ik ben tenslotte Nederlander,
een concurrent dus van de Noren. Eigenlijk
zou ik er een museum van moeten maken,
maar dat kost me gauw een paar ton.
Ondermeer voor bewaking, alarm en zo. Je
weet nooit wat ze ermee willen doen."
Olympisch eremetaal blijft iets speciaals.
Ook al ligt het niet opgeborgen onder een
hoofdkussen, in isolatiemateriaal verpakt
begraven onder een honderdjarige eik en
gaan de sporters er allang niet meer mee op
de foto. Maar voor een topsporter die er één
had kunnen hebben en er net naast greep,
blijft het een voortdurende bron van frustra
tie.
Dat blijkt uit de reactie van ('Heia') Jan
Bols, inmiddels eigenaar van een sportzaak
in Hoogeveen. „Ik heb geen Olympische
medailles, alleen een stuk of vier diploma's
en een blanco beker. Voor mijn tweede
plaats op het WK achter Fred Anton Maier."
Olympische medailles. Ze hebben hun waar
de, maar lijken zo gewoon. Behalve als je ze
net niet hebt behaald.
Wayne Gretzky. foto ap
foto anp
Sjoukje Dijkstra en koningin Juliana.
