MCW dicht na zes vette jaren
IN
Junior Van Dale: woordenboek voor jonge kinderen
De Spaanse erfstukken van keizer Karei V
Tros zet punt achter serie met dubbele aflevering en TY-Show
Twaalf Oscar-nominaties
voor 'Schindler's List'
DE STEM
GIDS
Vriend
Wandtapijten en wapenrustingen tentoongesteld in Brussel
Advies aan provinciebestuur:
'Cultuur is geen randverschijnsel'
pESTEM
VRIJDAG 11 FEBRUARI 1994
Den Haag (anp) - Voor het eerst
verschijnt er een volwaardig Neder
lands woordenboek voor kinderen
van acht tot tien jaar. De junior
Van Dale wordt uitgegeven door
Van Dale Lexicografie in samen
werking met uitgeverij Educatieve
Partners Nederland. Beide uitgeve
rijen maken deel uit van Wolters
Kluwer. De Junior, 500 pagina's
dik, is vanaf april te koop.
Het woordenboek bevat volgens J.
Graafland, uitgever bij Educatieve
Partners, 8.000 woorden en 500 illustra
ties. De plaatjes maken het boek aan
trekkelijk. Het zijn echter geen plaatjes
bij praatjes, zegt Graafland. Ze maken
de begrippen die in woorden moeilijk
zijn uit te leggen, visueel begrijpelijk.
„Denk aan het woord adamsappel. Als
je slikt zie je je adamsappel bewegen,
staat er in de tekst. Voor kinderen is
zoiets moeilijk. Het plaatje voegt dan
iets toe."
De Junior kan worden beschouwd als
de voorloper van de Basis Van Dale
voor kinderen vanaf tien jaar. Van dat
boek zijn meer dan 100.000 exemplaren
verkocht.
Vooral basisscholen bleken behoefte te
hebben aan een wat eenvoudiger boek.
Voor kinderen is De Basis vaak te
moeilijk, en vooral niet „leuk" genoeg
door het ontbreken van illustraties.
Door de plaatjes werken ze waarschijn
lijk leuker met De Junior. Spelender
wijs leren kinderen zo met een woor
denboek omgaan.
Van onze rtv-redactie
Schrijver Hans Galesloot tovert een gevaarlijk virus uit
de hoge hoed om een eind te breien aan 'Medisch
Centrum West'. Vanavond ontsnapt het virus uit het
laboratorium van dr. Dick van Lennep en bedreigt de
volksgezondheid. Paniek in de tent. Het ziekenhuis moet
potdicht en de staf in quarantaine. En het is maar de
vraag of de internist raad weet met het virus.
Zo komt een eind aan een van de
succesvolste series, die de Ne
derlandse tv kent. MCW beleefde
zéven vette jaren. Het eerste sei
zoen kluisterden de ziekenhuis
perikelen liefst vier miljoen
mensen aan de buis. De volgende
vier seizoenen trok MCW 3,4
miljoen mensen. De laatste twee
jaar bleven 2,3 miljoen mensen
Reini, Eric, Dick, Ingrid en
Arend-Jan trouw. De dalende
cijfers laten zich verklaren door
de opkomst van RTL4 en toene
mende concurrentie van Hilver-
sumse omroepen. De Tros over
weegt wel de reeks helemaal te
herhalen.
Kassa
Ook bleek MCW een aardig ex-
portprodukt. De serie werd ver
kocht aan landen als Duitsland
en België, maar ook naar onder
meer Polen, de GOS-landen, Ja
pan .en Turkije. De kassa had
nog harder kunnen rinkelen als
er voldoende geld was geweest
om aan internationale kwali
teitsnormen te voldoen. Een af
levering kostte 360.000 gulden,
terwijl voor een aflevering van
een Duitse krimi een miljoen
beschikbaar is.
Zonder sponsoring was 'Medisch
Centrum West' niet te maken. De
acteurs reden niet toevallig in
hetzelfde merk auto en de scène
waarin iemand met de trein naar
zijn werk ging, was erin gevloch
ten voor sponsor NS. De farma
ceutische industrie probeerde
volgens Galesloot mogelijk nega
tieve reclame af te kopen, maar
daar gingen de dramamakers
niet op in.
Mix
Het succes van de honderd afle
veringen tellende Tros-serie is
toe te schrijven aan de mix van
maatschappelijke kwesties en
menselijke relaties. Het kwam
allemaal aan bod: incest, eutha
nasie, kanker, aids. De Tros was
aanvankelijk bang dat dit voor
de kijkers iets teveel zou zijn,
maar het pakte goed uit.
De kijker kreeg vanuit het Zui-
derzeeziekenhuis in Lelystad, de
vaste lokatie van MCW, een
stortvloed aan verwikkelingen
over zich uitgestort. De eeuwige
intrigant Eric die vooral over
hoop lag met dokter Jan. De
hardhandige concurrentiestrijd
met het commerciële ziekenhuis
Pharmaco. Ingrid, die met Jan
trouwt, geen kinderen kan krij
gen omdat zij een DES-dochter
is, en later met Eric in het huwe
lijk treedt. De homofiele Guus
Tolhuis die gaat samenwonen
met een vriendin. Liza krijgt een
kindje van Victor die ongenees
lijk ziek wordt. Reini die al dan
niet lesbisch is, stort zich in een
huwelijk met Dick en de drank,
krijgt borstkanker en zoekt con
tact met haar jaren geleden af
gestaan kind. Romances, auto
bommen, moord, ontvoeringen;
het kon niet op.
Niehe
Een stoet aan acteurs trok voor
bij. Van het 'eerste uur' zijn er
Kunsten vriendschap, dat gaat
niet samen. Twee bentgenoten
die elkaar bekronen, een recen
sent die doorzakt met de diri
gent en een subsidiënt die op
verjaardagsfeestjes komt van
steunzoekende beursalen; het
geldt als ongepast. Het publiek
verdient onpartijdige voorlich
ting. Kwaliteit moet het crite
rium zijn niet amicaliteit.
Maar kan er in Nederland dan iemand nog wel wat zeggen over
kunst? Het wereldje is zo klein dat ieder elkaar steeds tegenkomt, al
^jfn de rollen soms verschillend. Nederland is niet groot genoeg voor
meer dan een culturele hoofdstad met eigen autoriteiten en deskundi
gen. Desondanks houden we zuiverheid en een onbevooroordeelde
mening formeel hoog in het vaandel.
Een lezer die zich ooit opgeworpen heeft als sympathisant van Mani
Klimmer, toen die onheus bejegend werd door de geruchtenfabriek
van Boudewijn Büch, mag niets meer schrijven over Kummers
nieuwe roman 'Helden zijn zwart'. Er is van hem vastgesteld dat hij
in vereniging met Kummer lacht om oude-kostschooljongens sexis-
men. Dat maakt hem verdacht, als hij de toon, het taalgebruik en het
groteske karakter van de 'Helden' roemt. Dat hij bij uitstek degene
zou kunnen zijn om Kummers werk te beoordelen, omdat ze
vanwege hun verwantschap een stijl, interesse en referentiekader
delen, is onbespreekbaar. Zelfs al zou hij zijn 'vooringenomenheid'
in zijn aanprijzing laten uitkomen.
Over Jean-Paul Franssens' 'Een goede vader' moet hij helemaal zijn
mond houden. De lezer is immers herhaaldelijk gezien in het
kroeggehoor van deze laatste schrijvende grote-stadsverteller. Dat hij
graag naar hem luistert omdat Franssens een verhaal vertellen kan,
met vaart zijn gehoor weet mee te slepen en vol mededogen eigen en
andermans vuile was buitenhangt, is geen tegenargument. Ook niet
als blijkt dat daaarin nu juist de schrijverskwaliteiten van Franssens
liggen.
De met succes doorvertelde anekdote dat hij ooit samen met
Franssens een treinreisje naar Limburg maakte, heeft zijn werk
gedaan. De hele letterlievende kring weet hoe Franssens hem vertelde
over zijn echtbrekende en bunkerbouwende vader, hoofdpersoon van
zijn laatste autobiografische roman, en hoe hij toen ze te Roermond
de spoorwegovergang Kapellerlaan kruisten, bijna de trein tot
stilstand bracht om hem het huis te wijzen waar zijn vader een gezin
achterliet om zich hokkend in Groningen met Franssens moeder te
verenigen.
De politiek correcte literaire wereld zoekt voorlichting door ingénus.
Een recensent die het zoekt in het rechttoe rechtaan werk en geen
enkele ervaring of affiniteit heeft met de sterke-verhaal-uitweiding
wordt op Jean-Paul Franssens gezet en hij mag als oordeel geven dat
het boek niet logisch is. Alsof Franssens een academisch tractaat of
een recht - een averecht breiwerkje opgezet heeft.
Kummer wordt overgelaten aan een juffrouw die bij insiders naam
gemaakt heeft met haar dwaaltocht naar de waarheid. Koud op de
collegebanken vree ze haar weg omhoog de zeventiger jaren linkse
studentenbeweging in om uit te komen in de Partij. Toen net het
klassiek stalinisme verruilend voor het dogma van het feminisme. En
zo'n dametje, die haar belezenheid bewijst door de naam van de
hoofdfiguur van Céline's 'Reis naar het einde van de nacht'
consequent te verwarren met de officiële naam van de schrijver, mag
de 'Helden' afdoen als echt 'mannen-boek'. Dan liever een kritiek
waaruit verwantschap van een vriendschap blijkt.
Annemieke Verdoorn, Margreet Blanken, Marianne Vloedgraven, Rob van Hulst en Klaas Hofstra in de stafkamer van 'Medisch
Centrum West'. foto dijkstra
nog vijf over: Margreet Blanken,
Annemiek Verdoorn, Klaas Hof
stra, Rob van Hulst en Anja
Winter. Eerder haakte Mare
Klein Essink af, die zichzelf na
genoeg onmisbaar maakte in de
serie.
Allerlei bekende en onbekende
acteurs liepen het ziekenhuis
binnen: onder anderen Marlous
Fluitsma, Paul Gieske, Tom van
Beek, Frits Lambrechts, Cox
Habbema, Jules Hamel, Willeke
Alberti, Kees Brusse en Kitty
Courbois.
De sterren draven vanavond op
in Ivo Niehes 'TV-Show', die
wordt uitgezonden als intermez
zo van de dubbele slotaflevering.
Niehe ontvangt Bram van der
Vlugt, Margreet Blanken, Rob
van Hulst, Perla Thissen, Guusje
Eybers, Annemiek Verdoorn,
Anja Winter, Martijn Apituley
en Mare Klein Essink.
Hans Galesloot, die tot socioloog
is opgeleid, blijft scenarioschrij
ver. „Ik ben nu veertig, maar na
mij zijn er geen jongeren geweest
die een dertiendelige tv-serie
hebben geschreven die het goed
heeft gedaan. In Nederland be
staat geen scenario-schrijf cul
tuur". Dat komt volgens hem
onder meer door de remake-cul
tuur die de wereld van de tv-se-
ries teistert: alles wordt nage
daan of slechts een klein beetje
anders gebracht.
I 'Medisch Centrum West', Neder
land 2, 19.58, 20.53, 21.44 uur
Door Lauran Toorians
Af en toe staat er één in de
hoek bij een horecagelegen
heid - die zich daardoor dan
ook nog meteen kwalificeert
als mislukt rustiek. Harnas
sen zijn tegenwoordig niet
echt in de mode, en zelfs de
exemplaren van plastic zoals
ik er als kind een bezat zijn
tegenwoordig zeldzaam. In de
zestiende eeuw lag dat totaal
anders. Wie nu gezien wil
worden aan het stuur van een
jaguar met handgemaakte as-
sesoires, met naast zich een
dame in de nieuwste creatie
van Lagerfeld, die zou toen
hebben geparadeerd in een
echte Negroli uit Milaan.
Milaan en Augsburg waren in de
vijftiende en zestiende eeuw de
belangrijkste centra waar wa
penrustingen werden vervaar
digd. En dan niet zozeer de mas
saproductie van helmen en
borstkurassen waarmee het leger
te velde werd uitgerust, maar de
echte haute couture waarmee
veldheren en vorsten zich tooi
den.
Het betreft daarbij niet alleen
letterlijk maatkostuums van
plaatstaal en ijzer. Een beetje
pronkharnas werd afgewerkt
door een gespecialiseerde edels
mid die alle technieken die hem
ter beschikking stonden ten volle
benutte. Drijfwerk, graveren, et
sen, inleggen en vergulden wer
den allemaal toegepast, en de
totale versiering van een harnas
vormde vaak een weldoordacht
programma dat uitdrukking
moest geven aan de status en de
aspiraties van de bezitter.
En sterker nog, een harnas was
vrijwel nooit zomaar één pak.
Meestal omvatte de bestelling
een ensemble waaruit de bezitter
al naar gelang de gelegenheid
kon kiezen wat er gedragen
moest worden. Bij een pronkop-
tocht stelt het decorum nu een
maal andere eisen dan bij het
aanvoeren van een veldslag, en
op het toernooiveld vereist een
lansstoot een andere bescher
ming dan een slag met een
strijdhamer. En vaak was dan
ook nog de bepantsering voor
het paard bij dit ensemble inbe
grepen.
Spel
Karei V, keizer van het Heilige
Roomse Rijk van 1520 tot zijn
aftreden in 1555, was de laatste
vorst die zich nog daadwerkelijk
Karei V
op het slagveld met de oorlog
voering bemoeide. Voor hem was
een harnas dus ook nog een
kwestie van puur lijfsbehoud.
Maar ook daarna bleef het toer
nooi nog geruime tijd het ridder
lijke tijdverdrijf voor de uiterst
rijken. En dat 'spel' was niet
ongevaarlijk. In 1559 kreeg de
Franse koning Henry II een fikse
lanssplinter in zijn oog. Hij over
leed enkele dagen later aan de
verwonding en heel Europa was
geschokt.
De ontwikkeling van het harnas
in de zestiende eeuw volgde deze
evolutie van wapen naar speel
tuig. Het harnas werd steeds
uitbundiger versierd en aange
past aan de specifieke eisen van
het toernooi. Op de meest kwets
bare plekken, zoals rond de
kijkspleet in de helm, kon het
plaatstaal wel een centimeter
dik zijn en een complete toer-
nooihelm kon een gewicht heb
ben van wel negen kilogram.
Toch bestaan juist daarover nog
al wat misverstanden.
Een volledig toernooihamas kon
weliswaar 45 kg. wegen (plus
nog eens 35 kg. voor het paarde-
harnas), maar een strijdharnas
was toch al gauw zo'n tien kilo
gram lichter. Een moderne in
fanterist in volle bepakking torst
ook iets in die orde, en het
'voordeel' van een harnas is dan
dat het gewicht niet alleen op de
schouders rust, maar verdeeld is
over het hele lichaam. Het echte
bezwaar van een harnas school
vooral in het gebrek aan ventila
tie.
Wie harnassen vooral wil bekij
ken als functionele maatkos
tuums in edelsmeedwerk zal ge
makkelijk ontdekken dat hier
een vorm van vakmanschap be
stond die met de veranderende
mode volledig is verdwenen,
maar die nog steeds grote be
wondering oproept. De harnas
sen uit de koninklijke verzame
lingen in Spanje behoren tot de
mooiste die ooit werden ge
maakt. Vooral de harnassen van
Kareis zoon en opvolger Filips II
zijn in alle opzichten sublieme
pronkstukken. Een selectie uit
deze verzameling is op dit mo
ment te zien in een tentoonstel
ling in Brussel, waar zij door een
bijzonder fraaie opstelling ook
volledig tot hun recht komen.
Brabants
Behalve wapenrustingen - en een
aantal zwaarden - omvat deze
expositie ook een twintigtal
wandtapijten uit dezelfde collec
tie. Al deze wandtapijten zijn
van Brabantse makelij, waarbij
het atelier van Pieter van Aelst
in Brussel een centrale rol speel
de. Zij werden besteld door het
het hof van Karei V en zijn
directe voorgangers en opvolgers
en golden in die tijd bij uitstek
als middelen om macht en rijk
dom zichtbaar te maken. Goud
en zilverdraad glanst de bezoe
ker al van verre tegemoet.
Omdat deze kostbare tapijten
ook in Madrid slechts zelden
worden tentoongesteld en dus
ook nauwelijks aan het vernieti
gende daglicht zijn blootgesteld,
zien zij er nog steeds uit als
nieuw. Schitterend hangen zij nu
in het gedempte licht van de
museumzaal, waar zij de bezoe
ker uitnodigen tot langdurig kij
ken.
Dergelijke wandkleden werden
vaak gemaakt in series, maar
ook ieder tapijt zelf vertelt een
verhaal met scenes vol actie en
boordevol schitterende details.
Regelmatig zijn leden van de
vorstelijke familie of de hofhou
ding zelf geportretteerd, en een
aantal tapijten vormt een directe
illustratie van het functioneren
van de wapenrustingen in de
zelfde expositie.
Behang
Eigenlijk is alles aan deze wand
tapijten verbluffend. De afme
tingen lopen op tot bijna tien bij
vijf meter, de wevers gebruikten
soms wel honderd kleurnuances,
de composities zijn uiterst door
dacht en de details hebben een
haast fotografische nauwkeurig
heid. Wie over dergelijk behang
kon beschikken, en dan ook nog
regelmatig en naar believen kon
wisselen, zal de televisie niet
hebben gemist. En uit beschrij
vingen weten we dan ook dat
Karei V erg op deze wandtapij
ten was gesteld en ze tijdens zijn
vrijwel onafgebroken reizen
door zijn immense rijk steeds
met zich meevoerde.
Zelfs tijdens zijn veldtocht in
Tunesië in 1535 bevonden zich in
zijn bagage ook wandtapijten.
En meteen na terugkeer werd
begonnen met de voorbereiding
voor een nieuwe reeks tapijten
waarop deze glorieuze veldtocht
zou worden vereeuwigd. De
Brusselse schilder Jan Vermeyen
was hiervoor speciaal meege
reisd. Naast deze prachtige ex
positie beschikken de Koninklij
ke Musea voor Kunst en Ge
schiedenis in Brussel ook zelf
over een grote collectie wandta
pijten, waarvan er ongeveer
veertig in het museum te zien
zijn.
Expositie 'Keizer Karei, wandta
pijten en wapenrustingen uit de
Spaanse koninklijke verzamelin
gen', t/m. 24 april in het Jubel
park in Brussel. Open: di. t/m.
zond. 10-17u., wo. tot 22u.,
maandag gesloten. Toegang:
200 BFr.
Los Angeles (afp/dpa/rtr) - De kans dat Steven Spielberg
dit jaar een Oscar wint, is erg groot. De jury van de
Amerikaanse filmacademie heeft maar liefst twaalf Os
car-nominaties toegekend aan 'Schindler's List', een film
in zwart-wit die geregisseerd is door de commercieel
succesvolste filmmaker ter wereld.
Spielberg, die kassakrakers op
zijn naam heeft staan als 'E.T.'
en 'Jurassic Park', heeft echter
tot dusver nooit een Oscar
gewonnen. De Oscars worden
op 21 maart in Hollywood toe
gekend.
'Schindler's List' vertelt het
verhaal van een Duitse 'op
portunist' die in de Tweede
Wereldoorlog meer dan 1.300
Poolse joden van de nazi-ver
nietigingskampen wist te red
den. De film is onder meer
genomineerd in de categorie
beste film, beste regisseur
(Spielberg), beste mannelijke
hoofdrol (Liam Neeson) en
beste mannelijke bijrol (Ralph
Fiennes).
Andere keuzes in de categorie
beste film zijn 'The Fugitive',
'In the Name of the Father',
'The Piano' en 'The Remains
of the Day'. Waarnemers den
ken dat Spielberg voor zijn
Oscar als regisseur de meeste
concurrentie moet vrezen van
de Nieuwzeelandse Jane Cam
pion, die de regie voerde van
'The Piano', een in de 19e
eeuw spelend verhaal over het
gearrangeerde huwelijk van
een Schotse vrouw die niet
kan praten.
Andere regisseurs die een kans
maken op een Oscar voor de
beste regie, zijn Jim Sheridan
die de regie deed van 'In the
Name of the Father', een film
over zes Ieren die ten onrechte
door een Britse rechbank zijn
veroordeeld voor een IRA-
misdaad, James Ivory van 'The
Remains of the Day' en Robert
Altman van 'Short Cuts'.
Twee actrices zijn genomi
neerd voor zowel de beste
hoofd- als bijrol. Het gaat om
Emma Thompson (hoofdrol in
'The Remains of the Day', bij
rol in 'In the Name of the
Father') en Holly Hunter
(hoofdrol in 'The Piano', bijrol
in 'The Firm'). Andere kandi-
Holly Hunter, genomi
neerd FOTO AP
daten voor de Oscar voor de
beste vrouwelijke hoofdrol
zijn Angela Bassett, die Tina
Turner speelt in 'What's Love
Got to Do With It', Stockard
Charming in 'Six Degrees of
Separation' en Debra Winger
in 'Shadowlands'.
Nominaties voor de beste
mannelijke hoofdrol zijn,
naast Liani Neeson die Oskar
Schindler speelt in 'Schind
ler's List', Daniel Day-Lewis
uit 'In the Name of the Fa
ther', Laurence Fishburne uit
'What's Love Got to Do With
It'. Tom Hanks uit 'Philadelp
hia' en Anthony Hopkins uit
'The Remains of the Day'.
In de categorie buitenlandse
films zijn het vooral Aziati
sche produkties die naar de
Oscar dingen. Hier zijn vijf
films genomineerd: 'The Scent
of Green Papaya' (Vietnam),
'Farewell To My Concubine'
(Hongkong), 'The Wedding
Banquet' (Taiwan), 'Belle
Epoque' (Spanje) en 'Hedd
Wynn' (Groot-Brittannië).
Van onze kunstredactie
Den Bosch - De provinciale politiek moet meer geld uittrek
ken voor cultuur. Culturele aspecten vormen in de verkie
zingsprogramma's van politieke partijen tot dusver slecht
een randverschijnsel.
Dit schrijft de provinciale adviesraad voor Welzijn, Onderwijs
Cultuur (WOC) in een advies aan de provincie Noord-Brabant,
eerstvolgende verkiezingen voor Provinciale Staten worden in 1995
gehouden.
„Bij het ontwikkelen van een toekomstvisie wordt vooral gespi
in termen van economische, technische en bestuurlijke vernieuwin
gen. Maar cultuur (in de brede betekenis van het woord, k
traditie, gebruiken, de eigenheden van een streek) is even onmisbaai
voor een samenleving als een wegennet en een economische infra
structuur", aldus de Raad voor WOC.
„Het zijn de culturele voorzieningen en activiteiten, de historisch
gegroeide verhouding van bebouwing en landschap en de tradities en
eigenheden van bewoners die het gezicht, de identiteit van een s
dorp of streek bepalen. Deze culturele identiteit bepaalt voor
groot deel of men ergens prettig woont."
In het provinciaal beleid moet volgens de Raad voor WOC voorraiij
gegeven worden aan cultuurparticipatie door minderheden. ft
portefeuille van de cultuurgedeputeerde in het dagelijks bestuur va»
de provincie moet zwaarder worden en de cultuurambtenarea
moeten een meer vooraanstaande positie in het provinciehuis inne
men.
Dit advies heeft de Raad voor WOC op uitnodiging van Provinciale
Staten geschreven.
poor Lei Coopmans
Het is keihard werken. Elke
jag. Ik zing het programma
ontzettend vaak door. Elke
dag twee keer voor de spiegel
in de woonkamer. Op volle
jo-acht. Aan het eind ben ik
bek af. Maar ik weet inmid
dels zeker dat ik het stem-
technisch aankan".
fflj heet gewoon weer Gé Titu-
laer. In Nederland althans. In
jjet buitenland blijft de naam
Jeffrey Garth handiger. Hoe het
komt dat de in Tegelen woon
achtige Gé Titulaer in het bui
tenland meer succes oogst dan in
Nederland? „Mijn muziek is net
jets minder herkenbaar voor het
grote publiek dan de muziek van
j,ee Towers of René Froger",
zegt de zanger diplomatiek. Zijn
jazzy en wat Amerikaanse aan
pak spreekt een kleiner publiek
aan.
tEr zijn zangers die zich in hun
keuze richten naar de voorkeur
van het publiek. Dat doe ik niet.
Ik zing alleen wat ik zelf muzi
kaal goed vind en waaraan ik als
zanger nog iets van mezelf kan
toevoegen. De inhoud van de
tekst tot leven brengen, dat wil
FILMS
GOES
-Grand Theater
19 u. Robin Hood: men in tights.
21.30 u. Hard target.
HULST
- De Koning van Engeland
19.30 en 22 u. Demolition man.
19.30 en 22 u. The Addams Family
values.
22 u. A perfect world.
19.15 en 22 u. Heaven on earth.
19.30 en 22 u. Robin Hood: men in
tights.
TERNEUZEN
- Luxortheater
20 u. Beethoven's 2nd.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
19 en 21.30 u. Three musketeers.
- Alhambra 2
19 en 21.30 u. Demolition man.
- Alhambra 3
19 u. Beethoven's 2nd.
21.30 u. Heaven and earth.
- Alhambra 4
19 u. Aladdin.
21.30 u. Mr. Wonderfull.
ANTWERPEN
- Metropolis
Zaal 1 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Undercover Blues.
Zaal 2 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Little Buddha.
Zaal 3 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Heaven and earth.
Zaal 4 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Demolition man.
Zaal 5 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Striking Distance.
Zaal 6 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Mrs. Doubtfire.
Zaal 7 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The 3 musketeers.
Zaal 8 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Jurassic Park.
Zaal 9 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
The piano.
Zaal 10 - 14.30 en 17 u. Hocus
Pocus.
Zaal 10 - 20 en 22.30 u. The good
Som.
Zaal 11 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
A perfect world.
Zaal 12 - 14.30 en 17 u. Aladdin.
Zaal 12 - 20 en 22.30 u. The fugi
tive.
Zaal 13 - 14.30, 17, 20 en 22.30 u.
Robin Hood: Men in tights.
Zaal 14 - 14.30 en 17 u. Eock-i-
doodle.
Zaal 14 - 20 en 22>30 u. The cru
sh.
Zaal 15 - 14.30, 17 en 20 u. Beet
hoven n.
Zaal 15 - 22.30 u. Sleepless
Seattle. nn
Zaal 16 - 14.30, 17, 20 en 22.30u.
Addams Family Values.
Zaal 17 - 14.30 en 17 u. Aladdin-
Zaal 17 - 20 en 22.30 u. Eis»
Sun. nn
Zaal 18 - 14.30, 17, 20 en 22.30u
Free Willy.
Zaal 19 - 14.30, 17, 20 en 22.301
Mr. Jones.
Zaal 29 - 14.30, 17, 20 en 22.301
The real McCoy.
Zaal 21 - 14.30 en 17 u. Olivw.
onrust in Vogelland.
Zaal 21 - 20 en 22.30 u. Kika
Zaal 22 - 14.30, 17, 20 en 22-
Stalingrad.
GENT
- Decascoop M
14.30, 17, 20 en 22.30 u. r»
Willy.
14.30, 17. 20 en 22.30 u. W*
Doubtfire.
14.30 en 17 u. Hocus Pocus.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Strik»!
distance.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The tb»
musketeers.
20 en 22.30 u. Kika. j
14.30, 17, 20 en 22.30 u. There»
17\C20 en 22.30 u. Underco»»
blues.
20 u. Heaven Earth.
22.30 u. The good son.
17, 20 en 22.30 u. Mr. Jones.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Demon
tion man.
20 u. Robin Hood: Men in tign»
20 en 22.30 u. A perfect world-
14.30 en 17 u. Aladdin (Ned- ver
sie).
14.30 u. Jurassic Park.
KNOKKE
- Beverly Screens
20 en 22.30 u. Mrs. Doubtfire.
20 en 22.30 u. The three mus
teers.
20 en 22.30 u. The real McCoy
22.30 u. Bleu.
20 u. Free Willy.
De knappe eenvoud van
het werk van Bruna zal
altijd gevoelig blijven
voor plagiaat, omdat
veel mensen nog altijd
denken dat eenvoud het
zelfde is als makkelijk.
Zo is op het laatste mo
ment de verkoop in Ne
derland verboden van de
serie boekjes van Musti,
een poppetje dat wel
heel erg veel weg heeft
van het prachtige fi
guurtje Nijntje. De uit
gever van Dick Bruna
boekjes zou voor de ver
spreiding zorgen...
Door Céline Rutten
fiermev r»
Je hebt twee handen nodig om
op de bladzijde die toch niet
groter is dan zestien bij zestien
centimeter alle lelijkheid dus
danig af te dekken dat alleen
het poppetje overblijft. „Wie is
dat?" Niemand aarzelt. „Nijntje
natuurlijk." „Nijntje." „Dat ko
nijntje van Bruna."
Maar wat hier staat is een on
duidelijk beest met afgeknipte
oren, rare klompvoeten en han
den als saucijzen. En ach, dat
prachtige ronde hoofdje van
Nijntje dat kan huilen, lachen
en dromen is hier een ietwat
uitgezakte cirkel.
Volgens de tekst is het beest een
hij; het heet Musti en vertegen
woordigt een lompe vorm van
plagiaat, die zover gaat dat het
zo typische mondje van Nijntje
in de vorm van twee elkaar
kruisende streepjes ook Musti's
karakter bepaalt.
Plagiaat
Musti is een Belgisch poppetje
en de serie van acht boekjes
wordt uitgegeven door de Stan
daard-uitgeverij in Antwerpen.
Daar had men een aardige om-
zetvergroting voor ogen door dit
najaar de boekjes op de Neder
landse markt te brengen. Unie
boek zou in Nederland voor de
verspreiding zorgen. Pijnlijk is,
dat Unieboek al sinds jaar en
dag de uitgever is van Dick
Bruna en dus van Nijntje. Een
uitgeverij dus die plagiaten van
het werk van eigen tekenaars
gaat verkopen.
Zover is het net niet gekomen.
Het moederbedrijf Meulenhoff
on Co in Den Bosch heeft de
verspreiding in Nederland op
het laatste nippertje verboden.;
Maar daarmee is niet het kwaad
zelf bestreden. Meulenhoff-di-
recteur R. Malherbe: „Wij kon
den alleen de verspreiding te-'l
genhouden. Het plagiaat zelf;
nioet worden aangepakt."
Kwaliteit
De aüteursrechten van Dick
Bruqa worden beschermd door
net bureau Mercis in Amster
dam. Daar waakt Pieter Brat-
'nga over de Bruna-figuurtjes,
e m een geschatte oplage van:
eertig miljoen over de hele we
reld circuleren. „Werk van Dick
jyi?.reproduceren mag, als de
to i 3 worden betaald en on-
e kwaliteits-eisen gerespec
^worden. Dick en ik zeg-
Bif' i-FSt kwaliteit- dan geld'.".
w die kwaliteitsbewaking'
bik tedereen zo gemakke-
gemaakt: het bu-|
eau heeft mappen met gemim
ede, reproduceerbare teke
I
