Aangepast gedrag kent zijn grenzen
Chris Rippen tussen het gif
BOEKENLEGGER 9*
KINDERBOEKEN
MUZIEK
Poëzie-peiling
van De Stem
loopt al als
een gedicht
6Poëzie leeft, maar
wordt niet gekocht'
Reve met literair
circus door België
Boek blijft bloeien
Literatuur
per fax
Als ouders alles met je
willen bespreken
Beethovenconc
Trio Aura in Si
Steve Lacy Ar
Doghouse in D
Nieuwe Porgy
met salsa gepe
4La Cenerento
in Vlaamse Op
'Bor' van Joris Moen: een boek voor middelbare scholieren
DE STEM
BOEKEN
Clavichord recital
in de Engelse
Kerk in Middelburg
Joris Moens
FOTO CHRIS VAN HOUTS
Door Johan Diepstraten
Wie nu de kritieken leest over
De avonden van Reve krijgt een
mooi beeld van het moralisti
sche karakter van de toenmali
ge recensenten. „Een somber en
grauw boek," oordeelde ziele-
herder P. Evers in 1948, „dat
wij niet kunnen aanbevelen,
omdat er naast platte uitdruk
kingen geen enkel positief ge
geven in verwerkt is." Rico
Bulthuis adviseerde Reve om
een psychiater te bezoeken, Bo-
mans vond de roman grauw,
cynisch en negatief en criticus
Bromberg beweerde: „Jammer
dat de schrijver het nodig heeft
gevonden zich uiterst ordinair
uit te drukken. Indien onze
jeugd zich niet vermag op te
werken uit de troosteloze men
tale sfeer die in deze roman
wordt geschetst, ziet het er
voor onze toekomst niet roos
kleurig uit."
De huidige literaire kritiek
speelt niet voor zedenmeester,
anders was er van de nieuwe
roman Bor van Joris Moens
weinig overgebleven. Zijn
hoofdpersoon is nog een graad
je erger dan Reve's Frits van
Egters en hij heeft bovendien
de onhebbelijke trekken mee
gekregen van de superiere gym
nasiast Philip Corvage (Vest-
dijks Ivoren Wachtersen van
Heeresma's Han de Wit. De
middelbare scholier Bor is het
proto-type van de dwarse pu
ber van de jaren '90. Zijn lite
raire voorgangers zijn maar
slappe eikeltjes vergeleken met
hem, eerder zijn zij 'watjes', om
in zijn turbotaal te blijven.
„Vandaag hebben we een paar
Mormonen in elkaar geslagen,"
luidt de eerste zin van de ro
man. „Ze hadden de koppen
van kinderverkrachters. Oké,
het deugt niet, maar zulke lui
plaatsen zich met hun doodgra-
versuiterlijk zo buiten het ge
wone leven dat ze eenvoudig
weg confrontatie uitlokken."
Ruim honderd pagina's verder
betreurt Bor het dat ze die
'miezerige Mormonenkereltjes'
de ogen niet hadden dichtgesla
gen. „Dan waren we nooit te
gen de lamp gelopen."
Haat
Er hoeft geen psychiater aan te
pas te komen om het wereld
beeld van Bor te analyseren.
Aangepast gedrag kent zijn
grenzen, beweert Bor ergens, en
brengt dat in de praktijk. Zijn
haat tegen de wereld richt zich
in eerste instantie op zijn
ouders die hun zoon vernoem
den naar Bor de Wolf van de
Fabeltjeskrant. Is er bij de Van
Egtersen en Courvages nog
sprake van enig mededogen ten
opzichte van de ouders, voor
Bor van Rossum is daarvoor
geen plaats: „Het is niet te
geloven dat die ouwelui ooit
met elkaar hebben liggen krik
ken. Moe moet net op tijd op de
twee erecties die de man ooit in
zijn leven kan hebben gehad,
zijn gaan zitten, anders waren
wij er nooit gekomen."
Zijn vader zit uitgezakt voor de
televisie en heeft 'geen reet te
vertellen', Bor wenst zijn moe
der 'de kanker tussen de be
nen', omdat zij zijn vieze lakens
gerust een hele dag op het bal
kon te drogen laat, 'zodat de
hele buurt kan zien hoe vaak ik
's nachts aan mijn trekauto-
maat zit.' Zo gaat dat de hele
roman door.
Theedoek
Is het verzet tegen zijn ouders
alleen in gedachten, als Bor
eenmaal op straat rondloopt,
neemt hij zijn toevlucht tot ver
baal geweld. Willekeurige
vrouwen in de tram moeten het
ontgelden ('Hoe lang weet je
het nou, dat je pot bent?') en
vanzelfsprekend heeft Bor zo
zijn ideeën over buitenlanders:
„Arabieren en emancipatie
gaan duidelijk niet verder sa
men dan dat de mannen een
theedoek om hun knar dragen.
Maar afwassen ho maar."
In dit wereldbeeld past Bors
morbide vorm van humor, die
debutant Joris Moens afgeke
ken lijkt te hebben van Reve,
Vestdijk en Heeresma. Op de
vraag van zijn moeder wat hij
gaat doen, antwoordt Bor:
„Uitgebreid kakken, denk ik,
en dan naar zolder en me eens
lekker verhangen. Maar voor
het avondeten ben ik terug,
hoor." Pubers, en dan vooral de
intellectueel zeer begaafde on
der hen, bezweren hun angsten
op deze merkwaardige manier
en zijn in hun huiselijke gedrag
de peuterspeelzaal nauwelijks
ontgroeid.
Hoe stuitend het uiterlijk ver
toon van deze Bor ook is, Joris
Moens is erin geslaagd om een
portret te schetsen dat indruk
maakt. Als Bor uiteindelijk in
een politiecel belandt en hij
helemaal geobsedeerd is door
haat, woede en walging, dan
weet de lezer tegelijk dat er van
het ego van Bor niets meer over
is. Zo intelligent is de puber
wel dat hij snel tot het inzicht
zal komen dat hij zelf de groot
ste 'impotente mug' van het
gezelschap is.
Meisje
Zonder al te veel nadruk heeft
Joris Moens een aardig neven
thema uitgewerkt dat betekenis
geeft aan al het geraaskal en
gekanker van Bor. Een meisje
uit de betere kringen, Ruth,
doet haar uiterste best om con
tact met hem te krijgen. Hoe
afwijzend Bor ook is, uiteinde
lijk belandt hij op haar verjaar
dagsfeestje ergens in Buitenvel-
dert. In de verkrachtingsscène
die volgt, laat Joris Moens zijn
hoofdpersoon echt met de bil
len bloot gaan, en niet alleen
letterlijk. „Laat iedereen de
pest krijgen," denkt Bor op de
laatste pagina van de roman en
de lezer mag zelf uitmaken of
Bor dat al dan niet meent.
Niet de schuldvraag gonst in
alle hevigheid na, zoals de ach
terflap suggereert, maar de
vraag in hoeverre het relaas
van Bor exemplarisch is voor
het denken van de moderne,
puber. Werden vroeger dit
soort boeken veroordeeld en'
ongeschikt geacht, nu mag je
erop hopen dat Bor opgenomen
wordt in de Grote Lijster-serie
en onder een breed middelbare
school publiek wordt verspreid.
Ter vermaeck, want spitsvon
dig is Bor bij vlagen ook als hij
het over zichzelf heeft, maar
vooral ter leringh. Literatuur
als spiegel van de samenleving,
het is niet de beroerdste taak
die Joris Moens zich als schrij
ver heeft gesteld.
Joris Moens: 'Bor'. Uitg. De
Bezige Bij, prijs 29,50.
De kunstredactie van De Stem is
erg benieuwd naar de belangstel
ling voor poëzie in het zuidwesten
van Nederland, schreven we vori
ge week. We riepen de lezers op
mee te doen aan de Poëzie-peiling
van De Stem. En die reacties zijn
gekomen, meer en sneller dan we
verwachtten.
Liefhebbers van poëzie kunnen
een briefje richten aan de redactie
met daarin hun favoriete gedicht
en een korte toelichting, waarin
wordt uitgelegd waarom juist dit
gedicht is gekozen. Het kan gaan
om een dichtwerk dat een onaan
tastbare artistieke waarde heeft,
maar ook om iets dat vanwege
puur persoonlijke emotionele rede
nen zo wordt bewonderd. Uit de
eerste reacties blijkt dat sommige
mensen moeilijk kunnen kiezen uit
een aantal dierbare gedichten.
Daarom hebben we besloten de
inzenders de vrijheid te geven
meerdere titels te noemen.
De brieven zullen tijdens de Boe
kenweek (16 tot 26 maart), die dit
jaar in het teken staat van de
poëzie, in deze krant behandeld
worden. Voor de inzenders liggen
tien boekenbonnen klaar, een van
100, twee van 75, drie van 50 en
vier van 25. De aardigste inzendin
gen worden uiteraard beloond met
de duurste boekenbonnen. Eigen
verzen vallen bij deze poëzie-pei
ling buiten de prijzen.
Brieven moeten voorzien zijn van
het volgende adres:
Kunstredactie De Stem
Poëzie-peiling
Postbus 3229
4800 MB Breda
De inzendingen moeten uiterlijk 10
maart binnen zijn.
Van onze kunstredactie
De omzet gedichtenbundels in
Nederland moet maar liefst met
vijftig procent stijgen. Dat is het
beoogde effect van de Boeken
week dit jaar, die het thema
Poëzie Centraal gekregen heeft.
Poëzie is het stiefkindje van de
literatuur. Er wordt nauwelijks
poëzie verkocht. Dat moet ver
anderen, vindt directeur Henk
Kraima van de Stichting Collec
tieve Propaganda van het Ne
derlandse Boek. Het streven is
om de poëzie-omzet dit jaar met
de helft te laten stijgen, ten
opzichte van vorig jaar.
Ook dan is het aandeel van de
poëzie in de boekenomzet nog
uiterst gering. De gezamenlijke
uitgevers verkochten vorig jaar
142.000 poëziewerken; 96.000
gedichtenbundels van individue
le auteurs en 46.000 bloemlezin
gen. Dat is slechts een half pro
cent van de totale boekenomzet,
die geschat wordt op 27 miljoen
boeken.
Toch is de poëzie niet dood,
ment Kraima van de CPNB, die
de 59e Boekenweek organiseert.
Er vinden allerlei dichtersmani-
festaties plaats, zoals de Nacht
van de Pöezie en Poetry Interna
tional, er komt een grote VSB-
poëzieprijs aan (50.000 gulden)
en er verschijnen relatief veel
bloemlezingen. „Pöezie leeft,
maar wordt niet gekocht, al
thans niet in verhouding tot de
belangstelling die ervoor be
staat", zo vatte Kraima de stand
van zaken samen.
Ter gelegenheid van de Boeken
week, die op 16 maart begint en
tot en met 26 maart duurt, komt
de CPNB met enkele speciale
uitgaven: een magazine Poëzie
Centraal, een mapje poëzie-an-
sichtkaarten en de cd Denkend
aan de Dapperstraat waarop
zestien artiesten en groepen be
staande Nederlands gedichten
zingen. Als extra bevat de cd een
interactief gedeelte met informa
tie over poëzie. De cd wordt
gepresenteerd op de Nacht van
de Poëzie op 12 maart en is
uitsluitend in de boekhandel
verkrijgbaar voor 14,90.
Het Boekenweekgeschenk is, zo
als bekend, geschreven door Hel-
la S. Haasse. Het is geen poëzie-
werk, maar een proza-boekje,
getiteld Transit. Dit is het derde
Boekenweek geschenk uit de pen
van Haasse. Haar zeer bekende
novelle Oeroeg verscheen in
1948. In 1959 schreef ze een
essay voor de Boekenweek.
Transit is het verhaal van een
meisje, dat na maandenlang
zwerven, terugkeert in Amster
dam. Ze heeft geen huis en ze
weet niet wat ze in de stad moet
doen. Ze vindt onderdak bij een
man, die in 1968 de wereld de
rug toegekeerd heeft. Transit
verschijnt in een oplage van
567.000 exemplaren en wordt-
tijdens de Boekenweek gratis
verstrekt aan kopers van een
boek. De oplage is licht gedaald,
ten opzichte van vorig jaar toen
W.F. Hermans het Boekenweek
geschenk schreef. De daling
heeft te maken met bezuinigin
gen bij grote inkoopcombinaties.
VRIJDAG 11 FEBRUARI 1994 D2
onder vervuilde grond. Type
rend voor Rippen is dat een
doofpot-affaire aanleiding is
voor een nieuwe misdaad op
het moment dat het verleden
opgerakeld dreigt te worden.
Net als in Sporen en Playback
zorgt Chris Rippen in Met de
grond gelijk dat de thrillerlief
hebber op zijn wenken wordt
bediend. Hij kent de trucs van
het genre en ook zijn derde
thriller heeft net als de vooraf
gaande twee een mooie span
ningsboog. Het probleem is al
leen dat hij nu een groot aantal
personen nodig heeft die be
trokken zijn bij de twee gif
schandalen, zodat de lezer af en
toe moet terugbladeren om pre
cies te weten wie verantwoor
delijk is voor wat. De plot is,
hoe knap bedacht ook, razend
ingewikkeld.
Een aardige bijkomstigheid van
deze opzet is wel dat Rippen
alle kansen kan benutten om
een roman te schrijven over een
dorpsgemeenschap vol roddel
en achterklap. Hij heeft een
aantal extra verhaallijnen be
dacht - het mislukte huwelijk
van Bruno, zijn verhouding tot
zijn ouders, de onderlinge twis
ten tussen de buurtbewoners,
de activiteiten van de milieube
weging - en opvallend is even
eens de zorgvuldige stijl. Met
de grond gelijk heeft voor een
thriller toch wel erg weinig
actie en daarom is deze nieuwe
Rippen vooral een boek voor de
literatuurliefhebber.
Chris Rippen: 'Met de grond
gelijk'. Uitg. Bzztöh. Prijs 29,50.
Door Johan Diepstraten
Gerard Reve is de hoofdact in
het vijfde en laatste literaire
programma Saint-Amour, dat
van 13 tot en met 23 februari
door België trekt. Saint Amour
omvat tien literaire avonden,
waarvan er zich vier in de grens
streek afspelen:
Behalve Gerard Reve komen de
schrijvers Hugo Claus, Leo Pley-
sier, Benno Barnard, Nelleke
Noordervliet, J.M.H. Berckmans,
Pjeroo Roobjee en Luuk Gruwez
op het podium.
Gerard Reve neemt eigenlijk
nooit meer deel aan zulke lite
raire avonden. Voor de organisa
tie Behoud de Begeerte, die
Saint Amour organiseert en het
bijbehorende Cahier d'Amour
sament, maakt Reve een uitzon
dering. „Ik wil zoiets degelijk
doen. Ik hou er niet van om
maar wat spulletjes bijeen te
graaien en die zomaar voor te
dragen op zo'n avond die door
amateurs georganiseerd wordt.
Hier gaat het er erg professio
neel aan toe; goede organisatie,
goede zalen, goede belichting. Ik
heb meteen ja gezegd toen ze me
vroegen. Ik wil graag iedereen
ten dienste zijn, ik ben niet zo'n
moeilijk mens".
Bovendien woont Reve sinds en
kele maanden in het Belgische
Machelen. „Ik ben de oorlogse
conomie van Nederland ont
vlucht", zo licht Reve toe. „Ne
derland is geen vrije markt meer.
Je kunt er niet zomaar een huis
kopen en daarin gaan wonen.
Daar moet de overheid zich mee
bemoeien. Die zegt waar je pre
cies moet gaan wonen, da's ook
een vorm van apartheid, maar
die wil niemand zien. In België
kun je nog zelf kiezen waar je
wil wonen. Hier heerst gelukkig
nog een liberaal-kapitalistische
sfeer".
Saint-Amour gaat op zondag 13
februari in première in de Stads
schouwburg in Brugge. Vier van
de avonden spelen zich af in de
grensstreek: 15 februari in De
Warande in Turnhout, 16 fe
bruari in het Cultureel Centrum
in Hasselt, 19 februari in Dom-
melhof in Neerpelt en 21 februa
ri in de Bourlaschouwburg in
Antwerpen.
Inlichtingen: 09-32 3272 40 41.
Het Cahier d'Amour bevat bijdra
gen van 37 Nederlandse en Vlaam
se auteurs, is uitgeven door Nijgh
Van Ditmar en kost 24,90.
i Gerard Reve foto anp
De plaats die boeken in ons land
innemen is nog nooit zo groot
geweest als nu. Het gezamenlijk
bezit van boeken in Nederlandse
huishoudens beloopt meer dan
anderhalf miljard exemplaren.
Nergens ter wereld zijn zo veel
boeken in omloop.
Dat zei prof. dr. F. van Oostrom,
hoogleraar Nederlandse letter
kunde, deze week in Leiden tij
dens de 419e Dies Natalis (ver
jaardag) van de Rijksuniversiteit
Leiden.
De Lage Landen zetten een tra
ditie van eeuwenoude hooggelet-
terdheid voort. „Dit allemaal in
weerwil van profetieën van
waanwijze techneuten die meen
den dat met de invoer van de
chip het boek op zijn retour zou
raken."
Vandaag de dag bezitten veel
Nederlanders thuis meer boeken
dan op enig moment in heel de
middeleeuwse Lage Landen
voorhanden zijn geweest, stelt de
hoogleraar vast. De grootste bi
bliotheek van de dertiende-
eeuwse christenheid, die van de
Sorbonne in Parijs, bezat niet
meer dan 1000 banden.
Naast de anderhalf miljard boe
ken bij particulieren staan er
nog negentig miljoen exempla
ren in de tweeduizend bibliothe
ken in Nederland en levert het
Centraal Boekhuis doorlopend
86.000 verschillende titels aan
een fijnmazig net van
dels. „En daaromheen de rij)
opgetuigde infrastructuur
boekenbijlagen, boekenprograi».
ma's, boekenweken, boekenbos.
nen, boekenclubs en het boekt»,
bal voor mijn part", aldus Vat
Oostrom.
Binnenkort is het mogelijk efc
week poëzie, proza, tekening,-,
of combinaties daarvan op ji
fax te krijgen. Dan sta#
Facsimile, een faxtijdschrjt
voor literatuur en kunst, dati;
het handschrift van de auteur !j
beeldend kunstenaar wordt
produceerd.
De redactie van het blad wi
gevormd door Liesbeth Br;
Corstius, M. Februari, Jaap
Huisman, Elrud Ibsch en Anthi
ny Mertens.
Aan het eind van een jaargatj
krijgen de abonnees een gedruk-
te editie van alle verschenen bit-
den in een verzameldoos. Dit
editie verschijnt in een oplap
van 1500 exemplaren. Particu-
lieren hebben voor de voorlo
financiering van Facsimile
zorgd. Bij duizend abonnees zou
het tijdschrift goed draaien.
Door Muriel Boll
Er zijn onderhoudende en span
nende boeken, geweven rondom
een thema dat jongeren direct
aanspreekt. Goed geschreven,
vol vaart, je leesgenot is dus
verzekerd, maar eenmaal uit,
kan zo'n boek toch gelijk weg
zakken.
Er zijn ook boeken die je je blijft
herinneren doordat de schrijver
het thema zorgvuldig in etappes
bloot legt en oorzaken en aanlei
dingen aandraagt die maken dat
je de hoofdpersoon, maar ook
jezelf, beter begrijpt. 'De Tol-
brug' van Aidan Chambers is
zo'n boek bijvoorbeeld. Onder
het lezen ontkom je er niet aan
je eigen opvattingen tegen het
licht te houden, vorm je onbe
wust en onuitgesproken een oor
deel.
'Een mond vol dons' van Lydia
Rood is zo'n boek. Eerlijk gezegd
had ik nooit gedacht dat ze ooit
zo'n mooi boek zou schrijven.
Rood schrijft veel, voor jonge
kinderen de boeken van Roos-
marijn, voor oudere kinderen
'Gabber' over het circusleven en
'Erin de enige' over mannene-
mancipatie, en 'Maanzaad' voor
pubers. Sommige van die boeken
vond ik wel aardig, maar ook
niet meer dan dat, een enkel
boek vond ik vreselijk, 'Een
mond vol dons' is zonder meer
een verrassing.
Het is het verhaal van een
vriendschap. Marjan en Sophie,
Soof, wonen naast elkaar en zijn
vriendinnen sinds ze peuters
zijn. Inmiddels zijn ze vijftien.
Marjan vertelt hun geschiedenis,
omdat ze wil begrijpen waarom
Soof van huis is weggelopen en
dus ook van haar is weggelopen.
Vroeger klommen ze via de dak
goot naar eikaars kamer, 's
avonds gaven ze elkaar klopsig
nalen. Later haalden ze gewaag
dere streken uit, de schoolmuur
volkladderen, er 's nachts van
door gaan en eikaars hoofd hele
maal kaal scheren.
Hoe die door-dik-en-dun vriend
schap veranderde, vertelt Mar
jan in korte fragmenten die ge
schreven zijn in de tegenwoordi
ge tijd. Ze staan tussen herinne
ringen aan vroeger, geschreven
in de verleden tijd. De fragmen
ten zijn zorgvuldig door elkaar
verstrooid om je aan de hand
daarvan het verband tussen he
den en verleden duidelijk te ma
ken.
Soof is een wild kind, vol fanta
sie. Als ze uit school komt, zit
haar moeder klaar met thee.
Famke is Soofs superbrave zus,
aan wie de twee vriendinnen een
behoorlijke hekel aan hebben.
Marjan woont alleen met haar
moeder, haar vader is vertrok
ken toen ze nog een baby was.
Als Marjan ouder wordt, gaat ze
haar vader missen, met Soo!
fantaseert ze dat ze hem 1
samen gaan zoeken.
Marjans moeder heeft geen
voor thee, want ze heeft eet
winkel thuis. Daarom zou
jan best willen ruilen met
die bovendien ouders heeft dit
nooit kwaad worden,
moeder schreeuwt als ze
is, maar dan is het ook over.
Marjan verbaast zich wel over dt
vreemde straffen die Sophii
krijgt: huisarrest, niet
spelen met Marjan.
Marjan begrijpt niet precies hot
het er bij de buren aan toe ga
De lezer trouwens ook niet,
krijgt vermoedens over mishan
deling of incest, maar het is
duidelijk dat daar geen sp:
van is. Wat speelt is dat Soofs
ouders hun kinderen geen sikke
pitje vrijheid en privacy gunnen
alles wordt verteld, gecontro
leerd en besproken, soms melde
bijbel erbij. Ze zitten alsem
broedse kip en een waakzame
haan bovenop hun dochters enal
bedoelen ze het goed, zo verpes
ten ze het juist. Ze beladen hun
kinderen met een schuldcomples
door te zeggen: „We zijn niet
boos, maar je doet ons zo'n ver
driet".
Niet voor niets droomt Soof eens
dat ze in een kamer is waar hel
donsveertjes gaat sneeuwen. Ze
stikt bijna in 'een mond vol
dons'. En later, als Soof weg is,
houdt Famke op met praten. Van
wild wordt Soof volgzaam ea
later opstandig. Ze vlucht in leu
gens, ook tegenover Marjan. Op
een nacht verdwijnt Sophie,
Marjan voelt zich verraden en in
de steek gelaten, toch blijft Soof
zoveel voor haar betekenen da'
ze een half jaar later haar vrien
din gaat zoeken. Ze vindt Soof
terug in omstandigheden d!'
dermate schokkend zijn, dat d}t
het einde van de vriendschap is
Toch blijft Marjan Soof verdedi
gen, hun vriendschap zal altijd
een rol blijven spelen.
Lydia Rood laat duidelijk met
ken hoe ze over opvoeding
denkt, maar het is beslist geen
moralistisch verhaal. Integen
deel, het oprechte verdriet om
een verloren vriendschap zet de
toon en over dit alles heen ligt»
knap geplooid, een waas van
mysterie.
Het boek is zo integer en intens
geschreven dat er wel authen
tieke elementen in moeten zitten
Het is een indrukwekkend en-
overtuigend verhaal dat het ver
dient gelezen te worden. Niet
alleen door pubers maar ook
door hun ouders, dat zou hee.
wat problemen op kunnen los
sen.
Lydia Rood: 'Een mond vol
dons'. Uitg. Leopold, prijs 27.»
vanaf 12 jaar.
IN DE de Singel in Antwerpen
vindt op dinsdag 15 februari het
laatste Beethovenconcert plaats
in de reeks van drie. De Beetho
ven Academie speelt die avond
o.i.v. Jan Caeyers de vierde sym
fonie in Bes opus 60 en samen
met pianist Christian Zacharias
wordt het vijfde pianoconcert in
Es vertolkt. Dit concerto kreeg
de naam Empereur en het heeft
een feestelijk en stralend karak
ter. De dramatische conflicten
die vele van Beethovens andere
werken typeren zijn hierin min
der aanwezig. Aanvang 20.00
uur.
Op zaterdag 12 februari speelt
het Kon. Filharmonisch Orkest
van Vlaanderen om 15.00 uur
een Promenadeconcert in de Eli-
sabethzaal in Antwerpen. Op het
programma staan werken van
Gilbert Sullivan. Medewer
king verlenen Mary Hegarty (so-
pra,
en
Con
Sim
urn-
In i
in
en
ring
Dit
klei
mu:
rep-
klai
en
den
Tri<
spe
ben
tie!
tus:
in i
zijr
SOPRAAN SAXOFONIST Steve
Lacy treedt op vrijdag 18 fe
bruari op met het Art Song Trio
en Shiro Daimon (danser) in De
Singel in Antwerpen.
Lacy is componist en ensemble
leider en staat al veertig jaar op
het concertpodium. Met het Art
Song Trio sluit hij aan bij de
hedendaagse kamermuziek. Zij
spelen liederen en divertimenti
van zijn hand. Lacy's belangstel
ling voor de Japanse cultuur
vin
san
dar»
geb
dec
var
bev
20.
In
wei
feb
zan
beg
OUDE rotten en frisse jongeren
vormen samen de Nederlands-
Belgische bluesformatie Dog-
house. De band staat garant
voor een avondje swingende en
afwisselende muziek.
Zanger is Eddy van Broekhoven
(o.a. ex-Link) en Johnny van
Alphen speelt mondharmonica.
De Belgische inbreng bestaat uit
Ma
twe
ver
per
Am
bes
Ror
gen
in c
■2
22.:
Omslag van 'Een mond vol dons', ontworpen door AnneiW
van Haeringen
VOLGENDE week vindt een cla
vichord recital plaats in de En
gelse Kerk in Middelburg, ver
zorgt door de musici Menno van
Delft en Siebe Henstra. Zij spe
llen op clavichords die gecopi-
"eerd zijn vah exemplaren die
door J. Hass uit Hamburg in de
tweede helft van de 18de eeuw
Z1]I
Var
bei
stei
gra
ken
cho
Car
woi
een
van
Toe
den
V
om
OP EEN uitermate toepasselijke
plaats, in jazzcafé Porgy Bess
in Terneuzen, presenteert de La-
tin-jazzformatie Nueva Manteca
morgenavond haar nieuwe cd
'Porgy Bess Go Latin', gewijd
aan de bekende 'negeropera' van
George en Ira Gershwin.
Nueva Manteca combineert de
ritmes van de Caraïben met de
verworvenheden van de jazz,
wat leidt tot een uiterst explosief
Salsa-mengsel. Zeker als daarin
nog enkele van Nederlands
meest getalenteerde jazzmuzi-
kaï
Jar
for
lei<
kw
der
Scl
'Ge
ker
rili
'I
bei
ko:
2
22.
Scène uit 'La Cenerentola' van Ros
ROSSINI heeft het verhaal van
-Assepoester, 'La Cenerentola',
van schitterende mu-
1 ooi Seslaagde productie uit
ai m de Vlaamse opera wordt
■m opnieuw uitgevoerd. Het is
°Pera buffa en vormt een
o^enjchets' een soort sociale
va„ a w over maatschappij
Lonj Restauratie. De productie
v, ?,vee' bijval, omdat de regie
hloou Joosten zeer geslaagd
dpivr Prachtige kostuums en
Werkr«neu uit§ekiende belichting
"enten hieraan mee.
van'a11^3»''.6 Riding is in handen
Italiaanse dirigent Eveli-
no
Ro
du
orl
Op
an{
Ma
rie
De
feb
Ge
vor
om
febj
VO'
rer
die
Het is nog maar de vraag of de
nieuwe roman van Chris Rip
pen, Met de grond gelijk, tot de
thrillerliteratuur gerekend
moet worden. Toegegeven: in
een spectaculaire achtervol
gingsscène in het eerste hoofd
stuk rijdt een milieu-activist
zich te pletter tegen een bulldo
zer, maar dat is de enige actie
die aan een misdaadroman doet
denken.
Ook zijn vorige thrillers wijken
af van het genre. Het is Rippen
niet alleen te doen om de oplos
sing van een moord, maar even
zo belangrijk is de beschrijving
van een bepaald milieu. Zijn
eerste, Sporen, geeft een aardig
inzicht in het leven op een
willekeurige Hogeschool in Ne
derland in een periode van cri
sis: bezuinigingen, fusies en
verhoogde werkdruk op het
personeel. Zijn tweede,
Playback, is een afrekening met
de televisiewereld en de gla
mour eromheen. Deze thriller,
winnaar van de Gouden Strop
1992, doet niet onder voor Dub
belster van Komrij. Dat er in
beide thrillers ergens een lijk
ligt en er dus een dader gevon
den moet worden, is niet het
allerbelangrijkste.
Dat geldt vooral voor zijn nieu
we boek dat zich afspeelt in een
kleine dorpsgemeenschap. In de
jaren dat de milieuvoorschrif
ten nog niet zo nauw werden
nageleefd, is er illegaal vuil op
een stortplaats terechtgeko
men. Een actiegroep stelt een
wethouder verantwoordelijk,
hoewel hij maar acht maanden
die portefeuille onder zijn be
heer heeft gehad. Zijn zoon,
Bruno Halbertsma, gaat op on
derzoek uit en merkt dat het gif
'dieper zit dan hij denkt.'
Chris Rippen
Wordt in Sporen een moord
van veertig jaar geleden opge
lost, uit de speurtocht van Hal-
FOTO BZZTOH
bertsma blijkt dat er vele jaren
geleden een overijverige stort-
controleur levend is begraven
f
