I250
ropa
OBIS
Keuringsdienst bewaakt carnaval
DE STEM
Het medaillon als
mode-attribuut
"We moeten nu niet op onze tenen gaan lopen'
TAPIJTEN
FHSCREEN
föllte. OIUV,*
tROCOMPUTER
Het kan er mee door bij de feestartikelen, maar het blijft uitkijken
■■■■■■HHnn
De Zwaan in Etten-Leur onderscheiden met een Michelin-ster
NU ƒ3500,
NU 1450,.
NU 950,
NU 1500.
fRINGS TAPIJTEN:
«SflöST- NU 15.000,.
miïó,- NU 17.500,.
I-3Ï3ÖÖ} NU 10.000,.
48^JÖÓT- NU 13.500,.
-36rtü<£- NU 9.000,.
geknoopt^,
ïfj&rè&r
WOND TOT 21.00 U(J^
[HOEK V. COOTHPLEIN)
HL. 076- 14 69 00
RED
BAND
dropstandards
I Diaprints mat 13 x 181
vankeinbeeld i. a|
ook glanzend J "151*
W9 J
JDiafilm nA'
lontwikkeling 09JM
I 3t99 I
iKleurenfoto's
J van negatief «^*1
maf /glanzend Cll,
|13X18 -OSf
0^9 WV||
blijvend goedkoop
BUS.
NOTEBOOK 486 SX 25:
JC, 25 MHz, 4 Mb geheugen,
harddisk, afmeting 280 x
37 mm, gewicht t,9 kg.
bf externe 3,5" diskdrive,
adapter, draagtas, MS-DOS
WINDOWS 3.11 Nt,--Works
'indows NL en
)M DRIVE: Poubl» sceos,
lession, MPC-, Kodak Photo
XA-compatible. In combi-
-computer. 0
4DBLASTER PRO: 2x 4 w.
Irker, 44 KHz, 3 jaar volle-
garantie, Nederlandstalige
hiding, telefonische helpdesk,
'ratis Multimedia
lopedia,
ings en
500. LP**
Conszim
t Een medewerker van de Keuringsdienst geeft uitleg aan een groep kinderen.
Van onze verslaggevers
Carnaval een gevaarlijk feest? Welnee. Maar dat is voor een
deel te danken aan de Keuringsdienst van Waren. Maskers,
pruiken, baarden, snorren en kleding worden kritisch onder
zocht. Op brandgevaarlijkheid. 'Want overal liggen peuken.'
Regelmatig worden er artikelen
in beslag genomen. Dit jaar zijn
er door de Haagse dienst bij
voorbeeld drie van dergelijke
feestprodukten afgekeurd. De
rest kan er mee door, maar het
blijft uitkijken.
„In die artikelen zit veel kunstof
en haar en er zit zuustof tussen
waardoor de kans dat het gaat
branden levensgroot aanwezig
is," zegt buitendienstman M. Co-
lijn van de dienst in Rotterdam.
„Het moet allemaal aan de vei
ligheidseisen voldoen. Met een
•Een masker op de testinstallatie bij de keuringsdienst.
foto's de stem ben steffen
vlammetje erbij mag het niet te
snel gaan branden, zodat je die
dingen nog van het gezicht kunt
trekken. Branden doet het alle
maal, maar het mag niet te snel
gaan. Je moet ook waken voor
het zogenaamde 'flash-effect',
dat wil zeggen een vlammetje bij
haar of' pruik en je krijgt een
verschrikkelijke steekvlam. Het
brandt niet maar ontploft
bijna."
Afwijkingen
Net ais bij de andere keurings
diensten zijn op het kantoor Nij
megen afgelopen november en
december steekproeven genomen
bij importeurs en fabrikanten
van carnavalsartikelen. In de
Keizersstad let men vooral op de
produkten voor kinderen. Eind
1992 bleek ongeveer de helft van
de geselecteerde goederen een
afwijking te vertonen. „Wij doen
de zogenaamde screening," ver
telt H. Nootenboom. „Meestal
zien we gelijk of het deugt of
niet. Voldoet een artikel niet,
dan wordt de fabrikant of im
porteur benaderd voor uitgebrei
dere proeven. Het kan natuurlijk
een toevalstreffer zijn."
„Voor bezorgde ouders heeft
Nootenboom de volgende tip,
vooral als het gaat om baarden,
snorren, pruiken, indianentooien
en boa's: „Houdt er zelf vuur bij
in een ruimte waar dat verder
geen gevaar oplevert voor uzelf
of de omgeving. Dan blijkt direct
hoe het zit met de brandvertra-
ging van het produkt. Is die
goed, dan dooft de vlam snel of
gaat het branden heel traag en is
de schade niet waarneembaar of
eenvoudig te herstellen. Veran
dert het betreffende artikel in
Branden doet het allemaal, maar het mag niet te snel gaan, zo redeneert de Keuringsdienst. De
drager moet de tijd hebben om een brandend masker nog van zijn gezicht te trekken.
een fakkel, dien dan onmiddelijk
een klacht in bij de keurings
dienst."
Acryl
Bij de dienst in Alkmaar is drie
jaar geleden flink opgetreden te
gen feestbaarden van acryl.
Technisch medewerker P. van
Haperen vertelt dat de 'luchtig
heid' van dit toen ineens popu
laire artikel, het vele zuustof dat
er tussen zit, er mede aan bij
droeg „dat een klein vonkje al
genoeg was om het ding in lich
terlaaie te zetten. Nog steeds is
dat het gevaar bij maskers. Niet
zozeer het masker zelf, maar het
haar dat op sommige van die
produkten gebruikt wordt."
Bij de steekproeven, die door de
Keuringsdienst van Waren in
heel Nederland worden geno
men, komt het bij ondeugdelijk
materiaal tot een waarschuwing
of zelfs proces verbaal voor im
porteur of fabrikant. Dat maakt
het gigantische assortiment aan
feestartikelen op dit moment
nog niet automatisch veilig.
Van Haperen: „Ook bij kleding
kunnen de feestvierders zelf ge
zond verstand gebruiken. Koop
liever geen kunststof, katoen is
beter. Maar dan niet te dun. Hoe
dikker het pak, des te langer het
duurt voor zoiets écht in brand
staat."
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1994 DEEL
Door Jetty Ferwerda
Het medaillon is misschien wel een van de meest intieme
sieraden. De hanger met daarin het portret van een
dierbare verraadt niet alleen de warme gevoelens voor die
persoon, maar ook of het vurige liefde, genegenheid of
gewoon vriendschap is.
Want een medaillon is niet
alleen voor verliefden, maar
ook ter eeuwige herinnering
aan een dierbaar iemand. Ei
genlijk wel een mooi gebaar,
jammer dat het de afgelopen
decennia een beetje uit de gra
tie raakte. Sieraden droeg je
om te pronken en niet om het
sentiment. Maar, tijden veran
deren.
Hangers aan kettingen en
armbanden zijn van oudsher
al in gebruik, ze zouden geluk
brengen, beschermen tegen
gevaar, eerbied opwekken of
angst aanjagen. Ze waren een
soort talisman, amulet.
In de Westerse wereld waren
het vooral bedels, die bij elke
beweging rinkelden en zo
doende boze geesten af zouden
schrikken. In het laatste kwart
van de achttiende eeuw werd
de hanger ook een amulet voor
geliefden, met aan de voorzij
de een portret of oog van de
uitverkorende en aan de ach
terzijde een haarlok. De ge
dachte dat zij zo'n medaillon
op haar borst droeg, deed me
nig mannenhart sneller klop
pen. Hij was er zeker van dat
ze hem niet zou vergeten.
Nieuw leven
Christian Lacroix biaast op
geheel eigen manier het verge
ten medaillon nieuw leven in.
Geen wonder bij een ontwer
per die zo bezeten is van de
18e eeuw. In zijn laatste cou-
tureshow voor zomer 1994
stapten de mannequins rond
met lange gouden kralensnoe
ren waaraan een verguld foto
lijstje met vergeeld portret
bungelde. Ook Lacroix' herin
neringen aan de Franse Ca-
margue en zijn geboortestad
Trinquetaille hebben hem
geïnspireerd tot het ontwer
pen van de nieuwe medaillons.
In zijn biografie Pieces of a
Pattern vertelt de ontwerper
dat hij vroeger geïntrigeerd
werd door de begraafplaats in
Trinquetaille met zijn oude
grafmonumenten. Geëmail
leerde medaillons met de por
tretten van de overledenen
sierden daar de grafzerken.
„De okerachtige kleuren, de
vrouwen in klederdrachten, de
cowboys van de Camargue, de
jonge meisjes met hun opge
stoken krullen, de snelle jon
gens met hun brillantinekop-
pies en de kinderen in matro
zenpakjes boeiden mij
enorm," aldus Lacroix. Voor
alsnog sieren alleen de trotse
vrouwengezichten zijn moder
ne medaillons. Opdat zij niet
vergeten worden.
De eigentijdse versie van het medaillon volgens Christian
Lacroix. foto petefi stigteb
'IT,11?** mar rechts maitre-sommelier Anton van Felius, restaurateur Roland Peijnenburq en
KI-Kok Marc van Gulick.
foto de stem ben steffen
Door Hein Sluijter
Hij is er nog aardig van on
dersteboven. Hoewel de eer
ste aangename verbazing en
het schiere ongeloof inmid
dels wel voorbij zijn, loopt hij
een paar dagen na het grote
nieuws toch nog een beetje in
een roes door zijn bedrijf.
Roland Peijnenburg, de
31-jarige eigenaar van res
taurant De Zwaan in Etten-
Leur, mag zijn zaak sieren
met een Michelin-ster.
En hoe je het ook wendt of keert,
dat dingetje is de droom van
iedere restaurateur. Binnen de
regio is hij nu de enige. Om in
een gelauwerd restaurant te
gaan eten dat een beetje in de
buurt lag, moest je tot nu toe
naar Drunen (Duinrand), naar
Den Bosch ('t Misverstaat), naar
Oisterwijk (De Swaen), naar
Yerseke (Nolet/Het Reymerswa-
le) of naar Kruiningen (Inter
Scaldes).
„Toen dat telefoontje kwam,
stond ik binnen een paar secon
den te trilleh op mijn benen, echt
waar." En hij dacht meteen aan
zijn vader die vanaf 1957 de
basis heeft gelegd van wat nu
uitgegroeid is tot een erkend
top-restaurant. „Ontzettend
jammer dat Ad, mijn vader, dit
niet meer mee heeft kunnen ma
ken. Het zou voor hem een schit
terende bekroning zijn geweest."
Vader Ad deed het goed lopende
bedrijf in oktober 1991 over aan
zijn zoon en overleed kort daar
op. „Het was van het begin af
aanpakken geblazen," zegt Ro
land. „We hadden veel vaste
klanten die een constante kwali
teit gewend waren. Dat moesten
we zo houden. Geen grote veran
deringen. Vooral doorgaan op de
ingeslagen weg. Wel hebben we
gebouwd aan een meer eigentijd
se keuken. Geen nouvelle cuisine
meer met zijn liflafjes."
Nieuwe kok
Meteen in november 1991 ging
hij ook in zee met een nieuwe
kok. De nu 28-jarige chef-kok
Marc van Gulick heeft in nog
geen drie jaar bewezen dat hij
niet alleen de sterren van de
hemel kon koken maar ook dat
hij er ééntje met zijn pollepel
wist te vangen. Maar ja, hij had
al sterren gezien toen hij zijn
betere potje leerde koken bij de
ook met Michelin-sterren toege
ruste restaurants De Echoput in
Apeldoorn en De Hoefslag in
Bosch en Duin.
Bijgedragen aan het succes heeft
uiteraard ook maitre-sommelier
Anton van Felius. Hij is nu vijf
tig jaar en is al 25 jaar bij De
Zwaan in dienst. Eigenlijk heb
ben alle vijftien personeelsleden
meegetild aan het karwei.
„We hebben geprobeerd de sfeer
uit de tijd van mijn vader te
bewaren," meentRoland. „Die
sfeer is er nog steeds. Ondanks
de verbouwing in januari 1992."
En inderdaad. Dat sfeertje is er
nog. De beroemde schilderijen
collectie eveneens. Al zie je tus
sen Isaac Israels, Jacob Maris,
Marius Bauer, Suze Robertson,
Jan Sluyters en Willem de
Zwart, nu ook modernere schil
ders als Herman Brood en Bas
van Reek.
Klassieke keuken
Al pratend betreden we natuur
lijk de keuken. Twintig soorten
borden staan er klaar. Sommige
kosten 80 per stuk. Achterin is
de eigen bakkerij. Alle brood en
pasta's zijn eigen werk. Marc is
met zijn mannen druk bezig voor
de lunch. Eén ding wil hij wel
kwijt: „Het is natuurlijk fantas
tisch dat we die ster nu hebben,
maar het moeilijkste is om die te
houden."
Roland kan dat alleen maar bea
men: „We moeten er voor oppas
sen dat we nu op onze tenen
gaan lopen. Dat moet niet. We
blijven in principe de klassieke
keuken voeren. Maar we voegen
er vaak een wat moderne toets
aan toe of we geven een gerecht
een onverwachte kwinkslag, bij
voorbeeld een stukje gestoofde
kabeljauw op een bedje van wit
lof waaraan we dan wat merg en
een rode wijnsaus toevoegen. En
we werken niet alleen met kreeft
en ganzelever. Balkenbrij en
niertjes doen we ook."
Hij is een beetje bang dat nu die
ster er is, er een zekere drempel
vrees zal ontstaan. „Ik hoop dat
die er niet komt, want we gaan
gewoon op de oude voet verder.
De prijzen gaan niet omhoog.
Eerder omlaag, vooral als er
meer gasten blijken te komen."
De Zwaan hoort dan nu wel bij
de top, maar Roland ziet een
fluistertent met plechtig buigen
de obers helemaal niet zitten.
Politici
Zijn gasten komen voor tachtig
procent uit de regio, van Bergen
op Zoom tot Tilburg. De reste
rende twintig procent bestaat uit
politici die tussen Brussel en
Den Haag precies dat plekje in
Etten-Leur weten te vinden.
„Al die mensen, daar ben ik van
overtuigd, blijven komen. Nee,
geen brasserie. Voor ons bestaat
er geen economische crisis. We
hebben het afgelopen jaar zeer
goed gedraaid. We zijn al sinds
1967 lid van de Alliance Gastro-
nomique Néerlandaise. Dan we
ten de mensen dat we niveau
hebben. En dat er een goede
verhouding bestaat tusseiï prijs
en kwaliteit."
Een bezoek aan De Zwaan is pas
af als je ook de bijzondere wijn
kelder hebt aanschouwd. Ooit
bevonden zich hier 25.000 fles
sen. Roland heeft de voorraad
wat uitgedund, maar er liggen er
nu nog altijd zo'n 19.000 in alle
soorten en prijsklassen. Hij im
porteert zelf wijnen en mag ze
ook verkopen.
De trots van de kelder is een
Chateau d'Yquem uit 1947. Deze
witte, zoete wijn is onder de
witte wijnen van de wereld een
absolute topper. Onder de laag
stof is duidelijk te zien, dat de
kleur in bijna een halve eeuw
van geel veranderd is in diep
goudbruin. Voor 1400 is hij te
koop.
