Violisten in de bulderbaan
DE STEM
Musici hebben het zwaar en lijden pijn op het orkestpodium
dag kerk
Bosch
\J/
Hermitage-stukken
naar Maastricht
sF
Verbazing overheer
in drieluik over
Amerikaanse leven
UIT gids
IN BEELD
Tekeningen als
intieme daad
Fotografen van
St. Joost
Zestig jaar
AVRO
Radiojournaal
J ARI 1994
Waterschoot 15-17,
16-15, Jansenius
>rres 2 16-11, Ly-
ten 15-10.
Rhodos 2 16-39,
15-37, CVC 15-35,
6-33, Broomchemie
ler/Pauwels 16-27,
3 14-19, Nelemans
14-15, 't Hoeksken
14-11, De Sterre
s 2 14-8.
Broomchemie
er 15-32, Wemolin
14-23, Smash 2000
oolaege 14-19, Rho-
jomchemie 2 14-14,
ir 12-6, De Sterre
Jansenius 15-39,
54, Ambulo 16-32,
6-32, Van Westen
>/Eggermont 16-16,
5, 't Jagertje 16-13,
ef
>al
Edah/Mijnders
ipen week Vetera-
weer alleen aan
de eerste klasse
estzeeuwsvlaamse
zaalvoetbal. Bo
en de Bressiaan-
de concurrenten,
>rt, van ABN/Am-
)r hield twee pun-
het treffen tegen
ïge en blijft mee-
et titeldebat. On-
ït Omnisport/Boe-
grote degradatie-
het verlies tegen
ort. In de tweede
strijd om de titel
ig open. Dit door
van Stekelinck
ie Block vloerde, 't
ïiioor eveneens,
ion Ami, dat van
won, de beste
La Porte d'Or-
ige 5-4, Edah/Mijn-
5-2, Francke
A.mro 0-3, Omnis-
ang-Francke Sport
asse: Stekelinck-De
Sunset Boulevard-'t
lode Leeuw-Bon Ami
Wielewaal-Van de
folf-Optics 3-2.
sse: Edah/Mijnders
Sluis 12-17, Francke
La Porte d'Or 10-12,
Albert Heijn 11-11,
12-11, OBS/De Jonge
I-8, Veteranen 11-8,
boemerang 12-5.
De Block 12-18,
-16, 't Krikje 12-16,
-15, Sunset Boule-
Rode Leeuw 12-12,
Gemeente Oostburg
lost 11-7, Van Looy
Groosman/Hof van
20, De Zwart 10-14,
-13, Wielewaal 11-11,
WOD/St.-Pierre
René 10-8, Opties
II-8, Van de Sande
vin Groen uit Goes
Amsterdam zijn
eenvolgende toer-
oor in de finale de
Ton Plummen te
Van de finale Mas--
nam een internatio-
van 120 bowlers
e Ton gewoon de
ng. Hij heeft de
d veel pech en in de
i hij ook de beste,"
Groen na afloop van
ide finale.
laar begon vol goede
het karwei. In de
ile-game versloeg hij
r Harold Punessen.
tweede tegenstander
;k-down-finale, Jaap
liep het opeens een
Ier. Jongejan kwam
voorsprong maar
aan het eind van
Groen was inmid-
kerd van de tweede
laatste hindernis
Plummen, in de na-
aque een teamgenoot
n. Plummen plaatste
erste voor de finale
de laatste twintig
ven mannen met 934
vier games als eerste
en. Die hoge score
t stand dankzij een
278 pins.
ND
Jroen, 2. Ton Plummen,
ongejan, 4. Harold Pu-
„De meeste hedendaagse kunst is zo
plat als een plank"
Jan Sierhuis, schilder
Gids
Een blazer die allergisch
is voor zijn instrument en
een violist die zichzelf
niet hoort spelen. Groot
en klein leed op het con
certpodium. Het ziekte
verzuim onder musici
liegt er niet om. Met 12
procent ligt het boven
het landelijk gemiddelde
(9,1 procent).
Door Frits Stommels
Violist Nigel Kennedy speelt de
sterren van de hemel. Maar zon
der pijn lukt hem dat niet. Op de
plek in de nek waar de viool de
huid raakt zit een lelijke ontste
king. En links is zijn oor niet
meer wat het' geweest is. Dezer
dagen zei hij voor de (Belgische)
I tv dat het linkeroor steeds de
volle laag van het geluid krijgt.
Muziek en ongemak lijken el-
I kaar niet te verdragen, maar ook
hier zijn er gezondheidsrisico's
voor met name het gehoor en het
bewegingsapparaat. Maar ook
allergieën komen voor bij musi
ci. Blazers kunnen last krijgen
van het mondstuk van hun in
strument. Ze krijgen eczeem of
een andere huidaandoening. Een
mogelijke oplossing is dan een
andere coating vanm het mond
stuk. Klarinettisten kunnen al
lergisch worden voor de tropi
sche houtsoort, waarvan hun in
strument is gemaakt.
I Voor dit klein en groot leed
onder musici komt steeds meer
aandacht. Symfonie-orkesten
•zoeken oplossingen in andere
opstellingen op het orkestpo-
,dium, waar vooral de tweede
violisten en altviolisten het hard
te verduren hebben van de rij
blazers achter hen. Deze plek in
het orkest wordt wel de bulder
baan genoemd, omdat het geluid
zich er soms laat meten met dat
vaneen net opstijgend vliegtuig.
uJl.GOU'U
Dopjes
Er zijn alternatieven bedacht,
zoals schermen van plexiglas
rondom de stoelen of dopjes in
het oor. Maar echte oplossingen
blijken het niet te zijn. Wat moet
iemand voor wie het kunnen
horen van klanken heel wezen
lijk is trouwens met oordopjes?
Op deze vraag heeft ook de Rot
terdamse arbeids- en organisa-
tiepsycholoog drs. John Karto-
Op de plek in de nek waar de viool de huid raakt, zit bij Nigel Kennedy een lelijke ontsteking.
pawiro niet een-twee-drie een
antwoord en het symfonie-orkest
hoeft voor hem nog maar weinig
geheimen te kennen. Hij deed
immers onderzoek naar de ar
beidsomstandigheden, waaron
der gezondheids- en veiligheids
risico's, bij het Residentie Orkest
en schreef er het boekje 'Flui
tend naar het werk' over. Karto-
pawiro zag en hoorde het orkest
niet alleen in zijn volle glorie op
het podium, maar hij was lange
tijd vooral achter de schennen te
vinden tijdens de repetities en de
momenten van stress vlak voor
een optreden.
Hij zegt het een aparte ervaring
te hebben gevonden. „Ik had
eerder onderzoek gedaan in de
drogisterijbranche, maar dat is
toch heel iets anders. Daar gaat
het er veel zakelijker en strikter
aan toe. Musici reageren veel
emotioneler. Dat bleek wel toen
ze mijn boekje lazen. Ze slaakten
kreten als: 'dat kan toch niet?' en
'klopt dit wel?'. In een puur
zakelijke organisatie hoor je zo'n
geluiden nooit. Daar is alleen de
vraag of het geld oplevert be
langrijk. In een orkest spelen
dingen als 'onze traditie' veel
meer een rol. Het lijkt soms een
grote familie, zeker als je zo vlak
voor een optreden met elkaar in
de kantine zit. Dan is het: 'jon
gens, zet 'm op allemaal'. Van
onderlinge rivaliteit tussen de
verschillende spelersgroepen,
waar je wel van hoort, is dan
niets te merken."
Op het podium is ook niet te
merken wat het musici kost om
zo bij de les te blijven dat het
publiek in de zaal kan genieten.
„Want musiceren", zegt Karto-
pawiro, die zelf wat ervaring
heeft op de gitaar, „is zwaar
werk." En hij doelt dan niet op
het risico om van het podium te
vallen, wat voor een eerste vio
list niet denkbeeldig is of te
struikelen over kabels, als er
opnamen worden gemaakt. Hij
heeft het dan over de hoge la-
waaiproduktie van die ruim
honderd mensen op het podium,
waardoor doofheid kan ont
staan, en over de slechte stoelen
die leiden tot nek-, rug- en
sehouderklachten.
Gehoorschade
„Alle musici van het orkest heb
ben kans op gehoorschade, maar
de musici die vlak voor de ko
perblazers of slagwerkers zitten
lopen het meeste risico. Ik heb
bedrijfsgeneeskundige Olaf van
Hees wel eens horen zeggen dat
ze geluidsfrequenties van 86 tot
110/138 decibel krijgen te verdu
ren. Als je dan weet dat al vanaf
80 decibel schade aan het gehoor
kan optreden, dan kun je nagaan
wat het laatste aantal decibellen
kan veroorzaken. Dat is te ver
gelijken met een vuurstoot van
de veldartillerie of het opstijgen
van een Boeing 747 op tien me-
FOTO ERA
ter afstand. We hebben bij het
Residentie Orkest geëxperimen
teerd met geluidsschermen om
de stoel, waar de fagottisten zich
heel tevreden over toonden. De
vier schermen werden alleen tij
dens de repetities gebruikt. Bij
het concert bleven ze achter de
coulissen. Zo'n scherm is na
tuurlijk niet zo'n fraai gezicht."
Wat het bewegingsapparaat be
treft zijn, volgens Kartopawiro,
vooral de korte bewegingen, zo
als strijkers die veelvuldig ma
ken,, belastend. „Die korte spier
bewegingen kunnen hartproble
men veroorzaken, vooral als
daarbij moet worden opgeteld
dat musici vaak langdurig op
een verkeerde stoel en in een
verkeerde houding zitten."
Hij heeft zo wel zijn gedachten
hoe het beter zou kunnen. „Je
moet niet allemaal dezelfde,
maar in hoogte en laagte ver
schillende stoelen hebben", zegt
lieu van de Raad van
aterdag 26 februari in
g onder het motto 'de
Dschcollege en begint 's
leid voor mensen uit de
nburg, Gelderland en
ie zorg voor de heelheid
gewerkt door de Kleine
verking, Oikos en Aktie-
ogelijkheden' bestaat de
wordt ruim gelegenheid
acten te leggen en ideeën
Milieu, gevestigd in het
tndam, is gewenst.
Door Frits de Coninck
De wereld op zolder -onder die
naam stelt De Beyerd tekenin
gen ten toon- is
een wereld van intimiteit. Teke
nen is de meest intieme daad
die een kunstenaar zich binnen
zijn artistieke opdracht kan
stellen. Het is de allerkortste
weg tussen de geest die bedenkt
en de hand die uitvoert.
En natuurlijk met een minimum
aan materiaal, desnoods in een
laatste restje ruimte. De teke
naar heeft niet veel materiaal
nodig om tekenaar te zijn. Des
te meer moet hij zelf zijn. Het
potlood, of de krijtstift, moet
over het papier gedreven wor
den door een droom, een vorm
wil, een emotie, een verhaal,
door dat wat zich in de binnen
wereld van de kunstenaar af
speelt.
De tekening is daar het meest
enkelvoudige verslag van. Zon
der kans op retouche. In al haar
directheid is de tekening gena
deloos. Een schilderij kan over
geschilderd worden en dus ver
anderd en hersteld. Een pastel
kan verder doorwerkt worden
zodat een fout verdund wordt in
de volheid van het werk. Maar
een tekening is leeg, op die
lijnen na. En die moeten er
staan, die moeten trefzeker zijn
zonder omwegen.
Wat fout is, is fout. Een motief
dat half gaar is, een droom die
niet de moeite waard is om
meegedeeld te worden, een lijn
die aarzelend of slap is, al die
dingen kunnen een tekening
waardeloos maken.
In de intimiteit van de zolder in
De Beyerd in Breda dringen dat
soort overdenkingen zich aan je
op. Daar ben je alleen met de
tekeningen van zeven Neder
landse kunstenaars. De inrich
ter van de kleine maar mooie
tentoonstelling heeft ervoor ge
kozen om verschillende genera
ties en verschillende benaderin
gen van de tekening als artis
tiek middel te presenteren. Zo is
het geen compleet maar wel een
typisch overzicht geworden van
wat zoal mogelijk is op papier.
Dat zijn dus ook een aantal
werelden tussen droom en wer
kelijkheid die langs de weg van
de verbeelding geboren worden.
En de zolder van de Beyerd is
de kraamkamer.
Er zijn de oudere kunstenaars,
Jan Roeland (1935), Lucebert
(1924) en Rein Lucassen (1939)
van wie het tekenwerk in groe
pen bij elkaar kan hangen. De
vraag waarom de tekeningen
van jongeren als Ad van Cam-
penhout (1957) en vooral Joe-
seph van Asten (1965) en Erik
van Lieshout (1968) die binding
niet verdragen en duidelijk soli
tair moeten hangen, voert
rechtstreeks naar het persoon
lijke karakter van werk op pa
pier. Sommige tekeningen ver
wijzen alleen maar naar zich
zelf.
Lucebert tekent nog altijd of hij
een dagboek bijhoudt. Kleine
bladen die opvallen door de
verschillende stijlvormen waar
mee hij naast elkaar koppen
neerzet op het blad. De gestal
ten die op de Lucebert-achtige
manier vervormd zijn tot gru-
welmensen en fantasiefiguren.
Lucebert is de kunstenaar van
de eindeloze droom die de mens
voorwerp maakt van hartstocht
en lage lust.
Wat zijn werk zo boeiend maakt
is die zoekende hand die zicht
baar blijft. Het is die hand van
Tekening van Paul van der Eerden: 'diamantino'.
het artistieke genie dat zijn ei
gen grenzen stelt en in vrijheid
zijn wereld schept. Op elke te
kening zie je de tekenende hand
tastend over het blad gaan. Als
of er geen hoofd is dat stuurt.
Jan Roeland is de tekenaar van
de vorm en de afgewogen com
positie. Perfecte, lege tekenin
gen die als een nauw samenhan
gende reeks in het gelid de
muur bevolken. Precieze en in
zichzelf besloten tekeningen. Er
is zoveel te zeggen over deze
tekeningen.
Twee bijzondere tekenaars wil
ik er nog uit lichten. Allereerst
Paul van der Eerden die op
klein formaat een wereld schept
die zichzelf vergroot. Zijn beel
den lijken zichzelf voort te
brengen en elkaar op te roepen.
De tekenaar is een medium ge
worden tussen het vrije spel van
associaties en het geduldige pa
pier. Zijn vormen zijn altijd
meerduidig en lijken daarin wat
op de beeldtaal van de surrea
listen. De grootste verassing
vind ik Joeseph van Asten. Zijn
tekeningen hebben altijd ook
een schilderkunstige pendant,
of binnen hetzelfde blad of er
naast hangend. Zijn vormen
zijn zuiver ruimtelijk en van
een duidelijke structuur, zonder
dat er een concrete vorm her-
kenbaaris. Je ziet niet vaak dat
een kunstenaar, relatief jong,
met zo weinig middelen zo dui
delijk present is.
Wereld op zolder, De Beyerd,
Boschstraat 22, Breda, tot 11 april.
Op het moment dat de Bredase
kunstacademie St. Joost zich
opmaakt om. van de vertrouwde
plek in de binnenstad te ver
trekken en zich te vestigen in de
statige IJpelaar, legt de afdeling
fotografie een soort van verant
woording af. Van de ongeveer
250 fotografen die sinds 1957 in
Breda zijn opgeleid tonen er 18
een keuze uit hun foto's.
Het is een grote en rijke ten
toonstelling geworden in een
voor de gelegenheid ingerichte
dependance van De Beyerd, aan
de achterkant van de kantoor
gebouwen aan het Chasséveld.
Voor wie van foto's houdt een
aanbevelingswaardige presen
tatie, de kwaliteit is ernaar.
Het zijn succesvolle fotografen
die hun eigen weg zijn gegaan
en meer of minder vooraan
staand- carrière hebben ge
maakt. Van wie regelmatig fo
to's verschijnen in tijdschriften
en kranten en met wier werk de
bezoeker dus al enigszins ver
trouwd kan zijn. Het is ook een
tentoonstelling over fotografie
geworden, een kwaliteit die ver
der reikt dan de gemeenschap
pelijke afkomst. De geselecteer
de fotografen bestrijken de ver
schillende gebieden, van de foto
grafie. Er is de journalisiek-do-
cumentaire richting. Er zijn fo
to's die een uitgesproken artis
tieke bedoeling hebben en
waarvan de maker de foto be
schouwt als een autonoom uit
drukkingsmiddel. En als derde
werkterrein is er de functionele
benadering, laten we zegen fo
tografie in dienst van een maat
schappelijke functie als recla
me.
Maar die grenzen zijn grof en
ook wat theoretisch want wat
wat vooral zichtbaar is op deze
tentoonstelling, dat is dat de
goede fotograaf zich van die
grenzen niet zoveel aantrekt. De
gebieden raken elkaar en wor
den persoonlijk ingekleurd en
genuanceerd. In die zin zouden
er bij wijze van spreken even
veel categorieën te onderschei
den zijn als er (goede) fotogra
fen zijn.
Elke foto drukt een persoonlijke
visie uit. Is het produkt van een
geïntensiveerde manier van kij
ken naar de gewone dingen uit
de wereld om ons heen. Maar
als er goed en op eigen manier
naar gekeken wordt, zijn het al
geen gewone dingen meer. De
goede foto maakt het gewone
bijzonder.
Jannes Linders kijkt met een
scherp oog naar een schemerge
bied in onze cultuur, de over
gang tussen de bot oprukkende
stad en de landelijke omgeving
eromheen. Heel mooie foto's
van Emile Luider die de vrou
wen op een markt in Mali vast
legt als een werveling van kleur
en beweging.
In de afdeling autonome foto
grafie horen de schitterende
portretten van Bert Ceyghton
thuis. Met de kleurenpolaroid,
een techniek die de foto een
door de tijd aangetast uiterlijk
geeft, treft hij mensen in hun
huis, trots in hun eigen omge
ving. My home is my castle, zo
poseren ze voor het cameraoog.
Bij Henry van Kleef die onder
andere CD-covers maakt en dus
een functionele fotografie be
drijft, zie je duidelijk ook de
artistieke ingrepen. Het zijn fo
to's die de beeldmanipulatie
van Andy Warhol schatplichtig
zijn.
Bijzonder zijn ook de architec
tuurfoto's van de Bredanaar Sy-
bolt Voeten. Door de keuze voor
scherpe en strakke, heldere vor
men bewaart hij een gebouw als
een architectonische schepping
los van het menselijke gebruik
dat daarvan gemaakt wordt.
Een goed gebouw straalt vorm
bewustzijn uit en zijn foto's zijn
daarvan de bevestiging.
Een toekomst in de fotografie,
tot 21 februari, aan de achterzijde
van het Chasséveld, 300 meter
achter De Beyerd in Breda.
DINSDAG 1 FEBRUARI 1994
hij. „Eigenlijk zou elke musicus
een aan hem of haar aangepaste
stoel moeten hebben, zeg maar
een stoel op maat. Op de univer
siteit van Delft zijn ze daar ook
wel mee bezig, maar ze schieten
niet erg op. Er dienen heel wat
nog problemen te worden over
wonnen. Zo mogen ze niet te
zwaar zijn, want dan tillen de
orkestassistenten zich een breuk.
Ze moeten opstapelbaar zijn en
daar lijkt met al die verschillen
de maten weinig van terecht te
kunnen komen. En wat denk je
van de opslagruimte en de be
taalbaarheid?"
Strijkers
Toch lijkt zo'n aangepaste stoel
niet overdreven nu blijkt dat het
ziekteverzuim onder orkestleden
voor 37 procent het gevolg is van
last van het bewegingsapparaat.
„Het gaat om gewrichten, schou
ders en nek. Vooral bij strijkers
en slagwerkers. Blazers hebben
vooral last van ademhalingswe
gen, gebit,'lippen en kaken, van
daar de naam blaaskaken." In 19
proeent van de gevallen gaat het
om ademhalingsproblemen, in 15
procent om psychische klachten
en in 10 procent om problemen
met de spijsvertering. Het ver
zuim is bij de strijkers, door de
grotere belasting van het bewe
gingsapparaat procentueel hoger
dan bij dat van de andere instru
mentengroepen. Het verzuim bij
de blazers is weer hoger dan bij
de slagwerkers. „Het Residentie
Orkest steekt met zijn 7,4 pro
cent ziekteverzuim gunstig af te
gen de andere orkesten", aldus
de Rotterdamse onderzoeker.
Maar niet voor niets hoor je
geluiden om bij de orkestzaal
een ruimte te maken, waar musi
ci tussen de bedrijven door
'postnatale oefeningen' - zeg
maar houdings- en ademhalings
techniek - kunnen doen, zoals
een musicus het noemde. „Geen
overbodige luxe als je van musici
hoort dat op conservatoria niets
aan houdingen wordt gedaan",
aldus Kartopawiro.
Andere alternatieven zijn een
steil podium, waardoor de bla
zers over de violisten heen spe
len of kostbare oordoppen, zoge
naamde autoplastieken, die ge
maakt zijn van lichaamseigen
materiaal. Deze verminderen het
lawaai met 20 procent en stellen
de musicus toch in staat om goed
contact te houden met de andere
leden van het orkest.
Maastricht (anp) - De Europese kunst- en antiekbeurs
Tefaf is erin geslaagd toestemming te krijgen voor een
expositie van zestig kunstvoorwerpen uit het Hermitage
museum in het Russische St. Petersburg.
De tentoonstelling wordt van
12 tot en met 20 maart gehou
den in het Maastrichtse con
grescentrum MECC, parallel
aan de beurs. Het is de eerste
keer dat de Hermitage kunst
voorwerpen uitleent voor een
expositie buiten een museum.
Voor de tentoonstelling is ge
put uit de collecties die de
tsaren in hun Petersburgse
Winterpaleis hebben opge
bouwd. Het gaat daarbij om
oudheidkundige vondsten,
beelden en schilderijen, tex
tiel, meubels en kunstvoor
werpen.
Een derde van de kunstschat
ten die in Maastricht te zien
zullen zijn, heeft Rusland
nooit eerder verlaten. Daaron
der bevinden zich het beeld
'Romeo en Julia' van Auguste
Rodin en een cylinderbureau
van de fameuze Duitse meu
belmaker David Röntgen
(1743-1807), dat de Hermitage
zelfs nog nooit heeft verlaten.
Uit de verzameling van Catha-
rina De Grote komt onder
meer een zelfportret van de
Vlaming Antonie van Dyk van
rond 1623 naar het MECC. De
oudste stukken op de expositie
komen uit de Siberische col
lectie van Peter de Grote en
dateren uit de zevende eeuw
voor Christus, zoals een gou
den gesp. Te zien is voorts een
450 jaar oud beeldhouwwerk,
een pleurant voor een graf
tombe, van Jean de Cambrai.
Daarnaast toont de expositie
onder meer Russisch en Meis
sen porselein, islamitische
kunst, middeleeuws Veneti-
aans glas, een 17e eeuws Per
zisch tapijt en een bijzondere
koorkap voor een priester uit
dezelfde tijd.
De Kunstbeurs Tefaf, afkor
ting van The European Art
Fair, vindt ieder jaar in maart
in het MECC plaats en trok
vorig jaar ruim 40.000 bezoe
kers. Dit jaar nemen er 160
handelaren uit Europa en de
Verenigde Staten aan deel.
Van onze rtv-redactie
Om zijn fijne keuken zal Amerika wel nimmer bekend
worden. Het gaat er om drie dingen: hoeveelheid, snelheid en
zekerheid. Dat concludeert de Brit Jonathan Ross vanavond in
het eerste deel van het drieluik 'Americana'. „De supermark
ten zijn hier zo overweldigend dat je een lokale gids nodig
hebt."
RTL5 brengt deze mini-serie van
Channel 4 die een beeld schetst
van het 'beloofde land' Amerika:
'Dik', 'Dom' en 'Rijk' heten de
prachtige titels. Jonathan Ross
toerde vier weken lang kriskras
door de Verenigde Staten: „Op
zoek naar die dingen die je in
Engeland nooit zult tegenkomen.
Iets waarvoor ik Engeland kre
diet moet geven, maar wat ik
persoonlijk jammer vind."
Vanavond neemt Jonathan Ross
de eetgewoonten onder de loupe.
In een restaurant probeert hij
een hamburger van een paar kilo
te verorberen. Als dat in een half
uur lukt, betaalt de zaak. Be
langstellend informeert een ser
veerster in comboy-tenue om de
haverklap naar de vorderingen.
Ross prikt een vorkje mee in een
eetcafé Risqué Café, waar naak
te vrouwelijke studenten hun
prikkelende dansjes in een soort
kooi opvoeren. De eigenaar ver
klaart waarom er geen soep
wordt geserveerd: dat geeft zo'n
gemors.
Verbaasd vervolgt de Brit zijn
tocht langs een vrouw die kookt
in een afwasmachine, een slager
met nijlpaardevlees in de aan
bieding en de zus van Jerry Lee
Lewis die een drive-in super
marktje heeft.
Extremen
Uiteraard kan Ross niet heen om
de musea die gewijd zijn aan
McDonald's en Kentucky Fried
Chicken. „De meeste mensen
zien Amerikanen als een stel
zwaarlijvige personen die haas
tig fast food naar binnen werken.
Dat beeld is niet helemaal juist.
Wij hebben ook andere restau
rants ontdekt." Het sjieke Mc
Donald's op Wall Street met pia
nomuziek op de achtergrond bij
voorbeeld.
Aan het eind van de rit komt
Ross tot de slotsom: „Amerika is
een land van extremen. Als je
deze documentaires ziet, pak je
meteen je koffers om te emigre
ren of bent ervan overtuigd dat
je nooit naar dat land zult toe
gaan."
RTL5, 20.35 uur
Hilversum (anp) - AVRO Radio
journaal, het nieuws- en actuali
teitenprogramma van deze om
roep, bestaat op 4 februari zestig
jaar. Daaraan wijdt het pro
gramma, het oudste Nederlandse
radioprogramma, woensdag een
jubileumuitzending.
Daarin is een documentaire van
Hans Engelman over zestig jaar
Radiojournaal te horen. Over de
relatie tussen politiek en media
wordt gesproken met oud-minis
ter prof. mr. W.F. De Gaay Fort
man, oud-premier P. de Jong en
met G. van der Wiel, oud-hoofd
directeur van de Rijksvoorlich
tingsdienst. Ook komt een dis
cussie over zestig jaar journalis
tiek aan de orde.
In het laatste uur van de uitzen
ding zijn historische fragmenten
te horen die door de vroegere
Radiojournaal-medewerkers
Joop van Zijl, Frits Thors en Piet
Grotendorst worden besproken.
Tot slot wordt gepraat over de
ontwikkelingen in omroepland.
De uitzending vindt plaats op 2
februari van 14.00-17.00 uur op
Radio 1.
FILMS
GOES
-Grand Theater
20 u. Hard target.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Demolition man.
20 u. The Addams Family values.
20 u. A perfect world.
20 u. Three of hearts.
20 u. Robin Hood: men in tights.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
20 u. Demolition man.
- Alhambra 2
20 u. Heaven and earth.
- Alhambra 3
20 u. Robin Hood: men in tights.
- Alhambra 4
20 u. The Addams Family values.
BERGEN OP ZOOM
- Cinem'actueel 1-2-3
20 u. Sleepless in Seattle.
20 u. A perfect world.
20 u. Demolition man.
- Roxy 1 - 20 u. Little Buddha.
- Roxy 2 - 20 u. The house of the
spirits.
ROOSENDAAL
- City 1-2-3
20 u. A perfect world.
20 u. Demolition man.
20 u. Beethoven's 2nd.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The real
McCoy.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Under
cover blues.
14.30, 20 en 22.30 u. Heaven
Earth.
14.30, 20 en 22.30 u. The good son.
20 en 22.30 u. The lookout.
14.30, 17, 20 en 22.30 u.Mr. Jones.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Demoli
tion man.
17, 20 en 22.30 u. The crush.
20 u. Addams family 2.
14.30 en 20 u. Robin Hood: Men in
tights.
14.30 en 17 u. Beethoven's 2nd.
17, 20 en 22.30 u. A perfect world.
20 u. Little Buddha.
17 en 22.30 u. Bitter harvest.
14.30, 17 en 22.30 u. Aladdin
(14.30 en 17 u. Ned. versie).
22.30 u. The age of innocence.
14.30 en 17 u. Jurassic Park.
KNOKKE
- Beverly Sereens
20 u. The real McCoy.
20 u. Demolition man.
20 u. The good son.
20 u. The crush.