Toenadering
ndonesië
en Portugal
Vrede is nog onbereikbaar voor
Westafrikaanse staat Liberia
Libië schippert tussen Westerse parfum en anti-Westerse retoriek
Besprekingen moeten leiden tot herstel diplomatieke banden
A4
DE STEM
BUITENLAND
hond krijgt
lencel gratie
TENLAND kort
Verbleekte sterren
J DAG 31 JANUARI 1994
MAANDAG 31 JANUARI 1994
die al meer dan drie jaar in M
[op executie, heeft gratie gekregen691
van New Jersey besloot J
vrij te laten op voorwaarde datSj
de hele wereld, onder wie Brim*
het leven van Taro. Het dier had
k aangevallen en verwond Zelfs kü
i de strijd omdat hij tot een japaj£
loot had doodgebeten, werd tijdens
litie wilde het dier afmaken maar zit
om de voltrekking van de doodstraf
ï0f„in New Jersey v°erden
I dollar hebben gekost.
Jratie besloten te hebben wegens gowi
chap was er geen enkele aanwijzig
liet zeer dat Taro niet naar zijn gezin
Cen ervoor zorgen dat hij elders Pa
tste is dat hij leeft."
naar Oost-Europa
i de Navo gaan vandaag op tournee
Dost- en Midden-Europa. Zij zullen
voor vrede' waartoe het
deze maand heeft besloten. Veel
I vijanden willen deelnemen aan dit
veek sloten Roemenië en Litouwen
verk voor deze samenwerking, een
nework Document. Rusland heeft
dat het lid wil worden van de
I groep van grote geïndustrialiseerde
|om maken'
[r alle onderdelen voor een kernwa
bom gebouwd waar alleen nog
Ijtstof. Dat heeft de Sunday Times
blad beroept zich op een rapport van
aan het kabinet. Vol-
lan behalve de onderdelen ook de
Indraai' een kernbom te maken. Het
aanwijzingen zijn dat Japan
i een atoomwapen te maken.
-.os Angeles
I is zaterdag opgeschrikt door twee
ad een kracht van 5.0 op de schaal
fen veroorzaakten geen schade en
Ze volgden bijna twee weken na de
huari. Daardoor kwamen 61 mensen
DO inwoners dakloos en werd grote
Door Mariam Sami (ap)
Tripoli - De geur van Chanel No. 5
en Loulou die in de parfumeries van
je Eerste Septemberstraat in Tripo
li hangt lijkt in schril contrast te
staan met de bedrukte atmosfeer
jie de internationale sancties van
je VN tegen Libië zouden moeten
veroorzaken.
pe winkels in de Libische hoofdstad
zijn rijkelijk gevuld met Italiaanse kle
ding, Amerikaanse zeep en shampoo en
Japanse elektronica. Ergens een hapje
eten levert geen problemen op en hoe-
ivel drogisterijen enkele bekende mid
deltjes niet in voorraad hebben, zijn er
voldoende alternatieven.
Toch is er een probleem: er is een
gebrek aan kapitaalkrachtige kopers.
En ondanks de afwijkende woorden van
leider Moammar Gaddafi is er hier en
daar een Libiër die toegeeft dat de
scherpere sancties die per 1 december
werden ingevoerd voelbaar beginnen te
worden.
In april 1992 beperkte de VN-Veilig-
heidsraad het luchtverkeer van en naar
Libië en verbood het de verkoop van
wapens aan het Noordafrikaanse land.
Doel van de sancties is Gaddafi te
dwingen de twee verdachten van de
bomaanslag op het Pan Am-vliegtuig
boven het Schotse Lockerbie, waarbij
in 1988 270 mensen om het leven kwa
men, uit te leveren voor berechting in
het westen.
Gaddafi legde de eis dat de twee voor
een Britse of Amerikaanse rechtbank
moeten verschijnen naast zich neer, dus
verscherpte de Veiligheidsraad de sanc
ties door de tegoeden van Libië op
buitenlandse banken te bevriezen en de
verkoop van onderdelen voor de olie-in
dustrie te beperken.
De sancties raken de hoofdader van de
Libische economie - de olie-export -
vooralsnog niet. Daarnaast hebben de
ruim vier miljoen inwoners een masker
van moed opgetrokken en doen ze alsof
de laatste maatregelen hen niet deren.
Libiërs die bereid zijn in het openbaar
hun mening te geven hebben de neiging
de propaganda van de staatstelevisie na
te praten.
„We zullen op kaas en brood leven als
het moet. De sancties raken ons niet",
aldus de winkeleigenaar al-Sherif Ibra
him. „We worden sinds 1980 belegerd
en alles is normaal. De gasprijs is de^
afgelopen zes jaar niet gestegen en onze
levensstandaard is erg hoog", meent hij.
Toch: een korte wandeling over de Eer
ste Septemberstraat - de hoofdwinkel
straat, genoemd naar de datum van de
revolutie van Gaddafi in 1969 - toont
geen grote bedrijvigheid. De enige se
rieuze kopers zijn buitenlandse werkne
mers die op verlof gaan, de meesten uit
Azië en Oost-Europa.
Slechts weinig Libiërs leggen geld neer,
voor de aanschaf van een Italiaans
kostuum of een cassetterecorder van
Sony. De prijzen van de geïmporteerde
goederen stijgen naarmate de Libische
dinar in waarde daalt. Zelfs op de
zwarte markt is het slecht zaken doen,
hoewel ook hier van alles te koop is:
van Levi's tot zijden Chinese jasjes,
alles binnengesmokkeld via Tunesie of
over de Middellandse Zee vanuit Malta
of de Egyptische vrijhaven Port Said.
„De verkoop is matig. De dollar is
omhoog gegaan en de kleren zijn duur
der", aldus een Marokkaanse hande
laar, die Amerikaanse cowboylaarzen
van Marokkaanse makelij aanbiedt. Hij
geeft het advies dollars illegaal bij
juweliers te wisselen, die het contante
geld nodig hebben om goud in Italië te
kopen. Ze betalen bijna drie dinar per
dollar; de officiële wisselkoers is 29
piasters, minder dan een derde dinar.
Libië kampt ondanks de olie-inkomsten
met een gebrek aan harde valuta. Of
misschien worden de valuta wel ergens
vastgehouden; de bevriezing van de
buitenlandse banktegoeden maakt het
alleen maar erger.
Gastarbeiders klagen al dat het over
maken van dollars naar huis langer en
langer duurt. Zelfs een regeringsfunc
tionaris geeft, anoniem, toe dat 'we
moelijkheden hebben het land uit te
reizen omdat we het ons niet kunnen
veroorloven de noodzakelijke dollars te
kopen'.
Ook andere problemen bestaan. Zo krij
gen Egyptische onderwijzers in een af
gelegen oord al vier maanden geen
salaris meer en werd de opstand van
militairen in november deels veroor
zaakt door het uitblijven van de soldij
betaling.
Mogelijk stroomt het geld naar de pom
peuze openbare projecten van Gaddafi
of naar revolutionaire groeperingen die
hij in het buitenland ondersteunt. Het
kan erger worden: Westerse deskundi
gen menen dat Libië zijn olieproduktie
moet beperken als de raffinaderijen
wegens gebrek aan machine-onderdelen
plat komen te liggen.
Gaddafi neemt ondertussen zijn gelief
de rol van dwarsligger weer aan. Na
enkele jaren zoete praatjes om zichzelf
meer acceptabel in het Westen te ma
ken, is hij nu teruggekeerd naar zijn
karakteristieke retoriek. Onlangs no
digde hij openlijk de Palestijnse terro
risten Abu Nidal en Ahmed Jibril uit
hem op te komen zoeken.
Regelmatig spoort hij zijn Libische volk
aan verraders thuis op te sporen. „Mo
ammar zal de dreiging uit het westen
weerstaan. Het kolonialisme zal er
nooit in slagen een voet op de grond van
het vrije Libië te zetten", zei hij op een
recente bijeenkomst in Tripoli.
pse communisten
pbert Hue is zaterdag gekozen tot de
I communisten. De burgemeester van
ligt de bejaarde secretaris-generaal
[aar heeft aangevoerd. Het nationale
stemming achter gesloten deuren
I de PCF in Saint-Ouen, ten noorden
jarehais blijft overigens lid van het
p Politburo.
Jen in Bangladesh
adsverkiezingen in Bangladesh zijn
[en tussen aanhangers van verschii-
tenminste 200 mensen gewond
[n waren in de hoofdstad Dhaka,
h oppositie gingen elkaar te lijf met
[en en zelfgemaakte bommen. Er
n en stembussen in brand gestoken,
de toegang tot stemlokalen werd
1st op voorsprong
r uit dat de verkiezingen op de Krim
[r de Russische nationalist Mesjkov.
[ekozen, is de kans groot dat de regio
en aansluiting zoekt bij Rusland
[hij op 27 maart een referendum zal
het schiereiland. De uitslag van de
nog niet bekend. Ze wordt niet
[laar peilingen bij de stembureaus
voorsprong op zijn tegenstander,
[hekers
|rs hebben gisteren geïrriteerd gerea-
Johannes Paulus II om geen
hatige voorbehoedmiddelen te verko-
[d geslagen", zegt Franco Caprino.
K van apothekers. „Ik geloof, evenals
[heel de wereld, dat het gebruik van
[is in de strijd tegen aids." Hij voelt
code, waaraan apothekers zich
[ten onderwerpen.
Ie aan Turkije'
buitse wapenproducent Eurometaal
granatenfabriek in onderdelen naar
at is gebeurd zonder uitvoervergun-
meldt het vandaag verschijnen-
ppiegel'. Het transport is vertrokken
1 in Liebenau, in Nedersaksen. Het
Zaken dat de vergunningen
[geeft, had alleen ingestemd met het
naar Nederland. Volgens
[briek in het Turkse Kirikkale onder
Turkse experts opgebouwd om er
president Algerije
loge Veiligheidsraad heeft gisteren
raai Liamine Zeroual (52), aangewe-
t voor een overgangsperiode van drie
als een aanhanger van de harde lijn
[mentalisten. Hij zal tevens minister
nieuwe president aanvaardt zijn
opvolger van de Hoge Staatsraad
ander leiding van Ali Kafi, die het
[genomen sinds de vorige president
1992 onder druk van het leger af was
Zerouals aantreden afgeschaft,
enkele dagen nadat een nationaal
an uitweg had moeten vinden uit de
[Algerije al twee jaar verkeert.
aamste maatschappelijke groeperin-
pden moeten deelnemen, bleven weë
ritiek dat de zittende machthebbers
Idden bedisseld.
Door Bob Mantiri (ips)
Brussel - Er lijkt schot te
komen in de pogingen van
Indonesië om de diploma
tieke betrekkingen met
Portugal te normaliseren.
Portugal verbrak de relatie
nadat Indonesië in 1976
zijn voormalige kolonie
Oost-Timor binnenviel en
het vervolgens inlijfde bij
zijn grondgebied.
Na de geheime besprekingen
tussen pro-Indonesische Oostti-
morezen en hun in Portugal wo
nende landgenoten in Madrid
drie maanden geleden en drie
weken terug in Londen, heeft de
Portugese luchtmachtgeneraal
De Melo onlangs in Jakarta be
sprekingen gevoerd met minister
van Buitenlandse Zaken Ali Ala-
tas.
De Melo, die voor de Portugese
Anjer revolutie verantwoordelijk
was voor het beleid op Oost-Ti-
mor, heeft ook gesproken met de
voorzitster van de pas opgerich
te Vriendschapsvereniging Por-
tugal-Indonesië Tutut Soeharto,
de oudste dochter van de Indo
nesische president.
Zij is ook een van de voorzitters
van de regerende Golkarpartij
en kan in die functie, mede na
mens de president, beslissingen
nemen.
Binnekort brengt zij een bezoek
aan Lissabon, weliswaar als lei
der van een culturele delegatie,
maar het is zeker dat zij achter
de schermen besprekingen zal
voeren met Portugese autoritei
ten over normalisatie van de
diplomatieke betrekkingen met
Lissabon.
Verder zijn vroegere leiders van
onder meer het Fretilin, onder
wie Abelio Araujo, uitgenodigd
en bezoek te brengen aan Indo
nesië.
Portugal is krachtens een VN-re-
solutie nog altijd bestuurlijk
verantwoordelijk voor Oost-Ti-
mor, een voormalig overzees ge
bied dat in 1975 door Indonesi
sche troepen is bezet en het
daarop volgende jaar ingelijfd
als de 27ste provincie van de
Republiek Indonesië.
Lissabon eist dat Indonesië de
Oosttimorezen de gelegenheid
geeft om in een referendum zich
uit te spreken of het onafhanke
lijk wil zijn van Indonesië of bij
dat land wil blijven.
President Soeharto heeft een
volksraadpleging afgewezen,
maar zou bereid zijn om Oost-
Timor beperkte autonomie te ge
ven. Hij zou zelf ook geen be
zwaren hebben om naar Portu
gal uitgeweken Oosttimorese po
litieke leiders een bestuursfunc
tie te geven op Oost-Timor.
Portugal heeft voortdurend In-
donesië's optreden in zijn voor
malige kolonie internationaal
scherp aan de kaak gesteld. In de
Europese Unie blokkeert Portu
gal een nieuw economisch sa
menwerkingsakkoord met de As
sociatie van Zuidoostaziatische
staten (Asean), waar Indonesië
een prominent lid van is.
Met de normalisatie van betrek
kingen poogt Indonesië nu Por-
tugals verzet te elimineren, me
nen westerse diplomaten in Ja
karta. Dat Tutut Soeharto zich
persoonlijk met de zaak bezig
houdt betekent volgens deze di
plomaten dat de president zelf
de kwestie onder zijn hoede
heeft.
Eerder hebben kringen dicht bij
het Indonesische staatshoofd ge
zegd dat Soeharto voor maart
aanstaande de kwestie Oost-Ti-
mor voorgoed uit de wereld wil
hebben. Volgens insiders ergert
Soeharto zich aan het feit dat
overal waar hij op bezoek komt
hij steeds wordt geconfronteerd
met vragen over de mensenrech
ten op Oost-Timor.
Diplomatieke kringen in Jakarta
meldden dat de ministers van
Buitenlandse Zaken van de bei
de landen intussen 'een afkoe
lingsperiode' hebben afgespro
ken. In deze periode zouden de
Oosttimorezen moeten proberen
hun geschillen bij te leggen
waarna kan worden overgegaan
tot herstel van de diplomatieke
banden, vermoedelijk al in
maart, aldus Westerse diploma
ten.
Schijnbare rust in de hoofdstraat van Dili, de Oosttimorese hoofdstad. De mensenrechten-kwestie
in Oost-Timor blijft Indonesië echter achtervolgen. foto van der bijl
Wie in Frankrijk is
afgestudeerd aan
de ENA is een
crack, een ster. Die elite, het
zijn de bollebozen van het
Franse onderwijssysteem,
worden met de nodige eer
bied behandeld en hebben
recht op de beste baantjes.
Eigenlijk zijn het voor de ge
wone Franse stervelingen een
soort onbereikbare groothe
den. een speciale kaste, die
het land zijn uitstraling moet
geven.
Kortom, iedereen kijkt op te
gen de 'Enarques', de ambte
lijke elite van het land. Enke
le voorbeelden van deze su
per-Fransen? Socialistenlei
der Rocard heeft de vierjarige
opleiding genoten, maar ook
zijn gaullistische tegenhanger
Jacques Chirac, de beide
broertjes Attali (ex-Air Fran
ce en ex-EBRD), oud-pre
mier Laurent Fabius en oud
president Giscard d'Estaing
waren illustere leerlingen aan
het instituut. Meestal kwamen
ze daar terecht na briljante
studies wetenschap en poli
tiek om na hun ENA-tijd als
zeer hoge ambtenaren een
politieke carrière voor te be
reiden.
Iedereen die een beetje af
gunstig keek naar het blad
goud aan de muur en de gla
zen champagne die tijdens
menige cocktail worden ge
nuttigd kon dan ook niet een
glimlach onderdrukken toen
bleek dat de voormalige pre
mier Edith Cresson -die ove
rigens een pesthekel had aan
Enarques- besloot om de
school te delokaliseren. In het
kader van haar politiek dat
scholen en ministeries niet
per sé in Pa/ijs hoeven te zijn,
stelde ze als toekomstige
pleisterplaats voor de ENA
Straatsburg vast. Niet dom.
Want de hoge ambtenaren in
Frankrijk moesten leren om
wat Europeser te denken.
Wanneer Cresson als nieuwe
lokatie het Robbeneiland had
voorgesteld of buiten-Siberië
had ze niet meer protest kun
nen ontlokken. Straatsburg
- het is er knus, er zijn wins-
tubs waar de riesling en de
zuurkool naar meer smaken
en er zijn regelmatige Euro
pese vergaderingen - bleek
niet goed. Maar Cresson zette
door. En kreeg gelijk. Het
was een soort overwinning
van het gewone volk op de
elite, een nieuw soort revolu
tie.
Onlangs was er weer reden
voor een triomfantelijke glim
lach. Want de kroniekschrij
ver Philippe Meyer was vorig
jaar een van de jury-leden
tijdens de selectie van de
ENA en schreef in zijn laatste
boek over zijn bevindingen.
Hij droeg de verantwoorde
lijkheid voor het gedeelte 'al
gemene cultuur' en moest
eerst een soort proefwerk cor
rigeren, alvorens de honderd
beste kandidaten uit te horen
tijdens een mondeling exa
men.
Meyer had een mooi onder
werp verzonnen, waar de toe
komstige kaders hun tanden
op stuk konden bijten: Kan
cultuur een staatsaangelegen-
heid zijn? Een ENA-kandi-
daat moet zo'n vraag in een
historisch kader weten te
plaatsen, moet iets van de
huidige politiek weten en die
vergelijken met die in de
buurlanden en het wordt bij
zonder op prijs gesteld als de
kandidaat er enkele eigen
ideeën over heeft.
Arme Philippe Meyer. Hij
kreeg bepaald niet de gede
gen stukken waar hij zo op
hoopte, maar een 'magma van
paragrafen, geredigeerd zon
der enige zorg voor leesbaar
heid, luchtigheid, helderheid'.
Erger: „Een enorme hoeveel
heid onzin die in schril con
trast staan met het niveau van
het concours."
Door Wilko Voordouw
Een van de bollebozen had bij
voorbeeld geschreven: „Wan
neer ik het woord cultuur
hoor dan grijp ik mijn revol
ver." Of: „De Mona Lisa is
vooral een uiting van een bur
gerlijke visie." Dan wel: „De
CIA was voor het vertonen
van Amerikaanse films in Eu
ropa om het communisme te
verslaan." En: „Het ministerie
van Cultuur heeft een van de
belangrijkste begrotingen van
het land." (Dat is fout, want
het is minder dan 1 procent
van de totale Franse Rijksbe
groting, WV).
Het zijn maar enkele van de
parels die Meyer in zijn boek
verwerkt. Wanneer de heren
en dames er niet uitkomen,
dan gaan ze uitgebreid aan
hericiteren, in de hoop dat dit
de corrector imponeert, of
men wijkt uit naar verre bui
tenlanden. Zo werd 'Het volk
stomgehouden met levenslie
deren tijdens de Argentijnse
dictatuur'. Een ander middel
is teruggrijpen in de Franse
geschiedenis. Zo heeft vol
gens een enkele kandidaat de
schrijver Emile Zola zich
vooral geëngageerd aan de
zijde van de overheid. Je
hoeft maar een pagina van
hem te lezen om te weten dat
het klinkklare onzin is. „Het
lezen van de 300 essays liet
mij, na zes weken, met het
intellectuele equivalent van
een enorme kater," stelt
Meyer vast.
Maar hij was nog niet aan het
einde van zijn lijdensweg.
Want honderd personen
moesten nog mondeling aan
de tand_worden gevoeld.
Een 'Italië-gek' weet niets te
vertellen over het verschil tus
sen nazisme en fascisme, kent
eigenlijk geen schrijvers uit
het land en situeert het Do
genpaleis in Florence. Een an
dere kandidaat stelt vast dat
homoseksuelen betere schrij
vers zijn omdat ze gevoeliger
zijn dan hetero's. Weer een
andere kandidaat heeft geen
flauw idee waar de Franse
Staatsraad toe dient of hoe de
leden van de Senaat worden
gekozen. „Dat is net als een
leerling bakker die geen flauw
idee heeft van wat nu eigen
lijk een bruinbrood is." Arme
Philippe Meyer. Hij had zo
gehoopt op briljante antwoor
den van wat ooit de Franse
elite moet worden. Maar de
neerslag van zijn wekenlange
martelgang in de zalen van
het elite-instituut in Straats
burg was en is voor veel Fran
sen, die af en toe gefrustreerd
opkijken naar hun bollebozen
een enorme opkikker.
Oöor Peter da Costa (ips)
Monrovia - Na maanden
van uitstel komen soldaten
uit drie Afrikaanse landen
de vredesmacht in Liberia
versterken. De bataljons uit
Zimbabwe, Tanzania en Oe
ganda moeten deze week ar
riveren in het Westafrikaan
se land, waar de vrede nog
steeds wankel is.
be onder-secretaris van de
Verenigde Naties, James Jonah,
heeft de versterking aangekon
digd. De komst van de nieuwe
bataljons moet een nieuwe im
puls geven aan het vredespro
ces in Liberia, dat al enige tijd
m een impasse verkeert. Bij de
start werd dit vredesproces
aangekondigd als een voorbeel
dige samenwerking tussen de
verenigde Naties en regionale
organisaties, maar sindsdien
Z1)n de meeste betrokkenen het
spoor bijster geraakt.
Het staakt-het-vuren, dat de
strijdende partijen op 25 juli in
®in overeen kwamen, houdt
®°g steeds stand. Maar dat is
ook het enige succes dat over
le bijeenkomst is te melden,
et overleg jn (je Beninese
ootdstad Cotonou werd bijge
woond door de VN, de West
afrikaanse Economische Ge
meenschap (Ecowas) en de Or
ganisatie voor Afrikaanse Een
heid (O AU).
De andere afspraken over de
wederzijdse ontwapening en de
organisatie van meerpartij en-
verkiezingen in de eerste maan
den van dit jaar, zijn inmiddels
dode letters gebleken. Zowel
het uitstel van de versterking
van de Afrikaanse vredesmacht
als interne politieke strubbelin
gen zijn hiervan de oorzaak. De
verkiezingen kunnen niet eer
der dan eind 1994 worden ge
houden; waarschijnlijk wordt
het nog later.
Aan de andere kant is Charles
Taylor, de zelfverklaarde presi
dent, haast onmerkbaar veran
derd van een meedogenloze be
velhebber in een verlicht des
poot. Zijn bij elkaar geraapte
leger van dienstplichtigen en
huurlingen stortte het land
eind 1989 in de burgeroorlog
toen het ten strijde trok tegen
de toenmalige president Sa
muel Doe. Die werd in de zo
mer van 1990 op gruwelijke
wijze door Taylors troepen ver
moord.
Maar eind november kwam
Taylors Nationaal Patriottisch
Front voor de Bevrijding van
Liberia (NPFL) met het voor
stel om hun wapens in te leve
ren 'bij het Ghanese contingent
van Ecomog'. Ecomog is de
naam van de Westafrikaanse
vredesmacht in Liberia, die on
der toezicht staat van de VN.
Het voorstel werd schielijk ge
accepteerd door de interim-re
gering van nationale eenheid,
de enige ongewapende partij in
de burgeroorlog die'haar gezag
tot dusverre slechts in enkele
gebieden rond de hoofdstad
Monrovia had weten af te
dwingen.
Taylors NPFL en Ulimo, een
coalitie van voormalige anti-
Doe-partijen die het noordwes
ten van Liberia controleert,
weigeren veel macht af te staan
bij de vorming van een brede
overgangsregering, waarvoor
ook afspraken zijn gemaakt tij
dens het juli-overleg in Benin.
De huidige interim-regering is
echter van mening dat partijen
die verantwoordelijk zijn voor
de dood van naar schatting
150.000 Liberianen en voor de
plundering van het land geen
sleutelposten als defensie, fi
nancien en justitie in handen
mogen krijgen bij de vorming
van de nieuwe overgangsrege
ring.
Volgens Phillip Banks van de
interim-regering moeten eerst
alle partijen ontwapend wor
den voordat over de vorming
van de nieuwe regering kan
worden gesproken. Taylor voelt
inmiddels aan dat de strijd zich
verplaatst van de militaire naar
de politieke arena. Waarschijn
lijk is hij om die reden plotse
ling zo'n voorstander van een
algehele ontwapening, omdat
hij zich dan kan concentreren
op de aanloop naar de verkie
zingen.
Wie veel heil verwacht van een
ontwapeningscampagne is een
overdreven optimist. Veel strij
ders zullen hun wapens verber
gen uit vrees voor represailles
voor hun oorlogsmisdaden. Bo
vendien steken nog steeds nieu
we gewapende partijen de kop
op. Zo werden onlangs zeven
methodisten vermoord door de
Liberiaanse Vredesraad (LPC),
een nieuwe factie die is verbon
den aan de restanten van het
regime-Doe. Een andere splin
tergroep noemt zichzelf de De
fensiemacht van Lofa (LDF) en
probeert Ulimo uit het noord
westen te verdrijven.
Een vuurpeloton in Monrovia. Vele duizenden mensen zijn in de burgeroorlog van het
Westafrikaanse land omgekomen. foto epa
De internationale hulporgani
saties die in Liberia actief zijn,
melden dat de onzekerheid
groot is. De scheidslijn tussen
oorlog en vrede is moeilijk te
trekken in Liberia. „De ont
wikkelingen volgen elkaar in
hoog tempo op", zegt een Ame
rikaanse specialist in voedsel
hulp. „Het gaat zo snel dat er
van alles kan gebeuren."
De vrees bestaat voor een her
haling van de operatie Octopus.
Dat was in oktober 1992 de
codenaam voor de poging van
het NPFL om de Ecomog-vre-
desmacht uit Liberia te verdrij
ven. De bloedige strijd die
daaruit voortvloeide, joeg dui
zenden Liberianen op de
vlucht. De Ecomog zette een
succesvol tegenoffensief in en
drong het NPFL terug.
Volgens een krant in Monrovia
zou het NPFL een gelijksoorti
ge actie van plan zijn, deze keer
onder de naam Operatie Spin-
neweb. Velen geven Taylors
troepen echter geen schijn van
kans. De greep die de Ecomog
na de operatie Octopus op het
NPFL zou hebben, zou elke
poging tot agressie in de kiem
smoren.
Uit Taylors zelfverklaarde
hoofdstad Gbarnga, 220 kilo
meter ten noorden van Monro-
.via, komen berichten over een
ernstig brandstoftekort. Hulp
organisaties beschouwen de
Ecomog meer een meer als een
'bezettingsleger' dat schuldig Is
aan de uithongering van meer
dan 200.000 Liberianen omdat
Ecomog-troepen onrealistische
restricties zouden opleggen aan
voedseltransporten.
De huidige bevelhebber van
Ecomog, de Nigeriaan John
Inienger, voelt er echter weinig
voor om 'Taylorland' van voed
sel te voorzien. De operatie Oc
topus was een beschamende er
varing voor Ecomog, die een
herhaling ten koste van alles
wil voorkomen. „Hun filosofie
is nu het verminderen van de
voedseltransporten", zegt een
vooraanstaand Liberiaans poli
tiek commentator. „Ze willen
niet dat het voedsel bij Charlie
(de NPFL-strijders) terecht
komt."
Veel commentatoren zien Tay
lors bereidheid tot ontwape
ning ook als een teken dat hij
de greep op zijn ongediscipli
neerde manschappen begint te
verliezen. „Sinds Ecomog
Buchanan (de tweede haven
stad van Liberia) heeft innge-
nomen, is Taylor blut", zegt een
houthandelaar die vroeger ook
voor het NPFL werkte. Als de
vrede eindelijk stabiel is in Li
beria, vragen nieuwe proble
men om een oplossing.
Naar schatting een miljoen Li
berianen zullen terugkeren
naar huis, onder wie zesdui
zend kinderen die volgens Uni
cef volop hebben meegestreden
in de oorlog. Het zal veel on
derwijs en begeleiding kosten
om hen weer geschikt te maken
voor een functie in een vreed
zame burgermaatschappij,
maar dat is voor Liberia voor
lopig een utopie.
