De jungle van de keukens
Ontwerpen terug naar basis
Fikse kortingen blijken
vaak wassen neus te zijn
berisme in I
De smaak van ooit (2)
DE STEM
CONSUMENT
Versobering zichtbaar in Parijse modeshows
ONDER DE KURK
Feestje
WIJZER
DONDERDAG 27 JANUAR11994
Iedereen die wel eens op
zoek is geweest naar een
keuken, weet dat daar
totaal andere wetten gel
den dan in de rest van de
wereld. Er worden kor
tingen geboden die op
lopen tot wel veertig pro
cent, terwijl je dan best
nog te veel kunt betalen.
In menig keukentoonzaal
rouleren onzinnige prijs
lijsten, waarin een kastje
bruto zevenhonderd gul
den kost, terwijl het met
de helft nog te duur be
taald is. Het komt zelfs
voor dat standaard on
derdelen als extra wor
den gerekend en vervol
gens weer weggegeven.
Een sigaar uit eigen doos.
Door Rob van Ginneken
Er zijn natuurlijk keukenbedrij
ven die uitstekende voorlichting
geven. Maar de camouflagetech
nieken overheersen. Dat werd al
gauw duidelijk toen we bij wijze
van proef een tiental keuken
showrooms binnenwandelden.
Zo verlieten we bijvoorbeeld
verbijsterd een keukengigant,
omdat de verkoopster koppig
bleef weigeren om ons een ruw
idee van de prijs van onze
droomkeuken te geven. Nee, dat
kon alleen als we een complete
offerte lieten uitvoeren. Maar
vooraf wél even melden wat we
te besteden hadden. Ja ja
Het lijkt op zich een logische
vraag, want keukens zijn er in
ontelbare varianten. Maar het is
best ook mogelijk om de zaak
andersom aan te pakken. De
koper leert dan razendsnel wat
de kostbaarste grappen zijn. De
allergrootste prijsverschillen zit
ten hem in de deurtjes. En de
kassa rinkelt extra hard bij inge
wikkelde schuifkastjes, draai-
hoeken, lijsten en regaaltjes. Het
staat zomaar voor een paar mille
op de rekening. De rest, de cor
pus, is vaak identiek. Hoewel: bij
de betere keukens zijn wel dege
lijk belangwekkende verschillen
te ontdekken.
Moeite waard
Een keuken kost handen vol geld
en staat vele jaren. Het is dus de
moeite waard om tijd aan de
koop te besteden. Bezoek meer
dere bedrijven en vraag er lekker
op los. Ondanks alle prietpraat,
zijn de verschillen op een rede
lijk niveau nog maar klein.
Om de prijzen bij een eerste
verkenning - trek daar een dag
voor uit en bezoek rustig een
heleboel zaken - ruw te kunnen
vergelijken, is het buitengewoon
handig om de netto prijzen van
een paar standaard kasten bij de
keukenverkopers te vragen. Let
wel: netto. Met korting eraf dus.
Bijvoorbeeld een onderkast met
een laatje, een hoge bovenkast
en uw hoge kast voor de koel
kast en magnetron. Dan weet je
als koper namelijk opeens veel
beter in welke klasse je zo'n
keuken moet plaatsen. In tegen
stelling tot de kasten liggen de
prijzen van werkblad en appara
ten overal namelijk vrij dicht bij
elkaar.
In de meeste showrooms wurmt
men zich in alle hoeken om on
der de vraag naar de netto prij
zen van losse onderdelen uit te
komen. Maar met wat aandrang
wil dat meestal wel lukken. En
anders vertrekt u toch gewoon?
Het is een eerlijke vraag en er
zijn zat andere keukenzaken in
ons land.
Neem de verhalen over 'kwali
teitsverschillen' en 'speelse ont
werpen' niet voor zoete koek
aan. Een stevige kunststof deur,
Duropal bijvoorbeeld, is heel
duurzaam en meestal goedkoper
dan een in kleur gespoten deur.
Die nog kwetsbaar is ook. En zit
en deuren van steviger samenge
perst spaanplaat zijn bijna auto
matisch sterker. En een schuifla
met een chroomrand, blijft lan
ger mooi dan een in kleur gespo
ten exemplaar.
Laat u trouwens ook niet aflei
den door de schitterende merk-
keukens die elders in de
showroom staan. Dat hoort bij
de show. En vergeet niet: ook
fameuze keukenfabrikanten
doen voor een deel niet meer dan
elders ingekochte onderdelen in
u echt te wachten op al die
tierelantijnen?
Afwerking
Andere zaken zijn veel belang
wekkender. Zoals de afwerking
en de kwaliteit van de gebruikte
onderdelen en materialen. Kijk
dus ook eens verder dan alleen
het uiterlijk van de deurtjes.
Probeer een oordeel over de
kwaliteit te vormen. Bekijk dus
ook de binnenkant en onderkant
van de kasten. Klop eens tegen
de wanden en trek er eens een la
uit.
Met gezond verstand kom je een
eind. Een kunststof lade is in een
keuken duurzamer dan een
hardboard bodem. Zware kasten
elkaar zetten. Veel van die zelfde
spullen kunt u dus ook in onbe
kende, maar misschien wel bete
re merken aantreffen.
Snel beslissen? Dat kost gega
randeerd veel geld. Onze offertes
liepen uiteen van veertien tot
ruim twintig mille. Bijna de helft
meer! En de duurste keuken was
lang niet de beste. Laat dus
altijd meerdere offertes maken,
liefst een stuk of vier. Meld dat
ook, maar maak wel dat u de
keuken serieus overweegt.
Sta er vooral op dat offertes
volledig gespecificeerd zijn, met
alle bedragen erop. Alleen dan
kunt u de zaak thuis nog eens
rustig bekijken en vergelijken.
Aarzel niet om tierelantijnen en
dure onderdelen te schrappen.
Een gewone hoekkast kost de
helft van een kast met draaica-
roussels.
Verdacht
Een van de meest verbazingwek
kende conclusies van onze zoek
tocht: hoge kortingen blijken in
de praktijk echt niet zo interes
sant als het lijkt. En zijn bij
maatwerk zelfs een tikje ver
dacht. De hoogste kortingen die
we aangeboden kregen was een
gigantische 42 procent op de
kasten, 30 op het blad en 25 op
de apparaten. Maar dat waren
papieren procenten. Op een of
andere manier was het eindbe
drag onder de streep bij die
bedrijven toch niet aantrekke
lijk. Als je te hoog inzet, kun je
makkelijk korting geven. Overi
gens was de allerlaagste score 15
procent op de kasten en 18 op de
apparaten.
Dat verklaart misschien ook dat
we van de bezochte bedrijven
uiteindelijk kozen voor een klei
ne specialist in het midden van
ons land, waar we nooit van
hadden gehoord en die op papier
de minste korting gaf: Keukens a
fp. Carte. Het werd een Duits
merk - Astomat - waar we ook
nog nooit van hadden gehoord.
De keuze in kleuren en uitvoe
ringen was weliswaar vrij be
perkt, maar we troffen wel een
afwerking aan die ons aan de
topkeukens deed denken. Dat
gold trouwens ook voor enkele
andere onbekende Duitse pro-
dukten die we her en der in de
Een keuken kost handen vol
geld en staat vele jaren. Het is
dus de moeite waard om tijd
aan de koop te besteden.
foto's archief de stem
showrooms aantroffen. Geen
dikke brochures, maar wel waar
voor je geld. Kwaliteit spreekt
voor zich.
Al met al kwam de koop van
onze u-keuken uit op vijftien
mille, een kleine achthonderd
gulden meer dan de laagste ver
gelijkbare offerte. En zelfs dat
verschil was voor een groot deel
terug te voeren op de duurdere
maar ook erg goede Siemens
apparatuur die werd aanbevo
len. Nadat de beslissing was ge
vallen, volgde meting bij ons
thuis. Dat leverde een paar klei
ne aanpassingen en een complete
werktekening op, waarmee de
loodgieter en elektricien op hun
beurt aan de gang konden. Het
kan dus ook anders...
Direct in Duitsland kopen? Een
serieus alternatief, maar is dat
echt voordeliger? En hoe zit het
met de service? Zeker is dat u
het wel uit uw hoofd laat om een
paar keer heen en weer te rijden.
Zoals wij met veel succes dus
wel deden. Verder van huis bent
u bijna verplicht om snel te
beslissen. Nooit een goed idee,
lijkt ons.
Overigens: het faillissement van
een Belgische keukengigant be
tekende onlangs dat ook heel
wat Nederlanders hun vette aan
betaling kwijt waren. Hou daar
rekening mee. Let bij uw om
zwervingen dus ook even op of
de bedrijven aangesloten zijn bij
het ANVK garantiefonds, zodat
uw aanbetaling veilig is. Dat
betekent meteen ook: niet meer
dan 20 procent aanbetaling. El
ders loopt dat op tot astronomi
sche bedragen. Je mag ervan
uitgaan dat erkende bedrijven
flink tegen het licht zijn gehou
den voor de heren van het AN
VK zich garant stelden. Een
mooie gedachte in dit ondoor
zichtige wereldje-
De Haute Couture staat weer met
twee benen op de grond. Geen
geldverslindende en onverkoopba
re gimmicks meer, maar kleding
die vakmanschap uitstraalt zowel
creatief, als technisch. Dat was
vorige week duidelijk te zien in
Parijs, tijdens de haute couture-
shows voorjaar/zomer 1994. De
ontwerpers gaan terug naar de
basis van klassieke couture:
draagbare, tijdloze, op het lijf ge
maakte kleding. Passend in deze
tijd van economische recessie, her
bezinning, versobering.
Door Jetty Ferwerda
Ademden de couturecollecties vorig jaar
voornamelijk romantiek en nostalgie, dit
jaar is daar een realistische sfeer bijgeko
men. Naast de tere pastels, de oosterse
invloeden en de glamour, heeft een zekere
moderne soberheid zijn intrede gedaan.
Geen frutsels die de aandacht afleiden, maar
eerlijke kleding waarin coupe, afwérking en
vormgeving centraal staan. Creaties die een
eerbetoon lijken aan de echte couturiers van
weleer, zoals Fortuny, Vionnet en Worth. De
ontwerpers laten hier en daar ook merken
enige hoop te hebben op een betere toekomst
en een economisch herstel, dat blijkt onder
andere uit de mini-rokjes.
Toch zijn bij de prestigieuze Franse couture-
huizen de gevolgen van de recessie nog wel
merkbaar: ze passen allemaal op de klein
tjes. Minder creaties per show, minder be
roemdheden in het publiek - afgezien van
Alain Delon, Isabella Rossellini en Simply
Red-zanger Mike Hockney - en minder be
kende, dure fotomodellen op het plankier.
De kleding moet zichzelf bewijzen. Een
couturier kan zich niet meer verbergen ach
ter de uitstraling van een stermodel. Karl
Lagerfeld maakte dat in de Chanelshow op
surrealistische manier duidelijk: de gezich
ten van veel mannequins waren verborgen
achter veren maskers.
Op de grond
Wederom laten Chanel, Christian Lacroix en
Gianni Versace zien met beide benen op de
grond te staan. Het trio blijkt geen behoefte
te hebben aan een ivoren toren waar de rest
van alle couturiers wel in lijken te verblij
ven. De drie modehuizen bewijzen met hun
collecties geen moeite te hebben de vinger
aan de pols te houden en de groeiende groep
jonge coutureklanten te boeien. Ook al ge
bruiken ze daarbij elementen uit de klassie
ke couture.
„In deze hectische tijd grijpen we terug op
oude waarden," zegt Christian Lacroix. „We
ontdekken opnieuw de dingen die we tien
jaar geleden mooi vonden. Zo ontdekte ik
opnieuw voor mijn collectie ook mijn favo
riete inspiratiebronnen: zuid-Frankrijk, het
eind van de 18e eeuw, Spanje en de Sixties
in Londen."
En dus kan zijn klant een bonte mix van
materialen, prints en kleuren verwachten,
verwerkt in nonchalante, in het eerste op
zicht toevallig ontstane combinaties. Het
silhouet is zowel nauwaansluitend als wijd
vallend. Combinaties bestaan uit spencers,
vesten en amazonejasjes met wijde broeken,
shorts of tulprokjes. Romantische nachtge
waden van kant en linnen stonden model
voor zijn jurkjes.
Niets nieuws
Zorgde Lagerfeld de afgelopen seizoenen
voor de nodige opschudding in de zaal met
zijn couturecollecties voor Chanel, vorig sei
zoen nog met de minirok, dit keer bleven de
toeschouwers angstvallig stil. Want eigenlijk
was er niets nieuws te zien. De korte rokjes
en bijpassende jasjes hangen nu ook al als
confectie in de boetiek aan de Rue Cambon
en de kleuren zijn in elke Chanelcollectie
terug te vinden: wit, zwart, donkerblauw en
primaire kleuren.
Het couture-element zit 'm in het inventieve
materiaalgebruik: tweed waarin toefjes pa
pier zijn verwerkt, zilverkleurig leer onder
zwarte voile. Lagerfeld heeft vooral zijn
energie gestoken in avondkleding, waaruit
zijn bewondering voor de oude couturiers
spreekt: schitterende draperieën, dwarrelen
de voile en ingeknipte zomen die elk hun
eigen weg lijken te zoeken.
Gianni Versace is de patser onder de coutu
riers. Zijn creaties hebben de MMM-factor,
zoals modejournaliste Suzy Menkes van The
International Herald Tribune het uitdrukte.
Het ziet er goed uit op MTV, op Modellen en
in Magazines. In korte tijd heeft de Italiaan
se ontwerper zich opgewerkt naar de top,
waarbij hij dankbaar gebruik maakte van
sterren als Elton John, Cindy Crawford en
Eric Clapton die zijn kleding droegen. Ook
komende zomer is de MMM-factor zicht
baar: veel mini, veel glans en glitter en veel
erotiek. Minder uitgesproken kan ook, dat
bewijzen de soepelvallende tuinbroeken en
mantelpakjes a la Jackie Kennedy.
Op safe
Dior, Nina Ricci en Ungaro spelen op safe en
voldoen aan de wensen van hun wat behou
dende cliëntèle. Met als resultaat voorspel
bare, klassieke en wat stijve collecties. Em
manuel Ungaro lijkt de enige die onder het
juk van de commercie weet uit te komen met
zijn sprookjesachtige collectie. De manne
quins leken zo weggestapt uit Aladdin met
hun gedrapeerde avondjurken en glitterach
tige capes, de kwastjes aan mouwen en
capuchons, de transparante harembroeken.
Een creatie van Paco Rabanne. foto anp
De truc bij het inko
pen doen voor een
feestje is tevoren
precies te weten welke wijn
wordt aangeschaft. Bijna ie
dereen schrijft eerst thuis alle
eetbare en drinkbare waren
op een papiertje en weet dan
zo ongeveer meteen ook hoe
de financiële aderlating zal
uitpakken. Zo ongeveer. Niet
verder.
Sluitpost is vaak de wijn. Je
weet vaak niet welke te kie
zen. En de overvloed aan eti
ketten in de supermarkten en
bij de slijters lijkt sommigen
alleen maar wanhopig te ma
ken. Alles is duidelijk, maar
de wijn niet. Zij die daar wel
eens mee zitten, kan ik wel
licht een troost bieden.
Alvast proost op die troost.
Het is echt te herleiden tot
een simpele truc.
We gaan uit van een doorsnee
feestje. Niet van een speciaal
wijnfeest. In het wintersei
zoen ligt dan naast bier en
andere dranken de nadruk op
rode wijn, niet op witte. Om
dat iedere wijnliefhebber in
het gezelschap de wijn lekker
moet vinden, zowel ingewij
den als leken, lijkt de beste
koop een betrekkelijk een
voudige, zachte en soepele
wijn.
De wijn hoeft niet te veel
nuances te bevatten, maar
moet wel behept zijn met wat
fruit en kruidigheid. De in de
wijnwereld zo gewilde af
dronk is in dit geval niet zo
belangrijk. Niet bang zijn, dat
eventuele 'kenners' of wat
daarvoor doorgaat, die wijn
niet zouden waarderen. Doen
ze wél.
De prijs van zo'n prima feest
jeswijn hoeft helemaal niet
hoog te liggen. Je vindt hem
overal tussen de vijf en acht
gulden per fles. Reken op een
halve fles per persoon. Bij het
bepalen van de aan te schaf
fen hoeveelheid kun je er ech
ter altijd van uitgaan, dat er in
het begin van de avond zes
glazen uit een fles gaan en
later maar vijf...
Tot zover de truc.
Die behoeft evenwel wat na
dere invulling.
Hoewel sommige niet-Franse
wijnen in het beoogde genre
vaak goedkoper zijn, reik ik
U toch eerst wat mogelijkhe
den aan uit het land, dat Ne
derland wijn heeft leren drin
ken.
We beginnen met de Franse
tóSTEM
Door Hein Sluijter I
Rhönestreek. De eenvoudJ
soorten daar beantwooJ
nauwkeurig aan datgene
ik aanbevelen kan. De Cèj
du Rhöne is vrijwel altijd»
mooie keuze. Tussen zeven J
negen gulden door»?
Staat er 'Villages' op het
ket aan toegevoegd: kop
Als die tenminste valt in
prijsklasse. Hij hoort beter
zijn.
Uit diezelfde streek
Cötes du Ventoux, officii
iets lichter van structuur mat
lang niet altijd en nogal eei
goedkoper.
Het Franse zuiden heeft
meer voor de feestgangers]
petto. Cötes du Roussil'
(Villages) bijvoorbeeld. Op
het algemeen' kost die
minder. Bij de allergoedko
ste heb ik mijn twijfels.
Om in diezelfde streek te bli|
ven, stap ik even over nai
Minervois. Een goede
vois is soepel, elegant met cd
kruidige en fruitige geur. Td
zuiden van Minervois
Corbières. De wijn daar is
voller en vaak dieper ii
kleur dan Minervois. Dikwijl
heel zacht is Coteaux de Lad
guedoc. En in het totale rijd
mag de inmiddels populail
Buzet uit het Zuidwesten i
niet ontbreken.
Buiten Frankrijk vind je
noeg wijnen die in alle opritl
ten aan ons doel beantwo
den. Uit Spanje komen RiojJ
Navarra of Penedès.
se wijnen zijn altijd heel go
koop en toch zeer geschikt t
betrouwbaar, ook die van t
geveer vijf gulden. Hetzelflj
geldt voor nieuwkomer Mol
do va.
Andere in aanmerking kd
mende herkomstgebieden zijj
Australië (vooral wijnen vat
de Shiraz-druif), Chili
Zuid-Afrika. Maar dan benjf
wel een beetje aan het avonj
turen.
ie provincie ligt tegen
Jbanië aangeschurkt.
[oeristen komen er nau
welijks, daar in Epiros in
iet noordwesten van
Jriekenland. 'Ongerept'
ieet het dan in vluchtige
rakantief olderelichés
laar vaak is een cliché
raar, dat wordt hier
laar weer eens bewezen,
len verkenningstocht vol
,nverwachte ontdekkin-
;en door een onbekend
tart van de drukbezochte
inbestemming Grieken
land.
oor Ton Loots
Door Marijke Prins
Op de tentoonstelling 'De dageraad van de 17de eeuw', di]
momenteel in het Rijksmuseum te zien is, hangen twee prachtig!
stillevens, met schelpen en fruit van B. v.d. Alst en met fruit e
kazen van Floris van Dijck. De schilderijen prikkelden ffi
belangstelling voor de eetgewoontes van die tijd en deden i
weer grijpen naar Van Soetener Cokene van Johanna Maria ia
Winter.
In het museum had ik naast afbeeldingen van de twee stillei
ook een afbeelding gekocht van een stilleven met kalkoenpal
van Pieter Claesz, niet op de tentoonstelling aanwezig, maar»
in het bezit van het Rijksmuseum. In Van Soetener Cokene staat]
van dezelfde schilder een stilleven met vruchtentaart. En wat]
wilde het toeval? Op beide schilderijen van Claesz staat dezelfde
taart afgebeeld, zij het op het stilleven in het Rijksmuseum nietj
zo prominent als in het boek van De Winter.
Van Soeter Cokene van Johanna Maria van Winter is i
verzameling recepten uit de Oudheid en Middeleeuwen, die rijf
als docente aan de RU van Utrecht twintig jaar
onderzocht en beproefde met haar studenten. Het betere sooitj
werkcollege!
Naast de afbeelding van de vruchtentaart van Pieter
staat in Van Soeter Cokene het recept van een Kweeperentaad,]
dat De Winter ontleende aan het Nederlandse kookboek
Antonius Magirus (1612). Kweeperen, afgebeeld op het schilderij
van Vd.Alst, zijn tegenwoordig zeldzame peervormige vruchten,:
die ongekookt bitter en niet te eten zijn.
(Kwee - )perentaart
voor het deeg:
200 gram bloem
1 ei
100 gram boter
75 gram poedersuiker
drupje water, snufje zout
voor de vulling:
1 theelepel koekkruiden of kaneel en kruidnagel
750 gram kweeperen of stoofperen
Vi liter rode wijn
50 gram geweekte krenten
50 gram rozijnen
100 gram gepelde, fijngestampte amandelen
50 gram pijnboompitten
twee geklutste eieren
ook:
enkele lepels rietsuiker, enkele klontjes boter
Kneed van de ingrediënten voor het deeg een soepel geheel1
laat dit op een koele plaats minstens een uur rusten. Wannes?
eenderde meer gebruikt dan de aangegeven ingrediënten, kunje
een deksel op de taart maken.
Kweeperen, soms te krijgen bij islamitische winkels, zij11®
hard dat ze pas geschild kunnen worden als ze gekookt zijn.
stoofperen is dat niet het geval. Kook de peren minstens een tt>
in de rode wijn; voeg tussentijds zonodig wat vocht toe.
Als ze gaar zijn worden ze fijngewreven door een zeef of met et
staafmix of blender gepureerd. Vermeng het moes (zon®
kookvocht) met de overige ingrediënten. Bekleed de taartvo®
met het deeg, strooi daar de rietsuiker overheen en doe er Je
perenmengsel op. Strooi nog wat extra koekkruiden en suike
over de taart en verspreid enkele klontjes boter over de vulM
In het oorspronkelijk recept staat ook gekookte merg 6enoeJV
maar dat lijkt me wat aan de zware kant. Dek de taart af me'
deksel van deeg, als je die hebt gereserveerd. Zet de taart inj
midden van een op 175 graden verwarmde oven en bak hern
45 minuten mooi bruin. De taart kan als nagerecht wor<L
geserveerd, maar ook - zoals 17de-eeuwse schilderijen lae'
zien - als avondtractatie bij een glas. wijn dienen.
het jargon van de reisverko-
.ers heet Griekenland een zon-
,jestemming. De gedachte aan
skiën ligt dus niet zo voor de
jiand. Toch gebeurt het, mond
jesmaat weliswaar, in de provin
cie Epiros in het noordwesten,
aan de grens met Albanië. Cen
traal ligt het Pindosgebergte,
'waar je 's winters niet zonder
sneeuwkettingen kunt rijden. Er
.ligt maandenlang een dik pak
sneeuw. De bevolking heeft,
voornamelijk voor eigen gebruik,
enkele eenvoudige skipistes aan
wensten komen er nauwelijks,
looguit een enkele passant op
loorreis, die slechts behoefte
ïeeft aan een bed en geen oog
leeft voor de imponerende om-
jeving. Onbegrijpelijk want het
[ongerepte bergachtige gebied
heeft een rijke flora en fauna.
Sportieve vakantiegangers kun
nen op veel manieren hun gren-
jzen verleggen. Bergbeklimmen,
fietsen, maar ook wandelen vor
men er een uitdaging. Neem Za-
goria, het centrale gedeelte van
[het gebergte. Hier liggen vieren-
i veertig lieflijke dorpjes tegen de
berghellingen geplakt. De mees-
Ie hebben een of enkele pen
sions, waar je voor zo'n 35 gul
ben, een heldere kamer hebt met
ontbijt.
In ontwikkeling
1 Het gebied is volop in ontwikke
ling. Enkele dorpjes zijn nog in
dezelfde geruïneerde staat als
waarin de Duitsers ze in de
Tweede Wereldoorlog gebracht
bebben. Maar de meesten zijn
keurig gerestaureerd en liggen
j °P wandelafstand van elkaar. De
liefhebber dient zich overigens
riet te ver uit de geciviliseerde
wereld te begeven, want er zijn
nog geen gedetailleerde kaarten
beschikbaar. Daar wordt aan ge
werkt.
iop Zoom
te gaan.
waar m,
Hazen vai
op Zoom
ANWB
Van onze verslaggever
I Maastricht/Bergen
J stimulans om door „c 6^...
I service nog te verbeteren. Ni
I ten we de trofee ec
werkte eigenaar F. i
de Draak in Bergen
I bij dinsdagavond dc
Trofee 1994 in Maastricht
vangst had genomen.
De trofee is een onderscheidir
^"WB-erkende bedrijven die
bijzonder blijk geven van gasthei
I kwaliteit en op deze gronden
'ezers van de ANWB-gidsen
genomineerd. Op basis van dez,
naties en anonieme controles c
speeteurs van de ANWB bepaalt'
°e winnaar. De Draak scoc
hoogst in de categorie vier
sterren. In de categorie een tot
orie sterren ging de trofee naar I
Wijck in Wijk aan Zee. En in de
jle vestaurant scoorde De Seir
T ei\^aa§ bet hoogst. 1
ut de regel wordt de trofee e
tn l^kt. Vorig jaar echter nie
en kwam geen van de ruim
