Eric Ernst Nordholt
kruisridder
tegen misstanden
Bezuii
Jan Wiarda is
'botte Fries'
met ambitie
Justitie in Z
Jacht op zakenman/oplichter Jan de Knijper is weer open
Krant
DESTEM-
professor Koln
DE STEM
Bij de buren
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
PËSTEM
- -
Weer honderden
zakjes met gif
aangespoeld
4
We vonden 'm
eerst wel een
beetje groot. Je
bent een kat gewend. Die
gaat lekker op schoot liggen.
Of een hond, die met z'n kluif
in de mand kruipt. Maar deze
was zo hoog als de tafel, hard
groen van kleur, had een klep
aan de bovenkant en reed op
wieletjes.
Maar we waren er heus wel
blij mee. We gaven 'm een
plekje in de tuin, niet zo ver
van de achterdeur. Anders
moest je zo ver lopen met de
aardappelschillen en de
broodresten. Het ging goed
tot de zon begon te schijnen
en de groene bak ging ruiken.
We merkten dat ie-dat zelf
helemaal niet leuk vond, die
lijflucht. Daarom brachten we
hem naar een mooie, scha
duwrijke plaats tegen de
muur van het schuurtje. Vier
mooie stokrozen moesten wij
ken. Het was een moeilijke,
maar juiste beslissing. Toen
we de klep openden om de
rozen erin te gooien, zagen
we het milieugroen glimmen
van genot.
Het is raar, maar we begon
nen ons toch wel te hechten
aan de parmantige rondingen
van onze container en de gre
tigheid die je zag opflakkeren
als je in de buurt was. Hij had
een gezonde eetlust. Kenne
lijk vond hij het best leuk bij
ons. Dan voel je je toch trots
worden.
Die geurtjes bleven een pro
bleem. Het was niet makke
lijk om die groene diepte
schoon te houden. Toen be
sloten we 'm mee te nemen
naar de badkamer. De keu
ken door, trappen op, hup,
onder de dotiche. Nou, dat
vond ie prachtig! Hij hij dans
te op z'n wieletjes. We ston
den er in een kring omheen.
Zoals die warme stralen tegen
de groene wanden tikten. Het
leek wel of ie stond te zingen
onder de douche!
Daarna mocht hij elke vrijdag
onder de straal. Op donder
dag begon hij al te klepperen,
zo fijn vond hij het. De hon
ger werd groter, hadden wij
het idee. We leverden heel
wat sinaasappelschillen, thee
zakjes en kaaskorsten. Maar
het ding wilde meer. Af en
toe kochten we een extraatje
voor 'm, een leverworst of
een rol koekjes. We verwij
derden natuurlijk eerst de
verpakking. Ja, vertel ons iets
over het milieu!
Op den duur konden we de
groene schat niet buiten laten
staan. Hij had toch ook recht
op wat warmtë?'We reden 'm
in de keuken. Nou, daar rook
ie natuurlijk allerlei lekkers.
En grommen als ie niks
kreeg! 'Gft, gft, gffffffft',
klonk het. De kinderen gaven
'm restjes van de eettafel,
maar dat vonden we toch niet
goed. Als zo'n ding gaat
schooien, kun je met goed
fatsoen geen visite meer ont
vangen.
Goed, hij verhuisde naar de
kamer. Hij mocht niet te dicht
bij de verwarming staan.
Naast de tv dan maar. Het
gekke was wel dat hij ons op
een of andere manier dwong
te kijken naar programma's
over hergebruik van glas, re
cycling en bedreigde regen
wouden. We schikten ons. Hij
hoorde er bij, niet dan?
Er ontstond wel eens iets van
Ons gulzige
groene
huisdier
irritatie in de kamer. Maar we
probeerden het milieu-ideaal
nooit te vergeten. Het was
ook wel gemakkelijk dat die
groene veelvraat binnen
handbereik stond. Resten van
chips en pinda's kon je zo
kwijt. Als de kinderen ruzie
den over een twix of een mag
num, dan ging die er ook in.
Toch was de situatie niet
houdbaar. Het ding was on
verzadigbaar. Had ie net wat
gehad, ging die grote milieu
muil weer open. We sliepen
nauwelijks meer. En toen
kwam die oproep van de
overheid. De containers wa
ren zo gulzig geworden, dat
niemand weg wist met de ber
gen groente- en fruitafval.
Miljoenen kilo's compost la
gen op een bestemming te
wachten. Een nieuw milieu
probleem.
Op een regenachtige dag re
den we onze groene bak naar
het verzamelpunt in de buurt.
Daar zou de slachting plaats
vinden. Op de terugweg huil
den we van schuld en machte
loosheid.
Op één dag drie maal. Automobilisten met een opengeslagen krant
op het stuur. De eerste in de stad, de volgende op een bochtige
buitenweg en de laatste inhalend langs de vangrail op de snelweg.
Ex-openbaar-vervoer-freaks die zo aan hun krantje en croissantje
gehecht geraakt zijn dat ze met hun tijdsbesparing doorgaan tot
achter het eigen stuur?
Of is de krant zo boeiend dat je hem geen moment kunt missen?
Zelfs niet met gevaar voor andermans leven? (CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Haitians en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Bezorgklachten en abonnementenadministratie:
(alleen voor edities Breda, Oosterhout en Etten-Leur; overige edities:
zie rayonkantoor)
Afdeling Lezerscontact 06-0226116 (gratis) ma. t/m vrij. 8.00-17.00
uur, zat. 8.00-12.00 uur.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a, (alleen redactie)
01640-37253, fax 01640-40731.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 1, 01100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9, 4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051, 4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen per 1 januari 1994
(bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 87.20, per halfjaar 173.45 óf per jaar 337.30.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 29.05,
per kwartaal 84.70, per half jaar 168.45 óf per jaar 327.30.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben, Gin-
nekenweg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 16.00
uur 076-236881, zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-
236242/236911.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Een week geleden werd
hij nog genoemd als mo
gelijke opvolger van Ed
van Thijn, die zijn burge
meesterspost verruilde
voor het ministerschap.
Maar nu is Eric Ernst
Nordholt, hoofdcommis
saris van Amsterdam,
aangeschoten wild. Doel
wit van nota bene z'n
vroegere slapie van de
politie-academie, Jan
Wiarda. Maar Nordholt
zou Nordholt niet zijn als
hij niet onmiddellijk de
bal terugkaatst. Uitlatin
gen van Wiarda zijn on
betrouwbaar, aldus de
Amsterdamse korpschef.
Van onze een redacteur
Bijna zeven jaar is hij nu hoofd
commissaris van de Amsterdam
se politie. In die tijd heeft Erik
Ernst Nordholt (54) heel wat
keren voor opschudding gezorgd.
Drie maanden geleden nog
bracht hij politiek Den Haag in
rep en roer door te verkondigen
dat criminelen proberen te infil
treren in politieke partijen.
Steeds vaker en steeds luider
verkondigt de Amsterdamse
hoofdcommissaris dat het uit de
hand loopt in Nederland. Er
wordt te veel overlegd en te
weinig gedaan aan de bestrijding
van de criminaliteit, vindt Nord
holt.
In Haagse kringen wekt zijn op
treden niet zelden afgrijzen. Hij
wordt voor querulant uitge
maakt. De Amsterdamse korps
chef trekt zich daar echter niets
van aan. „De vraag is niet of ik
het mag zeggen. Het is mijn
plicht om het te zeggen," luidt
z'n verweer.
'Handige jongen'
Nordholt, in 1939 geboren in
Beverwijk, is opgroeid in een
PvdA-milieu in Appelscha. Eind
jaren '50, begin jaren '60 door
loopt hij met succes het Rijksin
stituut tot Opleiding van Hogere
Politie-ambtenaren, waar hij in
de klas zit met de latere Utrecht
se hoofdcommissaris Jan Wiarda
en de Rotterdamse korpschef
Rob Hessing.
Zijn klasgenoten omschrijven
Nordholt als 'een handige jon
gen', 'iemand die van alles uit
haalt, maar nooit echt in het
nauw komt'. Het levert hem de
bijnaam 'slimme Drent' op.
Nordholt is niet de beste van de
klas, maar geniet wel het meeste
aanzien in de groep. Hij ontpopt
zich als de leider, is een rap
prater en houdt urenlange be
schouwingen over de maat
schappij, wat daar allemaal mis
mee is en hoe daar volgens hem
verandering in gebracht kan
worden.
Na het behalen van z'n diploma
gaat Nordholt naar Groningen,
waar hij het tot korpschef
schopt. In zijn vrije tijd studeert
hij sociologie. Van zijn hand ver
schijnen vele sociologische be
schouwingen in de politiepers.
Forse ruzie
De socioloog Nordholt drukt ook
zwaar zijn stempel op het rap
port 'Politie in Verandering', dat
in 1977 verschijnt en waaraan
onder anderen ook Jan Wiarda
zijn steentje bijdraagt.
Een opmerkelijk rapport, waarin
staat dat er geen agenten bij
hoeven, en waarin forse kritiek
Van onze verslaggever
jflddelburg - „Dit komt in de buurt
van chantage. Daar trapt het Open
baar Ministerie niet in." De persof
ficier van Justitie in Middelburg,
D. Veurink, is zeer beslist: zijnl
collega mr. D. van der Bel is niet
van plan het hoger beroep tegen een
Amsterdamse hasj-smokkelaar in te
trekken in ruil voor de teruggave
van twee gestolen Van Gogh-schil-
derijen.
Zaterdag werd bekend dat de smokke-
wordt geleverd op de ondemo
cratische politiecultuur. Aan de
totstandkoming gaat een forse
ruzie vooraf tussen Nordholt, die
het gezelschap domineert, en
Wiarda, die een grotere invloed
opeist.
Binnen de eigen kringen stuit
het rapport op grote weerstand.
Het verdwijnt tot grote teleur
stelling van Nordholt in de ijs
kast.
De Drent wordt lid van de PvdA
en solliciteert naar een burge
meesterspost. Als dat op niets
uitloopt besluit hij zich in toene
mende mate met het politiedebat
in de landelijke politiek te be
moeien. Daar is meer steun te
halen voor z'n ideeën, denkt hij.
Als een kruisridder trekt hij in
de media ten strijde tegen ver
meende misstanden. „Als de me
dia naar mijn opvattingen vra
gen, kunnen ze die krijgen", zegt
hij stellig.
Volgens z'n tegenstanders geniet
de Amsterdamse korpschef van
de publiciteit. Maar niets is min
der waar, zo betoogt hij zelf.
„Het valt me niet licht de dingen
te zeggen die ik zeg. En dat
iedereen dan ook nog over je
heenvalt. Maar als ik de proble
men niet aan de orde stel, wie
doet het dan?"
„Wij spreken in Nederland ove
criminaliteit als over het we«r",
zegt hij. „Over iets waarbrje je
hebt neer te leggen, waarian je
maar moet afwachten vat het
morgen is. Ik weiger, ;uiang ik
dit ambt uitoefen, mij in
categorie van de fatalisten
scharen."
Het moet de Amsterdai
korpschef, die vorig jaar
geridderd in de Ords van
Nederlandse Leeuw,
pijnlijk getroffen hebben, g
juist zijn koips van corn
wordt beticht door de Utrei!
hoofdcommissaris.
Wiarda 's verweer dat de 4
schul Jigingen aan het adres \t
Nordholt in de pers 'op een mi
verstand' berusten, zijn
Amsterdammer naar de prullen
bak verwezen. Want, zo
Nordholt die nooit om een
woord verlegen zit, 'mededeim
gen van collega Wiarda zijnnii
betrouwbaar'.
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Het bezuinigingsl
gulden waar het CDA van uit g
program voor de komende kabi]
f groot deel 'zacht'. „Het geeft
.kunt niet zeggen dat het een
|is,ldus professor Kolnaar, een va
ee
Op het Rijksinstituut tot
Opleiding van Hogere
Politie-ambtenaren sliep
Jan Wiarda naast Eric
Nordholt. En als hoofd
commissaris van politie
in Utrecht komt hij be
roepshalve met regel
maat bij z'n oud-klasge
noot over de vloer. Maar
tot een vriendschap met
z'n Amsterdamse collega
is het nooit gekomen. En
zal het ook nooit komen.
Daarvoor is z'n karakter
te verschillend van dat
van Nordholt. De Fries
Wiarda is ambitieus, wil
de beste zijn maar gaat
in zijn geldingsdrang niet
altijd even taktisch te
werk.
Van onze redacteur
Eigenlijk heeft hij Eric Nordholt
nooit goed kunnen velen. Op het
Rijksinstituut tot Opleiding van
Hogere Politie-ambtenaren,
waar hij samen met Nordholt
studeert van 1959 tot 1962, le
vert de in het Friesche Wymbrit-
seradeel geboren Jan Wiarda
(53) een voortdurende competen
tiestrijd met zijn klasgenoot.
Wiarda wil graag de beste zijn.
Haalt meestal ook hogere cijfers
dan Nordholt, maar geniet bij
zijn schoolmaatjes beduidend
minder aanzien. En in discussies
moet hij het meestal afleggen
tegen de beter gebekte Nordholt.
Een botte Fries, noepjen ze hem
op de politieschool. Die Fries is
een statusgevoelige, trotse boe
renzoon. Grof gebouwd. Z'n vin
gers zijn zo groot, dat het typen
hem moeilijk afgaat. Als enige
van de lichting 1959 moet hij
tweemaal het examen machine-
schrijven doen.
Na het behalen van z'n diploma
krijgt Wiarda een baan bij het
politiekorps van de Domstad.
Via de surveillancedienst en de
verkeerspolitie komt hij bij de
recherche terecht en wordt hij
districtschef. In 1979 stapt hij
over naar de Nederlandse Mid
denstands Bank in Amsterdam,
waar hij security manager
wordt.
Vier jaar later solliciteert hij bij
z'n oude werkgever naar de
functie van hoofdcommissaris.
Ondanks protesten van acht ho
ge Utrechtse politiefunctionaris
sen, die Wiarda niet geschikt
qdhten aW korpschef, wordt hij
toch benoemd.
Na zijn aantreden verstomt de
kritiek echter al gauw. Wiarda,
door een lokale journalist van
wege z'n uiterlijk omschreven
als Jean-Paul Belmondo, oogst
overwegend lof van zijn onder
geschikten.
In 1984 polst de Amsterdamse
burgemeester Ed van Thijn de
Utrechtse korpschef voor een
functie in de hoofdstad als ad
junct-hoofdcommissaris. Met het
vooruitzicht om in 1986 hoofd
commissaris J. Valken op te vol
gen. De benoeming gaat echter
niet door, volgens Wiarda omdat
Hoofdcommissaris Wiarda.
hij er 'met Van Thijn niet uit
kwam'. Drie jaar later gaat de
hoogste politiepost in Amster
dam naar Wiarda's eeuwige ri
vaal: Eric Nordholt.
In de publiciteit proberen de
twee korpschefs elkaar regelma
tig de loef af te steken. Wiarda
baart opzien met oplossingen
voor problemen, die veroorzaakt
worden door 'lastige groepen'.
Op een nieuwjaarstoespraak lan
ceert hij het plan om jongeren,
die regelmatig voor overlast
zorgden in Hoog Catharijne, een
rode kaart te geven en ze voor
een maand uit het winkelhart te
weren. De maatregel is voer voor
juristen, die menen dat de
Utrechtse hoofdcommissaris op
het randje van de grondwettelij
ke vrijheden opereert.
Ook pleit hij herhaaldelijk voor
het wereldwijd vrijgeven van
drugs. „Dan zijn we van een
hoop ellende af." Volgens hem
gaat er zoveel geld in de drug
handel om dat overheidsambte-
.naren, ook agenten, in de verlei
ding komen van het grote geld.
„Het is onontkoombaar dat d:
cjt>Tiiia?p'eend.?ij»ei'it.
En meer recenteliji hiaaMt
Utrechtse hoofdcommissaris
nieuw de voorpagina's met
advies aan middenstanders
overvallers met een
knuppel te lijf te gaan.
De nuances zijn nogal eens
in Wiarda's uitlatingen, Mai
genuanceerd doen heeft
geen zin als je een groot mas
schappelijk probleem goed voo
het voetlicht wilt brengen, vin
de Utrechtse korpschef.
In zijn geldingsdrang kon
Wiarda opnieuw in botsing
Nordholt. Er ontstaat een h
lopende ruzie over het Intern
gionale Recherche Team voo
Noord-Holland/Utrecht, was
het Utrechtse team
Wiarda te weinig inbreng hee
Een ruzie, waarbij de Fries
onderspit delft.
De toch al verstoorde relatie m
Nordholt, belandt afgelof
weekeinde op een dieptepunt
Wiarda het korps van z'n rivaa
van corruptie beticht. In
commotie tracht de Fries vanui
zijn vakantie-adres zijn
ken wat te nuanceren, maar he
kwaad is al geschied.
„Subtiliteit en pragmatisme zij:
niet m'n sterkste eigens
pen", heeft Wiarda ooit
gezegd in een interview. Zijl
relatie met Nordholt is er
ieder geval onherstelbaar <l(
verstoord.
Door onze verslaggever
Jan van de Ven
Breda - Het is geruime tijd
stil geweest rond verduiste-
raar Jan de Kuijper. Vandaag
gaat de jacht op verdwenen
miljoenen weer open. Voor
het gerechtshof in Den Bosch
eisen benadeelden dat De
Kuijper zijn administratie in
levert op straffe van gijze
ling.
Zijn vrouw is ook gedaagd. Zij
moet 150.000 gulden inleveren,
omdat zij op persoonlijke titel
voor dat bedrag een hypotheek
heeft gehad.
Jan de Kuijper werd op 26 mei
1993 voor verduistering tot an
derhalf jaar cel veroordeeld. De
rechtbank in Breda legde hem
deze straf op na schier eindeloze
vertragingstactieken van De
Kuijper.
Van deze veroordeling is nog
geen dag uitgezeten, omdat de
veroordeelde er tegen in beroep
is gegaan. Naar verwachting
krijgt de behandeling in het
voorjaar van 1994 een vervolg
voor het hof in Den Bosch.
Verduistering staat dus vast.
Hoeveel De Kuijper achterover
heeft gedrukt weet nog geen
mens. Ook niet hoe groot zijn
vermogen is.
Vier benadeelden, met als drij
vende kracht zakenman F. van
Zetten, zitten Jan de Kuijper al
jaren als bloedhonden na. Zij
willen iedere cent verantwoord
hebben. Van Zetten: „Je wordt
gek van die man. Iedereen wordt
gek van die man."
De jagers hebben geen cent ge
vonden. Kunnen ook niets vin
den, omdat in mei 1993 eveneens
het faillissement van De Kuijper
werd uitgesproken. Sindsdien
mag alleen een curator zich met
zijn geldzaken bemoeien.
De Kuijper springt ondertussen
Jan de Kuijper
als een vlo van woonplaats naar
woonplaats: Terneuzen, Roosen
daal, Brasschaat, Sint Job in 't
Goor. Steeds legt hij zijn hoofd
in luxe, de laatste tijd in gehuur
de villa's.
Brasschaat is hij uitgegooid, om
dat hij de huur van 6.600 gulden
per maand niet wilde opbrengen.
Zijn inventaris werd ter voldoe
ning van de huurschuld gecon-
fisceerd.
In St. Job doet hij het bescheide-
ner: voor 3.000 gulden per
maand huur. Leveranciers heb
ben het inmiddels moeten bezu
ren. Stucadoor, schilder, behan
ger, timmerman gaven het ge
huurde stulpje een ander aan
zien. Hun rekeningen werden
niet betaald.
Ongedekte cheques konden ze
krijgen. De Belgische justitie
startte inmiddels een onderzoek
naar valsheid in geschrifte.
Wat de vier schuldeisers in Ne
derland, uit de kring van vlieg-
vrienden op vliegveld Seppe, ho
gelijk verbaast is de levensstijl
van het echtpaar De Kuijper (en
kinderen). Ze leven op grote
voet, maar zeggen geen cent te
hebben.
Tot verbazing mede van curator
C. van Leeuwen, die sinds de
faillietverklaring van De Kuijper
inzicht in zijn rekeningen pro
beert te krijgen. En geen cent
vindt, aldus Van Zetten. De cu
rator zegt boe noch bah.
Volgens Van Zetten, samen met
de drie andere vliegvrienden een
tegoed van 1,3 miljoen op De
Kuijper, kan het afwerken van
het faillissement nog jaren du
ren.
„Inzicht in dertig bankrekenin
gen heb je niet zomaar. Zeker
niet als tal van buitenlandse re
keningen met bankgeheim zijn
omgeven." Zolang de afwikke
ling van het faillissement duurt -
valt over geld of aanspraak op
tegoeden niet te praten.
Mr. F. Tripels, advocaat van de
schuldeisers, legt uit wat er op
dit moment voor het Bossche hof
gaat gebeuren. „We vorderen
van mevrouw De Kuijper het
hypotheekbedrag waarvoor zij in
persoon garant stond."
Die vordering stelt de eisers mis
schien in staat en blik op het
bedrag van haar spaarbank
boekje te werpen. Van Zetten:
„Haar broer heeft uit de zaak
van vader een vermogen van
twintig miljoen. Onbemiddeld
kan zij niet zijn."
Tripels overweegt dat wanneer
een echtpaar in gemeenschap
van goederen is getrouwd, de
vrouw toch moet weten hoe haar
man aan zijn geld komt. Weet zij
van verduistering dan speelt de
vraag of de vrouw heling kan
worden verweten.
Daarnaast eist Tripels de gehele
administratie van De Kuijper.
„Informatie op straffe van gijze
ling."
Tegelijkertijd stelt hij beroep in
tegen het vonnis van de Bredase
rechtbankpresident, waarin de
gijzeling van De Kuijper na 27
dagen werd opgeheven na het
beschikbaar stellen van bankaf
schriften. Vraag daarbij: was het
opheffen van de gijzeling wel
terecht?
Van Zetten: „Het zou uniek zijn
in de Nederlandse rechtspleging
als het hof tot een tweede gijze
ling van De Kuijper zou over
gaan. Deze eeuw hebben pas
negentien gijzelingen op grond
van vorderingen plaatsgehad. Zo
vaak komt het rechtsmiddel dus
niet voor".
Tripels ontdekte na bestudering
van het recht, dat beroep tegen
het opheffen van de gijzeling en
de dagvaarding van mevrouw De
Kuijper mogelijk is.
Tripels: „De zaak tegen De Kuij
per is langzamerhand niet meer
te volgen, zo ingewikkeld." Van
Zetten: „In de loop van de tijd
heeft hij de rechtsgang flink in
de war weten de schoppen."
Wat nu als De Kuijper niet komt
opdagen?
Tripels: „Dan wordt het wat
eenvoudiger. Het hof kan op
grond van aannamen tot een
arrest komen."
Van Zetten, die De Kuijper de
afgelopen drie jaar zo dicht op
de huid heeft gezeten, dat hij het
denken van de verduisteraar kan
invoelen: „De Kuijper heeft aan
twee dingen een hekel: geld
kwijtraken en in de cel belan
den."
„Wat ons betreft gaat hij voor
een jaar achter de tralies."
Burgers kunnen elkaar, na goed
keuring van de rechter, voor een
jaar vastzetten. Vraag is
Bossche rechtscollege gij*
ziet als voortzetting van de -
dagen. In dat geval resteren ruit
elf maanden. Staat de ge
gijzeling op zichzelf dan b
een nieuwe termijn van te
maanden.
Bij de zaak betrokken
zijn een stuk voorzichtiger
Van Zetten. Deze veronderste.
dat Jan de Kuijper minstens»]
miljoen gulden in het buitenl®
heeft ondergebracht. Zijn
zou als kind van een schatrp
vader een veelvoud het harei»
gen noemen.
Van Zetten noemt de jurit
verwikkelingen rond de verdij
teraar inmiddels zo grnnt
grote verscheidenheid
men van advocaat Tripels W"
er inderdaad niet om - dat»
De Kuijper moet duizelen.
zien zijn hang naar vrijheid
het mij niet verbazen als hij*
het uitspreken van een ui*
gijzeling naar het buitenl)
vlucht."
Hij mist daarmee het hoger
roep in de strafzaak wegens'
duistering/oplichting, waar
drang naar vrijheid niet is
diend. Insiders verwachten
langere straf dan de
jaar, die de Bredase reel
heeft opgelegd.
Van Zetten maakt er
heim van dat hij wil
tot De Kuijper finaal door
mangel is gegaan. „1®,®*
maakt steeds weer slachtoi*
Naast de vliegvrienden s
onbekend aantal personen 6
aan De Kuijper kwijtgeraakt
En na talrijke publicaties
zijn praktijken vond hij z°w
Nederland als in België
die hun spaarcenten goi
afstonden of voor hem
verrichtten. „ai
Uit hebberigheid, want De
per belooft zijn slachtoöe
tijd een flinke winst op het
van geld.
I CD A-program.
CDA-topman Kolnaar relati
veert de waarde van het bedrag
van zeventien miljard door te
wijzen op het bijna evenhoge
bezuinigingsbedrag bij de WD.
„De zeventien miljard, of zelfs
meer, bij de WD komen hele
maal uit bezuinigingen op de
sociale zekerheid; die zijn hard,
zou je kunnen zeggen. Zo zie je
maar: de ene zeventien miljard is
de andere niet."
Rijswijk (anp) - Op het
Noordzeestrand van Vlieland
zijn gisteren opnieuw vele
honderden zakjes met het
verdelgingsmiddel Apron
Plus aangespoeld.
Bij Scheveningen en Wassenaar
spoelden tientallen, deels open
gescheurde zakjes aan. Rijkswa
terstaat had eerder aangenomen
dat de gifgolf de stranden van
Noord- en Zuid-Holland al was
gepasseerd en spreekt van 'een
lichte tegenvaller'.
De dienst is bang dat een onbe
kende hoeveelheid dodelijk gif
onder het zand op de stranden is
achtergebleven.
De dienst onderzoekt of delen
van de meest vervuilde stranden
met speciale machines kunnen
worden afgegraven en gezeefd
om ondergewoelde zakjes te ver
zamelen. Binnenkort zullen hier
mee op enkele stranden proeven
worden gedaan.
Gisterochtend is voor het eerst
een klein aantal zakjes in de
Waddenzee gezien.
De meeste stranden tussen
Zeeuws-Vlaanderen en Den Hel
der zijn volgens Rijkswaterstaat
op het eerste gezicht weliswaar
schoon, maar de proeven moeten
uitwijzen hoeveel gif nog onder
het zand vandaan blijkt te ko
men.
Het
gingj
zen
mini
nare
je al
mar
op i
sect
je b'
nati
naa:
tuss
het
ke n
Afg
CDi
fiks
17 i
wap
nigi
hui(|
als
ove:
vijf
Del
miljl
Pvd
ciee
gist!
ciëli
pros
beid
gen
stel
doe
voo|
zal
pro;|
even
van
Cen
OolJ
en
gek!
ling
ver;
dat
w:
hall
wil
cia
wa„
de
mii|
BELGIË BLIJFT buitenland. Zou in nJ
lang meer uithouden als vrijwel a
samenwerkende partijen vielen, in
gewoon door.
De regering Dehaene komt zelfs vers
algemene opinie. En dat niet alle
ministers, die meer tijd aan hur
overleving moesten besteden dan
Z|en teruggetrokken hebben of omd'
onbesproken figuren op het pluche
blazoen heeft. Maar omdat de V\
nieuwe, onbelaste kandidaten voor]
heeft geen eind aan de coalitie te wil
net klinkt absurd. Doorgaans willen
oers een in opspraak geraakte part
om te voorkomen dat de kiezer denli
zelf ook door besmet raakt.
Ue overige regeringspartijen hebbt
schandaal gemengd. De Franstalige
ooontjes mogen doppen en kunnei
®md aan het kabinet Dehaene hoeft
De redenen zijn niet alleen elector!
wciaiiste geen behoefte aan snell
phhandaal zal hun geen winst oplev
christendemocraten zijn evenmin
erkiezingeri. De oppositionele lit
-ter voor 'n de prognoses.
n°hh is het niet alleen angst voor e
hfi j ne 'n det zadel houdt. Het ga.
®'®'d- De uiterst ingewikkelde poli!
wote bezuinigingen en de dreigend
h®, ®.n Waalse sociale zekerheid
Jdige coalitie ziet voor haar zelf
^eggelegd.
2r>i a9n n'euwe coalitie van libera!
van d.® 'asten naar gevreesd wo|
n'arbeiders en uitkeringstrekkers
D»h van de Waalse. Om dat te
kanJene v.erder en daarom hebben
Bpknutnen m ste"ing gebracht,
vp k-,men de Belgische stoelende
hior n met Det kabinet Lubbers-Ko
aa d°ud®n, om erger te voorkon
yaande partijen elkaar overeind.
r
