Ik heb er
eel
an geleerd'
6Te veel van mijn lichaam gevergd'
RKOPER m/v
M/V)
veek.
Danny Nelissen begint
beter voorbereid aan
nieuwe wielerseizoen
SPORT
/V
gevoel
'Loopwonder' Wilbert Suvrijn moet na hernia-operatie stapje terug doen
mmmm
ZATERDAG 8 JANUARI 1994
kan worden geplaatst een
tomatiseerde uitkeringsadmini- I
I.O.A.W., I.O.A.Z., W.B.O. en
van de geautomatiseerde debi-
lopgaven en jaaropgave;
leid Sociale Zaken voorkomende!
AO-diploma;
:iale dienstverlening, enige erva-
ling;
en van een aanvullende vakopiei-l
i Sociale Zaken;
istelling voor automatisering.
sn ervaring vindt aanstelling
5 (max. 3548.- per maand).
Ie aangeboden functie kunnen
eer W. v.d. Hombergh plv. hoofd I
lelijke Zaken (tel. 01658-5223)a
irdinator Sociale Zaken (tel.
college van burgemeester en wel-|
>us 14724 ZG Wouw.
37 en heeft momenteel
u gevraagd:
ijskundige ervaring in met
teur;
ien van de individuele
als didactisch gebied;
ringen en deze in praktische I
de school in de Rucphense
Dneel is van toepassing,
epatroon behorend bij
energie-
1. Het bedrijf
Kin is de no non-
vij een ervaren (m/v)
e functie met concrete
in.
is met dito secundaire
iarden.
ctenman pur sang?
irief met uitgebreid c.v.
V.
ren
igvanref.nr. 112.7517.
oorJan Seuren
jlerg en Terblijt - Weinig
toners hebben afgelopen',
Jjizoen zo vaak in de pu-
[liciteit gestaan. Door efi-
[ele opvallende prestaties
1992 had Danny Nelife"
jen de aandacht op zich
[evestigd. Met belangstel-
ng werd uitgekeken naar
liet wielerjaar 1993, waar-
zijn doorbraak werd
jerwacht.
elissen (23) is de eerste om toe
geven dat hij beneden ver
achting heeft gepresteerd, Veel
jder dan verwacht, zette* hij -
kn punt achter het seizoen. Het
ook niet anders, wanUdeJ
,u6dige TVM-renner was aan
K einde van zijn krachten. De
fnde van Emilië op 25 septetfi-
Ir was zijn laatste wedstrijd:
[annv Nelissen was aan rüst
België woonde, heb ik steeds
gezegd dat ik direct naar Lim
burg zou terugkeren, als wij een
huis zouden vinden," verklaart
Nelissen. „In België ben je als
buitenlander zo aan regels ge
bonden. Dat ben ik helemaal
niet gewend. Met het werk aan
ons nieuwe huis heb ik mij niet
bezig gehouden. Ik verdien mijn
geld met fietsen. En ik wil goed
voorbereid aan het nieuwe sei
zoen beginnen. Na het afgelopen
seizoen heb ik bijna vier weken
volledige rust genomen. Eigen
lijk is dat helemaal tegen mijn
baan heeft hij zo weinig ge
traind.
„Ik heb niet zoveel wedstrijden
nodig om in vorm te komen,"
zegt hij. „Ik heb er nooit moeite
mee gehad om lang te trainen.
Maar in het peloton kun je niet
je eigen tempo bepalen. Ik heb
veel te veel koersen gereden. De
eerste tekenen van vermoeidheid
kondigden zich al aan in het
kampioenschap van Nederland.
Ik had geen punch, had zelfs
grote moeite om te volgen. Op
een parcours dat me ligt, werd ik
uit de wielen gereden. De enige
icphen is samen met de leer-l
6S "Het Palet" op zoek naar
e en vakbekwame
heb nooit om interviews gto
agd," zegt hij. „Er zijn men
en die mij anders voorstelle"n
n ik in werkelijkheid ben.
bar heb ik mij wel eens over
sgewonden. Maar dat inteïès-
éert mij nu niet meer. Ik lees
[iet meer wat geschreven wordt,
te doen maar."
[inds enkele maanden woont hij'
reer in Limburg, nadat hij in
|et begin van het jaar met zijn
nendin Suzanne naar het Bel-
jsche Bilzen was verhuisd.
Sanny Nelissen is blij dat hij
jreer naar zijn vertrouwde om-
pving is teruggekeerd. Het
ieuwe jaar, 1994, belangrijk
ar Danny Nelissen, ook "omdat
ijn contract met TVM op het
Jijde van het seizoen afloopt
Ie gels
(-„Vanaf het moment dat ik in
principe. Het heeft mij wel goed
gedaan, want ik rijd nu beter
dan in september in de Tour de
l'Avenir."
Aan de Ronde van de Toekomst
denkt Nelissen niet met veel ple
zier terug. In de eerste etappes
behoorde hij tot de besten van
het peloton. Maar daarna kon hij
de groep zelfs niet meer volgen.
„Ik "had mijn laatste restje ener
gie verspeeld," zegt hij.
Met ploegleider Cees Priem heeft
hij langdurig gediscussieerd over
zijn matige seizoen. Danny Ne
lissen denkt dat het overladen
programma de grootste oorzaak
is geweest van het tegenvallende
wielerjaar. Vóór de ronde van
Frankrijk had hij al tien etappe
koersen gereden. Een rekensom
leërcfe hem dat zijn seizoen uit
130 koersdagen heeft bestaan.
Dat zijn er volgens hem zeker 30
te veel. Nog nooit in zijn loop-
•-
redding voor de Tour was nog
rusten. Maar ik móest blijven
koersen. In de Tour ben ik op
een plaats geëindigd, waar ik
niet thuishoor. In de cols werd ik
als een der eersten gelost. Tot
overmaat van ramp werd ik ook
nog ziek en ik had so wie so al
geen weerstand. Ik heb echter
geen frusterend gevoel aan mijn
teleurstellend debuut overge
houden. Ik heb er veel van ge
leerd. Dat was de positieve kant
van de ronde van Frankrijk."
Danny Nelissen stapte over van
PDM naar TVM, omdat de Phi-
lipsdochter al in een vroeg sta
dium had aangegeven met spon
soren te zullen stoppen. De jong
ste Limburgse beroepsrenner is
blij dat hij aan de zijde van Erik
Breukink, Sean Kelly en Raul
Alcala in het profpeloton heeft
gedebuteerd. In een ploeg die
over een ruim budget beschikte
en organisatorisch goed werd ge-
Danny Nelissen: „Ik heb niet zoveel wedstrijden nodig om in vorm te komen.
leid. Met de vedetten in zijn
onmiddellijke nabijheid leerde
Nelissen veel mensen kennen.
Hij beschouwt de transfer naar
TVM als een positieve ervaring.
„PDM had een groter budget te
besteden. Maar je kunt ook ge
makkelijk met minder rondko
men. Dat is geen enkel probleem.
Ik vind dat ik een goede keuze
heb gemaakt."
In de wintermaanden heeft hij
nauwelijks stilgezeten. Nadat hij
vier weken rust had genomen,
begon hij in een vroeg stadium al
met de wegtraining. Met de
mountainbike fietste hij door de
bossen. Hij deed aan joggen en
ging twee keer per week naar de
wielerbaan in Gent. Want Nelis
sen is tot de conclusie gekomen
dat hij in de aanloop naar het
seizoen 1993 te weinig op snel
heid had getraind. Dat brak hem
T vooral op in de individuele tijd
ritten. Als geducht tijdrijder in
de jeugdcategorieën, kon hij de
verwachtingen bij de profs niet
waarmaken.
„Als jdnior en amateur haalde ik
een gemiddelde snelheid van 50
kilometer per uur. Het is toch te
gek dat ik dat bij de beroepsren-
hers biet meer kan. In de Ruta
dei Sol, de eerste wedstrijd van
het seizoen, voelde ik mij heel
sterk. Maar in de tijdrit kon ik
mijn vorm niet in een prestatie
vertaleh. Ik had te veel aan
moulitain-biken gedaan. Prima
voor de conditie, maar niet voor
desftelhoid
Ih zijn loopbaan heeft hij vaak
Itfst gehad van maagklachten.
Énkele weken geleden onderging
Dahny Nelissen met verschillen
de ploegmaats uitgebreide tes
ten, die moesten uitwijzen hoe
de maag zou reageren op zware
inspanningen. Want het is een
vaak voorkomend verschijnsel
dat bij vooral wielrenners extra
maagzuur wordt aangemaakt.
De renners probeerden tijdens
de proeven een nieuw medicijn,
dat geen nadelige gevolgen zou
hebben. De resultaten waren
volgens Danny Nelissen verbijs
terend.
„Als het maagzuur in de longen
terecht komt, loop je grote kans
astma te krijgen," zegt Nelissen.
„Ik heb al van alles geprobeerd
om iets aan het euvel te doen:
minder koffie, chocolade, peper
munt en coca-cola gegeten en
gedronken. Maar het heeft wei
nig geholpen. Na de uitslag van
de testen heb ik vertrouwen ge
kregen."
Toen hij als 19-jarige in het
criterium van Elsloo debuteerde,
bestond het Nederlandse profpe
loton uit bijna 70 renners. Er
was voldoende werkgelegenheid.
Maar ruim drie jaar later is het
aantal Nederlandse beroepsren
ners met meer dan de helft ge
daald. De werkloosheid heeft
ook in het profpeloton toegesla
gen.
„Sommige profs maken het hun
sponsor ook moeilijk," vindt
Danny Nelissen. „Zij maken al
leen maar problemen en stellen
ook nog eisen. Het wordt tijd dat
jonge amateurs overstappen. Op
dit moment steekt er in ons land
niemand echt bovenuit. De jon
geren zullen echter eerst de kans
moeten krijgen om zich aan te
passen."
Met ploegleider Cees Priem is hij
overeengekomen dat zijn seizoen
over ruim één maand in de Ster
van Besseges begint met aanslui-
foto de stem/ben steffen
tend de Ronde van de Middel
landse Zee. Niet alleen wegens
de betere weersomstandigheden,
maar ook omdat de Franse etap
pekoersen volgens hem beter
passen als aanloop naar de klas
siekers. Hij rijdt het zelfde pro
gramma als zijn ploegmaats Jo-
han Capiot, Rob Harmeling en
Dag-Otto Lauritzen. Zijn voor
bereiding is gericht op de klas
siekers Ronde van Vlaanderen,
Parijs-Roubaix en Gent-Wevel-
gem.
„Ik heb afgelopen seizoen één
wedstrijd gewonnen. Het crite
rium in Heerlen tel ik niet mee.
Als ik in Gent-Wevelgem niet
gevallen was, zou ik misschien
kans gehad hebben op de hoofd
prijs. Dan was mijn voorseizoen
al voor een groot gedeelte gered.
Maar dat beetje geluk had ik
niet."
den tot de heer J. Smeekens,,]
f mevrouw H. Onrust-Kerstens
6345). Op verzoek zal u een
te voldoen aan de Wet Arbeid
obenden zoals bedoeld in
jkkelijk verzocht te solliciteren
voorkeur.
i aanstaande richten aan het
ers van Rucphen, Postbus 9,
aur zoeken wij een:
het onnodig te solliciteren.
leftijd, opleiding en ervaring
door:
'ontnltr de hoogtepunten uit de carrière van Wilbert Suvrijn was het uitschakelen van P$y met
inrfiL. er in het Europa Cup Il-toernooi in 1990. Op de foto verlaat hij juichend het veld in
pdüoren.
foto anp
VOETBALLER Wilbert
Suvrijn is na de festda-
gen voor de laatste maal
terug naar Montpellier.
Teneinde in die stad en
bij 'zijn' club, waar hij
vier jaar voetbalde, nog
wat zaken te regelen
rond zijn verzekering. In
juni wil hij definitief te
rugkeren naar Sittard.
Tot dan probeert hij in
Montpellier nog tijdelijk
werk te vinden. Nu hij
weet dat hij niet meer
mag voetballen op prof
niveau, heeft hij volop de
tijd een nieuwe toekomst
uit te stippelen.
Door Theo Vaessen
Sittard - Het lichte wringen van
pijn in zijn linker bovenbeen is
inmiddels een trouwe metgezel.
Wilbert Suvrijn valt In slaap met
de druk ervan en wordt wakker
van de scheuten. Zelfs het licht
spannen van de spieren in dat
been bezorgt hem ongemak.
Hij is echter geen wrak, verre
van dat zelfs. Immers, hij mag
nog voetballen, maar niet meer
op topniveau. Een rughernia
maakte in de lente van 1993 een
einde aan zijn carrière die twaalf
jaar besloeg. Hij heeft zijn lot
inmiddels geaccepteerd. Zonder
enig zelfbeklag. Het feit dat hij
met een tevreden gevoel op zijn
loopbaan kan terugblikken, ver
zacht de pijn van het afscheid,
van het onherroepelijke.
Nu, op 31-jarige leeftijd, moet
hij op zoek naar een andere bron
van inkomsten. Spaarcenten ra
ken immers op en de spaarpot
bij het spelersfonds zal ook ooit
leeg raken. Voorlopig kan hij
echter nog even vooruit. „Mijn
geluk is geweest dat ik tien keer
voor Oranje ben geselecteerd en
dat ik deel heb uitgemaakt van
de selectie die Europees kam
pioen werd. Vooral dat laatste
heeft een aardige duit opgele
verd."
Toch is Wilbert nooit een groot
verdiener geweest, vergeleken
met de Nederlandse voetbalve
detten in Italië. Als voetballer
ging het hem vaak meer om de
eer dan om het geld: om de
gewaarwording ook het uiterste
te hebben gevergd van lichaam
en geest. „Ik hoor mensen wel
eens Zeggen: het is je eigen
schuld dat je een hernia hebt
gekregen. Ik weet niet of dat
waar is. Misschien heb ik te veel
gevergd van mijn lichaam. Dat
wa'S mijh aard en mijn kracht.
Noodgedwongen moet ik nu gas
terugnemen. Ik mag wel nog
voetballen op amateurniveau.
Tënhlihste als ik dat fysiek aan
kan. Een kwestie van proberen."
Minder introvert
Uiterlijk is Wilbert in de voor
bije vijf jaren op Franse bodem
nauwelijks veranderd. Een licht
bruine teint geeft zijn huid een
gezonde kleur. Zijn grote ex
pressieve ogen in het smalle ge
zicht kijken nog steeds deels ver
wonderd, deels terughoudend de
wereld in. Innerlijk heeft hij
echtér een metamorfose onder
gaan. Hij is niet meer zo intro
vert als in de tijd dat hij bij
Fortuna en Roda JC voetbalde.
Aangezien hij destijds zijn ziel
nóóit bloot legde en zeker niet
over collega's roddelde, werd hij
vaak 'de man van de vlakke
interviews' genoemd.
Ook nu .is hij nog geen open
boek, hoewel hij in Frankrijk
wél heeft geleerd voor zichzelf
op te komen. Opgegroeid in een
beschermd milieu, had hij het de
eerste maanden in Montpellier
best moeilijk. Niet dat hij last
had van heimwee, maar toch. De
Franse taal niet machtig, ver van
familie en vrienden, zat hij na de
trainingen vaak alleen thuis.
Aangezien hij weinig opstak tij
dens de Franse les, luisterde hij
defhalve nog intensiever naar
zijn collega's en durfde in ge
sprekken fouten te maken. „Nu
kan ik me goed verstaanbaar
maken, al beheers ik het gram
maticale Frans nog altijd niet
goed," geeft hij toe.
Hij leerde in het zuiden van
Frankrijk wel snel wat het bete
kent relaxed te leven. Montpel
lier, een mooie stad met een
pféttig klimaat, leent zich daar
uitstekend voor. „Een heel gezel
lige stad. Perfect zelfs. Ik zal het
leven daar zeker gaan missen",
bekéht Wilbert Suvrijn. „Na elk
thuisduel gingen we samen eten
en samen stappen. Dank zij het
ttiilde klimaat speelt zich in
Möntpellier een groot deel van
hét leven buitenshuis af."
Het Toopwonder', zoals hij snel
na zijn debuut bij Fortuna Sit
tard, in juli 1981, werd genoemd,
moet door zijn 'handicap' nu
stapvoets gaan. De tijd dat hij,
bij wijze van spreken, strijd
vaardig het gras opat, is voorbij.
Uit die tijd wil hij alleen de
hoogtepunten onthouden. Aller
eerst zijn debuut voor Oranje.
Op 29 april 1986 draafde hij
tijdens de interland tegen Schot
land in de 72e minuut op als
invaller voor Michel Valke. Hij
waande zich in de zevende he
mel. Vervolgens zijn rol als re
servist tijdens EK-toernooi in
Duitsland, die hem twee inval
beurten opleverde. In het duel
tegen Engeland verving hij vier
minuten vóór tijd Marco van
Basten. En in het onvergetelijke
duel met Duitsland mocht hij in
de 89e minuut de plaats innemen
van Erwin Koeman.
Vijf minuten
„Vijf minuten in actie komen op
een EK-toernooi, dat is maar
weinigen gegeven," blikt hij
even terug. „Was ik eerst blij dat
ik bij de laatste zestien van
Oranje zat, temeer daar ik voor
dien lang geblesseerd was, daar
na was het wachten op een
plaats in de basis. Achteraf was
ik teleurgesteld dat ik zo weinig
heb mogen spelen. Daarom was
mijn betrokkenheid ten aanzien
van de euforie een stuk minder
dan die van de basisspelers.
Toch heb ook ik geprofiteerd
van de uitstraling die een Euro
pese titel nu eenmaal heeft."
Suvrijn moest echter nog een
jaar wachten voordat hij de
vruchten van zijn Oranje-car
rière kon plukken. Tijdens de
voorbereiding op het seizoen
1989/1990 bracht voormalig
Fortuna'54-speler Bart Carlier
hem in contact met Montpellier.
De Roda JC'er mocht een halve
oefenwedstrijd spelen tegen
Marseille. Daarna kwam de
transfer binnen twee dagen
rond. En was Roda JC een mil
joen gulden rijker.
Voor de wind
Als voetballer ging het de Sittar-
denaar de eerste drie jaren bij
Montpellier voor de wind. In zijn
eerste seizoen won zijn club, met
vedetten als Eric Cantona, Car
los Valderrama, Stephan Faille,
Danielle Xureb, Vincent Guerin,
Laurent Blanc en Julio Cesar de
Franse beker. In zijn tweede sei
zoen schakelde Montpellier in de
eerste ronde van het Europacup
Il-toernooi PSV uit. „Thuis won
nen we met 1-0, in Eindhoven
bleef het 0-0. Ik had vooraf in
Rotterdam Feyenoord-PSV ge
volgd. Was met een privévlieg-
tuig naar Zestienhoven gevlo
gen. Heb van dat duel een rap
port gemaakt. Ook George Kno
bel was voor ons in De Kuip.
Zette zijn bevindingen over PSV
eveneens op papier."
Montpellier reikte dat seizoen in
het EC-toernooi tot de kwartfi
nales. Daarin struikelde het over
Manchester United. Suvrijns
derde seizoen verliep eveneens
probleemloos. Zijn vierde begon
eveneens voortvarend.
Pijn
Op 18 oktober 1992 nam zijn
leven plots een andere wending.
„Een dag na onze wedstrijd in
Lyon, mijn 106e competitieduels,
voelde ik een tintelende pijn in
mijn bovenbeen. Dat gevoel ver
dween niet. Artsen constateer
den een verkalking. Daaraan ben
ik in november geopereerd. Na
een korte revalidatie heb ik na
de winterstop de training hervat.
De pijn kwam echter weer terug.
Pas nadat ik de artsen ervan had
overtuigd dat de pijn vanuit
mijn rug kwam, werd er een
neuroloog bijgehaald. Hij con
stateerde een hernia tussen m'n
vierde en vijfde rugwervel. In
februari moest ik opnieuw onder
mes. Aan het eind van mijn
tweede revalidatie kreeg ik te
horen dat het beter was met
voetballen te stoppen. Aangezien
mijn contract so wie so afliep en
ik voor mezelf al had besloten in
1994 terug te keren naar Sittard,
heb ik me vrij snel neergelegd bij
dat advies."
Wijn
Tot voor kort woonde Wilbert in
het plaatsje Mauguio. In een
groot en alleenstaand huis. Ach
ter dat huis strekken de druiven-
velden zich tot aan de horizon
uit. „Die wijnranken deden me
in het begin niets. Ik was de
enige speler bij Montpellier die
geen wijn dronk aan tafel. Als ik
een glas water nam, riepen mijn
collega's: 'We spreken je nog
wel'. En ze hebben gelijk gekre
gen. Ik nip nu en dan van een
glaasje wijn en vind het nog
lekker ook. Bovendien, een mens
verandert." Zijn liefde voor de
paarden bleef echter onaange
tast. Aan de kust van Montpel
lier kon Wilbert zijn hart opha
len aan lange strandtochten op
de oersterke Camargue-paardjes,
die bij stierenspelen worden in
gezet. Als voormalig Limburgs
kampioen ponyrijden voelde hij
zich op hun rug als een vis in het
water.
Suvrijn heeft in Montpellier ook
bizarre dingen meegemaakt die
hij zijn leven lang nooit meer zal
vergeten. „Hadden we bijvoor
beeld een paar wedstrijden ach
ter elkaar verloren, dan werden
séances georganiseerd teneinde
de spelers weer het geloof in
eigen kunnen terug te geven. En
voor elke Europacupwedstrijd
werden drie mannen uit Noord-
Frankrijk overgevlogen. Dat stel
ging met een aantal spelers op
een geheimzinnige manier aan
de slag. Duwde die jongens lange
stokken, zo groot als barbecue-
pennen, in hun neus. Of dat
voodoo-gedoe ooit heeft gehol
pen, weet ik niet. Ik vond het
maar wat vreemd en heb er nooit
aan meegedaan."
In die periode had Montpellier
geen gebrek aan geld. Alles kon.
De beste hotels, de meest exqui
se restaurants. Iedereen werd in
de watten gelegd. „Sommige
spelers waren zo verwend dat ze
op den duur over de kleinste
futiliteiten vielen," weet Suvrijn
nog. „Moest een tegenstander
worden bekeken, dan werden in
een handomdraai privévliegtui-
gen geregeld. Vlogen de voorzit
ter en een paar spelers naar de
betreffende stad. Dat ging net zo
gemakkelijk als we hier in een
auto stappen. Maar nu is het in
Frankrijk ook van alles iets min
der."
Behalve dan het chauvinisme
van de Fransen. Dat viert nog
steeds hoogtij. „De Fransen zijn
erg tevreden over zichzelf,"
heeft ook Suvrijn ervaren.
„Waar je ook bent of komt, je.
proeft meteen: eerst komt
Frankrijk en dan de rest. Werd
me tijdens geprekken die blinde
ingenomenheid met hun land te
gortig, dan merkte ik steeds la
coniek op: Nederland heeft ook
stromend water."
