N
'Ongegeneerde geldgraaierij
4VN-vlag waarborg voor slagen hulptransporten
Ook ii
meer
in de
Peper:
Andriess
Commercieel optredende 'letselschade-advocaat' ligt onder vuur
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
A2
FLODDERS
Hilversum en
het Zuiden
Ex-blauwhelm luitenant-kolonel Brinkhof adviseert Oosterhoutse stichting
DE STEM
Eremedaille
voor held
Bijlmermeer
Gevreesde watero
MAANDAG 3 JANUARI 1994
'Het Nederlands van Nu' is de
titel van een taalstudie die
professor E. Kruisinga in 1938
liet verschijnen bij de Wereld
bibliotheek in Amsterdam. In
dat Nederlands van toen was
het krantenartikel geschreven
waaruit hier nu een paar zin
nen volgen; „In een vraagge-
spek met de Heer Kees Ceder
kamp, de oudste verslaggever
van ons maandblad, verklaar
de de bedrijfsleider van het
maaltijdenvoorzieningsbedrijf
dat de moeilijkheden met de
vlottende middelen niet het
gevolg waren van de geldont
waarding van buitenlandse
munteenheden. Om er achter
te komen wat dan wel de oor
zaak was van de stagratie
heeft de firma zich gewend tot
een deskundige in het opspo
ren van het verschijnsel."
In het Nederlands van van
daag luidt die zelfde zin: „In
het intervieuw met Cees Ce
derkamp, senior reporter van
ons magazine, verklaarde de
general manager van het cate
ring concern dat het cashflow
probleem niet resulteerde uit
de devaluatie van vreemde va
luta. Het concern heeft een
troubleshooter geïnstrueerd
uit te vinden wat de ware
oorzaak is van de bottle
neck."
Zoals u ziet zijn er nog heel
wat Nederlandse woorden
overgebleven in het Neder
lands van vandaag. In het Ne
derlands van Straks zal het
Engels nog heel wat nadruk
kelijker aanwezig zijn. Mis
schien is het juister te zeggen:
zal het Amerikaans nog heel
wat nadrukkelijker aanwezig
zijn. In The Spectator van
21-8-'93 las ik dat Engelse
films in de bioscopen van New
York vaak worden verduide
lijkt door Amerikaanse onder
titeling.
Het verschil tussen de twee
varianten van dezelfde taal is
soms groter dan dat tussen ons
ABN en het Nederlands van
onze zuiderburen, het Vlaams,
door ons altijd aangeduid met
het misselijkmakend cliché
'sappig Vlaams', zoals geen te
lefoon meer kan blijven rinke
len zonder 'roodgloeiend' te
staan. Het verschil in uit
spraak is aanzienlijk. Wat on
ze ouders hun privéleven
noemden heet in ons heden
daags Dunglish privacy wat
wij Amerikaans uitspreken
als: praai vussie. De BBC zegt
nooit wat anders dan: pri-
wesie. Het Engels voor ons
happy end is 'happy ending'
en in het Engels schrijft men
ons 'centerparc' als centre-
park.
De gretigheid waarmee wij
ons na de oorlog stortten op
het Engels van onze Canadese
en Amerikaanse bevrijders is
wel emotioneel verklaarbaar.
Na vier jaar van: Schnell
Mensch, schnell. Los Heraus
en (schrecklichste aller
Schreien: „hier mit dem Fah-
rad, beschlagnamt für die We-
hrmacht) smulden wij gulzig
van het taaltje der bevrijders,
al begrepen we niet altijd wat
ze bedoelden met die aanwij
zingen op de borden die ze
Door John O'Mill
plantten in onze bermen, zoals
'Verges cleared to 14 feet'; en
bij het 'Prophylactic station'
waar ze gratis condooms kon
den halen, vroegen wij ons af
wat daar stopte aan dat sta
dion.
Twintig jaar later wisten de
Amerikanen niet meer wat wij
bedoelden met ons Dunglish
woord Heromilk, een soort
chocolademelk dat de Herofa-
briek in Breda onder die
merknaam in de handel
bracht. De Amerikaanse gast
docent, die toen een jaar les
gaf op de voormalige rijks-
HBS vroeg mij onthust hoe wij
aan heldenmelk kwamen en
voor wie die bestemd was.
Weer 30 jaar lager vroeg ik,
gepensioneerd aan die zelfde
school, aan een andere Ameri
kaan wat de bedoeling was
van die slagzin die in meters
hoge letters marcheerde over
de flank van een reusachtige
koelwagen van een catering
firma die happy happies
bracht naar het Turfschip en
mij inprentte: „Quality goes in
before the name goes on". Die
slogan stamt uit de auto-in
dustrie, wist hij me te vertel
len, maar wat er mee bedoeld
werd was hem ook niet duide
lijk.
De Nederlandse zakenmensen
die schepels geld uitgeven aan
reclame voor hun produkten
zijn er blijkbaar van overtuigd
dat de clientèle geen enkele
moeite meer heeft met Engels,
Amerikaans of de mengtaal
Dunglish: Dutch plus English,
gedeeld door twee. Ook ik be
gin te geloven dat wij al meer
vertrouwd zijn met onze twee
de landstaal dan de Belgen
met de hunne. Ik leid dat af
uit het feit dat wij er al mee
beginnen te spelen. Op het
portier van een bestelauto van
een Bredase onderhoudsfirma
las ik de vraag: Wie liet hier
een wind in twee Engelse
woorden: Who farted Hoe
groot is het percentage Breda-
naars voor wie de portee van
deze Engelse vraag met één
oogopslag duidelijk is Recla
me is deze vraag niet. Hier
speelt men met de tweede
landstaal en de vraag hoeft
niet au serieux genomen te
worden, want in de cabine van
de bestelauto was maar plaats
voor de bestuurder en de bij
rijder. Een van die twee moet
dus andere gassen produceren
dan de auto.
Op de witte zitbank van een
abri las ik het wijze woord:
Enjoy life. Blij dat ik deze
boodschap wel begreep,
schreef ik dit stukkie..
fatU 6"ma
eem nou Sylvia Mil-
lecam. Wanneer zij
'Ook dat nog'
een mevrouw moet citeren
die van Beneden De Moer
dijk komt, dan haalt ze stee
vast de zachtste Gjeee uit de
kast, ook al is de mevrouw
Rotterdamse import in Ze
venbergen, slechts een paar
kilometer onder de Moerdijk-
brug en op minder dan een
half uur rijden van wat de
Randstad heet.
Volgens 'Hilversum' en de
Amsterdamse grachtengordel
scharrelen ten zuiden van de
Moerdijkbrug en ten oosten
van de Hondsrug louter
BOEREN rond. Dat idee is
nog versterkt door de water
vloed die Limburg de laatste
week overkwam. De toon was
al gezet ruim voordat het was
sende water dorpjes bereikte
die je in ieder geval vroeger
niet leerde tijdens de aard
rijkskundeles.
Collega's van het Dagblad De
Limburger onthulden hoe
aannemers en burgemeesters
in het bronsgroen eikenhout
elkaar verrijkten en hoe duis
tere connecties de Limburgse
CDA-kas spekten. Sindsdien
heeft Hilversum de opvatting
laten varen dat er na de slui
ting van de kolenmijnen 365
dagen per jaar carnaval ge
vierd wordt in het heuvelland.
Nu denken de televisiemakers
dat Limburgers tijdens al die
carnavalsdagen niet alleen
bier drinken en elkaar in bil
len en borsten knijpen, maar
tussen al dat vermaak door
ook nog ritselen en regelen,
scharrelen en sjoemelen.
Want dat is ongeveer het uit
gangspunt, nu er gerappor
teerd wordt over de watero
verlast in het Limburgse.
Paul Witteman die bijna spot
tend spreekt met de pastoor
van Itteren, als was hij het
overblijfsel van een tijdperk
dat in 't Gooi al wijd en breed
is afgesloten. „Wat uw kerke
lijk werk betreft zult u nu met
dopen wel het minste moeite
hebben, niet waar meneer
pastoor." Witteman proestte
het bijna uit over zijn eigen
spitsvondigheid.
Of Jan Tromp die voor de
radio de moeder overste van
een klooster doorzaagt over
de stelling dat de nonnen met
hun gebed toch ook het tij
niet hebben kunnen keren.
Soeur superieure gaf geen
krimp, ook al haalde Tromp
de journalistieke trucendoos
tot op de bodem leeg.
Door Kees den Exter
Het Journaal opende woens
dagavond zijn bulletin van,
acht uur met het nieuws dat
de burgemeester van Arcen
en Velden uit zijn functie was
gezet. Nou is zo'n ontslag op
staande voet nog al wat voor
een ambtsdrager. Maar om
nou direct het nieuws te ope
nen met een burgervader die
wat overspannen reageert op,
een moment dat hij juist voor
op zou moeten gaan bij het
bewaren van openbare orde
en veiligheid? Niks menselijks
is toch ook burgemeesters
vreemd?
Het nieuws is inmiddels al een
dag of tien doorspekt met de
ondertoon dat er in Limburg
alleen maar achterlijke sjoe
melaars wonen. Wie daarvoor
verantwoordelijk is zou eens
verplicht een week op vakan
tie moeten in een pensionne
tje in Thorn of in Geulle. Om
er dan achter de komen dat er
daar veelal nijvere, verstandi
ge en gezellige mensen wo
nen. Met uitzonderingen na
tuurlijk, net zoveel als in 't
Gooi.
HOGE SCHADE
CLAIMS indienen, in
hakken op de tegenpartij,
handig de publiciteit be
spelen, snel procederen
en fikse honoraria vra
gen. Een nieuw, commer
cieel type advocaat heeft
zijn intrede gedaan op de
Nederlandse markt: de
letselschade-specialist.
Met als sprekend voor
beeld mr. J. Sneep uit
Bergen op Zoom. 'Ameri
kaanse toestanden' in de
advocatuur? Is de cliënt
daarbij gebaat? „Het is
ongegeneerde geldgraaie
rij. Een absoluut verwer
pelijke praktijk", zegt
medisch letsel-expert H.
Forrer.
Door onze redacteur
Arthur't Hart
DE HOGE RAAD opende met
een arrest op 3 april 1987 de
deur naar een nieuwe, lucratieve
vorm van advocatuur. In die uit
spraak werd bepaald dat advo-
caatskosten in smartegeld-zaken
voortaan op de tegenpartij kun
nen worden verhaald, als onder
deel van de geleden schade.
Voor mensen die het slachtoffer
zijn geworden van bijvoorbeeld
een fout van een arts, een ver
keersongeluk of een arbeidson
geval werd het daarmee een stuk
aantrekkelijker, claims in te die
nen tegen de vermeende schul
dige en diens verzekeraar. En de
advocaten zagen de vetpotten
van de verzekeringskassen voor
zich open gaan.
.In diezelfde periode werd het
verbod voor advocaten opgehe
ven om reclame te maken voor
hun kantoor. Advocaten die zich
al min of meer hadden toegelegd
op schadeclaim-zaken, konden
zich nu openlijk als letselschade-
expert afficheren. Alleen al in
het arrondissement Breda meldt
het telefoonboek inmiddels een
stuk of twaalf letselschade-ad
vocaten. De landelijke Vereni
ging van Letselschade-Advoca
ten floreert: in luttele jaren is
een ledental van 130 bereikt.
Tarief
Het lidmaatschap van die vere
niging is niet onaantrekkelijk,
wanneer je als advocaat snel
verzekerd wil zijn van een ruim
schoots bovenmodaal inkomen.
Lid zijn houdt automatisch er
kenning in als specialist, en dat
betekent dat je het normale ad-
vocaten7tarief van 265 per uur
met anderhalf mag vermenigvul
digen. Is er een hoog schade-be
drag in het geding, gaat het om
een gecompliceerd geval of is er
sprake van spoed, dan mag er
telkens nogmaals de factor van
1,5 op losgelaten worden. Maxi
maal'kun je zo uitkomen op een
tarief van 934 gulden. Per uur.
De tegenpartij (of liever diens
verzekeraar) betaalt, wanneer je
de zaak wint en voor zover de
assuradeur de rekening accep
teert.
Zo lang het slachtoffer van bij
voorbeeld een fatale vergissing
in een ziekenhuis dank zij deze
commerciële advocatuur genoeg
doening krijgt, is er weinig aan
de hand. Maar is dat steeds zo?
De recente lotgevallen rond de
smartegeld-advocaat-bij-uitstek,
mr. J. Sneep uit Bergen op
Zoom, zaaien twijfel. In de zaak-
Meesters, het echtpaar uit Ril-
land-Bath wier dochtertje Rabya
door toedoen van vrouwenarts
C. Höhner van het Bergse zie
kenhuis Lievensberg ernstig ge
handicapt ter wereld gekomen
zou zijn, worden mr. Sneep juri
dische blunders aangerekend.
Fouten die hij inmiddels ook
heeft toegegeven.
De aanpak van Sneep in deze
zaak is illustratief voor de harde,
publiciteits-gerichte methoden
waarvan smartegeld-advocaten
althans een categorie daar
van zich bedienen. Het getrof
fen echtpaar Meesters moet in
november opdraven in het tv-
programma Deadline. Sneep zelf
treedt op als ster van de show en
uit scherpe beschuldigingen aan
het adres van ziekenhuis Lie
vensberg, gyneacoloog Höhner
en verzekeraar Winterthur. De
kranteberichten liegen er ook
niet om: 'Advocaat Sneep: Zie
kenhuis hield verslag bevalling
achter'; 'Sneep: Steeds meer vra
gen rond Lievensberg'; 'Vijf
klachten over medische fouten
gyneacologen'; 'Verzekeraar is
laks'.
Catastrofaal
Na dit offensief spant Sneep bij
de Bredase rechtbank een kort
geding aan tegen Lievensberg
om alvast een voorschot van een
ton op de geleden schade los te
krijgen. De uitkomst is catasto-
faal voor de Bergse advocaat en
zijn cliënten. Hij heeft het ge
ding aangespannen tegen de ver
keerde partij (het ziekenhuis in
plaats van de betrokken vrou
wenarts), hij verzuimde een
machtiging te vragen om te mo
gen procederen namens de min
derjarige Rabya, en de aanspra
kelijkheid - en daarmee de vraag
naar eventueel te lijden schade -
staat nog helemaal niet vast.
Rechtbank-president mr. J.
Mendlik rekent Sneep de fouten
zo zwaar aan dat hij de advocaat
persoonlijk wil veroordelen in de
kosten van het geding, een
hoogst ongebruikelijke gang van
zaken.
Vervolgens komen andere klach
ten los. Ex-cliënten van Sneep
zeggen dat de advocaat niet hard
loopt voor pro deo-zaken waar
aan minder te verdienen valt,
dat hij onhaalbare claim-bedra-
gen voorspiegelt, buitensporige
rekeningen indient en dat hij
zaken onjuist of met weinig inzet
behartigt. Cliënt T., die in Gilze
en Rijen werd aangereden door
een vrachtwagen en blijvend
hersenletsel opliep, heeft bij de
deken van de Orde van Advoca
ten in Breda een klacht tegen
mr. Sneep ingediend. Sneep zou
De operatiekamer, het domein waarvan de letselschade-advocaat het moet hebben, foto dijkstra
weinig voor T. hebben gedaan,
beoordelingsfouten hebben ge
maakt maar wel een rekening
van ruim 30.000 gulden hebben
gepresenteerd.
Ruzie
Inmiddels is er ook een klacht
van een echtpaar uit Oosterhout,
dat om redenen van privacy on
genoemd wil blijven. De man
liep in 1984 een gecompliceerde
beenbreuk op door een motor
fiets-ongeval. Hij zou daarvoor
in het Oosterhoutse Pasteur-zie
kenhuis onjuist behandeld zijn,
waardoor een deel van het been
afstierf. In 1988 wendde het
echtpaar zich tot Sneep voor een
schaderegeling.
Na vijf jaar ruzie maken met
vertegenwoordigers van de ver
zekeringsmaatschappij had
Sneep volgens de klacht een te
laag bedrag bedongen. Dat dit
bedrag er nog kwam, is volgens
de klacht meer het resultaat van
de inspanningen van de echtge
note van het slachtoffer dan van
de advocaat.
Sneep diende, nog steeds volgens
de klacht, declaraties van dui
zenden guldens in bij zowel de
verzekeraar van het ziekenhuis
als bij het echtpaar.De advocaat
liet uiteindelijk een deel van zijn
declaratie vervallen op voor
waarde dat het echtpaar niet de
media zou inschakelen. Nadat
het echtpaar vorig jaar een an
dere belangenbehartiger in de
arm nam, werd de zaak binnen
twee maanden alsnog geregeld,
met een beduidend hoger smar-
tegeld als eindresultaat.
Verwerpelijk
H. Forrer, directeur van het
schaderegelingsbureau Assuraat
in Ermelo en vooraanstaand let
selschade-expert, heeft 'ernstige
bedenkingen' bij het verschijnsel
van de smartegeld-advocaat.
„Schaderegeling a la Sneep,
daar neem ik stelling tegen in.
Er is helaas een toenemende
groep van lieden in de advoca
tuur die dit als commercie ex
ploiteert", aldus Forrer.
Hij aarzelt niet te spreken van
'verwerpelijke praktijken', 'on
gegeneerde geldgraaierij' en 'al
leen denken aan eigen gewin'.
Forrer: „De stijl van de schade
claim-advocaten, de goede niet
te na gesproken, bestaat uit het
niet goed uitzoeken waar zo'n
zaak nu precies over gaat, op de
man spelen, in de pers van leer
trekken tegen artsen, ziekenhui
zen en verzekeraars en onmid
dellijk dreigen met processen en
extreme schadeclaims."
De intimidatie-tactiek van deze
'Amerikaanse' advocaten
werkt soms. Medici, zieken
huizen en assuradeuren zijn be
zorgd om hun goede naam e
zijn dan geneigd claims te hono
reren die in geen verhoudin
staan tot de schade. Maar
even zovele gevallen houdt dl
verzekeraar voet bij stuk. E|
dan begint voor het toch
kwetsbare slachtoffer een li
densweg van procedures en pr<
cessen, die kan eindigen in géé
schadevergoeding maar wel ti
renhoge advocaats- en proce
kosten.
Het optreden van smartegek
advocaten is volgens Forrer et
gevaar voor de gezondheidszor;
met de opdrijving van de clain
gaan ook de verzekeringspremii
omhoog. „De mensen zijn gi
diend bij een deskundige beooi
deling van hun schadegeval e
zorgvuldige onderhandelinge
met de andere partij. Met ee
sfeer van ernstige tegenstelling
gen doe je het slachtoffer en d|
maatschappij tekort."
Forrer pleit voor een stelsi
waarbij smartegeld door des
kundige schade-experts van d
twee partijen woïdt afgewilt
keld, en waarbij advocaten al
leen in beeld komen wanneer eei
rechtszaak onvermijdelijk is.
Forrers collega P. Vallen, direc
teur van het Prinsenbeekse scha
deregelings-bureau SRB-Rasen
berg, is gematigder. Ook hi
keurt de neiging af van sommigi
advocaten om juridische haar
kloverijen tot het uiterste uit ti
vechten, in plaats van buiten di
conflict-sfeer om een regeling ti
treffen in het belang van dl
cliënt. Ook volgens Vallen I
mr. Sneep zich in de zaak-Mees
ters vergaloppeerd. „Maar c
naast zie ik briljante dingen in
de advocatuur, ook van mi
Sneep. Vroeger werd geldéi
schade misschien wel bender,
het redelijke vergoed. De advo
caten hebben ertoe bijgedragen
dat open te breken en de mense
'claim-bewuster' te maken
Prijsopdrijving? Ach, dat zie il
meer als een alarmkreet van d|
assuradeurs."
Zakkenvullerij
Mr. I. Sutorius, waarnemend
ken van de Orde van Advocate:
in het arrondissement Bredi
„Assuradeurs krijgen in toene
mende mate te maken met kun
dige advocaten en daar zij!
ze niet blij mee. Ze kunnen bet»
naar zichzelf kijken: de schade
afwikkeling verloopt vaak ha
moeizaam. Met smartegeld is
Nederlandse rechter nog altijl
terughoudend. Nee, bepaal:
geen 'Amerikaanse toestanden'.
Ook mr. A. Geerdes, secretar.
van de Vereniging van Letsel,
schade-Advocaten, verwerpt ój
verwijten van ondeskundighei:
en zakkenvullerij. „Wij kenne
een strenge opleiding die
advocaat moet volgen wil hij tol
de vereniging worden toegek
ten. En 'big business' is hi
niet."
En die 934 per uur dan? „Dl
komt soms misschien voor, mai|
in z'n algemeenheid 'vind ik
te hoog."
\Jan onze correspondente
Rotterdam - Hoge oversla
tarieven, gebrek aan flexi(
liteit bij havenwerkers
zelfgenoegzaamheid bij I
venwerkgevers zijn er v<
gens de Rotterdamse burj
meester A. Peper de oorza
van dat de concurrentiepo:
tie van de eerste wereldhavl
ernstig wordt ondermijnd.
Peper wilde in zijn rede op
oudejaarsbijeenkomst van
Van onze verslaggever
Joep Trommelen
Oosterhout - De Stichting
Oosterhouts Hulptransport
Joegoslavië helpt de inwoners
van het voormalige Joegosla
vië op de best mogelijke ma
nier, want troepen van de
Verenigde Naties begeleiden
de transporten.
Dat stelt luitenant-kolonel J.
Brinkhof, vorig jaar VN-waarne-
mer in het verscheurde land en
sinds kort bestuurslid van de
stichting.
De angst dat hulpgoederen niet
op de juiste plaats arriveren is
volgens hem onterecht, mits
transporten onder de vlag van de
Verenigde Naties plaatsvinden
en zowel aan Bosniërs, Kroaten
en Serven ten goede komen. Hij
wil de stichting vanuit zijn eigen
ervaringen adviseren.
Het tweede hulptransport van de
Oosterhoutse stichting vertrekt
op 23 januari. In het voormalige
Joegoslavië worden de goederen
overgedragen aan de Verenigde
Naties. De stichting heeft na een
kerstcollecte de beschikking
over vijfentwintig- tot dertigdui
zend gulden, te besteden aan
goederen waar op dat moment
het meest behoefte is.
Risico
De keuze van de goederen en
van de plaatsen waar ze naartoe
gaan vindt plaats in nauwe sa
menwerking met de Verenigde
Naties. Daarnaast gaat er een
grote hoeveelheid kleding mee
Brinkhof: 'De meeste particuliere initiatiefnemers lopen een
enorm risico wat betreft het kwijtraken van spullen.'
foto de stem/johan van gurp
uit het 'magazijn' van Violet van
Campenhout, en de knuffelbees
ten die leerlingen van het Fren-
ckencollege in Oosterhout on
langs verzamelden zullen door
de Verenigde Naties naar kin
derziekenhuizen worden ge
bracht.
„De meeste particuliere initia
tiefnemers lopen een enorm risi
co wat betreft het kwijtraken
van spullen", zegt Brinkhof. Een
vanuit Nederland geregeld
transport komt volgens hem al
snel ten goede aan een van de
drie strijdende bevolkingsgroe
pen, in plaats van aan de mensen
in de gebieden waar gevochten
wordt en die de hulp het hardst
nodig hebben.
De reden: de strijdende partijen
laten een transport gewoon niet
door naar de vijand. Daar kun
nen alleen de Verenigde Naties
voor zorgen, stelt Brinkhof. Hij
herinnert zich een Bredase actie
voor een Moslim-dorp. „Daar
raakten ze de chauffeurs zelfs
kwijt. En waarom? Omdat ze
naar een Moslim-dorp wilden.
Dan heb je meteen twee vijan
den: Serven en Kroaten".
Onpartijdig
Initiatiefnemers van hulptrans
porten moeten er voor waken
dat ze ondanks hun goede be
doelingen juist niet bijdragen
aan de oorlog. „Je kunt wel
zeggen: we gaan iets naar Kroa
tië brengen, maar dan is de kans
groot dat je goederen bijvoor
beeld bij een school terecht ko
men waarvoor de gemeente dan
niets meer hoeft te betalen. Die
kan het uitgespaarde geld dan
weer 'ergens anders' besteden",
legt Brinkhof uit. En 'ergens an
ders' zou best weieens de frontli
nie kunnen zijn.
De Verenigde Naties leveren hun
goederen af langs een beperkt
aantal routes, dwars door de
oorlogsgebieden. Ze zijn boven
dien onpartijdig. De transporten
verlopen soms moeizaam. Brink
hof: „Je moet daar begrip voor
hebben, en accepteren dat ze
soms 'tol' moeten betalen voor
dat ze verder mogen". Brinkhof
is het oneens met zijn collega
luitenant-kolonel Schipper, die
in een interview liet weten dat
de nationale inzamelingsactie
voor Bosnië tot mislukken was
gedoemd omdat de goederen niet
op de juiste plaats zouden arri
veren. Schipper sprak voor zijn
beurt, vindt Brinkhof, omdat
nog niet vaststaat hoe het geld
van de actie wordt besteed.
Up één punt heeft Schipper vol
gens hem wel gelijk: de Verenig
de Naties moeten een vrije door
tocht voor hulpgoederen nastre
ven door op alle niveaus, van
regeringsleider tot soldaat, het
vertrouwen van de strijdende
partijen te winnen. Nu rijden
VN-konvooien nog zonder waar
nemers door het oorlogsgebied,
telkens onderhandelend met de
lokale veldheren. Dat moet ver
anderen, vindt Brinkhof.
„Vorig jaar zijn er honderd
waarnemers extra naar Joego
slavië gestuurd. Bij mij is de
indruk gewekt dat deze waarne
mers transporten zouden gaan
begeleiden. Dat gebeurt echter
met. Ik vraag me af wat ze er
dan wel doen op dit moment".
Brmkhofs 'plan de campagne'
omvat het werken met vaste
teams van VN-waarnemers. Die
moeten gaan werken in gebieden
waarover lokale commandanten
de scepter zwaaien. Op de gren
zen van die gebieden bevinden
zich de blokkades die de trans
porten ophouden. Als een Vk
team in een gebied het vertro»
wen van de commandant ka
winnen, verloopt het transport!
een stuk gemakkelijker.
Op de grens, de frontlinie, mof l
het team dat in het aangrenzen
gebied werkt het konvooi ovei
nemen. Op die manier is te
volgens Brinkhof mogelijk bij
voorbeeld van Split naar Sarajf
vo te rijden, en bij alle partije
goederen achter te laten.
kans van slagen van een trai
port is dan het grootst."
Hartekreet
Hij wil de Verenigde Naties
hun huidige werkwijze niet
vallen. „Maar ik zou ten zeerfj
willen aanbevelen om het zo*
gaan doen. Dat is een hartekrefj
VN-waarnemers zijn ongew»
pend. Ze vormen geen provod
tie, in tegenstelling tot de gew
pende escortes die de transpo?
ten begeleiden. Dan ben je te
voorbaat al een prooi. Zo'n on
gewapende waarnemer kan e®
konvooi veel beter door het ooi
logsgebied leiden."
De Verenigde Naties hebben te
Oosterhoutse stichting gerapp®
teerd over het eerste transpoC
dat op poten is gezet. Alle g<*l
deren zijn op hun plaats aange
komen, meldden de blauwhel
men. Maar zelfs al blijft er on
derweg iets hangen op een plaat-
die men niet voor ogen had, dtjj
is het altijd nog de moeite waawl
om de rest van de goederen naai'
de oorlogsslachtoffers te bren
gen, vindt de stichting.
Zoetermeer (anp) - Het a
wegens arbeidsongeschikth<
ondanks nieuwe wetgeving
blijkt uit voorlopige cijfers
(SVr). Het ziekteverzuim zal
op 7,4 procent en daarmee e'
Wel is dit jaar de toename vi
de arbeidsongeschiktheid mi
der dan in voorgaande jaren. I
1992 was de groei nog 9.900,
1991 zelfs 21.800 en in 1990 wl
de stijging 36.500.
Het aantal nieuwe uitkeringJ
zal dit jaar 3.400 hoger uitkl
men op 103.200. Vorig jaar wf
Amsterdam - J.W. Sijmor, in c
Bijlmermeer beter bekend a
'Pa Sem', heeft op nieuwjaar:
dag uit handen van burgemee:
ter Van Thijn de zilveren erem<
daille van de stad Amsterdai
ontvangen.
Pa Sem kreeg het ereteken on|
dat hij na het neerstorten val
een El Al Boeing op 4 oktobJ
1992 met gevaar voor eigen lJ
ven een jongetje redde uit ee|
brandende flat.
Bij zijn reddingsactie liep h
zelf zware brandwonden op aa
hoofd, arm en benen. Hij la
twee weken in coma en wer
drie keer geopereerd. Om zij
handen weer te leren gebruikei;
heeft hij nog dagelijks oefenthe
rapie. De onderscheiding wer
uitgereikt tijdens de nieuwjaars
receptie van de gemeente Am
sterdam in het Concertgebouw.
Tot de dag van de ramp dreef P
Sem een café in de getroffen fla
Groeneveen. Hij vervulde ee
belangrijke rol in het opvange:
van kinderen die in de Bijlme
op straat zwierven. Hij hoop
over een tijdje de draad weer o
te pakken met het café.
Van onze redactie binnenland
Den Haag - Kleine- en mid-l
delgrote bedrijven die dooil
de overstroming van de laat-l
ste weken in de problemen!
zijn gekomen, moeten snell
aan een bankkrediet worden^
geholpen. Minister Andries-
sen (Economische Zaken) wil|
daartoe de regeling Borgstel
ling MKB-kredieten versoe-,
pelen.
Hij maakte dat gisteren bekencl
in het tv-programma Het Capi-I
tooi. De vijftien miljoen gulden!
die het kabinet tot nu toe aan!
het rampgebied heeft toegezegdj
vindt Andriessen 'absoluut onn
voldoende'.
Met de versoepeling van de
Borgstelling MKB-kredieten
komt hij tegemoet aan de wens
van de Tweede Kamer. Vorige
week pleitten de Kamerleden
Van Rey (WD) en Tommei (D66)
al voor versoepeling van de rege
ling, een pleidooi dat CDA, Pv
dA en Groen Links overnamen.
Met de borgstellingsregeling
staat het Rijk garant voor vijftig
procent van het door de bank f
aan de ondernemer te verstrek
ken krediet.
Andriessen wil de kosten van de
regeling verlagen. Zo wil hij de
provisie van drie procent
schrappen en overweegt hij het
fentetarief - nu nog zo'n 7,5
procent - te halveren. Ook wil
hij gaan praten met de banken.
«Kredieten moeten sneller wor
den gegeven. De zaak mag niet
stuklopen op een stapel papie
ren," aldus de minister.
Een woordvoerder van Andries
sen zei gisteren dat tevens over
wogen wordt het kredietplafond,
het bedrag waarvoor de over
heid garant staat - te verhogen.
