DE STEM
Kan Dorst Chrysler
NAC-trainer houdt niet van wereldje rond het voetbal
KWALITEIT LEASEN j
CHRYSLER LEASEN
B
|8 DECEMBER 1993 f\
In. Is daar volledig
politieke aspecten
uit het oog ver
politiek dier, meent
ministerie als EZ
It daar anders over
ce bron, die liever
lening dat Heerma
lmaar hij ziet hem
minister van EZ.
khorst vindt dat
J/oorzitter voor het
Sezien Heerma niet
Ijkheid op voorhand
pe WD'ers (Winse-
l'er (Alders) op het
■zijn om een CDA'er
petten. Zo kan het
ondervinden hoe
llieden gedomineer-
|er en Waterstaat,
i Zaken het milieu-
|lt Lankhorst.
t Heerma 'zeker mi-
het ook ongevraagd
■eiten van de staats-
Ichien niet zo'n he
in toe te profileren.
1 politiek dier. Hij is
de CDA-commissie
zitter Van de Beet-
prma adviseerde om
van VROM op te
liet van staatssecre-
et CDA-lid Heerma.
bt er simpel in het
Imissie. De staatsse-
loordenwisseling met
litelijk kamerdebat:
|n dat het mijn broer
saaie CDA-lid uit
lik."
g. Daarom hoort de speel
eke aandacht voor buitenlan
Iers in het brandpunt van de
lelangstelling te staan. Maar
las op. In een verkiezingsstrijd
pmt de mens in de politicus
oven. In een poging om ex-
eem-rechts de wind uit de
ilen te halen, kan hij zich
ten verleiden tot het slaken
'an kreten die gemakkelijk in
iet oor liggen. Extreem-rechts
:an daardoor juist een duw in
e rug krijgen."
Jajib hoopt, in zijn rol als
jsttrekker voor de PvdA en
iter als wethouder, een brug
e kunnen slaan tussen allocht-
nen en autochtonen.
Nederland moet af van de
edachte dat allochtonen
wak, ziek en misselijk zijn.
zijn ze niet. Ze vormen een
apitaal dat Nederland kan
xrijken. Ik wil dat laten zien,
oor zowel voor migranten als
oor Nederlanders resultaten
1 bereiken. Dat is de beste
miedie tegen de haat. Het ge-
achtengoed van de CD is als
tikruid in de politieke tuin
an Nederland. Ik wil dat be
trijden met milieuvriendelijke
niddelen."
jpeeihuislaan 156- Breda-Tel. 076-715511
Sport
ZATERDAG 18 DECEMBER 1993 DEEL
Spelbos
blijft
eenvoud
zelve
monze verslaggever Rob van Deursen
reda - Het is één van die zeldzame dagen in december.
Ie zon schijnt, een strak blauwe hemel met hier en daar
rat voortjagende wolkjes, een naar het schijnt aangena-
temperatuur voor de winterse tijd van het jaar. De
leten vertellen echter een ander 'verhaal'. De haast
igemerkt gure wind zorgt voor koude tenen bij het
intact met de grijze straattegels.
Roti Spelbos geeft tijdens de training aanwijzigingen aan een deel van de NAC-selectie. De spelers (vlnr.) Romeo Zondervan, Frangois Gesthuizen, Ton van Bremen, John Lammers, John Smit en Did
i] NAC aan de Bredase Bea-
xstraat heerst op het pleintje
nnen de hekken, voor de 'ad-
ninistratie' van Netty Brouwers,
ip die voetballoze dag een op-
ierkelijke drukte. Auto's gieren
'en aan. Sponsors dragen hun
ibbedingetjes het eigen home
mder de hoofdtribune binnen,
ipits Pierre van Hooijdonk
lijkt zijn zwarte scheur-ijzer
[geruild te hebben voor een
met een mindere status
ij de jeugd. Met nauwkeurige
jrecisie stalt hij het witte ver-
lermiddel op de laatst beschik-
'e plaats.
later meldt NAC-oefen-
«ster Ronald Spelbos zich
maf de Ettense kant. Reeds op
lt brug taxeren zijn ogen de
ituatie, zoals die dat al deden,
m hij nog voor (achtereenvol-
®s) Velox, SC Amersfoort, AZ,
ab Brugge, Ajax en DOVO
enendaal koelbloedig de ver-
iediging leidde. Een scherpe
ik en dan een rukje aan het
Uur naar links. Parkeren met
neus tegen de stoeprand, het
''arte diplomatenkoffertje uit
k achterbak en een druk op de
Np van de centrale vergrende-
ag. Dan met stevige pas rieh-
Ttg kantoor.
Wntig meter hoogstens, maar
't afstand vertelt eigenlijk al
tel over Ronald Spelbos. Het
wfd licht in de schouders te-
betrokken, het bovenlichaam
®t naar voren. Een vriendelijke
|eh omkrult de lippen. Binnen
Jjkt het 'goedemiddag, goede
ndag' met van de lucht. Het
«gcontact met manager Martin
ueijsen hoort daar kennelijk
»k bij. Op de deur prijkt een
'cker met het teken verboden
roken. Er valt op Spelbos'
'ureau dan ook geen asbak te
Speuren. Er hangen wat porce-
"fflen wandborden. En, opmer-
"ujk genoeg, aan de knop van
le verwarming een okergeel
'aantje ter herinnering aan de
wlileumwedstrijd tegen Ves-
®g Boys halverwege dit jaar.
voor de rest weinig poespas. Ty-
Jisch Ron of, zo u wilt, Ronald
spelbos, die op 8 juli 1954 in
«recht ter wereld kwam.
tea Ron (daaraan geeft hij zelf
"e voorkeur) Spelbos, die vol-
j®s heel voetbalmimmend Né-
Wand geldt als dé kroonprins
,an Nt vaderlandse trainersgil-
e m het betaalde voetbal. Sinds
eBW dit jaar in dienst van NAC
s de man, die de 'Parel van het
utden' naar grotere hoogten
eet stuwen. De 39-jarige Spel-
kwam, zag en overwon in
At van start met een
1 ntste plaats in de eerste divisie
'gespeeld, 19 punten) en be-
"fi i o?93 met een zevende piek
ill I0p rangbjst van Ne-
wands hoogste voetbalafde
ling, de eredivisie. Voorwaar een
sprong vooruit van jewelste, die
uiteraard niet onopgemerkt
bleef.
Eenvoud
Spelbos weigert zich echter op
z'n borst te slaan. Blijft zonder
moeite de eenvoud zelve. Praten
over de jaren dat NAC in de
eerste divisie telkens weer tegen
de promotie aanhikte, heeft vol
gens hem ook totaal geen zin.
„Daar weet ik niets van en daar
wil ik ook niets van weten,"
klinkt het bits. Ander onderwerp
graag vraagt hij zonder zich uit
te spreken. Slechts een kleine
verandering van de gelaatsuit
drukking is daartoe voldoende.
Toch blijft het een 'wonder' wat
Spelbos met NAC presteerde.
Immers, de Bredase formatie
stond niet bepaald bekend als
een evenwichtig geheel. Integen
deel zelfs. Groepsvorming bin
nen de selectie werd door de
spelers tot kunst verheven.
Staalborstel
Zonder het echt te beseffen,
kraste Ron Spelbos er de staal
borstel over. „Ik kwam met me
zelf," zo wenst hij zijn eigen rol
daarbij te kleineren. „Neem een
niet zuiver lopende auto. Als je
daarin slechts één onderdeel ver
vangt, dan draait de motor
meestal weer soepel. Dat bete-
van Burik luisteren.
kent dus meestal niet' dat je alles
weg moet sleutelen. Nee, een
luttel iets kan de oorzaak zijn.
Zo beschouw ik het ook bij NAC.
Ik voegde in de hele machine een
radertje toe. Of beter, verving
het. Dat is geen kritiek op mijn
voorgangers, ho, ho, daar wil ik
niet van horen. Door mijn komst
raakte de NAC-motor blijkbaar
iets beter afgesteld. En dat klik
te. Zo simpel is dat vaak. Wel
was ik extra attent in het begin.
Ik kende natuurlijk de verhalen
van horen zeggen."
Een heel eenvoudige voorspiege
ling van de gang van zaken. Ron
Spelbos aarzelt. Heeft een
gloeiende hekel aan het woord
discipline, maar trok die wel aan
binnen het geelzwarte keur
korps. Zeker dus tijdens de eer
ste periode van zijn bewind.
Stelde regels zonder aanziens
des persoons. „Lijkt me logisch,"
treuzelt Spelbos nog. „Voetbal
lers hebben behoefte aan duide
lijkheid. Zo en zo laat op de
training, op die tijd in de kleed
kamer. Zodra je als trainer uit
zonderingen toestaat, breng je
de poppen aan het dansen. Dat
wekt irritaties op. Hetzelfde zie
je vandaag de dag in de gewone
maatschappij. Mensen ergeren
zich aan dingen, die een ander
kennelijk wel mag en zij niet.
Daarom is het veel beter om één
lijn te trekken. Discipline klinkt
Spelbos: „Je moet de jongens bewust maken van de dingen, die
ze heel goed, kunnen."
me te autoritair. Die indruk wil
ik niet wekken, daar blijf ik
verre van. Nee, gewoon duide
lijkheid. Ik weet naar de spelers
toe waar ik me aan te houden
heb en zij weten het richting
mijn persoontje. Lijkt me geen
moeilijk verhaal, toch. Als we
met achttien ballen naar ons
trainingsveld bij het Mastbos
gaan, komen we met hetzelfde
aantal terug in ons stadion. Blij
ken we er twee kwijt te zijn
geraakt, wordt er gezocht. Des
noods tot in het pikkedonker."
Uitkijken
Soms kan Ron Spelbos heel
stuurs kijken. Zijn gedachten
liggen dan nog net niet als een
lichtkrant op zijn voorhoofd.
Ditmaal lacht hij. De vader van
twee kinderen (17 en 14 jaar
oud) vindt het allemaal maar
circus. Het liefst deed hij onge
stoord door de media zijn werk.
Als geen ander weet Ron Spelbos
namelijk dat hoera-roepen in het
betaalde voetbal heel dicht naast
verfoeien ligt. Plotseling fel:
„Als ik met NAC vier wedstrij
den op rij verlies, stel ik voor de
supporters waarschijnlijk als
trainer geen moer meer voor.
Dan willen ze me onmiddellijk
onder dit bureau stampen. Daar
om kijk ik er wel voor uit, en dat
zit ook helemaal niet in mijn
karakter, m'n kop boven dit sta
dion uit te steken nu NAC inder
daad een goed voetbaljaar ach
ter de rug heeft. Kijk naar Theo
Vonk bij FC Groningen. Een
vriend van me, we bellen regel
matig met elkaar. Ik ken hem
behoorlijk goed, ook als trainer
sinds ik drie jaar zijn assistent
was bij FC Twente. Ik weet
zeker dat Vonk aan de huidige,
mindere periode in Groningen
totaal geen schuld heeft. Dat hij
zich uit de naad werkt om het tij
te doen keren. Maar daar heeft
het publiek geen vrede mee. En
sneller dan je het merkt, ben je
de Kop van Jut. Zo werkt dat in
het voetbal, een langzamerhand
vast gegeven."
Andere regels
Voor Ron Spelbos gelden voorlo
pig in Breda echter andere re
gels. Hij wordt zelfs op handen
gedragen. Andersom is dat ook
het geval. „Een meer dan gewel
dig publiek heeft NAC. Wat ik
hier soms meemaak bij een
thuiswedstrijd, grenst aan het
ongelooflijke. Menige club kan,
nee moet, stik jaloers zijn op
zo'n enthousiaste aanhang," ver
telt Spelbos met gretigheid in
zijn stem. De wetenschap dat hij
eind 1992 de juiste beslissing
nam door naar Breda te komen,
geeft waarschijnlijk voeping aan
die opmerking. Spelbos: „Een
bewuste keus. Ik ben niet zo'n
trainer, dié zegt: 'Als je me zo en
zo veel geld geeft, kom ik'. Nee,
voor mezelf lichtte ik NAC tevo
ren grondig door. Ik wil weten of
een club bij mij past. De spelers
groep, de entourage, de be-
stuurs-cultuur en de historie. Ik
kwam tot de conclusie dat ik wat
zou kunnen bereiken met het
materiaal dat voorhanden was
en is. En dan komen de financiën
voor mij op de tweede plaats. Ik
moet naar mijn eigen ideeën lek
ker kunnen werken. Dat staat
met stip bovenaan. En bij NAC
is dat mogelijk. Korte lijnen met
manager Martin Vreijsen en met
voorzitter John Peek. Bij Twente
bijvoorbeeld had je een leger aan
officials, dat allemaal rond dat
eerste elftal zwermde. Iedereen
wilde wat te zeggen hebben. En
dat vraagt om problemen. Nee,
een fijne, kleine, strakke organi
satie, daar voel ik me het pret
tigst bij."
Eigen kracht
Ron Spelbos roert even in zijn
kop met koffie. Verdediger Mar
co Sas klopt op de deur. Als hij
bemerkt dat de NAC-trainer in
gesprek is, sluit de Schiedammer
de deur weer snel. Spelbos lacht.
Het respect doet hem zichtbaar
goed. Of zoals doelman John
Karelse het uitdrukt: „Spelbos
geeft ons vlak voor een wedstrijd
het gevoel van onoverwinnelijk
heid.
Dat is zijn kracht." De
wenkbrauwen trekken iets vra
gend omhoog. „Onoverwinne
lijkheid, onoverwinnelijkheid,
tsja, dat is wat overdreven. Het
enige dat ik doe, bestaat uit het
benadrukken van de eigen
kracht van NAC. Bij de bespre
king ga ik ook nooit en te nim
mer uit van de sterke punten van
de tegenstander. Dan maak je
namelijk je eigen elftal zwakker
en zwakker. Nee, je moet de
jongens bewust maken van de
dingen, die zij juist heel goed
kunnen.
Daarop hameren. Het
werd me, toen bekend werd dat
ik naar NAC ging, verweten dat
ik niets wist van de ploegen in
de eerste divisie. Dat klopte,
maar zulke zaken zijn voor mij
ook niet belangrijk. Ik wist don
ders goed wat ik hier zou aan
treffen en dat was voor mij meer
dan voldoende. Natuurlijk vertel
ik altijd wel wat over de tegen
stander. Zoals thuis tegen Ajax
over de snelheid van Mare Over-
mars. En dan toch komen er drie
van de vijf doelpunten van Ajax
bij die Overmars vandaan. Een
bewijs voor mij dat je kunt lul
len als Brugman, maar dat de
spelers het op het veld moeten
doen. En dat je tijdens de twee
maal 45 minuten vanaf de kant
als coach vrij machteloos staat."
Cruijff
Dat laatste brengt het onder
werp op Johan Cruijff. Zonder
enige schroom steekt Ron Spel
bos direct de loftrompet. „Van
de trainer Johan Cruijff heb ik
als speler van Ajax veel, heel
veel geleerd. Hij is de grootste.
Hij leerde me nadenken over het
voetbal. Hij liet ons de proble
men in het veld zelf op te lossen.
Ik zie het nog voor me. Als er
iets scheef zat, keken al die
koppies vragend naar de zijkant.
Cruijff trok dan zijn schouders
en en zei na de wedstrijd: 'Ja,
dat moeten jullie zelf oplossen.
Ik kan moeilijk m'n voetbal
schoenen aandoen om het even
tjes voor te komen doen'. Sim
pel, maar oh zo waar. Cruijff
maakte me bewust van, in veler
ogen, details, maar als je dieper
nadenkt erg belangrijke zaken.
Daarom kan ik ook niet stil
zitten op de bank tijdens een
wedstrijd. In de eerste plaats
vormt mijn gedrag langs de lijn
voor mij nog steeds een ontla
ding van wat ik tevoren aan
spanning heb opgebouwd en in
de tweede plaats is het nog nodig
om bij NAC te sturen. Twee
meter naar voren of naar achte
ren dekken, kan een wereld van
verschil betekenen. Dat geef ik
dan aan."
Roddels
Het kan natuurlijk niet anders,
of het Nederlands elftal komt ter
sprake. In zijn column in Voet
bal International gaf Johan Der-
ksen de eerste voorzet. Hij sug
gereerde dat de beoogde coach
van Oranje voor de eindronde
van het WK in de Verenigde
Staten zijn Veenendaalse NAC-
collega een plaats in zijn bege
leidingsteam zou willen toedich
ten. Commotie alom. Logisch,
omdat Derksen in Nederland
geldt als spreekbuis van de trai
ner van CF Barcelona en Cruijff
toen juist zijn eerste besprekin
gen met KNVB-bobo Staatsen
achter de rug had over de voor
waarden van de legendarische
'nummer 14'. Een zucht. Ron
Spelbos geeft toe dat de berich
ten in het geruchtencircuit zijn
ego enigszins strelen, maar voor
de rest doet hij al die roddels af
als onnozel.
„Er wordt gesproken over 'als
dit, als dat' daar koop ik
toch helemaal niets voor. Cruijff
heeft mij niet benaderd, de
KNVB ook niet en dan kun je
nog zulke mooie stories de we
reld in helpen, feit blijft dat er
geen fluit aan de hand is. Dit
Ron Spelbos (links) en zijn assistent Ton Carton op de bank in
het stadion van NAC.
FOTO'S DE STEM/JOHAN VAN GURf
zijn de zaken die mij tegenstaan
in het voetbal. Dat wereldje er
rond omheen. Al die mensen, die
zich zelf zo belangrijk maken.
Die maar staan te smoezen in de
sponsorshomes. Je kunt soms
niet eens jezelf zijn. Na mijn tijd
bij Twente deed ik een half jaar
niks. Voor m'n lol ging ik dan
soms een wedstrijdje van FC
Utrecht bekijken, omdat ik bij
die club met veel plezier stage
had gelopen. En ik woon er
immers niet zo ver vandaan.
Maar dan kreeg je me vaak een
gelul. Ongelooflijk. Ik zou toen
aan de stoel van Ab Fafié ge
zaagd hebben. Verschrikkelijk,
wat een onzin. Het gevolg is wel
dat je dan maar besluit om op
zulke plaatsen weg te blijven.
Daarom ging ik op het laatst
helemaal niet meer naar wed
strijden. Bleef ik thuis. Keek
naar voetbal op de tv. Dan loop
je tenminste niet de kans dat er
achter je rug kletspraatjes ont
staan. En hoef ik dan niet 'moe
der, wat heb je een mooie jon
gen' te spelen. Kan ik helemaal
mezelf blijven."
Streven
Een streven dat Ron Spelbos erg
hoog in z'n vaandel heeft staan.
Hij gaat uit van: 'doe maar ge
woon, dan doe je al gek genoeg'.
Heeft er moeite mee dat hij en
zijn gezin door zijn werk in zijn
ogen te vaak langs elkaar heen
leven. „In de week studeren de
kinderen en hebben ze bijna
geen oog voor mij. Tijdens het
weekeinde, als ze wat meer vrije
tijd hebben, moet ik aan de bak.
Ben ik onderweg. Dat stoort me
soms heel erg. Wat dat betreft is
het een heel raar vak, dat van
voetbaltrainer. Als twintigjarige
trok het ,me ook totaal niet.
Naarmate je ouder wordt, veran
dert dat kennelijk. Nu vind ik
het leuk om met een stel jonge
gasten aan de gang te zijn. Te
sturen waar dat noodzakelijk is.
En te lachen. Ook heel belang
rijk. Ik kan tussen de groep
staan en tegelijkertijd er boven.
Van moeder natuur waarschijn
lijk meegekregen. Ze zeggen dat
dat moeilijk is. Bij mij gaat dat
haast van zelf. Wat dat betreft
heb ik geluk gehad."
De telefoon op zijn bureau rin
kelt. Het rode lampje licht op.
•Ron Spelbos kijkt op. Dat blijkt
genoeg om de hoorn te pakken
en de beller te woord te staan.
Buiten is het pleintje voor het
administratie-gebouw van NAC
haast leeg. De gure wind speelt
met een donkerbruin, papieren
puntzakje. De zon staat welis
waar een stuk lager aan de he
mel, maar straalt nog steeds 'jui
chend'. Een zomerdag in decem
ber. Prachtig. i
