DE STEM
Ambtenaren vinden in nieuw stadskantoor eindelijk hun stek
Commissaris
opent nieuw
stadskantoor
'Het is allemaal
heel ruim, speels,
verrassend zelfs
'Een prachtig
gebouw. Het
heeft cachet'
DIENSTVLEUGEL
RUWE BOLSTER
GEBREKKIG
GEEN PRUL
I
Stadskantoor
u/st
DINSDAG 7 DECEMBER 1993 DEEL
NA TWINTIG jaar praten en
plannen maken hebben de amb
tenaren van de gemeente Hulst
eindelijk een riante werkplek
gekregen. Het nieuwe stadskan
toor achter het historische stad
huis wordt vrijdag officieel geo
pend. Zaterdag krijgen de inwo
ners de kans om er een kijkje te
nemen tijdens een open dag. Het
resultaat mag er zijn. Smaken
blijven natuurlijk verschillen en
de discussies achter pot en pint
zullen nog wel eens oplaaien.
Want hoewel de verf amper is
opgedroogd, heeft het gebouw
al een bewogen geschiedenis
achter de rug.
Door Eugène Verstraeten
MET DE bouw van de nieuwe
stadskantoor heeft de gemeente
Hulst ook eens aan zichzelf ge
dacht. Jaren lang gingen de schaar
se guldens vooral naar prachtige
voorzieningen voor de inwoners,
terwijl de eigen ambtenaren ver
spreid over verschillende locaties
zo goed en zo kwaad mogelijk hun
werk moesten doen. Natuurlijk is
een goede huisvesting voor het
ambtelijk apparaat ook in het be
lang van de inwoners, maar telkens
dienden zich toch weer andere za
ken aan.
De enorme- investering vormde
steeds het struikelblok om defini-
tief knopen door te hakken. Een
flinke spaarpot voor huisvesting
moest noodgedwongen worden ge
leegd om de grote tekorten in het
grondbedrijf weg te werken. Ver
volgens is het de gemeente toch
gelukt om 10,8 miljoen gulden bij
een te sparen. Van dat geld moest
het gebeuren zei de gemeentraad.
En geen gulden meer.
Een haalbaarheidsonderzoek door
Bravenboer Scheers effende be
gin 1989 het pad voor verdere ac
tie. Architectenbureau DBM uit
Hulst kreeg opdracht de plannen
verder uit te werken. Inmiddels
begon de gemeente alvast met de
aankoop van woningen in de Lange
Bellingstraat. Want toen leek het
nog vanzelfsprekend dat het nieu-
we stadskantoor bij het bestaande
stadhuis moest komen.
In augustus 1989 besloot de ge
meenteraad de 'dienstvleugel' aan
het stadhuis te slopen en vanaf dat
moment was er geen weg meer
terug. De ambtenaren kwamen nog
meer verspreid te zitten en de zaak
was duidelijk._Er moest nu snel een
nieuwe huisvesting voor het perso
neel komen. In het najaar had
DBM zijn huiswerk gereed en het
ontwerp deed het nodige stof op
waaien. Eigenlijk was niemand er
kapot van, maar daar kon de archi
tect in feite weinig aan doen. Die
had zich gewoon gehouden aan het
programma van eisen.
Met de naderende gemeenteraads
verkiezingen in zicht wilden de
EindredactiP- meeste Partiien hun vingers niet
jeroen Roth branden aan de kwestie. Toch ze
ker niet omdat er inmiddels een
fermgeving: nieuwe partij 'Groot Hulst' was
Karei van opgestaan die forse kritiek had op
der Pol de plannen en kon rekenen op een
-
'De Parel van
Zeeuws-Vlaanderen
waardig'
Het Hulster gemeentepersoneel voor het historische stadhuis en het nieuwe stadskantoor.
toenemende sympathie onder de
bevolking. Besloten werd om de
beslissing over de bouw van het
stadskantoor over de verkiezingen
heen te tillen.
Groot Hulst lanceerde het idee om
het voormalig ziekenhuis om te
bouwen tot stadskantoor. Dat zou
misschien veel goedkoper zijn, er
zou geen lelijk gebouw in de bin
nenstad komen en de locatie had
grote voordelen voor wat betreft de
bereikbaarheid. Met het stadskan
toor als speerpunt won Groot Hulst
de verkiezingen en kwam meteen
met vier zetels in de raad. Lijst
trekker B. Pica vet werd wethouder
met in zijn portefeuille de netelige
kwestie van het stadskantoor. In
middels was het ontwerp van DBM
voorgoed in de prullenmand ver
dwenen.
Bravenboer Scheers gingen op
nieuw aan het rekenen, maar nu
naar de haalbaarheid van het zie
kenhuisgebouw. Het idee dat het
ministerie van WVC het gebouw
voor een prikje van de hand zou
willen doen bleek niet te kloppen.
Mede daardoor zou de hele zaak te
duur uitvallen. Nieuwbouw heeft
de voorkeur, zo was de conclusie.
Maar waar? In de binnenstad, of
misschien op een gedeelte van het
ziekenhuisterrein? De meningen
bleven verdeeld. Wel werd duide
lijk dat er aan het ziekenhuister
rein flink wat haken en ogen zaten.
Het zou wel eens erg lang kunnen
duren voordat de gemeente daar
spijkers met koppen kon slaan.
Uiteindelijk viel in de raadsverga
dering van 30 oktober 1990 de
definitieve beslissing om, met ne
gen stemmen voor en acht stemmen
tegen, toch maar in de binnenstad
te gaan bouwen.
Dat zou nog een flinke uitdaging
worden om het gebouw mooi in de
omgeving in te passen. Besloten
werd de keuze van een nieuw ont
werp te laten afhangen van een
prijsvraag. In februari 1991 kregen
vijf architecten opdracht om aan
de slag te gaan. In oktober kwam
het ontwerp van architectenbureau
Ruys uit Breda als winnaar uit de
bus. Opmerkelijk detail daarbij
was dat vader en zoon Ruys er pas
als 'tweede keus' werden bijge
haald toen andere architecten akf-
haakten.
Het ontwerp stak met kop en
schouders boven de andere uit, me
de omdat Ruys veel verder was
gegaan dan het programma van
eisen. Het bureau had niet alleen
een nieuw stadskantoor op papier
gezet, maar meteen ook de restau
ratie en aanpassing van het stad
huis erbij betrokken. En dat alle
maal binnen het budget van 10,8
miljoen gulden dat de gemeente
had. Bovendien week de architect
af van de eis dat het stadskantoor
de lijn van de Lange Bellingstraat
moest volgen. In plaats daarvan
tekende hij het gebouw haaks op
het stadhuis en liet hij langs de
straat een soort pleintje over. Nie
mand had nog bij die mogelijkheid
stil gestaan. Het pleintje is nu
voorzien van een kunstwerk en er
komen ook nog wat bankjes.
Het eindresultaat zoals dat er nu
staat is pas tot stand gekomen
nadat er voortdurend aan is ge
schaafd. „Het ontwerp was eigen
lijk een ruwe bolster", zegt chef
gemeentewerken G. Totté. „Hef
uiteindelijke beeld is tijdens de
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
bouw pas uitgekristalliseerd". In
Hulst is gewerkt met een bouw
team-constructie en dat betekende
dat zowel aannemer als architect
vanaf het prille begin nauw bij de
hele zaak betrokken waren en ble
ven. Het betekende ook dat vooraf
alles goed werd doorgesproken en
dat leverde tijdens de bouw aan
zienlijk minder discussies op.
Discussies over het uiterlijk van
het gebouw blijven er wel, maar
echt lelijk vindt niemand het. „Het
was toch een beetje gedurfd", zegt
wethouder B. Picavet. „Want je
moet in de praktijk toch maar
afwachten of het monument toch
niet helemaal wordt onderge
sneeuwd. Je zit met verschillende
soorten materialen, maar het sluit
allemaal goed op elkaar aan. Ik heb
nog niemand gehoord die scherpe
kritiek heeft. Het is allemaal heel
ruim, speels, verrassend zelfs".
COMMISSARIS van de Koningin
in Zeeland drs. W. van Gelder
opent vrijdag officieel het nieuwe
stadskantoor in Hulst.
Vanaf 15.00 uur worden de geno
digden in het stadskantoor ver
wacht en om 15.15 uur begroet
door Reinaert de Vos. Na een aan
tal toespraken, afgewisseld met
muzikale intermezzi, onthult Van
Gelder om 16.15 uur het kunstwerk
De Fontein, gemaakt door Wies de
Bles 'en Martin MacNamara uit
Heinkenszand, op het nieuwe
pleintje naast het stadskantoor.
Vervolgens kunnen de genodigden
het nieuwe gebouw bezichtigen en
is er aansluitend een receptie.
Het materiaal dat bij de bouw is
gebruikt is praktisch onder
houdsvrij. Wat sommigen de wenk
brauwen doet fronsen, is het koper
dat aan de bovenkant en voor het
dak is gebruikt. Maar dat blijkt een
truc om de toeschouwer op het
verkeerde been te zetten. „Er is
naar gestreefd om het gebouw niet
te fors te laten overkomen", ver
klaart Totté. „Visueel verklein je
het door aan de bovenkant ander
materiaal te gebruiken. Omdat die
lijn door dat koper donker wordt
gehouden springt die er niet zo
uit". Voor de toeschouwer lijkt het
stadskantoor dus minder hoog dan
het is.
Inmiddels hebben de stadhuisbe
woners een maandje de tijd gehad
om te wennen en zit iedereen op
zijn of haar nieuwe stek. „Ik ervaar
nu hoe prettig het is dat je met
iedereen samenwerkt", zegt burge-
mester A. Kessen, die samen met
zijn secretarese maanden lang ver
bannen was naar het oude zieken
huis. „Nu pas merk je hoe gebrek
kig de communicatie altijd is ge
weest. Je hebt nu direct contact
met iedereen".
„Het werkt ook versnellend", stelt
Picavet. Hij wijst er op hoe de bode
in de verleden dagen lang met B en
W-tassen zeulde om de wethouders
te bedienen die op verschillende
locaties zaten. „Nu steken we ge
woon ons hoofd bij elkaar om
deur". Maar ook de ambtenaren
zijn tevreden. „Ze hadden jaren
lang allemaal hun eigen rijkje en
de vrees was er om in het geheel op
te gaan. Maar iedereen is enthou
siast". Tegelijk met de bouw van
het stadskantoor is ook de reorga
nisatie van de ambtelijke diensten
doorgevoerd. Daarmee is bij de
indeling rekening gehouden. Daar
bij is uitgegaan van ruime werk
plaatsen voor de ambtenaren. Moet
er in de toekomst wat veranderen,
dan is dat vrij simpel omdat de
meeste wanden verschoven kunnen
worden. Het gebouw heeft een
vloeroppervlak van 3400 vierkante
meter.
Sinds de bouw heeft burgemeester
Kessen, die vlak bij het stadskan
toor woont, er een baantje bij ge
kregen. 's Avonds moest hij tijdens
de bouw regelmatig de stelling op
om door bouwvakkers vergeten ra
dio's uit te zetten die de nachtrust
verstoorden. „Nu ruk ik regelmatig
uit om lichten uit te doen of werk
sters uit liften te bevrijden".
Inmiddels staat vast dat de kosten
voor het stadskantoor binnen het
budget van 10,8 miljoen gulden
zullen blijven. „Veel mensen staan
er versteld van dat we dit gebouw
hebben kunnen neerzetten voor
zo'n bedrag. Maar het ziet er naar
uit dat het nog zelfs behoorlijk
onder het budget blijft", zegt Pica
vet. „En wat we hier hebben gerea
liseerd is zeker geen prul", voegt
Kessen eraan toe. „Een prachtig
gebouw. Het heeft cachet. Een
voorziening die de Parel van
Zeeuws-Vlaanderen waardig is", i
