hting
DE STEM
Tranen in de ogen,
kippevel op de armen
OL
[delingen
RABANT
Aanvoerder Ton Lokhoff
geniet weer met
volle teugen bij NAC
B
R 1993
Rijksbijdrageregeling
in dienst onder gelijk-
~n een betaalde baan
kunnen doorstromen
en we ruim 700 werk-
:gen tot ongeveer 900
en de ondersteunen-
vacature voor
60
innen de 19 gemeen-
oor het realiseren van
vooral met het bege-
liere baan en acquisi-
een interessante func-
werkkring in een sterk
h werkveld en dito
e Stichting, waarbij de
eente Tilburg overwe-
zoals deelname aan
bstenverzekering;
elijk van opleiding en
00,- en afhankelijk van
itlopen tot maximaal
fonisch kontakt
'viteiten ligt de nadruk op kwaliteit,
satie heb ik een boeiende baan
eidsvoorwaarden zijn conform
ningcorporaties, die onder meer
rkweek voorschrijft,
fhankelijk van leeftijd, opleiding
ecundaire arbeidsvoorwaarden
isch onderzoek behoort tot de
een medische keuring is
formatie inwinnen bij mevr.
tiesecretaris, telefoonnummer
worden verzocht hun schriftelijke
riculum vitae vóór 20 december
directeur van de TBV,
5042 WX Tilburg,
van 'sollicitatie' op de envelop.
Ton Lokhoff: 'Ik ben zo eigenwijs om te denken dat ik het vaak
lij het rechte eind heb
n wereldformaat. De
soorten artikelen de
zich te ontwikkelen
passend bij de
sslag, 25
een 36-urige
ageling en een
geling.
die past bij ons
ilijkheden die
ere functies mogelijk
een van de vacante
citatiebrief aan de heer
nager Makro Breda,
aanvullende informatie,
a, Konijnenberg 92,
76-879224. Een
n deel uitmaken van de
ische opleiding, die al enige
de programma's XPress en
srst? Kun jij net zo makkelijk
P opmaken, als pre-press
f naar Unique Proposition,
us 48, 4900 AA Oosterhout
Zij kan desgewenst nadere
1620-60664.
december 1993.
Van onze verslaggever
Rob van Deursen
Breda - Soms slaagt Ton
Lokhoff er nauwelijks in
zijn tranen van emotie te
bedwingen. Het kippevel
zet dan de haren op zijn
armen recht overeind. Zo
intens kan de 33-jarige
aanvoerder van NAC ge-
rieten van de entourage in
bet stadion aan de Bea-
irixstraat in Breda. Lok
hoff houdt van NAC, maar
meer nog van de knotsgek
ke aanhang, die van NAC's
optreden in eigen huis al
tijd een geweldige happe
ning weet te maken. Het
Avondje NAC' kreeg wat
bat betreft inmiddels zelfs
internationale faam.
-Ik stond met Michel Valke na
afloop van NAC - Sparta nog
even na te babbelen. Die had
zijn ogen uitgekeken. Die vond
ons publiek zo verschrikkelijk
mooi, enthousiast. Hij moest be
rennen dat hij zoiets nooit en te
ïimmer eerder had gezien. Neem
ou NAC - Ajax. Tien minuten
'oor tijd staan we met 0-5 ach
ter en dan gaan die mensen
Mens uit hun bol. Prachtig,
prachtig. Eerlijk, dan krijg ik
naast tranen in mijn ogen, zo
geweldig vind ik dat. Op zulke
aomenten is het voor mij een eer
voor NAC te mogen spelen.
?e zeggen wel eens dat voetbal-
as alleen maar op de centen
etten; vergeet het maar. Iedere
voetballer wil voor zulke sup
porters door het vuur, geld of
aiet."
po wat 'geraspte' stem van Ton
Lokhoff slaat bijna over. Lyrisch
san hij er van worden. Zijn
terugkeer op het hoogste, Neder-
andse voetbalniveau, de eredivi-
ging niet onopgemerkt voor-
H Lokhoff, die in het seizoen
'8/'79 zijn debuut maakte voor
ie Bredase formatie, kende sinds
ie promotie van NAC afgelopen
®ner hoogtepunten, leefde met
hen' enorm op, maar zakte soms
°ok heel diep weg. Met als abso-
■fte afknapper de rode kaart op
®ndag 24 oktober in Tilburg bij
•'illem n, die de in Prinsenbeek
'onende Lokhoff een schorsing
»an twee duels opleverde.
'lekkeren
Lokhoff kan voetballen als een
flodheid, maar zodra hij begint
Ij j? mekkeren, is het over en uit.
Lan lult hij zichzelf uit de wed-
I sWjd', valt vaak te beluisteren
'angs de Nederlandse voetbal
velden. „De aard van het beest-
C! I6'" geeft Lokhoff in zijn sport-
Sport
ZATERDAG 4 DECEMBER 1993 DEEL
zaak in Breda-Noord prijs. „Ik
sta er zelf ook wel eens versteld
van, dat ik me zo verschrikkelijk
kan laten opnaaien. Vooral om
dat ik buiten het veld vrij rustig
ben en de zaken vaak op m'n
gemak overzie. Maar tijdens een
wedstrijd of op de training, tsja,
dan gaat het wel eens mis. Ik
kan heel slecht tegen onrecht.
Althans, onrecht in mijn ogen
dan, ha, ha, ha. En dan voel ik
me al gauw geroepen om verhaal
te gaan halen. Bij de scheids
rechter vooral. Ik ben zo eigen
wijs om te denken dat ik het
vaak bij het rechte eind heb,
terwijl de arbiter het juist omge
keerd zag. En op zulke momen
ten kan ik mijn mond niet hou
den. Als aanvoerder moet ik na
tuurlijk veel praten en op het
middenveld sta ik altijd dicht bij
de dingen die gebeuren. Dus dan
gaat die mond haast automa
tisch weer open."
Opstelling
Als geen ander beseft Ton Lok
hoff dat die - zeg maar - sociale
opstelling vaak ten koste gaat
van zijn eigen spel. De spelbepa
ler van NAC raakt op zulke
ogenblikken de weg makkelijk
kwijt, met als gevolg dat hij
daarna 'vergeet' de gewenste lij
nen voor NAC uit te zetten,
waardoor de gehele ploeg weg
zakt tot het niveau van een mo
daal elftal. Lokhoff'. „De con
centratie op het voetbal alleen is
dan foetsie en dat valt nooit
goed te praten. Ik heb er met
trainer Spelbos en manager
Martin Vreijsen veel over ge
sproken. En beterschap beloofd,
maar of dat luktdat weet ik
niet. Ik wil in principe namelijk
altijd winnen. Een wedstrijd of
tijdens de training; het maakt
me niet uit. Gewonnen moet er
worden. Elke nederlaag doet me
veel pijn. Al kan ik zo'n tegen
valler vrij vlug van me afzetten
als we eenmaal in de kleedkamer
zijn. NAC - Ajax? Een half uur
tje en dan gaat het wel weer.
NAC - Feyenoord? Daar blijf ik
dan behoorlijk lang pissig om.
De manier waarop, hè. Die Blan-
kenstein liet zich duidelijk beïn
vloeden door die 3000 Rotter
dammers achter de goal. Als het
andersom geweest was, had hij
die strafschop voor NAC nooit,
nooit gegeven. Het zijn kleine
dingen, maar die hebben alle
maal tijdens een wedstrijd met
elkaar te maken. Thuis hebben
ze er gelukkig geen last van. Ik
ga daar niet zitten mokken of zo.
Dat zal wel met ervaring of
routine te maken hebben, denk
ik."
Vijftien jaar
Vijftien jaar inmiddels speelt
nJ--.-m
NAC-aanvoerder Ton Lokhoff in zijn sportzaak in Breda-
Noord. FOTO'S DE STEM/JOHAN VAN GURP
Ton Lokhoff in actie tijdens de thuiswedstrijd van NAC tegen Feyenoord. Verder v.l.n.r. John de Wolf, Refos, Bosz, Pierre van
Hooijdonk, Van Gobbel en Feyenoord-doelman Ed de Goey.
Ton Lokhoff betaald voetbal.
Eerst vier jaar NAC, daarna een
zelfde periode bij PSV. In Eind
hoven plukte Olympique Nimes
hem half 1986 weg. Twee seizoe
nen speelde hij voor de Franse
formatie in de tweede divisie,
waarna hij via Feyenoord terug
keerde in Nederland. Het Rotter
damse avontuur duurde twee-
en-een-half seizoen en toen stap
te Lokhoff over naar NAC, waar
hij sinds januari 1991 weer aan
de bal komt. Een hereniging met
zijn eerste voetballiefde, want
Lokhoff kreeg als jeugdspeler
zijn opleiding in Breda.
Vooral de Franse periode geldt
voor Lokhoff zelf als een belang
rijke in zijn ontwikkeling als
voetballer. „Bij Nimes moest ik
ineens achter de spitsen gaan
spelen als centrale man. Zoals
Dennis Bergkamp bij Oranje en
bij Inter en ik nu weer bij NAC.
Dat was wel even wennen, want
bij PSV stond ik vast op rechts.
Toch zie ik die tijd bij Nimes nog
steeds als mijn beste als voetbal
ler. Ik was toen 26 jaar en in de
kracht van mijn leven. Bij PSV
was ik één van de twintig; bij
Nimes de vedette. Alles over
Lokhoff, van dat werk. Ik had
het er geweldig naar mijn zin,
ook al zat Nimes niet in de
hoogste afdeling van het Franse
voetbal. Ik leerde er ook veel.
Dingen waar ik nu nog plezier
van heb. Ook als mens. Je staat
daar in Zuid-Frankrijk er ineens
in je uppie voor met je vrouw en
toen nog alleen mijn dochter.
Dan krijg je te maken met zaken
als heimwee, de taal en ga zo
maar door. Als gezin zijn we
toen een stuk hechter geworden.
Dat bleek later de extra bonus
van ons verblijf in Frankrijk. We
kunnen samen gewoon niet meer
kapot."
Spelbos
„Ook NAC kan de komende tijd,
met trainer Ron Spelbos, niet
kapot," vervolgt Ton Lokhoff
vol overtuiging. De naam Spel
bos maakt kennelijk heel wat bij
Lokhoff los, want de woorden
stromen ineens met meer nadruk
over zijn lippen. „Spelbos straalt
het uit. Hij heeft dat specifieke
van een trainer uit de praktijk.
Je hoeft hem niks wijs te maken.
Alles wat wij op het veld mee
maken, daar kan hij een boek
over schrijven. Die 0-5-ne-
derlaag tegen Ajax. Jammer,
maar Spelbos weet dat zoiets
kan gebeuren. En hij wordt ook
niet boos ais we een doelpunt
tegen krijgen. Dat is inherent
aan de aanvallende speelstijl van
NAC. Laatst nog zei hij tegen
me: 'Als verdediger voel je je niet
prettig als je op de middenlijn
staat en er gaapt een gat van
vijftig meter achter je, omdat je
ploeg zo opdringt. Daar word je
onrustig van'. Spelbos weet dat.
Ondervond dat zelf aan den lijve
en gaat er gewoon van uit, dat je
zelf altijd een treffer meer moet
maken dan je tegenstander. Op
die manier win je ook en daar
legt hij zich dan maar al te graag
bij neer."
Een gulle lach schalt door de
winkel. In het aanvallend con
cept van NAC, met Pierre van
Hooijdonk en John Lammers als
diepste spitsen, voelt Ton Lok
hoff zich als een vis in het water.
Het gaat hem iets te ver om te
zeggen dat die aanpak op zijn
lijf werd geschreven, maar daar
zit het toch niet ver vanaf. Lok
hoff roemt de as (doelman Ka-
relse; Brood-Sas; Zondervan-
Lokhoff; Van Hooijdonk-Lam-
mers) van NAC, zonder dat hij
de andere vier te kort wil doen.
„Ik kan er helemaal blind op
varen," legt hij geduldig uit.
„Automatismen, er wordt op de
training hard aan gewerkt, maar.
het klikt nu ook in de wedstrij
den. Als ik met een vaste verde
diger direct achter me met m'n
rug naar Van Hooijdonk en
Lammers toe sta en ik krijg de
bal, goh, dan weet ik precies wat
ik moet doen. Natuurlijk, het
gaat ook fout, maar meestal kan
ik precies zeggen waar die twee
staan, zonder dat ik ogen in m'n
achterhoofd heb. Dat zijn be
langrijke dingen, waar Spelbos
steeds op hamert. Brood kan
tevoren uittellen waar hij naast
mij moet inschuiven, zoals Zon
dervan exact weet hoe ik speel.
Dat is de kracht van dit NAC,
een mix van routine en jeugd. En
daarom komen we ook een tik
keltje in de problemen als er
schorsingen of blessures zijn.
Zoals nu met Brood en Sas, plus
Zondervan. En als iedereen in
zetbaar is, kan het ook nog be
ter. We zitten echt niet aan ons
plafond. In de eredivisie horen
we met dit materiaal thuis. Het
werd tijd ook. In de eerste divi
sie speelden we onder ons ni
veau. Daar vliegen de ballen met
180 kilometer per uur voorbij en
kom je aan voetballen in de
werkelijke zin van het woord
zelden toe. Dat was de makke
van NAC. Het klinkt pedant,
maar we waren te goed voor de
eerste divisie. Qua voetbal-mo
gelijkheden dan."
Liefhebber
Het moet de liefhebber zijn op
gevallen, dat Ton Lokhoff als
geen ander opleeft in de eredivi
sie. Zo voelt hij dat zelf ook.
„Weer naar Veendam, ik zou er
niet aan moeten denken," zegt
hij afgemeten. „In de eredivisie
hebben de spelers meer respect
voor elkaar. Kennen elkaar ook
veel beter. Als ik nu wel eens een
doelpunt maak, zegt een tegen
stander in het voorbij lopen: 'Zo,
die zat er strak in'. We zijn meer
collega's met hetzelfde beroep.
Dat vind ik fijn. Mijn hele voet
balleven al, hoor. Ik probeer al
les voetballend op te lossen, zal
ook nooit gaan schoppen. Dat
ligt niet in mijn aard. Die rode
kaart bij Willem II was m'n
eerste. Er was ook niet zo veel
aan de hand. Dat blijkt wel uit
het feit dat ik er twee duels
schorsing voor kreeg, terwijl vier
wedstrijden voor zo'n akkefietje
vaste prik zijn."
Die uitsluiting resulteerde wel in
het op zaterdag 30 oktober ver
plicht op de tribune zitten, ter
wijl Ajax Breda bezocht. En dat
betreurt Ton Lokhoff nog ten
zeerste. Ondanks het feit dat zijn
ploegmakkers dus met 0-5 kans
loos van de mat werden ge
speeld. „De wedstrijden tegen de
Nederlandse toppers Ajax, Feye
noord en PSV, dat zijn de kur
ken waar een seizoen voor NAC
op moet drijven. Ik hoor wel
eens geluiden van: 'Ach, het zijn
maar drie van de 34 wedstrij
den', maar dat is lulkoek. Ik
maakte het toch zelf bij Feye
noord en PSV mee. Tijdens uit
wedstrijden proefde je als speler
van die clubs altijd dat aparte,
opgefokte sfeertje. Zo'n duel
vormde voor het thuispubliek
wat bijzonders. Daar kijkt men
naar uit. En zo hoort het ook."
Populariteit
Ton Lokhoff kan als oud-Feye-
noorder en ex-PSV'er uiteraard
vergelijken. Het bevreemdt nog
menigeen, dat het Eindhovense
PSV nooit die populariteit heeft
bereikt, die Feyenoord - en ook
Ajax - in den lande wel hebben.
„Ja, toen Feyenoord onder Ver
beek en later samen met Bengts-
son bijna onderaan bungelde,
was heel Nederland in rep en
roer. Iedereen vond dat dét nu
juist niet kon. Zou zoiets met
PSV gebeuren, dan lachen die
zelfde voetballiefhebbers in hun
vuistje. Waar dat aan ligt? Mis
schien wel, omdat je als speler
van PSV als een rijke lui-zoontje
wordt beschouwd. Tenminste, zo
voelde ik dat in mijn tijd in
Eindhoven. De mensen redene
ren dat met dat machtige Philips
op de achtergrond alles mogelijk
is. Dat als manager Ploegsma
tien miljoen gulden nodig heeft
om een speler te halen, dat die
centen dan de volgende dag op
z'n bureau liggen. Zo is het in de
praktijk uiteraard niet, maar dat
imago raakt PSV niet snel
kwijt."
„Bij Feyenoord stonden we der
de van onderen en nog raakten
al onze uitwedstrijden uitver
kocht. Die club is zo verschrik
kelijk geliefd. Zoals NAC hier in
Breda. Het is vaak ongelooflijk.
Als enige verkoop ik de officiële
shirts van NAC. En die vliegen
werkelijk als zoete broodjes over
de toonbank. Ze vallen nauwe
lijks in voldoende mate aan te
slepen. Breda houdt echtJ van
NAC. En als ik eerlijk ben, ik
van Breda. Wat je hier mee
maakt als NAC-speler, valt met
geen pen te beschrijven. Ik schiet
er wel eens vol van. Tranen in
mijn ogen, kippevel op mijn ar
men. Klinkt raar, maar ik
schaam me daar niet voor. Inte
gendeel zelfs, ik ben er trots op."
