Zwerfjongeren niet bij
voorbaat reddeloos verloren
CDi
'Joko' waterballet en woeste orgie
Geldgebrek bedreigt Gorbatsjovs Green Cross
Lokale p
Dringend
Rome biedl
DE STEM
BINNENLAND BUITENLAND
Roomborstplaat
Dubieuze
dialogen
FLODDERS
3 y'Tm
4 Thuislozen-teams
ontfermen zich
met succes over
verloederde jeugd
DE STEM
De Vries:
Deze eeuw ge<
loonstijgingen
DE STEM
MAANDAG 29 NOVEMBER 1993 Ai
Dat overkomt me
elk jaar zo in no
vember. Dan zie ik
ergens een etalage met de
lekkerbekkende aanprijzing
'eigen fabrikaat roomborst
plaat' en opeens sta ik binnen.
In een flits was door mij heen
gegaan: Ha, de roomborst
plaat is er weer, gauw mijn
moeder verrassen.
Mijn moeder is al vele jaren
dood, wist ik dat eventjes niet
meer? Jawel, voor de toon
bank besef ik dat goed. Dan
koop ik voorzichtig een klein
zakje, want wat dat slanke
dametje vroeger probleem
loos aankon, is voor mij, haar
dochter funest. En nee, mijn
'vergissing' is niet pijnlijk. Ei
genlijk geeft het een gelukkig
gevoel, je moeder zo in je
verankerd te weten. Daar zit
ze bij tafel met het schaaltje
lekkers: 'Wil jij er ook een?'
tegen mijn vader. Ik zie haar
scherp dat schuinse lachje, hij
houdt er immers niet van,
maar zegt edelmoedig: 'Nee,
jij bent er zo dol op, hou jij ze
maar.' Dat antwoord is even
zeer jaarlijkse traditie.
Zo is dat ook met het myste
rieuze sinterklaasgevoel, dat
zit ons in de genen, komt elk
jaar boven, is nooit meer weg
te krijgen. Vraag het Neder
landers in den vreemde, vol
gens ingebakken seizoensgolf
leeft de Sint in december, al is
het verzengend heet en valt in
de verste verte geen stoom
boot of huppelend paard te
bekennen. Die hebben wij
wel, bij ons komt de man uit
Spanje met alles erop en er
aan, maar die hulpmiddelen
zijn niet eens nodig om zijn
bestaan te erkennen.
Nog ver voor de feestelijke
intocht kwam ik in een
buurtwinkel waarvan de eta
lages leeg waren. Met veront
rustende berichten in het
hoofd over kerstkolderende
middenstand peilde ik:
'Klaarmaken voor de kerst?'
Alsof ik met de roe werd
afgestraft zo hoonden woe
dende ogen en verontwaar
digde stem mij weg:
'Phhhhhhhoe, eerst Sinter
klaas natuurlijk, die gaat altijd
voor.' Beschaamd sloop ik
weg met mijn zakje miezerige
motteballetjes om katten uit
de bloembollen te houden
een aankoop die niet in ver
houding stond tot de dank
baarheid om zo'n rotsvaste
overtuiging.
Zoals Wim Kan met zijn Cor-
rie op het Leidseplein in Am
sterdam een helaas knul
lig standbeeld kreeg, zo
zou een nationale geldinza
meling gehouden moeten
wórden om Sint Nicolaas in
brons of graniet een vaste
standplaats te geven in Assen,
de stad die in de goedheilig
man bleef geloven en een be-
keringsaktie onder afvallige
Nederlanders begon. Met suc
ces. Cadeaupaleizen die ons al
weken geleden bedolven on
der groen-rode folders vol
jinglebell-kerstsfeer zien op
eens, geschrokken, Sinter
klaas weer staan en haasten
zich alsnog wat met Pieten en
mijters versierde aanbiedin
genbriefjes in onze bus te
stoppen. Goed zo.
Eén grote angst blijft, want
zakendoen is vooruitkijken en
de dino-rage lijkt nu al over
het hoogtepunt. Stel je voor
dat over eindeloze vlaktes vol
berenvolken, langs onafzien
bare rijen konijnen, honden,
muizen en ander pluizigs, ach
ter hemelhoge bergen bizarre
beestachtigen in gemeen-gifti-
ge kleuren opeens de trouwe
schimmel wordt ontdekt: 'Hé
lief wit paardje, dat hadden
we nog niet.'
Bij voorbaat boycotten, want
Sints paard in handen van het
speelgoedwezen zou beteke
nen dat via zijn eigen rijdier
Sint Nicolaas de poten onder
zijn bestaan zouden worden
weggeknuffeld.
Junior: Paps wie Pierlala?
Senior: 0 nee, asjeblief, zeg!
Begin ik net aan m'n krant en
daar kom jij weer met een van
jouw rotvraagjes. Pierlala,
waar haal je dat nou weer
vandaan?
Junior: Achter op uw krant,
paps. Daar staat een grote
kleurentekening van potscher
ven. Op de onderste rechts is
een oog getekend en daaron
der Pierlala.
Senior: Wat zeg je nou! Achter
op mijn krant. Gut, ja, je hebt
nog gelijk ook. Requiem voor
Pierlala, van Tom Thijne. Op
lage 30 ex. Voor abonnees van
De Groene 500,-.
Junior: Heeft oma mijn teke
ningen nog bewaard, die ik bij
haar thuis heb gemaakt, vóór
ik naar school moest?
Senior: Ja, die heeft ze nog
allemaal, hoezo?
Junior: Kan ze daar ook
500,- voor krijgen? Potscher
ven met één oog er in zijn er
ook bij. Ik wist toen niet dat
die Pierlala heten. Wat bete
kent requiem?
Senior: Dat is een mis voor de
zielerust van een overledene
en Pierlala is dood, dat wel,
maar wie dat nou was, weet ik
ook niet. Heb je al in Van Dale
gekeken?
Junior: Ja, die zegt dat Pierla
la de held was uit een bekend
liedje: 'Pierlala lei in de kist,
al met z'n billekens bloot.'
Senior: Klopt. Dat heb ik oma
vaak horen zingen, toen ik zo
oud was als jij nou en opa
noemde iedere magere_ kwibus
Door John O'Mill
die er duf bij liep of zat: een
dooie Pierlala.
Junior: Niet alleen opa. Ook
Ina Boudier-Bakker.
Senior: Wat zeg je nou? Ina
Boudier-Bakker.
Junior: Dat zeg 'ik' niet, dat
zegt Van Dale. Uit een roman
van haar geeft hij de zin: een
ernstige, saaie jongen, zo ma
ger en lang dat ze hem bij
haar thuis de dood van Pierla
la noemden. Dat je een lange,
saaie jongen Pierlala noemt
snap ik nog wel, maar waarom
vergelijk je iemand met de
dood van een ander?
Senior: Goeie vraag voor jouw
leraren op school. Ik zou het
niet weten, als sloeg je me
dood.
Junior: Welke dood, paps, die
van Pierlala of van Ieperen?
Senior: Dood van Ieperen?
Junior: Ja, op uw verjaardag
vertelde oom Camiel dat ie in
een coupé had gezeten met een
vent die er bij zat als de dood
van Ieperen.
Senior: Vraag er dat meteen
maar bij op school; ik heb net
je schoolgeld gegireerd.
ö'WMi
ZWERFKINDEREN zijn
niet reddeloos verloren,
zo blijkt uit een onder
zoek dat vorige week is
aangeboden aan minister
d'Ancona. Als alle in
stanties de krachten bun
delen, helpt dat verras
send veel thuisloze jon
geren prompt aan een
kamer, een baan en ge
zonde sociale contacten.
Vooral de aanpak van de
zogenoemde T-teams in
Rotterdam, Den Haag en
Utrecht werkt verbluf
fend. De lotgevallen van
vier thuisloze jongeren,
die afhankelijk zijn van
zo'n Thuislozen-team.
Door John van Oppen
DE VADER van Mechmed zette
zijn 'luie' zoon, die maar geen
werk kon vinden maar wel tijd
had voor nachtelijke fuifjes, een
pistool tegen de slaap en sprak
in het Turks: „Als je morgen
weer thuiskomst met de bood
schap dat je geen werk hebt,
schiet ik je dood."
Mechmed (18) schrok daar zo
van, dat hij de volgende ochtend
uit zijn geboorteplaats Lelystad
wegvluchtte. Hij had drie jaar
eerder meegemaakt dat zijn
oudste broer een andere broer
doodschoot. „Dan zeg je niet dat
het onmogelijk is dat een vader
zijn kind vermoordt."
Hij is nu te vinden in de kroch
ten van Utrecht, de stad die in
de wintermaanden meer nog
dan Amsterdam toevluchts
oord is voor jonge zwervers.
Geen winkelcentrum dat zo be
schut tegen wind, vrieskou en
aangapers als Hoog Catharijne.
Sleep-in
's Avonds staat Mechmed in een
van de steegjes die uitkijken op
het Jansveld. Vanaf dat plekje
kan hij én de sleep-in zien, én de
straatklok die vanaf de Voorstad
de tijd aangeeft. Dat is een be
langrijke combinatie, want pre
cies om negen uur klikt de poort
van de sleep-in van het slot. Dan
sprinten de daklozen uit alle
portiekjes naar voren. De eerste
45 kandidaten kunnen voor 7,50
een bed voor de nacht en een
boterham krijgen, de rest heeft
pech. Moet zich maar zien te
redden ergens in de spelonken
rond Hoog Catharijne.
Mechmed had al zo vaak aange
klopt bij arbeids- en uitzendbu
reaus, dat hij geen enkele hoop
meer had op werk toen zijn
vader hem bedreigde. En een
baantje via het JWG (Jeugd
Werk Garantieplan) kon hij wel
schudden, nadat hij op de toege
wezen werkplaats bonje had ge
kregen met zijn directe collega,
ook een lasser. Hij was al die
rotopmerkingen en vunzige
grappen over Turken beu gewor
den. Had erop los geslagen en
kon zijn biezen pakken. Vader
kwaad.
Paspoort
Mechmed blijft in leven met de
honderd gulden die een leraar
van zijn oude lbo hem heeft
gegeven. Hij wordt niet vrolijker
van het verhaal dat Abdou hem
vertelt. Abdou (16) is geboren in
Marokko maar woonde 15 jaar
in Geleen. Hij husselt al drie
weken in Utrecht. Dacht slim te
zijn door bij de gemeente een
woning te vragen en te zeggen
dat-ie twintig was. Maar hij kon
zijn paspoort niet laten zien. Dat
lag thuis en daar kan-ie voorlo-
Zwerfjongeren bij de Utrechtse sleep-in.
pig echt niet meer komen. Hij
kan slechts zijn naam noemen en
toegeven dat hij de Marokkaanse
nationaliteit heeft. Maar dan
willen ze zijn verblijfsvergun
ning zien. Die heeft-ie niet. Dus
denken ze dat-ie illegaal in Ne
derland zit. „Als de politie me
oppakt, zetten ze me het land
uit", zegt hij met een accent dat
onnavolgbaar is voor iemand die
nietin Geleen is opgegroeid.
Maar weten ze bij Justitie veel...
Michel Eras, een Nederlandse
jongen van 19, kijkt niet op van
de verhalen van de Mechmed en
Abdou, Zo kan-ie er nog wel tien
zwerfjongeren bij halen. Michel
struint al twee jaar door Hoog
Catharijne en kent de nieuwko
mers allemaal. Hoe het bij hem
begon? Hij blowde te graag, flip
te op school, jatte geld van zijn
ouders, 'deed dinger die nog veel
erger zijn' en verborg zich uit
schaamte en angst in de grote
stad.
De eerste avond was hij zo moe,
dat hij op het station tegen een
paal in slaap viel. Hij werd wak
ker omdat een junk het gouden
kettinkje van zijn hals probeerde
te rukken. De tas met kleren was
toen al verdwenen.
Met winkeldiefstallen, autokra
ken en dealen van harddrugs
bleef hij twee jaar overeind in
een schimmige wereld. Vorige
maand, bij het invallen van de
winter, zoch hij weer hoop in
zijn leven en stapte naar de
politie: „Ik wil niet in de bak
maar aan de bak. Help me. Ik
ben nu al zo ver, dat ik iemand
op het hoofd kan meppen die bij
de pin-automaat geld opneemt."
Bloedspatten
De politie schakelde het T-team
in. Vier weken later heeft zijn
'buddy', Jan Adelmund, lange
gesprekken gevoerd met de
ouders van Michel. Woensdag
gaan ze er samen naar toe en
dan ziet Michel zijn ouders weer
voor het eerst sinds twee jaar,
voor een verzoeningsgesprek. Bij
het AZU, het Academisch Zie
kenhuis Utrecht, krijgt Michel
volgende week een baantje, als
patiëntenvervoerder.
Loopt het
goed, dan kan-ie inschrijven
voor de opleiding A-verpleeg-
kunde. Met interne opleiding
nog wel. Dan hoeft Michel ook
niet meer te overnachten in de
sleep-in, waar-ie gruwt van de
bloedspatten op de wc-bril en de
heroïnespuiten die vergeetach
tige junks achterlaten onder de
matras. Andere huisvesting, dat
is het enige wat nog niet gelukt
is in de tijd dat het T-team hem
onder handen heeft.
Dan is Edo Wattimena, de
18-jarige zoon van een van de
Molukse bezetters van de Indo
nesische ambasade in Den Haag,
nóg beter af. Maar hij is dan ook
al de volle twaalf weken door
het T-team gestimuleerd. Edo
heeft nu een kamer, een vaste
foto do visser
vriendin met kind, mooie toe
komstplannen en vanaf vandaag
een baantje als nachtportier in
een hotel.
Fouten
Wie had dat gedacht, drie maan
den geleden, toen Edo op een
regenachtige zomerdag kokhal-
stzej;u|,i}qven de vuile wc-bril in
de sleep-in stond. Na een half
leven in internaten zat hij volle
dig aan de grond. Als 13-jarige
raakte hij gebrouilleerd met zijn
vader, die zich altijd maar weer
op de borste klopte met 4
belegen bezettingsverhaal
twintig jaar terug. Edo werd 14
goed van die mystieke verhalt;
over de RMS en het idee-fa®®
een eigen Bounty-paradijs
aarde. Hij vond dat de Moluks
gemeenschap dezelfde fout®
maakte als een religieuze
en slaafs een dwaallicht v
Daardoor kunnen de échte p®.
blemen, die hier en nu ondei
Molukkers bestaan, nooit effec-
tief bestreden worden.
De hechte Molukse gemeenschap
was geschokt door de heilij.
schennis van Edo, de Nederland-
se werkgevers zaten niet
springen om een Molukse inter
naatsjongen. Hij zat in de goot.
Totdat hij het T-team vond i
Jan Adelmund zijn 'buddy1
werd.
„Ik ben eruit", weet Edo.
concentreer me nu op mijn eij
kracht en mijn sterke punten,
krijg werk en ga in mijn vrijt
tijd de sociale academie v
Zodat ik alle rot-ervaringen kas
ombuigen in het voordeel vat
mezelf en mijn Molukse gei
schap." Zijn (gescheiden)
ziet hij nog steeds niet, maarzijs
moeder in Barneveld, zijn zus
sen, ooms en tantes hebben heir,
alweer in de armen gesloten.
Wanhoop
Mechmed en Abdou kijken me;
grote ogen naar Edo, de jonge
die vijf jaar probleemgedrag ver
toonde en menig kinderrechter
tot wanhoop bracht. Waren zi]
maar aan de beurt bij het 1-
team! Maar het programma zit
vol. De vijf mentoren hebber
ieder al vier zwerfjongeren on
der hun hoede en het 'netwerk'
met name het arbeidsbureau en
de woningcorporaties, kunts
een grotere toestroom niet ter-
werken.
Mechmed en Abdou zuilen n<
een maandje moeten blauwbek
ken. Abdou telt zijn laatste
tjes. Mechmed zinkt in gepeins:
„Als m'n vader me vindt..."
Toeschouwer mag zelf zijn conclusies trekken
Breda - Stadsschouwburg.
'Joko' van Roland Topor door
De Blauwe Maandag Compag
nie. Bewerking en regie: Luk
Perceval. Gespeeld door o.a.
Peter Van den Begin, Els Dot
termans en Gilda De Bal. Ge
zien op zaterdag 27 november.
20-23 december in Gent, 5-8
januari in de Bourla-schouw-
burg in Antwerpen.
Door Marjan Mes
Hoe een onschuldige jonge
man wordt vernederd door
zijn door religie, seks en ge
weld geobsedeerde omgeving;
regisseur Luk Perceval en
zijn Blauwe Maandag Com
pagnie lieten het in de voor
stelling 'Joko' zien in de vorm
van een woest waterballet.
Een orgie van een groepje klein
burgerlijke Vlamingen, die als
monsters tekeer gaan tegen de
onschuld in hun midden. Maar
die met al hun woeste agressie
minstens zo eenzaam zijn als hij.
Als inspiratiebron diende de bi
zarre tekst 'Joko' van de Franse
absurdist Roland Topor, waarin
een hulpeloze vrijgezel plotse
ling door twee figuren op de rug
wordt gesprongen en later vast
geketend zit aan een hele groep
congresgangers. Tijdens het re
petitieproces is die tekst vrijwel
naar de achtergrond gedrongen
en moest plaats maken voor een
persoonlijke interpretatie van de
spelers, losjes bijelkaar gehou
den door de regisseur en de rit
mische lichaamstaal van choreo
grafe Ria De Corte. Uit de tekst
werd nog slechts hier en daar,
vrijwel onbegrijpelijk, geciteerd.
Een geluidsband met onder meer
verwijzingen naar nazisme en
katholicisme en enorme beeld
projecties van menselijke verloe
dering droegen bij tot associatief
bewegingstheater waaruit de
toeschouwer zijn eigen conclu
sies mocht trekken.
De lange magere Peter Van den
Begin speelde Joko heel knap,
met een atletische lichaamsbe-
heersing en een expressieve mi
miek. Eerst nog proberend om
zich aan te passen door het met
een tuinslang vullen van emmers
water. Later werden die emmers
hem naar het hoofd geslingerd
en werd hij over een drijfnatte,
spiegelgladde speelvloer meege
sleurd door schreeuwende en ob
scene taal uitbrakende mannen
en vrouwen. Tenslotte werd hij
in bespottelijke vrouwenkleren
gehesen en met een kolossale
taart met kaarsjes bekroond, al
leen nog verbazing uitdrukkend.
Het geren en geschreeuw van de
kitschig aangeklede figuren
werkte mij vooral op de lach
spieren. Dat Joko uiteindelijk als
een Christusfiguur omhoog werd
gehesen, was daarna voorname
lijk pretentieus. Op de zeer ge
dreven acteurs zal het voorberei
den van 'Joko' wellicht een the
rapeutische werking hebben ge
had.
De bezoeker hoefde zich niet te
vervelen, maar werd door het
gebrek aan duidelijke bedoelin
gen toch enigermate teleurge
steld.
Door Rinze Brandsma
„IK GELOOF er nog steeds
in", zegt rabbijn Avraham
Soetendorp, Nederlands
voorzitter van Green Cross
International. Maar hij moet
toegeven dat 'de dingen mij
niet snel genoeg gaan, dat ik
mijzelf moet inhouden, als
ik eerlijk ben'.
En WD-Kamerlid Erika
Terpstra, secretaris-penning-
meester van de Nederlandse
tak, zegt 'het ongeduld best te
begrijpen'. Maar, zeggen bei
den, de jonge organisatie moet
haar tijd krijgen om van de
grond te komen. 'Er wordt nu
gewerkt aan een stevig funda
ment. Anders wordt het Green
Cross een doodgeboren kindje.'
Intussen bedreigt een chronisch
geldgebrek de uitgroei van Mi-
chail Gorbatsjovs geesteskind.
Hooguit tot medio volgend jaar
heeft de organisatie genoeg
geld om de salarissen te betalen
voor de handvol personeelsle
den. Inclusief dat van de in
oktober aangestelde directeur
van het in Den Haag gevestigde
hoofdkantoor. En dat van de
directeur in het andere, Zwit
serse hoofdkantoor.
Stil
„De fondswerving moet nog op
gang komen", zegt voorzitter
Soetendorp. „Wij draaien nu
alleen nog op bijdragen van
Amerikaanse, Japanse en Zwit
serse particulieren en de Post
codeloterij. Voor de voorberei
ding heeft Nederland eerder al
een kleine twee miljoen gulden
gegeven. Op geld van overhe
den hebben we alleen nog voor
uitzichten. Voor april hebben
we dat wel nodig. Maar daar
voor moeten eerst concrete pro
jecten opgestart worden. Lan
den als Nederland, Zweden,
Noorwegen en Zwitserland wil
len wel bijdragen, maar wach
ten op andere landen."
In mei kwam de voormalige
president van de Sowjet-Unie
Gorbatsjov het Haagse hoofd
kantoor, de statutaire zetel van
het Internationale Groene
Kruis openen. Met zijn vrouw
Raisa nam hij daarna in de
Gorbatsjov, Lubbers en andere prominenten bij de opening
van het Green Cross-hoofdkantoor in mei. foto archief de stem
binnenstad zijn favoriete 'bad
in de menigte', liet zich toejui
chen en straatmuzikanten voor
hem spelen. Daarna bleef het
stil in en om het klassieke pand
met het mooie houten bord aan
de Lange Vijverberg, op een
toplocatie naast Hofvijver.
De vestiging in Den Haag was
Gorbatsjovs persoonlijke keu
ze. Volgens Erika Terpstra was
dat omdat ons land goed ligt in
de Noord-Zuid relatie, wat be
treft milieubewustzijn en mi-
lieu-activisme ver vooruit is en
'uit waardering voor de rol die
Lubbers gespeeld heeft in het
krijgen van de Nobelprijs'. De
gemeente Den Haag stelde de
huisvesting gratis ter beschik
king. Maar zo royaal was dat
gebaar ook niet, want vanaf 1
januari moet huur betaald wor
den.
Al bij de start uitten gevestigde
milieuorganisaties hun twijfels
over de nieuwe club. Krijgen
die gelijk, nu het Green Cross
nog niets van zich heeft laten
horen? Soetendorp: „Ik denk
het niet. Maar het is wel moei
lijk een internationale organi
satie op te bouwen die in staat
is milieubewustzijn om te zet
ten in concrete werkzaamhe
den, naast alles wat overal op
de wereld op milieugebied al
gebeurt. Het was een visioen,
de organisatie is nog in op
bouw."
Soetendorp en Terpstra zijn de
twee Europese leden van het
Wereldforum van Spirituele en
Parlementaire Leiders over het
Voortbestaan van de Mens (het
'Global Forum'). Uit die sinds
1988 bestaande moederorgani
satie, een soort 'wereldgeweten'
van tweeduizend vooraan
staande lieden uit de wereld
van politiek, religie, media, we
tenschap en kunst werd het
Green Cross International ge
boren. Dat gebeurde na een
conferentie in Moskou waar
Gorbatsjov, toen nog president
in het Kremlin, bij betrokken
was. Zijn idee was een organi
satie op te richten verwant aan
het Rode Kruis, maar dan om
bescherming te geven aan de
aarde.
Toerisme
Begin dit jaar bleek dat in
Genève december 1992 het
World Green Cross was opge
richt, een verwante club met
andere mensen. Om elkaar niet
te beconcurreren werd gefu
seerd. Zo kwam het tot twee
kantoren: de statutaire hoofd
zetel waar nu de Nederlander
Bert Jan Krouwel directeur is
en het Green Cross-kantoor in
Genève met Roland Wiederkehr
als directeur. Het Haagse kan
toor, met op dit moment twee
mensen, heeft als taak onder
wijsprojecten te gaan begelei
den, het Zwitserse is meer ge
richt op de praktijk: preventie
van en hulp bij milieurampen.
Nee, concrete projecten zijn et
nog niet, zegt voorzitter Soe
tendorp. „Het is voorzichtig
opereren, we kunnen nog niet
naar buiten treden." De werk
groep, met daarin Wouter van
Dieren, lid van de Club van
Rome, ontwikkelt projecten. In
januari zal het curatorium een
selectie maken. Gedacht wordt
bijv. aan het tegengaan van
milieuschade, veroorzaakt door
het toerisme.
Hoeveel geld jaarlijks nodig is
voor de organisatie zeggen
Terpstra en Soetendorp ('een
kleine twee miljoen dollar, ge
loof ik') niet precies te weten.
„Ach", zegt bestuurslid Erika
Terpstra over het fraaie pand
van Green Cross, „we hebben
daar alleen maar het souterrain
en de begane grond gekregen
En er is een werkkamer voor
Gorbatsjov, inderdaad. Die is
een keer in Den Haag geweest
en komt in januari of april
weer."
Bij Greenpeace wordt wat la
cherig gereageerd op de stilte
rond Green Cross. Woordvoer
ster Franscé Verdeuzeldonk:
„Veel tam-tam bij de opening,
veel grote namen, maar verder
hebben we er niet veel van
gemerkt. Er zijn wereldwijd
sinds mei zoveel dingen ge
beurd met gevolgen op milieu
gebied, zoals Gatt, Nafta en de
olierampen. Daar hadden ze
best wat aan kunnen doen/
Angst
Het Green Cross bijt Green
peace niet, vindt ze. „Wij kro
nen elkaar versterken." Alleen
zou het Green Cross dan niet
sponsoring uit het bedrijfsleven
moeten aanvaarden, want hoe
onafhankelijk ben je dan nog.
Die angst is niet terecht, is net
verweer van Soetendorp en
Terpstra. „Wij hoeven nie
meer tegenover het bedrijfsle
ven te staan. Er komt daar oo
een cultuuromslag." En voor
het overige: „Greenpeace was
na een half jaar ook nog met w
organisatie die ze nu is. En n
Internationale Rode Kruis be
staat al zo'n 150 jaar."
Van onze verslaggever
Deventer - Plaatselijke
schouwen het resultaat
meenteraadsverkiezinger
een duidelijke 'beloning'
fing' voor hun persoonli
neren.
Ze denken dat die uitslag
paald wordt door landelij
die ze zelf niet in de hand h
Zo denken althans alle rac
zeven grote Nederlandse gc
Van onze Haagse redactie
Ede - In een laatste
overtuigen, heeft de C
offensief ingezet voor o
Premier Lubbers, mi
Hirsch Ballin van Justit
partijvoorzitter Van Velze:
pen de CDA-senatoren op
de nieuwe regels te stemme
Hirsch Ballin was, in een v
gesprek met de Telegraa:
hardst. „Als we stranden,
dit afbreuk aan de geloof
digheid van de christen-c
cratische beweging," zei hij
gens hem zal er onder de
Van onze Haagse redactie
Den Haag - Minister De
(Sociale Zaken) verwacht c
lonen deze eeuw niet meer 2
stijgen. Voorzover er spra
van groei moet het geld be
worden aan uitbreiding v:
werkgelegenheid.
Dat zegt de bewindsman r
interview met het da
Trouw. Volgens de Vries m
we accepteren dat de welv;
groei in Nederland voor de
viduele burger op is.
De Vries: „Elders ontstaat
we welvaart. We moeten e
nen dat dat ook het gevolg i
door ons zelf gewenste t
verdeling van de mondiale
vaart."
De Vries blijft een tegensti
van het verlagen of afsch
van het minimumloon. Ni
verkiezingsprogramma van
partij dit punt opnieuw
opgenomen, stelt De Vries
deze discussie teveel een sy
lisch karakter krijgt.
kwestie heeft een lading g
gen die niet door het onder
gerechtvaardigd wordt. Ten
natuurlijk bereid bent om 01
uitkeringen te verlagen,
daar hoor ik weinigen over.'
Binnen het CDA is inmiddel
beweging op gang gekome:
de verlaging van het minir
loon uit het verkiezingsprog
ma te schrappen. In een ij
view zaterdag met het Fi
cieele Dagblad liet CDA-fra
voorzitter Brinkman door
meren niet per se aan dit pi
wil len vasthouden.
ROME IS OM. Dat mo
bisschopsbenoeming in N
vroegere benoemingen pc
eerder in rechtzinnigheid
geïnteresseerd waren, de
Rotterdam zijn van een an<
De twee nieuwe bissch
Monseigneur Wiertz is een
ln het pastoraat, bisschop
ep emotie gerichte indr
bestuurder.
De behoeften in beide bisc
zocht na een lange perioc
persoon die met charisma
tiekanalen zou kunnen ope
in Rotterdam heeft het or
ontreddering en verwarrii
functionaris moet de sche
heid creëren. Daarvoor is
Luyn, die zowel binnen zij
se kerkprovincie bewezen
fen te beschikken, is zo ic
een voorkeur heeft voor c
[Jjeakt hem alleen nog mat
Met zijn eerste woorden
bewijst hij de lijn die ingez
van de Nederlandse biss
fekenen. Verbazing wekt
bmina'-rapport herkennen
Met pater Van Luyn is er n
Oeroeps'-theoloog in de
benoemd. De daar gewens
"e opvolging van bisschc
nemen rol in de conferei
worden. Als er enig gelool
*an de nieuwe Bredase bi
komd worden,
gezien de twee recente be
R ®®s- De benoeming van
w? >$am is de bevestigii
en Gijsen ingezet is. Het
P een figuur van nuance
