IVIinervois maakt historie
ooit'
ij RTL5
fijnschuur van Frankrijk schakelt met succes om naar Grand Cru
>p leerstoel
Irabant'
Wijnboeken worden steeds zakelijker en informatiever
D4
Italië verdedigt goede
wijn met zwaar geschut
i ste uitzending
Elvis
naar
Breda
INOVEMBER 1993
In voelt zich naar eigen
I. Niet louter omdat zijn
ïkort zijn verbroken, ook
lend naar zijn zin heeft bij
Jsr maakt hij voor de serie
locumentairereeks 'Achter
rit RTL 5 de eerste afleve-
lokkenheid bij kinderporno-
laken. „Zelfs de rechercheurs
raren verbijsterd over de din-
Vn die ze tijdens dat onder-
oek tegenkwamen. Dat
haakte de journalist in me
lieuwsgierig", zegt hij.
J)e zedenpolitie verzocht Fre-
luin in het programma beel
den van kinderporno te tonen
lm zo de ernst van de situatie
|e verduidelijken. „Pas op het
aatste moment zal een besluit
vorden genomen", vertelt
frequin, die zegt het verzoek
van de politie wel te begrij
pen. „Veel mensen denken bij
kinderporno nog steeds aan
Ihuppelende blote kindertjes
pp het strand. De werkelijk
heid is gruwelijk anders. Ik
heb er zelfs een nacht niet van
kunnen slapen. Het is daarom
Inog steeds de vraag of we de
Ikijker met zoiets moeten con
fronteren."
Ms RTL5 besluit de beelden
luit te zenden, zullen ze minder
Idan een minuut in beslag ne-
Imen. De politie zal in dat
Igeval een toelichting geven.
Il 'Five Reports: Achter geslo-
I ten deuren', RTL5,20.55 uur
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1993
pt rechercheurs die jagen op
FOTO HENNY MILTENBURG
iDen Bosch is gisteren benoem*
3e nieuwe leerstoel 'Cultuur ia
Jniversiteit Brabant (KUB) in
Stichting Brabants Heem, wordt
Wetenschappen. Nissen zal er één
Iderzoek doen naar de Brabants!
tHet is de cultuur van de gewone
Jeleving en volksverhalen", verdui
Nijmegen. Hij promoveerde o]
vederdopers'. De Limburger Nisser
J universiteit van Nijmegen en aan
|h.
poor Hein Sluijter
De streek Minervois in het
zuiden van Frankrijk is
„iet alleen beladen met
historische gebeurtenissen
en met de tastbare over
blijfselen daarvan, er
wordt momenteel ook his
torie gemaakt. Wijnhisto-
rie.
Met in het westen als de
cor de middeleeuwse stad
Carcasonne waarvan de
oude muren en kantelen
nog geheel in takt zijn en
zo'n dertig kilometer ver
derop in het oosten het
tweeduizend jaar oude
dorp Minerve, worden hier
anno 1993 schitterende
wijnen tevoorschijn geto-
yerd. En dat is nieuw.
Vijftien jaar geleden nog hadden
de wijnen van de Minervois wei
nig te betekenen. Ze werden wel
in geringe hoeveelheden in fles
sen verkocht en zelfs geëxpor
teerd, maar dat stelde nauwe
lijks iets voor. Het overgrote deel
ms bestemd om ver van de
geboortegrond, zonder ooit een
fles gezien te hebben, oneervol
ten onder te gaan als mengwijn.
De wijnen werden opgekocht om
versneden te worden met andere
wijnen die notabene zelf vaak al
een trapje hoger op de kwali-
ieitsladder stonden. Het gebied
was de wijnschuur van Frank
rijk. Langzaam maar zeker ech
ter ging het roer om.
In plaats van veel, héél veel
slappe anonieme wijntjes begon
de streek hier en daar betere
wijnen te produceren. In de
achtiger jaren kregen steeds
meer boeren het inzicht, dat
voortbestaan in een wereld waar
de consument steeds kundiger en
kritischer werd, niet langer ge
zocht moest worden in een hoge
opbrengst, maar in aanzienlijk
'mindere hoeveelheden met tege
lijkertijd een hogere tot veel ho
gere kwaliteit.
En mi, in het najaar van 1993,
wordt serieus overwogen om of
ficieel een Grand Cru voor som
mige wijnen in te stellen. Net
zoals je die bijvoorbeeld in Bor
deaux hebt. Met overigens een
daarbij behorend prijskaartje.
Tot nu toe is een fles Minervois
bijna altijd goedkoop. De meeste
dessen zitten nog onder een tien
tje. Ik herinner me dat ik in 1974
in een supermarkt een doos met
twaalf flessen rode Minervois
kocht voor 30,69. En de
twaalfde fles gratis. Dat was
voor 2,79 de fles. Ook voor die
tijd was dat belachelijk goed
koop. De kleur van de wijn was
mooi. Heel dieprood. Maar in de
mond liet de harde en stroeve
wijn het eigenlijk afweten. Al
thans achteraf bezien. Wist ik
veel. Zo'n twintig jaar geleden
werd ik nog niet gehinderd door
wat meer kennis en kieskeurig
heid op het gebied van wijn.
Vertikaal
Hier manifesteerde zich duide
lijk nog de oude, klassieke kwa
liteit van slurp-en-slobber-Min-
ervois. Maar zo is het wel begon
nen. Een vertikale proeverij in
Carcassonne, waarbij steeds een
zelfde wijn van een ander jaartal
geproefd werd, maakte de op
gang van een pretentieloze wijn
naar ware kwaliteit op een ver
rassende manier duidelijk.
De wijn was een rode van Cellier
Lauran Cabaret, cuvée Jordane.
Weliswaar daalden we niet ver
der af dan tot 1979, maar toch
kon je de jongste geschiedenis
van de Minervoiswijn hierin vol
gen. Met als startpunt 1992 gin
gen we steeds een jaartje verder
terug in de tijd. Tot aan 1985
waren er overeenkomsten in de
structuur.
Daarna veranderde die gaande
weg en begonnen er harde trek
jes te komen. Afgezien van oxy-
datieverschijnselen kon je in de
wijnen tot en met 1979 proeven
dat er andere druive-rassen wa
ren gebruikt dan wel dat de
melange van die rassen anders
van samenstelling was. Minder
goed. Die van 1979 kwam nog
het dichtst in de buurt van die
slobberslok uit 1974, maar was
al veel beter in elkaar gezet.
Gouden greep
Zo kon je proefondervindelijk de
ontwikkeling van de appellation
(sinds 1985 is de wijn uit de
Minervois toegelaten tot de
hoogste kwaliteitsklasse, de Ap
pellation Cöntrolée) en het op
klimmen in kwaliteit volgen.
Voor de wijnen van 1985 moet er
dus een gouden greep gedaan
zijn toen de melange van de
rassen voor dat jaar werd vast
gesteld. Het was ook goed te
merken, dat er al enkele jaren
Isley Fanclub haalt twee begeleiders
Chip in Breda voor een herdenkings-
Iber. Het zijn drummer D.J. Fontans
esley in zijn eerste jaren bijstonden
tv-show van 1968, toen de King in
usici mee en de Engelsman Bloomer
die deze keer 'Back to the Fifties
om 12 uur en eindigt om 20 uur.
id 13 uur het podium en daarna
s on Tour', 'The Complete Dorsey
loha from Hawaii'.
-Roxy 2 - 18.45 en 21.30 u. RismS
sun.
ROOSENDAAL
-City 1-2-3
18.30 en 21.30 u.The firm-
18.45 en 21.30 u. Jurassic.park.
18.45 en 21.30 u. The piano.
GENT
- Decascoop U„A
14.30, 17. 20 en 22.30 u. Har
ulo' 17, 20 en 22.30 u. -RisinS
1A30, 17, 20 en 22.30 u. Jurassic
HJSO, 17, 20 en 22.30 u. The
HJMbrL 20 en 22.30 u. Ad Fun-
dum.
14.30 u. Homeward bound
14.30, 17 en 20 u. The firm.
22.30 u. In the line of fire.
14.30,17, 20 en 22.30 u. Dave.
22.30 u. Sliver.
17 en 20 u.The fugitive.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The age
innocence.
14.30 en 17 u. The piano (za.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Fixing 'he
shadow.
22.30 u. Oeroeg.
20 u. The vanishing.
20 u. Farewell to my concubine
THEATER
HULST f BDS:
- Den Dullaert - 20.15 u. Ste
'Tussen liefde en leegte
'De Minervois is jarenlang een gebied geweest waar bulkwijn
ndaan kwam. Tegenwoordig gebeuren er in kwalitatief opzicht
iele aardige dingen. foto's de stem
aan vooraf waren gegaan waarin
duidelijk aan de kwaliteit ge
dokterd was. Er was toen met
het rooien van rassen die een
zeer hoge opbrengst van infe
rieure kwaliteit leverden, al be
gonnen en er waren toen al de
eerste edeler variëteiten aange
plant. Met het klimmen der jaren
waren de wijnmakers steeds se
lectiever geworden.
Een goede Minervois is anno
1993 een soepele, elegante wijn
die naar fruit en kruiden ruikt.
Grand Cru
En dan nu een Grand Cru.
De bekroning met een Gran Cru
is vooral een kwestie van het
syndicaat Cru Minervois, voluit
geheten Syndicat pour la Défen--
se et la Délimitation du Cru
Minervois, gevestigd in de be
stuurlijke hoofdstad van het ge
bied, Olonzac.
Jean-Louis Reffle is daar pro
duct-manager. Hij ziet die
Grand Cru helemaal zitten. Al
beseft hij heel goed, dat alles
natuurlijk afhankelijk is van de
wijnboer.
„In de afgelopen jaren hebben
we er hard aan gewerkt om te
weten te komen met welke drui-
verassen we hier het beste kun
nen werken. Goede gronden en
een uitstekend klimaat hadden
we al. Het is eigenlijk te gek, dat
hier vroeger alleen maar rommel
werd gemaakt. Alle voorwaar
den voor prima kwaliteitswijnen
zijn hier aanwezig, maar nie
mand die het zag of het wilde
zien".
Als bewijs dat de wereld de
inmiddels goede Minervois-wij-
nen begint te ontdekken, noemt
hij de export. Tien jaar geleden
ging slechts 10 procent het land
pit. Nu is dat percentage geste
gen tot meer dan 50. Dat heeft
volgens hem alles te maken met
gestegen vakkennis maar vooral
ook met de keuze van de drui-
vesoorten.
Geheim
„We werken vooral met Syrah,
Mourvèdre en Grenache. De tra
ditionele Carignan is voor een
groot deel gerooid. Als er van die
druif wat in de wijn gaat, dan
alleen van stokken die ouder zijn
dan twintig jaar. Daar moeten
we het in de toekomst van heb
ben. Van die vier druiven. Dat is
ons geheim. Eind 1994 zijn we
wel zo'n beetje uitgeëxperimen
teerd. Dan zullen de kandidaten
voor een Grand Cru wel tevoor
schijn zijn gekomen"
De Minervois hoort bij de Midi
ofwel bij de Languedoc-Roussil-
lon. Het ligt in het noordweste
lijke deel ervan. In het zuiden
vormt het dal van de Aude de
grens met die andere appellation
waar ook veel van te verwachten
valt, Cötes du Roussillon. Bijna
alle landbouwgrond in de Miner
vois is bedekt met wijnstokken.
Het is zo'n streek waar bijna
iedereen met wijn te maken
heeft. Ruim 18.000 ha zijn met
appellation-wijngaarden bedekt.
Er komen vooral rode wijnen
vandaan. Wit en rosé zijn ver in
de minderheid. En dan zijn er
nog de gronden die de eenvoudi
ger maar eveneens steeds betere
Vin de Pays produceren.
Brandstapel
Temidden en aan de rand van al
die wijngaarden wordt tweedui
zend jaar roemruchte geschiede-
De indrukwekkende Porte Narbonnaise in Carcassone.
nis geschreven. De Romeinen die
vrijwel zeker de wijnstok hier
naar toe voerden, stichtten er
ook het dorp Minerve, waar de
Minervois zijn naam aan te dan
ken heeft. Dat de Romeinen hier
bezig zijn geweest is te zien aan
de resten die zijn overgebleven.
Ooit was ook Minerve het basti
on van de ketterse Katharen
waarvan er vele duizenden in
1210 de dood vonden tijdens een
kruistocht, die was uitgeroepen
door paus Innocentius III. In
datzelfde jaar kwamen 180 Ka
tharen daar op de brandstapel
terecht. Een gedenkteken bij de
kerk herinnert hieraan.
De grootste stad in dit deel van
Frankrijk ligt officieel niet meer
in de wijn-appellation, maar
geografisch hoort die er wel bij:
Carcassonne. De op een heuvel
liggende achthonderd jaar oude
Cité biedt een indrukwekkende
aanblik. De dubbele middel
eeuwse bemuring is geheel in
tact, inclusief twee stadspoorten.
Uit diezelfde tijd, de 12e eeuw,
stammen ook de binnen de mu
ren gelegen basiliek St. Nazaire
en het massieve kasteel Comtal.
Je waant je echt in een andere
tijd.
Dat je geen geharnaste ridders te
paard, vergezeld van langgerek
te jonkvrouwen de stadspoort
ziet uitdraven, maar uitsluitend
slenterende toeristen, wekt ei
genlijk alleen maar verwonde
ring.
De wijngaarden die je ook hier
ziet, dragen de lange naam van
Vin de Pays de Cóteaux de la
Cité de Carcassonne.
Regen
Het is niet goed voor de wereld,
dat er vorig jaar, omstreeks de
oogsttijd voor de blauwe drui
ven, in het hele Minervois-ge-
bied te veel regen is gevallen. De
opbrengst was 20 tot 30 procent
minder en kwam voor het eerst
onder de 200.000 hectoliter.
Maar het syndicaat weet kenne
lijk wat het doet. Juist voor die
92'er moet de kwaliteit gehand
haafd blijven. Het imago uit het
verleden mag niet uit zijn graf
opstaan. De kwaliteitscontrole is
dan ook extra streng. De prijzen
gaan bij een tekort bijna altijd
omhoog en dat is ook hier het
geval. Ook al wordt dat tekort
aangevuld uit de voorraad. In
veel streken elders in Frankrijk
is dat als gevolg van de economi
sche recessie en te grote voorra
den anders.
Reffle: „We merken hier niets
van een economische recessie.
We constateren tot op de dag
vandaag alleen maar groei. En
dat in alle sectoren. Ook naar
Nederland is de export in de
afgelopen twee drie jaar toege
nomen. Zo ook de prijzen".
Overtuigend
Die prijzen zijn inderdaad licht
gestegen. De flessen worden aan
de Nederlandse importeurs ver
kocht voor bedragen tussen de
15 en 50 francs per fles, ruwweg
tussen de 5 en 17 gulden. Omdat
die prijzen nog altijd vaak lager
beginnen dan bij andere Franse
kwaliteitswijnen, komt de pijn
niet zo hard aan. Aan de andere
kant zijn er dus al enkele wijnen,
die boven een tientje uitkomen.
Maar die zijn dan ook inmiddels
van een soort kwaliteit die altijd
betaald moet worden.
En dan zijn ze relatief nog niet
eens echt duur. Wijnen als bij
voorbeeld Chateau Villerambert
Julien, Chateau La Grave,
Chateau Fabas, Chateau de
Gourgazaud, Chateau Laville
Bertrou, Domaine Sainte Eulalie
of Cellier Lauran Cabaret die ik
daar proefde, waren overtui
gend.
Echt heel iets anders dan dat
drinksel uit de supermarkt van
bijna twintig jaar geleden.
Door Hein Sluijter
Het Italië-syndroom bestaat nog steeds in de wijnwereld.
De grootste blunder die wijnexporterend Italië in het
verleden gemaakt heeft, het nadrukkelijk produceren van
veel en vooral goedkope wijnen met een kwaliteit van nul
komma nul, is in de loop der jaren kennelijk een spook
geworden dat boe-roepend telkens weer smalend zijn kop
opsteekt. Ook nu nog.
En dit ondanks alle met succes
afgesloten inspanningen in de
laatste twintig jaar om tot
kwaliteitsverbetering te ko
men en het imago op te vijze
len.
Dat spook hoort er natuurlijk
helemaal niet te zijn. Want de
situatie anno 1993 is in feite
tegen het rooskleurige aan.
Wat Italië nu exporteert is, in
zijn algemeenheid gesproken,
goed en voorbeeldig.
Het resultaat van alle energie
die in het opkrikken van de
kwaliteit is gestoken, kan lief
hebbers gemakkelijk lyrisch
maken. En terecht ook wel. De
klassieke chaos in de organi
satie is aan het verdwijnen.
Dat kon je tien jaar geleden al
constateren en dat heeft zich
voortgezet.
Last
Maar de last van dat spook uit
het verleden drukt kennelijk
toch nog zwaar op de schou
ders van hen die zich oprecht
verantwoordelijk voelen voor
de kwaliteit van de te exporte
ren wijn.
Naast wijn kon je dat gevoel
proeven op een uitvoerige
proeverij in het Amsterdamse
Hilton hotel, georganiseerd
door het Italiaans Instituut
voor Buitenlandse Handel in
samenwerking met het wijn
vakblad Civiltè del Bere. Niet
minder dan 33 vooraanstaan
de Italiaanse wijnhuizen en
hun eigenaren of directeuren,
waaronder de befaamde Mar-
chesi Antinori, waren naar
Nederland gekomen om hun
wijnen te presenteren.
Verontrust
Aan de proeverij gingen twee
inleidingen vooraf. Die van
prof. Mario Fregoni, docent
wijnbouw aan de Katholieke
Universiteit van Piacenza en
die van Ezio Rivella, voorzit
ter van het Nationale Comité
voor de wijnen met een Deno-
minazione di Origine Control-
lata (DOC), vergelijkbaar met
de hoogste Franse kwali
teitsaanduiding Appellation
Contrölée.
Het bleek, dat de proeverij in
Nederland een onderdeel was
van een grote internationale
campagne, opgezet door een
verontruste topleiding van de
overal in de wereld werkzame
Italiaanse Instituten voor Bui
tenlandse Handel, de ICE's.
Ondertoon
Wat Fregoni en Rivella te ver
tellen hadden, had dus een
verdedigende ondertoon. Bei
den gingen er vanuit, dat Itali
aanse wijnen wereldwijd nog
besmet zijn met een slecht
imago. Het is de vraag of zij
deze invalshoek hadden moe
ten gebruiken. Houden zij zo
niet zelf het spook in leven?
Fregoni had het vooral over de
nieuwe wijnwet, waarvan hij
de opsteller is. Vorig jaar is
die wet in Italië van kracht
geworden en nu, een jaar la
ter, moet die zo langzamer
hand zijn eerste vruchten af
werpen. De 'Nieuwe Discipli
ne voor de Herkomst van Wij
nen' is in feite de opvolger van
een uit 1963 daterende wet,
waarin de DOC geregeld werd.
Die wet heeft er dertig jaar
lang voor gezorgd, dat er ver
warring gezaaid werd bij de
consument.
Tafelwijn
Een Vini da Tavola (tafelwijn)
bijvoorbeeld, officieel de laag
ste kwaliteitsaanduiding, kon
heel gemakkelijk in kwaliteit
uitstijgen boven een DOC-
wijn of zelfs een DOCG, de
hoogste kwalificatie met daar
aan toegevoegd 'e Garantita'.
Zo mochten, om maar eens een
greep te doen, twee waarlijke
meesterwerken van Antinori,
de Tignanello en de Solaia,
slechts tafelwijn heten omdat
ze niet voldeden aan de hope
loos tekort schietende DOC-
wet.
Vooral de keuze van de drui-
verassen was oorzaak. Maar
die twee wijnen behoren nu
juist tot de top in de wereld.
Wat ook in de prijs tot uit
drukking komt. Een Tignanel
lo kost de consument 46,95
per fles en een Solaia zelfs
84,60. Geen DOC, maar 'ge
woon' een Vino da Tavola!
Strengheid
De nieuwe wet regelt van alles
en wordt vooral gekenmerkt
door strengheid. Er is ook een
nieuwe herkomstbenaming ge
schapen, de IGT, Indicazioni
Geograficha Tipica. Deze
IGT-wijn komt zo ongeveer
overeen met de Franse Vin de
Pays en vermeldt op die ma
nier bp het etiket naast de
streek van herkomst in veel
gevallen ook de naam van de
enige druivesoort waarvan hij
is gemaakt.
Op de vraag hoe het dan toch
komt, dat er van de DOCG-
wijn Chianti, doorgaans een
voortreffelijke wijn, toch nog
aardig wat in Nederland te
koop is die duidelijk onder de
maat valt, wist Fragoni niet zo
goed raad. Hij gaf toe, dat er
nog bedrijven zijn die de re
gels niet naleven. Hij verweer
de zich met de bede om Italië
de tijd te gunnen de nieuwe
wet te laten uitkristalliseren.
Imago
Rivella legde vooral de nadruk
op het imago van Italiaanse
wijnen. „Helaas," zo zei hij,
„is in het buitenland de ge
meenplaats nog steeds van
kracht dat Italiaanse wijnen
weinig mogen kosten, ook in
Nederland. Onze betere en dus
duurdere wijnen zijn dan ook
nog niet erg bekend. Het prijs
niveau werkt op die manier
remmend op de export en de
verkoop. Onze politiek in het
verleden is fout geweest. Het
is nu, met de nieuwe wet in de
hand, tijd voor kwaliteit."
Ingewijden verwachten wel,
dat Italië een goede weg heeft
ingeslagen. De wijnbouw is in
dit land tenslotte veel belang
rijker geworden nu de graan-
teelt als gevolg van een on
gunstige concurrentiepositie
in de EG op de achtergrond is
geraakt.
D°or Hein Sluijter
fe recent verschenen wijn-
weken hebben één ding ge-
®een. Ze staan bol van pure,
weet op de consument ge
achte informatie. Vaak niet
e®s in verhaalvorm gegoten,
raaar wel zinvol, helder en
duidelijk gebracht. Interes
sant genoeg voor zowel de
Jijnliefhebber met een meer
dan oppervlakkige belang
stelling voor het onderwerp
als voor het grote leger dat
Wader veel poespas gewoon
?P zijn tijd een glaasje wijn
lekker vindt.
kjkt een trend. De lyriek,
;,et andere uiterste, is al veel
■Wger over. Dat is een winst. We
ebben geen last meer van wij-
die als kostbaar geweven
uuweel op de tong liggen, ver-
nigens in de keel verdwijnen
■•e' een indruk van engelendons
a dan de maag wakker kussen
51 uiteindelijk het hele geme
ende lichaam te doorstralen met
en zwoele en weldadige warmte
is op een vroege zomeravond
aar n°g net de laatste vogeltjes
a,j die dag zich bezig houden
et een bij de wijn passend,
gewogen fluitconcert.
0 breng je geen informatie
over. De afgelopen decennia zijn
boeken en artikelen over wijn
veel zakelijker geworden. De
laatste tijd zie je dat steeds meer
uitmonden in een eigentijdse vi
sualisering met veel aparte ka
dertjes, lijstjes, tabellen en illus
traties die hun eigen verhaal te
vertellen hebben. Zonder dat het
rommelig wordt. Je kunt als het
ware op elke bladzijde beginnen
met lezen of kijken: je pikt de
daar afgedrukte Informatie snel
en direct op. Je hoeft niet meer
per se op de eerste bladzijde van
het boek te beginnen. Het gaat
een beetje de kant op van verha
lende naslagwerken.
Wat allemaal niet wil zeggen,
dat je geen goed geschreven ver
halen, al dan niet met humor,
meer zult tegenkomen. Die zul
len er wel altijd blijven. Maar
toch... Het aantal wijnboeken
met een voortdurend doorlopen
de tekst en met hier en daar
illustraties louter als versiering
zonder echt informatief te rijn,
neemt af.
De pas verschenen oorspronke
lijk Nederlandstalige boeken
sluiten allemaal aan bij deze
ontwikkeling. Hubrecht Duijker
heeft zich weer de moeite ge
troost om de lezer een overzicht
te bieden van de vijfhonderd
wijnen die hij het beste vond.
Alle zijn vanaf nu tot en met
1994 onder een tientje in de
winkel te koop. Elke wijn krijgt
een korte, maar doelmatige be
schrijving. In de Wijnalmanak is
ook aangegeven wie die wijnen
verkoopt.
Daarnaast worden per traditie
de jongste trends en andere
nieuwe verschijnselen in de
wijnwereld genoemd. Zoals bij
voorbeeld de sterke opkomst in
de gehele wereld van cepagewij-
nen ofwel variëteitswijnen, die
gemaakt zijn uit één enkele drui
vesoort en die gemakkelijk her
kenbaar zijn voor de consument.
Maar waarmee diezelfde consu
ment zich ook kan vergissen,
omdat die ene soort in een ande
re streek of in een ander klimaat
volstrekt uiteenlopende wijnen
kan opleveren.
Van Duijker verschenen ook de
eerste twee delen van een
twaalfdelige serie over de Franse
wijngebieden, die de naam
'wijn- en fijnproeversgids' mee
hebben gekregen. Die eerste
twee gaan over Elzas en Bour
gogne. Het zijn eigenlijk gespe
cialiseerde reisgidsen met veel
toeristische aspecten en aanbe
volen restaurants en hotels, com
pleet met prijsindicaties. Na
tuurlijk toegespitst op de wijn
uit de streek en ook op interes
sante producenten die te bezoe
ken zijn. Alles verlucht met veel
toepasselijke kleurenfoto's en
kaarten met wijnroutes.
In feite zal de serie een aanvul
ling vormen op de in 1988 ver
schenen Wijn- en Reisatlas van
Frankrijk, die de auteur toen
samen met de Engelse wijn
schrijver Hugh Johnson heeft
opgezet. De boeken over Elzas
en Bourgogne (inclusief Beaujo-
Iais) beloven niet alleen een zeer
informatieve en praktische serie
te worden maar tevens een heel
mooi uitgevoerde. Ze zijn ook
handig in het gebruik, want het
formaat laat toe dat je ze in je
zak kunt steken.
Prisma van de wijn van Karei
Meesters vult een gat in de
markt. Het is een alfabetisch
woorden-en-begrippenboek, dat
in het Nederlands eigenlijk in
deze vorm nog niet bestond. Het
is in ieder geval beter en uitge
breider dan het Wijnlexicon van
Wina Born uit de jaren eventig,
dat toen heel geschikt was.
Meesters heeft overigens niet
naar volledigheid gestreefd,
maar wel naar duidelijkheid. Al
les wat bijvoorbeeld op Bor
deaux betrekking heeft, komt
uitvoeriger aan bod dan wat
Bourgogne te bieden heeft. Toch
worden er nog 24 termen ver
klaard. Dit boek is van dien
aard, dat het regelmatig goed
van pas komt. Zoals ik zelf al
ondervonden heb.
Robert Leenaers heeft een volle
dig geactualiseerde Koopgids
Franse Wijnen het licht doen
zien met als ondertitel 'Ruim 750
wijnen in alle prijsklassen kri
tisch geproefd en duidelijk be
schreven'. Hier dus een andere
invalshoek dan Duijker in zijn
almanak hanteert.
Opnieuw is elke beschreven wijn
voorzien van zijn etiket, een
prijsaanduiding en worden im
porteurs genoemd, ook Bel
gische. Opvallend is dat er wei
nig wijn uit supermarkten en
warenhuizen gekozen is. Dat kan
te maken hebben met het grote
aantal flessen, dat meer dan een
tientje kost. Wel is het zo, dat
elke wijn die opgenomen is, een
prima prijs/kwaliteitsverhou
ding bezit. En dat getuigt in zo'n
boek van zorgvuldigheid.
Hubrecht Duijker: Wijnalmanak
1994. Uitg. Spectrum, prijs 19,90
Hubrecht Duijker: Elzas Een wijn
en fijnproeversgids. Uitg. Spec
trum, prijs 24,90
Hubrecht Duijker: Bourgogne Een
wijn- en fijnproeversgids.Uitg.
Spectrum, prijs f 24,90
Karei Meesters: Prisma van de
wijn. Uitg. Spectrum, prijs 17,50
Robert Leenaers: Koopgids Franse
Wijnen. Uitg. Kosmos, prijs f 34,90
De wijnen van de Beaujolais wordt uitgebreid beschreven in het Bourgogne-<
fijnproeversgids' van Hubrecht Duijker.
deel van de 'wijn- en
FOTO ARCHIEF DE STEM
