Het einde van de vrije productie
Mine
Frequin bij RTL5
'vrijer dan ooit'
UIT
Schouwburgdirecteuren willen niet langer alleen risico's dragen
Theaterdirecteur in Litouwen wil verwestersen
Limburger op leerstoe
6Cultuur in Brabant'
Wijnboeke
DE STEM
GIDS
Kinderporno in eerste uitzending tvt* ngchllUY
Begeleiders van Elvis naar Breda
VRIJDAG 19 NOVEMBER 199B pgQTEM
Van onze kunstredactie
Schouwburgdirecteuren leggen de laatste tijd het finan
ciële risico van voorstellingen volledig bij de producen
ten, is de klacht in de kringen van impresariaten en vrije
productiebureaus. Vandaar dat vele goede en artistiek
insteressante ideeën het theater niet meer halen. Daar
om zijn er zoveel afgelastingen van reeds aangekondigde
voorstellingen.
Ellen Arps van het Amsterdamse
Fullhouse Theatermanagment is
een van de weinigen uit de we
reld van de vrije producenten die
haar wrevel en ongerustheid met
een concreet voorbeeld durft te
staven. Voor dit theaterseizoen
had zij een show rond Donald
Jones, 'Puur Sap' op het pro
gramma. De voorstelling, waar
zo'n vijf ton mee gemoeid zou
zijn, werd in het vorig seizoen
aan de schouwburgen aangebo
den. Een 45 directeuren zagen er
wat in en wilden haar in het
abonnementsaanbod 93/94 op
nemen.
Gegarandeerd
Toen kwam de eerste tegenval
ler. Bij een vergelijkbare vorige
productie waren de meeste pro
grammeurs bereid een zoge
naamde uitkoopsom te betalen.
Dat is een gegarandeerd totaal
bedrag voor de hele avond, hoe
veel mensen er ook in de zaal
zitten. De financiering sloot
daarmee in grote lijnen.
Dit jaar waren een aantal daar
niet meer toe bereid. Zij kozen
voor een partageregeling. Dat
betekent dat schouwburg en
producent samen volgens een
verdeelsleutel de opbrengst van
de kassa delen. Meestal is er wel
een basisgarantie, maar die ligt
beduidend lager dan het bedrag
van de uitkoopsom.
De financiering van 'Puur
Sap'kwam zodoende vooraf niet
rond. Er waren toen twee moge
lijkheden. De voorstelling afzeg
gen of gokken op de eerste ver
koopsresultaten in de abonne-
ments voorverkoop. Fullhouse
probeerde het laatste. Ellen Arps
was overtuigd van de kwaliteit
en het succes van haar product.
Debacle
Eind september werd duidelijk
dat 'Puur Sap' geen abonnemen
tenhit zou worden. .Gemiddeld
waren er in de 45 theaters 135
van de 600 beschikbare plaatsen
verkocht. Buiten Amsterdam en
een enkele andere grote stad
levert de vrije verkoop voor de
avond zelf nauwelijks wat
extra's op. Ampele berekening
leverde het inzicht dat de show
rond Donald Jones een finan
cieel debacle dreigde te worden.
De avonden zijn dus gecanceld.
Dat er zo weinig voorverkoop
geweest is, ligt aan de publiciteit
denkt Ellen Arps. Schouwbur
gen bieden zulke uitgebreide
programma's aan dat er nauwe
lijks gelegenheid is de stukken
en de concerten apart nog eens
onder de aandacht te brengen.
Alleen de grootste publiekstrek
kers krijgen een eigen pagina en
een grote foto in de folder. De
rest verdrinkt in het aanbod.
Het waarom van de andere in-
kooppolitiek heeft te maken,
zeggen vrije theaterproducenten
met de gewijzigde politiek van
lokale overheden. Vroeger was er
subsidie voor het gebouw, de
vaste lasten en het tekort op de
programmering, nu in een groot
aantal provinciesteden en -stad
jes alleen nog voor de eerste
twee. De programmering moet
quitte spelen. Aangezien er wei
nig voorstellingen zijn waarop
een theaterexploitant fors winst
kan maken, moet zo goed als
elke avond kostendekkend zijn.
Dus wordt het risico gespreid en
moet de producent ook een deel
daarvan dragen.
Vergeet daarbij niet, is de toe
voeging van Fullhouse, dat het
gesubsidieerde toneel zich kan
permitteren veel lagere uitkoop
sommen of garanties te vragen
en het is duidelijk dat de vrije
producenten, zeker de kleinere,
het moeilijk hebben.
Gedeeld
Hans Turlings, directeur van het
Munttheater in Weert, vindt
spreiding van risico terecht. In
een vergadering van de Lim
burgse schouwburgdirecties is
de door Ellen Arps geadstrueer
de tendens aan de orde geweest.
De theaterdirecteuren, zo vat
Turlings het samen, zijn van me
ning dat het risico door de pro
ducenten niet langer exclusief
bij de schouwburgen gelegd kan
worden. Een voorstelling is een
gedeelde verantwoordelijkheid
van producent en theater. Van
daar een gezamenlijk risico. De
directeur bewijst door het aan
bieden van een garantie zijn ver
trouwen in het product. De pro-
Hoe kleiner ster, hoe groter ego.
De tweedeplansacteur die ge
stoord wordt in zijn claus
maakt na het slotapplaus een
forse scene. De taaie hoofdrol
speelster die haar teksten wrin
gen moet door hoestige strotten,
klaagt niet. Dit hoort bij het
betaald ongerief van haar be
roep.
Een Nederlandse held als Marco Bakker maakte een fuck up-gebaar
toen een premièrezaal na Carmen hem minder terug liet komen dan
zijn buitenlandse concurrenten. De onbegenadigde schrijver Peter
Andriessen verweet de hele vaderlandse literaire kliek op luide toon
zijn wansucces. Aan eigen falen dacht hij niet.
In de sport niet anders. Wie net de top niet haalt, bewijst zich via
schorsing. De jonge Kraaij bijvoorbeeld of plaatselijke beroemdhe
den als Marco Sas en Brood. Het talent is te klein om via werk
bewondering af te dwingen. Dus moet het via grote mond, kopstoot
of verongelijkt zelfbeklag.
José Carreras had iets vergelijkbaars aan de hand. Hij moest zingen
op een benefietconcert in Polen. Er was een lokaal orkest ingehuurd,
is de lezing van Carreras, zonder dirigent. Die nam hij zelf mee. De
eigen chef van het orkest, de in Polen en ook daarbuiten niet
onbekende Antoni Witt, wilde ook wat delen in de roem van de
befaamde buitenlandse gasten en eiste een deel van het concert voor
hemzelf op. Carreras weigerde op basis van zijn interpretatie van het
contract en Witt vertrok met slaande deuren, gevolgd door al zijn
eigen musici. Het gevolg was een rel in de pers en dus wat extra
streling voor het ego van de plaatselijke maestro.
Witt heeft natuurlijk een andere lezing. Zijn symfonie-orkest was een
der organisatoren van het liefdadigheidsconcert. Om geld in het laatje
te brengen waren er befaamde gasten nodig: Carreras en Montserrat
Cabalé. Een bezetting goed voor 23.000 belangstellenden. Afgespro
ken was dat Witt de bok zou delen met de eigen dirigent van de
Spaanse meester. Toen puntje bij paaltje kwam wilde die van geen
wijken weten, want zo veel publiek en publiciteit liet hij zich niet
ontnernen.
Ook Witt kwam aanzetten met een ego, maar dat van zijn concurre-
rende collega. Er zit iets in, maar hij had het eigenlijk moeten hebben
over nog een ander ego. Wereldsterren reizen rond met een eigen
hofhouding, inclusief dirigent. Die slaat in opdracht de maat op de
manier die de coryfee het liefste ziet. Het scheelt een hoop repetitie-
tijd, want zo'n slaaf doet het altijd op dezelfde door de grote solist
voorgeschreven wijze. Of het orkest ermee uit de voeten kan en of de
gastarbeider zo'n klas musici die hij een enkele dag voor het concert
pas voor het eerst ziet, in de hand weet te houden, is niet van belang.
De maestro staat in dienst en ten dienste van de ster.
Grote dirigenten lenen zich hier niet voor. Die hebben een eigen
carrière en het liefst ook een eigen orkest dat ze kunnen kneden om
zodoende roem te verwerven. Het zijn tweederangs schnabbelaars die
anders niet aan de bak komen of in het beste geval zoals bij Joan
Sutherland en Marilyn Home liefhebbende, zich zelf wegcijferende
echtgenoten als Richard Bonynge of Henry Lewis.
Een orkest is niet gebaat bij zulke slippendragende toeristen. Zij
hebben geen overwicht, geen tijd voor degelijke repetities of de
broodnodige pedagogische exercitie. Ze zijn alleen van nut, en dan
vooral financieel, voor de werkgevende solist. Hij kan zo meer
concerten per jaar aannemen en dat betekent kassa.
Een vaste dirigent van een orkest is de natuurlijke vijand van zo'n
loonslavende slager. Het niveau en de homogeniteit van zijn orkest
wordt erdoor bedreigd. Het gaat ten koste van de identiteit, dus van
het ego van het symfonie-orkest. Van een dikke honderd muzikanten.
De show van Donald Jones haalt de schouwburgen niet, omdat de financiering niet rond kwam.
FOTO CAMILLA VAN ZUYLEN
ducent moet door het accepteren
van het risico bewijzen dat hij
achter zijn eigen aanbieding
staat.
Willy de Meijer, exploitant van
het Zuidlandtheater in Terneu-
zen, denkt dat de vrije producten
gelijk hebben als ze klagen over
een grotere voorzichtigheid van
schouwburgdirecties dan vroe
ger en hij onderschrijft de angst
dat deze houding bedreigend
kan zijn voor het voortbestaan
van een aantal ervan. Er wordt
nu, op grote klappers als Youp
van 't Hek en vergelijkbaren
waarvoor zowel directeuren als
publiek in de rij staan na, later
geprogrammeerd dan voorheen.
Pas in april-mei. Dan is er keus
in overvloed.
Een directeur heeft graag een
groot aanbod. Dus hij zal probe
ren meer partages op garantie-
barfis te krijgen dan uitkopen.
Hij is dan goedkoper uit en kan
zodoende meer bieden. De voor
stellingen zijn doorgaans nog
nergens te zien geweest, dus is
het ook redelijk het risico te
delen. Zeker als er geen van tv
bekende grote beroemdheden in
het stuk zitten.
Voorzichtig
Leo Kievit, directeur van
Schouwburg De Kring in Roo
sendaal, ziet het anders. Natuur
lijk moet een theater voorzichtig
zijn en proberen financiële, maar
ook artistieke risico's te vermij
den. De laatste jaren rezen de
uitkoopsommen, mede onder in
vloed van de media-bekendheid
van een aantal sterren, de pan
uit. Het product klopte vaak niet
meer met de prijs.
Het publiek laat zich niet langer
voor het lapje houden en eist
waar voor zijn geld. Een goed
product op het toneel. Een direc
teur die zijn keuze maakt, schat
de kwaliteit van een aanbieding
in, beziet de prijs-kwaliteit-ver-
houding en bepaalt dan het risi
co dat hij wenst te nemen. Is de
voorstelling in kwestie er een
waarvan hij het publiekssucces
niet helemaal vooraf kan bepa
len, dan komt hij tot een garan
tiebedrag in plaats van een uit
koopsom.
Kievits voorkeur voor gesubsidi
eerd toneel wordt niet verklaard
door de lagere bedragen die deze
gezelschappen vragen. De kwali
teit en de publieksvriendelijk
heid of toegankelijkheid van het
gesubsidieerde toneel is de laat
ste jaren enorm toegenomen.
Van lang niet alle vrije produc
ties kan hetzelfde gezegd wor
den. Dus selecteert hij nu veel
meer gesubsidieerd toneel dan
vijf jaar geleden.
Verandering
De directeur van de Vereniging
van Schouwburg- en Concertdi
recties Jan Rnopper heeft het
gevoel dat beide partijen voor
een deel gelijk hebben. De ver
andering van lokale subsidie
voorwaarden is zeker een oor
zaak van een veranderde opstel
ling van de schouwburgdirecties.
Van de andere kant is het ook
juist dat het gesubsidieerde to
neel weer meer in trek is.
Tel daarbij op dat een vrije pro
ducent een trekker, een grote
naam nodig heeft om de zaal vol
te krijgen en dat die ster, vanwe
ge alle mogelijkheden op televi
sie, duurder is dan indertijd en
het is duidelijk dat die tachtig
avonden nog meer moeten op
brengen. Daardoor moeten een
aantal schouwburgen afhaken.
Van onze verslaggever
Henk den Ridder
Siauliai - De artiestenin
gang van het Siauliai Dra
ma Theater is kil. Achter
een plastic bureau zit een
oude vrouw met een doek
rond haar hoofd. Zij is de
steun en toeverlaat van alle
93 mensen die in het theater
werken. Ze weet alles en
kent alle speel- en repetitie
schema's.
De begroeting door Ricardas
Songaila is warm en met uitge
stoken handen. Songaila ziet er
met zijn brede, bebaarde kop
en donkere bril niet direct als
een theaterdirecteur uit. Maar
hij is het wel. Hij is de enige
professionele dramatheaterdi
recteur in Litouwen, de enige
theaterdirecteur die een be
roepsopleiding heeft gevolgd en
de jongste theaterdirecteur in
zijn land.
Songaila groeide in Siauliai op
en herinnert zicht dat hij als
kind vrijwel altijd in het thea
ter zat als er op het podium ook
maar iets bewoog. De statige,
uit 1930 daterende schouwburg
aan de brede Tilzeslaan in
Siauliai was tien, twintig jaar
geleden nu niet bepaald een
bolwerk tegen het Sovjet-regi
me.
„Veel komedie en sprookjes,
zoals Sneeuwwitje en de Zeven
Dwergen. Vrij onschuldig alle
maal. Maar af en toe zaten er
ook politieke statements tegen
de Sovjets tussen. De acteur die
ze uitsprak kon zich namelijk
steeds verschuilen achter de rol
die hij speelde," rakelt Songai
la op.
Via een ondergronds gangen
stelsel loopt Songaila naar de
kamer waar hij zijn gasten ont
vangt. Losse repen groene
vloerbedekking, een oranje
bankstel, een gele telefoon en
kilo's stof vullen de gastenka
mer. Het tafeltje verraadt dat
er weer verschillende dranken
en spijzen op het menu staan.
Een traditie.
De 34-jarige Ricardas Songaila
heeft in Moskou theaterweten
schappen gestudeerd en in veel
ex-Sovjet-staten en Oost- en
West-Duitsland stage gelopen.
Tot augustus 1993 was hij ad
junct-directeur. Sindsdien
zwaait hij de scepter in het
Siauliu Dramos Teatras. Nu
nog een dramatheater pur sang
maar, als het aan Songaila ligt,
over enige tijd een volwassen
theater op Westerse grondslag.
Sponsoring
Daarvoor moet veel worden
veranderd. Zoals de Litouwse
wetten die momenteel een soe
pele sponsoring in de weg
staan. „Als een bedrijf ons
structureel wil sponsoren, is
dat erg moeilijk, omdat er nog
geen wetten voor sponsoring
zijn. We krijgen desondanks nu
veel geld via sponsoring bin
nen, ongeveer twintig procent
van ons budget. Over de spons
orgelden betalen we echter
weer veel belasting aan het mi
nisterie van Cultuur."
Dat vindt Songaila te gek voor
woorden, want hetzelfde minis
terie betaalt het theater onge
veer zestig procent van het
jaarlijkse budget. Met gepaste
trots erkent Songaila, dat hij de
wettelijke beperkingen omzeilt:
„Zo lang er geen goede wetge
ving is, belazeren we de boel."
Het theater heeft enkele spon
soren die $25.000 per jaar over
maken. Overigens: de resteren
de twintig procent van het
jaarbudget komt uit kaartver
koop.
Het Siauliu Dramos Teatras is
een theater voor toneel. Son
gaila heeft 25 acteurs in vaste
dienst, veertien vrouwen en elf
mannen. Op een enkele uitzon
dering na werken de acteurs
alleen in het theater van Siau
liai. Ze hebben twintig stukken
op hun repertoire staan. Jaar
lijks vallen er zes stukken af en
komen er evenveel nieuwe bij.
En dat is al jaren zo. Op die
manier moet worden voorko
men dat de acteurs in een sleur
terecht komen.
„Ik wil het aantal stukken dat
de groep op het programma
heeft terugbrengen tot tien.
Dan ontstaat er meer ruimte
voor theaterexperimenten. Ook
wil ik een uitwisseling op gang
brengen tussen acteurs van ver
schillende theaters. Het aantal
voorstellingen bedraagt nu vier
of vijf per week. Dan moet ook
minder worden."
Op het repertoire staan werken
van grote Litouwse toneel
schrijvers zoals Vidmante Jasu-
kaityte en Kazys Saja, maar
ook van Russische schrijvers
als Gorki en Tsjechov. Moderne
werken ontbreken niet, want de
directie schuwt stukken van
Bernard Shaw, Arthur Miller
en John Steinbeck niet. Het
eerste stuk ging op 23 septem
ber 1931 in première: 'Princese
Turandot' van K. Gocio.
Vrije tijd
De Republiek Litouwen staan
vijftien professionele theaters
en nog eens honderd culturele
centra. Cultuur neemt een heel
belangrijke plaats in in het le
ven van de Litouwers. Dat wil
den de Sovjets zo. De Sovjets
controleerden de mensen niet
alleen op hun werk maar ook
tijdens hun vrije tijd.
Dat komt vooral tot uitdruk
king in de toegangsprijzen voor
culturele activiteiten en evene
menten. De prijs varieert van
twee tot vier lita (twee lita is
één gulden). In Nederland is
het ondenkbaar maar in Litou
wen kan het nog: een bezoek
aan een voorstelling van het
beste balletgezelschap met le
vende muziek van een 52 kop
pen tellend orkest voor twee
gulden. Het is daarom niet
vreemd dat het publiek tot voor
kort voor het theater over
nachtte om een kaartje te be
machtigen. Zoals de jeugd in
Nederland urenlang bij een
VW-kantoor bivakkeert voor
een U2-kaartje.
Ricardas Songaila
i het Siauliu Dramos Teatras in Siauliai: een trendsetter in Litouwen.
FOTO ALGIS BLINKEVICIUS
Van onze rtv-redactie
Hilversum - Willibrord Frequin voelt zich naar eigen
zeggen vrijer dan ooit tevoren. Niet louter omdat zijn
contacten met de KRO sinds kort zijn verbroken, ooit
omdat de verslagever het uitstekend naar zijn zin heeft bi:
RTL5. Bij 's lands jongste zender maakt hij voor de serie
'Five Reports' de achtdelige documentairereeks 'Achter
gesloten deuren'. Vanavond zendt RTL 5 de eerste
ring uit.
Centraal in de documentaire
reeks staan Nederlandse insti
tuten waarmee je,als 'gewone
burger' niet elke dag te maken
hebt. Het bureau jeugd- en
zedenpolitie in Amsterdam,
het onderwerp van vanavond,
is zo'n instituut. Dagelijks
wordt het bureau overstelpt
met aangiften van verkrach
ting, incest, exhibitionisme en
andere zedendelicten.
„Van alle afleveringen kwam
deze het moeizaamst tot
stand", vertelt Frequin. „Om
dat werd gevreesd voor de
privacy van slachtoffers en
verdachten werden we niet zo
maar binnen gelaten. Bij de
samenstelling van het pro
gramma hebben we een aantal
beelden bewust weggelaten."
De uitzending van 26 novem
ber over het Pieter Baan Cen
trum in Utrecht stuitte op
minder problemen. In het cen
trum worden verdachten van
zware vergrijpen als incest en
moord aan een psychiatrisch
onderzoek onderworpen.
Aanleiding voor de uitzending
van vanavond was voor Fre
quin de zaak René O. Deze
man wordt verdacht van be
trokkenheid bij kinderporno
zaken. „Zelfs de rechercheurs
waren verbijsterd over de dij.
gen die ze tijdens dat onder
zoek tegenkwamen. Dat
maakte de journalist in
nieuwsgierig", zegt hij.
De zedenpolitie verzocht Fre
quin in het programma beel
den van kinderporno te tonen
om zo de ernst van de situatie
te verduidelijken. „Pas op
laatste moment zal een besluit
worden genomen", vertelt
Frequin, die zegt het verzoek
van de politie wel te begrij.
pen. „Veel mensen denken hij
kinderporno nog steeds aas
huppelende blote kindertjes
op het strand. De werkelijk-
heid is gruwelijk anders, k
heb er zelfs een nacht niet vas
kunnen slapen. Het is daarom
nog steeds de vraag of we de
kijker met zoiets moeten con
fronteren."
Als RTL5 besluit de beelden
uit te zenden, zullen ze minder
dan een minuut in beslag ne
men. De politie zal in
geval een toelichting geven,
'Five Reports: Achter geslo
ten deuren', RTL5,20.55 uur
Willibrord Frequin praat met rechercheurs die jagen op
een verkachter. foto henny miltenburg
Van onze verslaggever
Tilburg - Dr. P. Nissen (36) uit Den Bosch is gisteren benoem
tot bijzonder hoogleraar op de nieuwe leerstoel 'Cultuur
Brabant' aan de Katholieke Universiteit Brabant (KUB)
Tilburg.
De leerstoel, een initiatief van de Stichting Brabants Heem, won
onderdeel van de faculteit Sociale Wetenschappen. Nissen zal er
dag per week werk aan hebben.
Hij gaat college geven in en onderzoek doen naar de Brabants
cultuur in het dagelijks leven. „Het is de cultuur van de gewor
mens, zoals feestcultuur, geloofsbeleving en volksverhalen", verdit
delijkt Nissen.
Nissen studeerde geschiedenis in Nijmegen. Hij promoveerde
'Katholieke geschriften tegen de wederdopers'. De Limburger Nissei
doceert kerkgeschiedenis aan de universiteit van Nijmegen en aai
het St. Jan-seminarie in Den Bosch.
Van onze verslaggever
Breda - De Nederlandse Elvis Presley Fanclub haalt twee begeleider
van Elvis Presley naar het Turfschip in Breda voor een herdenking!
bijeenkomst op zondag 21 november. Het zijn drummer D.J. Fontan
en gitarist Scotty Moore, die Presley in zijn eerste jaren bijstondei
en terug werden gehaald voor de tv-show van 1968, toen de King'
leren pak verscheen.
Moore en Fontana nemen drie musici mee en de Engelsman Bloome
Jenson als zanger. De Elvis-dag, die deze keer 'Back to the Fifties
Meeting' wordt genoemd, begint om 12 uur en eindigt om 20 uur
•Moore en Fontana betreden rond 13 uur het podium en daar»
worder vier film vertoond: 'Elvis on Tour', 'The Complete Dorsej
Shows', 'Elvis in the Fifties' en 'Aloha from Hawaii'.
Door Hein Sluijter
pe streek Minervois in het
zuiden van Frankrijk is
niet alleen beladen met
historische gebeurtenissen
en met de tastbare over
blijfselen daarvan, er
wordt momenteel ook his
torie gemaakt. Wijnhisto-
rie-
Met in het westen als de
cor de middeleeuwse stad
Carcasonne waarvan de
oude muren en kantelen
nog geheel in takt zijn en
zo'n dertig kilometer ver
derop in het oosten het
tweeduizend jaar oude
dorp Minerve, worden hier
anno 1993 schitterende
wijnen tevoorschijn geto
verd. En dat is nieuw.
Vijftien jaar geleden nog hadden
de wijnen van de Minervois wei
nig te betekenen. Ze werden wel
in geringe hoeveelheden in fles
sen verkocht en zelfs geëxpor
teerd, maar dat stelde nauwe
lijks iets voor. Het overgrote deel
was bestemd om ver van de
geboortegrond, zonder ooit een
fles gezien te hebben, oneervol
ten onder te gaan als mengwijn.
De wijnen werden opgekocht om
versneden te worden met andere
wijnen die notabene zelf vaak al
een trapje hoger op de kwali
teitsladder stonden. Het gebied
was de wijnschuur van Frank
rijk. Langzaam maar zeker ech
ter ging het roer om.
In plaats van veel, héél veel
slappe anonieme wijntjes begon
de streek hier en daar betere
wijnen te produceren. In de
tachtiger jaren kregen steeds
meer boeren het inzicht, dat
voortbestaan in een wereld waar
de consument steeds kundiger en
kritischer werd, niet langer ge
zocht moest worden in een hoge
opbrengst, maar in aanzienlijk
'mindere hoeveelheden met tege
lijkertijd een hogere tot veel ho
gere kwaliteit.
En nu, in het najaar van 1993,
wordt serieus overwogen om of
ficieel een Grand Cru voor som
mige wijnen in te stellen. Net
zoals je die bijvoorbeeld in Bor
deaux hebt. Met overigens een
daarbij behorend prijskaartje.
Tot nu toe is een fles Minervois
bijna altijd goedkoop. De meeste
flessen zitten nog onder een tien-
FILMS
GOES
-Grand Theater
19 u. Jurassic Park.
21.45 u. Sliver.
HULST
- De Koning van Engeland
19.15 en 22 u. Jurassic Park.
19.15 en 22 u. Hard target.
19 en 22 u. The firm.
19.15 en 22 u. Rising sun.
19 en 22 u. The house of the
spirits.
MIDDELBURG
- Cinema
20 u. Oeroeg. V
22.30 u. La Chasse aux Papillons.
OOSTBURG
- Ledeltheater - 20 u. The vanis
hing.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
19 u. Jurassic Park.
21.45 u. Hard target.
- Alhambra 2
20 u. The firm.
- Alhambra 3
19 en 21.45 u. Rising sun.
- Alhambra 4
19 u. Hard target.
21.45 u. The piano.
BERGEN OP ZOOM
- Cinem'actueel 1-2-3
18.45 en 21.30 u. Hard target.
18.45 en 21.30 u. The fugitive.
18.45 en 21.30 u. Jurassic Park.
- Roxy 1 - 18.30 en 21.30 u. The
firm.
- Roxy 2
sun.
18.45 en 21.30 u. Bisinl
ROOSENDAAL
-City 1-2-3
18.30 en 21.30 u.The firm.
18.45 en 21.30 u. Jurassiepa™
18.45 en 21.30 u.The piano.
GENT
-"ToTt" 20 en 22.30 u! Hard
target,
14.30,
sun.
14.30
Park.
14.30
17, 20 en 22.30 u. 'KisW
17, 20 en 22.30 u. Jura®*
17, 20 en 22.30 u.
lLJO^r/ 20 en 22.30 u. Ad Fu»
dum.
14.30 u. Homeward bound.
14.30, 17 en 20 u.The firm.
22.30 u. In the line of fire.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Dave.
22.30 u. Sliver.
17 en 20 u. The fugitive.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The age
innocence.
14.30 en 17 u. The piano 1».
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Fixing^
shadow.
22.30 u. Oeroeg.
20 u. The vanishing.
20 u. Farewell to my concubine.
THEATER
HULST c.of B(
-Den Dullaert - 20.15 u. S
'Tussen liefde en leegte
De Minervois is jarenlang ee
vandaan kwam. Tegenwoordig i
hele aardige dingen.
Door Hein Sluijter
De recent verschenen wijn-
boeken hebben één ding ge
ween. Ze staan bol van pure
direct op de consument ge
richte informatie. Vaak niel
eens in verhaalvorm gegoten
maar wel zinvol, helder er
duidelijk gebracht. Interes-
sant genoeg voor zowel d«
wijnliefhebber met een meei
dan oppervlakkige belang
stelling voor het onderwerj
els voor het grote leger da
zonder veel poespas gewooi
°P zijn tijd een glaasje wiji
mkker vindt.
Het lijkt een trend. De lyriek
Oet andere uiterste, is al vee
jonger over. Dat is een winst. W(
ebben geen last meer van wij
nen die als kostbaar gewevei
nuweel op de tong liggen, ver
v°lgens in de keel verdwijnei
met een indruk van engelendon
en dan de maag wakker kussei
o® uiteindelijk het hele genie
ende lichaam te doorstralen me
oen zwoele en weldadige warmt
op een vroege zomeravom
waar n0g net iaatste vogeltje
an die dag zich bezig houde:
met een bij de wijn passenc
„gewogen fluitconcert.
0 breng je geen informati
1
