t!
ANK
De laatste stap van *l)e
ver
Fan met strafblad wordt visum geweigerd
.V.
winkel
ER FC 330
ouw
Adri van Tiggelen is na eenzame strijd klaar voor rentree
„Het gaat echt
stap voor stap.
Elke nieuwe fase
is moeilijk
en verloopt voor
je gevoel veel
te langzaam."
Zo ineens het
bijltje er bij
neergooien, is
geen manier van
afscheid nemen.
Het moment van
stoppen komt."
ZPA-DEALERS
AANBIEDING"]!
xcl. 171/2 BTW)
sternen
WERKEN
werken
■amen en deuren
ïrk
UW ZAKEN.
groep
Hoe veilig is Amerika voor de voetbalsupporter die het WK wil bezoeken?
93
X 63
partner voor de
ii
BREDA
mi
076-213825/219209
I.: 076-879331
23 70 00
38 50
glas
chemisch afval
drijfsafvalcontainers
papier karton
ing
reiniging
tputten septictanks
vegen
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1993
prijs 2.195.- excl. 171/2 BTW)
igdheden
6-200020
47 3160 AC RHOON
POSTBUS 4013
4900 CA OOSTERHOUT
FLORIJNSTRAAT 1-3
4903 RM OOSTERHOUT
TELEFOON: 01620-53730
jardekooper Hoffman
lastingadviseurs,
leurink Co. Accountants
ind.
ACCOUNTANTS EN
BELASTINGADVISEURS
Door Gerard Lukken
Eindhoven - De ochtend-
training is aijhter de rug.
Tot aan de middagsessie
op het veld doden de spe
lers de tijd met het biljart,
de tv en stapels lectuur.
Het is een bont gezelschap,
waar Adri van Tiggelen
pas sinds kort weer volle
dig bijhoort. De strijd die
hij het afgelopen half jaar
leverde, was er vooral een
van grote eenzaamheid.
„Als je geblesseerd bent, hang je
er toch maar een beetje bij. Ie
dereen is voornamelijk met zich
zelf bezig. In het voorbijgaan
wordt wel eens vrijblijvend geïn
formeerd hoe het met je gaat.
Daar houdt het mee op. Natuur
lijk is het lekker als je steun
krijgt, maar je moet het toch zelf
doen."
Van Tiggelen - 36 jaar, ex-inter
national met 56 caps en in de
tindfase van zijn carrière - con
stateert het zonder een spoortje
van teleurstelling. Het is nu een
maal de harde realiteit van het
hedendaagse profvoetbal. En na
vijftien arbeidsjaren in het me
tier, weet de voormalige postbo
de uit Oud Beijerland dat als
geen ander. Wie niet speelt,
hoort er ook niet bij.
Voor de zoveelste keer laat Adri
van Tiggelen die ongelukkige se
conde op 8 mei aan zijn geestesoog
voorbijtrekken. PSV leidde soeve-
rein met 2-0. Er waren nog hooguit
twee minuten te gaan. Go Ahead
Eagles mocht ingooien, net op de
helft van PSV. Jeroen Boere nam
de bal aan en ging een beetje door
de knieën juist toen Van Tiggelen
het speeltuig tussen zijn benen
door wilde wegschoppen.
Op het moment dat het scheenbeen
van 'De Spijker' het stuitje van
zijn tegenstander raakte, hoorden
de tribuneklanten het kraken.
„Eerst dacht ik dat het meeviel.
Pas de volgende dag bleek dat mijn
scheenbeen was gebroken. Tiental
len keren heb ik die actie terugge
zien. Op de video, maar ook in
mijn gedachten. Het was niet slim.
Onnodig. Maar in een volgende
wedstrijd doe ik het waarschijnlijk
weer. Het zit nu eenmaal in mijn
karakter. Ik ga door tot het aller
laatste fluitsignaal."
Dat er nog een volgende wedstrijd
komt, daarvan is Van Tiggelen
overtuigd.
ook kan bijna niemand
bevroeden hoeveel moeite het
Van Tiggelen heeft gekost om
het revalidatieproces tot een
goed einde te brengen. Alleen
inspanningsfysioloog Luc van
Agt en fysiotherapeut Monne de
Wit hebben een idee van de
prestatie die de PSV-routinier
heeft moeten leveren. Zij waren
het die hem negen keer per week
anderhalf uur lang onder handen
namen, gaven hem vertrouwen
en steunden hem op de moeilijke
momenten. Dat die er op de
lange weg terug zijn geweest,
behoeft geen twijfel.
„Natuurlijk heb ik wel eens
baaldagen gehad. Van die dagen
dat het absoluut niet liep. Gek
werd ik daarvan. De buiten
wacht had me al afgeschreven.
Er werd althans aan getwijfeld
of ik op mijn leeftijd nog kon
terugkomen. Door journalisten,
maar ook door supporters. Loop
]e alleen op zo'n veld te ploete
ren en dan hoor je langs de kant
een paar mensen, die zo eens
komen kijken, vlakweg constate
ren dat het niet goed gaat met
Van Tiggelen. Dat hij hinkt.
Maar die zien dan niet van hoe
ver je al bent teruggekomen. Dat
soort dingen vreet aan je. Nie
mand heeft in de gaten hoeveel
moeite het kost, hoe langzaam
het gaat."
Mank
Toen Adri van Tiggelen eind juni
het gips om zijn rechterbeen
mocht afleggen, moest hij in fei
te opnieuw leren lopen. Wat
volgde was een programma van
wandelen, verzorging, coördina
tie-oefeningen en kracht
training. „Echt, die eerste veer-
tien dagen liep ik zo mank als
een eend. Ik kon mijn pas niet
afwikkelen. Mijn enkel zat vast.
jjt had alle aandacht nodig van
"e medische staf. Was enorm
met mezelf bezig. Die revalidatie
beheerste mijn hele leven. Maar
he medische staf kon me niet
voldoende aandacht geven. Er
waren teveel geblesseerden. Die
andere jongens moesten spelen,
hns die gingen voor. Ik had toch
n°g een lange weg te gaan.
''an Tiggelen verlegde daarom
zijn werkterrein naar het
«ldropse St. Anna-ziekenhuis,
™aar hij in afzondering aan die
eerste fase van zijn herstel be
gon. De voormalige PSV-fysio-
herapeut Ton van Schijndel kon
em wel alle aandacht geven die
'1 nodig had. Loopsessies op
vollende band, oefeningen in
therapie-bad en coördinatie-
training in de zaal werden afge
beld met behandelingen. „Ik
en daar heerlijk bezig geweest,
onder pottekijkers. Totdat de
tenzaal te klein werd voor
ln trainingen en Ik gestoord
Adri van Tiggelen: „Die eer
ste veertien dagen liep ik zo
mank als een eend.
foto de stem/johan van gurp
VV'
Door Ted van Leeuwen
Doha/Breda - Nederlandse voet
balsupporters die vanwege ge
weldsdelicten een strafblad hebben
en het WK-voetbal in Amerika
willen bezoeken, lopen een grote
kans dat hun een visum geweigerd
zal worden.
Ed Best, die op het WK, dat van 17
juni tot 17 juli in Amerika gespeeld
wordt, de veiligheid bestiert, vertelde
in Qatar tijdens het Aziatische kwalifi-
catie-eindtoernooi voor het WK: „Vol
gens onze wetten kunnen we iedereen
met een strafblad weigeren. Beslissin
gen zijn er nog niet genomen, maar we
overwegen om het als een mogelijkheid
aan te grijpen hooligans tegen de hou
den."
Best bekeek in Qatar de veiligsheids-
maatregelen. „We steken overal ons
licht op," aldus de veiligheidsofficier
die zo uit een politieserie lijkt te zijn
weggelopen.
Meer dan een jaar geleden zijn de
Amerikanen begonnen met het in kaart
brengen van de veiligheidsproblemen
die een voetbalwedstrijd kan opleve
ren.
De eerste bijeenkomst was de beste,
vertelt Best. „Die opende onze ogen in
één klap." Het was op het FBI-trai-
ningscomplex in Quantico (Virginia)
waar de Amerikaanse veiligheidsdes
kundigen door uitgenodigde politie
mensen uit Zweden, Duitsland, Italië
en Engeland (in de drie eerste drie
landen waren de laatste EK's en WK
gehouden) op de hoogte werden ge
bracht van het verschijnsel 'hooliga
nisme'.
„Ik moet u eerlijk bekennen," zegt de
zich diplomatiek uitdrukkende Ed
Best, „dat we ons doodgeschrokken
zijn. Het begrip 'hooligan' is een vol
strekt onbekend fenomeen in Amerika.
We kennen geen uitbarstingen van ge
weld bij sportwedstrijden in de Vere
nigde Staten. Die eerste bijeenkomst
leverde ons zoveel onbekende aspecten
op, dat we meteen besloten het veilig
heidsvraagstuk de allerhoogste priori
teit te geven."
Thans zijn er maandelijkse bijeenkom
sten tussen de FBI, de korpsen van de
diverse staten en de politiechefs van de
negen steden waarin de WK-wedstrij
den gespeeld zullen worden. „We wis
selen voortdurend kennis en informa
tie uit, net als technieken en tactieken
in rel-bestrijding."
Bestudeerd
De Amerikanen hebben hun ogen in de
hele wereld de kost gegeven. De afge
lopen weken waren ze bij de Aziati
sche kwalificatiewedstrijden in Qatar,
ze hebben het politie-optreden bij de
confrontaties tussen Nederland en En
geland op de voet gevolgd, in Spanje is
het gedrag van de. Ultra's van Real
Madrid onder de loepe genomen, in
Zuid-Amerika werd gekeken en in
Noord-Ierland werd terrorisme-be-
strijding bestudeerd. Want met dat
gevaar zal het WK van Amerika ook
bedreigd worden.
Best verliet Qatar overigens opgelucht.
Met eigen ogen had hij kunnen waar
nemen hoe Iran en Irak onder andere
met lichte hulp van de arbitrage wer
den uitgeschakeld voor het WK. „Hoe
wel iedereen van harte welkom was,
wil ik u wel bekennen dat het een
kleine opluchting was. We kunnen ons
iets meer op de hooligans concentre
ren."
„Op dat gebied hebben we het meeste
hebben we geleerd in Engeland en, pas
geleden in Rotterdam. Vooral in Ne
derland zijn we erg onder de indruk
geraakt van de handelswijze van de
Rotterdamse politie," had Best eerder
tijdens de internationale persconferen
tie gezegd, zich niet bewust van Ne
derlandse toehoorders.
„Volgens ons is de Rotterdamse politie
één van de beste ter wereld op het
gebied van de hooligan-bestrijding.
Zeer professioneel. In het stadion was
alles onder controle. Het geweld vindt
nu alleen nog buiten de stadions
plaats. Maar dat zelfs de mensen in
Rotterdam er niet in geslaagd zijn alle
geweld te beteugelen, heeft ons aan het
denken gezet."
Massaal
De achterstand is, of wordt, snel inge
haald, meent Best. „Met name in Enge
land en Nederland hebben we zoveel
kennis opgedaan over de techniek en
tactiek van de bestrijding van hooli-
gansgeweld, dat ik erop reken dat we
in 1994 de materie onder de knie
hebben. Ik mag geen cijfers noemen,
maar de politie-inzet zal massaal zijn.
Bovendien zullen we gebruik maken
van particuliere beveiligings-dien-
sten."
Behalve op de hooligans is Amerika
ook bedacht op terroristische aansla
gen. Vandaar het bezoek aan Noord-
Ierland. Best: „Met dat vraagstuk had
den we op de Spelen in 1984 ook af te
rekenen. Het is de vraag: 'Hoe stel ik
me in op het onverwachte'. Hooliganis
me echter is een geheel nieuw feno
meen voor ons."
De Amerikanen staat een beleid voor
ogen dat gericht is op preventie. Best:
„Ik kan er nog niet teveel over zeggen,
maar de Amerikaanse wet biedt de
/mogelijkheid mensen een visum te wei
geren die eens veroordeeld zijn. Ik kan
me voorstellen dat wij ons gaan con
centreren op visumaanvragers die een
geweldsdelict gepleegd hebben."
Veiligheid supporter
De nauwe contacten met de Neder
landse politie en de KNVB zullen in
het geval van Hollandse kwalificatie
worden aangehaald. Bij de bond of de
politie bekende ordeverstoorders zul
len kansloos zijn wanneer zij een vi
sum voor Amerika aanvragen.
Ook bij ontsporingen in Amerika, zal
er opgetreden worden. Als het even
kan, wordt er een lik-op-stuk beleid
gevoerd. Best: „Een fan die zich ern
stig misdraagt, zal zich voor de rechter
moeten verantwoorden en moet er re
kening mee houden dat het verblijf in
Amerika langer gaat duren dan de
bedoeling was. In veel stadions geldt al
een alcohol-verbod, momenteel bestu
deren we de mogelijkheid om in alle
stadions een verbod af te kondigen."
Op één, toch niet onbelangrijk vraag
stuk wilde Ed Best absoluut niet in
gaan. De veiligheid van de supporter
zelf. In Florida werden in het afgelo
pen half jaar tien Europese toeristen
vermoord. „De berichtgeving daarover
is buitengewoon overtrokken," doet
Best ontluisterend luchtigjes. „Het is
in de USA niet onveiliger dan ergens
anders op de wereld. Iedereen die op
reis gaat, waar dan ook naar toe, zal
zijn voorzorgsmaatregelen nemen."
Dat is een wel een erg luchtige opvat
ting van zaken. Per jaar vallen er in de
Verenigde Staten ruim 24.000 doden
bij schietpartijen. Vier-en-twintigdui
zend, dat is tweeduizend in de maand,
vijfhonderd in de week.
Vijfhonderd doden in de week bij
schietpartijen waarvan de motieven
steeds vager worden. Volgens de statis
tieken liep eenderde van de doden
'gewoon in de weg', had dus nergens
iets mee te maken.
Nog meer schokkende cijfers: Elke dag
sterven er in Amerika veertien kinde
ren van veertien jaar en jonger door
geweldpleging. Volgens schattingen
van de politie gaan er in die leeftijds
categorie 300.000 kinderen gewapend
naar school, gevreesd wordt dat de
schattingen te laag zijn.
Wapenbezit - en dus vuurgevechten -
horen vandaag-de-dag bij Amerika. En
het wapenbezit groeit nog steeds.
Angstaanjagend snel. Twee-derde van
de 250 miljoen Amerikanen bezit een
vuurwapen. Dat betekent dat er 170
miljoen vuurwapens onder de Ameri
kaanse burgers in omloop zijn. En het
is de wapenlobby die de handel gaande
houdt. Want in Amerika wordt elke
twintig seconden een wapen geprodu
ceerd en dat moet verkocht worden.
New York heeft dagen waarop er 36
moorden gemeld worden. Moorden om
niks vaak. Zoals die op de vader van
de basketbalster Michael Jordan. Die
werd doodgeschoten in zijn auto ter
wijl hij een dutje deed. Een paar jonge
jongens wilden de wagen stelen. Ver
der was er geen verband met Jordan.
De basketbalster stopte geschokt met
zijn sport, maar eigenlijk horen moord
en doodslag bij de Amerikaanse sa
menleving als hot-dogs en ketchup.
Overtroffen
Ook de straten van Los Angeles drui
pen van het bloed. Regelmatig wordt
ook het dodental van New York over
troffen. Soms meer dan veertig moord
partijen per dag. Al zeventien jaar
wordt een meedogenloze oorlog uitge
vochten tussen jeugdbendes, de Crips
en de Bloods. Meedogenloze outcasts,
die drugdealers of belangrijke gangle
den ontvoeren voor losgeld, die kinde
ren inzetten als huurmoordenaars. De
crease the peace is him slogan, vermin
der de vrede.
Pas drie jaar geleden kwamen de ben-
de-oorlogen echt in de aandacht. Het
begon met een schietpartij tussen riva
liserende bendes in Westwood, waar
een bioscoopbezoekster die in de rij
stond voor een kaartje door een ver
dwaalde kogel in het hoofd getroffen
werd. Plotseling verspreidden de ben
de-oorlogen zich ook over de chiquere
buurten van de stad en kwam South
Central Los Angeles angstvallig dicht
bij voor de middle- and upper classes.
Ed Best blijft volhouden dat het alle
maal meevalt, maar zegt het wel jam
mer te vinden dat - volgens hem dan -
er geen gestuurde loting plaats vindt.
Het Nederlands elftal kan het best in
Los Angeles terecht komen. En dan
kunnen er de raarste dingen gebeuren,
zegt een Californische journalist.
'Toevallig'
„Als die supporters toevallig door de
verkeerde wijken lopen, wordt er met
een geschoten. Als je toevallig door een
wijk loopt met toevallig de kleuren van
de rivaliserende jeugdbende, wordt er
zonder pardon geschoten. Europeanen
zijn zich er totaal niet van bewust
hoeveel geweld er in de Amerikaanse
steden op ze afkomt. Aan de andere
kant hebben die bewapende Kids geen
flauw benul van het fenomeen hooli
gans. Alleen al vanuit dat onbegrip
kunnen de vreselijkste ongelukken ge
beuren."
„Nee hoor," blijft Best propageren,
„het valt allemaal best mee hoor."
„Het valt helemaal niet mee," zegt
Filip Bondy van de New York Daily
News. „Italië zal in New York gaan
spelen. Als die Italiaanse supporters in
de Bronx één keer de verkeerde straat
inslaan, is het gebeurd met ze. Nee, ik
sta geen sensatieverhalen op te han
gen, dat is gewoon de realiteit, daar
snapt geen Europeaan iets van. Maar
de kogels fluiten je in de Bronx echt
om de oren."
Het hoogtepunt in de, loop
baan van Adri van Tiggelen:
Europees 'kampioen met Oran
je in 1988.,' foto anp
-'c1
pcii.
werd van de blinde rrfyur voor-
die lopende band."
En dus verkaste Van-Tiggelen i
weer naar het trainingscomplèx
De Herdgang, waar de intensi
teit -van oefeningen heel gedo-i
seerd werd opgevoerd. „Het gaat
echt stap voor stap. Elke nieuwe
fase is moeilijk en verloopt voor
je gevoel., veel te langzaam.
Steeds moet de motor worden
opgeladen. Toch is het heerlijk
als je weer een stap kunt zetten.
Want daar gaat het om. Blijf je
in een fase hangen, dan is het
dus echt afgelopen met je. Daar
om reageerde ik ook zo fel' op
berichten dat het genez.ingspro-
ces was vertraagd. Toen ik ein
delijk met de groep mee mocht
trainen, was dat voor mijn ge
voel een hele overwinning."
Afschèid
„Zo ineens het bijltje er bij neer
gooien, is geen manier van af
scheid nemen. Ik weet donders
goed dat het moment van stop
pen eraan komt. Is het niet na
dit seizoen, dan misschien na het
volgende. Als ik hét gevoel 'krijg
dat het niet meer gaat, kap ik er
mee. Ik ben daar heel nuchter in.
Maar op dit moment ben ik nog
niet zover. Lichamelijk, ben ik
prima in orde, ik herstel goed,
ben gretig en heb er gewoon nog
veel plezier in. Daarom heb ik
het ook kunnen opbrengen om
zo hard aan mijn rentree te wer
ken."
De lange, moeizame weg van
patiënt naar eerste elftalspeler is
ruim een half jaar na dat onge-
lukkige moment op 8 mei bijna
voltooid. De blessure is honderd
procent genezen. Het wachten is
nu op een gelegenheid om de
laatste stap in het proces te
zetten; de rentree in het hart van
de PSV-defensie.
„Ik ben klaar voor het eerste,"
zegt Van Tiggeléh ponder enig
spoor van twijfel;'',,Maar ik moet
mijn kans afwachten. Ik heb met
De Mos gesproken. Hij wil me er
graag bij hebban. Maar niet ten
koste van alles. Mjtchell van der
Gaag staat nu op mijii plaats en
hij doet het goed. Ik -kan me
voorstellen dat de trainer zo'n
jongen wil laten staan. Maar ik
kan me ook voorstellen dat hij
mij als libero gaat inzetten en
Erwin Koeman doorsöhuift'naar
het middenveld. Zo niét, dan is
er nu nog geen plaats voor me in
het centrum van de verdediging.
Maar er kan altijd iets gebeuren.
Voor mij is het zaak om dan
klaar te staan en mijn kans te
grijpen. Hoewel, ook die laatste
stap zal weer enige tijd gewen
ning vereisen."
Hij praat er dan wel luchtig
over, maar lekker zit het hem
allerminst. Net zoals het hem
destijds bij Anderlecht geenszins
lekker zat dat De Mos hem we
kenlang aan de kant hield na het
herstel van een schouderblessu
re. „Natuurlijk zit het me niet
lekker dat ik nog niet speel,"
erkent hij. „En natuurlijk vind
ik het lullig dat ik tijdens die
bekerwedstrijd tegen Sparta tot
twee keer toe moest warmlopen
zonder dat ik er in kwam. Maar
ik heb er wel begrip voor. Deze
situatie is niet vergelijkbaar met
die bij Anderlecht. Ik ben er nu
veel langer uit geweest. Ik ben
ook verstandiger geworden, zit
aan het einde van mijn carrière
en heb geen zin meer in ruzie
met de trainer. Maar de strijd
lust is er nog zeker. Ik heb niet
voor niets al die tijd afgezien."
De komende maanden worden
bepalend voor de vraag of Adri
van Tiggelen zijn verblijf in het
betaalde voetbal nog met een
jaar verlengt. Het antwoord is
afhankelijk van twee factoren.
Laat de technische staf hem op
korte termijn terugkeren in de
basiself en, zo ja, wil de clublei
ding het aflopende, contract met
de routinier verlengen.
„Dat mijn contract afloopt, daar
sta ik nu absoluut niet bij stil.
Het gaat er Ipij fort} dat ik terug
kom in de basis, ijk richt me op
het begin van de tweede compe
titiehelft. Dan moét ik er in
staan. En mét pas in. maart of
april. Want dan is het 'over. Dan
stop ik er resolupt mee. Nee,
naar een andere club ga ik niet
meer. Eindhpven is mijn laatste
halte in het betaalde voetbal."
