DE STEM Liever letters dan napraters Grazie Federico! mm. Ook buitenlandse kijker prefereert ondertiteling boven nasynchronisatie Willeke Alberti naar Eurovisie Songfestival SUSKE WIS HAMBONE Bob Dylan Nick Cave Micheal Katon Carla Bley Eberhard Weber UIT gids DE STEM „Niets is belachelijker dan prestige" Louis Tobback, minister van buitenlandse zaken (België) Door Suzan Kleuskens Een avondje thuis. De tele visiegids belooft de film die je nog altijd had willen zien: The Untouchables, met toppers als Sean Con- nery, Robert de Niro en Kevin Costner. Tijd: 22.00 uur. Zender: Duitsland 2. Néé, hè! Connery, De Niro en Kostner zijn nagesyn chroniseerd... The Untou chables, in een oer-Ameri kaans decor aangetast door de Duitse taal, zijn geen Untouchables meer. Het acteurstrio heeft zijn authentieke uitstraling verloren. Dan maar een goed boek. Veel Nederlanders hebben een gruwelijke hekel aan nasynchro nisatie. Altijd eenheidsworst, of je nu Michael J. Fox door het beeld ziet lopen of John Wayne, in het Duits lijken alle acteurs eenzelfde stem te hebben. Het is een soort dépersonificatie, die ten koste gaat van de sfeer en de charme van een film of tv-serie. Een ander gevolg van nasyn chroniseren is dat typische uit drukkingen of woordspelingen soms zó vertaald worden dat de onderliggende bedoeling ervan verloren gaat. Je zou kunnen zeggen dat een Duitser nooit de échte film te zien krijgt. Door het nasynchroniseren wordt er, ook letterlijk, een heel andere toon gezet. En dan nog een pedagogisch ar gument: nasynchronisatie ver speelt ook een kans op 'gratis onderwijs'. Hét kijken naar on dertitelde films blijkt de woor denschat van de kijker te vergro ten, iets wat bij nagesynchroni seerde films natuurlijk nooit het geval kan zijn. Gewoonte Het zijn overigens niet alleen de Duitsers die zich aan deze vorm van filmverkrachting schuldig maken. Ook de Fransen en Itali anen vertalen elke buitenlandse film in de eigen taal. Aangezien nasynchroniseren veel duurder is dan ondertitelen, vraag je je af waarom onze buitenlandse bu ren daar zo aan vasthouden. Uit chauvinisme mischien? „Nee", zegt de Belgische profes sor Géiy d'Ydewalle, „het is een kwestie van gewoonte". D'Yde- 1 Van kinds af aan worden we geconfronteerd met ondertitels. walle is verbonden aan de facul teit voor nsvchologie en pedago giek van de universiteit in Leu ven en heeft onderzoek gedaan naar de effectiviteit van onderti telde films. „Frankrijk en Duitsland zijn grote taalgemeenschappen en hebben dus meer geld voor taai projecten", legt de prof uit. „Toen men indertijd voor het eerst films importeerde, konden beide landen het zich veroorló- ven om de films in hun eigen taal te vertalen. En dat is zo geble ven. De mensen zijn het nu ge wend". Voor Nederland (en België) geldt eenzelfde verhaal. Als kleine taalgemeenschap met weinig geld nam Nederland de goed koopste manier om geïmporteer de films te vertalen: ondertitelen dus. En dat is sindsdien ook gewoonte gebleven. Kinderen „Van kinds af aan worden we geconfronteerd met ondertitelde tv-programma's". vertelt de pro fessor, „en vanaf tienjarige leef tijd is het een automatisme ge worden. Kinderen van die leef tijd lezen net zo geroutineerd als volwassenen. Jongere kinderen zijn die gewoonte nog niet ei gen". Toch blijkt dat ook mensen, die ondertiteling niet gewend zijn, de voorkeur geven aan dit sys teem. Zo lazen Amerikaanse proefpersonen even snel en ge makkelijk de ondertitels van een Engelstalige film, mèt en zonder geluid. Dat is opmerkelijk, want je zou verwachten dat iemand bij een film in zijn eigen taal niet naar de lettertjes gaat kijken. Maar dat is wèl het geval, zo heeft ook een onderzoek van D'Ydewalle bij Nederlandse proefpersonen uitgewezen. Die lazen allemaal de ondertitels van een Nederlandse film, zowel bij de gesproken en als de stille versie. Uit zijn onderzoekingen naar het gedrag van de televisiekijker met betrekking tot ondertiteling is de Leuvense wetenschapper nog tot meer interessante conclusies ge komen. Zoals deze: het lezen van ondertitels neemt minder tijd in beslag en is doelmatiger dan nasynchronisatie. „Je leest snel ler dan dat je een stem volgt", verklaart hij. „Meestal lees je de ondertiteling voordat de acteurs de woorden uitgesproken heb ben. Bovendien kan je een on dertiteling herlezen, terwijl wat gezegd is, weg is en niet meer wordt herhaald." Centraal gebied Maar heeft de kijker bij het lezen van ondertitels niet het nadeel dat hem fracties van beeld en geluid ontgaan? „Nee", zegt hij, „dat blijkt ni hil". D'Ydewalle leidde dat af uit spontane reacties van proef personen wanneer de vertaling in de ondertiteling niet overeen kwam met de gesproken tekst. Dat geeft volgens hem duidelijk aan dat de kijker naast de on dertiteling ook het gesproken woord volst. FOTO'S DE STEM DICK DE BOER en AP De kijker mist ook niet veel van het beeld. Hij blijkt zijn ogen namelijk altijd te richten op het gebied vlak boven de ondertite ling. „Dus ondertiteling of niet, die plek eist de visuele aandacht op. Daar vinden de belangrijkste gebeurtenissen plaats". Tijdens een test kregen de proef personen veel belangrijk beeld materiaal in dat bepaalde gebied aangeboden. Men verwachtte dat hoe meer belangrijke visuele informatie er op die plek ge toond werd, des te minder de proefpersonen de ondertitels zouden lezen, omdat ze anders cruciale beeldinformatie zouden missen. Maar dat was niet het geval, ze lazen nog steeds de ondertiteling en waren tegelij kertijd in staat de belangrijkste gebeurtenissen op de beeldbuis te volgen. Uit alle studies blijkt dat kijkers liever ondertitelde films zien dan nagesynchroniseerde films. Niet alleen diegenen die het gewend zijn, maar ook mensen die het HET BESTAAN van eenvoudig liedjeszanger lijkt Bob Dylan wel te bevallen. Net als een jaar geleden brengt de Prins der Dichteren van de Amerikaanse rock'n'roll een cd uit met alleen maar coverversies van (10) oude Amerikaanse folk- en bluessongs. Zelfs de wel zeer 'Dylaneske' titelsong World Gone Wrong is niet van zijn hand. Het was al langer duidelijk dat de eigenzinnige bard niets meer voelde voor een bestaan als superster en kennelijk heimwee had naar zijn beginjaren als straatzanger. Als hij concert zaal en stadion inderdaad voor de stoeprand zou willen verrui len, dan is hij er dichterbij dan ooit. De vocale slijtageslag van 30 jaar (ongeschoold) zingen heeft hem zijn stem gekost. En door de vijfjarige roofbouw van zijn Never Ending Tour heeft hij niet genoeg podia meer over om op te treden. Dezer weken hqudt hij op met toeren. Bob Dylan, het genie dat zijn eigen mythe wilde vernietigen, lijkt nu echt uitgepraat. Maar niet echt. Zijn nieuwe cd bewijst opnieuw dat Dylans sterkste artistieke troefkaart zijn vertolking is. Deze zanger zonder stem, dichter zonder woorden, rocker zonder toernee heeft niet meer nodig dan een liedtekst om zijn gehoor te be toveren met zijn hese hypnose. De melodie verandert hij, de oorspronkelijke betekenis van de tekst vernieuwt hij door een geraffineerd spel met steeds wisselende klemtonen. En zijn rauwe gefluister is van een gro te dramatische kracht. All the friends I ever had are gone zingt hij in het ontroerende Delia, 't Is dat we beter weten. Anders zou ik hem op zijn Zijn nieuwe cd bewijst op nieuw dat Dylans sterkste ar tistieke troefkaart zijn vertol king is. foto sony music gezongen woord geloven. (Co lumbia/Sony). LEO NIERSE NICK CAVE The Bad Seeds bestaan tien jaar en dat wordt gevierd met een live jubileum- cd, opgenomen tijdens de laat ste toernee van de groep door Europa en Australië: Live Seeds. Daarbij werd ook het Amsterdamse Paradiso aange daan, hetgeen fraai geïllus treerd wordt in het (in beperkte oplage) bijgesloten foto-boekje. Cave - oorspronkelijk uit Au stralië, maar ondertussen via Londen en Berlijn in het Brazi liaanse Sao Paolo beland - maakte begin jaren tachtig op gang met zijn groep The Birth day Party, maar completteerde het succes pas met The Bad Seeds, waarvan Einstürzende Neubauten-gitarist Blixa Bar geld het meest in het oog sprin gende lid is. Vanaf de eerste plaat, From her to eternity tot aan de meest recente, Henry's Dream, wisten Cave en de zij nen een vrij hoog kwalitatief niveau te handhaven, al deden de drugs volgens sommigen hem nogal eens naast het artis tieke pad belanden. Maar Cave is weer 'clean' en blijkens Live Seeds ook in volle feestvreugde. Voor dit album werden de 13 beste nummers uitgekozen, buiten kijf, alleen is het jammer dat de feestvar kens zich beperken tot het na spelen van de oude songs. Geen buitenissige variaties die de plaat misschien nog tot een collectors item zouden kunnen maken of voor mijn part feest- toespraken die een en ander nog wat extra cachet hadden kunnen geven. Nee, gewoon een concert-registratie die helaas alleen maar doet verlangen naar de originele versies. Het dreigende van Tupelo is weg, net zoals het melancholieke van The Weeping Song en het apo calyptische From her to eter nity is nog slechts een neerflad- derend kaartenhuis. Live Seeds biedt hooguit een ingang naar het 'echte' werk van de band. En wie daar in trapt, bezorgt de Bad Seeds nog een extra verjaardagska- doot j e. (Mute/CNR) GERARD VAN DE BROEK HOESFOTO EN titel deden het ergste vermoeden. Een gemeen kijkende langharige jongeman met gitaar die zijn cd Proud to be loud noemt. Weer zo'n snelheidsduivel die honderdduizend noten per se conde uit zijn vingers wil laten rollen, dacht ik in eerste in stantie. Maar niets is minder waar, Micheal Katon heeft een produkt afgeleverd waar veel spelplezier vanaf straalt en die bruist van de energie. De opnamen van Pround to be loud dateren al uit 1987, de plaat werd destijds in een be perkte oplage uitgebracht. Om dat Katon nu eindelijk meer erkenning krijgt op het Euro pese vastenland is de plaat op nieuw uitgebracht. Begin dit jaar verscheen zijn derde langspeler Get on the Boogie Train en was hij onder anderen te zien op het blues- rock-festival in Ospel. Proud to be loud is hard, kei hard. Katon speelt boogie, een soort rock and roll die beïn vloedt is door blues, rockabilly en country. Katon die in 1965 begon met gitaarspelen, zegt zijn inspira tie te vinden in de muziek van Otis Rush, Albert, BB en Fred die King en Elmore James. Van het eerste tot het laatste nummer speelt Katon in de hoogste versnelling en dende ren de songs voorbij. Proud to be loud, komt het beste tot zijn recht met de ver steker op het maximale volume. Hopelijk zijn de buren op va kantie of woon je ergens op de steppe in Binnen-Mongolië. De beste omschrijving van Katon stond in het Britse hardrock- magazine Kerrang: Shit Kick ing, boot stomping, hell-raising boogie. (Provoque) KAREL VAN DER POL VOLGENS CARLA Bley is het universum niet begonnen met een Big Bang, maar met een Big Band. Haar nieuwe album heet dan ook Big Band Theory, maar gelukkig worden we op die cd verder niet verveeld met diepzinnige bespiegelingen over het ontstaan van de kos mos. Wat je wel voor je kiezen krijgt, is een volgende plaat met big band-muziek in de opvatting van Carla Bley, maar zo erg is dat niet, want als er iemand een hedendaagse big band kan laten imponeren dan is het Car la wel. Haar muziek doet soms mislei dend conventioneel aan, maar dan opeens laat ze haar muzi kanten zo tegendraads te keer gaan dat het in ieder nummer weer genieten is. Humor is belangrijk onderdeel in Bley's muziek en vaak zijn het de blazers in haar big band die voor kolderieke accenten zorgen. Een opvallende rol is dit keer weggelegd voor violist Alex Balanescu. De keren dat hij op de voorgrond treedt, doet deze Big Band Theory een beetje denken aan de tijd dat Frank Zappa met lieden als Jean-Luc Ponty en Sugarcane Harris speelde. Big Band Theory is simpelweg een uitstekende Carla Bley- plaat met in de vorm van Good bye pork pie hat een prachtig eerbetoon aan Charles Mingus. (Watt, Via) WIM VAN LEEST DE DUITSER Eberhard Weber is op een goeie dag verslingerd geraakt aan de contrabas. Op zich is dat niets bijzonders, want het wemelt op deze aard kloot van de bassisten. Die bassisten zijn echter over het algemeen muzikanten die als het ware de tweede viool spelen in een groep. Ze mogen braaf het ritme meeplukken en af en toe, als iedereen in de band al een beurt heeft gehad, mogen bassisten ook een mi nuutje soleren. Toen Eberhard Weber echter besloot om contrabas te gaan spelen, besloot hij meteen om als solo-artiest zijn kost te gaan verdienen en dat was een ge durfde onderneming, want zo veel publiek trek je niet als je in je eentje met een bas op het podium gaat staan. Weber kwam op het idee om zijn bas van allerlei snufjes te voorzien, zodat hij op de plaat en vooral op het podium in staat zou zijn om in zijn eentje toch een ietwat orchestraal ge luid voort te brengen. Zodoen de kwam er een echo-machine die ervoor zorgde dat die ene contrabas tegelijkertijd allerlei klanken voort kon brengen. Op de langspeler Orchestra legde hij de mogelijkheden van bas met snufjes vast zonder gebruik te maken van de foefjes die in studio voor handen zijn. Op zijn nieuwe cd Pendulum heeft Eberhard Weber afstand gedaan van zijn echo-machine en in de studio gewoon gebruik gemaakt van de mogelijkheden tot overdubben. Het resultaat is een indrukwekkende plaat die een heel rijk aan klank is. Na tuurlijk, het blijven veelal lage tonen die je te horen krijgt, maar Weber weet ze zo te com bineren dat er hele gevarieerde muziek ontstaat.- Op sommige momenten klinkt Pendulum mijmerend en zelfs lichtvoetig, op andere momen ten zit er meer aardsheid en meeslependheid in de muziek. Te categoriseren is Webers mu ziek niet of nauwelijks. Hij be wandelt met zijn instrument volstrekt onbetreden paden en hij reikt je als luisteraar klan ken aan die je nog nooit zo gehoord hebt. Prachtig. (ECM, Via) WVL WOENSDAG 3 NOVEMBER 1993 DEEL D niet gewend zijn geven er de voorkeur aan als ze mogen kie zen. Doven Zelfs dove mensen prefereren ondertitels boven gebarentaal of liplezen. Dit laatste kwam naar voren uit een test waarin films op de drie verschillende manie ren vertaald werden. De dove mensen kregen na elke film een waar/niet waar-test, waaruit bleek dat de informatie het best, begrepen was wanneer er onder titels waren gebruikt. Het ge bruik van gebarentaal of liple zen alléén blijkt niet voldoende om het verhaal te kunnen vol gen. Bovendien is de kijker con stant gericht op de vertaler uit angst iets van de informatie te moeten missen. Dove mensen vertonen dus het zelfde kijkgedrag als niet-doven, constateerde D'Ydewalle. Ook bij hen telt het argument dat ondertitels herlezen kunnen worden (en gebarentaal niet) en dat de ondertiteling een automa tisch leesgedrag uitlokt. „Alleen oudere mensen hebben het wat moeilijker met onderti tels", nuanceert de prof. „Het kijken naar ondertitelde pro gramma's houdt in dat je je moet openstellen voor drie communi catiekanalen: beeld, ondertite ling en geluid. Dat wordt oudere mensen soms wat teveel. Het leestempo gaat achteruit en de ondertiteling gaat op een gege ven moment te snel. Daarom kiezen ouderen voor de makke lijkste weg en dat is: gewoon kijken en niet of nauwelijks le zen. Ze halen de informatie meer uit de beelden dan uit de onder titeling." De bevindingen van D'Ydewalle vormen een stevig pleidooi voor het ondertitelen van buiten- landstalige televisieprogramma's in landen als Frankrijk en Duits land. Maar er is een flinke dosis moed voor nodig om de jaren lange traditie van nasynchroni satie te doorbreken. En boven dien houdt het napraten een hele industrietak - en tal van ac- teurs - op de been. In Quebec (Franstalig Canada) heeft men de sprong wel ge waagd. Daar worden nu veel programma's van ondertiteling voorzien, tot grote tevredenheid van de kijkers. Hilversum (anp) - Willeke Alberti zal Nederland verte genwoordigen op het Eurovisie Songfestival op 30 april 1994 in Dublin. Dat heeft de NOS gisteren bekend gemaakt. Tijdens het Nationaal Song festival op 26 maart in het AT T Danstheater in Den Haag zal de Nederlandse inzending naar Dublin geselecteerd wor den. Willeke Alberti zal in Den Haag alle liedjes zingen. Evenals vorig jaar is Paul de Leeuw de presentator van het nationale festival dat die za terdagavond rechtstreeks wordt uitgezonden door de NOS. Een jury die per provin cie is samengesteld zal het winnende lied kiezen. Willeke Alberti treedt live op en wordt begeleid door het Metropole 1 Willeke Alberti Orkest onder leiding van Har- foto dijkstra ry van Hoof. Een huilende vrouw strekt haar armen uit in de richting van de kist foto anp Door onze correspondent Aart Heering Rome - Voor de laatste keer is hij teruggekeerd in zijn geliefde Studio 5 van het Romeinse filmcentrum Cinecitta. En ditmaal is Federico Fellini zelf de hoofdpersoon in een sobere en ontroerende mise en scène, ontsproten aan het brein van zijn zwaar zieke weduwe Giulietta Masina. Achterin het schemerduister van de immense loods zijn de spots gericht op een hemelsblauwe ka tafalk waarop de eenvoudige houten kist staat, bewaakt door twee bepluimde carabinieri en twee agenten van de Romeinse gemeentepolitie. De hel verlichte achterwand wordt geheel in be slag genomen door de heldere lucht met witte schapewolkjes die zes jaar geleden het decor vormde van de laatste scène uit Fellini's autobiografische film L'Intervista. Op de achtergrond weerklinken, met regelmatige tussenpozen, de melancholieke tonen van de filmmuziek van La Strada en Amarcord. De atmosfeer is theatraal en sur realistisch als in de films van de Maestro zelf. Een surrealisme dat nog wordt versterkt doordat de Italianen, de luidruchtige en chaotische hoofdpersonen van Fellini's Roma, er voor één keer het zwijgen toe doen. Sommige slaan een kruis. Andere brengen bloemen, hoewel Giulietta Masi na heeft verzocht om in plaats daarvan een bijdrage te geven aan een rusthuis voor artiesten. De meeste van de circa dertig duizend die de weg naar het afgelegen Cinecittè hebben ge vonden, schuifelen in stil ontzag voorbij de baar. Naast sterren en stariets uit de filmwereld, cine- fiele intellectuelen en een enkele politicus die zich nog in het openbaar durft te vertonen, zijn het moeders met kinderen, ge pensioneerde echtparen en mid delbare scholieren die de laatste eer komen bewijzen aan de man die hun verhaal aan de wereld heeft verteld. Na twee weken waarin zijn doodsstrijd in ang stige spanning is gevolgd, blijkt Fellini, wiens films toch niet de meest toegankelijke zijn, nog eens de meest geliefde artiest van zijn land. De enigen die de gewijde atmos feer verstoren, zijn de tientallen fotografen en cameralieden die aan de zijkanten roezemoezend staan te confereren om zich af en toe als een verenigde horde op binnentredende beroemdheden te storten. Maar ook dat is in stijl, want tenslotte is het Fellini geweest die de Italiaanse papa razzi wereldvermaard heeft ge maakt in La Dolce Vita. Marcel lo Mastroianni en Anita Ekberg, de hoofdrolspelers van die film, gaan zwijgend voorbij, waarbij Ekberg een rode roos op de kist legt. Een meisje schrijft in het condo leanceregister: „Grazie Federico' Voor de prachtige dromen die je ons hebt geschonken". Zonder theater en zonder overdrijving. FILMS GOES -Grand Theater 14 en 20 u. Jurassic Park. HULST - De Koning van Engeland 20 u. Jurassic Park. 20 u. In the line of fire. 20 u. The firm. 20 u. Sliver. 20 u. The fugitive. MIDDELBURG - Cinema 20 u. Enchanted April. VLISSINGEN - Alhambra 1 14 en 20 u. Jurassic Park. - Alhambra 2 14 u. De ongelofelijke reis. 20 u. The firm. - Alhambra 3 14 u. Drie ninja's. 20 u. The fugitive. - Alhambra 4 14 en 20 u. The piano. BERGEN OP ZOOM - Cinem'actueel 1-2-3 14 en 20 u. The fugitive. 14 en 20 u. Jurassic Park. 14 u. Junglebook. 20 u. In the line of fire. - Roxy 1-14 u. Teenage mutant Ninja Turtles 3. 20 u. The firm. -Roxy 2-14 u. Platvoet en z'n vriendjes. 20.15 u. Sliver. GENT - Decascoop 17 en 20 u. farewell to my concu bine. 22.30 u. One false move. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Jurassic Park. 20 en 22.30 u. The snapper. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Ad Fun- dum. 20 en 22.30 u. Boxing Helena. 14.30 en 17 u. Homeward bound. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The firm. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. In the line of fire. 22.30 u. Tina. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sliver. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The fugitive. 14.30, 17 en 20 u. Hot Shots 2. 20 en 22.30 u. The piano. RADIO 1 Elk heel uur en 7.30, 8.30, 12.30, 13.30, 16.30, 17.30, 18.30 en 06.30 Nieuws. VARA: 7.07 Woensdagedi tie. VPRO: 10.05 NL Buitenland re portage. 11.05 Michelangelo. AVRO: 12.07 Radiojournaal. NCRV: 17.05 Hier en Nu. 19.04 Hier en Nu/Praat radio. NOS: 20.04 Langs de lijn, sport en muziek. 23.07 Met het oog op morgen. EO: 0.04 Voor wie niet slapen Ëan. 1.02 Zingen in de nacht. 2.02 Mag ik even? 3.02 Van Neder landse bodem. 4.02 EO's country- uur. 5.02-7.00 Wakker op weg RADIO 2 Elk heel uur Nieuws. V00:7.04 Ook goeiemorgen. 9.04 Muziek terwijl u werkt. 12.04 Het is maar een spelle tje. 14.04 Terug in de tijd. 15.04 Nederland muziekland. EO: 17.04 Alle mensen. VPRO: 18.04 Ekkel ho rizontaal. EO: 19.04 Country trail. 20.04 Nederland zingt: Samen zin gen in... 20.30 Nederland zingt: Licht op jongerenkpren. 21.04 Gospelpo dium. 22.04 Praise op woensdag. 23.04-24.00 Take it easy RADIO 3 Elk heel uur Nieuws. AKN: 6.02 Breakfast-club. 9.04 Arbeidsvitami nen. 11.04 Baas van de dag. VARA: 12.04 Denk aan Henk. 14.04 Carola. AKN: 15.04 Popsjop (I en II). V00: 17.04 Rinkeldekinkel, NOS: 18.04 De avondspits. EO: 19.04 Spoor 7, met om 19.25-19.40 Live concert. NCRV: 20.04 Paperclip magazine. VPRO: 21.04 Villa 65. TROS: 0.04 Nacht wacht. VARA. 2.02 Mol of Mark. AKN: 4.02-6.00 Pyjama FM RADIO 4 Om 7.00, 8.00, 13.00, 18.00 en 20.00 Nieuws. NCRV: 7.02 Preludium. 8.04 Musica sacra. 9.00 Muziek voor miljoenen 11.00 Ochtendconcert, met om 11.00 I. Liederen voor alt mezzosopraan en piano; 12.00 II. Ensemble Musica ad Rhenum. 13.04 Stemmen. EO: 14.00 Het middag concert. Wiener Festwochen 1993. Pianomuz. 16.00 De Nederlanden. AVRO: 17.00 Jacco's keus. AVRO: 18.04 Kleine zaal. 19.00 Opera ma gazine. 20.02 Avondconcert: Ko ninklijk Concertgebouwork. met viool en cello. 22.00 Brendel speelt Schubert. 22.30 Thema. 23.00 Jaz- zspectrum. NCRV: 0.00-1.00 Vier na middernacht RADIO 5 Elk heel uur t/m 18.00 Nieuws. NOS: 6.45-6.50 Mededelingenrubriek met uitgebreid weerbericht en scheepsvaartberichten. 7.05 Vroeg op 5. 8.55 Waterstanden. EO: 9.02 Het gesprek. KRO: 10.02 Dingen die gebeuren. 13.10 Glas in lood. 14.02 Montaigne. RVU: 16.02 De schatka mer. NOS: 17.10 Radio UIT. PP: 17.50 CD. KRO/RKK: 18 02 Op ver haal komen. EO: 19.00 Waar waren we ook alweer? NOS: 19.15 Nieuws en actualiteiten in het Turks 19.50 Nieuws en actualiteiten in het Ma rokkaans. IKON: 20.00 Kerkdienst. 20.43 Wilde ganzen. NOS: 20.45 Nieuws en actualiteiten in het Chi nees. TELEAC: 21.00 Praktijkdiplo ma informatica. 21.15 Telescoop. 21.30 P C. Privé. 22.00 Kwaliteitsma nagement. 22.30 Reklame en pro motie. NOS: 23.07-24.00 Met het oog op mprgen OMROEP BRABANT ANP-nieuws: Zie Radio 1. 7.05 Bra bants nieuws, actualiteiten en de krant in Brabant. 7.55 Weerman Johan Verschuuren. 8.08 Brabants nieuws. 8.11 Radio Nieuws Centra le. 8.32 Brabants nieuws, actualitei ten en weerman. 9.03 Brabants nieuws. 9.07, t Muziekkiosk. 10.03 Brabants nieuws. 10.07 Draai-bank. 11.03 Brabants nieuws. 11.07 Van harte. 12.05 Brabants nieuws en actualiteiten. 12.55 Bericht voor boer en tuinder. 13.08 Brabants nieuws. 13.11 Radio Nieuws Cen trale. 13.32 Brabants nieuws. 13.34 Muziek. 14.03 Brabants nieuws. 14.07 Muziekkiosk. 15.03 Brabants nieuws. 15.07 Muziekkiosk. 16.03 Brabants nieuws. Aansl.: De heer lijkheid. 17.05 Brabants nieuws en actualiteiten. 17.45 De agenda. 17.55-18.00 Nieuwsoverzicht OMROEP ZEELAND ANP-nieuws: Zie Radio 1. 7.05 Nieuws en actualiteiten met om 7.15 Het weer in de provincie. 7.32 Regionaal nieuwsoverzicht. 7.40 De dag van... 7.45 Overzicht ochtend bladen. 7.50 Agendatip en agenda. 8.08 Landelijke en internationale actualiteiten Radio 1. 12.05 Nieuws en actualiteiten met om 12.15 Het weer in de provincie. 12.32 Regio naal nieuwsoverzicht. 12.35 Zeeuw se streken. 12.55-13.00 De agenda. 16.03 Het kanaal door Zeeland. 17.05 Nieuws en actualiteiten met om 17.15 Het weer in de provincie. 17.32 Regionaal nieuwsoverzicht. 17.35 Eute beute. 17.55-18.00 De agenda fiuifr bü baard vakhtnandt- re in kraai vattin

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 16