DE STEM Geweld overspoelt Duitse tv Tom Cruise als yup in 'The Firm' gerfeld nty-jurk opvolger tte motor Moordend concurrerende commerciële zenders veruit favoriet bij kijkers 'The Vanishing'is als 'Spoorloos' zonder angel UIT GIDS I Charmante zedenschets in 'La chasse aux papillons' Tienergeweld in de polder Ikon-documentaire over Staphorst gemaakt met moed en wanhoop 1 14 OKTOBER 1993 D< er weer een nieuw woord bij jurk van pantystof die als ant. De uitvinder ervan is iser Karl Lagerfeld. collectie samengesteld, be staande uit elegante gaucho- broeken met lange voile blou ses, bolero's en gilets afgezet met leer en lange wijde rok ken. Afgezien van zijn gedurfde -en voor sommigen shocke rende - shows, zorgt Lagerfeld voor nog meer rumoer in de Parijse modewereld. De eigen wijze ontwerper dreigt zijn collecties voortaan in New York te showen. De reden daarvoor is het feit dat de data van de modeshows steeds vroeger vallen en dat de defi- lés voortaan in het nog openen Le Carrousel du Louvre worden gehouden. Dit ondergrondse modecentrum heeft naast winkels en restau rants ook vier podia, bedoeld voor modeshows. Lagerfeld weigert te showen in een 'su permarkt', zo zei hij tactvol. Filmster Voor de fotografen kan de mo- deweek niet meer stuk, nu Valentino voor zijn modeshow filmster Sharon Stone heeft gevraagd als mannequin mee te lopen. Op zijn kosten wordt ze even overgevlogen uit LA en flink in de watten gelegd. Alsof de Italiaanse ontwerper niet genoeg heeft aan sterren als Naomi Campbell, Christy Turlington en Linda Evange- lista. Jammer dat cineast Robert Altman de hysterie rond de show van Valentino niet kan vastleggen. De filmer gaat pas tijdens de shows in maart op names maken van het mode circus. Altmann is bezig met een thriller, waarin Julia Ro berts een Amerikaanse ver slaggeefster speelt die over de shows in Parijs moet schrijven en onderweg al haar bagage verliest. Op dat moment be gint het modedrama. Ook in de hoofdrollen.' Anouk Aimee, Marcel Mastroianni, Tracy Ul- lman en Lauren Bacall. Het modepubliek speelt zichzelf. ontwerpen van Karl Lagerfeld tik ven veel kant en ruches og nachtjaponnen-gehalte. foto era >m de Nederlander aan de melk uwe campagne gestart met drie dame, kennelijk een Franqaise, andere mogelijkheden van de mond - je paakt em steefik beet" - aangeeft. Met flitsen van een jonge vrouw die zioh aan melk te buiten gaat en daarna buitengewoon voldaan is. De nu gestaakte 'witte motor' heeft tien jaar lang het imago van melk moeten opvijzelen. Dn nieuwe campagne richt zich spe ciaal op jongeren met het motto: Melk, de grootste ontdekking van de mond. Het Nederlands Zuivelbureau hoopt met deze spots de con sumptie van melk op andere mo menten dan bij de maaltijd te stimuleren. Melk vormt nu 13 procent van alles wat de jonge ren drinken en dat zou, zo vindt het Zuivelbureau, omhoog moe ten. De spots zijn het begin; later volgt buitenreclame en er komen ook promotie-activiteiten in kantines en snackbars. Gids Van onze correspondent Frans Wijnands Bonn - Sinds de komst van de eerste Duitse commerciële televisie-zender, alweer dik tien jaar geleden, bepalen 'moord en doodslag' het beeld op en achter de Duitse televisie-zenders. Op het scherm gebeurt dat letterlijk, in de ontelbare films en series waarin bruut geweld centraal staat. Meer figuurlijk wordt ook achter de schermen op leven en dood gevochten. En wel tussen de in het nauw gedreven publiek-rechtelijke zenders ARD en ZDF enerzijds, en het nog steeds groeiende aan tal private zenders. ARD en ZDF zitten in geldnood, verliezen re clame-inkomsten en de gunst van de kijkers, de bejaarden uit gezonderd. Het succes van (enkele) commer ciële zenders is volgens Helmut Thoma, chef van het winstge vende RTL, eenvoudig te verkla ren: „De meeste mensen lachen zich nu eenmaal liever dood dan dat ze zich dood vervelen". Tho ma (54), Oostenrijker van ge boorte en na een loopbaan bij de Oostenrijkse omroep en Radio Luxemburg oprichter van RTL Plus, noemt zichzelf realist, vooral inzake televisie. Realisme en cynisme zijn volgens hem nauw aan elkaar verwant, van daar dat zijn uitspraken veelal cynisch overkomen. Zoals deze: „Dat RTL zo snel de lievelings zender van de Duitsers is gewor den komt, vrees ik, omdat alle andere zenders nog slechtere, somberder programma's bie den". Gejat Dijenkletsende lol, soft-erotiek, reality-tv, geweld, Heimat-ge- zwijmel, spelletjes en quizen, eindeloze talkshows en overjari ge films en tv-series beheersen het Duitse beeldscherm, onge acht welke zender de kijkers ook af-'zappen'. In drie jaar is het aanbod op de Duitse schennen vervijfvoudigd. Maar het ont breekt de meeste zendgemach tigden aan groot geld, vakbe kwame mensen en ideeën. Rudi Carrell: „Er is in de hele wereld niets nieuws meer te vinden. Er wordt nog altijd van elkaar ge jat". De Duitser zit gemiddeld twee en een half uur per dag voor de televisie. Voor kranten en boe ken heeft hij nauwelijks nog tijd. De kijker is ongeduldig en kri tisch. Dat weten ze bij RTL, al heeft de zender het kijkersaan deel tot twintig procent uitge bouwd. Dat steekproeven uitwij zen dat de zender niet 'serieus' wordt geacht, stoort de pro grammamakers geenszins. Men weet dat er (nog) een achter stand is tegenover ARD en ZDF wat betreft (nieuws)informatie. Dat de zender zoveel bloot in de programma's stopt(e) is overeen komstig de smaak van de door- snee-kijker. „Per slot van reke ning heeft elk boulevardblad ook 'de naakte van dienst' op een van de binnenpagina's", aldus Thoma. Geldgebrek Als de chefs van ARD en ZDF geringschattend over de kwali teit van de commerciële concur rentie praten blijken de druiven erg zuur. De ARD had vijf jaar geleden nog een vast kijkersaan deel van 40%. Dat is gehalveerd. Vrijwel alle topsterren zijn ver trokken naar beter betalende zenders, en wat dodelijk kan zijn: de reclame-opbrengsten da len. Van 761 miljoen in 1991 tot 576 miljoen mark vorig jaar. Dat is een derde van de reclame-in komsten van RTL. Met meer dan 26.000 medewer kers voor in totaal 9 televisie- en 50 radioprogramma's is de ARD een slokop die zonder de over heidssubsidie, in de vorm van kijkgeld, al lang aan de concur rentie kapot zou zijn gegaan. Geldgebrek is ook de reden dat ARD en ZDF het met een twee derangs sportprogramma moe ten doen. De rechten voor recht streekse uitzendingen en al lesomvattende samenvattingen van de Duitse Bundesliga zijn voor veel geld gekocht door RTL en Satl. De overkoepelende ARD heeft tot 1996 een bezuinigingspakket van 2,6 miljard D-mark afge kondigd. Ruim 700 banen wor den geschrapt. Maar dan nog blijft de ARD met een tekort van bijna anderhalf miljard mark zitten. Kijkgeld In Duitsland bestaat geen staatsomroep. Aanvankelijk kreeg de 'Arbeitsgemeinschaft der öffentrechtlichen Rundfun- kanstalten der Bundesrepublik Deutschland' (ARD) het mono polie; te verdelen over een tien tal grote regionale (deel- staat)zenders, waarvan de WRD de grootste is. Later kwam daar het Zweites Deutschen Fernse- hen, ZDF, bij. Beiden hadden en hebben aan de kijk- en luister gelden een riante inkomsten bron. Jaarlijks 8 miljard D- mark; 70% voor de ARD, 30% voor de ZDF. Met de komst van de commer ciële zenders zijn ook de recla me-spots massaal op het scherm gekomen. In de eerste zes maan den van dit jaar was daar een totaal-bedrag van 3,5 miljard D- mark mee gemoeid. Een enkele politicus durft, met het argument 'dat ARD en ZDF alleen nog maar pseudo-amuse- mentsprogramma's van minder heden vóór minderheden maken' voor te stellen, de kijkgelden af te schaffen. Het is net zo onvoor stelbaar als de privatisering en/ óf samenvoeging van ARD en ZDF. Daar zouden de zestien deelstaat-parlementen mee moe ten instemmen en dat is een politieke utopie. Volgend jaar worden de zenders Eins Plus (van de ARD), 3 sat en ARTE, samengevoegd in een zo genaamd Derde programma. Vanaf 1996 wordt het gemeen schappelijke ARD-programma afgeschaft en krijgen de regiona le deelzenders hun oorspronke lijke opdracht terug: informatie, amusement en cultuur uit de eigen regio. RTL winstgevend Het aanbod op de Duitse kabel en via satelliet blijft stijgen. Jongste aanwinst is RTL2, een initiatief van RTL Plus. Maar het wachten is op de grote klap; als CNN inderdaad met een compleet Duits-talig programma komt. Het maakt de intendanten bij de ARD hoogst nerveus. Ze ker nadat bekend was geworden dat het ZDF met CNN wilde samenwerken, als de fijnmazige Duitse omroepwet dat tenminste toestaat. Twee grote media-groepen zijn op de Duitse kanalen actief. De Kirch-Springer groep met vier zenders, nl. SAT 1, Pro 7, Kabel- kanal en DSF, en daarnaast de combinatie CLT-Bertelsmann met drie zenders: RTL, RTL 2 en Vox. De eerste groep trekt meer kijkers, maar RTL is de enige tot nu toe royaal winstgevende pri vate omroep. Moord en doodslag bepalen letterlijk het beeld op het scherm maar achter de schermen wordt figuurlijk ook op leven en dood gevochten. i Tom Cruise (rechts) als bedreigde advocaat in de thriller 'The Firm'. foto paramount Van onze filmredactie Witteboordencriminaliteit en yuppendom moeten in de film 'The Firm' van Sydney Pollack ('Out of Africa') de mentaliteit van de late jaren tachtig weer spiegelen. Tom Cruise speelt in deze thriller een jonge, zeer ambitieuze rechtenstudent, Mitch, die alles over heeft voor een carrière. Helaas wordt die ambitie hem bijna fataal. Mitch wordt al tijdens zijn stu die aan Harvard benaderd door een groot advocatenkantoor uit Memphis. Hij krijgt een gigan tisch salaris aangeboden en di verse aantrekkelijke extraatjes; een mooi huis met inrichting en een dure auto, terwijl de firma ook zijn afstuderen zal betalen. Hij is razend enthousiast, maar zijn jonge vrouw Abby (Jeanne Tripplehorn) wat minder omdat die haar baan als kleuterleid ster zal moeten opgeven. Ze heeft dat echter graag voor hem over. In Memphis ontdekt het echtpaar dat het kantoor wel een erg grote invloed op het leven van zijn werknemers uit oefent. Ook gaat de bemoei zucht van de firma erg ver. Hoe ver zal weldra blijken. Wanneer twee collega's van Mitch onder mysterieuze om standigheden bij een bomex plosie op de Cayman Islands omkomen, koestert Mitch nog geen argwaan. Dat doet hij pas als blijkt dat de afgelopen tien jaar al vier advocaten zijn om gekomen toen ze de firma wil den verlaten. Tijdens een bezoek met zijn collega Avery (Gene Hackman) aan de Cayman Islands stelt Mitch een eigen onderzoek in naar de dood van zijn collega's. Eenmaal terug wordt Mitch door de FBI benaderd. De ge heime dienst wil hem gebrui ken om de firma, die maffiagel- den wit wast, op te rollen. Het bedrijf heeft echter maatrege len genomen om Mitch in zijn greep te houden en die drijven een wig tussen Mitch en Abby. In 'The Firm' zijn de academici en yups de criminelen omdat zij uit eerzucht en voor geld tot alles in staat zijn. Tom Cruise is geknipt voor de rol van zo'n ambitieuze yup, die in de pro blemen komt. Maar zijn karak ter is, net als dat van de overige figuren, veel te weinig uitge diept. Terwijl de plot zich ein deloos blijft vertakken in ne venverwikkelingen, toevallig heden en onwaarschijnlijkhe den. De spanning blijft daar door jammer genoeg niet om te snijden. Tussen Tom Cruise en Jeanne Tripplehorn (bekend van 'Basic Instinct') wil het bovendien niet erg vlammen. Zelfs Gene Hackman, een ac teur die toch altijd mooi ac teert, mist persoonlijkheid. 'The Firm' van Sydney Pollack is te zien in Casino 1 in Breda, City 1 in Roosendaal, Roxy 1 in Ber gen op Zoom, Heuvelpoon 4 in Tilburg, Koning van Engeland in Hulst. Door Marjan Mes Meerdere excentrieke oude da metjes bevolken de gesloten Franse gemeenschap in 'La chasse aux papillons' van Otar Iosseliani. De van oorsprong Georgische cineast laat vooral in het begin van zijn geestige filmimpressie het dagelijks le ven zien van de hoogbejaarde bewoonsters van een vervallen kasteel in de Provence. Een sigaren rokende Russische we duwe van een tsaristische offi cier, haar musicerende zuster en hun boosaardige dienstbode. Een minder aristocratische buurman, een geldbeluste nota ris, woont met zijn vreemde zoon en diefachtige, zwarte schoondochter op een aanpa lend landgoed. Beide families hebben exotische gasten over de vloer; Hare Krishna-aan- hangers, die zingend ronddan sen door de tuinen en handig misbruik maken van de Franse gastvrijheid, en een Maharadja die een ordinaire duitendief blijkt te zijn. Een elegante antiekhandelaar ster is druk doende met het opkopen van meubilair uit het oude kasteel. Een drankzuchti ge pastoor tracht de oude da mes tot steun te zijn. Osseliani schildert de eigenaardigheden en activiteiten van deze vegete rende figuren in terloopse scè nes, die aanvankelijk een beetje rommelig en traag verlopen. Net als bij Jacques Tati zit de aantrekkingskracht in de licht vervreemdende observatie van de gebeurtenissen, in minimale absurditeiten. Niet iedereen zal daar oog voor hebben, maar wie van Tati houdt, zal deze Frans-Italiaans-Duitse copro- duktie ongetwijfeld ook char mant vinden. Net als je meent te moeten afzien van enige ver haalstructuur blijkt daarvan toch wel degelijk sprake. 'La chasse aux papillons' is een zedenkomedie, die vooral draait om de menselijke heb zucht. De zucht naar geld ver woest de cultuur van het oude Europa, of het nu om Frankrijk (waar de filmer zelf woont) of Rusland (waar hij vandaan komt) gaat. Na de dood van de Russische officiersweduwe ko men hordes familieleden, voor al oude dametjes, opdraven maar niemand erft iets behalve een zuster in Rusland. De Japanse zakenlieden, die hun oog al lang, maar tever geefs op het kasteel hadden laten vallen, krijgen eindelijk de kans om toe te slaan. In het wat al te nadrukkelijke slot beeld is het een keurig opge knapt, maar steriel Japans za- kengebouw geworden. De paro die op de teloorgang van het oude Europa door japanisering (het had ook amerikanisering kunnen zijn) komt niet hele maal geloofwaardig over, maar het is een leuke film. 'La chasse aux papillons' van Otar Iosseliani draait in Filmhuis Concordia in Breda, 14-20 okto ber om 19.30 uur, 21-27 oktober om 22.00 uur. Van onze filmredactie In 1988 regisseerde de Nederlander George Sluizer 'Spoorloos', een verrassend goede psychologische thriller, die de internatio nale doorbraak betekende van de actrice Johanna ter Steege. De film met zijn ingenieuze plot was gebaseerd op de roman 'Het gouden ei' van Tim Krabbé. Een meisje, dat maar kort in beeld is, verdwijnt bij een tankstation. Haar vriend blijft jarenlang naar haar zoeken. Als hij de moed bijna heeft opge geven, meldt zich een man, die zegt te weten wat er met het meisje gebeurd is. Alleen zal de vriend de waarheid pas ervaren als hij hetzelfde lot wil ondergaan als het meisje. De film had een gruwelijk einde dat de bioscoopbezoeker blijkbaar enorm fascineerde. Hollywood vond het filmverhaal interes sant genoeg om George Sluizer zelf een Amerikaanse remake te laten regisseren. Had hij maar geen 'ja' gezegd want met 'The Vanishing' snijdt hij in zijn eigen vlees. De Amerikanen hebben het scenario zodanig veranderd dat de angel uit het verhaal is. Wat 'Spoorloos' juist zo bijzon der maakte, het cynische en morbide einde, is vervangen door platte horror-elementen en een romance tussen de radeloze man en een andere vrouw. In 'The Vanishing' laat Sluizer ons al meteen kennismaken met de dader, de scheikunde-leraar Barney (Jeff Bridges), die op straat vrouwen aanklampt met de vraag of zij bij hem in de auto willen stappen. Daarmee verklapt Sluizer alvast wat er te gebeuren staat terwijl je dat in 'Spoorloos' lange tijd niet weet. Dan pas verschijnt het stelletje in beeld dat het slachtoffer zal worden, Jeff (Kiefer Sutherland) en Diane (Sandra Bullock), het meisje dat gedoemd is te verdwijnen. Er volgt een jarenlange zoektocht van Jeff naar zijn Diane. Hij krijgt in deze Ameri kaanse versie echter een verhouding met een serveerster (Nancy Travis), die uitein delijk als reddende engel optreedt. De schematische en conventionele thriller-op bouw van 'The Vanishing' is dodelijk voor de psychologische ondertoon van de film. 'The Vanishing' van George Sluizer draait in Mignon in Breda. Van onze filmredactie In de bioscoop vinden we het heel gewoon om Amerikaanse jongeren met revolvers te zien zwaaien. Maar het doet toch wat vreemd aan als er door tieners in de Hollandse polder wordt geschoten, zoals dat in 'Angie' van Martin Lagestee gebeurt. De film is op Ameri kaanse leest geschoeid, met flink wat geweld en disco-mu- ziek. Maar tegelijkertijd is hij zo Nederlands als wat. En dat is nauwelijks een voordeel te noemen. Terwijl de klanken van het zoetmelige openingsliedje 'She loves you' van Simone Pormes langzaam wegsterven, verlaat de jonge Angie Kempers (Anne- marie Döttering) het kinderte huis en keert terug bij haar moeder. Angies oudere broer Alex (Daniël Boissevain) is voortvluchtig. Hij houdt zich bezig met overvallen en inbra ken omdat hij zich anders toch maar verveelt. Van haar voogd en moeder mag Angie geen contact meer met Alex hebben. Maar de twee houden op meer dan gewone wijze van elkaar, hoewel Angie zich tegen deze liefde verzet. Ze raakt verknocht aan de student Frank (Hidde Schols). Omdat Frank gokschulden heeft en wordt bedreigd door een paar zware jongens brengt ze hem in contact met haar broer, die hem wel wil helpen. Maar al leen om Angie voor zich te winnen. Uit jaloezie wordt Alex steeds roekelozer, wat een uitbarsting van geweld tot ge volg heeft. Regisseur en scenarioschrijver Martin Lagestee veegde een he leboel clichés op een hoop en zette de tegenstellingen tussen mensen overdreven sterk aan. De drie jonge acteurs spelen wel heel naturel, maar hun rol len zijn allerminst natuurlijk. Karakteracteurs als Marijke Veugelers als moeder, Peter Tuinman als politiecommissaris en Derek de Lint als crimineel blijven karikaturen. Het zwak ke scenario is van dit alles de boosdoener. DONDERDAG 14 OKTOBER 1993 DEEL Zondagsrust in Staphorst foto archief de stem Door Anja van den Akker Veel Staphorsters houden niet van televisie. Er komt te veel onzin uit dat apparaat. Op journalisten heeft de orthodox gelovige Overijsselse gemeente het ook niet begrepen, omdat die Staphorst meestal afschilderen als achtergebleven gebied. De toeristen die het dorp - uitge rekend op zondag - komen fotograferen, kunnen de Staphorster sympathie al helemaal vergeten. Freelance-journalist Jaap Ver meer heeft ondanks deze ob stakels een moedige poging gedaan een objectief televisie portret van Staphorst te ma ken. Het kostte hem ruim ne gen maanden om het vertrou wen van de Staphorster ge meente te winnen. „Als ik al les van tevoren had geweten, was ik er niet aan begonnen. Het duurde allemaal zo lang. Ik ben er bijna aan failliet gegaan", vertelt Vermeer, net terug uit Staphorst waar hij de film heeft voorvertoond. „Af en toe was het muisstil in de zaal, vooral als ik kritische termen bezigde als 'de onder koning van Staphorst' bij voorbeeld. Aan het eind klonk echter een daverend applaus." Vermeer is er heilig van over tuigd dat hij het maximaal haalbare uit de Staphorsters heeft getrokken. Toch ontbre ken er nogal wat sleutelfigu ren in de documentaire. De helft wilde eenvoudigweg niets voor de camera zeggen. Of zei eerst ja, om vervolgens onder druk van de omgeving die toezegging weer in te trek ken. Wat Vermeer halverwege de film de wanhoopskreet ont lokt: „Terwijl ik op pad was gegaan om vooroordelen te be strijden, heb ik na negen maanden de neiging deze taak maar aan anderen te geven." Toch zette hij door. Vanwege de vele aardige mensen die hij in Staphorst ontmoette, maar ook om toch te proberen iets van de wederzijdse misver standen weg te nemen. „Sinds ik jaren geleden eens volko men onschuldig twee dagen onder verdenking heb gestaan, kan ik me heel goed voorstel len wat vooroordelen beteke nen", licht hij zijn tomeloze geduld toe. Sneeuwruimen Is Staphorst wel zo 'gewoon' als de bewoners die in beeld komen, hopen aan te tonen? „We hebben al twintig jaar televisie, dus we zijn echt niet van de buitenwereld afgesne den", tracht een oudere heer het bewijs van zijn ruimden kendheid te leveren. „Samen sneeuwruimen, dat kan nog wel, maar samen aan het Avondmaal, da's heel wat an ders", toont een gelovige zijn verdraagzaamheid richting andere protestanten. „Als toeristen op zondag wil len filmen, wordt getracht hen te weren. We verzorgen de koeien, dat wel, maar verder hebben wij een echte zondags rust waarbij we zo mogelijk in gezinsverband ter kerke gaan", licht een derde zijn levenswijze toe. Op de vraag van Vermeer of de zilveren oorijzers van de vrouwen langzamerhand tot relikwie worden, antwoordt de zilversmid fijntjes: „Laten we dat woord maar niet ge bruiken, dat klinkt zo rooms." Hallo Boppers In Staphorst willen ze geen kermis en ook Sinterklaas komt er niet binnen. Op zon dag gaat de geldautomaat dicht, net als de disco. De melkbussen blijven die dag in de stal. Wat is er zo gewoon aan Staphorst? In de winkel hangen T-shirts met 'Hallo Boppers' en Mi chael Jackson erop. Maar te gelijkertijd eindigt het Prinses Margriet-koor, dat tot groot ongenoegen van de SGP-frac- tie subsidie krijgt, elke repeti tie met een gebed. Roelof, een slachtoffer van de polio-epidemie uit 1971, vindt dat hij 'pure pech' heeft ge had. De hand Gods? Ach, hij durft het niet te zeggen. Maar als hij zelf kinderen zou heb ben, kregen ze wèl een prik. Die mening wordt door der tien procent van de Stap horsters niet gedeeld. Er lopen in het dorp nog zo'n 1800 mensen rond zonder polio- of andere inenting. Maar, zo re lativeert Vermeer, in Amster dam bedraagt dat aantal ze ven procent, altijd nog 50.000 personen. Staphorst mag dan langza merhand veranderen van boe rendorp tot industriegebied, toch heeft Vermeer na liefst tachtig minuten film de mees te vooroordelen niet weg we ten te poetsen. Wat blijft han gen is het beeld van een hech te dorpsgemeenschap, behou dend in geloof en tradities. Dat ligt niet aan het engelen geduld van Vermeer, wel aan de halstarrige weigering van heel wat Staphorstenaren om mee te werken. (Nederland 1, 21.00 uur) FILMS GOES -Grand Theater 20 u. Jurassic Park. HULST - De Koning van Engeland 20 u. Jurassic Park. 20 u. Angie. 20 u. The firm. 20 u. Sliver. 20 u. The fugitive. MIDDELBURG Cinema 20 u. Mad dog and glory. VLISSINGEN - Alhambra 1 20 u. Jurassic Park. - Alhambra 2 20 u. The firm. - Alhambra 3 20 u. The fugitive. - Alhambra 4 20 u. Angie. BERGEN OP ZOOM - Cinem'actueel 1-2-3 20 u. The fugitive. 20 u. Jurassic Park. 20 u. In the line of fire. - Roxy 1 - 20 u. The firm. - Roxy 2 - 20.15 u. Sliver. GENT - Decascoop 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Ad Fun- dum. 17, 20 en 22.30 u. Boxing Helena. 14.30 en 17 u. Homeward bound. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The firm. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. In the line of fire. 20 u. Tina. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sliver. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The fugitive. 22.30 u. Guilty as sin. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Hot Shots 2. 14.30 en 17 u. Cliffhanger. 20 en 22.30 u. The piano.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 25