DE STEM
Geweld overspoelt Duitse tv
Tom Cruise als yup in 'The Firm'
gerfeld
nty-jurk
opvolger
tte motor
Moordend concurrerende commerciële zenders veruit favoriet bij kijkers
'The Vanishing'is als 'Spoorloos' zonder angel
UIT GIDS
I
Charmante zedenschets in
'La chasse aux papillons'
Tienergeweld in de polder
Ikon-documentaire over
Staphorst gemaakt
met moed en wanhoop
1
14 OKTOBER 1993 D<
er weer een nieuw woord bij
jurk van pantystof die als
ant. De uitvinder ervan is
iser Karl Lagerfeld.
collectie samengesteld, be
staande uit elegante gaucho-
broeken met lange voile blou
ses, bolero's en gilets afgezet
met leer en lange wijde rok
ken.
Afgezien van zijn gedurfde
-en voor sommigen shocke
rende - shows, zorgt Lagerfeld
voor nog meer rumoer in de
Parijse modewereld. De eigen
wijze ontwerper dreigt zijn
collecties voortaan in New
York te showen. De reden
daarvoor is het feit dat de
data van de modeshows steeds
vroeger vallen en dat de defi-
lés voortaan in het nog
openen Le Carrousel du
Louvre worden gehouden. Dit
ondergrondse modecentrum
heeft naast winkels en restau
rants ook vier podia, bedoeld
voor modeshows. Lagerfeld
weigert te showen in een 'su
permarkt', zo zei hij tactvol.
Filmster
Voor de fotografen kan de mo-
deweek niet meer stuk, nu
Valentino voor zijn modeshow
filmster Sharon Stone heeft
gevraagd als mannequin mee
te lopen. Op zijn kosten wordt
ze even overgevlogen uit LA
en flink in de watten gelegd.
Alsof de Italiaanse ontwerper
niet genoeg heeft aan sterren
als Naomi Campbell, Christy
Turlington en Linda Evange-
lista.
Jammer dat cineast Robert
Altman de hysterie rond de
show van Valentino niet kan
vastleggen. De filmer gaat pas
tijdens de shows in maart op
names maken van het mode
circus. Altmann is bezig met
een thriller, waarin Julia Ro
berts een Amerikaanse ver
slaggeefster speelt die over de
shows in Parijs moet schrijven
en onderweg al haar bagage
verliest. Op dat moment be
gint het modedrama. Ook in
de hoofdrollen.' Anouk Aimee,
Marcel Mastroianni, Tracy Ul-
lman en Lauren Bacall. Het
modepubliek speelt zichzelf.
ontwerpen van Karl Lagerfeld
tik ven veel kant en ruches
og nachtjaponnen-gehalte.
foto era
>m de Nederlander aan de melk
uwe campagne gestart met drie
dame, kennelijk een Franqaise,
andere mogelijkheden van de
mond - je paakt em steefik
beet" - aangeeft. Met flitsen van
een jonge vrouw die zioh aan
melk te buiten gaat en daarna
buitengewoon voldaan is.
De nu gestaakte 'witte motor'
heeft tien jaar lang het imago
van melk moeten opvijzelen. Dn
nieuwe campagne richt zich spe
ciaal op jongeren met het motto:
Melk, de grootste ontdekking
van de mond.
Het Nederlands Zuivelbureau
hoopt met deze spots de con
sumptie van melk op andere mo
menten dan bij de maaltijd te
stimuleren. Melk vormt nu 13
procent van alles wat de jonge
ren drinken en dat zou, zo vindt
het Zuivelbureau, omhoog moe
ten. De spots zijn het begin; later
volgt buitenreclame en er komen
ook promotie-activiteiten in
kantines en snackbars.
Gids
Van onze correspondent
Frans Wijnands
Bonn - Sinds de komst van de eerste Duitse commerciële
televisie-zender, alweer dik tien jaar geleden, bepalen
'moord en doodslag' het beeld op en achter de Duitse
televisie-zenders. Op het scherm gebeurt dat letterlijk,
in de ontelbare films en series waarin bruut geweld
centraal staat. Meer figuurlijk wordt ook achter de
schermen op leven en dood gevochten.
En wel tussen de in het nauw
gedreven publiek-rechtelijke
zenders ARD en ZDF enerzijds,
en het nog steeds groeiende aan
tal private zenders. ARD en ZDF
zitten in geldnood, verliezen re
clame-inkomsten en de gunst
van de kijkers, de bejaarden uit
gezonderd.
Het succes van (enkele) commer
ciële zenders is volgens Helmut
Thoma, chef van het winstge
vende RTL, eenvoudig te verkla
ren: „De meeste mensen lachen
zich nu eenmaal liever dood dan
dat ze zich dood vervelen". Tho
ma (54), Oostenrijker van ge
boorte en na een loopbaan bij de
Oostenrijkse omroep en Radio
Luxemburg oprichter van RTL
Plus, noemt zichzelf realist,
vooral inzake televisie. Realisme
en cynisme zijn volgens hem
nauw aan elkaar verwant, van
daar dat zijn uitspraken veelal
cynisch overkomen. Zoals deze:
„Dat RTL zo snel de lievelings
zender van de Duitsers is gewor
den komt, vrees ik, omdat alle
andere zenders nog slechtere,
somberder programma's bie
den".
Gejat
Dijenkletsende lol, soft-erotiek,
reality-tv, geweld, Heimat-ge-
zwijmel, spelletjes en quizen,
eindeloze talkshows en overjari
ge films en tv-series beheersen
het Duitse beeldscherm, onge
acht welke zender de kijkers ook
af-'zappen'. In drie jaar is het
aanbod op de Duitse schennen
vervijfvoudigd. Maar het ont
breekt de meeste zendgemach
tigden aan groot geld, vakbe
kwame mensen en ideeën. Rudi
Carrell: „Er is in de hele wereld
niets nieuws meer te vinden. Er
wordt nog altijd van elkaar ge
jat".
De Duitser zit gemiddeld twee
en een half uur per dag voor de
televisie. Voor kranten en boe
ken heeft hij nauwelijks nog tijd.
De kijker is ongeduldig en kri
tisch. Dat weten ze bij RTL, al
heeft de zender het kijkersaan
deel tot twintig procent uitge
bouwd. Dat steekproeven uitwij
zen dat de zender niet 'serieus'
wordt geacht, stoort de pro
grammamakers geenszins. Men
weet dat er (nog) een achter
stand is tegenover ARD en ZDF
wat betreft (nieuws)informatie.
Dat de zender zoveel bloot in de
programma's stopt(e) is overeen
komstig de smaak van de door-
snee-kijker. „Per slot van reke
ning heeft elk boulevardblad ook
'de naakte van dienst' op een
van de binnenpagina's", aldus
Thoma.
Geldgebrek
Als de chefs van ARD en ZDF
geringschattend over de kwali
teit van de commerciële concur
rentie praten blijken de druiven
erg zuur. De ARD had vijf jaar
geleden nog een vast kijkersaan
deel van 40%. Dat is gehalveerd.
Vrijwel alle topsterren zijn ver
trokken naar beter betalende
zenders, en wat dodelijk kan
zijn: de reclame-opbrengsten da
len. Van 761 miljoen in 1991 tot
576 miljoen mark vorig jaar. Dat
is een derde van de reclame-in
komsten van RTL.
Met meer dan 26.000 medewer
kers voor in totaal 9 televisie- en
50 radioprogramma's is de ARD
een slokop die zonder de over
heidssubsidie, in de vorm van
kijkgeld, al lang aan de concur
rentie kapot zou zijn gegaan.
Geldgebrek is ook de reden dat
ARD en ZDF het met een twee
derangs sportprogramma moe
ten doen. De rechten voor recht
streekse uitzendingen en al
lesomvattende samenvattingen
van de Duitse Bundesliga zijn
voor veel geld gekocht door RTL
en Satl.
De overkoepelende ARD heeft
tot 1996 een bezuinigingspakket
van 2,6 miljard D-mark afge
kondigd. Ruim 700 banen wor
den geschrapt. Maar dan nog
blijft de ARD met een tekort van
bijna anderhalf miljard mark
zitten.
Kijkgeld
In Duitsland bestaat geen
staatsomroep. Aanvankelijk
kreeg de 'Arbeitsgemeinschaft
der öffentrechtlichen Rundfun-
kanstalten der Bundesrepublik
Deutschland' (ARD) het mono
polie; te verdelen over een tien
tal grote regionale (deel-
staat)zenders, waarvan de WRD
de grootste is. Later kwam daar
het Zweites Deutschen Fernse-
hen, ZDF, bij. Beiden hadden en
hebben aan de kijk- en luister
gelden een riante inkomsten
bron. Jaarlijks 8 miljard D-
mark; 70% voor de ARD, 30%
voor de ZDF.
Met de komst van de commer
ciële zenders zijn ook de recla
me-spots massaal op het scherm
gekomen. In de eerste zes maan
den van dit jaar was daar een
totaal-bedrag van 3,5 miljard D-
mark mee gemoeid.
Een enkele politicus durft, met
het argument 'dat ARD en ZDF
alleen nog maar pseudo-amuse-
mentsprogramma's van minder
heden vóór minderheden maken'
voor te stellen, de kijkgelden af
te schaffen. Het is net zo onvoor
stelbaar als de privatisering en/
óf samenvoeging van ARD en
ZDF. Daar zouden de zestien
deelstaat-parlementen mee moe
ten instemmen en dat is een
politieke utopie.
Volgend jaar worden de zenders
Eins Plus (van de ARD), 3 sat en
ARTE, samengevoegd in een zo
genaamd Derde programma.
Vanaf 1996 wordt het gemeen
schappelijke ARD-programma
afgeschaft en krijgen de regiona
le deelzenders hun oorspronke
lijke opdracht terug: informatie,
amusement en cultuur uit de
eigen regio.
RTL winstgevend
Het aanbod op de Duitse kabel
en via satelliet blijft stijgen.
Jongste aanwinst is RTL2, een
initiatief van RTL Plus. Maar
het wachten is op de grote klap;
als CNN inderdaad met een
compleet Duits-talig programma
komt. Het maakt de intendanten
bij de ARD hoogst nerveus. Ze
ker nadat bekend was geworden
dat het ZDF met CNN wilde
samenwerken, als de fijnmazige
Duitse omroepwet dat tenminste
toestaat.
Twee grote media-groepen zijn
op de Duitse kanalen actief. De
Kirch-Springer groep met vier
zenders, nl. SAT 1, Pro 7, Kabel-
kanal en DSF, en daarnaast de
combinatie CLT-Bertelsmann
met drie zenders: RTL, RTL 2 en
Vox. De eerste groep trekt meer
kijkers, maar RTL is de enige tot
nu toe royaal winstgevende pri
vate omroep.
Moord en doodslag bepalen letterlijk het beeld op het scherm
maar achter de schermen wordt figuurlijk ook op leven en dood
gevochten.
i Tom Cruise (rechts) als bedreigde advocaat in de thriller 'The Firm'.
foto paramount
Van onze filmredactie
Witteboordencriminaliteit en
yuppendom moeten in de film
'The Firm' van Sydney Pollack
('Out of Africa') de mentaliteit
van de late jaren tachtig weer
spiegelen. Tom Cruise speelt in
deze thriller een jonge, zeer
ambitieuze rechtenstudent,
Mitch, die alles over heeft voor
een carrière. Helaas wordt die
ambitie hem bijna fataal.
Mitch wordt al tijdens zijn stu
die aan Harvard benaderd door
een groot advocatenkantoor uit
Memphis. Hij krijgt een gigan
tisch salaris aangeboden en di
verse aantrekkelijke extraatjes;
een mooi huis met inrichting en
een dure auto, terwijl de firma
ook zijn afstuderen zal betalen.
Hij is razend enthousiast, maar
zijn jonge vrouw Abby (Jeanne
Tripplehorn) wat minder omdat
die haar baan als kleuterleid
ster zal moeten opgeven. Ze
heeft dat echter graag voor hem
over. In Memphis ontdekt het
echtpaar dat het kantoor wel
een erg grote invloed op het
leven van zijn werknemers uit
oefent. Ook gaat de bemoei
zucht van de firma erg ver. Hoe
ver zal weldra blijken.
Wanneer twee collega's van
Mitch onder mysterieuze om
standigheden bij een bomex
plosie op de Cayman Islands
omkomen, koestert Mitch nog
geen argwaan. Dat doet hij pas
als blijkt dat de afgelopen tien
jaar al vier advocaten zijn om
gekomen toen ze de firma wil
den verlaten.
Tijdens een bezoek met zijn
collega Avery (Gene Hackman)
aan de Cayman Islands stelt
Mitch een eigen onderzoek in
naar de dood van zijn collega's.
Eenmaal terug wordt Mitch
door de FBI benaderd. De ge
heime dienst wil hem gebrui
ken om de firma, die maffiagel-
den wit wast, op te rollen. Het
bedrijf heeft echter maatrege
len genomen om Mitch in zijn
greep te houden en die drijven
een wig tussen Mitch en Abby.
In 'The Firm' zijn de academici
en yups de criminelen omdat zij
uit eerzucht en voor geld tot
alles in staat zijn. Tom Cruise
is geknipt voor de rol van zo'n
ambitieuze yup, die in de pro
blemen komt. Maar zijn karak
ter is, net als dat van de overige
figuren, veel te weinig uitge
diept. Terwijl de plot zich ein
deloos blijft vertakken in ne
venverwikkelingen, toevallig
heden en onwaarschijnlijkhe
den. De spanning blijft daar
door jammer genoeg niet om te
snijden. Tussen Tom Cruise en
Jeanne Tripplehorn (bekend
van 'Basic Instinct') wil het
bovendien niet erg vlammen.
Zelfs Gene Hackman, een ac
teur die toch altijd mooi ac
teert, mist persoonlijkheid.
'The Firm' van Sydney Pollack is
te zien in Casino 1 in Breda, City
1 in Roosendaal, Roxy 1 in Ber
gen op Zoom, Heuvelpoon 4 in
Tilburg, Koning van Engeland in
Hulst.
Door Marjan Mes
Meerdere excentrieke oude da
metjes bevolken de gesloten
Franse gemeenschap in 'La
chasse aux papillons' van Otar
Iosseliani. De van oorsprong
Georgische cineast laat vooral
in het begin van zijn geestige
filmimpressie het dagelijks le
ven zien van de hoogbejaarde
bewoonsters van een vervallen
kasteel in de Provence. Een
sigaren rokende Russische we
duwe van een tsaristische offi
cier, haar musicerende zuster
en hun boosaardige dienstbode.
Een minder aristocratische
buurman, een geldbeluste nota
ris, woont met zijn vreemde
zoon en diefachtige, zwarte
schoondochter op een aanpa
lend landgoed. Beide families
hebben exotische gasten over
de vloer; Hare Krishna-aan-
hangers, die zingend ronddan
sen door de tuinen en handig
misbruik maken van de Franse
gastvrijheid, en een Maharadja
die een ordinaire duitendief
blijkt te zijn.
Een elegante antiekhandelaar
ster is druk doende met het
opkopen van meubilair uit het
oude kasteel. Een drankzuchti
ge pastoor tracht de oude da
mes tot steun te zijn. Osseliani
schildert de eigenaardigheden
en activiteiten van deze vegete
rende figuren in terloopse scè
nes, die aanvankelijk een beetje
rommelig en traag verlopen.
Net als bij Jacques Tati zit de
aantrekkingskracht in de licht
vervreemdende observatie van
de gebeurtenissen, in minimale
absurditeiten. Niet iedereen zal
daar oog voor hebben, maar
wie van Tati houdt, zal deze
Frans-Italiaans-Duitse copro-
duktie ongetwijfeld ook char
mant vinden. Net als je meent
te moeten afzien van enige ver
haalstructuur blijkt daarvan
toch wel degelijk sprake.
'La chasse aux papillons' is een
zedenkomedie, die vooral
draait om de menselijke heb
zucht. De zucht naar geld ver
woest de cultuur van het oude
Europa, of het nu om Frankrijk
(waar de filmer zelf woont) of
Rusland (waar hij vandaan
komt) gaat. Na de dood van de
Russische officiersweduwe ko
men hordes familieleden, voor
al oude dametjes, opdraven
maar niemand erft iets behalve
een zuster in Rusland.
De Japanse zakenlieden, die
hun oog al lang, maar tever
geefs op het kasteel hadden
laten vallen, krijgen eindelijk
de kans om toe te slaan. In het
wat al te nadrukkelijke slot
beeld is het een keurig opge
knapt, maar steriel Japans za-
kengebouw geworden. De paro
die op de teloorgang van het
oude Europa door japanisering
(het had ook amerikanisering
kunnen zijn) komt niet hele
maal geloofwaardig over, maar
het is een leuke film.
'La chasse aux papillons' van
Otar Iosseliani draait in Filmhuis
Concordia in Breda, 14-20 okto
ber om 19.30 uur, 21-27 oktober
om 22.00 uur.
Van onze filmredactie
In 1988 regisseerde de Nederlander George
Sluizer 'Spoorloos', een verrassend goede
psychologische thriller, die de internatio
nale doorbraak betekende van de actrice
Johanna ter Steege.
De film met zijn ingenieuze plot was
gebaseerd op de roman 'Het gouden ei' van
Tim Krabbé. Een meisje, dat maar kort in
beeld is, verdwijnt bij een tankstation.
Haar vriend blijft jarenlang naar haar
zoeken. Als hij de moed bijna heeft opge
geven, meldt zich een man, die zegt te
weten wat er met het meisje gebeurd is.
Alleen zal de vriend de waarheid pas
ervaren als hij hetzelfde lot wil ondergaan
als het meisje. De film had een gruwelijk
einde dat de bioscoopbezoeker blijkbaar
enorm fascineerde.
Hollywood vond het filmverhaal interes
sant genoeg om George Sluizer zelf een
Amerikaanse remake te laten regisseren.
Had hij maar geen 'ja' gezegd want met
'The Vanishing' snijdt hij in zijn eigen
vlees. De Amerikanen hebben het scenario
zodanig veranderd dat de angel uit het
verhaal is. Wat 'Spoorloos' juist zo bijzon
der maakte, het cynische en morbide einde,
is vervangen door platte horror-elementen
en een romance tussen de radeloze man en
een andere vrouw.
In 'The Vanishing' laat Sluizer ons al
meteen kennismaken met de dader, de
scheikunde-leraar Barney (Jeff Bridges),
die op straat vrouwen aanklampt met de
vraag of zij bij hem in de auto willen
stappen. Daarmee verklapt Sluizer alvast
wat er te gebeuren staat terwijl je dat in
'Spoorloos' lange tijd niet weet.
Dan pas verschijnt het stelletje in beeld
dat het slachtoffer zal worden, Jeff (Kiefer
Sutherland) en Diane (Sandra Bullock),
het meisje dat gedoemd is te verdwijnen.
Er volgt een jarenlange zoektocht van Jeff
naar zijn Diane. Hij krijgt in deze Ameri
kaanse versie echter een verhouding met
een serveerster (Nancy Travis), die uitein
delijk als reddende engel optreedt. De
schematische en conventionele thriller-op
bouw van 'The Vanishing' is dodelijk voor
de psychologische ondertoon van de film.
'The Vanishing' van George Sluizer draait in
Mignon in Breda.
Van onze filmredactie
In de bioscoop vinden we het
heel gewoon om Amerikaanse
jongeren met revolvers te zien
zwaaien. Maar het doet toch
wat vreemd aan als er door
tieners in de Hollandse polder
wordt geschoten, zoals dat in
'Angie' van Martin Lagestee
gebeurt. De film is op Ameri
kaanse leest geschoeid, met
flink wat geweld en disco-mu-
ziek. Maar tegelijkertijd is hij
zo Nederlands als wat. En dat
is nauwelijks een voordeel te
noemen.
Terwijl de klanken van het
zoetmelige openingsliedje 'She
loves you' van Simone Pormes
langzaam wegsterven, verlaat
de jonge Angie Kempers (Anne-
marie Döttering) het kinderte
huis en keert terug bij haar
moeder. Angies oudere broer
Alex (Daniël Boissevain) is
voortvluchtig. Hij houdt zich
bezig met overvallen en inbra
ken omdat hij zich anders toch
maar verveelt.
Van haar voogd en moeder mag
Angie geen contact meer met
Alex hebben. Maar de twee
houden op meer dan gewone
wijze van elkaar, hoewel Angie
zich tegen deze liefde verzet. Ze
raakt verknocht aan de student
Frank (Hidde Schols). Omdat
Frank gokschulden heeft en
wordt bedreigd door een paar
zware jongens brengt ze hem in
contact met haar broer, die
hem wel wil helpen. Maar al
leen om Angie voor zich te
winnen. Uit jaloezie wordt
Alex steeds roekelozer, wat een
uitbarsting van geweld tot ge
volg heeft.
Regisseur en scenarioschrijver
Martin Lagestee veegde een he
leboel clichés op een hoop en
zette de tegenstellingen tussen
mensen overdreven sterk aan.
De drie jonge acteurs spelen
wel heel naturel, maar hun rol
len zijn allerminst natuurlijk.
Karakteracteurs als Marijke
Veugelers als moeder, Peter
Tuinman als politiecommissaris
en Derek de Lint als crimineel
blijven karikaturen. Het zwak
ke scenario is van dit alles de
boosdoener.
DONDERDAG 14 OKTOBER 1993 DEEL
Zondagsrust in Staphorst foto archief de stem
Door Anja van den Akker
Veel Staphorsters houden niet van televisie. Er komt te
veel onzin uit dat apparaat. Op journalisten heeft de
orthodox gelovige Overijsselse gemeente het ook niet
begrepen, omdat die Staphorst meestal afschilderen als
achtergebleven gebied. De toeristen die het dorp - uitge
rekend op zondag - komen fotograferen, kunnen de
Staphorster sympathie al helemaal vergeten.
Freelance-journalist Jaap Ver
meer heeft ondanks deze ob
stakels een moedige poging
gedaan een objectief televisie
portret van Staphorst te ma
ken. Het kostte hem ruim ne
gen maanden om het vertrou
wen van de Staphorster ge
meente te winnen. „Als ik al
les van tevoren had geweten,
was ik er niet aan begonnen.
Het duurde allemaal zo lang.
Ik ben er bijna aan failliet
gegaan", vertelt Vermeer, net
terug uit Staphorst waar hij
de film heeft voorvertoond.
„Af en toe was het muisstil in
de zaal, vooral als ik kritische
termen bezigde als 'de onder
koning van Staphorst' bij
voorbeeld. Aan het eind klonk
echter een daverend applaus."
Vermeer is er heilig van over
tuigd dat hij het maximaal
haalbare uit de Staphorsters
heeft getrokken. Toch ontbre
ken er nogal wat sleutelfigu
ren in de documentaire. De
helft wilde eenvoudigweg
niets voor de camera zeggen.
Of zei eerst ja, om vervolgens
onder druk van de omgeving
die toezegging weer in te trek
ken.
Wat Vermeer halverwege de
film de wanhoopskreet ont
lokt: „Terwijl ik op pad was
gegaan om vooroordelen te be
strijden, heb ik na negen
maanden de neiging deze taak
maar aan anderen te geven."
Toch zette hij door. Vanwege
de vele aardige mensen die hij
in Staphorst ontmoette, maar
ook om toch te proberen iets
van de wederzijdse misver
standen weg te nemen. „Sinds
ik jaren geleden eens volko
men onschuldig twee dagen
onder verdenking heb gestaan,
kan ik me heel goed voorstel
len wat vooroordelen beteke
nen", licht hij zijn tomeloze
geduld toe.
Sneeuwruimen
Is Staphorst wel zo 'gewoon'
als de bewoners die in beeld
komen, hopen aan te tonen?
„We hebben al twintig jaar
televisie, dus we zijn echt niet
van de buitenwereld afgesne
den", tracht een oudere heer
het bewijs van zijn ruimden
kendheid te leveren. „Samen
sneeuwruimen, dat kan nog
wel, maar samen aan het
Avondmaal, da's heel wat an
ders", toont een gelovige zijn
verdraagzaamheid richting
andere protestanten.
„Als toeristen op zondag wil
len filmen, wordt getracht hen
te weren. We verzorgen de
koeien, dat wel, maar verder
hebben wij een echte zondags
rust waarbij we zo mogelijk in
gezinsverband ter kerke
gaan", licht een derde zijn
levenswijze toe.
Op de vraag van Vermeer of
de zilveren oorijzers van de
vrouwen langzamerhand tot
relikwie worden, antwoordt
de zilversmid fijntjes: „Laten
we dat woord maar niet ge
bruiken, dat klinkt zo rooms."
Hallo Boppers
In Staphorst willen ze geen
kermis en ook Sinterklaas
komt er niet binnen. Op zon
dag gaat de geldautomaat
dicht, net als de disco. De
melkbussen blijven die dag in
de stal. Wat is er zo gewoon
aan Staphorst?
In de winkel hangen T-shirts
met 'Hallo Boppers' en Mi
chael Jackson erop. Maar te
gelijkertijd eindigt het Prinses
Margriet-koor, dat tot groot
ongenoegen van de SGP-frac-
tie subsidie krijgt, elke repeti
tie met een gebed.
Roelof, een slachtoffer van de
polio-epidemie uit 1971, vindt
dat hij 'pure pech' heeft ge
had. De hand Gods? Ach, hij
durft het niet te zeggen. Maar
als hij zelf kinderen zou heb
ben, kregen ze wèl een prik.
Die mening wordt door der
tien procent van de Stap
horsters niet gedeeld. Er lopen
in het dorp nog zo'n 1800
mensen rond zonder polio- of
andere inenting. Maar, zo re
lativeert Vermeer, in Amster
dam bedraagt dat aantal ze
ven procent, altijd nog 50.000
personen.
Staphorst mag dan langza
merhand veranderen van boe
rendorp tot industriegebied,
toch heeft Vermeer na liefst
tachtig minuten film de mees
te vooroordelen niet weg we
ten te poetsen. Wat blijft han
gen is het beeld van een hech
te dorpsgemeenschap, behou
dend in geloof en tradities.
Dat ligt niet aan het engelen
geduld van Vermeer, wel aan
de halstarrige weigering van
heel wat Staphorstenaren om
mee te werken.
(Nederland 1, 21.00 uur)
FILMS
GOES
-Grand Theater
20 u. Jurassic Park.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Jurassic Park.
20 u. Angie.
20 u. The firm.
20 u. Sliver.
20 u. The fugitive.
MIDDELBURG
Cinema
20 u. Mad dog and glory.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
20 u. Jurassic Park.
- Alhambra 2
20 u. The firm.
- Alhambra 3
20 u. The fugitive.
- Alhambra 4
20 u. Angie.
BERGEN OP ZOOM
- Cinem'actueel 1-2-3
20 u. The fugitive.
20 u. Jurassic Park.
20 u. In the line of fire.
- Roxy 1 - 20 u. The firm.
- Roxy 2 - 20.15 u. Sliver.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Ad Fun-
dum.
17, 20 en 22.30 u. Boxing Helena.
14.30 en 17 u. Homeward bound.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The firm.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. In the line
of fire.
20 u. Tina.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sliver.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The
fugitive.
22.30 u. Guilty as sin.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Hot Shots
2.
14.30 en 17 u. Cliffhanger.
20 en 22.30 u. The piano.