NG
DE STEM
'Elke song
is een
avontuur'
m
Strlpdagen in Breda
volgestouwd met info
Kerstspel Ayckbourn
verkrampt en saai
UIT gids
overhemd
Typische laatbloeier John Hiatt zingt deze week in Nederland
1
993 zijn al
1.00 uur
sonele
lat gepland
komt te
ingemak.
»ktober
reiken.
Tchaikovski
Nielsen
Tony Toni Toné
De La Soul
Motorpsycho
Walter Grootaers
'De Kleine blonde
dood' Nederlandse
Oscar-inzending
X 56
Ialdi
25 gi.
1 Advies:
I beperkt.
7*—«a
- C
f.
hanische bediening,
brmen en ontdooien.
«even katoenen flanel,
ouwen. Lang model in
Inde ruitdessins.
In XL.
en meisjes. Van badstof
ey. Goede pasvorm (ook
Leuke dessins en
n: 104 t/m 164.
N
-W-,
brpakking. Modellen
jt, Bugatti uit 1991,
C\
Vaardeke 74.
frabant
togerheide.
Niemand krügt me klein. Ik heb een
dubbele persoonlijkheid"
Tatjana Simic, actrice
Door Ann Bouwma
John Hiatt geeft deze week concerten in ons land.
Vandaag 13 oktober is hij in Utrecht (Vredenburg), op
15 oktober in Maastricht (Sporthal Randwyck), op 16
oktober in Eindhoven (Muziekcentrum) en op 18 oktober
wederom in Utrecht (Vredenburg).
John Hiatt (41) is een typische laatbloeier. Niet omdat
hij zijn jonge jaren heeft vergooid met lanterfanten,
want toen hij op zijn elfde een gitaar kreeg was zijn lot
bezegeld. Hij zou een rock 'n roll ster worden. Net als
Little Richard en Elvis Presley.
Hij schreef honderden songs,
maar het waren vaak anderen
die met de eer van zijn geploeter
gingen strijken. Talloze country-
zangers zetten zijn werk op hun
repertoire, en zelfs Iggy Pop en
Bob Dylan pikten er een paar
krenten uit.
Pas met zijn achtste album Bring
The Family wist John Hiatt in
1987 de aandacht voorgoed op
zichzelf te vestigen. Sindsdien
groeit zijn aanhang gestaag en
nu ook zijn elfde plaat Perfectly
Good Guitar lovend is ontvan
gen, zegt hij: „Ik ben nog nooit
zo goed in vorm geweest als nu.
Ik geloof werkelijk dat het leven
pas bij veertig begint."
Hij lacht opgeruimd, nadat het
gesprek een beetje stug is begon
nen. Lange vragen, korte ant
woorden. Maar uit zijn open blik
spreekt geen onwil of achter
docht, eerder de behoedzaam
heid van een man die weet wat
er in de wereld te koop is.
„Ach ja, ik kan nu gemakkelijk
beweren dat gebrek aan erken
ning me nooit wat heeft kunnen
schelen, maar er zijn tijden ge
weest dat ik het niet meer zag
zitten. Van Geffen Records heb
ik begin jaren tachtig nooit enige
steun ondervonden. Ik wist niet
wat zij van mij verwachtten met
als gevolg dat ik zelf ook niet
wist wat ik eigenlijk wilde. Dat
waren onzekere, frustrerende ja
ren,"
Impasse
De beëindiging van het platen
contract door Geffen was logi
scher dan het achteraf lijkt.
Hiatt verkeerde in een creatieve
impasse, veroorzaakt door alco
hol-verslaving en de zelfverko
zen dood van zijn vrouw. Gedes
illusioneerd keerde Hiatt in 1985
met zijn dochtertje terug naar
Nashville, waar hij ooit zo hoop
vol aan zijn carrière was begon
nen.
Tegenwoordig woont Hiatt met
zijn tweede vrouw Nancy en drie
kinderen een eindje buiten het
mekka van de country
western, want zijn muzikale
wortels liggen uiteindelijk toch
meer richting Memphis.
„Ergens halverwege ja, want
mijn eerste inspiratie was blues,
rhythm blues. Muddy Waters,
Howlin' Wolf, Elmore James.
Pas later is daar country-muziek
ingesijpeld. Toen ik klein was
had je twee radiostations, eentje
van de Gran Ole Opry, waarop je
veel bluegrass en Hank Williams
hoorde, en eentje die vooral
John Hiatt: Vaak als ik aan een tekst begin, heb ik geen idee waar het over zal gaan".
FOTO ARCHIEF DE STEM
blues en gospelmuziek liet ho
ren. Elk station had zijn eigen
publiek, maar door de zender-
jrnop te draaien kreeg je toch
van beide soorten."
Het is het schoolvoorbeeld van
hoe de Amerikaanse rock 'n roll
is ontstaan, een mengvorm van
blanke en zwarte muziek. Hiatt
doet niet anders dan zich voegen
in een rijke traditie, maar hij
weet als geen ander het even
wicht te bewaren tussen vak
kundigheid en emotie. Zijn gi
taarspel ontspoort nooit in mooi
doenerij, een treurig liedje ver
watert niet tot een smartlap. En
dan die stem, die schijnbaar
bandeloos door de bocht scheurt.
'Oh it breaks my heart to see
those stars, smashing a perfectly
good guitar', zingt hij in het
titelnummer, 'there oughta be a
law with no bail, smash a guitar
and you go to jail'. Het is iro
nisch bedoeld, want Hiatt heeft
zelf ook een paar keer een gitaar
aan flarden geslagen.
„Niet om het theatrale effect
zoals in rockshows gebruikelijk
is, maar uit pure woede en razer
nij. Daar heb ik later flink spijt
van gehad."
In zijn songs schildert Hiatt met
gevoel voor nuance kleine por
tretten van het menselijk tekort:
onbegrip, misverstand, misdaad
en berouw, maar nooit zonder
compassie.
„Als je er goed over nadenkt, is
alles al een keer gezegd of ge
schreven. Ik heb zeker niet de
pretentie dat ik daar nog een
nieuwe invalshoek aan toe kan
voegen. Maar op de een of ande
re manier heb ik de onbedwing
bare behoefte om mijn gewaar
wordingen op te schrijven. En
die kan ik niet anders weergeven
dan vanuit mijn eigen stand
punt. Ik bedoel, ik kan geen song
schrijven over een verliefde jon
gen van twintig".
Door deze betrokkenheid wordt
vaak gedacht dat zijn songs
sterk autobiografisch zijn, maar
dat is slechts ten dele waar.
„De grootste helft is fictie. Maar
ook al is een song niet per se een
stukje persoonlijke geschiedenis,
het gaat wel over echte emoties.
Ik ben als het ware de vertolker.
Ik vind het heerlijk om verhaal
tjes te verzinnen. Misschien heb
ik dat van mijn vader, die kon
vroeger ook urenlang verhalen
vertellen. Vaak als ik aan een
tekst begin, heb ik geen idee
waar het over zal gaan. Dat is
wel eens anders geweest, dan
had ik nog een appeltje te schil
len of maakte me ergens vrese
lijk kwaad over. Nu schrijf ik
vanuit het niets, elke song is een
regelrecht avontuur".
Hiatt laat zich inspireren door
ZIJN NAAM heeft Tchaikovski
gevestigd met het grote werk.
De symfoniën, balletten, viool-
en pianoconcerten hebben een
blijvende plaats op de concert
podia veroverd. De kamermu
ziek van Tchaikovski hoor je
veel minder, en daarom is het
doosje dat EMI heeft uitge
bracht met de drie strijkkwar
tetten, het strijksextet Souvenir
de Florence en het Pianotrio een
welkome en waardevolle aan
vulling voor ieders collectie.
De opnamen van deze kamer
muziekwerken dateren van een
jaar of tien geleden, ze zijn dus
niet zeer recent, maar als je de
namen ziet van de muzikanten -
en vooral natuurlijk als je hun
spel hoort - begrijp je waarom
toch hiernaar is teruggegrepen.
Het pianotrio wordt gespeeld
door Vladimir Ashkenazy, It-
zhak Perlman en Lynn Harrell,
de kwartetten door het Borodin
Kwartet, in het sextet versterkt
door altist Yuri Bashmet en cel
liste Natalia Gutman.
De altijd wat melancholische en
edel-dwepende muzikale wereld
van Tchaikovski wordt door de
ze topmusici fraai gestalte gege
ven. (EMI)
hans roosenboom
DAT MOET wat geweest zijn,
op die 14e maart 1894, toen de
Eerste Symfonie van Carl Niel
sen klonk in de concertzaal van
Kopenhagen. Een stormachtig
applaus van het publiek voor
hun landgenoot, die verlegen uit
de rijen der tweede violen naar
voren trad om de hulde in ont
vangst te nemen. A star was
born.
Een kind dat met dynamiet
speelt, zo karakteriseerde de
volgende dag een Kopenhaagse
muziekcriticus deze symfonie
van Nielsen. Die vergelijking is
heel raak, want de muziek van
Nielsen staat bol van de span
ning, is geladen, krachtig, een
samenballing van energie.
Nielsen (1865-1931) bracht het
tot zes symfonieën, en ze zijn
allemaal even prachtig. Het is
muziek die nergens op lijkt, die
volstrekt autonoom is en ook
nooit verwijst naar enige wer
kelijkheid buiten de muziek.
Puur klassieke, abstracte mu
ziek, getuigend van vakman
schap en ideeënrijkdom. Echte
grote kunst.
Nooit heeft Carl Nielsen de
roem verworven die zijn gene
ratiegenoten Mahler, Strauss en
Sibelius ten deel viel. Maar
Nielsen is net zo goed, zo niet
beter. Het valt allemaal te ho
ren op de opnamen van Nielsens
zes symfoniën door het Gothen-
burgs Symfonie Orkest onder
leiding van de Finse dirigent
Neeme Jarvi. Alles b:j elkaar
een Skandinavisch onderonsje
van zeldzaam hoog niveau.
(DG)
hr
'SOUL IS terug', schreef deze
krant zaterdag. Nu is soul nooit
weggeweest, maar de meest
passievolle stijl in de popmu
ziek leidde jarenlang een margi
naal bestaan in hitparardes en
discotheken.
Nu zou het inderdaad mooi zijn
als al die oude soulmannen en
-vrouwen weer heimaal hip
worden, nog mooier zou het zijn
als ook de nieuwe soulsterren
wortel schieten. Tony Toni Toné
is zo'n groep die dankzij de
aangekondigde soulrevival hoge
ogen kan gaan gooien, niet al
leen commercieel maar ook ar
tistiek. Het drietal uit Califor-
nië heeft al twee platen uit,
maar nummer drie Sons of Soul
heeft nu ook Nederland bereikt.
De cd bevat een en al 'jatwerk':
alle soulgrootheden komen
langs, van Stevie Wonder _tot
Curtis Mayfield, van ine
Jackson 5 tot Marvin Gaye. To
ni Tony Toné komt daar rond
voor uit. Zij zijn de 'zonen van
de soul' en en deze cd is een
eerbetoon aan het verleden.
Sons of Soul is echter meer dan
alleen een imitatie van het de
ouderwetse soulmuziek. Tony
Toni Toné pakt 'echte' instru
menten als basis maar is daar
naast niet vies van een moderne
drumbeat en samples. De oude
soulmuziek wordt zo in een he
dendaags kader geplaatst zon
der dat 'ziel' van de muziek om
zeep geholpen wordt.
Tony Toni Toné kan daarmee in
de voetsporen van soulvernieu-
wers als Prince en Terence
Trent D'Arby treden. Kan, want
niet alle songs op Sons of Soul
zijn even sterk. Maar er zitten
enkele heerlijke nummers tus
sen zoals onder meer de swin
gende single If I had no loot, de
ballad Pillow en het Tempta-
tions-achtige Leavin. (POLY
GRAM)
paul verlxnden
DE LA Soul of De La Blues? De
Newyorkse rapformatie die in
1989 doorbrak met aanstekelij
ke flowerpower-rap heeft de
vrolijke vrijblijvendheid van
het eerste album 3 Feet High
and Rising al een tijdje achter
zich gelaten. De titel van cd
nummer twee, De La Soul Is
Dead, sprak boekdelen. Een
schijndood, zo blijkt nu, want
De La Soul komt twee jaar
nadien keurig met een derde
plaat: Buhloone Mind State.
Het is een ingetogen cd, sober
maar niet somber, blue maar
niet black, soms een beetje fun
ky, maar vaker jazzy. Vooral
dat laatst? geeft de gemoedstoe
stand op de cd aardig weer. Het
ingehuurde blaaswerk van Pee
Wee Ellis (onder anderen Van
Morrison) en Maceo Parker (ex-
James Brown) op een aantal
nummers laat horen hoe voor
treffelijk jazz en hiphop te com
bineren zijn. Maar de samples
van funk- en soulhelden als
Parliament en Smokey Robin
son die De La Soul ook nu weer
uit de oude doos heeft gehaald,
Peter Iljitsch Tchaikovski
doen het nog steeds best. Diver
se stijlen en toch een samenhan
gend geheel. De La Soul, De La
Blues of De La Jazz, uiteinde
lijk komt het allemaal uit de
zelfde koker en het Newyorkse
hiphop-trio weet daar uitste
kend mee om te gaan. De La
Prima! (TOMMY BOY, Indisc)
pv
DE NOORSE band Motorpsy
cho is weer zo'n typisch geval
van een groep die in een geheel
geïsoleerde positie is ontstaan.
Geen last van een actieve mu-
ziek-sien (lees: collega-muzi
kanten die uit puur gebrek aan
goede eigen ideeen dan maar in
alle andere bands van de stad
meespelen) of andere invloeden
van buitenaf: gewoon je eigen
ding doen en maar zien waar
FOTO ARCHIEF DE STEM
het schip strandt. Dat hoorden
we al eerder bij het Finse
22-Pistepirkko, de IJslandse
Sugarcubes of de Friese Se
renes. En nu weer bij Motorpsy
cho.
De groepsnaam doet in eerste
instantie denken aan een of an
dere metalband, maar niets
blijkt minder waar. Motorpsy
cho gaat meestal behoorlijk ste
vig van start, maar na verloop
van tijd komen allerlei andere
stijlen om de hoek kijken. Ben
je net aan die harde gitaren
gewend, wordt het ineens een
hallucinerende of bijna psyche
delische boel, compleet met or
geltjes en Hendrix-achtige so
lo's.
Dat was al zo op hejl opmerke
lijke debuut-album Demon Box,
dat is ook weer zo op de nieuwe
EP van de band,; Mountain.
Beetje raar wel, maar toch heel
aardig. (Voices of Wonder Se
maphore)
gerard van den broek
ZANGER WALTER Grootaers
probeert het vanaf nu solo. Na
meer dan vijftien jaar het 'ge
zicht' van De Kreuners te zijn
geweest.acht hij nu de tijd rijp
om alleen verder te gaan. 'Een
andere soort' is de titel van zijn
eerste solo-project, maar eigen
lijk kun je hier niet echt spre
ken van een soloplaat.
Grootaers wordt namelijk bege
leid door The Gonnabee'z en die
begeleidingsband maakt het
produkt zo bijzonder. The Gon
nabee'z telt namelijk een aantal
bijzonder interessante namen.
De rhytme-sectie wordt ge
vormd door Jan Cuyvers en
Mark Rosso, beiden voorheen
werkzaam bij Leyers, Michels
and Soulsister, Jan Aerts die tot
voor kort zijn brood verdiende
als gitarist bij Raymond van het
Groenewoud en Pieter van Bo-
gaert en Jan de Bruyn. De twee
laatstgenoemden genieten met
name in onze regio bekendheid
als leden van The Crew, Jan de
Bruyn Band, One for the Road
en van tal van sessies. (Op dit
moment vervangt Jan de Bruyn
Blue Blot-zanger Luke Skywal-
ker die ernstig ziek is). Deze
begeleiders van Grootaers
drukken een belangrijk stempel
op de plaat.
'Een andere soort' is een aange
name plaat geworden die opvalt
door afwisseling. Natuurlijk is
het stemgeluid van Grootaers
herkenbaar en is een vergelij
king met De Kreuners niet hele
maal onterecht. Naast een aan
tal eigen composities staan er
op 'Een andere soort' fraaie
nummers van de hand van Jan
de Bruyn en Mark Rosso. Op
vallend zijn een aantal in het
Nederlands vertaalde covers
van onder andere Steve Earl,
Warren Zevon en Dan Baird.
Vermeldenswaard is zeker de
song 'Ik zit vast', oorspronkelijk
geschreven door Jimmy Cliff en
bekend geworden door Bruce
Springsteen als 'Trapped'. (Po
lygram)
karel van der pol
WOENSDAG 13 OKTOBER 1993 DEEL D
zijn dagelijkse werkelijkheid,
het gezinsleven, en zijn liefde
voor hedendaagse Amerikaanse
literatuur.
„Maar ik moet er eerlijk bij
zeggen, dat de tekst vaak het
laatst tot stand komt. Je moet
ten slotte woorden hebben om te
zingen, het is pure noodzaak.
Eigenlijk begint het ermee dat ik
graag gitaar speel, ik ga zelden
zonder mijn instrument de deur
uit en dan nog alleen op uitdruk
kelijk verzoek van de familie. Ik
speel de hele dag tussen de be
drijven door, na het snoeien van
een veld of een rondje op de
tractor, en pas als een stuk mu
ziek beklijft en de vorm van een
song aanneemt denk ik: het
wordt hoog tijd voor een paar
zinnige woorden".
Losser
Zijn carrière overziend stelt
Hiatt vast dat hij een stuk losser
is geworden, minder strak en
dwangmatig.
„Toen ik een jaar of twintig was,
voelde ik me eigenlijk helemaal
niet zo jong en vrolijk. Ik leefde
heel gespannen. Het is net als in
die Dylan-song: I was so much
older then, I'm younger than
that now. Zo ervaar ik het echt.
Als je dan ziet dat de hele wes
terse cultuur is toegespitst op de,
jeugd, meisjes die de modebla
den sieren worden nog steeds
jonger, dan vind ik dat ronduit
griezelig. In de rock 'n roll zie je
gelukkig nog een paar wilde jon
gens van bijna vijftig, die nu hun
beste prestaties leveren. Dus is
het toch waar dat rockmuziek je
jong houdt".
Kleurpotloden
Het leven mag dan beginnen bij
veertig, voor jonge kids blijft
John Hiatt toch een volwassen
man war je 'u' tegen zegt.
„Maar dat had ik vroeger ook.
Toen ik dertien was zag ik Elvis
Presley als een volwassen kerel,
maar hij leek in geen enkel op
zicht op de ouderen in mijn
omgeving. Hij gedroeg zich als
een kind van mijn leeftijd. Dat
was nu precies de aantrekkings
kracht. Als ik zelf uit mijn dak
ga op het podium, ervaar ik dat
ook als de uitgelatenheid van
een kind. Het kan ook haast niet
anders. Creativiteit ontstaat
vanuit een soort ongedwongen
speelsheid, het is het kind dat
zich aandient met zijn kleurpot
loden".
Van onze verslaggever
Breda/Arnhem - De Strlpdagen, het jaarlijkse feest voor
stripliefhebbers, vinden aanstaande zaterdag en zondag
plaats in Het Turfschip in Breda, beide dagen van 10 tot
17 uur. Voor de liefhebbers is er weer ruim gelegenheid
om hun favoriete tekenaars persoonlijk te ontmoeten.
De Strlpdagen staan voor exposities, tekenfilms, veilingen,
straattheater, forums, prijsuitreikingen, en vooral heel veel
nieuwe strips. Op tientallen stands is de Europese en een deel
van de Amerikaanse stripwereld vertegenwoordigd.
Er staan 29 uitgevers, waaronder Nederlands grootste, Big
Balloon, die zijn toppers meeneemt, zoals Don Lawrence, Dick
Matena en Martin Lodewijk. Er zal een flink aantal Amerikaan
se comic-makers aanwezig zijn, en uit de Franse Arboris-stal
komen Michel Faure, Aouamri en Tarvel.
Uitgeverij Standaard komt op de Strlpdagen met een nieuw
blad. Aanwezig zullen de tekenaars daarvan zijn: Paul Geerts,
Ed de Rop, Mormic en Mare Legendre.
Behalve door uitgevers worden de Strlpdagen opgeluisterd door
vijf distributeurs, twintig stripspeciaalzaken en -antiquariaten.
Tijdens de dagen wordt de Stripschapsprijs uitgereikt aan
Kamagurka en worden ook de Albums van het Jaar gekozen.
Genomineerd voor Album van het Jaar 1993 zijn de oorspronke
lijk Nederlandse uitgaven Meccano 1: Beauregard van Hanco
Kolk, Het Felix Flux-museum 2: De Maya Codex van Gerard
Leever en Kees de Boer en Familie Fortuin 4: HéHé. Als
oorspronkelijk buitenlandse albums zijn genomineerd Soda 4:
God stierf vanavond van Bruno Gazzotti en Tome, De criminele
coverdief van Fritz van den Heuvel en Casper Hobbes 2:
Dubbel en dwars van Bill Waterson.
Etten-Leur - De Nobelaer. Mithras
Produkties bv met 'Nu sijt welleco-
me' (Absurd person singular) van
Alan Ayckbourn. Gezien op dins-
dag 12 oktober. Nog te zien op 15
oktober in Terneuzen, 30 november
in Roosendaal, 3 februari in Oos
terhout en 19 februari in Breda.
Door Sjef Huijsmans
Wat Kerstmis eigenlijk met
dit spel te maken heeft, is ons
niet helemaal duidelijk. Of
het zouden de kerstliedjes
moeten zijn en enkele ver
dwaalde kerstballen. Een
ontmoeting van enkele echt
paren kan uiteindelijk op el
ke andere af te spreken dag
van het jaar plaatsvinden.
We moeten natuurlijk toegeven
dat het stuk nog kersvers is en
het geoliede tempo nog moet
krijgen. Maar afgezien daarvan
zou een flink rood potlood in
deze wonderen kunnen verrich
ten om alle saaie, voorspelbare
stoplappen weg te halen of dras
tisch in te korten.
Ayckbourn mist in dit stuk de
snedigheid die we van hem ge
wend zijn. Geen verrassingen,
die de toeschouwer op het ande
re been zetten, en sporadische,
vaak geforceerde humor.
Drie Kerstmissen in telkens een
andere keuken bij een ander
echtpaar uit de kennissenkring.
De formule komen we bij Ayck
bourn meer tegen. Hier is het
'off-stage'-toneel. We zien zoge
naamd wat er buiten de eigen
lijke huiskamer gebeurt. En dat
is nog al wat.
Ayckbourn schotelt een ensem
ble voor van doe-het-zelvers,
zelfmoordenaars, kleine zelf
standigen, mensen met zelfver
achting, zelfoverschatting of
zelfbeklag, thuisbankiers, mis
kleunende architecten en dran
korgels. Een nogal chaotisch ge
zelschap en misschien is het spel
daarom ook wel zo'n verkrampt
geheel geworden.
FILMS
GOES
-Grand Theater
14 en 20 u. Jurassic Park.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Jurassic Park.
20 u. Dave.
20 u. Sliver.
20 u. The fugitive.
20 u. Indecent proposal.
MIDDELBURG
- Cinema
20 u. Waterdance.
TERNEUZEN
- Luxortheater
14 u. Jurassic Park.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
14 en 20 u. Jurassic Park.
- Alhambra 2
14 en 20 u. The fugitive.
- Alhambra 3
14 u. Teenage mutant ninja turtles.
20 u. Sliver.
- Alhambra 4
14 u. De ongelofelijke reis.
20 u. In the line of fire.
BERGEN OP ZOOM
- Cinem'actueel 1-2-3
20 u. The fugitive.
14 en 20 u. Jurassic Park.
14 u. Junglebook.
20 u. In the line of fire.
- Roxy I - 14 u. Teenage mutant
Nin ja Turtles 3.
20 u. Sliver.
-Roxy 2 - 20.15 u. Fixing the sha
dow.
Een aantal goede acteurs doet
zijn uiterste best om het verhaal
toch wat stevigheid te geven. Zij
presteren het om zich niet te
laten verleiden tot een 'over-do-
ne'-vertoning, waartoe de type
ringen en situaties zeker uitno
digen. Ook het veelvuldig gehan
teerde cynisme van Ayckbourn
houden zij goed in de hand.
Qua spel is er dus te genieten
van een Trudy Labij vol 'sur-me-
nage', een prima uitgebalanceer
de dronken Kitty Janssen, een
onverstoorbare Kees Coolen en
een levensmoeie Esther Roord,
die zich uitput in vondsten om
zich van kant te maken. Glenn-
Durfort en Dick van den Toorn
completeren het drietal mislukte
huwelijken.
Hoewel er wel menselijk herken
bare elementen te berde worden
gebracht, is het maar gelukkig
dat de wereld van alledag anders
is. Een compliment voor de drie
geclassificeerde keukendecors is
zeker op zijn plaats.
Amsterdam (anp) - De speelfilm
'De kleine blonde dood' van re
gisseur Jean van de Velde en
producent Rob Houwer is geko
zen als de Nederlandse nomina
tie voor de Amerikaanse Oscar
voor de beste buitenlandse film
van 1993.
De film, naar het boek van Bou-
dewijn Büch, werd begin deze
maand tijdens de Nederlandse
Filmdagen in Utrecht uitgeroe
pen tot de beste Nederlandse
Film van 1993. Daarmee sleepte
producent Houwer een Gouden
Kalf in de wacht.
De Oscar-uitreiking vindt eind
maart plaats, een maand eerder
worden de vier films bekendge
maakt die uit de voorselectie zijn
overgebleven.
14 u. Dennis the menace.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Ad Fun-
dum.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Boxing
Helena.
14.30 en 17 u. Homeward bound.
20 u. Germinal.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The firm.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. In the line
of fire.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Tina
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sliver.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The
fugitive.
20 en 22.30 u. Guilty as sin.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Hot Shots
2.
22.45 u. Cliffhanger.
20 en 22.30 u. The piano.