DE STEM
De weemoed van een eenzame voetballer
Van Dorst Chrysler
Steven Rooks moet Parijs-Tours zondag via televisie volgen
Muziek, televisie en vriendin sterken Nii Lamptey
KWALITEIT LEASEN U
CHRYSLER LEASEN P
Speelhuislaan 156-Breda-Tel. 076-715511 s
Snort
ZATERDAG 2 OKTOBER 1993 DEEL
Door Jean Nelissen
Parijs - Steven Rooks zit zon
dagmiddag verbeten voor zijn
televisietoestel. Hij had graag
jollen starten in de twee
laatste klassiekers om de we
reldbeker Parijs-Tours (mor
gen) en de Ronde van Lom-
bardije (9 oktober).
Maar sinds zijn sponsor, de
Spaanse horloge-fabrikant Mi
guel Rodriguez Dominguez van
Festina hem in de ban heeft
gedaan, mag hij nergens meer
starten. Rooks: „Dat dit anno
1993 nog bestaat. Ik krijg sinds
juni niet alleen geen geld meer,
maar deze Rodriguez maakt het
zijn renners ook heel moeilijk
nog een andere ploeg te vinden."
Inmiddels procederen acht ren
ners, Spanjaarden en buitenlan
ders, tegen Miguel Rodriguez. Ze
zijn aan de kant gezet, hun sala
risbetaling is gestopt en ze mo
gen nergens meer rijden. Steven
Rooks is een van hen. „Ik heb
een advocaat ingeschakeld," al
dus Rooks, „dat ik dit in mijn
loopbaan moet meemaken, vind
ik erg. Mijnheer Rodriguez gaat
een contract aan en houdt zich
er vervolgens niet aan. Ik vind
dat de UCI moet ingrijpen. Dit is
slecht voor de wielersport in het
algemeen."
De ellende bij Festina begon in
de Ronde van Italië. Steven
Rooks verliet voortijdig de Giro
en de rest van de ploeg verricht
te volgens Rodriguez hand- en
spandiensten aan Miguel Indu-
rain van Banesto.
Rodriguez ontstak in woede en
als eerste verantwoordelijke
werd de Eindhovense ploegleider
Jan Gisbers uit zijn functie ont
heven. De Belg Eric van Lancker
en de Zwitser Mauro Gianetti
werden in de ban gedaan. Steven
Rooks kreeg in de Tour de Fran
ce een laatste kans. Hij werd op
Steven Rooks (midden) eerder dit seizoen, sleurend aan de kop van het peloton, in het shirt van horloge-fabrikant Miguel Rodriguez Dominguez.
de tweede dag ziek en door de
Festina-ploeg volkomen aan zijn
lot over gelaten. Rooks bereikte
ontredderd en buiten tijd de fi
nish. Vanaf dat moment werd hij
door Rodriguez bijgezet in het
groepje renners met wie de hor
logefabrikant niets meer te ma
ken wilde hebben. Geen salaris
en geen startgelegenheid meer.
De Zwitser Mauro Gianetti zegt
dat hij door Rodriguez gechan»
teerd werd.
„Ik mocht wel nog starten als ik
de helft van mijn salaris liet
vallen. Dat heb ik geweigerd."
Een week vóór het wereldkampi
oenschap in Oslo vroeg Gianetti
aan ploegleider Miguel Moreno
of hij mocht starten in de Tritti-
co Premondiale, een reeks semi-
klassiekers in Italië.
Gianetti: „Moreno zei dat hij
akkoord was. Ik reisde 500 kilo
meter op eigen kosten naar Ita
lië, betaalde mijn hotel. En wat
deed Moreno? Vijf minuten voor
het begin van de wedstrijd ver
bood hij mij te starten."
Gianetti's landgenoot Pascal Ri
chard, die in 1992 voor Festina
uitkwam, ligt ook overhoop met
Rodriguez. Richard zegt dat hij
nog geld te goed heeft en hij
heeft de UCI gevraagd maatre
gelen te nemen tegen Rodriguez.
h<\
Klacht
Renners van Festina die hun sa
laris niet hebben ontvangen
moeten volgens de internationa
le wielerbond UCI een klacht
neerleggen bij de wielerbond in
Andorra. Want Rodriguez heeft
in Andorra domicilie gekozen en
zijn waarborgsom in het
dwergstaatje gestort. Lukt het
niet via de wielerbond van An
dorra aan geld te komen, dan
foto cor vos
schakelt de UCI zelf een advo
caat in. Rodriguez leerde twintig
jaar geleden het vak van horlo-
ger in Zwitserland. Hij begon in
Spanje een eigen zaak en ver
koopt nu, alleen al in Spanje,
jaarlijks twee miljoen van zijn
horloges. De wielerploeg Festina
werd opgezet om zijn horloges in
andere landen naamsbekendheid
te geven. Rodriguez was ook een
van de grotere sponsors in de
afgelopen Tour de France.
De man ligt echter met veel
renners overhoop. Steven Rooks:
„Dat ik al vier maanden geen
salaris meer krijg, is natuurlijk
erg. Maar minstens zo belangrijk
is dat Rodriguez je toekomst op
het spel zet. Omdat hij de ren
ners, met wie hij in conflict is
geraakt, nergens meer Iaat star
ten, vinden deze renners heel
moeilijk een nieuwe ploeg. Want
hij ontneemt ze de kans zich in
belangrijke wedstrijden te on
derscheiden en zodoende andere
sponsoren te interesseren."
Italiaanse ploeg
Steven Rooks onderhandelt mo
menteel met een Italiaanse ploeg
over een eenjarig contract. „Ik
weet niet of het lukt. Er zijn
natuurlijk veel renners vrij en de
vraag is of de Italianen voldoen
de ruimte in hun budget hebben
om mij te contracteren."
Op het moment dat zondagoch
tend in Saint Arnoult en Yveli-
nes bij Parijs de renners starten
voor hun klassieke, 251 kilome
ter lange rit naar Tours, rijdt
Steven Rooks op een mountain
bike door de Noordhollandse
duinen. „Ik ben al aan mijn
wintertraining begonnen. Veel
mountainbiken, hardlopen en
straks schaatsen. Spanning op
mijn spieren houden. Want mijn
heer Rodriguez zal het niet luk
ken mij op een schlemielige ma
nier uit de wielersport te verwij
deren. Ik kom terug, ik zal re
vanche nemen. Want ik weet dat
ik niet versleten ben. Ondanks
dat ik sinds de Tour de France
nauwelijks nog wedstrijden ge
reden had, kon ik in het wereld
kampioenschap in Oslo in het
slechte weer heel lang goed mee.
Dat zegt voldoende. Rodriguez
komt er nog wel achter wie hij
aan de kant heeft gezet."
Door Xavier Moonen
Eindhoven - De liefde heeft bezit genomen van zijn
kamer in Holiday Inn. En Nii Odartey Lamptey, de
beoogde opvolger van Romario bij PSV, is er zichtbaar
blij mee. Zijn 21-jarige vriendin Gloria is deze week in
Eindhoven aangekomen. De eenzame momenten zijn
raor Nii Lamptey voorbij.
En eenzame momenten heeft hij
vele gekend in de eerste maand
in zijn Eindhovense kamer. Dan
haalde hij een enveloppe met
foto's tevoorschijn van zijn fami
lie in Ghana, de familie die hij
miste. „Heel erg," zegt hij.
Daarom ben ik zo blij met deze
foto's. Als ik het moeilijk heb
kijk ik naar ze. Dan ben ik in
gedachten bij hen. Hier, dit zijn
mijn mama en papa," wijst hij.
„Dit mijn broer. En hier zie je
mijn beide zusjes."
Als hij niet voetbalde met PSV
- dat hem voor één seizoen van
Anderlecht huurde - vertoefde
de 18-jarige Lamptey op zijn
kamer. Vanuit bed zapte hij con
stant van zender naar zender.
„Waarom ik niet naar buiten ga?
Wat moet ik daar? Ik ken nie
mand. Stel je voor dat ik ver
kouden word," wist hij zeker.
Nee, hij amuseerde zich wel met
de televisie. Om kwart over vier
Oprah Winfrey' en om vijf over
half zeven 'The bold and the
beautiful'. „Heel soms ga ik naar
de film. Numan heeft me een
keer meegenomen. Maar daar is
het tot nu toe ook bijgebleven.
Nee, laat mij maar hier zitten.
Kan ik ook lekker luisteren naar
mijn favoriete muziek. Vooral
reggae en natuurlijk muziek uit
Ghana. Dan vergeet ik dat ik
hier alleen ben."
Inmiddels is dat verleden tijd
door de komst van zijn vriendin
Gloria uit Ghana, met wie Nii
Lamptey in Oisterwijk gaat wo
nen. En bij dat vooruitzicht stra
len de ogen van de Ghanese
voetballer. „Want Nii kan heel
goed voetballen, maar niet ko
ken," merkt hij schalks op, om
vervolgens zijn bed uit te wippen
en een cd van UB 40 in de
ghetto-blaster te duwen. Even
later vult Ali Campbell met zijn
Can't Help Falling in Love de
volgestouwde hotelkamer. Glo
ria neemt plaats op een meter
afstand van de televisie. Zij wil
absoluut niets missen van de
onmogelijke problemen die Op
rah Winfrey via de buis wereld
kundig maakt.
Tien jaar terug voetbalde Nii
Lamptey nog op blote voeten op
de zandveldjes van de Ghanese
hoofdstad Accra. Daar werd hij
ontdekt door Salilfa Abubakari,
manager van voetbalclub Kau-
lun Stars uit Kumasi, de tweede
stad van Ghana. Op aanraden
van Salifu meldde Lamptey zich
aan bij Kaulun Stars. Dat had
trouwens nog heel wat voeten in
de aarde. Lamptey: „Mijn papa
is taxi-chauffeur en wilde dat ik
ging studeren. Maar mijn mama
wist dat ik alleen naar school
ging als er een schoolvoet-
baltoernooi was. 'Neem hem
maar mee' zei ze tegen Salifu."
Omdat zijn nieuwe vereniging in
het islamitische gedeelte van
Ghana lag, veranderde Lamptey
van geloof. Van christen tot
moslim. Dat brengt met zich mee
dat hij elke dag vijf keer moet
bidden. „Mijn God is dezelfde
als die van jullie, alleen heeft hij
een andere naam," zegt de man
die in eigen land Nii Odartey
wordt genoemd. „Lamptey is de
naam van mijn vader. Hij heeft
mij Nii Odartey genoemd. Zo
kent iedereen mij in Ghana. Nii
betekent koning. Mooi hé? Mijn
grootvader is koning van de Ga-
stam in Ghana."
Furore
Via Kaulun Stars kwam Lamp
tey op zijn veertiende jaar bij
Cornerstone Uniteds terecht.
Vanaf dat moment was zijn ster
in Ghana rijzende. Hij werd ge
selecteerd voor diverse nationale
teams. Voorlopig hoogtepunt in
zijn carrière is de wereldtitel, die
hij in '90 met het team onder
zeventien jaar veroverde in Ita
lië. Daar kreeg Lamptey niet
alleen de gouden medaille omge
hangen, maar hij maakte de
meeste doelpunten tijdeps het
toernooi èn werd uitgeroepen tot
beste speler. Op de Olympische
Spelen van Barcelona reikte hij
met het Ghanese team tot de
derde plaats.
Al sinds Lamptey met de natio
nale selectie tot zestien jaar fu
rore maakte op het WK in
Schotland - Ghana werd voor de
halve finale uitgeschakeld -
stonden de internationale clubs
voor hem in de rij. Anderlecht
werd de gelukkige. Dat gebeurde
overigens ook niet zonder slag of
stoot. Het kan het beste vergele
ken worden met een spannend
jongensboek waarin Lamptey de
hoofdrol vertolkt.
„Na het WK in Schotland wilde
ik zo snel mogelijk naar Europa,
Omdat ik pas veertien jaar was,
mocht ik Ghana niet alleen ver
laten. Via vrienden kwam ik
toen in contact met Stephen
Keshi, die met zijn land Nigeria
een interland moest spelen in
Lagos. Keshi voetbalde bij An
derlecht en in Afrika is hij een
begrip. Ik ben met de taxi naar
Lagos gegaan. De chauffeur zei
dat ik zijn zoon was en daarom
hadden we 'geen problemen bij
het passeren van de grens."
Na afloop van de wedstrijd in
Lagos stapte Lamptey op Keshi
af en vertelde hem dat hij graag
naar Anderlecht wilde. De Nige-
riaan was op de hoogte van de
belangstelling van zijn Belgische
broodheer en regelde via de
Ghanese ambassadeur in Nigeria
de nodige reisdocumenten. Om
dat deze 'vergat' naar Accra te
bellen voor meer informatie kon
het gebeuren dat Lamptey al
hoog en droog twee maanden in
Brussel zat voordat ze thuis ont
dekten dat hij het land had ver
laten.
Met niet meer dan een shirt en
een broek meldde Lamptey zich
bij manager Michel Verschueren
van Anderlecht waar hij een
contract voor vier jaar tekende.
Financieel werd de Ghanees
daar niet veel wijzer van. „Ach
teraf natuurlijk dom, maar ik
was eigenlijk nog maar een kind.
Mijn wereld bestond alleen maar
uit voetballen. Dat was ook al zo
in Ghana," kijkt Lamptey terug.
En wijzend naar zijn familiefo
to's: „Van mijn papa en mama
moest ik naar school, maar als
het even kon dan spijbelde ik.
Nii Lamptey: „Ik had PSV veel
sterker ingeschat, maar dat
kan nog komen. We moeten
elkaar nog beter leren ken
nen.
foto persbureau van de meulen-
hof
Ging ik voetballen met mijn
vrienden. Dat was toch veel leu
ker."
Heimwee
De eerste vijf maanden in Brus
sel waren vreselijk. Lamptey:
„Ik trainde in het begin mee met
de jeugd en daarna met het
tweede elftal. Ik voelde me echt
alleen en kwam er al snel achter
dat het leven van een profvoet
baller niet gemakkelijk is. Ik had
vaak heimwee."
Lamptey kreeg in de Belgische
hoofstad ook te maken met de
roem die hem vooruit Was ge
sneld. Het frivole talent werd in
een adem genoemd met Pele,
Van Basten en Maradona. Toen
hij in de Brusselse hoofdmacht
kwam te spelen, leek hij die
belofte te gaan inlossen. Het vele
spelen bij Anderlecht en vooral
het veelvuldig optreden in natio
nale elftallen eisten echter hun
tol.
„Ik moest te veel naar Ghana om
met mijn land te voetballen en
keerde zowel van de Spelen als
het jeugd-WK in Australië terug
met blessure^," zucht hij. Ver
banning naar de bank was het
gevolg. Vorig seizoen kwam
Lamptey niet veel verder dan
een invalbeurt van 26 minuten in
het eerste.
Afgelopen zomer besefte Lamp
tey dat zijn toekomst niet meer
bij Anderlecht lag. De Ghanees
had zijn zinnen gezet op Italië.
Napoli wilde hem hebben, maar
eerst moest de Uruguyaan
Fonseca aan Milan worden ver
kocht. Die transfer ging niet
door. Kort daarna toonde Lecce
belangstelling, maar dat vond
Lamptey beneden zijn stand. De
Ghanees wilde naar een club die
te vergelijken was met Ander
lecht. PSV bijvoorbeeld.
Op advies van trainer Aad de
Mos mocht hij in Eindhoven aan
de vooravond van de competitie
op proef komen. Maar dat liep
uit op een fiasco. Op de dag van
zijn laatste oefenmatch liet ma
nager Verschueren met een sim
pel telefoontje weten dat hij te
rug moest komen. PSV wilde
hem huren, Anderlecht alleen
verkopen. Als een dood vogeltje
vertrok het Ghanese wonderkind
uit Eindhoven. „Ik was echt per
plex, had het nooit verwacht.
Geloof me als ik je zeg dat het
een enorme tegenslag was voor
me," merkt hij op terwijl - hoe
toepasselijk! - UB'40 net begint
aan Things ain't like they used
to-be.
Op het moment dat Lamptey
zich al helemaal had verzoend
met een rol op het tweede plan
bij Anderlecht zette Verschueren
alsnog het sein voor Lamptey op
groen. „Misschien hadden ze ge
zien dat ik niet meer gelukkig
was in het Astridpark. Toen mijn
zaakwaarnemer Ger Lagendijk
belde, sprong ik een gat in de
lucht. He is a good man."
Leren
Lamptey, die op 10 december
wordt, beseft dat hij zich in
Eindhoven opnieuw moet bewij
zen. Een voordeel daarbij kan
zijn dat hij een trainer heeft die
hem kent vanuit zijn tijd bij
Anderlecht. Hij onderschrijft de
mening van De Mos dat PSV nog
veel moet leren. „Vergelijken
met Anderlecht is niet mogelijk.
Het verschil is veel te groot. Ik
had PSV veel sterker ingeschat,
maar dat kan nog komen. We
moeten elkaar nog beter Ieren
kennen."
Lamptey was verbaasd dat hij
door De Mos direct in de basis
werd opgesteld. „Conditioneel
ben ik nog niet honderd procent,
maar ik voel me van dag tot dag
sterker worden. De mensen moe
ten me niet gaan vergelijken met
Romario. Oké, ik heb tot nu toe
drie keer gescoord, maar het
liefst speel ik rond de spitsen en
probeer ik andere mensen te la
ten scoren. Dat is mijn kracht."
Bij de deuropening deelt hij nog
mee dadelijk bezoek te verwach
ten. „Vanochtend hing ineens
Prince Polley aan de telefoon.
Hij zou vandaag naar Eindhoven
komenTDaar verheug ik me op,"
zegt hij. Op de ghetto-blaster
sterft UB'40 langzaam weg met
It's a long long way.