DE STEM De weemoed van een eenzame voetballer Van Dorst Chrysler Steven Rooks moet Parijs-Tours zondag via televisie volgen Muziek, televisie en vriendin sterken Nii Lamptey KWALITEIT LEASEN U CHRYSLER LEASEN P Speelhuislaan 156-Breda-Tel. 076-715511 s Snort ZATERDAG 2 OKTOBER 1993 DEEL Door Jean Nelissen Parijs - Steven Rooks zit zon dagmiddag verbeten voor zijn televisietoestel. Hij had graag jollen starten in de twee laatste klassiekers om de we reldbeker Parijs-Tours (mor gen) en de Ronde van Lom- bardije (9 oktober). Maar sinds zijn sponsor, de Spaanse horloge-fabrikant Mi guel Rodriguez Dominguez van Festina hem in de ban heeft gedaan, mag hij nergens meer starten. Rooks: „Dat dit anno 1993 nog bestaat. Ik krijg sinds juni niet alleen geen geld meer, maar deze Rodriguez maakt het zijn renners ook heel moeilijk nog een andere ploeg te vinden." Inmiddels procederen acht ren ners, Spanjaarden en buitenlan ders, tegen Miguel Rodriguez. Ze zijn aan de kant gezet, hun sala risbetaling is gestopt en ze mo gen nergens meer rijden. Steven Rooks is een van hen. „Ik heb een advocaat ingeschakeld," al dus Rooks, „dat ik dit in mijn loopbaan moet meemaken, vind ik erg. Mijnheer Rodriguez gaat een contract aan en houdt zich er vervolgens niet aan. Ik vind dat de UCI moet ingrijpen. Dit is slecht voor de wielersport in het algemeen." De ellende bij Festina begon in de Ronde van Italië. Steven Rooks verliet voortijdig de Giro en de rest van de ploeg verricht te volgens Rodriguez hand- en spandiensten aan Miguel Indu- rain van Banesto. Rodriguez ontstak in woede en als eerste verantwoordelijke werd de Eindhovense ploegleider Jan Gisbers uit zijn functie ont heven. De Belg Eric van Lancker en de Zwitser Mauro Gianetti werden in de ban gedaan. Steven Rooks kreeg in de Tour de Fran ce een laatste kans. Hij werd op Steven Rooks (midden) eerder dit seizoen, sleurend aan de kop van het peloton, in het shirt van horloge-fabrikant Miguel Rodriguez Dominguez. de tweede dag ziek en door de Festina-ploeg volkomen aan zijn lot over gelaten. Rooks bereikte ontredderd en buiten tijd de fi nish. Vanaf dat moment werd hij door Rodriguez bijgezet in het groepje renners met wie de hor logefabrikant niets meer te ma ken wilde hebben. Geen salaris en geen startgelegenheid meer. De Zwitser Mauro Gianetti zegt dat hij door Rodriguez gechan» teerd werd. „Ik mocht wel nog starten als ik de helft van mijn salaris liet vallen. Dat heb ik geweigerd." Een week vóór het wereldkampi oenschap in Oslo vroeg Gianetti aan ploegleider Miguel Moreno of hij mocht starten in de Tritti- co Premondiale, een reeks semi- klassiekers in Italië. Gianetti: „Moreno zei dat hij akkoord was. Ik reisde 500 kilo meter op eigen kosten naar Ita lië, betaalde mijn hotel. En wat deed Moreno? Vijf minuten voor het begin van de wedstrijd ver bood hij mij te starten." Gianetti's landgenoot Pascal Ri chard, die in 1992 voor Festina uitkwam, ligt ook overhoop met Rodriguez. Richard zegt dat hij nog geld te goed heeft en hij heeft de UCI gevraagd maatre gelen te nemen tegen Rodriguez. h<\ Klacht Renners van Festina die hun sa laris niet hebben ontvangen moeten volgens de internationa le wielerbond UCI een klacht neerleggen bij de wielerbond in Andorra. Want Rodriguez heeft in Andorra domicilie gekozen en zijn waarborgsom in het dwergstaatje gestort. Lukt het niet via de wielerbond van An dorra aan geld te komen, dan foto cor vos schakelt de UCI zelf een advo caat in. Rodriguez leerde twintig jaar geleden het vak van horlo- ger in Zwitserland. Hij begon in Spanje een eigen zaak en ver koopt nu, alleen al in Spanje, jaarlijks twee miljoen van zijn horloges. De wielerploeg Festina werd opgezet om zijn horloges in andere landen naamsbekendheid te geven. Rodriguez was ook een van de grotere sponsors in de afgelopen Tour de France. De man ligt echter met veel renners overhoop. Steven Rooks: „Dat ik al vier maanden geen salaris meer krijg, is natuurlijk erg. Maar minstens zo belangrijk is dat Rodriguez je toekomst op het spel zet. Omdat hij de ren ners, met wie hij in conflict is geraakt, nergens meer Iaat star ten, vinden deze renners heel moeilijk een nieuwe ploeg. Want hij ontneemt ze de kans zich in belangrijke wedstrijden te on derscheiden en zodoende andere sponsoren te interesseren." Italiaanse ploeg Steven Rooks onderhandelt mo menteel met een Italiaanse ploeg over een eenjarig contract. „Ik weet niet of het lukt. Er zijn natuurlijk veel renners vrij en de vraag is of de Italianen voldoen de ruimte in hun budget hebben om mij te contracteren." Op het moment dat zondagoch tend in Saint Arnoult en Yveli- nes bij Parijs de renners starten voor hun klassieke, 251 kilome ter lange rit naar Tours, rijdt Steven Rooks op een mountain bike door de Noordhollandse duinen. „Ik ben al aan mijn wintertraining begonnen. Veel mountainbiken, hardlopen en straks schaatsen. Spanning op mijn spieren houden. Want mijn heer Rodriguez zal het niet luk ken mij op een schlemielige ma nier uit de wielersport te verwij deren. Ik kom terug, ik zal re vanche nemen. Want ik weet dat ik niet versleten ben. Ondanks dat ik sinds de Tour de France nauwelijks nog wedstrijden ge reden had, kon ik in het wereld kampioenschap in Oslo in het slechte weer heel lang goed mee. Dat zegt voldoende. Rodriguez komt er nog wel achter wie hij aan de kant heeft gezet." Door Xavier Moonen Eindhoven - De liefde heeft bezit genomen van zijn kamer in Holiday Inn. En Nii Odartey Lamptey, de beoogde opvolger van Romario bij PSV, is er zichtbaar blij mee. Zijn 21-jarige vriendin Gloria is deze week in Eindhoven aangekomen. De eenzame momenten zijn raor Nii Lamptey voorbij. En eenzame momenten heeft hij vele gekend in de eerste maand in zijn Eindhovense kamer. Dan haalde hij een enveloppe met foto's tevoorschijn van zijn fami lie in Ghana, de familie die hij miste. „Heel erg," zegt hij. Daarom ben ik zo blij met deze foto's. Als ik het moeilijk heb kijk ik naar ze. Dan ben ik in gedachten bij hen. Hier, dit zijn mijn mama en papa," wijst hij. „Dit mijn broer. En hier zie je mijn beide zusjes." Als hij niet voetbalde met PSV - dat hem voor één seizoen van Anderlecht huurde - vertoefde de 18-jarige Lamptey op zijn kamer. Vanuit bed zapte hij con stant van zender naar zender. „Waarom ik niet naar buiten ga? Wat moet ik daar? Ik ken nie mand. Stel je voor dat ik ver kouden word," wist hij zeker. Nee, hij amuseerde zich wel met de televisie. Om kwart over vier Oprah Winfrey' en om vijf over half zeven 'The bold and the beautiful'. „Heel soms ga ik naar de film. Numan heeft me een keer meegenomen. Maar daar is het tot nu toe ook bijgebleven. Nee, laat mij maar hier zitten. Kan ik ook lekker luisteren naar mijn favoriete muziek. Vooral reggae en natuurlijk muziek uit Ghana. Dan vergeet ik dat ik hier alleen ben." Inmiddels is dat verleden tijd door de komst van zijn vriendin Gloria uit Ghana, met wie Nii Lamptey in Oisterwijk gaat wo nen. En bij dat vooruitzicht stra len de ogen van de Ghanese voetballer. „Want Nii kan heel goed voetballen, maar niet ko ken," merkt hij schalks op, om vervolgens zijn bed uit te wippen en een cd van UB 40 in de ghetto-blaster te duwen. Even later vult Ali Campbell met zijn Can't Help Falling in Love de volgestouwde hotelkamer. Glo ria neemt plaats op een meter afstand van de televisie. Zij wil absoluut niets missen van de onmogelijke problemen die Op rah Winfrey via de buis wereld kundig maakt. Tien jaar terug voetbalde Nii Lamptey nog op blote voeten op de zandveldjes van de Ghanese hoofdstad Accra. Daar werd hij ontdekt door Salilfa Abubakari, manager van voetbalclub Kau- lun Stars uit Kumasi, de tweede stad van Ghana. Op aanraden van Salifu meldde Lamptey zich aan bij Kaulun Stars. Dat had trouwens nog heel wat voeten in de aarde. Lamptey: „Mijn papa is taxi-chauffeur en wilde dat ik ging studeren. Maar mijn mama wist dat ik alleen naar school ging als er een schoolvoet- baltoernooi was. 'Neem hem maar mee' zei ze tegen Salifu." Omdat zijn nieuwe vereniging in het islamitische gedeelte van Ghana lag, veranderde Lamptey van geloof. Van christen tot moslim. Dat brengt met zich mee dat hij elke dag vijf keer moet bidden. „Mijn God is dezelfde als die van jullie, alleen heeft hij een andere naam," zegt de man die in eigen land Nii Odartey wordt genoemd. „Lamptey is de naam van mijn vader. Hij heeft mij Nii Odartey genoemd. Zo kent iedereen mij in Ghana. Nii betekent koning. Mooi hé? Mijn grootvader is koning van de Ga- stam in Ghana." Furore Via Kaulun Stars kwam Lamp tey op zijn veertiende jaar bij Cornerstone Uniteds terecht. Vanaf dat moment was zijn ster in Ghana rijzende. Hij werd ge selecteerd voor diverse nationale teams. Voorlopig hoogtepunt in zijn carrière is de wereldtitel, die hij in '90 met het team onder zeventien jaar veroverde in Ita lië. Daar kreeg Lamptey niet alleen de gouden medaille omge hangen, maar hij maakte de meeste doelpunten tijdeps het toernooi èn werd uitgeroepen tot beste speler. Op de Olympische Spelen van Barcelona reikte hij met het Ghanese team tot de derde plaats. Al sinds Lamptey met de natio nale selectie tot zestien jaar fu rore maakte op het WK in Schotland - Ghana werd voor de halve finale uitgeschakeld - stonden de internationale clubs voor hem in de rij. Anderlecht werd de gelukkige. Dat gebeurde overigens ook niet zonder slag of stoot. Het kan het beste vergele ken worden met een spannend jongensboek waarin Lamptey de hoofdrol vertolkt. „Na het WK in Schotland wilde ik zo snel mogelijk naar Europa, Omdat ik pas veertien jaar was, mocht ik Ghana niet alleen ver laten. Via vrienden kwam ik toen in contact met Stephen Keshi, die met zijn land Nigeria een interland moest spelen in Lagos. Keshi voetbalde bij An derlecht en in Afrika is hij een begrip. Ik ben met de taxi naar Lagos gegaan. De chauffeur zei dat ik zijn zoon was en daarom hadden we 'geen problemen bij het passeren van de grens." Na afloop van de wedstrijd in Lagos stapte Lamptey op Keshi af en vertelde hem dat hij graag naar Anderlecht wilde. De Nige- riaan was op de hoogte van de belangstelling van zijn Belgische broodheer en regelde via de Ghanese ambassadeur in Nigeria de nodige reisdocumenten. Om dat deze 'vergat' naar Accra te bellen voor meer informatie kon het gebeuren dat Lamptey al hoog en droog twee maanden in Brussel zat voordat ze thuis ont dekten dat hij het land had ver laten. Met niet meer dan een shirt en een broek meldde Lamptey zich bij manager Michel Verschueren van Anderlecht waar hij een contract voor vier jaar tekende. Financieel werd de Ghanees daar niet veel wijzer van. „Ach teraf natuurlijk dom, maar ik was eigenlijk nog maar een kind. Mijn wereld bestond alleen maar uit voetballen. Dat was ook al zo in Ghana," kijkt Lamptey terug. En wijzend naar zijn familiefo to's: „Van mijn papa en mama moest ik naar school, maar als het even kon dan spijbelde ik. Nii Lamptey: „Ik had PSV veel sterker ingeschat, maar dat kan nog komen. We moeten elkaar nog beter leren ken nen. foto persbureau van de meulen- hof Ging ik voetballen met mijn vrienden. Dat was toch veel leu ker." Heimwee De eerste vijf maanden in Brus sel waren vreselijk. Lamptey: „Ik trainde in het begin mee met de jeugd en daarna met het tweede elftal. Ik voelde me echt alleen en kwam er al snel achter dat het leven van een profvoet baller niet gemakkelijk is. Ik had vaak heimwee." Lamptey kreeg in de Belgische hoofstad ook te maken met de roem die hem vooruit Was ge sneld. Het frivole talent werd in een adem genoemd met Pele, Van Basten en Maradona. Toen hij in de Brusselse hoofdmacht kwam te spelen, leek hij die belofte te gaan inlossen. Het vele spelen bij Anderlecht en vooral het veelvuldig optreden in natio nale elftallen eisten echter hun tol. „Ik moest te veel naar Ghana om met mijn land te voetballen en keerde zowel van de Spelen als het jeugd-WK in Australië terug met blessure^," zucht hij. Ver banning naar de bank was het gevolg. Vorig seizoen kwam Lamptey niet veel verder dan een invalbeurt van 26 minuten in het eerste. Afgelopen zomer besefte Lamp tey dat zijn toekomst niet meer bij Anderlecht lag. De Ghanees had zijn zinnen gezet op Italië. Napoli wilde hem hebben, maar eerst moest de Uruguyaan Fonseca aan Milan worden ver kocht. Die transfer ging niet door. Kort daarna toonde Lecce belangstelling, maar dat vond Lamptey beneden zijn stand. De Ghanees wilde naar een club die te vergelijken was met Ander lecht. PSV bijvoorbeeld. Op advies van trainer Aad de Mos mocht hij in Eindhoven aan de vooravond van de competitie op proef komen. Maar dat liep uit op een fiasco. Op de dag van zijn laatste oefenmatch liet ma nager Verschueren met een sim pel telefoontje weten dat hij te rug moest komen. PSV wilde hem huren, Anderlecht alleen verkopen. Als een dood vogeltje vertrok het Ghanese wonderkind uit Eindhoven. „Ik was echt per plex, had het nooit verwacht. Geloof me als ik je zeg dat het een enorme tegenslag was voor me," merkt hij op terwijl - hoe toepasselijk! - UB'40 net begint aan Things ain't like they used to-be. Op het moment dat Lamptey zich al helemaal had verzoend met een rol op het tweede plan bij Anderlecht zette Verschueren alsnog het sein voor Lamptey op groen. „Misschien hadden ze ge zien dat ik niet meer gelukkig was in het Astridpark. Toen mijn zaakwaarnemer Ger Lagendijk belde, sprong ik een gat in de lucht. He is a good man." Leren Lamptey, die op 10 december wordt, beseft dat hij zich in Eindhoven opnieuw moet bewij zen. Een voordeel daarbij kan zijn dat hij een trainer heeft die hem kent vanuit zijn tijd bij Anderlecht. Hij onderschrijft de mening van De Mos dat PSV nog veel moet leren. „Vergelijken met Anderlecht is niet mogelijk. Het verschil is veel te groot. Ik had PSV veel sterker ingeschat, maar dat kan nog komen. We moeten elkaar nog beter Ieren kennen." Lamptey was verbaasd dat hij door De Mos direct in de basis werd opgesteld. „Conditioneel ben ik nog niet honderd procent, maar ik voel me van dag tot dag sterker worden. De mensen moe ten me niet gaan vergelijken met Romario. Oké, ik heb tot nu toe drie keer gescoord, maar het liefst speel ik rond de spitsen en probeer ik andere mensen te la ten scoren. Dat is mijn kracht." Bij de deuropening deelt hij nog mee dadelijk bezoek te verwach ten. „Vanochtend hing ineens Prince Polley aan de telefoon. Hij zou vandaag naar Eindhoven komenTDaar verheug ik me op," zegt hij. Op de ghetto-blaster sterft UB'40 langzaam weg met It's a long long way.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 9