Verdwenen Hoffa blijft 'in
Win
beeld'
"Ik pompte twee kogels
in Hoffa's voorhoofd...
HET
TUWEL]
Van der Sn
DESTEM BUITENLAND
A8
Lotto Jack|
VRIJDAG 1 OKTOBER 1993
JUWELIERS - DIA
tl arendstraat 20 ooste
BREITLING HOR
Kuala Lumpur (rtr) - J
Eltingh heeft in de tw
ronde van het tennistoei
Salem Open in Kuala L
pur voor een sensatie gez
door in twee sets te wil
van Jim Courier. De An
kaan, tweede op de wet
ranglijst en in Maleisië
eerste geplaatst, was met
en 3-6 kansloos.
De tennisser uit Heerde won
der dit seizoen het toernoi
Atlanta, na een zege op San
in de halve finales en op Sh<
iri*de eindstrijd. Hij steeg da
naar de 70e van de wereldr
lijst. Op de laatste notering
hij vijf posities lager. „Bij
vorderen van de wedstrijd k'
ik steeds beter in mijn spel,
Eltingh over de partij op h
court. „Ik had geluk dat Jii
de negende game van de et
set twee keer een dubbele
sloeg." Het leverde hem
In de nacht van 30 op 31 juli 1975 verdween Jimmy
R. Hoffa, een van de beruchtste vakbondsleiders van
Amerika, van de aardbodem. Een zaak die vrijwel
bovenaan de lijst van de grote, onopgeloste misdaden
in Amerika staat. Nooit werd meer iets van de
vakbondsleider vernomen, werden ontvoerders of
moordenaars gepakt of zelfs maar stoffelijke resten
gevonden.
De figuur Hoffa keert echter regelmatig terug in de
belangstelling; in Nederland binnenkort door de
première van een Hollywood-film over zijn leven. In
Amerika heeft deze film al een hausse aan nieuwe
publicaties over Hoffa opgeleverd. Een van de op
merkelijkste daarvan is waarschijnlijk die van een
oude huurmoordenaar van de maffia, die niets min
der dan de moord op de vakbondsleider claimt.
Door Gerard van den Broek
Zijn raadselachtige ver
dwijning maakte Jimmy
Hoffa tot een bijna mythi
sche figuur. De meest uit
eenlopende en wilde spe
culaties deden in de loop
der jaren over hem de ron
de en Justitie had haar
handen vol aan de massale
hoeveelheid tips en andere
'oplossingen' die binnen
kwamen.
FBI, CIA, president Nixon en
diens opvolger Ford, de Kenne
dy's, de maffia, talrijke grote en
kleine zelfstandige criminelen en
zelfs Frank Sinatra: allemaal
zijn ze wel ooit in verband ge
bracht met de affaire-Hoffa.
De stroom publicaties over Hof
fa groeide al die tijd gestaag
mee. Vooral sinds de Ameri
kaanse première van de Hol-
lywood-film Hoffa, met million-
seller Jack Nicholson in de titel
rol, staat de affaire opnieuw in
de belangstelling bij het Ameri
kaanse publiek en is er - net als
vorig jaar bij de film JFK over
de moord op president John F.
Kennedy - een grote honger naar
nieuwe informatie ontstaan bij
het publiek.
Justitie gelooft echter niet meer
in een oplossing op basis van
onderzoeksresultaten; daarvoor
is het woud van (tegenstrijdige)
verklaringen te ondoorzichtig
geworden en is het bovendien te
lang geleden. Veel mogelijke be
trokkenen zijn inmiddels overle
den. „Ik geloof dat we die zaak
bij toeval zullen oplossen. Op
een dag, wanneer sommige men
sen oud zijn en in de gevangenis
zitten en er geen sprake meer is
van echte angst, zal iemand ons
vertellen wat er is gebeurd," ver
woordde ooit een topambtenaar
van Justitie de huidige instelling
van zijn ministerie.
Een van de opmerkelijkste 'Hof-
fa-'publicaties van de laatste
tijd, De Huurmoordenaar van
William Hoffman en Lake Head-
ley, beantwoordt precies aan die
verwachting. Het is het levens
verhaal van Donald 'Tony The
Greek' Frankos, een voormalige
huurmoordenaar van de Ne-
wyorkse maffia die na een ver
oordeling tot levenslang heeft
besloten te klikken tegenover de
FBI. Frankos biecht een hele
reeks aan moorden en aanslagen
op, maar is vooral gedetailleerd
over die ene ophefmakende
zaak: de moord op Jimmy Hoffa.
Uitvoerig beschrijft Frankos de
planning, voorbereiding en uit
voering van de aanslag en ook
waar de vakbondsleider volgens
hem gebleven is: in het beton
van het Giants Stadium in New
Jersey.
Bescherming
Hoffa was van 1957 tot 1967
voorzitter van de landelijke vak
bond voor vrachtwagenchauf
feurs, de 'Teamsters'. Hij had al
vroeg geleerd dat grote maat
schappijen nooit aarzelden om
mensen uit de onderwereld in de
arm te nemen om stakingen te
breken. Daarom begon hij uit
Robert Kennedy was bepaald geen goede maatjes met Hoffa.
diezelfde criminele bron hulp
troepen aan te trekken om de
truckersbazen onder druk te
kunnen zetten.
Zo benoemde hij ene Anthony
Giacalone tot zijn vertrouwens
man in de autostad Detroit. De
ze Tony Jack, zoals hij in de
onderwereld heette, hield zich in
het dagelijks leven vooral bezig
met bookmaking en loterijen en
was in 1969 al vijftienmaal gear
resteerd voor lichamelijk ge
weld, gewapende roofovervallen
en ver&achtingen.
Een ander voorbeeld was Antho
ny Provenzano, voorzitter van de
bondsafdeling in New Jersey en
tevens een van de meest gevrees
de moordenaars van de plaatse
lijke maffia. Deze twee stonden
op hun beurt weer onder leiding
van maffiabaas Anthony 'Fat
Tony' Salerno.
De maffia hield aan de vakbond
een stevige cent over. Met 'lenin
gen' die zij van de bond kreeg,
werden bedrijven opgekocht om
zo de criminele ondernemingen
verder uit te breiden. Voor Hoffa
betekende de betrokkenheid van
de maffia een glansrijke carrière.
Onder hem groeide de bond uit
tot de grootste vakcentrale ter
wereld, met een jaarlijkse in
komstenstroom van zo'n twee
honderd miljoen dollar.
Zijn enorme macht bracht hem
echter ook steeds meer in con
flict met anderen. Zo was ér de
politiek zeer invloedrijke familie
Kennedy, die niets moest hebben
van vakbonden. De clan wilde de
machtige vakbonden, die zij niet
onder controle kon krijgen,
graag verzwakken. Met name
Robert Kennedy lag voortdurend
met Hoffa overhoop.
Door zijn toedoen, beweerde
Hoffa, werd de Teamsters het
lidmaatschap ontzegd van de
American Federation of Labor -
Congress of Industrial Organiza
tions, een overkoepelende arbei
dersorganisatie. Kennedy ver
weet Hoffa dat hij te veel con
necties met de maffia onder
hield. Een verwijt dat in de oren
van de vakbondsleider hol
klonk, omdat hij wist welke ban
den Roberts schatrijke vader Jo
seph in de tijd van de droogleg
ging had onderhouden met
hooggeplaatste gangsters, zoals
de illegale dranksmokkelaars
Owney Madden en Frank Costel-
lo. Bovendien was ook broer Jo
hn niet vies van contacten met
de maffia, net als de vaste vriend
des huizes, zanger Frank Sina
tra.
Maar ook met de maffia zelf
kreeg Hoffa problemen. Wellicht
dacht hij de gangsters - die
steeds opdringeriger werden - na
bewezen diensten weer eenvou
dig te kunnen lozen. Maar een
maal binnen, liet de maffia zich
niet meer wegsturen.
Jimmy Hoffa werd in 1967 ge
vangen gezet wegens een on
rechtmatig gebruik van het pen
sioenfonds en een poging tot
omkoping van een jurylid tijdens
zijn proces. In 1972 kwam hij
vrij omdat president Richard
Nixon een strafomzetting be
werkstelligde, onder voorwaarde
dat hij tot 1980 geen campagne
meer zou voeren voor herverkie
zing tot vakbondsvoorzitter.
Hoffa deed dat echter enigzins
verdekt toch en poogde onder
tussen via politieke vrienden het
campagne-verbod ongedaan te
laten maken.
Volgens Frankos zat de maffia
echter niet op een terugkeer van
Hoffa te wachten; de man wist te
veel en verkondigde bovendien
dat hij na zijn herverkiezing de
maffia aan de deur zou zetten.
Hij dreigde naar de grand jury te
stappen om de betrokkenheid
van Provenzano en diens baas
'Fat Tony' Salerno openbaar te
maken. Hij wilde gaan vertellen
dat hij werd gedwongen vak-
foto archief de stem
bondsgelóen af te staan aan de
georganiseerde misdaad en dat
daarmee talloze luxe clubs in
New York en Californië gefinan
cierd werden.
Hoffa's lot werd uiteindelijk be
zegeld, aldus Frankos, toen in
het begin'van 1975 Fat Tony ter
ore kwam dat president Gerald
Ford van plan was een streep te
halen door het campagne-verbod
van de ex-vakbondsleider. De
kans dat de vrachtrijders mas
saal op hun vroegere charisma
tische leider zouden stemmen,
was te groot. De maffia zou
Jimmy Hoffa nooit op legale wij
ze kunnen tegenhouden en dus
moest hij voorgoed verdwijnen.
Dat was het moment waarop
Tony The Greek door Salerno
werd benaderd. „Greek, ik heb
jou nodig voor een zeer belang
rijke klus die heel spoedig moet
worden geklaard. Een heel grote
klus. Er mag niets mis gaan."
Klikken
De reden waarom Donald Fran
kos, alias Tony The Greek, na
bijna twintig jaar is gaan klik
ken, wordt in De Huurmoorde
naar niet helemaal duidelijk.
Zijn ghostwriters Hoffman en
Headley, die ter staving van
Frankos' beweringen meer dan
50.000 mijl reisden en honderden
gesprekken voerden, stuitten
keer op keer op verbazing van
criminelen en politiemensen dat
'The Greek zijn liedje was gaan
zingen'.
Frankos zelf geeft als voornaam
ste reden dat hij niets meer te
verliezen heeft en zijn ervarin
gen niet mee in het graf wil
nemen. In 1983 werd hij op
45-jarige leeftijd veroordeeld tot
25 jaar gevangenisstraf plus le
venslang. Hij heeft zoveel moor
den op zijn geweten dat de kans
dat hij vrijkomt, nihil is.
De directe aanleiding voor zijn
verklikkerswerk was dat hij be
trokken raakte in een moordplan
op enkele functionarissen van de
FBI, een uiterst linke zaak
- zelfs voor beroepsmoorde
naars- vanwege de beroering
die let teweeg zou brengen.
Toen hij merkte dat al enige
infornatie over die zaak uitge
lekt wes, besloot hij zich terug te
trekken, en wel voorwaarts:
klikken;
„Eén keer praten. Niemand zou
daar scaade van ondervinden.
De informatie die ik had, zou bij
de agenten van de FBI inslaan
als een aom en ik achtte het
waarschijnlijk dat ik er iets voor
zou terugkrijgen. Ik dacht met
name aan een strafvermindering
van 25 tot 15 jaar, zodat me
misschien nog een paar jaren
restten als ik weer vrij was."
Een beloning? Bij let lezen van
Frankos' biografie valt het moei
lijk sympathie voor de verteller
te krijgen. De droge, afstandelij
ke manier van vertellen doet
niets af aan de gruwelijkheid
van de moorden die deze 'free-
lance'-moordenaar gepleegd
heeft. Eerder wordt het gemak
waarmee de maffia tot moorden
overgaat, er door benadrukt.
Fluisteringen
Frankos had een goed alibi. Offi
cieel zat hij ten tijde van Jimmy
Hoffa's verdwijning in de gevan
genis, maar met 3500 dollar had
hij bij een bewaker een twee
daags verlof kunnen kopen, ver
telt hij. Samen met vier andere
gangsters - John Sullivan, Jim
my Coonan, Salvatore Briguglio
en een chauffeur - vertrok hij op
de avond van 30 juli 1975 naar
Detroit. Hoffa zou daar inmid
dels door twee van zijn mensen
-die hij ten onrechte nog ver
trouwde - opgepikt zijn en mee
genomen worden naar een land
huis even buiten de stad.
„Toen Jimmy Hoffa het huis in
liep, linksaf sloeg en wilde gaan
zitten, renden Coonan en ik de
keuken uit, op de voet gevolgd
door John Sullivan. Ik pompte
twee kogels in Hoffa's voorhoofd
- het geluid als twee zachte
fluisteringen - en de ex-vak
bondsvoorzitter vloog naar ach
teren. Toen vuurde Coonan. Hof
fa viel, bleef half op zijn zij
tegen de makkelijke stoel aan
hangen."
„Hij was meteen dood. De laat
ste paar seconden van zijn leven
moeten door hem slechts vaag
zijn ervaren. Ik denk niet dat
De figuur Jimmy Hoffa
(midden) is weer opnieuw in de
belangstelling.
foto archief de stem
Van onze verslaggever
Hein Groothuis
Oosterhout - De eerste
ker driebanden is Chris
De 39-jarige Willebroi
Ruud Nieuwenburg en
het hoofdtoernooi van c
knikkerde bij zijn late
eruit. Al was het wel ka:
trok met 15-14 in de vi
met 12-14 te hebben ach
■^vnn-N
Deze foto van Hoffa (die de rolstoel voortduwt) werd 20 dagen
na zijn verdwijning naar het kantoor van het toenmalige
persbureau UPI gestuurd. Het kenteken van de auto was
zorgvuldig afgeplakt. De identiteit van de man in de rolstoel is
niet bekend. foto archief de stem
zijn hersens de tijd hebben ge
had om te registreren dat hij
werd aangevallen. Zoals bij de
meeste slachtoffers van een
moord bleven zijn ogen open en
geen van ons nam de moeite die
te sluiten."
„Coonan droeg het lijk naar de
kelder. Net als in een opera
tiekamer lag alles klaar.' Jassen,
rubberhandschoenen, brillen,
elektrische zaag, vleesmes, zwar
te plastic vuilniszakken en al
afgeknipte einden touw. We
kleedden het lijk uit en stopten
de kleren in een zak. Toen zette
ik de kettingzaag aan en zaagde
het hoofd van de romp. Sul
livan legde eerst het hoofd in een
diepvrieskist. Daarna zaagde
Coonan beide armen af en zaag
de die weer doormidden. We za
ten alledrie onder het bloed. Ik
amputeerde een been, hakte dat
met een vleesmes bij de knie
doormidden en gaf het andere
been toen eenzelfde behandeling.
Als laatste zaagden we het
torso, het enige deel van Hoffa
dat nog op tafel lag, in drieën.
Vooral Coonan vond dit prach
tig, al zou hij alles dolgraag met
een mes hebben gedaan."
Volgens Frankos duurde het ver
volgens nog maanden eer zijn
bazen uitgevochten waren over
de vraag wat er nu met de stof
felijke resten van Hoffa diende
te gebeuren. Het in stukken za
gen van het lijk was immers
gebeurd om te voorkomen dat
iemand het ooit nog zou vinden.
„Pas in december van dat jaar
werd Jimmy Hoffa - verdeeld
over zo'n twintig vaten op een
vrachtwagen - van Detroit naar
New Jersey gebracht. Hoffa's
stoffelijke resten werden meege
nomen naaf de Meadowlands,
waar bouwvakkers/gangsters
bezig waren met het Giants Sta
dium. De plastic zakken werden
in het cement begraven."
Seconden
Door zowel de film als dit boek
over het leven en de verdwijning
van Jimmy Hoffa, is de aandacht
voor deze beruchte zaak in Ame
rika weer gegroeid. Het is echter
nog allerminst duidelijk of het
verhaal van Donald Frankos de
tip is waar de Amerikaanse Jus
titie op zat te wachten. Voorlo
pig lijken de autoriteiten niet
veel zin te hebben om op basis
van dit ene verhaal het hele
football-stadion in New Jersey,
af te gaan breken.
Voor Donald Frankos maakt het
niets meer uit. Hij heeft de FBI
zijn verhaal verteld en wordt
sindsdien zorgvuldig beschermd
tegen zijn vroegere bazen. Hij
wordt regelmatig van gevange
nis naar gevangenis gebracht,
waar hij in aparte, hermetisch
afgesloten afdelingen zijn dagen
slijt. Strafvermindering heeft hij
nooit gekregen. Als verklikker
kan hij hooguit hopen dat de
autoriteiten hem nooit bij de
gewone gevangenen zullen
plaatsen.
„Als ze me overplaatsen naar de
gewone afdeling, heb ik waar
schijnlijk maar een paar secon
den te leven. In de gevange
nissen zitten genoeg veroordeel
den die het heerlijk zouden vin-j
den voor zichzelf naam te maken
bij de grote maffiabazen."
De Huurmoordenaar, William
Hoffman Lake Headley, Uitgeve
rij Sijthoff, ISBN 9024512433.
Een andere, nog grotere veri
sing, vormde de uitschakel
van Richard Bitalis, die in
sets sneuvelde tegen de moe
speler Aart Gieskens, een in I
jartkringen zeer gewaardee
moppentapper. 'Clown' Bit;
moet er dus ergens wel vr
mee kunnen hebben.
Van der Smissen had de pa
van de 'hoge-serie-mannen'
Comori produceerde onlangs
de Nederlandse competitie
reeks van 28 en Van der Smis;
benaderde die prestatie
week later met een serie van 2
in feite al in de vierde set in
voordeel moeten beslissen,
miste toen enkele uitsteker
mogelijkheden, waardoor de
panner via de kleinst mogéli
winst weer terug in de race k
komen.
Normaal gesproken had ik
set inderdaad moeten, winnet
beaamde de Willebrorder. „M
schien heb ik die verloren dc
ervaring die mij nog
breekt."
Comori laadde zich vervolge
ip door tegen de reglementen
voor de tweede keer gebruik
maken van een plaspauze (V
ier Smissen protesteerde w
maar toen was de Japanner al
weg naar het toilet). Hij had
aanvankelijk weinig baat b
want hij miste de aanvangsstc
en zag vervolgens Van der Sm
sen met een serie van 7 weglop
naar 1-7. Na 2-10 kwam Comc
evenwel sterk terug, waarbij
overigens niet te klagen had ov
geluk, want twee klossen pakt
gunstig voor hem uit. Op mate
point het de Japanner het echt
afweten, waarna Van der Smi
sen met een serie van 3 de dl
uur en drie kwartier duren
carrotteslag won. Voor Comt
was het een hard gelag. F
vloog er in Oosterhout voor
tweede achtereenvolgende ja
de eerste ronde uit. Vorig ja
verloor hij van Frans de Vries.
Het. geeft me veel voldoening
verklaarde Van der Smisse
Het zou erg geweest zijn als
bad verloren".
Voor het vervolg van het toe
mooi maakt de kopman van P.
'ais des Sports, dat ook als pe
soonlijke sponsor van de ou
Nederlands kampioen drieba:
'en optreedt, zich geen al
irote illusies, omdat hij weet d
lli zich nog niet met de ech
toppers kan meten.
Van der Smissen: „Het ei
De hoofdprijs bij
