Een haring voor een baby
Geen
Web om huursubsidie sluit zich door scherpe controle
Iroomchen
g en W Oostbu
Russische archieven goudmijn
voor Nederlandse instellingen
fi&r- hetbe-
«asissf—
DE STEM
BINNENLAND
Henk Brugge: 'Opvang van zieke zeehonden blijft altijd nodig'
Van den Ham: 'Slagvaardigheid dankzij centrale regie'
Boer achtervolgt p™
uiendief: auto
slaat over de kop
W ijkv er eniging
'Welzijnsbeleid
Geen brandputten
j scholen en
^reekziekenhuis'
MAANDAG 20 SEPTEMBER 1993
Najaar. De periode dat
de zeehonden zich voort
planten staat weer voor
de deur. Op de zandpla
ten van de Waddenzee
gaan mannetjes op zoek
naar vrouwtjes, die vaak
nog ver onder het gewone
gewicht zitten, omdat ze
de zware zoogtijd nog
nauwelijks te boven zijn.
Een drukke tijd ook voor
Henk Brugge, die jonge
gefokte zeehondjes klaar
maakt voor de grote
sprong in het diepe. Het
woord aan Henk Brugge,
39 jaar, een van de vier
dierverzorgers van Eco-
Mare, het zeehondenop
vangcentrum op Texel.
Door Mick Salet
„HET BEGINT meestal met een
telefoontje. Dat er een zeehond
op het strand gevonden is. In
negen van de tien gevallen gaat
het dan om een uitgeput of ziek
dier."
„Als je zo'n zeehond vindt, moet
je 'm in een droge en rustige
omgeving laten liggen. Niet na
thouden, nee, niet nathouden.
Als de zeehond het héél erg
warm heeft, dan kün je de vin
nen natmaken, maar dat is zel
den of nooit nodig. Het is over
het algemeen dus het beste om
het beest op een droge plek te
laten liggen. Als je 'm probeert
te vangen, moet je 'm bij de
flippers of het nekvel pakken.
Het is verstandig om daarbij een
jas of een handdoek over de kop
te gooien, want een zeehond kan
flink bijten. Ligt de gestrande
zeehond op een droge en rustige
plek, dan moet je zo snel moge
lijk hulp halen."
„Je zou natuurlijk kunnen zeg
gen: 'laat die zeehond maar lig
gen; als dat dier te ziek of te
Zeehonden op de Nederlandse Wadden. De mannetjes gaan
eerdaags op zoek naar de vrouwtjes. Een drukke tijd voor de
zeehonden-verzorgers op Texel. foto de stem
zwak is om het zelf te redden,
dan moet het maar sterven. Een
kwestie van natuurlijk selectie.'
Maar het lijkt mij gewoon een
kwestie van dierenbescherming
èn soortbescherming om zo'n
zeehond te helpen. Veertig jaar
geleden zwommen er driedui
zend gewone zeehonden in de
Nederlandse Waddenzee. Nu on
geveer duizend. Pas als er weer
drieduizend zeehonden zwem
men, kan de populatie zich in
stand houden en is er geen hulp
van de mens meer noodzakelijk.
Maar ook dan lijkt er me niets
op tegen om een verzwakt zee
hondje te helpen."
„We krijgen ze binnen met aller
lei problemen. Grote huidwon-
den, een beschadiging van de
flipper, ondervoeding, van alles.
Ze worden hier onderzocht door
een dierenarts en krijgen dan de
noodzakelijke voeding en medi
cijnen. Z e krijgen in ieder geval
een' prik tegen de wormen en het
bloed wordt onderzocht om te
controleren of ze anti-stoffen te
gen de zeehondenziekte heb
ben.
„Doel is ze binnen een jaar ge
zond weer uit te zetten. Houd je
ze langer, dan wennen ze aan de
makkelijke manier waarop ze
hier voedsel krijgen. In de Wad
denzee moeten ze de vis zelf
vangen, hier krijgen ze makreel
en haring uit de diepvries."
„Voor mij is het altijd weer het
summum om een zeehond, die
we hier ziek en zwak binnen
hebben gekregen, er gezond en
moddervet weer uit te helpen."
Fokken
„We fokken hier ook zeehonden.
Dit jaar zijn er elf geboren. Eén
is er na twee dagen overleden.
Die bleek een hartafwijking te
hebben. De rest is gezond."
„Na de geboorte worden de jon
ge zeehonden drie tot vier weken
door de moeder gezoogd. In die
tijd neemt het gewicht toe van
twaalf kilo tot vijfendertig a
veertig kilo. Een enorme ge
wichtstoename in drie of vier
weken. Maar dat gewicht, die
reserve, hebben ze in de weken
daarna hard nodig. Dan moeten
ze namelijk zelf vis leren vangen.
En omdat dat in het begin nog
niet zo goed gaat, en ze dus niet
of nauwelijks eten, teren ze in op
hun reserves en neemt het ge
wicht af tot twintig a vijfentwin
tig kilo."
„Daar in de Waddenzee hebben
de jonge zeehonden meer moeite
met het vangen van vis dan hier
in EcoMare. Hier zién ze de vis.
Het water is helder. Daar mogen
ze blij zijn als ze een halve meter
voor ogen zien. Het water is er
troebel. Hier krijgen ze dode vis.
Daar moeten ze de levende vis
zelfvangen."
Doorslikken
„Dat is een hele kunst. Platvis
bijvoorbeeld kruipt weg in het
zand. Met de snorharen gaan de
zeehonden dan over het zand,
zodat de platvis omhoog komt,
en dan pakken ze 'm. Met hun
tanden bijten ze 'm dood. Met
hun nagels trekken ze 'm aan
stukken en dan vreten ze 'm op.
Kauwen doen ze niet. Ze slikken
alles het liefst in één keer door."
„Het vangen van vis èn het slik
ken is in het begin een hele
opgave. De moeder helpt haar
jong daar niet bij. Die laat ze na
de zoogtijd alleen. De jongen
moeten het dan zelfstandig zien
te redden. De zeehondjes die hier
na drie weken nög niet zelf kun
nen vreten, geven we dwangvoe-
ding. Dan stoppen we er vis in.
Via een trechter en slang door de
slokdarm in de maag. Dat doe
we zo ook met gevonden huilers,
jonge zeehondjes die huilen om
dat ze hun moeder kwijt zijn."
„Voor moedermelk, met drieën
veertig procent vet, hebben we
nog geen vervanger. In plaats
daarvan geven we een
haringshafce, gemalen haring
met havermoutwater en vitami
nen. Na tien dagen, en dat is véél
vroeger dan in de natuur, krijgen
ze hun eerste visje."
Lobbes
„Een huiler moet je trouwens
niet te snel naar een opvangcen-
terum brengen. Een huiler in
nood moet je natuurlijk wel hel
pen, maar een jonge gezonde
zeehond moet je' eerst de kans
1 'Tachtig procent van de hier gefokte zeehonden redt het in de vrije natuur.'
geven om de moeder zélf te zoe
ken. Laat zo'n beestje maar even
zwemmen... Je moet uitkijken
dat je als mens niet gaat regelen
wat de dieren zelf kunnen doen."
„Dat zie je aan de grijze zee
hond. Die is, zonder dat de mens
daar nou iets voor heeft hoeven
te doen, terug van weggeweest in
de Waddenzee. Geweldig. De
grijze zeehond is echt zo'n lob
bes van een beest. Bij de gewone
zeehonden worden de mannetjes
honderdtien kilo. Bij de grijze
zeehonden wel driehonderd kilo.
De gewone zeehond kan negen
minuten duiken. De grijze zee
hond blijft wel een half uur
onder water. De gewone zeehond
wordt met een gladde en kortha-
rige huid geboren. De grijze zee
hond met een lange witte vacht.
Voor de gewóne zeehond is een
Door Hans van den Broek
Den Haag - Het web om de
individuele huursubsidie
(IHS) sluit zich langzaam
maar zeker. Het ministerie
van Volkshuisvesting, Ruim
telijke Ordening en Milieu
beheer streeft er zoveel mo
gelijk naar elke aanvraag te
controleren.
De komende jaren moet - onder
andere via invoering van de
zogeheten 'omgekeerde bewijs
last' - het systeem verder aan
gescherpt worden. Dankzij deze
aanpak zal het aantal opge
spoorde fraudegevallen fors op
lopen.
Vorig jaar kregen 960.000 men
sen individuele huursubsidie,
voor een totaalbedrag van ruim
1,8 miljard gulden. Gemiddeld
ontvingen zij een bijdrage van
ruim 1900 gulden. Bijna 40
procent van de aanvragers is 65
jaar of ouder, en ruim 62 pro
cent zit op of onder het mini-
mum-inkomen.
Toezicht
Vrom vorderde in ruim 82.000
gevallen geld terug. Dat leverde
direct 66 miljoen gulden op.
Daarnaast voerden de 340 amb
tenaren van Vrom, belast met
de uitvoering van en controle
op de IHS, vooraf nog een groot
aantal correcties uit. De totale
opbrengst van het controle-be-
leid, inclusief fraudegevallen,
bedroeg in 1992 120 miljoen
gulden. De kosten voor de uit
voering bedroegen ruim 106
miljoen gulden.
Gemeenten of corporaties zor
gen voor de eerste behandeling
van aanvragen, voeren enkele
eerste controles uit. Het Rijk
stelt de richtlijnen op, behan
delt bezwaarschriften, voert
controles uit, schakelt deur
waarders in en betaalt uit.
Kortom, Vrom heeft de centrale
regie in handen.
De IHS is een zogenaamde
open-eind-regeling. Dat wil
zeggen dat voor het Rijk van te
voren niet precies vaststaat
hoeveel mensen een beroep
doen op deze subsidie, en dus
ook niet hoeveel geld dat kost.
De laatste jaren is het toezicht
al enkele malen aangescherpt.
Dat proces zet zich de komende
jaren voort. Met als doel het
systeem betaalbaar te houden,
zodat de subsidie terecht kan
blijven komen van die mensen
die het echt nodig hebben.
Uitwisseling
De 340 controleurs van Vrom
richten zich bij de behandeling
van de aanvragen op inkomen,
Ambtenaren van Volkshuisvesting worden regelmatig op de hoogte gehouden van de nieuwste
wijzigingen op het gebied van huursubsidie. foto de stem johan van gufip
huur en feitelijke woonsituatie.
Sinds 1988 bestaat al de moge
lijkheid tot informatie-uitwis
seling met de belastingdienst.
Vorig jaar werden 880.000 in
komens gecontroleerd.
„Een zwak punt in het systeem
is nog de woonsituatie. Daar
komt vanaf juli 1994 verande
ring in. Dank zij een wetswijzi
ging worden gemeenten en cor
poraties verplicht via het bevol
kingsregister te controleren of
de huurder wel is ingeschreven
op het opgegeven adres. Daar
mee ontstaat een controle van
een op een, een situatie die
overigens nu al in veel gemeen
ten praktijk is", aldus Lex van
den Ham, hoofd van de Hoofd
afdeling Individuele Subsidië
ring (HIS) van Vrom.
Het ministerie haalt ook de
touwtjes aan bij het toezicht op
de huren. Van den Ham: „Wij
voeren nu nog jaarlijks zo'n
10.000 huurprijscontroles uit,
met name in de particuliere
huursector. Huurcommissies ter
plaatse voeren die controles
voor ons uit. Vanaf medio 1994
moeten particuliere huurders
zelf een verklaring van de
huurcommissie overleggen als
bewijs voor de juiste huur. Wij
noemen dat de brengplicht. Zeg
maar omgekeerde bewijslast.
Die verklaring is daar een eer
ste uitwerking van".
Fraude
Het zou van naïviteit getuigen
om te geloven dat hiermee het
misbruik tot nul kan worden
gereduceerd, vindt Van den
Ham. Hij maakt onderscheid
tussen witte en zwarte fraude.
Bij witte fraude gaat het om
oneigenlijk gebruik van de re
geling, bijvoorbeeld lopende het
jaar een wijziging in het inko
men die niet wordt doorgege
ven.
„Maar wat je niet ziet, is die
fraude die buiten alle bestan
den (belastinggegevens, bevol
kingsregister e.d. -HvdB) blijft.
Op dit moment komen 500 tot
1000 gevallen aan het licht. De
ze zwarte fraude is alleen maar
te bestrijden door het aanhalen
van de netwerken in Nederland,
bijvoorbeeld gegevens van de
sociale rechercheurs te koppe
len aan ons bestand". Dat ge
beurt inmiddels, waardoor het
aantal zwarte fraude-gevallen
relatief sterk zal toenemen, is
de verwachting van Van den
Ham. Hij denkt echter niet dat
dat vele miljoenen guldens zal
opleveren.
„Omdat vaak maar een deel van
dat geld teruggevorderd kan
worden. Het is ons vooral te
doen om de preventieve wer
king, om mensen te ontmoedi
gen te frauderen", stelt het af
delingshoofd.
Het ministerie is dit jaar een
groot onderzoek gestart naar de
toekomst van de individuele
huursubsidie. Geruchten als
zou het rijk plannen hebben om
de uitvoering over te hevelen
naar gemeenten of corporaties
doen al enige tijd de ronde. Ook
de politiek heeft zich niet onbe
tuigd gelaten. Zo pleitte CDA-
fractievoorzitter Brinkman eni
ge tijd terug voor een eigen
gemeentelijke bijdrage in de
IHS, overeenkomstig de bij
stand.
Gelijkberechtiging
De huursubsidie zelf staat niet
ter discussie. Wel wordt in het
onderzoek gekeken naar drie
thema's: het beleid, de financie-
en en de organisatie. „Bij het
onderdeel 'beleid' gaat het om
keuzes met betrekking tot ge
lijkberechtiging."
„Met andere woorden: Mag je
in de ene regio andere normen
hanteren voor het toekennen
van huursubsidie dan in de an
dere? Daarnaast wordt gekeken
naar de vraag wie de IHS moet
betalen, alleen het rijk of ook
anderen? En tot slot wordt de
uitvoeringsorganisatie onder de
loep genomen. Moet dat cen
traal, of kan dat decentraal ge
regeld worden?, is in dit geval
de vraag. En ook al hangen
deze punten nauw samen, elk
onderdeel is een apart punt van
discussie", weet Van den Ham.
Inhoudelijk wil hij niet ingaan
op het onderzoek, maar Van
den Ham laat doorschemeren
dat in de organisatie wat hem
betreft het best een centrale rol
voor het rijk kan blijven.
„De effectiviteit en slagvaar
digheid van het systeem zijn
fors te danken aan de centrale
regie. Stel nu: je legt de verant
woordelijkheid bij gemeenten,
dan wordt de IHS ineens op 680
plaatsen uitgevoerd en gecon
troleerd," zegt hij diplomatiek.
Van den Ham is bang dat daar
door een wirwar aan verant
woordelijkheden ontstaat, ver
gelijkbaar met de uitvoering
van de sociale zekerheid.
Meevaller
Tot voor kort groeiden de uit
gaven en het aantal aanvragers
elk jaar. Maar al twee jaar lang
blijft het aantal aanvragen nu
vrijwel gelijk. En vorig jaar kon
Van den Ham een 'historische'
meevaller van 120 miljoen gul
den in de uitgaven presenteren.
Dat was voor het eerst sinds
1970, het jaar dat de individue
le huursubsidie werd ingevoerd.
„Maar dat wil niet zeggen dat
wij nu op onze lauweren kun
nen gaan rusten. Er zitten nog
gaten in het systeem, daarom
verslappen we niet, blijven we
het beleid aanscherpen waar
mogelijk".
Maar, erkent Van den Ham, er
zijn ook grenzen aan het con-
trole-beleid. „Je kunt je neus
natuurlijk niet gaan steken in
de privé-omstandigheden van
mensen. Daar loop je tegen de
grenzen aan van wat mogelijk
en wenselijk is. In dat geval zou
je naar het instrument van de
IHS - een geweldige sociale
verworvenheid - zelf moeten
gaan kijken. Maar ik denk dat
het niet zover hoeft te komen".
fokprogramma nodig. Voor de
grijze zeehond niet."
„We houden ons dan ook alleen
maar bezig met het fokken van
gewone zeehonden. En met suc
ces. Tachtig procent redt het in
de vrije natuur. Helemaal zeker
weten doe je dat trouwens niet.
Want waar zijn die andere zee
honden? Zie je die gewoon niet
öf zijn ze verdwenen op de
Noordzee, opgevreten door
meeuwen en krabben? Maar de
gefokte zeehonden doen het in
ieder geval niet slechter dan de
zeehonden die in de Waddenzee
geboren en gezoogd zijn. Zee
honden zelf zien het verschil ook
niet."
Geen knuffel
„We zetten niet Alle dieren uit.
Een zeehond waarvan we niet
helemaal zeker weten of ie het
redt, houden we hier. Honderd
procent oké, dat is het uitgangs
punt. Voorbeelden? Een zeehond
die aan één oog blind is, zetten
we wel uit."
„We hebben dat een keer ge
daan. Dat beest heeft het
tweeënhalf jaar volgehouden.
Toen is ie doodgegaan. Op een
klunzige manier. Verdronken in
een fuik. Een zeehond die hier
helemaal blind geboren is, zetten
we niet uit. Dat kun je niet
maken. Zo'n dier zou vreselijk
veel problemen ondervinden.
Maar een oude blinde zeehond
kan zich best redden in de Wad
denzee."
„Het vrijlaten van een gezonde
zeehond is de leuke kant van dit
werk. Ik laat ze met plezier
gaan. Echt hechten aan een zee-
FOTCOtij
hond doe je je niet si
dieren wennen wel aan j. 5
een paard en een hond »k
je wennen als je ze iedere!:
eten geeft. Maar als ze
stemgeluid horen, di
niet: 'hé Henk!', nee, dandi
ze: 'hé vis!'. Door de diere]
voeren krijg je een band mei
Dat is geen kunst. Maar
een andere band dan ik met i
hond thuis heb."
„De zeehond is ook het tq
overgestelde van wat1
sen denken dat het is. Hel
geen knuffeldier. Door die
ogen en die grappige snor
de zeehond misschien wel
uitstraling, maar het is
wild beest. Sterk en snel,
dier dat zich in de harde na
moet redden, kan ook geenkj
feldier zijn."
onze correspondent
Tcrneuzen/Middelburg - Zowel he
Terneuzense bedrijf Broomcherm
L als haar plantmanager, d
?0 jarige J. van der W. uit Ossend
echt zullen zich vrijdag voor d
(0nómische politierechter in Mid
ielburg moeten verantwoorde:
[Vanonze verslaggever
Oostburg - Camping Elzenhof
uitgroeien tot een reuze-camp
Iplaatsen. B en W van Oostbu
[vooralsnog tegen omdat ze de E
[uit de pap willen laten halen op
ïeel het gebied rond Cadzand
ilan moet worden opgesteld.
1 dat plan, dat nog zeker tot
laan de eeuwwisseling moet rij-
n, worden alle ontwikkelingen
i te maken hebben met ver-
Jjijfs- en dagrecreatie met el-
ikaar in samenhang gebracht. De
laanzetten daarvoor zijn eerder
an in een rapport over toe-
feme en recreatie, Koersen op
3 Kansen.
pen W voelen er echter weinig
•voor om er nu al een plannetje
uitte pikken, bang dat het even-
richt zoek raakt. Of, zoals zij
ihet in eigen woorden aan de
raad overbrengen: „De mogelijk
heid voor uitbreiding van cam-
Door Lindy Jense
Amsterdam - Al jaren vóór de Tweede
Wereldoorlog uitbrak, hield men in Duits
land nauwkeurig de politieke en economi
sche situatie in Nederland bij. Dit is een
van de opmerkelijke feiten die vermeld
staan in documenten die onderzoekers van
het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumenta
tie (RIOD) de afgelopen maanden in Mos
kou heeft gekopiëerd.
Het Riod kreeg toestemming om in een speciale
afdeling van de Russische Staatsarchieven ruim
15.000 Duitse documenten te kopiëren die be
trekking hebben op Nederland voor en tijdens
de Tweede Wereldoorlog. De stukken maken
onderdeel uit van Duitse archieven, die door het
Rode Leger na de verovering van Berlijn uit het
Reichssicherheitshauptamt naar Moskou overge
bracht zijn.
Sinds 1990 worden geleidelijk de Russische
staats-en partijarchieven geïnventariseerd en
opengesteld, hetgeen grote aantrekkingskracht
uitoefent op buitenlandse historici.
„Uit wat ik tot nu toe van de documenten gezien
heb, blijkt dat de Duitse overheid een levendige
belangstelling had voor het reilen en zeilen van
Nederland," zegt Riod-direeteur C. Schuiten.
„Het zou ook eigenlijk raar geweest zijn als ze
het niet gedaan hadden, met het oog op hun
plannen met Nederland. De informatie is vaak
bijzonder gedetailleerd. Zo is bijvoorbeeld bijge
houden, dat in Amsterdam-Zuid veertig perso
nen communistische lektuur ontvingen. Wat is
er na mei 1940 met die mensen gebeurd, kun je
je afvragen."
De kopieën zijn, onder andere, documenten over
de activiteiten van Duitse, Franse en Engelse
militaire en politieke inlichtingendiensten in
Nederland, materiaal van het Reichssicherheits
hauptamt over de bestrijding van het verzet in
Nederland en dossiers over de Nederlandse
vrijwilligers van de Waffen-SS.
Het is jammer, vindt Schuiten, dat deze docu
menten niet eerder beschikbaar zijn gekomen.
„Maar ja, de verhoudingen tussen Oost en West
zijn er niet naar geweest. In de jaren '80
kwamen de eerste berichten waaruit bleek dat
het materiaal in Moskou opgeslagen was, in
1990 gingen de archieven open. Over de mede
werking van Russische zijde hebben we niets te
klagen, toen het materiaal eenmaal gelokali
seerd was konden we zó iedere doos waar
'Holland' op stond op het kopieerapparaat leg
gen."
In de Russische Staatsarchieven bevinden zich
ook door de Duitsers geroofde Nederlandse
archieven. Eigenlijk zouden die aan Nederland
teruggegeven moeten worden, vindt het Ministe
rie van Buitenlandse Zaken. Vorig jaar maart
maakte het Comité voor Archiefzaken van de
Russische Federatie met het Nederlandse Rijks
archief al een principe-afspraak over teruggave
van de documenten.
„De documenten hadden volgens die afspraak
vorig jaar juli al in Nederland moeten zijn",
weet M. Jansen, onderzoeker bij het Oost-Euro-
pa-Instituut in Amsterdam.
„De onderhandelingen slepen zich maar voort,
omdat het Russische parlement dwarsligt. Dat
wil niet dat zaken met 'culturele waarde' het
land uitgaan. Maar er kan toch weinig twijfel
over zijn dat die archieven gewoon in Nederland
thuishoren. Nederland en Rusland waren des
tijds toch bondgenoten tegen de Nazi's."
Jansen was een aantal jaren geleden de eerst
Nederlandse onderzoeker die de
Staatsarchieven bezocht. „Ik werkte in
en las in de Izvestija berichten over de aanwe
zigheid van Westerse oorlogsdocumentatie ii
Moskou. Toen ben ik daar gewoon eens g;
kijken. Het archief, in de tweede helft van
jaren veertig gebouwd door Duitse krijgsgevi
genen, was op zijn zachtst gezegd niet 1
bezoekersvriendelijk. Aan een bezoekerspas
was niet te komen, en de medewerkers
den materiaal af te geven. Daar is gelukkig veel
verbetering in gekomen."
De Amsterdamse historicus is ongerust over
staat waarin veel Russische archieven zich be
vinden. „De verslechtering van de economie
duidelijk merkbaar. Archivarissen werken voot
een hongerloontje, de subsidies worden enom
teruggeschroefd. Er is een trend tot comma""*
lisering, je moet soms -met Westers geld- b
len om materiaal in te mogen zien. Er woi
zelfs originele documenten verhandeld, dat
toch niet mogen."
Het Riod heeft weinig last gehad van financiêl
eisen van Russische zijde. „We hebben
voor de kopieën betaald, ongeveer twee kwartje
per stuk", meldt directeur Schuiten.
„De documenten zijn goed onderhouden,
Staatsarchief beschikt over klïmaatsbeheersing
Nee, wij zijn zeer vergenoegd over deze aanvul
ling van onze collectie. Zodra we de document»
geïnventariseerd hebben, zijn ze voor
toegankelijk. Daar zorgen we zo snel
voor."
Op de vraag, waarom de Russen destijds eigen
lijk de moeite namen om de archieven in Mos®"
te bewaren, kan onderzoeker Jansen met s
woord antwoorden. „KGB. De Sovjet-veiug
heidsdienst had als enige toegang tot hetmaM
aal, en kon het gebruiken om geëmigre®
Russen te volgen, en oorlogsmisdadigers «P
sporen."
Het Riod is niet de enige instelling die nu
profiteren van de Sovjet-verzamelwoede.
Internationaal Instituut voor Sociale Geschiefl
nis (IISG) heeft meerdere samenwerkingspWl^
ten met Russische archieven. Het IISG
zelfs een apart bureau in Moskou opgez
een soepele gang van zaken te garanderen.
„Wij zorgen in een paar gevallen voor
voortbestaan van een instelling", ver'e'
rim-directeur J. Kloosterman. „We hebben
jaar lang het bibliotheek-personeel van
Instituut voor Marxisme/Leninisme "e..
omdat de Russen er geen geld meer voor
Dat instituut is voor ons van groot 0
omdat onze gezamelijke collecties een w
volledig historisch overzicht vormen v
internationale arbeidersbewegingen." t
De Russische vereniging 'Memorialor
bezighoudt met het lot van de slachtoffl
de Stalin-terreur, riep een paar jaar gele
hulp van het IISG in. De vereniging vn
het lot van de 30.000 aangelegde do®
Van onze verslaggever
ïetranchement - Een vijftigjari-
uiendief jift „Tilburg is met
zijn .wagen bij Retranchement
over de kop geslagen. De man
werd achtervolgd door de eige
naar van de uien en raakte op
een gegeven moment de macht
over het stuur kwijt.
De Tilburger had even voor zijn
vlucht uien geraapt op een veld
aan de Cadzandseweg. Een voor
bijganger waarschuwde snel de
eigenaar. Die probeerde met zijn
wagen de man tot stoppen te
Iwingen. De automobilist uit
Elburg moest uitwijken, raakte
ie macht over het stuur kwijt en
lelandde in een vijf meter lager
jelegen sloot. De auto raakte
geheel vernield. De Tilburger
was niet gewond, maar moest
wel 'zijn' vijf kilo uien weer
inleveren.
slecht geconserveerd werden in een,"nllo(
vaarlijke omgeving. De dossiers worden
microfilm gezet.
Maar er valt in het GOS nog veel,
ontdekken voor speurende historici, v
Kloosterman. „Ik ken de archieven in
natuurlijk het beste. Maar in de res'
land moet nog een schat aan materiaa1 V |J(
gen liggen, waar we nog nauwelijks T|
weten. Russische gemeente-archieven
aanraders voor wie zich in de "P*30^, pa]
lokale bestuur wil verdiepen. Als
intussen niet weggeteerd is."
pm
zijl
kar
anc
op
Ko
er c
voc
dez
wi(
inl
Hel
pui
var
Eei
sie
ere
led
uit!
de
tie
sai
Ka
in
eer
na;
vli'
De
bla
die
om
gre
kaï
va:
be!
da
W
na-
B
va;
gei
ter
gie
ter
coi
ke
Van onze correspondent
Iwneuzen - Het bestuur van wijl
St. Annapolder vindt dat b
gemeente Terneuzen faalt. De wijl
»n nieuw buurthuis toe, maar
redenen steeds opgeschoven.
'ij herhaling heeft het bestuur
ran bestuurszijde gehoord dat er
geen geld is voor een nieuwe
welzijnsvoorziening binnen de
'Jk. Het is het bestuur in het
erkeerde keelgat geschoten dat
e gemeente de goedlopende
vereniging het buurthuis zelf wil
en betalen. „Vaak horen we
onze vereniging als voor
rij d'ent v°or anderen. Hoe
jmt de gemeente de prachtige
lijnsvoorzieningen in wijken
„Jf111 het geheel nog geen
wm8Ing haar bestaansrecht
Van
Tern,
onze correspondent
van Bo? Aan de achterkant
rustoni Westerschelde-, Zelden-
De H eSe en streekziekenhuis
Ver«n;j? hggen volgens wijk-
brandDutfp^°fDZeldenrust geen
.Petten. Bij calamiteiten
rarenkri1!ratjr nodig is den^ de
WloreTlal gaaanr
viering van het tien-
SihgHn/vuJ van huurtvereni-
PoldcTt Zeldenrust St. Anna-
°P do rm ?m aan het licht dat er
'ingenla^ aat' tussen de Wie-
In
p h
tel
kil
ee:
co
he
fu:
do
m<
jo<
in
dr
gh
sit
ex
Ee
la;
nil
pk
lie
H(
gej
hi<
ee:
D(
70
vil
be
nii
vr:
ge
me
ga
de
ko
Ej
ge
w(
ee
m
to
