DE STEM IN. Wet soms één grote tombola' Peter Oosthoek met oeuvreprijs bekroond UIT IADE w fiits Bom ontrafelt acht weken lang wirwar van juridische kwesties Sky Radio en Radio 10 zijn als enige succesvol riE? JJohn Hiatt Cop Shoot Cop f21.995,1 Dr. Feelgood Dump Front 242 Succes is voor ons geen probleem, maar zinvol bezig zijn, is bijna onmogelijk" Bono Vox, U2-zanger ISMs WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1993 DEEL X)INHEID IPPEN? \>OR BAGAGERUN brochure pagina 18) rx LAnjavan den Akker j heg van mijnheer Jansen zet de tuin van mevrouw fetersen in een sombere schaduw. Mevrouw eist dat Len het ding kortwiekt, maar haar verzoek haalt L ujt. In een plotselinge vlaag van overmoed pakt [ptouw zeli een schaar en knipt het ding tot de grond Lf. Wat is hierop een passend juridisch antwoord? zou een perfect onderwerp pvoor het nieuwe programma mee Frits Bom vanavond Ejjt (RTL4, 22.20 uur): 'Elke Inlander wordt geacht de It te kennen'. Een serie van Jit afleveringen waarin Bom 'Kijker enig inzicht wil ver lader) in de Nederlandse wet- iirig. leem dat voorbeeld van die ik weet daar niet direct een fcjaar antwonrri np^ Pérsoon- I^STirééngroot voorstander KÉSngen. Al zou er al een partSelover heggen bestaan, Vnng^gjn^eFaltiid bijzondere die maken dat P \"k w(er kunt verhezen. Hifprnpramma proberen we Irzijds vertrouwen te geven in whtéiTijke macht, van de Jiëre kant willen we aangeven |t liet in feite één grote tombo- Terklaart zich nader: „Er ■bnjTi Nederland 7000 advo-gf [ter, en de meesten 'weten vaak/j niet hóe ..Dat is gék als de wet duidel J behoort te zijn^Dan is er Lets fundamenteels misft* ken raadgever |iis Bom ontkent dat zijn voor- ilige functies van consumen- man, ombudsman, huidige Jkantieman en 'rechtenman' Irden ingegeven door de nei- lg raadgever te willen zijn. Bit nieuwe programma heeft Isoluut niet die hulpverlenende functie van een ombudsman bij voorbeeld." Op de vraag waarom er geen ombudsachtig programma meer is, zegt hij: „Omdat de tijdgeest is veranderd. Vijftien jaar gele den kon je als televisiemaker een bewindsman nog wel eens bewe gen een regeltje in de wet te veranderen. Dat lukt niet meer." Niet machtig Is het medium nu minder mach tig? „Het was toen ook niet machtig maar men dichtte het die macht toe. Aan een ombudsprogramma kun je volgens mij de eerste vijf a tien jaar beter niet beginnen. De kijkcijfers zullèn best goed zijn, maar de kans om successen binnen te halen, is niet zo groot. Vroeger dacht je aan de hand van incidenten structurele ver anderingen te kunnen afdwin gen. Nam je de kijker aan de f hand mee bij het terugvorderen van, die vijf gulden waarop men- k sen recht hadden. Tegenwoordig is die belangenbehartiging min der belangrijk, gaat het meer om het inzichtelijk maken van de materie, om het verwijzen waar bij je informatieve gedeeltes ver pakt in amusement." Tedere Nederlander wordt ge acht de wet te kennen' voldoet aan die nieuwe voorwaarden. „Bovendien beslaat het alle la gen van de bevolking. Recht, onrecht en wetten behoren niet toe aan een bepaalde sociale klasse. Ik denk dat er relatief veel advocaten naar dit pro gramma zullen kijken", stelt Bom die het concept zelf schreef op verzoek van RTL4. Telefoon Net als in zijn functie van va kantieman, voert Bom ook dit maal rechtstreeks telefonische gesprekken met de kijker thuis. „Een direct contact met het pu bliek is voor mij een absolute voorwaarde. We produceren niets vooruit, wel is er enige voorselectie voordat de bellers met mij worden doorverbonden. Maar dat is geen garantie dat iemand halverwege niet van on derwerp wisselt. Het gekke is dat ik nog nooit iemand aan de lijn heb gehad die niet serieus was. Het enige lastige is het op tijd afronden, wat oppervlakkig heid in de hand werkt. Maar het is nodig is voor deze formule. We zenden laat in de avond uit, dan moet je een hoog tempo hebben om de mensen bij de buis te houden. Je moet een belans vin den tussen uitvoerige verhande lingen en korte gesprekken." Luisteren Luisteren is het geheim van ie dere presentator meent Bom. „Als je dat niet meer doet, is. het I TOEN VORIG jaar de eerste cd Ivan het illustere gezelschap I Little Village verscheen, werd I er door critici gedaan alsof het I biets was. Maar toch was het I een cd die ver boven het gemid- 1de van een Ry Cooder-plaat g en ook Nick Lowe had nog I timmer zoiets consistents ge lukt. I De kritiek was wel begrijpelijk, Iwant de Little Village-plaat I rad natuurlijk afgemeten aan liet songwriter-talent van John I Hiatt en afgezet tegen diens I oeuvre leek Little Village inder- Idaad niet meer dan een tussen- I doortje. I Bat John Hiatt tot veel meer in staat is, blijkt weer eens op zijn Ipasverschenen plaat Perfectly Isood guitar. John Hiatt heeft de I respectabele leeftijd van veertig |jaar bereikt, maar dat is voor ffi allerminst reden geweest n het kalmer aan te doen. Zijn I nieuwe plaat klinkt opvallend I .jeugdig en energiek. I «t®i Hiatt bedient zich op de eerste helft van Perfectly guitar nogal eens van simpele rock en daardoor lijkt de plaat minder diepgang te hebben dan vorige platen. Omdat je weet dat hij in het verleden fantas tische dingen met country en rhythm blues heeft gedaan, hoop je dat hij zijn teksten in die genres zal vertolken. Als dat niet gebeurt dan valt een nieu we cd in eerste instantie tegen en lijkt een single als Cross my fingers al helemaal niets bijzon ders. Toch bevat Perfectly good guit ar wel degelijk hele rijke num mers. Probleem is echter dat John Hiatt in het verleden pla ten heeft gemaakt die niet stuk te draaien zijn en die daarom in vertrouwdheid een grote voor sprong hebben op deze nieuwe. Beweren dat Perfectly good gui tar geen Riding with the king of Bring the family is, is volgens mij een tijdelijk argument. Want hoe vaker je de plaat draait, hoe meer je gegrepen wordt door de onderliggende kracht van de nummers. En natuurlijk is er ook nog eens die fantastische stem die moei teloos over kan schakelen van uitzinnig naar ingetogen en om gekeerd. Het meest oppervlak kige rocknummertje krijgt er diepgang door en 'zwarte' stuk ken als Old habits en When you hold me tight zijn simpelweg zalig. Kortom, Perfectly good guitar is een plaat waaraan je even moet wennen, maar die daarna lang zaamaan een schat aan muziek prijsgeeft. (A M) WIM VAN LEEST DE MUZIKALE bezetting van Cop Shoot Cop is een ietwat vreemde. Twee bassisten (Tod A. en Natz), een drummer (Phil Puleo) en een figuur (Filer) die de samples aanlevert. Om elkaar niet in het vaarwater te zitten speelt de ene bassist de hoge bastonen, terwijl de ander er minstens een octaaf onder zit. De samples vervangen de om de nieuwe uws: u rijdt morg®13' 1 BL energiek op zim veertigste. 1.01608-15967. Irins Reinierstraat 18. FOTO POLYDOH gitaren. Deze aparte bezetting heeft een eveneens apart geluid op de cd Ask Questions Later opgeleverd. Cop Shoot Cop bestaat sinds juli 1988. Het hypnotiserende en bombastische geluid van het clubje uit New York City sprak al snel heel wat mensen aan. De eerste cd Headkick Facsimile bereikte meer publiek dan ver wacht. Cop Shoot Cop heeft met zijn massieve underground-ge- luid al een aardige vaste klan tenkring opgebouwd. Ask Questions Later is inmid dels het zesde werkstuk van Tod A. en consorten. Het album is doorspekt met zwarte humor. Het nummer Everybody Loves You (when you're dead) is daar het beste voorbeeld van. Er staan nog drie andere opmerke lijke verrichtingen op: Surprise Surprise, Room 429 en $10 Bill. Deze nummers doen zelfs een beetje aan het ijzersterke geluid van The Doors denken, maar voor de rest is Cop Shoot Cop een buitenbeentje in het heden daagse muziekwereldje. (Big- Cat) PETER VIERENHALM DE LOONLIJST van Dr. Feel good ziet er indrukwekkend uit. Al sinds de oprichting van deze Britse pubrock-band is het een komen en gaan van getalenteer de muzikanten. Met name de lijst van Feelgood-gitaristen ziet er indrukwekkend uit: Wil- ko Johnson, Gypie Mayo, John ny Guitar en Gordon Rusell. Sinds twee jaar bepaalt gita rist-nummer-zoveel Steve Wal- wyn samen met frontman Lee Brilleaux het gezicht van deze formatie. De constante factor van Feel good is snelle traditionele rhy thm and blues met een hoog feestgehalte, zo ook op de vijf tiende plaat The Feelgood Factor. De muziek op deze schijf bor duurt voort op al zijn voorgan gers, er wordt niets aan toege voegd. Niet dat het voor de echte fans iets uit maakt. Feel good kent al sinds het debuurt Down by the Jetty uit 1971 dezelfde sound die garant staat voor 250 optredens per jaar en redelijke verkoopcijfers. De twaalf nieuwe songs zijn voor het meerendeel geschreven door Walwyn en bassist Dave Bronze. Beste nummer is de slowblues One Step Forward maar dat lijkt helaas wel erg veel op Blue Jean Blues van ZZ Top. The Feelgood Factor zal zijn weg naar de trouwe schare fans ongetwijfeld wel vinden, maar toch vind ik hem niet bijzonder. Na het beluisteren van de nieu weling heb ik de oudjes Down by the Jetty, Malpractice en Stupidity weer eens uit de kast gehaald. En dat zijn toch de echte juweeltjes. Zanger Lee Brilleaux levert op The Feelgood Factor slechts een bescheiden vocale bijdrage. Hij schijnt ernstig ziek te zijn. Ho pelijk is dit niet zijn laatste Feelgood-schijf want deze ei genzinnige gezichtsbepaler vormt de enige echte constante Feelgood-factor. (Grand Re cords) KAREL VAN DER POL JE HEBT van die muzikanten die niet stil kunnen zitten. Neem nu bijvoorbeeld de leden van de New Yorkse gitaarpop band Yo La Tengo. Over enkele weken verschijnt hun zoveelste album, getiteld Painful, en de verwachtingen zijn hoogge spannen. Maar nog geen maand vantevo- ren wordt de wereld verrast door Dump, een tot dusver com pleet onbekende groep die bij nader inzien dezelfde perso neelsbezetting blijkt te hebben als Yo La Tengo. Een duister schaduw-project? Nee, Dump is de persoonlijke hobby van Yo La Tengo-bassist James McNew. Weliswaar werd hij op de meeste nummers trouw bijgestaan door werkge vers Ira Kaplan en Georgia Hu- bley, maar McNew schreef zelf alle nummers en hanteert ook de meeste instrumenten. Het resultaat is te horen op de debuut-cd Superpowerless en leent zich bij uitstek om (heel hard) via de koptelefoon te be luisteren. En hoewel ik van de platenmaatschappij nog niets over de nieuwe Yo la Tengo mag verklappen, wil ik hier toch wei even stiekem vermelden dat Su perpowerless heel dicht in de buurt komt van Painful. Beide platen lijken in dezelfde gees testoestand gemaakt en raken de grenzen van ambient-mu- ziek. McNew biedt echter genoeg af wisseling op Superpowerless om er geen muzikaal behang van te maken. Zo zijn er heel treurig klinkende covers, Just for you (Wreckless Eric) en Moon river (Mancini), of gaat een minutenlang durende klankcollage plotseling over in een vrolijk popnummer. Voor wie de grenzen van de popmuziek niet schuwt en ook wel eens iets anders wil horen dan een simpele popsong met begin-refrein-couplet-eind structuur, is Dump een welko me nieuwkomer. De tweede bij drage reeds aan mijn persoon lijke 1993-top-tien. (Brinkman/ Play It Again Sam) GERARD VAN DEN BROEK HET BELGISCHE Front 242 is een van de weinige techno- bands uit het begin van de jaren tachtig die zich in de maal stroom van house, electronic body music en andere hightech- muziek staande heeft weten te houden, Wellicht lukt de band dit door steeds weer nieuwe en veelzijdige klanken uit de mengpanelen te toveren, en daardoor de monotonie die veel andere technobands kenmerkt, te omzeilen. Na eerder dit jaar met 06:21:03:11 Up Evil een hoop techno-geweld de wereld in ge stuurd te hebben, laat Front 242 zich op de opvolger 05:22:09:12 Off van zijn ambient-kant zien. Maar om te zeggen dat deze Belgische commando-eenheid plotseling veranderd is in een leger des heils voert te ver. Ontegenzeggelijk is het zweve righeidsgehalte op Off flink op geschroefd, maar Front 242 blijkt nog genoeg agressie in zich te hebben om je speakers te doen kreunen. Persoonlijk zit ik niet te wach ten op twee Front-cd's in één jaar, maar in het techno-minded België zijn ze er vast hartstikke blij mee, en aangezien we in deze streken door de rest van Nederland als halve Belgen be schouwd worden, zijn er opge- twijfeld lezers zijn die nog wel een bordje van deze (lekkere) techno-pap lusten. (Play It Again Sam) PAUL VERLINDEN Van onze verslaggever Hilversum - Er zijn maar twee commerciële radiostations die financieel succesvol via de ether en de kabel omroep kunnen bedrijven: Radio 10 Gold en Sky Radio. Alle andere commerciële zenders zullen ook na de toewijzing van een etherfrequentie verlies lijden. Dat blijkt uit een in opdracht van Sky Radio door Moret Ernst Young opgesteld rapport dat vlak voor een politiek debat hierover is gepubliceerd. Vandaag komt het aan de orde in de Tweede Kamer. Het gaat om de toewijzing van zogenoemde restfrequenties op de FM en een commercieel gebruik van een of twee middengolfzenders met een landelijk bereik. Radio voor kleine doelgroepen, is volgens de onderzoekers commercieel niet rendabel, net zomin als een nieuwszender. Een commerciële muziekzender met uitzendingen via de kabel en de ether kost jaarlijks vijf tot negen miljoen gulden. Om uit de kosten te komen moet volgens de onderzoekers een commercieel station een marktaandeel van 7 tot 8 procent halen. Radio 10 Gold en Sky Radio hebben nu op de kabel een marktaandeel van 10 procent. Door onze redacteur Camiel Hamans Den Haag - „Voor een oeuvreprijs vind ik mezelf nog wat te jong", reageerde de 59-jarige regisseur en acteur Peter Oosthoek toen hem zondagmiddag 'De oeuvreprijs van de VSCD', de vereniging van schouwburg- en concertdirecties werd toegekend. Net als in zijn functie van vakantieman, voert Bom ook ditmaal rechtstreeks telefonische gesprekken met de kijker thuis. foto ap afgelopen. Je moet namelijk ook heel goed luisteren om het er gens niét over te hoeven hebben. Paul Witteman is een meester in deze techniek. Die heeft dan ook vaak de ruimte, interviews van twaalf of vijftien minuten. Dat is iets waar we allemaal naar ver langen, maar dat past niet in mijn formule. Toch is dit een nuttig programma. En dus leuk. Dat gaat bij mij altijd samen." „Mijn werk is, in tegenstelling tot wat zo'n bekroning sugge reert, nog niet af. Ik ben mis schien wel in herfst - en de lichte melancholie die om het herfstige hangt kan heel aangenaam zijn - desondanks ga ik nog een tijdje door." Oosthoek die na zijn carrière begonnen te zijn bij de Neder landse Comedie en Studio meer dan 20 jaar als regisseur het gezicht bepaald heeft van to neelgroep Centrum en die na de opheffing van dat ensemble sinds 1897 als acteur en regis seur verbonden is aan Toneel groep Amsterdam, ontving de prijs cynisch genoeg uit handen van een van zijn vroegere tegen strevers, Gerard Jan Rijnders, artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam. Rijnders die inder tijd weinig waardering kon op brengen voor de traditie die Centrum gevestigd had, bekende nu dat Oosthoeks regie van Edward Bonds 'De smalle weg naar het Noorden' uit 1970 nog steeds een van zijn meest favo riete voorstellingen is. Hij roem de Oosthoeks grote gevoel van verantwoordelijkheid en prees zijn werkwijze als regisseur: „Zijn ensceneringen zijn als die van een choreograaf of een mu sicus die een stuk orkestreert." Peter Oosthoeks vroegere dra maturg en mededirecteur van Centrum Carel Alphenaar ge bruikte vrijwel dezelfde vergelij king toen hij de werkwijze van Oosthoek moest beschrijven. „Hij benadert de tekst als een partituur. Ritmisch, hij zit vaak te dirigeren in de zaal. Met psy chologie en realisme is hij, wat anderen ook mogen zeggen, niet overmatig bezig. Het resultaat is desondanks van een grote thea- traliteit. Maar dat is niet zijn grootste verdienste. Die is dat hij als regisseur, als een van de weinige in Nederland, school ge maakt heeft. Net zo als bij de Haagse Comedie in de goede tijd, of het Werktheater of Baal, heeft hij een stijl ontwikkeld. Een Centrumproduktie, ook al was hij niet van Oosthoek zelf, was altijd herkenbaar Centrum". Alle prijzen Oosthoek, die als acteur en re gisseur vrijwel alle prijzen ver kregen heeft die het Nederlandse toneel kent - de Top Naeffprijs ontving hij in 1959 toen hij nog op de toneelacademie zat en de Albert van Dalsumring heeft hij intussen al doorgegeven aan Pierre Bokma - heeft zich naast de introductie van belangrijke moderne schrijvers als Pinter, Bond, Gombrowicz en Tabori vooral ingezet voor het Neder lands repertoire. Gerard Lem- mens, Gerben Hellinga, Peter van Straten, Per Justessen, Ton Vorstenbosch, Herman Lutge- rink en Wim T. Schippers zijn door hem voor het toneel ont dekt. En ook in deze Nederland se stukken geen huiskamerrea- lisme. 'Ajax-Feyenoord' van Gerben Hellinga ontkwam er bijvoorbeeld aan door de eeu wigdurende herhalingen. Splitsing In zijn beroemdste voorstelling 'Kees de Jongen', een toneelbe werking door wederom Gerben Hellinga van Theo Thijssens ro man, splitste hij de figuur van Kees in tweeën, een naderhand vaak geleend procédé. „Met zijn regie van 'Een bijzondere dag' van Herman Lutgerink liep hij", zegt Carel Alphenaar, „in feite vooruit op het minimal theatre." De aandacht en zorg die Cen trum en Oosthoek voor eigen Nederlands werk gehad hebben, is niet zonder resultaat gebleven. „Zonder hem zou de situatie van nu, waarin 'de helft van alle premières bestaat uit oorspron kelijke Nederlandstalige stuk ken, onmogelijk geweest zijn," besloot Gerard Jan Rijnders zijn toespraak. WÊimmm FILMS HULST - De Koning van Engeland 20 u. Sliver. 20 u. Last action hero. 20 u. Hot Shot. 20 u. Indecent Proposal. 20 u. The fugitive. GOES -Grand Theater 14 u. Teenage mutant ninja turtles. 20 u. Indecent Proposel. MIDDELBURG - Cinema 20 u. The long day closes. VLISSINGEN - Alhambra 1 14 u. Dennis the menace. 20 u. Sliver. - Alhambra 2 14 u. Bambi. 20 u. The fugitive. - Alhambra 3 14 en 20 u. Last action hero. - Alhambra 4 14 u. Hot Shots 2. 20 u. Guilty as sin. ANTWERPEN - Rex - 12, 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Cliffhanger. -Rex-Club - 12, 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Untamed heart. -Odeon 1 - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Sommersby. -Odeon 2 - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Falling down. -Odeon 3 - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Alive. -Odeon 4 - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Loaded weapon. - Quellin I - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. De kleine blonde dood. -Quellin U - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. The piano. - Quellin Dl - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Red rock west. -Metro I 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Dennis the menace. -Metro H - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Cop and a half. -Sinjoor - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Indecent proposal. -Ambassades Club 1 - 14 en 16.30 u. 3 Ninjas 19 en 21.30 u. Jennifer 8. -Ambassades Club 2 - 14, 16.30, 19 en 21.30 u. Stay tuned. - Ambassades Club 3 - 14, 17.15 en 20.30 u. Scent of a woman. -Ambassades Club 4 - 14 en 16.30 u. Dragon. 19 en 21.30 u. Mad dog and glory. BRUGGE - Complex Zwart Huis 14.30 u. Loaded weapon. 14.30 u. Reservoir dogs. 20 u. Indecent proposal. 14.30 en 20 u. Alive. 20 u. Falling down. - Memling 14.30 en 20 u. Cliffhanger. - Van Eyk 14.30 en 20 u. Mikey. GENT - Decascoop 14.30, 17, 20 en 22.30 u. The Fugitive. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Guilty as sin. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Hot shots 2. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sniper. 14.30,17, 20 en 22.30 u. Cop 1/2. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Last action hero. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Cliffhan ger. 14.30, 17, 20 en 22.30 u. Indecent proposal. 14.30,17, 20 en 22.30 u. Alive. 20 u. De kleine blonde dood. 14.30, 17 en 20 u. Dennis the menace. 22.30 u. Braindead. 22.30 u. Untamed heart. 14.30 en 17 u. Bambi. 20 en 22.30 u. The piano.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 21