L
v-
LI B.V.
DUITS
Eh
OQ
H
Xtc:
strak
staan en
speedbulten
leeland
Veel xtc-gebruik in
W-Brabant en Zeeland
X
ÈLAAR m
KCTBASIS
\V
st
Duitsland
llië
duistere
ïkomst
in Gaza
ïeder en kind
Ichten elkaar
'jaar lang
rije val van
Veswetende
inezer
I in intensieve cur-
5, Engels, Frans,
Ire zijn:
rs'
chappen
band te werken
d schriftelijk wenden
B.V.
Hille
I klapperende kaken. En
J. ondanks de onverbidde
lijke dreun van de gabberhouse,
blijft hij stokstijf staan.
Een paar
maanden
slikken en
je valt zo
20 kilo af
Xtc is voor jongeren de drug van de jaren negentig.
Een gezellige feestdrug, zegt de een. Je gaat er aan
onder door, zegt de ander. Westbrabantse
hulpverleners vrezen het laatste en maken melding
van overmatig en onverstandig gebruik onder
jongeren. Een gebruiker: „Sommige jongens zijn
helemaal doorgedraaid. Die zien er uit, joh,
broodmager en met die speedbulten op hun kop. Een
paar maanden alleen maar xtc slikken, housen en
niet eten, en je valt zo twintig kilo af." Onze
verslaggevers namen een kijkje in de wereld van
house en xtc.
Dan zie je hun
ogen wegdraaien
en gaan ze
met hun
tanden klapperen
achtgever werken,
teer bij een ande-
Jna project. Voa
ize relaties in de
lan Breda zijn wij
lop zoek naar een
analyses en sterk-
fgen zijn u niet
(heeft gedegen er-
I een vergelijkbare
Jteriaalkennis is een
|ft goede communi-
irdigheden en affi-
logistiek. Verder
vel zelfstandig als
band werken. Ken-
Duitse en Engelse
lenst.
ligt tussen de 30
I biedt goede moge
pij deze organisatie.
informatie of een
j kunt u tot 14 dagen
Irschijnen van deze
|e contact opnemen
Breda, Wilhelmina-
14818 SB Breda, tel.
880.
net
ban het
leer met een
feit.
j gunstige secun-
rden.
bnde uitdaging in
lercieel buiten-
ie bouw, schrijf
onder vermelding
|ar
schdijk 60,
el. 040 - 456575
figsgesprekken zijn
f17 september a.s.
IEEKEND-2
tEKEND-3
gekend-a
redactie: Hein Suijter
beving: Leo van Bijnen
"VA T a ruim drie kwartier
staat Paul nog steeds
I niet 'strak'. Geen wijd
I opengesperde ogen of
„Nu moet je niet iedere vijf minu
ten vragen of ik al iets voel," riep
hij eerder een beetje ongeduldig
uit, maar na een poosje moppert hij
dat 'het zeker een aspirientje' was.
Hij voelt zich een beetje genomen.
Slikt-ie een keer xtc en nou voelt-
ie er niets van. Vijfentwintig gul
den voor een neppil.
Een kenner zegt later: „Je moet er
wel voor open staan. En lekker
gaan bewegen zodat je bloed gaan
stromen."
Het is zondagavond half twaalf. Op
de parkeerplaats van discotheek
Cartouche in het Belgische Wuust-
wezel is het een druk en lawaaierig
komen en gaan van auto's met
vooral Nederlandse kentekens. Uit
openstaande ramen waaien de kei
harde, monotone klanken van gab
berhouse, de agressievere tak van
de housemuziek. Het klinkt alsof
de auto's van binnenuit met een
mokerhamer worden bewerkt.
In het weekeinde trekt de Brabant
se jeugd massaal naar housedisco-
theken in België en Nederland. En
slikt daarbij steeds vaker een of
meer xtc-pillen. Westbrabantse
jongerenwerkers trokken onlangs
aan de bel om te waarschuwen
voor een toenemend onverstandig
en onverantwoord xtc-gebruik.
Een van hen, Franks Roks, drug
hulpverlener van de GGD in Roo
sendaal, had ons gezegd te Ietten
op rollende ogen, klapperende ka
ken en heftige bewegingen. Alle
maal signalen van veelvuldig xtc-
gebruik. Maar in de rokerige, over
volle discotheek, waar de groene
laserstralen over de hoofden van de
dansende menigte flitsen en de mu
ziek oorverdovend is, is van gedro
geerde housers weinig of niets te
merken,
Cartouche lijkt in alles op een
normale danstent. Sommige meis
jes zijn in housestyle gekleed. Sexy
en schaars. Met zwartkanten bras-
sières, korte rokjes en hoge laarzen.
Maar evengoed zijn er teenagers,
gestoken in spijkerbroek en swea
ter. De enige kauwende kaken die
we zien, zijn van kauwgumgebrui
kers. (Later leren we .dat xtc-ge-
bruikers juist kauwgum nemen om
te voorkomen dat ze hun kaken
kapot malen).
De eerste indruk dat het allemaal
nogal meevalt, wordt echter gelo
genstraft door het gemak waarmee
je hier de omstreden, illegale pillen
kunt kopen. Het kost ons weinig
moeite om een dealer te vinden.
Wat handjeklap en op en neer
gedribbel met een blond, kortste-
kelig type levert drie pillen op. Een
Eva, een lichtere xtc-variant, en
twee onbekende roze.
Jongerenwerker Frank Roks, in
middels ook gearriveerd, houdt de
roze pillen om op te sturen naar het
laboratorium. Om te weten wat er
op de markt te koop is, legt hij uit.
Sinds xtc in 1988 werd verboden,
wordt de markt immers overspoeld
door namaakpillen.
Maar Roks verwacht dat het met
onze aanschaf wel goed zit. Paul
pakt de Eva, laat de pil rollen in
zijn handpalm en slikt haar door.
„En nou moet je niet iedere vijf
minuten vragen of ik al iets voel."
Xtc is een 'reisdrug'. Dat betekent
dat de gebruikers, onbevreesd voor
blaaspijpjes en bloedtesten en bar
stens vol energie, met de auto van
de ene houseparty naar de andere
kunnen gaan.
Het is vier uur als wij, Paul nog
steeds zo nuchter als een pasgebo
ren kind, aankomen in de rokerige
kelder van discotheek The Globe,
bij Antwerpen.
Hier bonkt de gabberhouse keihard
tegen de muren. Uren achtereen.
Zelfs een leek kan zien dat sommi
ge lui stijf staan van de drugs. Een
broodmagere jongen op platte
gympies maakt onophoudelijk
scherpe, staccato bewegingen met
armen en benen. Hij danst alsof hij
in trance is. Merkt het nauwelijks
als er weer iemand tegen hem aan
botst.
Hier vragen om een pil lijkt het
zelfde als vragen om een vuurtje.
We worden verwezen naar buiten,
naar 'de parking'. We zijn een
beetje laat, wordt ons verteld. De
meeste dealers zijn hun pillen al
kwijt maar buiten is er 'zeker en
vast' nog wel wat te koop. De
donkere en verlaten parkeerplaats
doet ons de moed in de schoenen
Hulpverleners schatten dat in West-Brabant en Zeeland enkele
honderden jongeren zich te buiten gaan aan overmatig xtc-gebruik.
Exacte cijfers zijn niet bekend, maar behalve in grotere plaatsten als
Breda en Roosendaal komt xtc-gebruik ook veel voor in kleinere
gemeenten. Zo werd Oudenbosch deze zomer opgeschrikt door de
zelfmoord van een jongen die acht xtc-pillen slikte samen met een
paar borrels jenever.
Ook bij de politie zijn geen harde cijfers te krijgen over xtc-gebruik,
maar het baart de meeste korpsen wel zorgen. „We weten dat er een
behoorlijke groep is die xtc gebruikt. Duidelijk groter dan enkele
jaren geleden", zegt een woordvoerder van de Oudenbossche politie.
De politie constateert het xtc-gebruik binnen een kring van Ouden
bossche jongeren die veelal ook met andere (softjdrugs al in
aanraking is geweest. Daarnaast zijn er de 'groentjes', die zonder
eerst met andere drugs in aanraking zijn geweest meteen met xtc
beginnen.
De politie aast vooral op handelaren. Zo werden in mei enkele
drugdealers in de kraag gegrepen die in hun assortiment ook grote
hoeveelheden xtc hadden zitten. „Zoiets moet je aanpakken bij de
wortel", zegt de woordvoerder. Maar hij beaamt dat uitroeien van
xtc-gebruik een illusie is; daarvoor zijn de pillen te makkelijk te
krijgen. En de kick ook.
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 1993 DEEL E
Door Riet Pijnappels en Paul Verlinden
TEKENING RAYMOND VAN AALST
zakken. In welke Mercedes of
BMW zit een dealer? Een zoektocht
langs de geparkeerde auto's gaat
ons te ver. We weten nu wel dat het
een makkie is om xtc te krijgen.
Xtc is, sinds het in de tweede helft
van de jaren '80 opdook op house-
partys, een bekend verschijnsel in
de uitgaanswereld. Scholieren, stu
denten, werkenden en werklozen
slikken het in meer of mindere
mate. Een deel van hen gebruikt
het maar af en toe om flink uit het
dak te gaan. Problemen In hun
dagelijkse leven ondervinden ze er
niet van.
Een andere groep - met name de
jeugdige housers - vergaloppeert
zich echter steeds vaker aan over
matig xtc-gebruik, zo menen West
brabantse hulpverleners. En niet
alleen aan xtc, maar ook aan ande
re chemische middelen, zoals co
caïne, speed, amfetamine en lsd. De
hulpverleners maken zich zorgen.
Steeds meer jongeren raken het
spoor bijster, vrezen ze.
Coördinator straathoekwerk Ad
van de Broek van de Stichting
Drughulpverlening in Breda: „De
jongeren raken niet lichamelijk
verslaafd, maar psychisch. Dat be
tekent dat ze zonder de chemische
drugs last krijgen van oncontro
leerbare angstgevoelens, depressi
viteit en zelfs paranoïde kunnen
worden." Een ander gevolg is dat
ze zich lichamelijk verwaarlozen.
Ze vallen veel af omdat ze onregel
matig en slecht eten, vertelt hij.
Maar de meningen over de risico's
van xtc zijn allesbehalve unaniem.
Er zijn ook deskundigen die het
gebruik van de pillen relativeren.
„Natuurlijk is er een categorie die
in xtc vlucht, maar bij de meesten
gaat het puur om de lol", zei drug-
deskundige Erik Fromberg van het
Nederlands Instituut voor Alcohol
Drugs onlangs tegen Nieuwe
Revu. „Laten we het nou eens toe
geven: drugs zijn gewoon leuk."
Die opmerkingen schieten bij de
21-jarige Inge uit Breda in het
verkeerde keelgat. Ze gebruikte
ruim een jaar lang wekelijks xtc.
Soms twee of drie pillen op een
avond. Sinds kort is ze 'clean' en
waarschuwt iedereen tegen de ge
varen van xtc-gebruik.
Inge kwam destijds via een vrien
din in aanraking met de pillen.
Ondanks de eerste tegenvallende
ervaringen met de drug, ging ze
door met slikken. En het beviel
steeds beter. Een opwindend gevoel
kwam opzetten als de pil begon te
werken. „Een heftig gevoel. Je
denkt dat je de hele wereld aan
kan".
Op school voelde Inge zich een
stoere meid. Maar haar klasgeno
ten reageerden afwijzend. Blowen
dat kon nog wel, maar xtc was iets
te veel van het goede. Als snel ging
ze alleen nog om met het handjevol
andere jongeren die de xtc ontdekt
hadden. „De rest lieten we links
liggen. Mensen die niet ons wereld
je paste, vonden we watjes".
Doordat ze alleen nog maar optrok
met andere 'gabbers', van wie het
gros xtc gebruikt, vond ze het
druggebruik heel normaal. „Iede
reen deed het. Dan kon het toch
niet slecht zijn, dacht ik toen".
Door de uitputtende weekeinden
was Inge doordeweeks doodop.
„Het enige wat ik deed was wach
ten op het volgend weekend. Ik
interesseerde me nergens voor. Lag
op bed of hing rond in koffieshops.
Door veel te blowen probeerde ik
een beetje in de roes te blijven,
maar er ging niks boven de kick die
xtc me gaf".
Op school ging het steeds slechter
met Inge. In haar examenjaar gaf
ze er de brui aan. Ze gleed verder
af en het werd almaar moeilijker
om om te gaan met de alledaags
werkelijkheid die zo grauw afstak
tegen het 'heftige' gevoel van de
weekeinden. Ook bouwde ze schul
den op en stond contstant rood.
„Tijdens het stappen had ik geen
geld om drinken te kopen. Dus dat
was de hele avond slokjes bietsen
bij anderen of naar de wc rennen
om water te drinken".
Inge werd steeds depressiever, had
geen aandacht meer voor haar om
geving. Begin dit jaar zag ze in dat
het zo niet langer kon. Uiteindelijk
kwam ze met steun van haar
ouders, haar huisarts, een maat
schappelijk werker en haar vriend
(die zelf ook slikte) er weer boven
op. Het ging moeizaam en de ver
leiding een pil te pakken kon ze
niet altijd weerstaan. Maar nu is ze
al enkele maanden 'clean', heeft
een baantje en denkt er aan weer
een opleiding te beginnen. „Mis
schien wel iets in de hulpverle
ning".
VERVOLG OP WEEKEND 2
