Epe bezorgd om zijn imag
Minde
Gewonde Unifil-soldaat: 'In tien weken je illusies kwijt'
Incest-affaire dreigt beeld van aantrekkelijke gemeente te verduisteren:
Tri
Aantal werklo:
iSflwi|st uit dat de za;
*aK5rr!drukM'ns,ais"ubi'd|
DE STEM-
an een afstand
BINNENLAND BUITENLAND
Moordenaars
Reces
Yier jaar cel
voor doodslag
Militairen krijgen
|voor nutteloze wa
>estem
DE STEM
WOENSDAG 4 AUGUSTUS 1993
j veral in de gein-
f .dustrialisecrde we
reld' zijri 'zé -té vin
den, maar in Oost-Europa -
waar de industrie lange tijd
van religieuze betekenis was -
nog meer dan elders: van die
woonwijken die speciaal zijn
gebouwd om de jeugd geen
andere keus te laten dan
skinhead te worden of van de
zestiende verdieping te sprin
gen.
De wind jaagt er tussen de
flats door, stof en vuil mee
sleurend langs afgedankte
wasmachines en autoresten.
Zwerfhonden zoeken een weg
door het glas dat uit telefoon
cellen is gebroken, blaffend
tegen niets en niemand in het
bijzonder.
Welkom in de buitenwijken
van Boedapest, Praag en
Warschau.
Welkom in het zwart-wit de
cor van 'Kindermoordenaars'
(Gyermekgyilkoss-gok), de
film van de Hongaarse regis
seur Ildikü Szabü die dit jaar
in Cannes de prijs van de
internationale filmcritici won.
Ontmoet Zsolt, de kleine
moordenaar.
Zsolt is een aardige jongen
van een jaar of twaalf. Hij
heeft geen ouders en woont
bij zijn alcoholische groot
moeder, die hij wast, aan
kleedt en van cognac voorziet.
Als hij dat gedaan heeft, gaat
hij naar buiten, naar het
mooie zigeunermeisje dat
zwanger is en haar intrek
heeft genomen in een verla
ten treinwagon, niet ver van
de flat van Zsolt. Ze is ont
snapt uit een weeshuis. Als ze
moet bevallen, is Zsolt erbij
en hij helpt haar ook met de
rest: de baby gaat in een doos,
hij bindt er een steen aan en
dan gaat het plons de Donau
in. Nu is Zsolt een moorde
naar geworden en het zigeu
nermeisje ook. En het zal nog
erger worden. Zo gaat dat nu
eenmaal als je opgroeit in de
buitenwijken van de bescha
ving.
Een buurmeisje heeft gezien
wat Zsolt en het zigeuner
meisje gedaan hebben; ze belt
de politie. Het zigeunermeisje
wordt gearresteerd en naar
een ziekenhuis gebracht.
Daar pleegt ze zelfmoord.
Wat moet Zsolt nu doen? Hij
wast zijn grootmoeder, zet
haar een pruik op en zingt
met haar een lied uit haar
verleden: „Vaarwel, mijn klei
ne lieve schat". Dan gaat hij
naar buiten, naar het lelijke
buurmeisje. Hij neemt haar
mee naaf de rivier en gooit
haar erin; de derde dode.
Het duurt niet lang voordat
de politie de dader gevonden
heeft en de film eindigt met
een opgesloten Zsolt die een
gedicht voordraagt van Jozsef
Attila (Hongarije's grootste
dichter, kwam door zelf
moord om het leven): 'Ik heb
geen vader, ik heb geen moe
der, ik heb geen God, ik heb
geen land'.
Nu is dit natuurlijk maar een
film. De werkelijkheid is nog
een tikkeltje erger. Eind mei
vonden scholieren uit Boeda
pest, er door hun biologie-le-
raar op uitgestuurd om kik-
kers te vangen, een afgehakt
vrouwenhoofd in een vijver.
Het bleek te gaan om de jon
ge Olga Lakatos, bij leven
straat-prostituée. Zij was een
zigeunermeisje en oorspron
kelijk afkomstig uit Miskolc,
een industriestad in het noor
den van Hongarije, een bui
tenwijk in het kwadraat, een
woestijn van beton.
Daar heb je er meer van in
Oost-Europa. Neem bijvoor
beeld Lodz, de tweede stad
van Polen en een brandhaard
van sociale ellende. Daar stak
onlangs de 11-jarige Tomek
zijn 17-jarige vriend Rafal in
brand. De jongens hadden al
cohol gedronken en waren
van plan zich vervolgens te
goed te doen aan een fles
verfverdunner, toen Tomek
eiste dat Rafal hem vijf gul
den zou lenen. Rafal weigerde
dat, waarop Tomek hem over
goot met de verfverdunner en
er een lucifer bij aanstak.
Rafal stierf een paar uur daar
na in het ziekenhuis.
De politie maakte later be
kend dat Tomek, de moorde
naar, weggelopen was uit een
kindertehuis. Net als het zi
geunermeisje uit de film. Ook
een moordenaar. Net als
Zsolt.
Allemaal kindermoordenaars.
Kindermoordenaars? Dat
zijn, als je het mij vraagt, de
volwassenen, de architecten
van de wereld waarin deze
kinderen opgroeien.
Een dagje aan de waterkant leert waarom minister en ambtenaar de
taal van de schipper niet spreken. Zelfs de verstokte nouveau riche
die slechts in zijn verbeelding ruikt naar zweet en teer, begrijpt wat
de binnenschipper beweegt. Het is ongebondenheid en schipper
naast God.
De amateur-restaurateur van botter en tjalk voegt daar 'einder' en
'degelijk vakmanschap' aan toe. De mooi-weer-zeiler komt met
'onvoorspelbaarheid' en 'gevecht met de elementen
De taal van het water vraagt praktische ervaring. Heeft een
bewindspersoon nooit eens reces om op stage te gaan CH)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Kantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a, (alleen redactie)
01640-36850, fax 01640-40731.
Postadres: Postbus 65,4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Afdeling Lezerscontact ®06-0226116 (gratis).
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35,4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9,4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882 en bij Teuben, Ginneken-
weg 7, Breda.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881.
Geboorte- en overlijdensadvertenties maandag t/m vrijdag tot 17.00 uur
076-236442, zondag van 18.30 tot 20.30 uur 076-236394/236911.
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor. ji
Ook op zaterdag van 09.00-12.00 uur.
Epe is bezorgd om zijn imago. Een van de ernstigste
incest-affaires die in ons land ooit boven water
gekomen zijn, dreigt deze Noordveluwse gemeente
een naamsbekendheid te geven waar zij graag van
verschoond zou blijven. Zeker omdat zulk een be
kendheid volkomen ten onrechte wordt gevonden.
Epe is immers niet een typische zwarte kousen-dorp
waar zulke dingen nu eenmaal gebeuren. Op de
Veluwe munt Epe zelfs uit als een open en vrijzinnige
gemeenschap, zo klinken de pleidooien. En komt
incest niet overal voor waar mensen wonen?
Door Ivo Postma
Epe - Het thema uit 'The
Sting' swingt gezellig en
ontspannen door de tele
foon terwijl de juffrouw
van de Epese VW de ver
slaggever doorverbindt
met de directeur.
Ontspannenheid en gezelligheid.
Dat zijn de eigenschappen waar
om de Noordveluwse gemeente
met haar 34.000 inwoners be
kend wil staan. En niet om de
duisternis en de voosheid van
een van de lelijkste incest-affai
res die in Nederland tot nu toe
boven water zijn gekomen.
„Wat een geklets allemaal hè,"
zegt directeur J. H. Fokkens,
over de golf van publiciteit rond
de incest-zaak. Eigenlijk is de
WV-directeur opgelucht, want
de gevolgen van de onverkwik
kelijke berichten zijn hem hon
derd procent meegevallen.
„Ik dacht een paar weken gele
den toen die nieuwe feiten be
kend werden: daar ga je met je
promotie, dit gaat ons menig
klantje kosten. Maar dat is niet
waar gebleken. Er is ons geen
enkele vraag gesteld over de af
faire. Niemand die erover praat,
tenminste de toerist niet."
Fokkens kan er dus gerust op
zijn dat het met fiets- en wan
delpaden belegde bos- en heide
gebied rond Epe zijn aantrek
kingskracht niet verloren heeft
als gevolg van de incest-affaire.
Hij kan er op rekenen dat Epe
met zijn 28 campings en zijn zes
hotels dit jaar weer de 700.000
overnachtingen zal halen die
hier gewoonlijk op jaarbasis ge
boekt worden.
Functionarissen met andere dan
toeristische belangen tonen meer
bezorgdheid over het imago van
de gemeente.
De bekendmaking gisteren dat
een van de twee slachtoffers in
de Epese incest-affaire een aan
gifte had ingediend tegen vier
agenten van de gemeentelijke
politie, gaf een nieuwe dimensie
aan het complex van seksuele
misdrijven dat zich vanaf 1980
hier heeft afgespeeld.
Burgemeester Ch. de Loor sprak
van een tegenslag, gezien de ge
volgen die zulke berichten kun
nen hebben voor het vertrouwen
van de bevolking in de politie.
Onder de 45 leden van het poli
tiekorps streden ongeloof en ver
slagenheid om de voorrang.
Het meest opvallend echter is
het algemeen heersende gevoel
dat het dorp, waar toch ook
zoveel normale en positieve din
gen gebeuren, ten onrechte in
een ongunstig daglicht komt te
staan als gevolg van de daden
van een klein groepje ongelukki-
gen.
„Iedereen weet nu wel waar Epe
ligt," klinkt het met een zweem
van bittere humor uit de mond
van gemeentelijk voorlichter
Frans van Marsbergen. „Het is
heel vervelend wanneer je als
gemeente je naamsbekendheid
aan dit soort zaken te danken
hebt."
Epe is volgens Van Marsbergen
echter wel wat anders dan de
laatste tijd gesuggereerd wordt.
„Epe is geen zogenaamde zwarte
kousen gemeente, geen zwaar
gereformeerd dorp met een ge
sloten gemeenschap. Het is eer
der een heel open gemeenschap.
Het merendeel van de inwoners
is onkerkelijk, of Rooms-Katho-
liek en voorzover ze Nederlands
1 'Incest-affaires zijn niet typisch Epe'.
Hervormd zijn zijn ze van de
vrijzinnige richting. De Gerefor
meerde Bond komt hier prak
tisch niet voor."
Een paar cijfers uit de gemeente
lijke informatiegids, een boekje
waar volgens de voorlichter on
verminderd vraag naar is vanuit
FOTO JACQUES PEETERS
plaatsen in het hele land.
Van de inwoners van Epe is 24
procent onkerkelijk, 7 procent
gereformeerd, 15 procent katho-
Incest
Hatzman en Marsbergen vinij
niet alleen dat Epe ten onret
wordt beschouwd als een j
meenschap waar de doem v
het strenge geloof de oorzaail
van dolgedraaide seksuele obsf
sies. Hatzman meent dat i
sueel misbruik van minderji|
gen op de Veluwe niet
voorkomt dan elders in het lai
„Incest-affaires zijn niet typul
Epe en ook niet typisch Veto!
meent Marsbergen. „Incest isf
zaak van mensen en overal \v|
mensen wonen gebeuren
dingen."
Van onze verslaggever
Leo Nierse
Breda - „Ontnuchterd ja, dat
is het goede woord. In tien
weken was ik al mijn illusies
kwijt."
Deelname aan een humanitaire
missie in voormalig-Joegoslavië
heeft de Bredase Unifil-soldaat
Wilfried Stes bijna zijn rechter
been gekost. Maar daaraan tilt
hij niet zo zwaar. Dat verlies is
hem tenminste bespaard geble
ven. Wat hij wel kwijt is, is zijn
jeugdige onschuld. In Bosnië
sneuvelde de argeloze notie dat
de mensheid erop zit te wachten
om door een jonge idealist gered
te worden.
Als blauwhelm, weet hij nu,
loop je de kans uitgeschud te
worden door de mensen die je
komt helpen. Weet je nooit hoe
veel er verdwijnt van de hulp
goederen die je met gevaar voor
eigen leven door de bergen
zeult. Moet je sterk genoeg in je
soldatenkistjes staan om af te
blijven van het minderjarige
meisje dat je door haar honge
rende familieleden wordt aan
geboden.
Het was allemaal heel sereen
begonnen. Een week voordat hij
op 30 november van het vorig
jaar in de Harskamp opkwam,
kreeg dienstplichtig soldaat
Stes het boekje Nederlandse
Vredesmacht in Joegoslavië in
de bus. Op pagina 16 trof de
22-jarige graficus een beschrij
ving van het Transportbataljon,
een groep van vierhonderd Ne
derlandse en Belgische militai
ren die voedsel en hulpgoederen
naar Bosnië-Herczegowina ver
voeren om onder de bevolking
te distribueren.
Mooie kans
'Het betreft een humanitaire
operatie op initiatief van de
voedselhulporganisatie United
Nations High Committee for Re
fugees (UNHCR), om de honger
en het leed onder de door ge
weld geteisterde en vaak geïso
leerde bevolking van Sarajevo
en andere steden te verminde
ren'.
Dat stond er en dat sprak hem
aan. Wilfried Stes had dan ook
niet veel tijd nodig om te be
sluiten zich als vrijwilliger aan
te melden. „Ik wilde heel graag
mijn diensttijd nuttig besteden
Wilfried Stes: 'In Bosnië leer je het echte leven wel heel erg
lï/>/ cnrn nc «TFMlinHAN VAN GURP
snel kennen
en het leek mij een mooie kans
om mensen te helpen," vertelt
hij, zojuist ontslagen uit het
Roosendaalse St.-Franciscus-
ziekenhuis. Elf dagen lang heb
ben de artsen er gepoogd met
zoutextracten het koudvuur uit
zijn been te spoelen. Het ziet
ernaar uit dat hun dat gelukt is.
„Ik heb heel veel geluk gehad,"
zegt hij eenvoudig.
Als Wilfried ook nog het geluk
heeft dat hij niet langer dan
drie weken over zijn herstel
doet, hoeft hij niet in Nederland
zijn dienstplicht vol te maken.
Dan mag hij terug naar zijn
kameraden, de overige vijftien
jonge chauffeurs van VN-een-
FOTO DE STEM/JOHAN VAN GURP
heid 'Rotatie T4', die hun witge
schilderde 10-tons trucks dage
lijks door het verscheurde
Bosnische land sturen. „Na
tuurlijk ga ik dan. Met die
voedseltransporten redden we
toch mensenlevens."
Het is de redenering van alle-
kleine-beetjes-helpen tegen die
van de-druppel-op-de-gloei-
dende-plaat. Want even eerder
heeft Wilfried een al te bekend
beeld geschetst van het dage
lijks leven rond Busovaca, een
plaatsje 60 kilometer ten noord
westen van Sarajevo, waar zijn
onderdeel is gelegerd.
„Er wordt wel gezegd dat Bus
ovaca 40 kilometer van het
front af ligt, maar in werkelijk
heid is het hele land één groot
front. Iedereen vecht er eigen
lijk tegen iedereen. Bondge
nootschappen verschillen per
stad. Partijen die in het ene
plaatsje zij aan zij vechten,
staan elkaar één dorp verder
naar het leven. En alsof het
eerst al niet chaotisch genoeg
was, vechten nu -als vierde
partij - ook de Afghaanse vete
ranen van de Mujaheddin mee.
Toen ik begin juli Busovaca
verliet, vielen Bosnische mos
lims en Afghanen bij Kiseljac
de Kroaten aan. En dat is maar
15 kilometer bij Busovaca van
daan. De situatie verandert met
de dag; ik heb geen idee waar,
en hoe, ik mijn maten straks zal
aantreffen."
Gericht wordt er op de VN-sol-
daten niet geschoten, vertelt hij,
maar de kogels vliegen hun toch
wel om de oren. Vooral de slivo-
vic warriors, zoals de voortdu
rend drinkende Kroaten ge
noemd worden, nemen het niet
zo nauw. „De laatste nacht dat
ik wachtliep, ontplofte er op
honderd meter afstand bij mij
vandaan nog een Kroatische
mortiergranaat. Maar dat is
heilig vergeleken bij de situatie
rond Vitez, waar onze collega's
van de Bravo Compagnie zitten.
Die hebben geen gebouw meer
waarin géén kogelgaten zitten.
En pal naast hun kamp staat
een mortierstelling van - ze ver
moeden- de moslims. Nee, ze
ker weten doen ze dat niet
Overvallen
Wat niet wil zeggen, dat er geen
wapens op de Unifillers worden
gericht. Bekend zijn de overval
len waarbij vredessoldaten be
roofd worden van hun voertuig,
wapens, uniformen en persoon
lijke eigendommen. „Dat ge
beurt dan door de mensen die jij
komt helpen," zegt Wilfried ge
laten. Ook collega's van hem
overkwam het. Het openlijke
gebrek aan respect van de strij
dende partijen voor de vredes
macht steekt hem.
„De Britten zijn de enigen in
heel Centraal-Bosnië voor wie
de bevolking ontzag heeft. Die
gasten kijken nergens naar, die
stappen in hun pantserwagens
en rijden recht door alles heen,
als het moet. Terwijl wij, Ne
derlanders, opgeleid worden
met de instructie de plaatselijke
militairen te gehoorzamen om
strijd te voorkomen. Dus als ze
ons willen beroven, kunnen ze
dat gewoon doen..."
Van 5 mei tot 7 juni, de dag van
zijn ongeluk, reed Wilfried da
gelijks in zijn tientonner de 300
kilometer lange bergweg tussen
zijn basis in Busovaca en het
pakhuis in Metcovic. De ene
dag heen, de andere terug, de
wagens volgeladen met meel en
cornedbeef. Een tocht van zeven
negen uur over merendeels
onverharde wegen en langs me
ters diepe ravijnen. Het stof dat
de wagens achter zich opwer
pen, hangt dan dik als mist in
de schroeiende zon.
'Geitepad'
In de ochtend van de 7e juni
verloor Wilfrieds in Keizersveer
en Velthoven opgebouwde
stuurmanskunst het van het
Slavische landschap. Tegen
achten, net twee uur onderweg,
verruilden de acht vrachtwa
gens het sleetse asfalt voor de
onverharde bergweg. „Een gei
tepad, noemen we dat." Het stof
sloeg omhoog achter Wilfriends
voorganger, maar de eerste
bocht nam hij goed. De tweede
bocht ging echter volledig
schuil achter het zandgordijn.
De truck stortte acht meter
naar beneden en sloeg om. Wilf
ried kwam daarbij tot zijn ge
luk onder zijn zitplaats terecht,
want het dak van zijn cabine
werd op het stuur gedrukt. Hij
zat vast. Kokende motorolie
stroomde over zijn been. De
motor bleef draaien maar vatte
geen vlam. Wilfried bleef bij
bewustzijn. Zijn bijrijder zag
kans hem te bevrijden.
„Het stof op de weg was zo dik,
dat mijn achterligger doorreed
zonder het ongeluk te zien. Pas
door de laatsten in het konvooi
werd ik opgemerkt."
Die avond, op haar verjaardag,
kreeg moeder Stes in het Heu
velkwartier een telefoontje van
haar enige zoon. Van harte. Hij
was inmiddels geopereerd door
een Britse arts, die op zijn twee
degraads verbrande rechterbeen
en elleboog een second skin had
aangebracht. Alles leek goed te
gaan. Na twee weken kreeg
Wilfried opdracht om een ande
re tientonner te besturen, om
zijn angst te verliezen, en ook
dat lukte na anderhalf uur i
uitgestelde agonie. Toch kreejl
hij om emotionele redenen drill
weken later verlof om zijs|
ouders op te zoeken. Terug i
Nederland sloeg een rottende|
pijn door zijn been. Onder
second skin woedde di|
gangreen.
Voorbije droom
Ingrijpend als zo'n gebeurt®]
mag zijn, ze vormt niet de redf
waarom voor Wilfried Stes
tweeënhalve maand de drool
voorbij is'. De jongen heeft ii
die onzalige streek aan de rati
van Europa één glimp te vi
van de menselijke natuur i
vangen.
„Van de tachtig ton meel die «ij
iedere twee dagen naar de stad
jes rond Busovaca brengen,
zegt hij veelzeggend in de li
genwoordige tijd, „komt mm
een derde bij de bevolking d
recht. Een derde komt in hat]
den van het Bosnische leger
de rest gaat naar de zwaï
markt. Wat wij bij het pakhi
van Lucovac uitladen, wori
aan de andere kant op
Bosnische truck gegooid,
aan de hekken waarachter
werken staat de plaatselijke
volking van alles te koop aant
bieden: horloges, ringen, mei]
jes van 14. Jazeker, er zijn Vrij
soldaten die daarop ingaan.
meesten kennen hun verat']
woordelijkheid, beseffen dat
Nederland vertegenwoordig'
en teruggestuurd worden als
iets uitkomt. Maar dat w<
DE STEM
Van onze verslaggever
Oegstgeest/Wolfheze - Het
Centrum '45 in Oegstgeest en
het Psychiatrisch Ziekenhuis
Wolfheze openen binnen af
zienbare tijd speciale afdelin
gen voor de opvang van
vluchtelingen en asielzoekers.
Het ministerie van WVC is
bereid hiervoor structureel
jaarlijks een miljoenenbudget
beschikbaar te stellen.
De hulp
slachtoff
en gewe
groepen
zeker afk
lende br
reld, zoal
slavië, Sc
dan.
Een wop
liek en 45 procent hervormd.
procent valt onder 'overige'.
In de gemeenteraad worden i
zetels bezet door de PvdA.
burgemeester is dan ook val
deze partij. Het CDA bezet vj
zetels, de SGP een, 'Nieuwe Lijl
(de partij van plaatselijke bela:|
gen), heeft er vijf, de VVD en t
afgesplitste groep liberalen hetj
ben er ieder twee en D-"
twee.
Met deze cijfers komt de polili
ke stand van zaken in Epe ovf
een met het landelijke bei
stelt De Loor vast.
Van Frits Hatzman, van
Stichting Sociaal Cultu
Werk, vernemen we dat Epe 1
etnisch ook redelijk kleurig)
staat. De gemeente telt 600 I
lukse gezinnen, die voor het i
rendeel in het Epese dorp Vai|
sen wonen, en ongeveer 400 j
zinnen van Turkse afkomst.
„Ede is verre van een zwaï
kousen gemeente," pleit de baJ
gemeester ten overvloede. „t|
vormen eerder een uitzonden
op het profiel dat men landelij
van de Veluwe heeft."
Ook sociaal-cultureel wert|
Hatzman wil graag kwijt
Epe niet thuishoort in het tij|
plaatsen waar mensen hun
deren niet tegen polio laten a
enten. De vraag of er in Epe iJ
gezellige dingen gebeuren wc.|
door hem onthaald op een hai
lijk 'Nou en of. „Niet alleenj
het toeristenseizoen is het 1
gezellig. Ook door het jaar.
dorp telt maar even 130 vera]
gingen, nog afgezien van
sportclubs."
Amsterdam (anp) - Het aantal nieu
via het GAK is vorig jaar gedaald
opzichte van 1991. Er werden 49.600
toegekend tegen 54.163 in 1992. Oo
was vorig jaar minder, terwijl het
een ww-uitkering steeg.
Behalve het aantal nieuwe
wao'ers, daalde ook het aantal
volledige wao-uitkeringen. Voor
Zutphen (anp) - Wegens
doodslag heeft de rechtbank
in Zutphen de 41-jarige J. R.
uit Apeldoorn gisteren ver
oordeeld tot vier jaar gevan-
genisstraf. De uitspraak is
gelijk aan de eis van de offi-
der van justitie. R. heeft al
tijd beweerd onschuldig te
zijn.
Op 14 maart van dit jaar kwam
het slachtoffer tijdens een mas
sale vechtpartij in een
Apeldoorns café om het leven. R.
zou de man daarbij diens jas
over het hoofd hebben getrok
ken, waardoor hij niets meer kon
zien. Zo zou R. hem meermalen
hebben gestoken met een mes,
waarna de man overleed.
R.'s raadsman mr. Moszkowicz
sr. vond tijdens de behandeling
van de zaak dat het moordon-
derzoek te veel vragen onbeant
woord heeft gelaten. Hij bepleit
te toen vrijspraak voor zijn
diént.
44.200
einde ai
arbeidsof
Per sald|
de uitkl
met eeT
maakt
GAK mi
ring', on
met een
schikthej
len is.
van de i
gingen i
Ook hetj
rig jaar I
percentéf
percent]
dagen)
procent.]
gen steif
verzuin
Het aan|
slag in
rechtkv
tien pr|
1991. Hj
met 21
sonen nl
delde uil
23 wek/
vorig jaJ
Het al
nam me|
15.300 I
]Van onze verslaggeefster
]Ossendrecht - De militairen die nuttelc]
(ekocht bij een luitenant in Ossendrecfl
?n en krijgen hun geld terug.
at heeft de militaire belange-
iorganisatie WDM gisteren be-
end gemaakt. Wie de teruggave
ekostigt, is onbekend,
e luitenant, instructeur van het
entrum voor Vredesoperaties in
'ssendrecht prees zijn leerlingen
■ijdens de lessen het waterfilter,
at 180 gulden kostte, aan. Het
;ou nodig zijn om het water in
osnië te zuiveren.
7 Militairen gingen op de recla
me van de instructeur in. Zij
:ochten het filter en merkten
mmaal in Bosnië aangekomen
it ze het ding helemaal niet
hg hadden. „Canadezen za
len hen met het ding in de weer
ïn z« werden finaal uitgela
ten, zegt de woordvoerder van
VVDM. „Afgezien nog van
feit dat 180 gulden sowieso
erg veel
filter." F
Een boii,
volgde. 1
van be[
gedupej
weten
kunneri
Een pq
nister 1
volgt
vindt
lend, all
De luij
enkele j
komen
spijtbei
de koul
omdat I
feiten
dan oo|
sendre,
[E5RI^GE afstand vertroebelt het bee!
iiitl Yer'°°P van h'jd nog eens terug tc
•houden crisis is nu door weten
fit de periode zelf, nu drie jaar geleden
i Koeweit, is slechts een beeld van
rnnaahge minister van Buitenlandse
™Lzl)nr?olle9a van Defensie om P
-loofde. Dezelfde minister Van der
lering ongevraagd een squadron F-i
jirtr!wederom dezelfde excellentie'
ceten hep a9de dat z'Jn eerste
'at»ntam-in'ster een paar )aar later
JSSL Is' weggepromoveerd werd'
ussseise baan, verbaasde insiders daar
artii r Ter Beek had te maken
dle tegen Nederlandse deelna
a'itie was. Daarenboven was hii de ei
houdt niet iedereen. Je kunt#.van Defensie die sinds mensenheug.
7PCJctpn nat ip hpt lpvpn d3'W»IieVfi Hho nom» m t
»an Nederlandse muil
durende verhaal geen mom®
zijn nuchterheid. „Ach, de W
kelijke situatie valt soms M
zeggen dat je het leven dai
heel snel leert kennen, ja."
Toch verliest de kleine blow „w,,„uucl5
Bredanaar tijdens zijn twee® Verden Broek had minder boodschap
Dt vIn^'n?enA Hij wilde vooral bew
,7. van Uncle Sam te zijn. Hii stelde
Kenjke situatie valt soms wdelmaat voor een fait accompli
mee, vergeleken met waar ze) «Ot een echt debat is het, om elkande
tijdens je opleiding op voorrijen te ontzien, nooit kunnen komen col
^««ijke onderzoekers. Noch in het kabinr
"eft opitv a betrekkelijk efficiël
kte d? hl i 'S werk 9eweest vJ
is zo L, S'Ultv?rmin9 °P in kleine, 1
borrteiac mogehjk werden voorgelee
we; jn st' ®n, Dle. konden vervolgens of
fcn flrSi6 'eJ^!!)dte hun besli
reiden. Zoals? Schuilen onder,
truck tijdens beschietingen,
werkelijkheid kun je maar bet]
plankgas doorrijden. Dat
stukken veiliger."
Wat is eigenlijk de allerhels]
rijkste les die Wilfried uit
Joegoslavisch avontuur get
ken heeft?
„Rustiger rijden als er stof i»
lucht hangt," antwoordt I
zonder na te denken. Hij vf
trekt er geen spier bij. Hij
tenslotte terug.
fcrlemeru on Cor? usle' want ondanl
irschnirtL Pubhciteit blijken het
Kar 96 pol,tlc' te ziin die besluit
"at de afstanH arnbtenaren en techn
•lorden nU toont en daar
4
