t
S
I07
Privé 1
in
pa
homo-direkt-apartlijl
Live Homosex j
1)8
Sex voor2|
Vrije vrouwtjes
MP
)e homeopaat
die voor
God speelde
De Zoo nu een
Ark van Noach
De stem van
Pierre
van Ostade
Mijn Yellow Upmarine glijdt
gretig te water in de haven
van Hooge Zwaluwe, die al
lang geen haven meer is. De
citroengele kano schiet vier,
vijf meter van mij vandaan,
tot halverwege de aan het
dorpscentrum likkende
watertong. Een kort rukje aan
het touw en de rondbodem
komt schielijk terug naar de
kant: een flauw oplopend
grastalud, keurig kort
gehouden door de
milieubarbier van deze nog
groene gemeente.
Tot de sluis
kom ik,
vaste prik,
vier blauwe
reigers tegen
Bij km-bord
259 weet
ik een
cadeautje van
Rijkswaterstaat
deelD
993
leuke
lagen
)m
7
lis ik
[naakt
ad pak
tg het
bad-
Taboeü
1 gpm/06.320-327-2g j
Live sexbox247T7nrïT
Live 06-320.320 6Pr
Nu al 880!!
meisjes vertellen u allo
zelfs hun adres en/of Si
nummer.. Bel nu 50 cG?
06-320.326.50
z~\ r\
50 ct.p. minuut
Party Fun Box
06-320.327.22
Nel heeft
vr|end „Heeft"
Moeder
nieuwe
dochter nog nooit aan
gedaan"? vraagt hij „neel
06-340.340.55
(50cph)
Huis of
Hteases.
In strip-
Hl 42
Direkt apart met een hete
gay bij jou in de buurt
Gay Privé Brabant
06-320.322.74 (75 cpm).
pure telefoonsex 1 - n J
Jack Off directO6-9735]
Jack Off Boys O6-9835
Hpm
H6
1) cpm
Direct contact (1,-DmJ
06-9596
cpm
De leerling glazenwasser!
zag mevrouw naakt door j
kamer lopen Kom binnd
knul, niet zo verlegen, treH
je kleren uit dan zal ik' je ld
ren wat sex is".
06-96.70 (50cphm)
170
Bo cpm
fens bel-
lieesters.
fet apart)
fcpm)
vertellen jou wat ze lekkd
vinden en geven dan hui
privénr. voor 50 c.p.h mj
06-350.300.88
Ifspraakje
1 meisje,
jbcpm)
lontakt
intakt:
kakt:
de buurt
isje:
el!!
DAMES die zich overdj
vervelen zoeken sexcond
'"06-350.340.77*"
50 c.p.h.m.
gezellige Dame, 39 jaar I
komt discreet bij u aan 1
huis. Br..o.nr. 4691
- sm
I
ZIE ZOMEREDITIE 2
ZIE ZOMEREDITIE 3
ZIE ZOMEREDITIE 4
EINDREDACTIE:
'van Leest en Dirk Vellenga
VORMGEVING:
Karei van der Pol
ce en de elektronica van morgen
Door Frans de Ligt
e haven van -Hooge
Zwaluwe is de ideale
uitvalsbasis voor mijn
tochten op het water.
Hemelsbreed zo'n vijf
honderd meter van
mijn huis. Ik hoef de Yellow Up
marine maar in mijn auto te ste
ken, rood vlaggetje aan de uitste
kende punt en ik hobbel binnen
drie minuten in z'n twee keurig
naar het parkeerterreintje op een
paar passen van het water.
Het is maandagochtend, kort na
negen uur. Rust en zon. Niemand te
zien. In de huizenkrans die de
haven omzoomt, vermoed ik ogen
die de vreemde eend daar beneden
in de doodlopende bijt met kriti
sche belangstelling volgen. Ze zien
een wat onhandig persoon met blo
te benen in te grote, rubber schoe
nen. Ze zien een wollen wielren
nersbroek waarmee Wout Wagt-
mans nog wereldkampioen had
kunnen worden, een witte panda
pet van het Wereld Natuur Fonds
en een wit katoenen T-shirt waar
op de karikatuur van een met
zwaarden zwaaiend krantemanne
tje en de strijdkreet: JOURNALIS
TEN, EN GARDE....! (wij droegen
dit door de vakbond verstrekte
shirt in de zomer van 1991 tijdens
acties om een betere cao af te
dwingen).
Het geheel heeft iets weg van de
inscheping, vier eeuwen na dato,
van een Don Quichot-achtige wa
tergeus. Hier gaat, met vergeelde
verve, een anti-held te water.
Het onophoudelijk in alle richtin
gen op elkaar inwerken van de
wetten van Newton en Archimedes
veroorzaakt bij het in- en uitstap
pen een toestand van labiel even
wicht, die buitengewoon riskant is.
Volgens het boekje hoor je een
peddelbrug tussen wal en schip te
maken om dit probleem op te los
sen. Omdat ik een goedkope, niet
zo'n sterke peddel heb, gebruik ik
de bezemsteelvariant. Met deze
techniek weet ik vandaag zelfs met
enige souplesse droog binnen de
dansende heupen van mijn Yellow
Upmarine te komen.
Het stuk van de haven tot aan de
uitwateringssluis in de dijk bij de
Amer is vier kilometer lang. Op de
waterkaarten staat het met rood
aangegeven. Dat wil zeggen: verbo
den voor alle vaartuigen. Ik ben er,
tot vlakbij de sluis waar hengelaars
wat bootjes hebben liggen, in drie
jaar ook nog nooit een vaartuig
tegengekomen.
Na de eerste bocht al meteen de
eerste verrassingen: velden met
bloeiende gele plomp en brutale
blauwe libellen, die in wijde vier
kanten boven hun jachtgebied pa
trouilleren.
Restanten van wilgenvegetatie die
je in de Biesbosch nog zo veel ziet,
herinneren er aan dat de St.-Elisa-
bethvloed van 1421 helemaal tot
hier, tot aan de zandgronden van
Hooge Zwaluwe, heeft toegeslagen.
Tot de sluis kom ik, vaste prik, vier
blauwe reigers tegen. Eenzaam, als
gebeeldhouwd, staan ze langs de
kant, klaar om met hun dolkvormi-
ge snavel een prooi te doorboren.
Ze wachten mijn komst niet af.
Ruim van tevoren, rauw krijsend,
kiezen ze het luchtruim, hun lan
dingsgestel slordig achter zich aan
slepend. Met een lange omweg vlie
gen ze terug naar hun vaste stek.
Waar de wal uit weide bestaat,
openstaat, 's Zomers is dat geluk
kig vaak het geval. Het bespaart
een sjouwpartij met de kano over
de dijk heen.
Ik kan nu dwars door de dijk van
het binnen- op het buitenwater
komen. Het is een lage, donkere,
naargeestige doorgang. Scharnier-
geluiden ricocheren in ijselijke re
sonans door deze betonnen boven
watertunnel. Zwaluwen schieten,
zonder geluid, rakelings langs me
heen. Vette spinnen in vochtige
webben schommelen comfortabel
op de tocht.
Een huiveringwekkende passage
voor een anti-held.
De verrukking moet gezocht wor
den in het door de antropologe
Elaine Morgan zo overtuigend be
schreven oerbesef dat wij in het
gloeiend hete Plioceen als harige
boomapen naar zee zijn gevlucht
en daar, in een tijdsbestek van tien
miljoen jaar, tot rechtop staande
naakte strandapen zijn geëvolu
eerd. Dit verklaart ook waarom
veel mensen, wanneer ze aan het
strand zijn, eindeloos lang over zee
kunnen staan uitstaren, getroffen
als ze zijn door diepe melancholie
en onzegbaar verlangen.
De Amer is vriendelijk vandaag.
Lang, glad water. Dat is echt wel
In 'Langs het water' staat deze
zomer het water in het versprei
dingsgebied van deze krant cen
traal. Diverse Stern-redacteuren
verhalen over hun band met het
water, over de mensen die er
langs leven en over wat zich op,
in en rond het water afspeelt.
Vandaag de tweede aflevering: de
Amer.
onderbreken koeien hun hardnek
kig gegraas om mij een poosje met
lieve ogen en lodderige aandacht te
volgen.
'n Eend, die haar kuikens richting
riet heeft gecommandeerd, blijft
honderden meters onvermoeibaar
in vlinderslag voor mij uit badde
ren. Pas wanneer ze er absoluut
zeker van is dat haar afleidingsma
noeuvre met succes is bekroond,
keert ze, tevreden snaterend, vlie
gensvlug naar haar jongen terug.
Het water verbreedt zich gaande
weg. Waar het uitmondt in de
Vloedspui is de intimiteit plotse
ling verdwenen. De wind krijgt
meer ruimte om het water in bewe
ging en mij wat verkoeling te bren
gen.
De uitwateringssluis is nu vlakbij.
In een bepaalde hoek aangevaren,
is van ver al te zien dat de sluis
teeds als ik de tunnel uitkom
en de Amer opdraai, bevangt
mij een mengeling van vrees
en verrukking.
De vrees vindt haar oorsprong in
natuurbad Warande in Oosterhout
waar ik als klein kind heb vastge
zeten onder een vlonder. Ik werd
op het nippertje gered, maar de
traumatische ervaring verklaart
waarom ik later van mijn eerste
zwemles moest worden verwijderd,
omdat ik het hele sportfondsenbad
aan de Vierwindenstraat in Breda
bij elkaar schreeuwde. Pas op de
middelbare school hebben vrienden
dit onwaardige gedrag gecorri
geerd door mij in de Mark, voorbij
begraafplaats De Bieberg, achter
'de tuchtschool', op barbaarse wij
ze zwemmen te leren. Ik ben ze er
nog dankbaar om.
Restanten van wilgenvegetatie die je in de Biesbosch nog zo veel ziet, herinneren er aan dat de St.-Elisabethvloed helemaal tot hier, tot aan de
zandgronden van Hooge Zwaluwe, heeft toegeslagen. foto de stem/johan van gurp
Anti-held op de Amer
eens anders. Een beetje wind en de
Yellow Upmarine begint iets van
een Yellow Submarine te krijgen:
de punt van de boot soms tot aan
de kuiprand in het water. Het an
dere uiterste kun je meemaken
wanneer golven elkaar dicht op de
hielen zitten. Door als een razende
te peddelen kun je dan met hoge
snelheid op de toppen van het
rollende water worden meege
voerd.
Dat zijn al best sensationele mo
menten voor iemand met een wa
tervreessyndroom. Doet de wind er
nog een schepje bovenop en zijn er
toevallig een paar haast hebbende
binnenvaartschippers of speed
bootfanaten in de buurt, dan lijken
alleen adrenaline-scheuten en
spierreflexen jou en je bananeschil
in evenwicht te houden. Je bent
dan blij dat je de dringende raad
van een watervaste, van wanten
wetende collega hebt opgevolgd,
die het in z'n zeilboot pas echt leuk
begint te vinden bij minstens wind
kracht acht. Zijn raad: ALTIJD een
zwemvest aan op de Amer. Daarom
hijs ik mij nu, op deze zonnige
maandagmorgen, op lang glad wa
ter, in geen velden of wegen een
binnenschip of speedboot te zien,
braaf in mijn framboosrode leven
reddende gordel.
Van de sluis uit kan ik drie kanten
op. Naar het westen, richting Lage
Zwaluwe, Hollandsch Diep, Dordt-
se Kil, Volkerak. Ik zou, als èen
moderne Magelhaen, in de Zeeuwse
en Zuidhollandse wateren ontdek
kingen kunnen doen en ontberin
gen kunnen lijden. Tentje mee. De
hele zomer onderweg. Doe ik nog.
Als ik met vut ben. Of misschien
pak ik, als het zover is, eerst de
oostelijke route, koers ik als een
laattwintigste-eeuwse Abel Tas
man richting Drimmelen, Bergse
.Maas, Maas en Waal en verder
oostelijk Nederland in, waar na
tuurlijk ook nog ongelooflijk veel
onontdekt is gebleven.
Vandaag ga ik niet richting west,
niet richting oost, maar dwars de
rivier over, richtig noord. Pal te
genover de uitwateringssluis, aan
de andere kant van de Amer, bij
km-bord 259, weet ik een cadeautje
van Rijkswaterstaat: het Postgat,
een gat in de dijk van misschien
twee meter, dat speciaal voor mij
lijkt gemaakt.
De overtocht is deze keer een fluit
je van een cent. Minder dan een
uur na het vertrek uit de Haven
van Hooge Zwaluwe kom ik via het
Postgat in het Zuidergat van de
Vissen, vaar ik de brede beschut
ting van de Brabantse Biesbosch
binnen.
Ik bevind mij nu in het uitgestrekte
privé-domein van de anti-held. Ki
lometers om mij heen naar het
schijnt ongerept natuurgebied. De
Viesbosch van het weekend is weer
helemaal Biesbosch geworden.
Vrijdagavond pas zal de armada
van milieubezoedelende plezier
vaartuigen van alle kanten' weer
komen aanzetten. Tot dan heeft
men hier het rijk vrijwel alleen.
Er welt een diepe zucht in mij op.
Ik zet aan, vind al gauw het juiste
ritme, waarna varen vanzelf medi
teren wordt. Ik heb mijn vaste,
vluchtige ontmoetingen met bevers.
Na drie uur kies ik een rustplaats,
eet vier bruine boterhammen met
kaas, ontkurk een fles rode wijn.
Wanneer ik opbreek zal ik nog drie
uur varen, mediteren en afzien al
vorens in de Haven van Hooge
Zwaluwe mijn laatste bezemsteel-
brug van de dag te maken.
Het uurwerk in de elegante toren
van de markante Hervormde Kerk,
die al meer dan 350 jaar het gezicht
van dit sympathieke dorp bepaalt,
slaat vijf wanneer ik de Yellow
Upmarine stijfjes de kant op trek.
