Studenten-pastor is 4een wijs wijP
Kwart
eeuw
Wvallc
leeuwen
kijken
naar
huisarts a
Beekse Bergen werkt aan safaripark nieuwe stijl
1 |)e eindeloze oor
Corina van Steenhoven begonnen op Hogeschool West-Brabant
MEE
REGIO
De dieren in safaripark Beekse Bergen waren tot nu voornamelijk per auto en met boot (foto) te bewonderen. Straks is er meer
gelegenheid voor de voetganger.
De eerste bezoekers aan wat toen nog 'Leeuwenpark Beekse Bergen' heette, vergapen zich in juni 1968 aan de 'Koning der Dim
FOTO RB
Van onze verslaggever
Het safaripark nieuwe stijl. Waar
de auto het veld heeft geruimd
voor de voetganger. Waar de stal
len van prehistorisch ogende ge
weldenaren als olifanten en neus
hoorns voor het publiek open
staan. Waar veel meer diersoorten
dan de 125 van nu in een natuur
lijke omgeving te zien zijn. Waar
conservatie en reproduktie van be
dreigde species een steeds belang
rijker taak zijn geworden. Evenals
educatie. „Ik ben ervan overtuigd
dat de mensen massaal komen",
stelt directeur Wim Verberkmoes
zonder blikken of blozen. „Want
wie wil er niet eens oog in oog met
een olifant komen te staan."
Het is deze maand precies 25 jaar
geleden dat de eerste auto de slag
boom van het toenmalige 'Leeuwen
park Beekse Bergen' passeerde. Met
de safari, opgezet naar Engels mo
del, kreeg het in 1961 voor de regio
gestichte recreatieoord Beekse Ber
gen er een unieke attractie bij.
Het was een ware sensatie voor die dagen:
tussen Tilburg en Hilvarenbeek liepen wilde
leeuwen los in een groot park en daar kon je
zomaar met je auto tussendoor rijden. Voor
een tientje per wagen, ongeacht het aantal
inzittenden, waande je je op de Afrikaanse
steppen.
Toen nog geen 'apies kijken', maar leeuwen.
Op audiëntie bij de onbetwiste Koning der
Wildernis, zoals we lezen in een van de
weinig overgebleven gidsjes van destijds.
'Op safari in Beekse Bergen: kijken hoe de
Koning der Dieren briest, ravot, mint, fla
neert en dineert. Meemaken hoe hij aan uw
goed afgesloten portierraampje snuffelt,
brutaal in de lens van uw camera kijkt, zich
wulps voor uw bumper vleit. Hoe hij koket
teert met zijn bekendste eigenschap: fier
heid. Zijn manen, zijn tred, alles is even
majestueus aan hem. En hij weet het!'
Gezelschap
Even afgezien van het feit dat hij meestal
loom ligt te luieren, is de leeuw nog even
imposant. Maar hij kreeg er in de loop der
jaren veel gezelschap bij. Want na een jaar
of vier raakten de bezoekers toch een beetje
uitgekeken op Corporal, Lance, Colonel en
de rest van hun familie. Er kwamen jachtlui
paarden bij en bavianen en het werd Safari
park Beekse Bergen. Vier witte neushoorns
arriveerden in 1972. Onder hen de kolossale
Oscar, inmiddels al vader van veertien kal
veren. Ook antilopen, waterbokken, Grevy
zebra's en het baby-olifantje Laila werden
dat jaar toegevoegd aan de groeiende collec-'
tie.
In 1980 volgde uitbreiding met het wildpark,
waarmee de totale oppervlakte van het park
verdubbelde tot 120 hectare. Nieuwe dieren
werden aangekocht voor deze afdeling zoals
Przewalskipaarden, diverse soorten herten,
Schotse hooglandrunderen en zeldzame gan
zen. En weer later deden ringstaartmakis,
doodshoofdaapjes en pinguïns hun intrede.
We zouden ze bijna vergeten, de giraffen,
kamelen, tijgers en de hyenahonden, waar
van het safaripark het Europese fokpro-
gramma coördineert.
„Ook de plannen voor de toekomst voorzien
in een verdere uitbreiding van onze kuddes",
zegt Verberkmoes, zonder al nieuwe dier
soorten te willen noemen. „De collectie zal
gevarieerder worden en daardoor aantrekke
lijker."
Hoewel sinds 1982 van rijkswege officieel
erkend als 'serieuze, grote dierentuin' is die
term enigszins misleidend vergeleken bij bij
voorbeeld Artis en Blijdorp. De directeur:
„Een traditionele dierentuin zijn we niet en
zullen we ook beslist nooit worden. Het open
karakter van het safaripark Beekse Bergen,
de panorama's over weidse vlakten, zal al
tijd behouden blijven. Wel gaan we flink
investeren in de aanplant, want die is nu vrij
eentonig met hoofdzakelijk dennen. Er komt
veel meer groen."
Een ingekleurde plattegrond aan de wand
toont in grove lijnen de toekomstige inrich
ting van het safaripark. De plannen zijn
weliswaar nog volop in ontwikkeling en een
gedetailleerde invulling is nog ver weg, maar
de contouren liggen vast. De auto, die straks
nog in zeer beperkte mate toegang heeft,
wordt helemaal aan de buitenkant van het
park gehouden. Hetzelfde geldt voor de
bussen en mogelijke andere middelen van
transport. Het uitgestrekte middengedeelte
van het park wordt het domein van de
voetganger, die over wandelroutes langs tal
van dieren wordt geleid.
„Maar het zal duidelijk zijn dat de omscha
keling van auto- naar wandelpark niet van
de ene dag op de andere kan. Dat moet
geleidelijk gebeuren", aldus Verberkmoes,
die zich niet aan een jaartal wil binden.
„Wat ons betreft wel zo snel mogelijk. Als
het kan binnen nu en vijf jaar. Het tempo
waarin, zal echter zeer van de financiële
mogelijkheden afhangen."
Miljoenen
Het prijskaartje aan al die fraaie voorne
mens is immers niet mals. Ramingen gaan al
gauw in de richting van 'tientallen miljoe
nen' uitgesmeerd over de komende 25 jaar.
Behalve de ombouw van de bestaande infra-
'structuur moet er ook danig geïnvesteerd
worden in huisvesting van dieren.
„Dat is pure noodzaak. De olifanten hebben
inmiddels nieuwe stallen, nu zijn de neus
hoorns aan de beurt. Daarna gaan we een
olifantenperk aanleggen. Bij die behuizingen
komen publieksruimten, waarin de mensen
door exposities worden geïnformeerd. Ook
langs de wandelroutes zal aan de presentatie
veel aandacht worden geschonken. Geen
storende hekken, maar waterpartijen als
afscheiding, zoals bij het vorig jaar nieuw
gerealiseerde tijgerverblijf."
De opmerking dat het eigenlijk
■werd dat er iets werd gedaan aan de;
wat troosteloze toestand van het
niet echt in goede aarde bij Verberkn»
zijn rechterhand en pr-man Manuel Mos
„Er is wel degelijk veel vernieuwd dealf
pen jaren, zij het meestal achter de schei
en dus niet zichtbaar voor het publiek. D
aan stallen. Maar nieuwe elementen helj
we ook toegevoegd. Neem de watersafe
de Rest-Oase."
Op z'n gat
„En", zo voegt Verberkmoes er fel aanj
„vergeet niet dat het safaripark helei»
z'n gat lag toen Libéma op 1 januari 19"
Beekse Bergen overnam van Tilburg
varenbeek. In de jaren '7,0 draaide het?
heel goed, maar de gemeenten hebben
verzuimd om te investeren. Wij hebber
afglijden van de bezoekersaantallen tot|
stand weten te brengen en ik weet zetejj
ze de komende jaren gaan stijgen.
die mensen die vanuit milieu-overwegi
niet met hun auto door het park
verwacht ik straks wel. Bovendien is ht'
gegeven dat de belangstelling voor naW
dieren erg toeneemt. Het safaripark nis
stijl gaat hoge ogen gooien."
Van onze verslaggever
Rijen - „Ik heb met jonge
mensen gewerkt bij het in
dustriepastoraat in Breda,
met jongeren in de jeugdge
vangenis in Vught. Het is een
leuke leeftijdscategorie. Er
zijn nog geen vaste structu
ren. Ze zijn nog bezig te
zoeken," vertelt de 41-jarige
Corina van Steenhoven uit
Rijen. Met ingang van deze
maand houdt zij zich bezig
met studenten van de Hoge
school West-Brabant, de in
stelling waar ze de nieuwe
studentenpastor is.
Bij de jeugdgevangenis heeft ze
al een warm afscheid gekregen,
vertelt ze. Ze haalt het boek
erbij dat gedetineerden en per
soneel voor haar hebben ge
maakt. In gedichten, verhaal
tjes, tekeningen, enkele woor
den ('Je bent een wijs wijf,
schrijft een gedetineerde) wordt
duidelijk dat ze het betreuren
dat hun pastoraal werker ver
trekt.
„Ik heb daar ontzettend veel
geleerd. Gedetineerden pikken
het niet als je een vaag verhaal
ophangt. Daar prikken ze met
een doorheen. Je zou verwach
ten dat het geloof ze geen moer
interesseert. Maar er was juist
veel belangstelling. Die jongens
zitten vaak in een crisis. Ze
zitten uren alleen in hun cel.
Dan gaan ze nadenken. Ze heb
ben ook vaak last van schuldge
voelens."
„Ik ging samen met hen aan de
gang. Als bijvoorbeeld een fa
milielid van hen gestorven was
en ze mochten er niet naar toe,
dan deed ik met hen een dienst
op hetzelfde tijdstip als de uit
vaart. We maakten samen tek
sten en zochten muziek uit. Dat
waren heel intense momenten."
Maar na 4!/z jaar in de gevange
nis gewerkt te hebben, vond
Van Steenhoven het genoeg.
„Op een gegeven moment gaat
die gevangenis in je buik zitten.
Krijg je oogkleppen op. Er is
een heel strakke structuur met
veel regels. Alles wordt geob
serveerd. Ik heb er leuk ge
werkt, maar wilde iets anders
gaan doen."
Haar interesse voor het pasto
raal werk heeft verschillende
achtergronden. „Ik kon nooit
tegen onrecht, tegen het grote
verschil tussen rijk en arm. De
Derde Wereld. In de tijd dat ik
in het onderwijs zat en commu
nicantjes begeleidde, ontston
den bij mij vragen. Wat was het
ontstaan van bepaalde dingen.
Waarom gebeurt het zo. Ik wil
de daarom iets gaan studeren
rond theologie. Ik was trouwens
in die tijd al in allerlei maat
schappelijke instanties actief,
zoals Amnesty International en
Kerk en Samenleving."
Ze ging naast haar werk naar
de Agogische Theologische Op
leiding in Zeist. Deze opleiding,
die inmiddels gesloten is omdat
zij volgens de bisschoppen te
vrij zou zijn, was volgens de
pastoraal werkster heel maat
schappelijk ingesteld. Daarna
volgde ze nog een opleiding ca-
thechese in Amsterdam. „Het
katholieke zit er van thuis uit
in," merkt ze op. „Het is een
eeuwenlange traditie die van
binnen uit komt."
Bij het katholieke geloof gaat
het bij de Van Steenhovens niet
om het instituut, de hiërarchie,
maar om het geloof op zich. Met
elkaar zoeken naar wat de bete
kenis is van het leven spreekt
haar aan. „Uiteindelijk is er
voor iedereen een plaats, ik ge
loof werkelijk dat het anders
kan, dat armoede niet hoeft te
bestaan bijvoorbeeld."
Rondkijken
Ze denkt dat ook studenten te
motiveren zijn om actief mee te
doen. Ze heeft nog niet een
duidelijk idee van wat ze gaat
doen. „Ik werk altijd van bin
nenuit. Zodra je met mensen
optrekt, gaat het vanzelf. In de
taakstelling staat dat ik indivi
duele en groepsgesprekken
moet hebben en daarnaast ge
bedsdiensten moet houden. Hoe
ik dat ga invullen, weet ik nog
niet. Ik ga daar eerst nog maar
eens rondkijken."
„Ik hoop dat ik de studenten
nieuwsgierig kan maken naar
de kwaliteit van het leven."
Haar werkruimte is de kapel in
de Nieuwe IJpelaar in Breda.
„Ik hoop dat het een plek wordt
waar de studenten even naar
binnen lopen om rust te vinden.
Waar ik dan een keer in de
week een dienst houd met mu
ziek en eigen teksten. Maar dat
is nog fantasie hoor," zegt de
pastoraal werkster lachend.
^gen hebben het. Ze eten wat ze
mond komt en krijgen er geen
ïmetje bij. Ze verplaatsen zich per
litie met de auto, hebben geen
:te met het dagelijkse litertje bier,
peren als de kantinebaas geen vette
itjes heeft, lepelen met smaak de
'oompunt van de jarige collega naar
en. En blijven toch slank. Komt dat
dat ene uurtje badminton per week?
et erfelijk? Een druk liefdesleven?
lintworm? Of de leeftijd? Wacht
r tot ze boven de veertig komen...
ïren wijden hun leven aan diëten,
ndheidsvoedsel, vegetarische ome-
ffi, elke avond vier kilometer ren-
Maar als ze de erwtensoep maar
sn, loopt de weegschaal al op. Ze
'n klierafwijkingen of zware botten
puld van hun overgewicht.
rdaad zijn er aandoeningen die tot
ïewicht kunnen leiden maar de
elijkheid is vaak het frietje mét,
ookworstje van'de Hema, de shoar-
:oerier en het kratje Heineken.
f Pondje komt door 't mondje,
pen en vrouwen dijen op verschil-
e wiizen uit. De heer der schepping
i F 116 oorlog wist iedereen
Fries wat een huisarts deed
waar hij voor stond. Aan
In fr8 werd; Punt een - niet
de huisarts wist alles,
li m of deed daPPer alsof.
JI moest wel. Een ziekenhuis
soms in geen velden of
en tfi nli-
'acht van t
leenartsen
[alhngen af.
--- geen veiaen oi
j te bekennen. Bevallin-
F h'j zelf, voor kleine
ij 'es draaide hij zijn hand
enlfur z°nodig verwijderde
ttafni darm °P de bil-
van het plaatselijk
de oorlog zou dat
«ai drastisch veranderen,
n sPfong voorwaarts
iierln medlsche specialisten
"a e oorlog een eind
lacht ,.„aan de medische
de huisdokter,
pakten zijn
:htp„'5Jl'V al' een wondje
i de gebeurde steeds meer
'enhlerste Hu'P van het
dat h f" even leek het er
-,.,|. ,1 vak door al dat
jijnen 6 geweld zou ver-
id'cpkika js dat ook inder-
s uitgestrf daar is de huis"
'r "gestorven In Nederland
:arts m" n.et °P tijd dat een
i van kf1- 'S dan een °Ptel"
Êmist en me Chirurg' mmi-
fere eetie van alle
■isartsena'3 bii elkaar.
eiaren870ef,eskunde werd
E een 1 eigenstandig
apart specialisme
waarvoi
het bas
paar jai
voor do
Men be
arts zot
'contini
staat d:
heeft
speciali
vreselij
cialist
dokter
bijna I
werkt
goedko
Vooral
door de
taris J<
begrepe
kosten
de pan
oorzaal
tie van
waar.
arts zo
MAANDAG 14 JUNI 1993
Vg Z*
ldmond (upi/anp) - Mario,
mannetje uit de gelijkna-
videospelletjes, is bij
'deren bekender dan
■t'key Mouse. Hij is zo
.„ulair dat er over de hele (door c
Ljd 100 miljoen videoga- tert in
met Mario in de hoofdrol spelen
verkocht, zo maakte het Bros
jri;f Nintendo America Super
F Jj Qiinav
kend.
•DE STEM
I
Ook de verzorging van de exotische dieren in het safaripark is
tijdens het bezoek te volgen.
Makei
gewicht
"""Wlfcrf
r Nico Koolsbergen
danken gaat het hele
r door. Het begint in
uari waarin de over
ige pondjes van de
stdagen eraf moeten,
iet voorjaar moeten
vermageren om aan
Costa's en de Lago's
t goed fatsoen in bad-
jding te kunnen ver-
ijnen. In het najaar
?ten de vakantiekilo
's worden weg gewerkt.
dan komen de feest
en en beginnen we
ieuw. Een eindeloze
ijd die nu elke vrijdag-
nd ook op het tv-
;erm wordt belicht,
rallen, graag. Maar
'e dan?
