\Soi
'Falling
van een
Een vuist tegen de banken
Spoorloc
Consumentenbond treft weinig verboden stoffen aan in vlees
Vooral in
Belangenvereniging klanten ergert zich aan arrogant gedrag
Kit-car-fanaten houden van show
Beurs voor Vormgeving
richt aandacht op
hedendaagse ontwerpers
Nederlander koopt steeds
duurdere nieuwe fietsen
AUTONIEUWS
Van onze verslaggever
Nieuwe fietsen die in Ne
derland worden gekocht,
worden steeds duurder. De
gemiddelde prijs bedroeg
vorig jaar 799 gulden. In
1990 gaf de consument 660
gulden uit voor zijn fiets.
Deze ontwikkeling past in
de toenemende voorkeur
van de Nederlander voor
kwalitatief betere en dus
duurdere produkten.
De fiets wordt prijziger, want
comfortabeler en geavanceer
der. Een vrij nieuw type fiets
dat van deze ontwikkeling
profiteert is de hybride, een
kruising tussen sportfiets en
ATB.
De verkoop van nieuwe fietsen
kwam vorig jaar uit op 1,3
miljoen stuks, waarmee het
rekord van 1,35 miljoen in
1990 dicht werd benaderd. In
het midden van de jaren tach
tig zakte de verkoop in, maar
sinds 1988 zit het aantal bo
ven de miljoen per jaar. De
verwachting is dat de verkoop
dit jaar ongeveer op eenzelfde
aantal zal uitkomen als in
1992.
De belangstelling ging vorig
jaar vooral uit naar de duur
dere fiets. Zestig procent van
de aankopen betrof een fiets
in de prijsklasse boven de 700
gulden. Een op de vier fietsen
was duurder dan duizend gul
den. De trend naar betere fiet
sen heeft ertoe geleid dat de
gemiddelde prijs 799 gulden
bedroeg. Dat blijkt uit een
marktonderzoek dat is uitge
voerd in opdracht van onder
meer de RAI, BOVAG en
Stichting Fiets.
Uil de gratie
De goedkopere fiets raakt
steeds meer uit de gratie. Het
aantal verkochte fietsen tot
449 gulden bedroeg in 1992 20
procent. Een jaar eerder
maakte deze prijsklasse nog
24 procent uit van de verko
pen en 48 procent in 1986.
„Voor die lage bedragen is
geen fiets meer te bouwen
waar de consument tegen
woordig om vraagt," aldus
coördinator S. Stock van de
Stichting Fiets.
De sport- en de toerfiets mag
zich als vanouds op een grote
populariteit verheugen. Deze
categorie is goed voor 51 pro)
cent van de totale verkopen.
Enkele kleinere categorieën
zijn de racefiets (4 procent), de
kleuterfiets (4 procent) en'de
jeugdfiets (5 procent). Van alle
fietsen die vorig jaar in Ne
derland zijn verkocht valt 35
procent onder de categorie
ATB-achtigen. Van dit seg
ment kwam 14 procent voor
rekening van de hybridefiets.
Ontwikkeling
De Nederlandse fabrikanten
hebben flink bijgedragen aan
de ontwikkeling van dit type
fiets. De modern ogende hy
bride leent zich voor verschil-
lende doeleinden. Goed ge-
schikt voor gebruik in de stad,
maar er kan ook sportief en zo
men wil 'Off the road' mee
worden gereden. Met bagage
is de hybride uitstekend te
gebruiken voor vakantietoch-
ten. Het aanbod is inmiddels
zeer gevarieerd.
Volgens Stock wordt het
grootste deel van nieuwe fiet
sen gekocht om oude te ver
vangen. De gemiddelde le
vensduur van een fiets be
draagt tien tot twaalf jaar.
Met 15.5 miljoen fietsen op 15
miljoen inwoners is Nederland
nog steeds het land met de
grootste fietsdichtheid ter we
reld. Denemarken is een g
tweede. Volgens de meest re
cente berekeningen van het
Amerikaanse World Watch In
stitute zijn er wereldwijd
het ogenblik zo'n 800 miljoen
fietsen in gebruik. Dat bete!
kent dat één op de zeven
sonen een fiets bezit. De mees
te fietsen, 300 miljoen, zijn in
China te vinden. Wereldwijd
worden jaarlijks ongeveer
miljoen nieuwe fietsen ge]
duceerd.
Wie op zoek is naar origineel, hedendaags design van
eigen bodem kan 30 en 31 mei terecht op de Beurs voor
Vormgeving in Amsterdam. De beurs vloeit voort uit
tentoonstelling De Kracht van Heden, waar werk van
jonge mensen te zien is op het gebied van beeldende
kunst, vormgeving en architectuur.
Bredere markt
Met de beurs wil de organisatie - bestaande uit het Vormge-
vingsinstituut en Stichting Fonds voor beeldende kunsten,
vormgeving en bouwkunst - onderstrepen dat vormgeving
bredere markt nodig heeft. Voor beginnende ontwerpers is hel
moeilijk een produkt in serie te laten produceren en te
distribueren. Veel produkten van vormgevers blijven vaak
steken in prototypes.
De beurs brengt de ontwerpen van zo'n 45 hedendaagse
vormgevers onder de aandacht van bedrijven en publiek.
Kleding, mode-accessoires, sieraden, industriële ontwerpen,
kleine meubelen, keramiek, glas, textiel en grafische vormgeving
zullen te koop worden aangeboden. De vormgevers bieden
produkten aan die in serie zijn gemaakt, eventueel aangevuld
met een beperkt aantal unica.
De prijzen van de produkten variëren van vijftien tot maximaal
zeshonderd gulden. Alleen de meubelen en andere grote interi-
eurprodukten zullen duurder zijn.
Er is onder meer werk te koop van Stasha Chimbur (hoeden),
Leone Cuppen (meubels), Kris Hendriksen (kleding), Miriam van
Kuppenveld (meubels), Gem Kingdom (sieraden), Richard Hut
ten (meubels), Ruud van der Peijl (kleding), True Fa'
(ondermode) en Gert-Jan Leusink (meubels). Inkopers van
bedrijven zijn zondagochtend welkom. Het publiek kan van
tot 20 uur naar binnen.
Lokatie: De Kompaszaal van het Open Havenmuseum, Loods
6/KNSM-laan 143 te Amsterdam (Havens Oost).
oldtimer."
In Nederland is het langzamer
hand praktisch onmogelijk ge
worden een kenteken te krijgen
voor een zelfbouwauto. De
Stichting Kit Car Belangen in
Raamsdonksveer bemiddelt
zelfs om een buitenlands ken
teken aan te vragen voor zo'n
kitcar.
Bij een felblauw gespoten voer
tuig, dat eens een Kever ge
weest moet zijn, zit een buikige
Duitser op de maat van keihar
de muziek op zijn campingstoel
te deinen. Die middag heeft hij
meegedaan aan de buggycross.
Maar er zijn ook nog snelheids-
en behendigheidsproeven en
een rally. De kit-car-enthou-
siasten worden zelfs nog op het
gemeentehuis ontvangen.
Zo'n kit wordt in Engeland de
poor man's sportcar genoemd.
De bezitters zijn er minstens
net zo trots op als de rijkaards
die achteloos een Ferrari of/en
een Rolls op de inrit parkeren
En ze besteden er in elk geval
veel meer aandacht aan.
„Kijk," zegt Jean-Marie Stu-
lens: „Deze Baja wint overal
veel prijzen. Bijna het hele on
derstel is verchroomd."
In Zutendaal draaide bet
weekeinde alles om mode en
namaak. Echt dure auto's wa
ren er niet. Maar alles vergaap
te zich aan wat het had kunnen
zijn. „En het is ook een ver
broederende hobby," weet
Walther Kippers, perschef van
de Belgian Kit Car Club
„Want in onze vereniging wen
ken Walen en Vlamingen heel
goed samen. Dat kunnen we
van de politiek niet zeggen."
Glimmende koplampen, ver
chroomde motorblokken, cara
vans en terrastafels. Het Zu-
tendaalse treffen gaf de aan
blik van een gemotoriseerde
camping. Met de uitgelaten
sfeer van een schoolreisje.
Terwijl de trouwe Santi
Barbara-kijker bij RTL
zich van geen kwaad be
wust is, zitten de sterre:
uit deze Amerikaanse
soap privé behoorlijk irj
de nesten. Nadat New
World Entertainment o|
langs besloot na ruim
acht jaar te stoppen mei
Santa Barbara, hebben
de meeste hoofdrolspe
lers nog steeds geen
nieuw werk gevonden.
Door Anja van den Akker
„Je valt in een gat. Ma
ja, dat hoort bij het lev*
van een actrice"', aldus e
ietwat aangeslagen Rob
Mattson, al sinds 1985
zien als de doortrapte C
na DeMott. Ze geeft t
dat het wat onwezenlijk
„Buitenlandse journalist
zoals jullie vragen om e
interview en wülen foto|
WOj krijgen fanmail uit
hel® wereld. En tegelijke
tijd.' loop je hier werklo
rorid.
Producer Paul Rauch, die e
uitgesproken geirriteerde indr
maakt en nauwelijks tot zinni
uitspraken te bewegen lijl
geeft NBC de schuld, het coi
merciële tv-station dat Sar
Barbara in de VS uitzond. D
zat wat kijkcijfers betreft al 1
ruimte tijd op de bodem en wili
dus liever iets winstgevends"
programmeren, meldt hij knb
rig.
„In deze economische recess
voeren de tv-stations een keiha
de competitiestrijd!. Santa Ba
bara heeft nooit de' hoogste kij'
Door Marjan Mes
Door het onverwachte comJ
ciële succes van zijn thir
'Spoorloos' raakte de carl
van de 60-jarige in Parijs g
ren Nederlander George Sir!»'
plotseling in een stroomvers|
ling. Hollywood nodigde
uit om van 'Spoorloos'
Amerikaanse versie te regl
ren, met Jeff Bridges en Kt
Sutherland in de hoofdro)
'The Vanishing' is inmiddeï"-
Amerika in première gegaarus]
Een ander rechtstreeks ge;
van het succes van 'Spoor:
(die de actrice Johanna
Steege de Europese Film]
opleverde) was de verfilr
Van onze filmredactie
Getergd door zijn kleurloze
ven en het toenemende gev
trekt de nette kantoorman!
FENS (Michael Douglas)
'Falling Down' als een
stier ten strijde tegen de stt
verder oprukkende verloede|
in Los Angeles.
De onderdrukte agressie
keurige burgerman barst
hij in de Californische n
weer eens vast komt te zitte,
een file, op weg naar zijn
vrouw en zijn jarige dochtei
Door een klein incident in
Koreaanse winkel raakt
volgens zo van de kook
de zaak kort en klein slaat
vai
los
dat: I
DE STEM CONSUMENT DONDERDAG 27 MEI 1993
Den Haag (anp) - Onderzoek van de
Consumentenbond heeft aange
toond dat in het rund- en varkens
vlees dat in Nederland te koop is,
nauwelijks stoffen voorkomen die
er niet in thuishoren.
Uit 200 stukken runder- en varkens
vlees die de onderzoekers bestudeerden,
kwamen slechts drie verdachte mon
sters tevoorschijn. Maar dat wil vol
strekt niet zeggen dat in de Nederland
se vleesindustrie geen verboden midde
len worden gebruikt, zo benadrukt de
bond. De resultaten van het onderzoek
zijn dinsdag gepubliceerd in de Consu
mentengids.
De Consumentenbond onderzocht in to
taal 43 runder- en kalfslevers op de
aanwezigheid van het verboden verster
kende middel clenbuterol. Verder wer
den 60 stukken rund- en kalfsvlees op
verboden groeihormonen onderzocht en
97 stukken varkensvlees en -lever op de
aanwezigheid van bepaalde antibiotica.
In één runderlever troffen de onderzoe
kers 16 microgram clenbuterol aan,
twee varkenslevers bevatten sporen van
de groeibevorderaar carbadox. Bij con
sumptie zouden deze stoffen overigens
geen gevaar hebben opgeleverd, zegt de
bond.
Hoewel het gebruik soms wettelijk is
toegestaan, waarschuwt de Consumen
tenbond voor het gebruik van legale
groeibevorderaars, zoals carbadox.
Sommige van deze stoffen kunnen scha
delijk voor mens en dier zijn. Daarom
vindt de bond dat de lijst met deze
middelen drastisch moet worden inge
perkt. Resten ervan komen namelijk via
de mest in de bodem en het grondwater
terecht. Bovendien kan overvloedig ge
bruik ervan tot resistentie leiden.
De consumentenorganisatie concludeert
verder dat de geringe vondsten niet
representatief zijn voor het gebruik van
groeibevorderaars, antibiotica en spier-
versterkers in de Nederlandse vleessec
tor. Dat komt omdat de meeste veehou
ders weten dat ze tijdig met de toedie
ning moeten stoppen, opdat deze mid
delen bij de slacht niet worden aange
troffen. De Consumentenbond wijst er
op dat in de vleessector zelf een percen
tage van enkele tientallen wordt ge
noemd. Overheidscontroles tonen per
centages van 7 tot 12 aan.
Het Produktschap Vee en Vlees, het
Bedrijfschap Slagersbedrijf en het
Voorlichtingsbüreau Vlees onderschrij
ven deze stellingname dinsdag in een
gezamenlijke verklaring volkomen. De
organisaties vinden met de Consumen
tenbond dat er een eind moet komen
aan het gebruik van groeibevorderende
middelen in de veehouderij.
De Consumentenbond en het Produkt
schap Vee en Vlees bepleiten in dit
verband zwaardere straffen tegen vee
houders die deze middelen blijven toe
dienen. Om een vermindering te berei
ken, heeft het bestuur van het produkt
schap deze maand een bijzondere veror
dening aangenomen. Die maakt het mo
gelijk een hele stal dieren af te keuren,
zodra er enkele positief worden bevon
den.
Verder heeft het produktschap in de
kalverbranche en in de rundersector
een systeem opgezet, waardoor con
sumptievlees beter wordt gecontroleerd.
Zo valt al ongeveer 90 procent van het
Nederlandse kalfsvlees onder dit sys
teem en zijn veehouders in de runder
sector in toenemende mate bereid aan
gecontroleerde projecten mee te wer
ken. In navolging van de varkensb
ranche, werkt het produktschap in de
rundersector aan een methode van inte
grale ketenbeheersing.
Door Rien van der Steen
'Mosterd erbij? En mayonai
se?' Het frietkot draait op
volle toeren. Zuurkool met
worst tussen een druipend
broodje. „Vanavond wordt
het hier pas gezellig," weet
een Belg. „Met z'n allen in
de sporthal. Eerst een warm
eetmaal en dan de hele
avond onder mekaar."
Het Belgische plaatsje Zuten
daal in de buurt van Genk was
het afgelopen weekeinde het
domein van de 'zelfbouwers'.
Enkele honderden eigenaars
van buggy's en kit-cars kwa
men daar voor het eerst in
Europees verband bij elkaar.
Veel Belgen, een handjevol Ne-
Deze 'Porsche' Speedster is
een kitcar, gebouwd voor een
bedrag van circa 45.000 gul
den. FOTO VAN ASSENDELFT
derlanders en vooral veel Duit
sers. Ook enkele Zwitsers en
Oostenrijkers.
Nostalgie? Nee, de meesten
willen voor een betaalbaar be
drag zelf een opvallende auto
in elkaar zetten. Ze kopen het
onderstel van een oude auto en
sleutelen daar in twee jaar tijd
een vaak vreemdsoortig model
op. Veelal onderstellen van VW
Kevers, maar soms ook Fords
of Renaults. En er zijn bedrij
ven die daar complete 'kits'
voor maken. Een uit polyester
opgetrokken sportauto die als
twee druppels water lijkt op
een Porsche 956 komt in totaal
op 45.000 gulden. Dan zit er
maar een pietepeuterig motor
tje in, maar dat mag de pret
niet drukken. Want bij kit-cars
gaat het om de show.
Chroom
Jongensdromen. Van polyester,
chroom en spetterend spuit
werk. De kit-cars staan er veel
meer om naar te kijken dan om
ermee te rijden. Jean-Marie
Stulens weet er alles van: „We
trekken veel rond. Weekends
naar Zwitserland en Duitsland
om samen te praten over onze
hobby. De auto's gaan er op
een trailer naar toe. Ja, in
Nederland zijn de keuringsei
sen nogal streng, hé. In België
gaat dat allemaal wat makke
lijker. We kopen een onderstel
dat minstens 25 jaar oud is.
Dan hoeft de auto die erop
gebouwd wordt niet meer ge
keurd te worden. Kijk ginds,
die Porsche Speedster. Daar is
vier maanden aan gewerkt.
Een plaatje toch? Kost onge
veer 900.000 francs. Het is ook
altijd gezellig op die treffens.
Ontspannen publiek, vaak met
hele gezinnen. We hebben hier
in Zutendaal een ideale locatie.
Veel ruimte, een grote sport
hal."
De kit-car-fanatici zeggen dat
hun hobby in wezen weinig
geld kost. „Als we zo'n voer
tuig klaar hebben is de waarde
vaak twee keer zo hoog als het
geld dat we eraan uitgeven. En
de verzekering kost weinig.
Ongeveer 200 gulden. Want
hier in België is zo'n buggy een
Hybride wint snel aan populariteit
„Van al die die niki
zijn die die zwijgen
Frank Theys, regist
Door onze redacteur Paul de Schipper
Amsterdam - „De ellende is begonnen toen we ons
loonzakje inleverden. Van die tijd af hebben we ons door
de banken in gijzeling laten nemen en verloren we de
macht over ons eigen geld. Banken zijn klassiek ondoor
zichtig. En wie controleert ze? Niemand die het tegen de
banken durft op te nemen."
Financieel adviseur R. Hilgers
om uit Amsterdam durft dat wel.
Hilgersom is een van de initia
tiefnemers van de vorige week
opgerichte Belangenvereniging
voor Cliënten van Banken en
Verzekeraars (BCVB). Het gaat
om een bond van mensen die
zich ergeren aan arrogant ge
drag van banken en verzeke
raars. Een ongenoegen dat in
brede kring is ontstaan na de
opgelegde invoering van tarie
ven voor zakelijk en particulier
betalingsverkeer.
De BCBV wil in eerste instantie
via het ledental een vuist gaan
vormen. Die leden krijgen infor
matie over hun rechten en moge
lijkheden via een nieuwsbrief.
Ook zal de BCBV zich toeleggen
op onafhankelijke voorlichting
over financiële zaken: dus een
antwoord op de vraag waar en
hoe je het best kan sparen of wat
de beste hypotheekkeus is.
Hilgersom verwijt de banken
willekeur en een arrogante hou
ding: „Je brengt er je geld heen
en je moet vervolgens smeken
om informati& qyer jouw eigen-
dom."
Hij vindt het begrijpelijk dat
veel mensen de indruk krijgen
dat hun geld wel welkom is,
maar zijzelf niet.
Ondoorzichtig
Zelf afkomstig uit het bankwe
zen laat Hilgersom niet na te
wijzen op de goede kanten van
ons banksysteem: „Het apparaat
is perfect, het beste van Europa,
maar het is absoluut te ondoor
zichtig."
Ten aanzien van verzekeraars is
Hilgersom milder, omdat 'die via
tussenpersonen tenminste nog
communiceren met het publiek.'
In de visie van de nieuwe belan
genvereniging moeten de banken
zich opstellen als een soort fi
nanciële Albert Heijn met 'een
keur aan overzichtelijke produk
ten en prijzen en offertes zoals
ook verzekeraars die hanteren.'
Zelf deed hij onderzoek naar de
verschillende spaarmogelijkhe-
den in Nederland. Een beetje
verbijsterd ontdekte hij dat onze
spaarmogelijkheden veel weg
hebben van de wasmiddelen-in
dustrie, dat wil zeggen: veel
merknamen voor produkten die
zich verder nauwelijks van el
kaar onderscheiden.
Sparen is voor de banken dé
grote markt.
Als fenomeen is sparen nog niet
eens zo oud. Een Schotse domi
nee begon er ooit mee rond 1850.
Arbeiders legden wekelijks een
deel van hun loon bij hem in.
Tegen minimale rente maar het
was altijd beter dan interen bij
de plaatselijke pub.
Volksspaarkassen
Lang nog legden we in Neder
land het overschot van ons
weekgeld op een van de planken
van het kabinet tot ook hier de
volksspaarkassen in stad en dorp
verschenen, vaak niet meer dan
achterkamertjes met een houten
tafel en een brandkast. De boek
houder uit de buurt had er in de
avonduren een leuke bijverdien
ste aan. Het was vertrouwd,
overzichtelijk, toegankelijk en
voor iedereen controleerbaar.
Rente? Ach, 2 of 3 procent op
een boekje, wat maakte dat uit
in een inflatieloos tijdperk.
Er waren ook andere financiële
instellingen: de handelsbanken.
Die dateerden in Nederland uit
de zestiende en zeventiende
eeuw. In statige Amsterdamse
grachtenpanden beheerden ze
het geld dat Hollandse kooplie
den verdienden met haring
vangst, Indië-reizen en slaven-
transport. Dat laatste was, cy
nisch bekeken, een vroegere, wat
macabere vorm van zwart geld
witwassen.
De handelsbanken belegden, ga
ven leningen en speelden buiten
het zicht van het volk het spel
van het grote geld. Jan Modaal
kwam er bij die grachtenban
kiers niet in, gewoon omdat hij
geen geld had.
Eigenlijk bleef onze financiële
wereld overzichtelijk tot het be
gin van de jaren '60. Tot die tijd
potte de Nederlandse burger zijn
geld bij kantoortjes van de Raif-
feisenbank, de Boerenleenbank
of soortgelijke instellingen. De
handelsbanken ontdekten in die
jaren echter de goedgevulde sok
van zuinig Nederland.
Consumentgericht
Zakenbanken als AMRO, ABN
en NMB gingen zich consument-
gericht opstellen. Gedwongen
door de stijgende kredietbehoef
te gingen ze op jacht naar het
geld van de burgerij en bouwden
een uitgebreid kantorennet. Al
leen de ABN al stichtte in totaal
500 kantoren. Iedereen moest ter
plekke bediend kunnen worden
en de nieuwe geworven schare
bankklanten vond dat wel best.
Met die peperdure financiële in-
Initiatiefnemer R. Hilgersom van de Belangenvereniging voor Cliënten van Banken en Verzekeraars verwijt de banken willekeur en
een arrogante houding: „Je brengt er je geld heen en je moet vervolgens smeken om informatie over jouw eigendom.
FOTO MARCEL BEKKEN
frastructuur wisten de klassieke
zakenbanken 12 procent van 's
lands private spaarkapitaal aan
te trekken. De rest bleef bij
traditionele volkspaarbanken.
De Frieslandbank bijvoorbeeld,
een bank die zich tot de jaren '80
niet waagde aan zakelijke kre
dietverlening, maar die onder
tussen, verhoudingsgewijs, wel
de rijkste bank van Nederland
werd. En de combinatie van
Raiffeisen- en Boerenleenbank,
de huidige Rabobank die anno
1993 50 procent van sparend
Nederland aan zich heeft gebon
den.
De banken staken in de jaren '60
ook de koppen bij elkaar en
boden het publiek het betaalge-
mak van een giraal circuit aan.
Zo kon je via deze 'bankierscen
trale' geld van de AMRO naar de
ABN overmaken.
Tegelijkertijd, maakten de ban
ken zich meester van het loon
zakje van de Nederlandse werk
nemer. Vriendelijker gezegd: de
Nederlander liet zich soepel
overhalen zijn geld aan de bank
toe te vertrouwen. Wat was er
nou makkelijk er dan je salaris
op een bankrekening te laten
storten.
200 Miljard
Op dit moment is de sparende
Nederlandse burger goed voor
200 miljard gulden. De helft van
die sok met geld wordt beheerd
door de Rabobank.
Toen de zakenbanken drie de
cennia geleden omschakelden
naar het volksbankieren, hoef
den ze weinig meer te doen dan
de salarisrekening beheren en
een paar simpele spaarvormen
aanbieden: vast of niet vast, ver
traagd of niet vertraagd op
vraagbaar. Het rentepercentage
diende als knuffel en roede. Een
hypotheek was in die jaren nog
nauwelijks weggelegd voor de
gewone man. De supermarkt van
hypotheekvormen, consumptief
krediet en vakantiereizen zoals
we de bank nu kennen, is nau
welijks twintig jaar oud.
Volgens Van Hilgersom hebben
de banken met het uitbreiden
van hun markt en hun dure,
vaak extravagante kantoren hun
eigen probleem geschapen. „Die
infrastructuur kost handenvol
geld: veel kantoren, veel perso
neel. Om die kosten te dekken
gaan banken saneren en fuseren
en moeten er mensen uit. Ze
gaan samen en dat gaat gepaard
met een nog grotere macht."
Kan een belangenvereniging van
boze bankklanten een tegen
macht vormen?
„Niet onmiddellijk, maar in de
toekomst wel. Wat let ons om
straks in Londen te lenen of in
Bonn te bankieren als dat vrien
delijker en goedkoper is?"
Verzekeraars
Hilgersom voorziet dat de ban
ken in toenemende mate de ver
zekeraars op hun weg zullen vin
den. Die gaan steeds meer in
bankzaken. Stad Rotterdam
Verzekering heeft daar de Stad
Rotterdam Bank voor opgericht
en de AMEV heeft de VSB. „Het
is de vraag of alle banken van nu
het zullen redden. De grote mis
schien wel, banken zoals de
ABN-AMRO. Die hebben zit
vlees en wachten gewoon af."
Hilgersom meent dat de banken
zich laten leiden door angst en
daarom weigeren contact te ma
ken met het publiek. Hij noemt
het 'bancaire hyperventilatie':
„Ze zouden eerst eens moeten
vragen wat de cliënt wil. Wat je
bij de banken ziet is alleen maar
eenrichtingsverkeer. Het glas
van het loket is een zwijgende
barrière tussen bank en publiek.
Dat publiek hebben ze nodig
voor geld, maar het publiek is
geen partij. Wij moeten wél par
tij worden, omdat er iets danig
mis is. Je weet niet wat er met je
centen gebeurt. Nu krijg je nog
één keer in de week een af
schrift, maar wat let ze om dat
één keer per maand te sturen of
desnoods één keer per jaar? Een
cheque kost nu een paar kwart
jes. Dat kan willekeurig ver
hoogd worden. Nu is het dit en
dan weer dat en waar is het eind.
De angst dat we niet weten waar
we met de banken aan toe zijn,
dat is de basis van die algemene
onvrede."
Het adres van de Belangenver
eniging voor Cliënten van Banken
en Verzekeraars is postbus 3923,
1001 AS Amsterdam.
