IGVRI Afscheid van een smaakmaker Joop Alberda en een karwei van vijf maanden Van Dorst Chrysler Hockey-doelman Frank Leistra zet punt achter fraaie carrière "1 Hf tA 1 «r f* mm --lik:" M: /r. - 7,%» fci, j kwaliteit leasen I chrysler leasen i ktief OK BELLE' -0229933 V Fr meente JÊk )STBURG iverteren oetlek.99 ITEIT I Door Harry Arts I Volleybalbondscoach wil op EK kwalificatie voor WK realiseren vraagt voor onm. iR m/v omgeving) n. .17-19 uur. 5-16 uur-076-873066 Speelhuislaan 156-Breda-Tel. 076-715511 DESTEM SpOrt ZATERDAG 15 ME11993 DEEL B louders van Oostburg ma- ijstelling te verlenen als van de Wet op de Ruimte- it gedeeltelijk veranderen woning op het perceel te Groede. op de te verlenen vrijstel- snde stukken liggen met in- 7 mei 1993 gedurende meentesecretarie, afdeling n 1 te Oostburg, ter inzage, urende de termijn van tervi- bezwaren tegen het verle- g schriftelijk en gemotiveerd oaar te maken. lag, donderdag 20 mei zal worden opgehaald in de buitengebied rond deze irn Groede zal op vrijdag 21 ogehaald. In het buitenge- - iroede zal deze week geen jehaald. I993. rmeester en wethouders oemd, meester, J. Kruize, tails, C. Geerse. aatugoed, De Stem. 076-236911 25 of welk hoger bedrag d ;g die het best bij uw cunt u: tussentijds geld gen of verlagen - stoppen i doorgroeit - en nog veel i 'ERSOONLIJKE Frank Leistra werd mede bekend door zijn geschreeuw op het veld. ;n stuur 'm naar Reaal 5ervice-Groep, Antwoord- :recht. U krijgt dan binnen lijke offerte, waarop u uw u vóór 28 mei 1993 in, dan gratis pocket calculator, n geen verplichtingen verb»1 00 tot 17.00 uur. ERTE oplevert. Huisnummer- [Eindhoven - Voor Frank [Leistra, enfant terrible en [smaakmaker van de Ne- I derlandse hockeysport, zit [het er bijna op. Morgen- Imiddag staat de doelman, Idoor velen het afgelopen (decennium als de beste ter wereld beschouwd, voor het laatst in het doel van [zijn club Tilburg. De Eindhovense goalie, die met Oranje zowel wereld- als Euro- ipees kampioen werd, speelt zijn [laatste duel tegen het reeds ge- [degradeerde SCHC. „Het zit er [dus wel in dat mijn laatste wed strijd in een overwinning ein- ligt." tank Leistra is in menig op- [zicht vergelijkbaar met John McEnroe. Net als Big Mac paart [de Eindhovenaar een grote dosis flnleg aan de explosiviteit van otyl. En evenals de New York- 1 tennisser kwam de Tilburg- joalie regelmatig in botsing met gevestigde orde. Tekenend iöor zijn soms onbeteugelde temperament was zijn afscheid pan het Nederlands elftal op de [Spelen van Barcelona. Na de g in de troostfinale te lgen Pakistan gooide hij de bal in p richting van de in zijn ogen Talende Belgische scheidsrechter pan Beneden. Uiteraard trof -eistra doel. i een sport waar bedaagdheid i een hoog goed wordt gezien, tel Leistra op door zijn emotio- (ele manier van spelen en ïoachen. Door zijn dikwijls niet palse kritiek maakte hij zich jfet altijd even geliefd bij zijn "despelers. „Tja, het is nou naai mijn manier van hoek ten. Ik speel tot op de grens jan het toelaatbare, of beter ge- 'igd, ik speel op het scherp van te snede. Maar ik ben het abso- piut niet eens met mensen die Igen dat ik me in het veld aan schelden bezondig. Schelden is iets persoonlijks, en het gaat mij enkel en alleen om de zaak, om het teambelang." „Daarbij komt dat de doelman, vanuit zijn positie, hoort te coachen. En dan speelt ook de factor tijd een rol. Het is nu eenmaal onmogelijk om te zeg gen: 'Beste rechtback, er staat een speler van de tegenpartij vrij, zou jij hem misschien willen dekken?'. Dan roep je: 'Achter je'. Eh omdat je een bepaalde afstand moet overbruggen, dien je ook je stem te verheffen. Ik ben me er trouwens van bewust dat ik soms iets te veel bezig ben geweest om spelers op hun plaats te zetten. Daardoor is het wel eens voorgekomen dat ik te weinig oog voor de bal had." Pilsje Leistra wijst erop dat zijn ma nier van hockeyen nooit tot blij vende fricties met zijn medespe lers heeft geleid. „Hockeyers kunnen goed relativeren. Een kwartier na de wedstrijd sta je weer als de beste vrienden sa men een pilsje te drinken." Precies een jaar geleden bleek het relativeringsvermogen van het bestuur van zijn club Tilburg evenwel beduidend minder groot. Voorzitter Vermeulen kondigde vorig jaar mei aan dat Leistra diende op te stappen om dat hij de club in diskrediet had gebracht door zijn voortdurende aanvaringen met arbiters en me despelers. Leistra kijkt slechts met grote tegenzin op de kwestie terug. „Doordat de spelers allemaal achter mij gingen staan, moest het bestuur zijn keutel weer in trekken. Voor mij was op dat moment de zaak afgedaan. Ik heb daarom ook geen moment overwogen weg te gaan. Ik heb het afgelopen jaar gewoon in Heren I gespeeld. Het ging mij om de groep. Dat de club toeval lig Tilburg heette, was voor mij volstrekt onbelangrijk." Negen tot vijf Leistra hangt zijn keepersuitrus ting morgenmiddag rond de klok van vier uur aan de wilgen, omdat hij zijn drukke werk zaamheden niet langer met het bedrijven van topsport kan com bineren. „Ik werk sinds de Olympische Spelen bij een im port- en exportbedrijf dat veel zaken doet in landen als Slowa kije, Tjechië, Kroatië en Honga rije. Dat is om te beginnen geen baan van negen tot vijf, en bo vendien moet je daarginds regel matig je gezicht laten zien. Ik zit elke maand gemiddeld een twee weken in het buitenland. Ik heb dit seizoen dan ook maar iets meer dan de helft van de wedstrijden mee kunnen doen." In het verleden had Leistra be duidend meer mogelijkheden om zich met hockey bezig te houden. Nadat hij zijn studie (lichame lijke oefening in Tilburg) had afgerond, werkte hij eerst een jaar of twee bij een importeur van hockeyartikelen, voor wie Leistra natuurlijk een perfect vi sitekaartje was. „Daarna kreeg ik een baan bij Philips, op de afdeling sponsoring. Daar was het helemaal goed geregeld, ik kreeg alle ruimte om op de trips en de toernooien van het Neder lands team aanwezig te zijn." Hoewel Leistra meer dan 150 interlands op zijn naam heeft staan, brak hij relatief laat door. Pas op zijn 25e kreeg hij een vaste plaats in het eerste van Tilburg, maar daarna ging het razendsnel. Enkele weken na zijn hoofdklassedebuut stelde bondscoach Wim van Heumen hem voor het eerst op in het doel van Oranje. Leistra diept de da tum moeiteloos uit zijn geheugen op: „Dat was op 1 juni 1985, we wonnen met 5-0 van Schotland." Leistra werd daarmee de zoveel ste in een lange rij Eindhovena- ren die de afgelopen decennia het doel van het nationale team 'Het stoppen van strafballen, dat ging me wel aardig af.' FOTO'S THEO VAN ZWAM verdedigden. De dynastie begon in de jaren zestig met de legen darische Maarten Sikking, on vergetelijk geworden door de strafballenserie die Nederland in 1973 de wereldtitel bezorgde. Pierre Hermans was een andere grote goalie uit de Lichtstad, terwijl ook Jan-Willem Wuy, Ro nald Jansen en Lex Bos het Nederlands elftal ooit haalden. Strubbelingen Het jaar na zijn debuut in Oran je maakte Leistra zijn eerste gro te titeltoernooi mee, het wereld kampioenschap van 1986. Het eerste WK na het tijdperk-Van Heumen werd een van de diepte punten in zijn carrière. „In de aanloop waren er al een hoop strubbelingen. Frans Spits was coach, Hans Jorritsma verzorgde de trainingen en daarnaast had de bond Joost Bellaart als mana ger aangesteld. Dat was een con structie van niks." „Nee, ik heb toen mijn mond niet opengetrokken. Je moet niet vergeten, ik kwam pas kijken, ik zat onderaan in de hiërarchie. Jongens bij als Ties Kruize, Tom van 't Hek, Cees-Jan Diepeveen hadden het toen voor het zeggen. Ik was al blij dat ik speelde." „Aanvankelijk liep het trouwens helemaal niet zo slecht. We won nen de eerste vier poulewedstrij den, maar het vijfde duel tegen het gastland Engeland ging ver loren. Daardoor misten we de halve finale op doelsaldo, kon den we om de vijfde tot achtste plaats gaan hockeyen. Gruwe lijk." Een jaar na het fiasco in Enge land beleefde Leistra his finest hour. Het Nederlands team be reikte tijdens het Europees kam pioenschap in Moskou de eind strijd tegen Engeland. Na de reguliere speeltijd was het gelijk en ook na verlenging stond het nog 1-1. Net als Maarten Sik king vijftien jaar eerder bezorg de Leistra zichzelf onverganke lijke roem en Oranje een nieuwe internationale hoofdprijs door in de strafballenreeks twee Engelse inzetten onschadelijk te maken. „Het stoppen van strafballen, dat ging me wel aardig af. Na tuurlijk trainde ik er wel eens op, maar in hoofdzaak was het toch een kwestie van psycholo gie. En van kijken. Je kijkt hoe zo'n vent'ten opzichte van de bal gaat staan en dan weet je al een heel eind welke hoek het gaat worden. Bovendien ken je de meeste spelers. Je weet zo'n beetje welke hoek ze meestal nemen. Want het is onmogelijk puur op je reactievermogen een strafbal te stoppen. Die dingen komen echt hard op je af." Wereldtitel Onder leiding van bondscoach Hans Jorritsma bleef Nederland nog drie jaar aan de wereldtop. In '88 veroverde Oranje brons op de Spelen van Seoul, twee jaar later bereikte het team zijn ab solute hoogtepunt door zich in het Pakistaanse Lahore de we reldtitel toe te eigenen. „We speelden in de finale tegen het thuisland in een prachtig stadion met tachtigduizend toe schouwers die een oorverdovend lawaai maakten. Je kon je me despelers op vijf meter afstand al niet meer horen. Ik kreeg er kippevel van, zeker toen we ook nog wonnen. Iets mooiers kun je als sportman niet meemaken." Na die climax volgde de terug val. Bondscoach Jorritsma hen gelde na het succes in Lahore naar een langlopend contract, maar toen de hockeybond aar zelde, stapte de Amsterdammer gekrenkt op. Zijn opvolger Rob Bianchi leidde het team enkele maanden later nog wel naar een verdienstelijke tweede plaats in de Champions Trophy, maar op dat evenement kwam ook aan het licht dat de vaderlandse hockeyelite de ex-voetballer niet lustte. De kern van het team, onder wie Floris-Jan Bovelander en Mare Delissen, drong er bij de bond op aan Bianchi zijn congé te geven. Anders dan in zijn beginperiode bij het Nederlands elftal, be moeide Frank Leistra zich dit maal wèl nadrukkelijk met de problemen rondom de begelei ding van de ploeg. Leistra was zelfs een van de toonaangevende leden van de Bende van Zeven die de bondscoach kwijt wilde. „Ik zat inmiddels vier, vijf jaar bij Oranje en daardoor had ik natuurlijk een hele andere rol in het team gekregen." De bestuurders van de KNHB besloten niet zomaar toe te ge ven aan de rebellie; ajs een soort compromis werd met de dissi denten overeengekomen dat Bi anchi pas na het EK van '91 zou vertrekken. Het salomonsoordeel leverde een praktisch onwerkba re situatie op, maar dankzij een uitzonderlijk gunstige loting le verde Parijs toch nog een zilve ren plak op. Leistra weigert twee jaar later hardnekkig nog woorden vuil te maken aan de affaire-Bianchi. „Voor mij is dat een gesloten boek. Ik heb absoluut geen zin om daar nog eens op in te gaan. Ook niet als 'de andere partij' het niet laten kan daar keer op» keer op terug te komen. Boven dien, als je dat verhaal goed wilt vertellen, zodat alle aspecten van de zaak belicht worden, dan ben je meer dan een uur kwijt. Ik houd daarom liever mijn mond." Barcelona Nadat Bianchi was gedumpt, nam Jorritsma het roer weer over. De Amsterdammer kreeg opdracht het team te prepareren voor de Spelen van Barcelona en onderwierp de selectie aan een -voor hockeybegrippen- lood zwaar regime. „De voorbereiding op de Spelen 'was vrij pittig. Zeker voor mij omdat ik niet echt in de buurt van Amsterdam woon. Een trai ningssessie kostte mij al gauw een uur of acht, negen. Een vol ledige werkdag, naast mijn nor male dagtaak. Voor een periode van drie maanden was dat goed op te brengen, maar ik begon toen ook te beseffen dat de moti vatie minder aan het worden was. Ik voelde dat het tijd was om met het Nederlands team te stoppen, ik had geen zin om nog eens twee jaar door te gaan tot het volgende grote evenement." „Barcelona vormde in feite de afsluiting van een hele generatie. Behalve ikzelf hadden ook jon gens als Diepeveen, Kooyman, Parlevliet en Weterings besloten er na de Spelen een punt achter te zetten. Het was in grote lijnen hetzelfde team waarmee we in Seoul brons hadden gehaald en waarmee we het wereldkampi oenschap hadden gewonnen. We wilden nog één keer alles uit de kast halen om een Olympische titel te pakken. Dat zou een schitterende afsluiting zijn ge weest." „Het is jammer dat we in Barce lona net geen medaille hebben gewonnen, we eindigden als vierde. Toch beschouw ik de Spelen van vorig jaar als een van de hoogtepunten uit mijn loop baan, vooral vanwege de manier waarop ik dat toernooi beleefd heb." Anders dan sceptici als Tom van 't Hek gelooft Leistra niet dat het Nederlandse hockey de aan sluiting dreigt te verliezen met de wereldtop. „Ik ben er van overtuigd dat er in Nederland genoeg talent rondloopt. Na tuurlijk is er na de Olympische Spelen een brok ervaring wegge vallen, maar met jongens als Delissen, Bovelander, Van den Honert en Brinkman beschikt Oltmans over een zeer ervaren kern. Ik zie geen enkele reden waarom deze ploeg volgend jaar op het WK geen hoge ogen zou kunnen gooien." nd g veel op. Bent u ouder dan - I Boor Eddy van der Beek I Amsterdam - De uitstraling van Arie Selinger zal hij wel nooit krijgen, de jongensach- I jjge balorigheid van Harrie I JTokking evenmin. Toch hjkt Joop Alberda (40) op dit 1 ®°ment de meest geschikte (Persoon om de Nederlandse linnen-volley balselectie de ■tomende vijf maanden te I leiden. I m j^e'°Pen tijd was de Fries I °P de achtergrond al bezig een I "mbinatie van in het buiten- IMa sPe'ende internationals en I l6? ndse eredivisie-volley- [tlem lb'iieen 'e krii§en- Dat 's l^s afgelopen woensdag trai- rm Sporthallen Zuid in Am- 1 buitenlanders als Gra- ■W /00ds®na, Klok, Benne, IHrr-t beulen en Van der ld,,, samen met Nederlandse |sHelers als Van Ree, Bijl, Idit, en Kailola. Verderop in lyjji zullen de vedetten Ron 'bii en Peter Blangé zich (o 7 Keurtroep van Alberda IZlfï k een Periode ge- het realiseren van een ILL',.sterk gezelschap on- ïtekL hoge telefoon- Lft n« van Joop Alberda ist uitwerking niet ge- adjunct-directeur van het sportcentrum van de Universi teit Groningen mag dan als coach weinig internationale er varing hebben, hij is een perfect organisator. In november van het afgelopen jaar lanceerde hij al plannen over hoe de toekomst van het Nederlands volleybal eruit moest gaan zien. Alberda heette toen nog adviseur. Hij geniet het vertrouwen van al zijn spelers en dat gegeven is uitermate belangrijk. In het verleden was Alberda ondermeer als trainer werk zaam bij Jong Oranje en Animo Sneek. Hij kent de generatie Zwerver, Zoodsma, Benne etce tera als geen ander. Bovendien trok Alberda, ontwerper van computer-programma's met volleybalgegevens, de wijde we reld in om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwik-, kelingen. Willen „Het zijn allemaal sporters in hart en nieren die graag voor het Nederlands team willen uit komen," aldus de nieuwe bondscoach. „Natuurlijk heb ik er veel energie in gestoken om deze selectie bij elkaar te krij gen, maar uiteindelijk moeten ze toch zelf willen. Over het algemeen bespeur ik een gezon de houding bij die gasten. Velen van hen zijn groot geworden door het Nederlands team, ze willen iets terug doen." „Het Nederlands team heeft zijn topspelers nodig, de top- spelers hebben het Nederlands team nodig. Zo werkt het. Op grote titeltoernooien als het EK of WK willen internationals in principe niet ontbreken. Geld speelt dan geen rol meer. Men wil de toernooien, met een grote uitstraling en waarop iedereen aanwezig is, gewoon meemaken. En neem nou ook maar van mij aan dat jongens als Zwerver en Blangé met het Nederlands team Europees- of wereldkam pioen willen worden." Vooruit Het heeft rijkelijk lang geduurd voordat Joop Alberda definitief werd benoemd tot hoofdcoach. Tijdens de internationale toer nooien van Apeldoorn, Haarlem en het Zwitserse Nafels zat as sistent Wuqiang Pang als leider op de bank, goed bezochte cen trale trainingen waren er nau welijks. Volgens Alberda heb ben de Nederlandse clubspelers, mede door competitie-verplich tingen, niet voldoende aan con ditie- en krachttraining kunnen doen. Trainingstechnisch verlie pen de afgelopen maanden ver re van ideaal, maar Joop Alber da wenst alleen nog maar voor uit te kijken. „Door een gebrek aan middelen beginnen we met een achter stand aan het internationale seizoen," stelt Alberda vast. „Daar staat tegenover dat het basisniveau van deze groep in ternationals veel hoger is dan dat van pakweg zes jaar gele den. Toen was men in Neder land onder leiding van Arie Se linger nog grensverleggend be zig, wist men niet waar het allemaal zou eindigen." „De Nederlandse clubs mogen dan volgens internationale maatstaven niet genoeg trainen, er wordt in ieder geval meer en beter getraind dan vroeger. En dat is te merken. In Nafels ver loor Nederland slechts met 3-2 van Cuba. Dat was zes jaar geleden ondenkbaar. Dit team denkt al aan de mogelijkheid dat het binnenkort Cuba zelfs kan verslaan. Dat is veelzeg gend, een goede houding." Finale-plaats Wat denkt Joop Alberda de ko mende vijf maanden met zijn selectie te bereiken? Zijn de verwachtingen hoog gespannen of heerst er een gevoel van 'we zien wel'. Alberda: „Het EK in Finland is ons hoofddoel. Ik acht deze groep spelers, even tueel aangevuld met Zwerver en Blangé, in staat een finale plaats te halen. Directe kwalifi catie voor het WK volgend jaar in Griekenland is essentieel. Voor het herstel van ons toch wat gedeukte imago en voor het aantrekken van een hoofdspon sor voor een langere periode. Op de World League zullen we pro beren zo goed mogelijk te pres teren. Een hoofdprijs mag men van dit toch vrij nieuwe team niet verwachten." „Het is ook moeilijk om op dit moment het niveau van deze selectie aan te geven. Die gasten komen allemaal van verschil lende clubs met hun eigen aan pak. Ook al ken ik ze bijna allemaal behoorlijk goed, er staat toch een nieuwe trainer voor de groep. Het zal even wennen zijn. Wat me wel is opgevallen, is dat deze jongens enorm betrokken zijn. Ze weten waarom het gaat. Voor de eerste training heb ik vijf minuten met hen gesproken, wat zaken uit gelegd. Vervolgens zag ik op de vloer een gedrevenheid Klas se." Over de periode na het Euro pees kampioenschap wenst Joop Alberda nog niet te spreken. Hij wil eerst zijn karwei van vijf maanden afmaken. De bond voert momenteel besprekingen met grote bedrijven, die het Ne derlands vrouwen- en mannen- team eventueel voor een langere periode zouden willen sponso ren. Afhankelijk van de financiële middelen zal het bondsbestuur, dat vanmiddag wordt benoemd 'rf\T\ m r De nieuwe volleybal-bondscoach Joop Alberda: 'Het EK in Finland is ons hoofddoel. op de bondsraad, kiezen voor een basismodel of ideaal-model. Een contributie-verhoging van vijf gulden, waarover vandaag eveneens een beslissing wordt genomen, moet de nationale teams voorlopig op zijn minst bij de wereldtop houden. „De bond zal in grote mate bepalen wat er na het EK gaat gebeuren," zegt Joop Alberda. „Ik hou me voorlopig alleen met de komende vijf maanden bezig, anders zou ik deze spelersgroep te kort doen. Trouwens, ik ben bondscoach en heb ook mijn eigen belang. Als ik in mijn taakstelling slaag, kan dat voor mij ook positieve consequenties hebben." „De perspectieven voor Neder landse volleyballers en volley baltrainers zijn de laatste jaren alleen maar beter geworden. Ondanks de problemen van de afgelopen tijd. Je kunt je brood in deze sport verdienen. Dat hebben we toch gewoon te dan ken aan Arie Selinger. Hij heeft de Nederlandse volleyballer zo ver gekregen dat als je in je hoofd iets wil bereiken, dat kan lukken ook." „Vroeger had je in Nederland allround-volleyballers die maar wat aan rommelden, daarna kreeg je de specialisten en nu is er op internationaal topniveau een nieuwe tendens: de all round-volleyballer van een hoog niveau. In ons land lopen veel van die potentiële toppers rond, maar met die talenten moeten we wel iets doen." VERZEKERING

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1993 | | pagina 9