IGVRI
Afscheid
van een
smaakmaker
Joop Alberda en een karwei van vijf maanden
Van Dorst Chrysler
Hockey-doelman
Frank Leistra
zet punt achter
fraaie carrière
"1 Hf
tA
1 «r
f*
mm
--lik:"
M:
/r.
-
7,%» fci,
j kwaliteit leasen
I chrysler leasen i
ktief
OK BELLE'
-0229933
V Fr
meente JÊk
)STBURG
iverteren
oetlek.99
ITEIT
I Door Harry Arts
I Volleybalbondscoach wil op EK kwalificatie voor WK realiseren
vraagt voor onm.
iR m/v
omgeving)
n.
.17-19 uur.
5-16 uur-076-873066
Speelhuislaan 156-Breda-Tel. 076-715511
DESTEM SpOrt
ZATERDAG 15 ME11993
DEEL B
louders van Oostburg ma-
ijstelling te verlenen als
van de Wet op de Ruimte-
it gedeeltelijk veranderen
woning op het perceel
te Groede.
op de te verlenen vrijstel-
snde stukken liggen met in-
7 mei 1993 gedurende
meentesecretarie, afdeling
n 1 te Oostburg, ter inzage,
urende de termijn van tervi-
bezwaren tegen het verle-
g schriftelijk en gemotiveerd
oaar te maken.
lag, donderdag 20 mei
zal worden opgehaald in de
buitengebied rond deze
irn Groede zal op vrijdag 21
ogehaald. In het buitenge- -
iroede zal deze week geen
jehaald.
I993.
rmeester en wethouders
oemd,
meester, J. Kruize,
tails, C. Geerse.
aatugoed,
De Stem. 076-236911
25 of welk hoger bedrag d
;g die het best bij uw
cunt u: tussentijds geld
gen of verlagen - stoppen i
doorgroeit - en nog veel i
'ERSOONLIJKE
Frank Leistra werd mede bekend door zijn geschreeuw op het veld.
;n stuur 'm naar Reaal
5ervice-Groep, Antwoord-
:recht. U krijgt dan binnen
lijke offerte, waarop u uw
u vóór 28 mei 1993 in, dan
gratis pocket calculator,
n geen verplichtingen verb»1
00 tot 17.00 uur.
ERTE
oplevert.
Huisnummer-
[Eindhoven - Voor Frank
[Leistra, enfant terrible en
[smaakmaker van de Ne-
I derlandse hockeysport, zit
[het er bijna op. Morgen-
Imiddag staat de doelman,
Idoor velen het afgelopen
(decennium als de beste ter
wereld beschouwd, voor
het laatst in het doel van
[zijn club Tilburg.
De Eindhovense goalie, die met
Oranje zowel wereld- als Euro-
ipees kampioen werd, speelt zijn
[laatste duel tegen het reeds ge-
[degradeerde SCHC. „Het zit er
[dus wel in dat mijn laatste wed
strijd in een overwinning ein-
ligt."
tank Leistra is in menig op-
[zicht vergelijkbaar met John
McEnroe. Net als Big Mac paart
[de Eindhovenaar een grote dosis
flnleg aan de explosiviteit van
otyl. En evenals de New York-
1 tennisser kwam de Tilburg-
joalie regelmatig in botsing met
gevestigde orde. Tekenend
iöor zijn soms onbeteugelde
temperament was zijn afscheid
pan het Nederlands elftal op de
[Spelen van Barcelona. Na de
g in de troostfinale te
lgen Pakistan gooide hij de bal in
p richting van de in zijn ogen
Talende Belgische scheidsrechter
pan Beneden. Uiteraard trof
-eistra doel.
i een sport waar bedaagdheid
i een hoog goed wordt gezien,
tel Leistra op door zijn emotio-
(ele manier van spelen en
ïoachen. Door zijn dikwijls niet
palse kritiek maakte hij zich
jfet altijd even geliefd bij zijn
"despelers. „Tja, het is nou
naai mijn manier van hoek
ten. Ik speel tot op de grens
jan het toelaatbare, of beter ge-
'igd, ik speel op het scherp van
te snede. Maar ik ben het abso-
piut niet eens met mensen die
Igen dat ik me in het veld aan
schelden bezondig. Schelden is
iets persoonlijks, en het gaat mij
enkel en alleen om de zaak, om
het teambelang."
„Daarbij komt dat de doelman,
vanuit zijn positie, hoort te
coachen. En dan speelt ook de
factor tijd een rol. Het is nu
eenmaal onmogelijk om te zeg
gen: 'Beste rechtback, er staat
een speler van de tegenpartij
vrij, zou jij hem misschien willen
dekken?'. Dan roep je: 'Achter
je'. Eh omdat je een bepaalde
afstand moet overbruggen, dien
je ook je stem te verheffen. Ik
ben me er trouwens van bewust
dat ik soms iets te veel bezig ben
geweest om spelers op hun
plaats te zetten. Daardoor is het
wel eens voorgekomen dat ik te
weinig oog voor de bal had."
Pilsje
Leistra wijst erop dat zijn ma
nier van hockeyen nooit tot blij
vende fricties met zijn medespe
lers heeft geleid. „Hockeyers
kunnen goed relativeren. Een
kwartier na de wedstrijd sta je
weer als de beste vrienden sa
men een pilsje te drinken."
Precies een jaar geleden bleek
het relativeringsvermogen van
het bestuur van zijn club Tilburg
evenwel beduidend minder
groot. Voorzitter Vermeulen
kondigde vorig jaar mei aan dat
Leistra diende op te stappen om
dat hij de club in diskrediet had
gebracht door zijn voortdurende
aanvaringen met arbiters en me
despelers.
Leistra kijkt slechts met grote
tegenzin op de kwestie terug.
„Doordat de spelers allemaal
achter mij gingen staan, moest
het bestuur zijn keutel weer in
trekken. Voor mij was op dat
moment de zaak afgedaan. Ik
heb daarom ook geen moment
overwogen weg te gaan. Ik heb
het afgelopen jaar gewoon in
Heren I gespeeld. Het ging mij
om de groep. Dat de club toeval
lig Tilburg heette, was voor mij
volstrekt onbelangrijk."
Negen tot vijf
Leistra hangt zijn keepersuitrus
ting morgenmiddag rond de klok
van vier uur aan de wilgen,
omdat hij zijn drukke werk
zaamheden niet langer met het
bedrijven van topsport kan com
bineren. „Ik werk sinds de
Olympische Spelen bij een im
port- en exportbedrijf dat veel
zaken doet in landen als Slowa
kije, Tjechië, Kroatië en Honga
rije. Dat is om te beginnen geen
baan van negen tot vijf, en bo
vendien moet je daarginds regel
matig je gezicht laten zien. Ik zit
elke maand gemiddeld een
twee weken in het buitenland. Ik
heb dit seizoen dan ook maar
iets meer dan de helft van de
wedstrijden mee kunnen doen."
In het verleden had Leistra be
duidend meer mogelijkheden om
zich met hockey bezig te houden.
Nadat hij zijn studie (lichame
lijke oefening in Tilburg) had
afgerond, werkte hij eerst een
jaar of twee bij een importeur
van hockeyartikelen, voor wie
Leistra natuurlijk een perfect vi
sitekaartje was. „Daarna kreeg
ik een baan bij Philips, op de
afdeling sponsoring. Daar was
het helemaal goed geregeld, ik
kreeg alle ruimte om op de trips
en de toernooien van het Neder
lands team aanwezig te zijn."
Hoewel Leistra meer dan 150
interlands op zijn naam heeft
staan, brak hij relatief laat door.
Pas op zijn 25e kreeg hij een
vaste plaats in het eerste van
Tilburg, maar daarna ging het
razendsnel. Enkele weken na
zijn hoofdklassedebuut stelde
bondscoach Wim van Heumen
hem voor het eerst op in het doel
van Oranje. Leistra diept de da
tum moeiteloos uit zijn geheugen
op: „Dat was op 1 juni 1985, we
wonnen met 5-0 van Schotland."
Leistra werd daarmee de zoveel
ste in een lange rij Eindhovena-
ren die de afgelopen decennia
het doel van het nationale team
'Het stoppen van strafballen, dat ging me wel aardig af.'
FOTO'S THEO VAN ZWAM
verdedigden. De dynastie begon
in de jaren zestig met de legen
darische Maarten Sikking, on
vergetelijk geworden door de
strafballenserie die Nederland in
1973 de wereldtitel bezorgde.
Pierre Hermans was een andere
grote goalie uit de Lichtstad,
terwijl ook Jan-Willem Wuy, Ro
nald Jansen en Lex Bos het
Nederlands elftal ooit haalden.
Strubbelingen
Het jaar na zijn debuut in Oran
je maakte Leistra zijn eerste gro
te titeltoernooi mee, het wereld
kampioenschap van 1986. Het
eerste WK na het tijdperk-Van
Heumen werd een van de diepte
punten in zijn carrière. „In de
aanloop waren er al een hoop
strubbelingen. Frans Spits was
coach, Hans Jorritsma verzorgde
de trainingen en daarnaast had
de bond Joost Bellaart als mana
ger aangesteld. Dat was een con
structie van niks."
„Nee, ik heb toen mijn mond
niet opengetrokken. Je moet niet
vergeten, ik kwam pas kijken, ik
zat onderaan in de hiërarchie.
Jongens bij als Ties Kruize, Tom
van 't Hek, Cees-Jan Diepeveen
hadden het toen voor het zeggen.
Ik was al blij dat ik speelde."
„Aanvankelijk liep het trouwens
helemaal niet zo slecht. We won
nen de eerste vier poulewedstrij
den, maar het vijfde duel tegen
het gastland Engeland ging ver
loren. Daardoor misten we de
halve finale op doelsaldo, kon
den we om de vijfde tot achtste
plaats gaan hockeyen. Gruwe
lijk."
Een jaar na het fiasco in Enge
land beleefde Leistra his finest
hour. Het Nederlands team be
reikte tijdens het Europees kam
pioenschap in Moskou de eind
strijd tegen Engeland. Na de
reguliere speeltijd was het gelijk
en ook na verlenging stond het
nog 1-1. Net als Maarten Sik
king vijftien jaar eerder bezorg
de Leistra zichzelf onverganke
lijke roem en Oranje een nieuwe
internationale hoofdprijs door in
de strafballenreeks twee Engelse
inzetten onschadelijk te maken.
„Het stoppen van strafballen,
dat ging me wel aardig af. Na
tuurlijk trainde ik er wel eens
op, maar in hoofdzaak was het
toch een kwestie van psycholo
gie. En van kijken. Je kijkt hoe
zo'n vent'ten opzichte van de bal
gaat staan en dan weet je al een
heel eind welke hoek het gaat
worden. Bovendien ken je de
meeste spelers. Je weet zo'n
beetje welke hoek ze meestal
nemen. Want het is onmogelijk
puur op je reactievermogen een
strafbal te stoppen. Die dingen
komen echt hard op je af."
Wereldtitel
Onder leiding van bondscoach
Hans Jorritsma bleef Nederland
nog drie jaar aan de wereldtop.
In '88 veroverde Oranje brons op
de Spelen van Seoul, twee jaar
later bereikte het team zijn ab
solute hoogtepunt door zich in
het Pakistaanse Lahore de we
reldtitel toe te eigenen.
„We speelden in de finale tegen
het thuisland in een prachtig
stadion met tachtigduizend toe
schouwers die een oorverdovend
lawaai maakten. Je kon je me
despelers op vijf meter afstand
al niet meer horen. Ik kreeg er
kippevel van, zeker toen we ook
nog wonnen. Iets mooiers kun je
als sportman niet meemaken."
Na die climax volgde de terug
val. Bondscoach Jorritsma hen
gelde na het succes in Lahore
naar een langlopend contract,
maar toen de hockeybond aar
zelde, stapte de Amsterdammer
gekrenkt op. Zijn opvolger Rob
Bianchi leidde het team enkele
maanden later nog wel naar een
verdienstelijke tweede plaats in
de Champions Trophy, maar op
dat evenement kwam ook aan
het licht dat de vaderlandse
hockeyelite de ex-voetballer niet
lustte.
De kern van het team, onder wie
Floris-Jan Bovelander en Mare
Delissen, drong er bij de bond op
aan Bianchi zijn congé te geven.
Anders dan in zijn beginperiode
bij het Nederlands elftal, be
moeide Frank Leistra zich dit
maal wèl nadrukkelijk met de
problemen rondom de begelei
ding van de ploeg. Leistra was
zelfs een van de toonaangevende
leden van de Bende van Zeven
die de bondscoach kwijt wilde.
„Ik zat inmiddels vier, vijf jaar
bij Oranje en daardoor had ik
natuurlijk een hele andere rol in
het team gekregen."
De bestuurders van de KNHB
besloten niet zomaar toe te ge
ven aan de rebellie; ajs een soort
compromis werd met de dissi
denten overeengekomen dat Bi
anchi pas na het EK van '91 zou
vertrekken. Het salomonsoordeel
leverde een praktisch onwerkba
re situatie op, maar dankzij een
uitzonderlijk gunstige loting le
verde Parijs toch nog een zilve
ren plak op.
Leistra weigert twee jaar later
hardnekkig nog woorden vuil te
maken aan de affaire-Bianchi.
„Voor mij is dat een gesloten
boek. Ik heb absoluut geen zin
om daar nog eens op in te gaan.
Ook niet als 'de andere partij'
het niet laten kan daar keer op»
keer op terug te komen. Boven
dien, als je dat verhaal goed wilt
vertellen, zodat alle aspecten
van de zaak belicht worden, dan
ben je meer dan een uur kwijt. Ik
houd daarom liever mijn mond."
Barcelona
Nadat Bianchi was gedumpt,
nam Jorritsma het roer weer
over. De Amsterdammer kreeg
opdracht het team te prepareren
voor de Spelen van Barcelona en
onderwierp de selectie aan een
-voor hockeybegrippen- lood
zwaar regime.
„De voorbereiding op de Spelen
'was vrij pittig. Zeker voor mij
omdat ik niet echt in de buurt
van Amsterdam woon. Een trai
ningssessie kostte mij al gauw
een uur of acht, negen. Een vol
ledige werkdag, naast mijn nor
male dagtaak. Voor een periode
van drie maanden was dat goed
op te brengen, maar ik begon
toen ook te beseffen dat de moti
vatie minder aan het worden
was. Ik voelde dat het tijd was
om met het Nederlands team te
stoppen, ik had geen zin om nog
eens twee jaar door te gaan tot
het volgende grote evenement."
„Barcelona vormde in feite de
afsluiting van een hele generatie.
Behalve ikzelf hadden ook jon
gens als Diepeveen, Kooyman,
Parlevliet en Weterings besloten
er na de Spelen een punt achter
te zetten. Het was in grote lijnen
hetzelfde team waarmee we in
Seoul brons hadden gehaald en
waarmee we het wereldkampi
oenschap hadden gewonnen. We
wilden nog één keer alles uit de
kast halen om een Olympische
titel te pakken. Dat zou een
schitterende afsluiting zijn ge
weest."
„Het is jammer dat we in Barce
lona net geen medaille hebben
gewonnen, we eindigden als
vierde. Toch beschouw ik de
Spelen van vorig jaar als een van
de hoogtepunten uit mijn loop
baan, vooral vanwege de manier
waarop ik dat toernooi beleefd
heb."
Anders dan sceptici als Tom van
't Hek gelooft Leistra niet dat
het Nederlandse hockey de aan
sluiting dreigt te verliezen met
de wereldtop. „Ik ben er van
overtuigd dat er in Nederland
genoeg talent rondloopt. Na
tuurlijk is er na de Olympische
Spelen een brok ervaring wegge
vallen, maar met jongens als
Delissen, Bovelander, Van den
Honert en Brinkman beschikt
Oltmans over een zeer ervaren
kern. Ik zie geen enkele reden
waarom deze ploeg volgend jaar
op het WK geen hoge ogen zou
kunnen gooien."
nd
g veel op. Bent u ouder dan -
I Boor Eddy van der Beek
I Amsterdam - De uitstraling
van Arie Selinger zal hij wel
nooit krijgen, de jongensach-
I jjge balorigheid van Harrie
I JTokking evenmin. Toch
hjkt Joop Alberda (40) op dit
1 ®°ment de meest geschikte
(Persoon om de Nederlandse
linnen-volley balselectie de
■tomende vijf maanden te
I leiden.
I m j^e'°Pen tijd was de Fries
I °P de achtergrond al bezig een
I "mbinatie van in het buiten-
IMa sPe'ende internationals en
I l6? ndse eredivisie-volley-
[tlem lb'iieen 'e krii§en- Dat 's
l^s afgelopen woensdag trai-
rm Sporthallen Zuid in Am-
1 buitenlanders als Gra-
■W /00ds®na, Klok, Benne,
IHrr-t beulen en Van der
ld,,, samen met Nederlandse
|sHelers als Van Ree, Bijl,
Idit, en Kailola. Verderop in
lyjji zullen de vedetten Ron
'bii en Peter Blangé zich
(o 7 Keurtroep van Alberda
IZlfï k een Periode ge-
het realiseren van een
ILL',.sterk gezelschap on-
ïtekL hoge telefoon-
Lft n« van Joop Alberda
ist uitwerking niet ge-
adjunct-directeur van het
sportcentrum van de Universi
teit Groningen mag dan als
coach weinig internationale er
varing hebben, hij is een perfect
organisator. In november van
het afgelopen jaar lanceerde hij
al plannen over hoe de toekomst
van het Nederlands volleybal
eruit moest gaan zien. Alberda
heette toen nog adviseur. Hij
geniet het vertrouwen van al
zijn spelers en dat gegeven is
uitermate belangrijk.
In het verleden was Alberda
ondermeer als trainer werk
zaam bij Jong Oranje en Animo
Sneek. Hij kent de generatie
Zwerver, Zoodsma, Benne etce
tera als geen ander. Bovendien
trok Alberda, ontwerper van
computer-programma's met
volleybalgegevens, de wijde we
reld in om op de hoogte te
blijven van de nieuwste ontwik-,
kelingen.
Willen
„Het zijn allemaal sporters in
hart en nieren die graag voor
het Nederlands team willen uit
komen," aldus de nieuwe
bondscoach. „Natuurlijk heb ik
er veel energie in gestoken om
deze selectie bij elkaar te krij
gen, maar uiteindelijk moeten
ze toch zelf willen. Over het
algemeen bespeur ik een gezon
de houding bij die gasten. Velen
van hen zijn groot geworden
door het Nederlands team, ze
willen iets terug doen."
„Het Nederlands team heeft
zijn topspelers nodig, de top-
spelers hebben het Nederlands
team nodig. Zo werkt het. Op
grote titeltoernooien als het EK
of WK willen internationals in
principe niet ontbreken. Geld
speelt dan geen rol meer. Men
wil de toernooien, met een grote
uitstraling en waarop iedereen
aanwezig is, gewoon meemaken.
En neem nou ook maar van mij
aan dat jongens als Zwerver en
Blangé met het Nederlands
team Europees- of wereldkam
pioen willen worden."
Vooruit
Het heeft rijkelijk lang geduurd
voordat Joop Alberda definitief
werd benoemd tot hoofdcoach.
Tijdens de internationale toer
nooien van Apeldoorn, Haarlem
en het Zwitserse Nafels zat as
sistent Wuqiang Pang als leider
op de bank, goed bezochte cen
trale trainingen waren er nau
welijks. Volgens Alberda heb
ben de Nederlandse clubspelers,
mede door competitie-verplich
tingen, niet voldoende aan con
ditie- en krachttraining kunnen
doen. Trainingstechnisch verlie
pen de afgelopen maanden ver
re van ideaal, maar Joop Alber
da wenst alleen nog maar voor
uit te kijken.
„Door een gebrek aan middelen
beginnen we met een achter
stand aan het internationale
seizoen," stelt Alberda vast.
„Daar staat tegenover dat het
basisniveau van deze groep in
ternationals veel hoger is dan
dat van pakweg zes jaar gele
den. Toen was men in Neder
land onder leiding van Arie Se
linger nog grensverleggend be
zig, wist men niet waar het
allemaal zou eindigen."
„De Nederlandse clubs mogen
dan volgens internationale
maatstaven niet genoeg trainen,
er wordt in ieder geval meer en
beter getraind dan vroeger. En
dat is te merken. In Nafels ver
loor Nederland slechts met 3-2
van Cuba. Dat was zes jaar
geleden ondenkbaar. Dit team
denkt al aan de mogelijkheid
dat het binnenkort Cuba zelfs
kan verslaan. Dat is veelzeg
gend, een goede houding."
Finale-plaats
Wat denkt Joop Alberda de ko
mende vijf maanden met zijn
selectie te bereiken? Zijn de
verwachtingen hoog gespannen
of heerst er een gevoel van 'we
zien wel'. Alberda: „Het EK in
Finland is ons hoofddoel. Ik
acht deze groep spelers, even
tueel aangevuld met Zwerver en
Blangé, in staat een finale
plaats te halen. Directe kwalifi
catie voor het WK volgend jaar
in Griekenland is essentieel.
Voor het herstel van ons toch
wat gedeukte imago en voor het
aantrekken van een hoofdspon
sor voor een langere periode. Op
de World League zullen we pro
beren zo goed mogelijk te pres
teren. Een hoofdprijs mag men
van dit toch vrij nieuwe team
niet verwachten."
„Het is ook moeilijk om op dit
moment het niveau van deze
selectie aan te geven. Die gasten
komen allemaal van verschil
lende clubs met hun eigen aan
pak. Ook al ken ik ze bijna
allemaal behoorlijk goed, er
staat toch een nieuwe trainer
voor de groep. Het zal even
wennen zijn. Wat me wel is
opgevallen, is dat deze jongens
enorm betrokken zijn. Ze weten
waarom het gaat. Voor de eerste
training heb ik vijf minuten met
hen gesproken, wat zaken uit
gelegd. Vervolgens zag ik op de
vloer een gedrevenheid Klas
se."
Over de periode na het Euro
pees kampioenschap wenst Joop
Alberda nog niet te spreken. Hij
wil eerst zijn karwei van vijf
maanden afmaken. De bond
voert momenteel besprekingen
met grote bedrijven, die het Ne
derlands vrouwen- en mannen-
team eventueel voor een langere
periode zouden willen sponso
ren.
Afhankelijk van de financiële
middelen zal het bondsbestuur,
dat vanmiddag wordt benoemd
'rf\T\
m
r
De nieuwe volleybal-bondscoach Joop Alberda: 'Het EK in Finland is ons hoofddoel.
op de bondsraad, kiezen voor
een basismodel of ideaal-model.
Een contributie-verhoging van
vijf gulden, waarover vandaag
eveneens een beslissing wordt
genomen, moet de nationale
teams voorlopig op zijn minst
bij de wereldtop houden.
„De bond zal in grote mate
bepalen wat er na het EK gaat
gebeuren," zegt Joop Alberda.
„Ik hou me voorlopig alleen met
de komende vijf maanden bezig,
anders zou ik deze spelersgroep
te kort doen. Trouwens, ik ben
bondscoach en heb ook mijn
eigen belang. Als ik in mijn
taakstelling slaag, kan dat voor
mij ook positieve consequenties
hebben."
„De perspectieven voor Neder
landse volleyballers en volley
baltrainers zijn de laatste jaren
alleen maar beter geworden.
Ondanks de problemen van de
afgelopen tijd. Je kunt je brood
in deze sport verdienen. Dat
hebben we toch gewoon te dan
ken aan Arie Selinger. Hij heeft
de Nederlandse volleyballer zo
ver gekregen dat als je in je
hoofd iets wil bereiken, dat kan
lukken ook."
„Vroeger had je in Nederland
allround-volleyballers die maar
wat aan rommelden, daarna
kreeg je de specialisten en nu is
er op internationaal topniveau
een nieuwe tendens: de all
round-volleyballer van een
hoog niveau. In ons land lopen
veel van die potentiële toppers
rond, maar met die talenten
moeten we wel iets doen."
VERZEKERING