Plannen om zwemmen naar hoger niveau te tillen
'Hadden ze hier maar minder verstand van voetbaF
Rob Grabert terug op internationale volleybalpodia
SPORT
|r„7\yat ze willen- Knopen
Amerikaanse Willem Il-speler Earnest Stewart:
VRIJDAG 14 MEI 1993
pdviseurs; c. degenen
Jen I3.I8 van de Wet I
Igediend; d. enige an.
pnt dat hij redelijker,
h overeenkomstig i(:
laren in te brengen
It gericht en gezonden I
late, Afdeling voor h,
lOOI 9,
dat:
brdt na afloop van de I
leroep is ingesteld s,
ba van de Wet op dt I
ordt gedaan tot schor,
^el tot het treffen van
een voorlopige voor-
I aan de voorzitter van
tn van bestuur van de
t wordt voordat op het
Fis beslist.
:NING
Iers van Terneuzen bren-1
vanaf heden gedurende I
ter inzage ligt de vol-1
zijn vergaderingen van I
l'Bouwverordening voor I
I werking met ingang van I
|ezien in het gebouw van I
i -beheer, afdeling Bou-1
kr Geillstraat 2 te Ter-1
ling van de kosten
ders van Terneuzen bren-1
htebesturen van Aarden-1
J Oostburg, Sas van Gent
I dat een wijziging is vast-1
appelijke regeling een-
jirichting Zeeuwsch l
nd "Gemeenschappelijke]
Ig Zeeuwsch-Vlaanderen".
|rd door Gedeputeerde
leslurt van 27 maart 1993,1
lelijke regeling is opgeno-1
(voormelde deelnemende I
(cel 27 van de Wet gemeen-1
voor een ieder kosteloos
Ipelijke regeling is in we'-
I mei 1993.
van Terneuzen.
kter
Van onze verslaggever
Eindhoven - De Olympische
Spelen van Atlanta zijn bijna
dagelijks onderwerp van ge
sprek rond het 50-meterbad
van de Tongelreep in Eindho
ven. Er zijn daar plannen
geboren om het zwemmen in
Nederland naar een hoger ni
veau te tillen. Op initiatief
van een aantal ouders met
zwemmende kinderen is on
langs Stichting Top-Zwem-
men Zuid-Nederland ontwik
keld, die als ondertitel heeft
meegekregen 'op weg naar de
Olympische Spelen'.
Cees-Rein van den Hoogenband,
ondermeer clubarts van voetbal
vereniging PSV, was als spor
tarts zelf aanwezig op de Spelen
van Barcelona en zag met lede
ogen hoe Nederland op zwemge-
bied tot een derde rangsnatie
degradeerde. „We hebben nog
minder gepresteerd dan België
en dat wil toch wat zeggen.
Nederland heeft altijd medailles
en finaleplaatsen gehaald, maar
nu was het heel slecht."
Hij kent de materie als weinig
anderen en beseft dat zwemmen
een elitesport dreigt te worden.
„Je houdt het niet voor mogelijk,
maar een kind dat wedstrijd-
zwemmen beoefent, kost zijn
ouders tussen de 1500 en 2000
gulden per jaar. Een krankzinnig
hoog bedrag. Dat is voor heel
veel mensen niet op te brengen,
laat staan als er zo een paar in
het gezin zijn."
Het leidde tot een plan om enig
kapitaal te verwerven waardoor
aan de ene kant de nood gele
nigd werd en aan de andere kant
aan de toekomst kon worden
gewerkt. De stichting Top-
Zwemmen Zuid-Nederland riep
heel wat positieve reacties op en
het gevolg is dat zestien sponsors
zich schriftelijk hebben verbon
den jaarlijks 5000 tot aan
1996 in een fonds te storten.
„Kijk, tachtig mille is een be
drag waarmee je iets kunt doen",
zegt Van den Hoogenband.
„Daardoor is het mogelijk extra
trainingsuren te huren, trainers
te betalen, speciale trainings
kampen te organiseren en reis en
verblijf te bekostigen. De stich
ting heet met opzet niet PSV
omdat zwemmers uit heel Zuid-
Nederland er bij betrokken zijn.
„We hebben zwemmers uit Til
burg, Den Bosch, Helmond en
nogal wat uit Limburg en dank
zij een internationale kanjer als
Marcel Wouda zelfs een verte
genwoordiger in Amerika. De
zwemmers zelf willen via een
ludieke actie voor nog twintig
mille extra zorgen.
Het is onzin
dat de toonaangevende rol van
Nederland uit handen gegeven
wordt. Mits goed voorbereid kan
Nederland in Atlanta '96 weer
schitteren."
VOOR F 14.495,-
t Seat 'm helemaal
en wij een jaar lang
ICJ-%1
en Door Ambitie
f Kees Vermeulen B-V-
ibdealer), Havenweg L
tomobiel Centrale B.V..
rije huurkoopfinancierinf!^
een nieuwe Seat Marbel
'Ik wil het gewoon weer proberen
Rob Grabert is voorlopig terug in het land. Hij wil graag weer het nationale tenue
aantrekken. Het Europees kampioenschap in september in Finland is dit jaar het
ultieme doel voor de Limburger, die daarna weer naar zijn Italiaanse werkgever
Schio afreist.
Hoe kijkt Rob Grabert aan tegen zijn rentree in Oranje, het zieltogende vlaggeschip
van de NeVoBo, de bond die nog steeds op zoek is naar een hoofdsponsor.
sidt tot het bekend]
J en tot terug verkrij-1
lene uit de woning,
7 mei 1993 aan de
erzande.
ertrouwelijk behan-1
i naar brief nr. 85461
Door Eddy van der Beek
Eindhoven - Rob Grabert
wordt nog steeds gezien
als één van de beste pas
sers in het mondiale vol
leybal. Toch heeft de voor
malige student scheikunde
slechts één internationaal
aansprekende herinnering
aan zijn sportcarrière in de
prijzenkast hangen: de
bronzen medaille van het
EK'89 in Zweden.
Grabert miste, naast World Lea
gue-toernooien, onder meer het
wereldkampioenschap in 1990
(Brazilië), het EK van 1991
(Duitsland) en de Olympische
Spelen van Barcelona. Dat had
natuurlijk alles te maken met
zijn vertrek van bijna drie jaar
geleden naar Italië, toen hij de
I Bankras-hal van Amstelveen
verruilde voor het Siciliaanse
Catania.
Vorig jaar nodigde Arie Selinger
alle Italo's uit voor het verwe
zenlijken van de Olympische
droom, behalve Grabert. En zo
kon het gebeuren dat de ex-
VCG-volleyballer, inmiddels met
het Noorditaliaanse Schio ge
promoveerd naar de Serie Al,
zich wederom niet op een groot
internationaal podium kon ma
nifesteren.
De Limburger staat bij bobo's en
trainers te boek als een kritische
speler. Rob Grabert heeft een
eigen visie op bepaalde zaken,
verdedigt zijn standpunten tot
het uiterste en zegt van zichzelf
erg individueel te zijn ingesteld.
Al deze eigenschappen botsten
toentertijd met de gedragscode
van het Nederlands
team-oude-stijl, dat het groeps
belang heilig achtte en persoon
lijke initiatieven vrijwel uitsloot.
De passer wenst niet al te diep
meer op dat verleden in te gaan,
I maar duidelijk is wel dat Arie
Selinger vorig jaar geen behoefte
had aan een meedenkende speler
van het kaliber Grabert.
In het Eindhovense Holiday Inn-
hotel spreekt Rob Grabert be-
I hoedzaam over zijn nieuwe start
I hij Oranje. Na de voor Schio
afgelopen Italiaanse competitie
ffl een vakantie van twee weken
hij zijn vriendin op Sicilië, heeft
hij in de Lichtstad voor een
aantal maanden een huis betrok-
ken. Tussen de regels door laat
I ™b Grabert blijken nog steeds
1 aan eigen mening op de volley
balsituatie in Nederland te heb-
I han. Tegelijkertijd zegt hij in
heze periode niet het achterste
van zijr> tong te willen laten
zien.
Uitstraling
■tb kan nu wel weer meteen
gaan roepen dat er niks geregeld
>s. maar daar is niemand bij
Sabaat klinkt het. „In Neder-
hebben we momenteel te
|™ken met een zeer iabiele si-
uatie, een gegeven. Vanuit die
fuatie moet er weer een Neder-
|«nds team met uitstraling ont-
'j J**}- bond zal met een dui-
■lPr Pr°gramma naar de spe-
li s "roeten gaan, de spelers zul-
lm=, duidelijk moeten
Inhakken, daar gaat het om.
INii r,ea'lstische doelen stellen.
I«"al roepen dat we in Atlanta
I zin^aan ^alen> heeft geen
I ia!'1613 be8repen dat eind vorig
I be?.,,6611 Zeer enthousiaste groep
I tionfi 'S Pweest °P het interna-
I Luucf erno°i in Apeldoorn.
Iwerirt 'k de nacompetitie-
I Ver tussen Dynamo en
I tespn waa.rbij het niveau me niet
Ik straks als prof
|„i ®.deanroteurs?Zo.zieikhet
I goede ,6 amateurs zitten hele
I vonrh Pf s- Jongens als bij—
I bIeldBiil' Mu'def. Cristina
Als st iW00n vee'in huis."
buiteiSS df andere' in het
land spelende mensen zich
weer beschikbaar stellen, of dat
nou begin of eind mei is, moeten
we internationaal ver kunnen
komen. Iemand als Joop Alberda
(beoogd bondscoach, red.) is de
ideale man om ons nu te begelei
den. Hij heeft mij en de andere
jongens in Italië de afgelopen
tijd vele malen gebeld. Alberda
is een volleybalkenner en voelt
de zaak goed aan. Ter vergelij
king: Selinger heeft mij de afge
lopen vier jaar geloof ik eenmaal
gebeld. In een andere periode,
oké, maar ik vind het wel type
rend."
Anders
Rob Grabert zegt dat zijn terug
keer in Oranje is gebaseerd op
emotionele gronden. In Italië
maakte hij een leerjaar bij Cata
nia door, om vervolgens bij
Schio uit te groeien tot een vol
waardige competitie-speler.
Toch miste Grabert het interna
tionale circuit, de Europa Cup-
en landentoernooien. Hij zegt:
„De afgelopen drie jaar is er veel
gebeurd, ik wil gewoon weer
proberen op het hoogste interna
tionale niveau mee te spelen.
Mezelf uitdagen, als prof mijn
wérk 'goéd doen."
„Ik benader mijn interlandcar
rière nu wel wat anders. In te
genstelling tot het verleden ben
ik niet louter afhankelijk van het
Nederlands team, tenslotte is
Schio mijn werkgever. Dat wil
niet zeggen dat ik Oranje er
maar even bij doe, maar door het
veranderde model is deze perio
de niet te vergelijken met het de
jaren van het Bankras-systeem.
Ik vind het wel verfrissend, zo
op deze manier. Bovendien, in
Nederland zijn we van het zoge
naamde internaatmodel afge
stapt dus daarover moeten we
niet blijven zeuren."
Met Schio beleefde Rob Grabert
een zwaar, maar sportief ge
slaagd seizoen. De provincie
club voldeed aan de vooraf ge
stelde doelen. Het team hand
haafde zich in de Serie Al en
veroverde een plaats bij de laat
ste vier van de Italiaanse beker.
En ondanks alle politieke- en
economische schandalen voelt
Grabert zich een tevreden mens
in Schio, een kleine stad aan de
rand van de Po-vlakte en de
kleine Dolomieten.
„Ik zit op een uur van Venetië,
kan als ik wil met de motor de
bergen inrijden om tot rust te
komen. Kortom, ik ben een ver
wend mens", vindt de sportman,
die zegt beslist geen stadsmens
te zijn. „Bij de club is alles
prima geregeld. Organisatorisch
en financieel zijn er geen proble
men. Het Italiaanse volleybal in
zijn totaliteit heeft wel degelijk
te lijden onder de politieke on
rust, de grote schoonmaakactie
en economische malaise."
Failliet
„Sport, politiek en economie zijn
in de Italiaanse structuur enorm
met elkaar verbonden. Dus als
zich op het hoogste niveau ma-
fia-praktijken afspelen, werkt
dat in alle geledingen door. Mo
dena, toch een bolwerk, dreigt
failliet te gaan. Florence ook. De
bondsvoorzitter is beschuldigd
van het illegaal bij elkaar schra
pen van stemmen. Als bepaalde
zaken in Italië eenmaal gaan
rollen, valt er een heleboel om."
„In het voetbal en basketbal
vind je clubs met enorme schul
den, sponsors zijn momenteel
niet meer zo happig om te inves
teren. Of de sportwereld in Italië
ooit ontploft? Nee, dat geloof ik
niet. Ze hoeven maar een keer
Europees- of wereldkampioen te
worden en alles is in de betref
fende tak van sport weer moge
lijk. Zo werkt dat, zeker in een
land als Italië."
Actie-foto van Rob Grabert
in het shirt van Oranje tijdens
een interland in 1990 tegen de
toenmalige Sovjet Unie.
foto anp
Earnest Stewart: „Nederland is toch het criterium dat je een verrijking moet zijn voor het
voetbal..." fotoanp
Door Wilber Hack
Tilburg - Het voetbalseizoen
loopt ten einde. Voor Ear
nest Stewart, de 24-jarige
aanvaller van Willem II, be
gint het nu pas goed. Van 6
tot 19 juni neemt Stewart
met het nationale team van
de Verenigde Staten name
lijk deel aan het toernooi om
de US Cup '93.
Tijdens wedstrijden tegen Bra
zilië, Engeland en Duitsland
moet hij bondscoach Bora Milu-
tonovic overtuigen van zijn
kwaliteiten en een plaats af
dwingen in de selectie voor het
wereldkampioenschap
De openingswedstrijd tegen
Brazilië wordt op 6 juni ge
speeld in de Yale Bowl in New
Haven. Het stadion van de
Giants in New York, dat wel bij
het WK gebruikt wordt, is niet
beschikbaar. Voor vier van de
zes wedstrijden zoekt de orga
niserende United States Soccer
Federation (USSF) nog naar ge
schikte lokaties. Een toernee
van Paul McCartney doorkruist
een soepel verloop van het
proefexamen voor het wereld
kampioenschap. Alleen de
plaats van handeling voor het
slotduel ligt verder vast. Duits
land en Engeland testen op 19
juni in het Detroit Silverdome
hoe natuurgras zich indoor
houdt.
Volgens Stewart komt het alle
maal wel goed met het WK. „Ik
weet zeker dat de Amerikanen
er een fantastische happening
van maken. Daar zijn ze pa
triottisch genoeg voor. De
kaartverkoop wijst trouwens al
in die richting. Als straks de
topploegen met hun topspelers
komen, zitten de stadions gega
randeerd vol", zegt de voorma
lig ClOS-student.
Over zijn eigen kansen wil hij
liever nog niet spreken. Een
poster van het Amerikaans elf
tal in het spelershome van Wil
lem II met het opschrift 'Brin-
ging America closer to a dream'
nodigt echter uit. Stewart staat
er temidden van spelers als Ka-
sey Keller (Millwall), John Har-
kes (Sheffield Wednesday) en
Roy Wegerle (Blackburn
Rovers), de 'Europa-connectie'.
Bovendien wordt Stewart op de
dag van het gesprek gevolgd
door een camera-ploeg. Op een
video-band met informatie over
de WK-deelnemers, die in Ame
rika wordt uitgebracht, mag hij
niet ontbreken. Een wat voor
barige conclusie van de makers
misschien. Want het is al bijna
een jaar geleden dat Stewart
tegen Australië zijn achtste en
voorlopig laatste interland voor
de Verenigde Staten speelde.
Het contact beperkte zich
sindsdien tot een maandelijks
telefoontje van de medische staf
van de USSF.
„En ik krijg ook brieven. Daar
in staan de notulen van de
teambesprekingen", vult Ste
wart aan. „Maar het is op deze
manier wel moeilijk voeling te
houden met het Amerikaanse
elftal. Ik heb alleen regelmatig
contact met Thomas Dooley, de
Amerikaan van Kaiserslautern.
Hij zit met hetzelfde probleem.
Milutinovic traint permanent
met een groep van twintig spe
lers in Mission Viejo. Het zal
een hele klus worden je daar
nog tussen te wringen."
Even is er sprake van geweest
dat ook de Europese WK-kan-
didaten zich het komende jaar
bij die groep zouden voegen.
„Maar de federatie kwam er al
snel achter dat dat geen reëel
plan was. Kijk, ik heb er veel
voor over om naar het wereld
kampioenschap te gaan. Maar
een WK en dan geen toekomst
meer in het voetbal, dat is het
niet waard. Ik heb mijn Neder
lands paspoort ingeleverd om
aan militaire dienst te ontsnap
pen. Kies ik voor een jaar Ame
rika dan zou ik later in Europa
weet een verblijfs- en werkver
gunning nodig hebben. En in
Nederland is toch het criterium
dat je een verrijking moet zijn
voor het voetbal...", zegt hij met
een beetje zelfspot.
De hoogtijdagen liggen immers
al weer lang achter hem. In zijn
eerste seizoen bij Willem II ein
digde Stewart met zeventien
doelpunten als derde op de na
tionale topscorerslijst. Zo ver
werkte hij de deceptie dat het
WK in Italië aan zijn neus voor
bij ging. Stewart meldde zich
zelf aan bij de toenmalige
bondscoach Bob Gansier en
stuurde een video-band. Die
kwam echter nooit op de plaats
van bestemming en dus mocht
hij pas in het jaar na het WK
debuteren voor de Verenigde
Staten in en tegen Portugal.
Verkeerd beeld
„Dat het in die periode zo goed
ging, is simpel te verklaren. In
het jaar met Adri Koster speel
den we erop om ruimte te creë
ren achter de linies. Tegenstan
ders hadden vaak nog niet door
dat Willem II zo'n goed voetbal
lende ploeg was. Nu beseffen ze
dat wel en laten ze Willem II
niet voetballen. De meeste clubs
hangen op het Gemeentelijk
Sportpark in Tilburg met hun
kont in de goal. Dan is er geen
ruimte. Met mijn snelheid ben
ik daar het voornaamste slacht
offer van."
Met zijn zeventien doelpunten
in één seizoen wekte Stewart
ook verwachtingen bij de sup
porters van Willem II. Die kon
hij niet waarmaken. Vorig sei
zoen zakte de produktie terug
naar acht treffers, dit jaar zijn
dat er nog minder. „Omdat ik
dat eerste jaar zo makkelijk
scoorde, is er een verkeerd
beeld ontstaan. Eigenlijk ben ik
maar een hardwerkende voet
baller die af en toe zijn goaltje
meepikt. Ik ga zelf diep of trek
gaten voor anderen. Van mijn
medespelers krijg ik daar volop
waardering voor."
Intuïtie
Met het Tilburgse publiek on
derhoudt Earnest Stewart een
haat/liefde-verhouding. Als hij
weer eens een paar weken
'droog' staat, is de kritiek niet
van de lucht. „Zelf kan ik er
.wel mee omgaan als ik even niet
scoor. Ik ben van nature vrij
rustig. Maar als de mensen me
opjutten, wil ik wel eens ner
veus worden. Dat werkt ave
rechts. Als je alleen op de
keeper afgaat, dan schiet je te
snel. Of je wacht zo lang dat je
fouten gaat maken. Als het niet
loopt, begin je na te denken,
terwijl scoren juist een kwestie
is van vorm en intuïtie."
Om hem tegen zichzelf te be
sehermen, zette Jan Reker Ste
wart even uit de wind. „Hij wil
in een paar wedstrijden een heel
seizoen goedmaken. Hij loopt
zichzelf voorbij", zo verklaarde
Reker de verhuizing van de
aanvaller naar een positie
rechts op het middenveld. Ste
wart had er zelf aanvankelijk
vrede mee, maar werd kwaad
toen het avontuur uitmondde in
een plaats op de reserve-bank.
„Reserve. Dat was even slikken.
Daar moest ik echt mee leren
leven. Ik ben twee dagen ver
schrikkelijk boos geweest."
Voor Stewart was het de zoveel
ste teleurstelling in een jaar vol
kommer en kwel. Bij JPS, in de
eerste oefenwedstrijd in de aan
loop naar het nieuwe seizoen,
brak hij zijn middenvoetsbeen
tje. Juist weer hersteld en twee
duels in de basis herhaalde zich
dat nog eens. „Ze zijn er een
paar weken geleden achter ge
komen dat ik 'holle' voeten heb.
Daardoor kwam er teveel druk
op mijn middenvoetsbeentjes te
staan. Met speciale zooltjes is
dat nu verholpen. En ben ik ook
van andere kwaaltjes verlost. Ik
voetbal nu weer zonder pijn."
„De mensen kunnen me niet
verwijten dat ik er niet hard
voor werk", besluit hij.
„Daarom begrijp ik die negatie
ve reacties niet zo. Maar goed:
als mensen een kaartje kopen en
vervolgens een middagje willen
schelden, dan moeten ze maar
hun gang gaan.
Als ik, net als toen wij van Ajax
wonnen met 1-0, een vol stadion
zie, dan denk ik soms wel eens
terug aan mijn interlands voor
Amerika. De supporters daar
hebben weinig verstand van
voetbal, beseffen amper dat een
bal rond moet zijn. Maar ze
blijven wel met het vlaggetje
wapperen dat ze bij het binnen
gaan van het stadion krijgen
uitgereikt. Ik denk wel eens:
hadden de mensen hier ook
maar wat minder verstand van
voetbal."
