Prijze
/SBar»
Kohl zoekt een nieuwe 'Ossi' die stemmenwinst oplevert
Communistisch Laos werkt in alle stilte aan perestrojka
EG wil wankele vriendschap met Oost-Europa verbeteren
Olie
is vooi
Groeiende t<
Arke waarscht
ACHTERGROND
Katholiek verzet
Notaris-3
/^S4?entriek
1
Jongeren
Onterechte verhuisvergoeding kost minister Krause zijn baan
'Autobahn-vignet
zal er niet komen'
B
de stem
zaterdag 8 me11993
In De Stem van 4 mei j.l.
beweert P. Wijnen dat wij
Brabanders te laat achter ons
verzet kwamen. Onzin! We
vonden dat we slechts onze
plicht hadden mogen doen.
Reeds tijdens de oorlog stelde
links Nederland alles in het
werk om het katholiek verzet
te negeren. Denk maar aan de
leugens van Jaap Burger en
G. van Heuven Goedhart die
de Nederlandse regering en
de Koningin in Londen opzet
telijk bedrogen.
In Genève hield ds. Visser 't
Hooft gegevens over het
katholiek verzet achter en
zijn medewerker J. Weidner
verscheurde informatie van
de spionagegroep 'Fiat Liber-
tas'. Na de oorlog gingen de
linksen hardnekkig door met
het verzet in het zuiden en
vooral het katholiek verzet te
negeren en te kleineren. Zo
mogelijk claimden zij alle
verzet.
Nog in het vorige artikel in
De Stem over P. Wijnen ver
klaart de (voormalige?) com
munist Coumor dat de katho
lieken in het verzet maar ge
woontjes waren. De commu
nisten en de gereformeerden
waren de uitblinkers. De
communisten hadden in het
overgrote deel van ons land
niets in te brengen. Slechts op
lokaal en soms regionaal ge
bied hebben ze enkele goede
staaltjes van verzet gepleegd.
Diezelfde staaltjes werden
ook gepleegd door andere
verzetsgroepen.
Denk bijvoorbeeld aan J. van
Bijnen. In zijn boek: 'De Ne
derlandse kerken en de Joden
1940-'45', komt ds. J. Snoek
tot zijn verrassing tot de con
clusie dat 'de katholieken er
opvallend beter uitkomen
dan de protestanten'. De heer
Coumor kletst dus.
De grootste verzetsgroep, de
L.O., werd opgericht door de
verzetsreus, de gereformeerde
ds. Frits Slomp, alias Frits de
Zwerver, vooral met mede
werking van pater L. Bleijs.
Aan dit puur humane verzet
kwam links niet te pas. In
september en oktober 1944
namen duizenden jongens in
het zuiden, vooral voortko
mend uit het verzet, dienst in
de binnenlandse strijdkrach
ten.
Velen sneuvelden. Niet voor
niets werd het regiment
stoottroepen onderscheiden
met het verzetsherdenkings-
kruis. Na de capitulatie van
Duitsland werdhet meren
deel van deze jongens uitge
zonden naar Nederlands
Oost-Indië.
Van een stichting 40-45 had
den ze geen weet. Anderen
gingen met de eer en de emo
lumenten strijken. De vele
r.k.-geestelijken die stierven
voor de vrijheid, hadden geen
gezinsleden om een verzets-
pensioen aan te vragen. Niet
katholieke functionarissen
maakten het veel zuidelijke
mensen niet gemakkelijk er
een verzetspensioen te krij
gen. Echte verzetservaringen
vergeet je nooit meer! Som
migen blijven er nog wakker
van.
Rucphen,
P. Marijnissen.
Advocaat Van der Laken
heeft van mij verlangd dat ik
mijn ingezonden brief, naar
aanleiding van wat ik maar
de affaire 'notaris Clercx' zal
noemen, publiekelijk herroep.
Zoals de lezers eerder hebben
kunnen lezen, heb ik volgens
mr. Van der Laken mijn
zaakjes niet op een rijtje.
Vooraf dit: ik betreur het dat
er nu alweer publiekelijk
moet worden gepraat over
ex-notaris Clercx. Het feit
dat een notaris wordt afgezet
is bovenal een dramatische
ervaring voor betrokkene(n).
Zijn die er mee gediend als
alles in de krant wordt opge
rakeld?
Nu de zaakjes op een rijtje.
Het wetsontwerp (boek 4 BW)
dat sinds 1981 bij de Tweede
Kamer in behandeling is be
helst inderdaad - zoals mr.
Van der Laken terecht stelt -
h'inda'ÏÏWmZenn9er
I
Hu°hcatie betPifoni
re&?^tn,et
'«an dpuntlZV"
geen voorschrift dat testa
menten in tegenwoordigheid
van getuigen moeten worden
gepasseerd. Over de inhoud
van dit onderdeel van het BW
(erfrecht) wordt echter al
tientallen jaren vruchteloos
gediscussieerd en het ziet er
niet naar uit dat hier snel
nieuwe wetgeving tot stand
zal komen.
De citaten van mr. Van der
Laken in De Stem suggereren
dat het zeker is dat de plicht
om testamenten in aanwezig
heid van getuigen te passe
ren, zal komen te vervallen.
Waar mr. Van der Laken die
stelligheid vandaan heeft, is
mij een raadsel. Het is niet
voor niets dat boek 4 het
enige onderdeel is van het
BW dat op 1 januari jl. niet is
ingevoerd.
Het is ook niet voor niets dat
de rechter in de affaire Clercx
- zoals anders nog wel eens
voorkomt - niet heeft geanti
cipeerd op een wijziging van
de wetgeving en de redene
ring van mr. van der Laken
niet heeft gevolgd. En het is
ook niet voor niets dat het
ministerie van justitie in het
voorstel van de nieuwe Nota-
riswet in 1992 voorshands het
voorschrift van de getuigen
wel degelijk heeft opgeno
men.
Kortom, mr. Van der Laken
heeft een argument gebruikt
in het belang van zijn cliënt
dat de rechter niet heeft over
tuigd. Mr. Van der Laken had
het daar beter bij kunnen
laten.
Den Haag,
mr. P. Kok,
directeur Koninklijke
Notariële Broederschap
De zwaargewicht Duisenberg,
partijgenoot van Ritzen en
Ter Veld mag dan adviseren
ons jongeren van alle kanten
aan te pakken. Wij jongeren
zullen ons hiertegen verzet
ten. De bezetting van het
Maagdenhuis is slechts een
begin geweest van onze ak-
ties.
Wij zijn het beu om onze
toekomst te laten bepalen
door oudere mannen en vrou
wen, die straks als wij in de
misère zitten, misschien op de
Canarische eilanden op hun
lauweren zitten te rusten.
Duisenberg zegt, dat na de
ingrepen in bijstand en der
gelijke ons land er toch nog
steeds beschaafd uit zal blij
ven zien. Hij gaat hierbij uit
van een situatie van nu, maar
als jonge mensen nog meer in
de kou komen te staan dan ze
nu al doen, hun toekomstper
spectieven incluis, dan raken
de jongeren, dat zijn de dra
gers van de maatschappij van
morgen, in het slop.
De geschiedenis heeft aange
toond wat er gebeurt als ver
ouderde politici hun jong ka
der vertrappen Een gezonde
maatschappij moet waarden
doorgeven aan de jongeren,
die straks vergrijsd Neder
land moeten verzorgen. Zaai
dus nu geen haat, want 'wie
wind zaait, zal storm oog
sten'.
Het zal Duisenberg niet ont
gaan zijn als bankdirecteur,
dat er wel op andere plaatsen
geld los te peuteren is, maar
daar zit het hem niet in. Er is
gewoon, net als voorheen on
der de gesettelde burger een
enorme anti-jongerenstem-
ming aan de gang. Wij krij
gen gewoon geen kans En
dat betekent onherroepelijk
verloedering van de samenle
ving. Of Nederland dus wel
zo beschaafd uit de bus zal
blijven komen Er is volop te
bezuinigen als je niet zo hui
chelachtig het vriendje van
de grote ondernemers wilt
blijven.
Breda,
O. van Lent.
Studenten houden een protestpicknick op het Binnenhof in
Den Haag uit ongenoegen over de voorgenomen bezuinigin
gen. FOTO ANP
Blunder op blunder
stapelde de voormalige
verkeersminister Krause.
Een verhuizing op kosten
van de staat was de
druppel die de emmer
deed overlopen. De
lieveling van de Duitse
bondskanselier Kohl moest
het veld ruimen.
Door Frans Wijnands
WELGETELD 6390 D-mark en
84 pfennig bedraagt de eindaf
rekening met Günther Krause
(CDU), 39 jaar, tot donderdag
Duits minister van verkeer.
Voor dat bedrag liet hij zijn
familie in 1991 op staatskosten
van Berlijn verhuizen naar hun
woonplaats: het Noordduitse
dorp Börgerende, in voorbije
DDR-tijden al een geliefd va
kantiedorp voor hoge en gewo
ne kameraden.
Die rekening uit 1991 werd
door het ministerie betaald,
maar nu uiteindelijk toch nog
door Krause zelf. Per slot van
rekening staat het verkeersmi-
nisterie in Bonn, en niet in
Börgerende. De verhuisnota is
daarom nog eens uit de la ge
haald, en hoewel niemand hard
op zegt dat Krause toen willens
en wetens de kluit belazerd
heeft, wordt nu zoveel twijfel
geuit, dat iedereen begrijpt dat
de minister had kunnen weten
dat de verhuiskosten alleen
door de staat betaald konden
worden als hij naar de rege-
ringsstad Bonn was verhuisd.
Maar daar voelen de Krauses
zich niet thuis. Zoals de meeste
Ossi's, die door veel schade en
schande wijs moeten worden in
de wereld van westerse demo
cratie in Bonn. Bovendien
woont de schoonfamilie van de
ex-minister op het platteland
van Meckelenberg-Voorpomme-
ren. In meer dan goeden doen.
De familie heeft grond, gebou
wen en geld. En dat kunnen
Kohl (links) en Krause in betere tijden.
maar weinig oud-kameraden uit
de vroegere arbeiders- en boe-
renstaat zeggen.
Kohl heeft zijn verkeersminister
nu de laan uitgestuurd. Dat
spijt hem zeer, want hij mocht
die Krause wel. De jonge Oost
duitser riskeerde jaren geleden
nogal wat door zich openlijk tot
de CDU te bekennen; een hou
ding die in de formeel goddelo
ze DDR niet zonder gevaar was.
Na de val van de Muur koos de
gepromoveerde technicus defi
nitief voor de politiek. Hij
richtte in Meckelenburg-Voor-
pommeren de CDU-afdeling op,
was - en is nog steeds - voorzit
ter van die afdeling en hij werd
staatssecretaris in het kabinet-
De Maizière.
In die functie maakte hij een
zeer goede indruk op Kohl, die
hem naar Bonn haalde. Daar
voor had Kohl twee redenen. Op
de eerste plaats vanwege zijn
capaciteiten en dadendrang;
maar daarnaast ook vanwege de
aantrekkingskracht die de
Oostduitser Krause op de kie
zers in de nieuwe deelstaten
had. Dat laatste was voor Kohl
misschien nog wel belangrijker
dan het eerste. Een minister van
verkeer kan vervangen worden,
maar waar haal je zo snel weer
een Ossi vandaan die voor stem
menwinst kan zorgen? Vandaar
de bezorgdheid vooral waarmee
Kohl zijn minister nu naar zijn
Meckelenburgs-Voorpommerse
Heimat heeft teruggestuurd.
Dit jaar regen de affaires rond
Krause zich in snel tempo aan
een. Ondanks zijn maandsalaris
van dertigduizend D-mark liet
de minister zeventig procent
van het loon van zijn werkster
thuis door het arbeidsbureau
betalen. „Waarom mag een mi
nister zoiets niet, en andere
burgers wel?", vroeg hij zich
even strijdbaar als naïef af. Hij
heeft het ten onrechte ontvan
gen geld terugbetaald.
Datzelfde gebeurde ook met een
FOTO AP
aanvankelijk 'vergeten' reke
ning van een vluchtje van zijn
oudste zoon in een luchtmacht
toestel in Amerika, waar de zes
tienjarige jongen zijn rijbewijs
mocht halen. In dat verband
wordt dezer dagen in Bonn nog
graag eens rondverteld dat Kohl
indertijd eigener beweging,
zonder daarover één woord vuil
te maken, zeventigduizend
mark uit eigen zak betaalde
toen zijn vrouw hals over kop
met een militair toestel naar
Milaan vloog om er hun zoon te
bezoeken die een ongeluk had
gehad.
Dat een werkloze dorpsgenoot
twee weken lang voor wal
'trinkgeld' bij de Krauses werk.
te, zag de minister ook niet als
zwart werk.
Vlak na de afgelopen paasva-
kantie riep Helmut Kohl zijn
minister op het matje. Krause
gaf ook in de publiciteit toe niet
al te slim te hebben gehandeld,
en mocht blijven. Kofi liet zelfs
een verklaring uitgaan waarin
letterlijk stond dat Krause uit-
stekend werk verrichtte in d(
enorme verkeersproblematiek
in de Bondsrepubliek en dat hij
blijvende verdiensten had bij dt
Duitse hereniging.
Het zoveelste dossier werd ge.
sloten, maar zowel in Meekelen-
burg-Voorpommeren als j
Bonn groeide de kritiek en het
aantal tegenstanders. Want
Krause wist dat hij meer vijan
den dan vrienden had. De kri
tiek op hem in de media vond
hij 'karaktermoord'. „Er wordt
campagne tegen me gevoerd'
zei hij kortgeleden in Bonn. Dal
kan niet ontkend worden, maar
Krause gedroeg zich uit onerva
renheid of zelfoverschatting
niet altijd even verstandig. Het
krediet dat hij door zijn daden
drang, met name bij Kohl, had
verworven, verspeelde hij door
alle fratsen en affaires.
Hij voelt zich nog steeds veron
gelijkt dat hij niet als gewoon
burger kan handelen: „Je moet
je onderhand gaan afvragen
je als politicus nog wel kinder
bijslag kunt aannemen of iets
van de belasting mag aftrekken.
Ik had eigenlijk maar besloten
om met niet langer meer als
normaal mens te gaan gedragen,
om zodoende niet in een of
andere affaire verstrikt te ra
ken", zei hij gisteren tegen het
boulevardblad Bild, dat hem
wel het felst op de huid heeft
gezeten. Misschien wist Krause
toen al dat hij weer als gewoon
mens in Meckelenburg-Voor-
pommeren kan werken.
Evenals China en de voormalige
Sovjetunie laat Laos de teugels van zijn
geleide economie vieren. De
koerswijziging lijkt vruchten af te werpen.
De inkomsten stegen en de inflatie daalde
van 75 tot 7 procent.
Door Ganga Powell (ips)
STILLETJES en onopvallend werkt Laos aan zijn
eigen vorm van perestrojka. De ontwikkeling van
dit Oostaziatische land van communistische staat
naar vrije markt-economie gaat weliswaar lang
zaam, maar heeft inmiddels wel tastbare resulta
ten opgeleverd.
In 1986 werd een voorzichtig begin gemaakt met
liberalisering van de economie. Nu liggen de
markten in de hoofdstad Vientiane overvol met
etenswaren en Thaise gebruiksgoederen. Hoewel
Oost-Europa en Rusland als handelspartners van
het toneel verdwenen zijn, wordt met buurland
Thailand volop handel gedreven.
Het Laotiaanse beleid valt enigszins te vergelij
ken met de 'doi moi'-politiek van Vietnam. Om de
zieltogende staatsgeleide economie nieuw leven
in te blazen hebben staatsbedrijven grotere zelf
standigheid gekregen, terwijl buitenlandse inves
teringen en particulier ondernemerschap actief
gestimuleerd worden. De nieuwe Laotiaanse
grondwet garandeert het recht op privé-bezit en
heeft buitenlandse investeringen gelegaliseerd.
De regering legde voorts de voorheen ruime
kredietmogelijkheden van staatsbedrijven aan
banden, verhoogde de rentetarieven tot realisti
scher niveaus en voerde structurele hervormingen
in om de prijzen van levensmiddelen en andere
basisbehoeften door de marktwetten van vraag en
aanbod te laten bepalen. Deze maatregelen heb
ben geen windeieren opgeleverd. De inflatie, die
in 1989 nog de hoogte van 75 procent bereikte,
daalde tot 7 procent begin 1993.
De inkomsten zijn vergroot en het bruto binnen
lands produkt (bbp) van het land zal naar ver
wachting dit jaar nog met 7 procent stijgen. In
tegenstelling tot Vietnam, waar het door de
Amerikanen aangezwengelde handelsembargo
nog steeds een obstakel vormt voor buitenlandse
investeringen, heeft Laos toegang tot kredieten
van de Wereldbank en de Aziatische Ontwikke
lingsbank (ADB). Deze internationale financiële
instellingen hebben Laos voor 240*öuljoemdollar
aan leningen verstrekt.
Hout en elektriciteit, de belangrijkste produkten
die Laos voornamelijk naar Thailand uitvoert,
leverden vorig jaar 50 miljoen dollar op. Van de
toeristenindustrie heeft Laos hooggespannen ver
wachtingen als nieuwe sector die geld in het
laatje moet brengen. Nu al vertoont de hoofdstad
de zichtbare reacties op het economische beleid:
bestaande hotels zijn opgeknapt en nieuwe ho
tels, die de regering in samenwerking met inter
nationale bedrijven leidt, komen er in snel tempo
bij.
Sinds de Wet op Buitenlandse Investeringen in
1988 is aangenomen, heeft Laos voor in totaal
bijna 400 miljoen dollar investeringscontracten
afgesloten met 225 buitenlandse ondernemingen,
voornamelijk in de textiel- kleding- en agro-in-
dustrie.
Thaise firma's alleen al investeerden in 1992 voor
145 miljoen dollar in hun buurland. Maar de
hechtere banden met Thailand mogen dan een
ecónomische noodzaak zijn, zij wékken weneend
de traditionele vrees voor overheersing door
Thailand: inatóï z
Eeuwenlang, pas tot de Fransen in 1890 een
koloniaal bestuur in Laos vestigden, was Laos
weinig meer dan een Thaise vazalstaat. Hoewel
het land in 1953 onafhankelijk van Frankrijk
werd, raakte het spoedig verwikkeld in een
interne machtsstrijd toen de pro-communistische
Pathet Lao-strijders het door het Westen ge
steunde regime in Vientane aanvielen. Een met de
toenmalige Sovjetunie sympathiserende regering
werd in 1975 geïnstalleerd.
Net als in China is de regerende Lao Revolutio
naire Volkspartij momenteel de economie aan het
liberaliseren, maar probeert zij politieke hervor
mingen in de kiem te smoren. Laos is nog steeds
een een-partijstaat, wat verstokte anti-commu
nistische Laotiaanse ballingen ervan weerhoudt
met de broodnodige investeringen naar hun va
derland terug te keren. Bij hen is het vertrouwen
in de regering nog niet hersteld.
de stem
Het is voor Oost-Europa
slecht zaken doen met de
Europese Gemeenschap,
alle mooie beloften van de
EG ten spijt. Oost-Europa
wordt op een veilige
afstand gehouden sinds
het economisch minder
goed gaat in West-Europa.
Oosteuropese landen
willen onderhand eens
harde afspraken maken
over EG-lidmaatschappen.
Door Jo Wijnen
NIET LANG nadat Oost-Euro
pa zich van de toenmalige Sov
jetunie had losgemaakt, haast
ten de EG-landen zich Polen,
Hongarije, het voormalige Tsje-
choslowakije en later ook Roe
menië en Bulgarije in hun ar
men te sluiten.
Toch blijkt die omhelzing min
der innig te zijn dan aanvanke
lijk werd gedacht. Zo nu en dan
is er zelfs sprake van frustraties
en irritaties omdat de EG, al
thans in de ogen van Oost-Eu
ropa, een aantal beloftes niet
kan waarmaken en omdat, al
thans in de ogen van de EG, de
Oosteuropese landen te hoge
verwachtingen van hun nieuw
verworven vriendschap koeste
ren. Brussel heeft sinds 1989
zogenaamde associatie-verdra
gen (ook wel Europa-verdragen
genoemd) met de Oosteuropese
landen gesloten. Volgens die
verdragen moet de handel tus
sen beide partijen vrijer worden
en moeten de politieke banden
worden verstevigd. De EG-lan
den hebben de roep van hun
nieuwe Oosteuropese vrienden
voor een snel lidmaatschap van
de Gemeenschap tot dusver op
armlengte gehouden. Niettemin
stellen de Europa-verdragen
een EG-lidmaatschap op ter
mijn, maar daarom niet minder
expliciet in het vooruitzicht.
Intussen hebben de Oosteurope
se landen moeten ervaren dat
het slecht zaken doen is met
kapitalistische landen die met
een economische crisis worste
len. Enkele weken geleden nam
Brussel maatregelen omdat
vanuit Oost-Europa grote hoe
veelheden staal en vlees op de
EG-markten werden 'gedumpt'.
De ruzie liep zelfs zo hoog op
dat enkele landen per omgaan
de hun markten voor EG-vlees
sloten.
In de Oosteuropese hoofdsteden
werd trouwens al langer ge
mord over de relatie die zo
veelbelovend leek, maar die in
de praktijk zeer stroef verliep.
Zo bleken de zuidelijke EG-lan-
den, daarin gesteund door
Frankrijk, verre van ingenomen
te zijn met de ijver waarmee
Oosteuropese exporteurs zich
met spotgoede produkten op de
EG-markten wierpen. Er werd
op gewezen dat de Europese
staalindustrie in een versnelde
crisis - die de komende jaren
tegen de 100.000 banen gaat
kosten - terecht is gekomen
juist als gevolg van de goedkope
importen uit Oost-Europa.
Ook het vlees uit die landen
vond gretig aftrek. Toen de
markten bovendien nog werden
overspoeld door goedkope vis,
was het hek van de dam. Franse
vissers voerden 'raids' uit op
importbedrijven die het waag
den de nationale monopolies te
doorbreken met lucratieve im
porten uit Oost-Europa. Dat
Parijs zijn van de kook geraakte
vissers krachtig van repliek
diende, kon niet bepaald wor
den gezegd.
Een Franse visser steekt een bootje in brand als protest
niet-EG-landen.
Intussen heeft de Europese
Commissie, het dagelijks be
stuur van de EG, zich ander
maal over de nogal broos ge
worden relaties met de nieuwe
Oosteuropese vrienden gebogen.
Dat gebeurde te meer omdat de
EG-regeringsleiders op hun top
te Edinburgh nog eens hadden
aangedrongen op een verdere
verbetering van de betrekkin
gen met de Oost- en Middeneu-
ropese landen. Eind juni moeten
tijdens de Europese top in Ko
penhagen spijkers met koppen
worden geslagen. De Oosteuro
pese buren willen nieuwe en
minder vrijblijvende uitspraken
over het toekomstig EG-lid-
maatschap. Bovendien willen ze
dat de EG meer handel toestaat,
want die bezorgt hen de buiten
landse deviezen zonder welke
de overgang naar een vrije
markteconomie niet mogelijk is.
Of het allemaal van harte zal
gaan, is lang niet zeker. Want
vorige week nog stelde Jacques
Delors, de voorzitter van de
Europese Commissie, de retori
sche vraag: „In hoeverre kun
nen wij onze markten openen
zonder onszelf te vernietigen?"
En: „Kan de EG fungeren als de
alles opzuigende spons, terwijl
de Oosteuropese landen weige
ren onderling naar behoren sa
men te werken?".
Daarmee gaf Delors de Brussel
se irritaties - die in het open
baar overigens zelden worden
vernomen - aan. De Europese
Commissie wil namelijk niet in
de rol van de economische Sin
tepen de goedkopere vis uit
FOTO AP
terklaas worden gedrongen. De
Oosteuropese landen zullen hun
onderlinge handelsrelaties eerst
maar eens moeten verbeteren.
Daar ligt, althans volgens Brus
sel, hun perspectief.
Daarmee zegt Brussel tegelij
kertijd dat de Gemeenschap op
dit moment niet in staat is de
vloed van soms zeer goedkope
en in veel gevallen zelfs ge
dumpte produkten uit Oost-Eu
ropa te absorberen. Niettemin
vindt Brussel dat er iets moet
gebeuren. In een voor de Euro
pese leiders bedoeld praatstuk
zeggen de Eurocommissarissen
Van den Broek en Brittan dat
de Oosteuropese landen een
'duidelijke en ondubbelzinnige
boodschap' met betrekking tot
hun toekomstig EG-lidmaat
schap moeten krijgen.
Weliswaar zit dat lidmaatschap
er nu niet in, maar het moet
niettemin met nog meer over
tuiging in het vooruitzicht wor
den gesteld. Daaraan vooraf
gaande moet er iets komeq dat
met veel vertoon van diploma
tieke vaagheid als 'een Europe
se politieke ruimte' wordt aan
geduid. Dat is een soort politiek
samenwerkingsverband dat de
opmaat voor een groter Europa
moet zijn.
Met andere woorden: nog voor
een nadere economische vereni
ging, moet over een aantal poli
tieke zaken op gemeenschappe
lijke en indien mogelijk op half
jaarlijkse basis worden gepraat
Tenslotte zal de markttoegang
voor Oosteuropese produkten
moeten worden verbeterd. Daar
zullen de EG-leiders tijdens
hun top in Kopenhagen wellictó
plechtig 'ja' tegen zeggen. Maa'
de vraag is wat ze doen als
boeren, vissers, staalwerkers en
vleesproducenten in eigen lan
den allerlei vrome beloftes ms'
harde acties beantwoorden en
zich niets gelegen laten liggen
aan de roep om solidariteit.
Wat dat laatste betreft zijn de
Oosteuropese landen bij h®
Westerse vrienden bedrogen
uitgekomen. Of ze na Kopenha
gen veel beter af zullen zijn-
staat nog lang niet vast. Want
ook hier staan mooie idealen en
praktische bezwaren lijnrecht
tegenover elkaar. In de EG-lan
den blijkt solidariteit ver te
zoeken als orders, markten
vooral arbeidsplaatsen verloren
gaan. Toch is dat de voor de
hand liggende consequentie van
een verbeterde relatie met Oost-
Europa.
Van onze correspondent
Bert Schampers
Brussel - Dr. W. Duisenberg,
president van de Nederland-
sche Bank en voorzitter van
het comité van gouveneurs
van de Europese centrale
banken, is bezorgd over het
groeiend overheidstekort van rr
de EG-lidstaten. p
P
Het feit dat tweederde van het ir
tekort van structurele aard is, b
vindt Duisenberg een slechte Vi
ontwikkeling. Hij sprak gisteren o:
in de monetaire commissie van v.
het Europese Parlement in Brus
sel.
Op tafel lag het jaarverslag van g
de Europese centrale banken. D
Maar de vragen hadden toch o>
vooral betrekking op de een- w
Van onze verslaggever
Hoevelaken - Als de overcaj
aanhoudt, moeten de betrokh
vliegtuigen afstoten. De prijze
het rendement van de reisbrai
in gevaar.
Dat zei F. Fransen, voorzitter
van de raad van bestuur van
Arke NV, gisteren bij de presen
tatie van de jaarcijfers over het
afgelopen boekjaar.
,In die periode is de concernom-
zet met acht procent gestegen tot
871 miljoen, terwijl de bruto
winst is teruggelopen van 21
miljoen naar 19 miljoen. Over
het huidige boekjaar verwacht
Fransen een nog lagere winst. In
de Nederlandse reisbranche
slaat Arke, met een rendement
van 2,2 procent van de omzet,
overigens geen gek figuur.
Fransen ziet de huidige prijzen
slag tussen de lijndienstmaat-
Van onze correspondent
Bonn - Eén dag na het aftre
den van Günther Krause
(CDU) als minister van Ver
keer, wordt er in Duitsland al
openlijk rekening gehouden,
dat nu ook het omstreden
Autobahnvignet er niet zal
komen.
De nieuwe minister van Verkeer,
de 44-jarige christen-democraat
Matthias Wissmann heeft de re
organisatie van de gezamenlijke
Duitse Spoorwegen en de uit
bouw van het wegennet boven
aan op zijn lijstje van prioritei
ten gezet.
Op de vraag, of hij het idee van
een Autobahnvignet van zijn
voorganger overneemt, gaf Wiss
mann geen duidelijk antwoord.
Hij zei zich iets dergelijks, in
combinatie met een verhoging
van de benzine-accijns, te kun
nen voorstellen.
Oud-minister Krause was een
voorvechter van een vignet, al
dan niet in combinatie met een
soort tolheffing. Hij durfde
hardop te verdedigen wat veel
Duitsers al langer vindeh, name
lijk dat buitenlandse transpor
teurs, dankzij het vrije rijden op
de Duitse doorgaande routes,
oneerlijke concurrenten zijn ge
worden voor hun Duitse colle
ga's.
sc
tr
01
Pi
ve
ve
re
E<
h£
la
Ini
he
jo
go
pe
va
in
sc
hc
de
pa
tic
se
Vc
CU
ch
te:
ra
lu
do
tic
te:
sh
sa
de
de
sic
Lr
wc
le
pr
gi'
De
bl:
stc
mi
Rc
ac
bo
ke
ze
Mi
stc
in
(-:
(-
je
w;
tic
Door Remi Oyo (ips)
Lagos - Nog steeds bestaat in
Nigeria twijfel of de olie die
m 1956 in het land werd
ontdekt een vloek of een ze
gen is voor het land.
De olie 'booms' halverwege de
jaren zeventig en in het begin
van de jaren tachtig hebben de
iügeriaanse economie volledig
uit evenwicht gebracht, daar
over is iedereen het eens. De 89
miljoen Nigerianen hebben on-
,a °f misschien vanwege de
olierijkdom al enkele jaren de
Buikriem fors moeten aanhalen.
en zijn geneigd te geloven dat
e meevallers verloren zijn ge
gaan in een golf van corruptie en
wanbeleid. Na de vette jaren
eelt iedereen met een kater, een
,er die ernstige politieke ge-
oigen kan hebben. De burgerre
gering, die volgens plan het roer
an het huidige militaire bewind
n augustus van dit jaar zal
vernemen, wacht onpopulaire
maatregelen waarmee ze de
eefgegroeide econ°mie weer
P de been zal moeten zien
nelpen.
Toen Nigeria in I960 onafhanke
i]k werd droeg de agrarir-'
hn t°ruV00r de helft bii aan
oruto binnenlands product
V0°rJ driekwart aan de
portverdiensten. Maar toen
oli
ve
tis
sic
tO]
bo
Di
jai
Ni
nil
im
Hc
bo
jar
pr
rir
ga
de
da
in
tac
rir
de
zir
To
pr:
Wc
on
De
ge:
tri
te gr<
ne
nie
agrarische Ni
tot
da
jac
de cei
het
(bbp)
ex-
