De teloorgang
van de radio
Spannend overleven in 4Alive'
Het gelijk van een Chinese boerenvrouw
Richard Gere en Jodie Foster
acteren sterk in 'Sommersby'
Dilemma van detentie
in tv-rubriek Impact
Vierduizend prenten
in MECC Maastricht
UIT GIDS
lereis en
n boeken
Cajun-Zydeco Festival
in tent Raamsdonksveer
ELSCHADE
\e huisvrouw
Documentaire-serie op Radio 5
Jean-Claude van
Damme nu als
aardige jongen
lansen behandelt een
aats gevallen van
a letsel schade hebben
I de daardoor ontstane
Iele of psychische nood
j'den gelenigd.
L.J.A.M. Hanssen
en onkruid meestal hard-
e familie of de buurman
eetje bij te houden. Maar1
oordig bij het boeken van
>ud van de tuin regelen.
't contacten met ruim zestig
Tuin Services, tegen een
akantieganger onderhouden.
Nederlandse tuinbezitters
r verwachten de hoveniers
aantal klanten,
oster van de hoveniers in de
deze dienst. Kees Mora van
in 1991 begonnen met de
luisdieren moeten tijdens de
ar ook de tuin," zegt hij. „Ik
niers bij meer consumenten
lanten waren vooral mensen
vice hopen we ook meer met
e komen. Als zo'n eerste
ook tot andere contacten."
ft gazon kost een gulden. De
lud van de tuin hangt af van
dingen, zoals sproeien of
n.
>p in Nederland, foto fso
nemotor is niet overmatig
erig en presteert redelijk,
deeltjes aan het stuur en
Fiat-knopjes op het dash-
maken de oude banden
le Italianen duidelijk, net
j Lada. Een auto voor wie
e hoge eisen stelt en voor
ckelijk weinig geld een au-
Abimex wil het dealernet
5 uitbreiden naar 40. „Er
t veel te vinden in onze
ategorie. Daar kunnen we
rofiteren", oordeelt Geert
;er.
DE STEM
DONDERDAG 29 APRIL 1993
DEEL
hoofdpijn, en de vraag is 0f
pie wel zal overgaan. De art-
len kunnen geen verwachtin
gen uitspreken. Daarom be-
pluit Hermien de ontwikkelin
gen af te wachten en voorlopig
hog niet accoord te gaan met
het aanbod van de verzeke
ringsmaatschappij
twee jaren gaan voorbij en de
pochter gaat naar de middel
bare school. Hermiens klach
ten nemen alleen maar toe. Ze
heeft steeds vaker last van
hevige hoofdpijn en soms kan
Ie ook minder goed zien. Ze
lijdt ook aan evenwichtsstoor
nissen. Ze voelt zich absoluut
piet meer in staat te gaan
herken. Haar huisarts ont
laadt haar dat ook; ze moet
lich vooral rustig houden.
Hermien raadpleegt de ene
Irts na de andere. De conclu
de luidt dat ze met haar pijn
|n bijkomende klachten moet
Teren leven.
i onverleg met de letselscha-
le-advocaat besluit ze de
Ichadevergoeding met de ver-
lekeringsmaatschappij defini-
Pef te gaan regelen. Haar ad-
locaat rekent haar het volgen-
Ie voor: Als zij geen ongeluk
fcad gehad, en dus geen hoofd
lijn, zou zij weer zijn gaan
■verken als cheffin en mis
schien wel een eigen winkeltje
|ijn begonnen. Ze had per
Inaand toch zeker 2000 gulden
letto kunnen verdienen. Nu
leeft ze een bijstandsuitkering
lan ongeveer 1500 gulden per
laand. Dat betekent per jaar
en nadeel van 6000 gulden
etto.
Irvan uitgaande dat zij nog
en jaar had kunnen werken,
dat 60.000 gulden schade.
In dat is dus het bedrag dat
e verzekeringsmaatschappij'
aar naast het smartegeld
loet vergoeden. Het is dus
ïaar goed dat Hermien het
anvankelijke aanbod varf
1500 gulden niet heeft geac-
epteerd.
Van onze rtv-redactie
Hilversum - Als vroeger jaren
het radiotoestel aanstond,
noest iedereen stil zijn. Zo
ging het in talloze huiska
mers toen de radio nog een
instituut was dat ontzag in
boezemde. Nu, tientallen ja-
ten later, lijkt de radio niets
meer dan muzikaal behang,
tot een kakafonie van zich
herhalende geluiden. Vooral
op de popzenders.
Over de ontwikkelingen van de
radio en het omroepbestel gaat
de serie 'En dan nu.... de radio',
vijf woensdagen lang op Ra
dio 5. Gisteren was de eerste
aflevering. Iedere dinsdagavond
erna worden de delen herhaald
op Radio 1 en 2 iets na mid
dernacht.
De grootste 'revolutie' had
plaats begin jaren vijftig, toen de
televisie haar intrede deed. Er
waren mensen die de opkomst
van dit concurrerend medium
afdeden als 'een doodgeboren
kindje met een lam handje'.
Maar geleidelijk aan moest de
radio het onderspit delven, zo
blijkt uit de door Theo Stokkink,
Hanneke van der Klooster en
Liekje Weiten samengestelde se
rie.
Vice-voorzitter Albert van den
Heuvel (NOS) vertelt hoe de Tros
aanvankelijk werd verketterd.
VerTROSsing was een smerig
woord. Dat stond dan blijkbaar
voor amusement zonder bood
schap. Nu hoor je dat woord niet
meer."
Oud-Avro-medewerker Herman
Broekhuizen zegt dat er na de
oorlog bij sommigen de hoop op
een nationaal bestel bestond.
„Zoiets als de BBC. Maar dat is
niet gelukt. Er zijn toch allemaal
weer omroepverenigingen ont
staan."
Zuilen
PvdA-mediaspecialist in de
Felix Meurders: in de steek
gelaten door Den Haag.
foto dijkstra
Tweede Kamer Bert Middel stelt:
„Op het terrein van de omroep
zie je dat heel veel mensen los
willen komen vanuit de traditio
nele zuilen en naar een alterna
tief zoeken." Jan Nagel van de
Vara voegt daaraan toe: „Vroe
ger was een omroep een doel op
zich en ik denk dat nu het
hoofddoel is: het publieke bestel
in stand houden."
Felix Meurders (Vara) beklaagt
zich erover dat de omroepen
door politiek Den Haag in de
steek worden gelaten. „Maar ik
vind ook dat Hilversum er te
weinig aan doet om bij de over
heid erop aan te dringen dat de
publieke omroep er moet zijn."
WD-mediaspecialist Dick Dees
meent dat de politiek wat me
diabeleid betreft het paard
steeds achter de wagen heeft
gespannen in plaats van ervóór.
Ondanks alle klaagzangen, blijkt
de gemiddelde Nederlander al
tijd nog 180 minuten per dag
naar de radio te luisteren. Al
thans, hij heeft de radio in ieder
geval zo lang aanstaan, relative
ren de makers dit cijfer.
Door Maarten van de Rakt
Hilversum - „In de publiciteit over gevangenissen ligt de
nadruk tegenwoordig sterk op ontsnappingen, cellentekorten
en op ebi's, extra beveiligde inrichtingen. Op kwantiteit dus.
Wij wilden eens kijken naar de kwaliteit." Zo licht Hans
Polak de documentaire 'Een strenger regime' toe, die de Vara
vanavond uitzendt in de rubriek 'Impact'.
Begin april werd in het Huis van
Bewaring De Oosterhoek in Gra
ve een nieuw regime geïntrodu
ceerd. In die periode sprak Polak
met personeel, gevangenen en
medewerkers van de reclasse
ring. „De gedetineerde moet ons
er voortaan van overtuigen dat
hij echt geholpen wil worden.
Een beroepscrimineel hoef ik
geen kleicursus aan te bieden",
verklaart directeur Hans Hel-
gers.
De Oosterhoek steekt voortaan
geld en energie in mensen die
laten zien dat waard te zijn.
„Een kwestie van eerlijk verde
len", meent Helgers. Opgelegde
bezuinigingen spelen daarbij een
rol, maar ook de veranderende
samenstelling van de bevolking
die bestaat uit onder meer psy
chisch gestoorden, drugsver
slaafden, beroepscriminelen en
allochtonen. Het strenger wor
dende regime brengt met zich
mee dat de gedetineerde minder
tijd krijgt buiten de cel en dat er
minder contact is tussen de ge
detineerde en de bewaarder.
Leefbaar
„We doen minder aan resociali
satie. We zijn alleen nog bezig de
boel leefbaar en beheersbaar te
houden. Als we dat voor elkaar
krijgen hebben we goed werk
afgeleverd", zeggen de bewaar
ders. „De doelstelling van herop
voeding halen we niet meer." Op
zijn beurt concludeert de direc
teur: „Twee jaar gevangenis kan
wat in twintig jaar kapot is
gemaakt in de maatschappij niet
goedmaken."
De gedetineerden tonen zich on
verschillig of ontevreden, zowel
over het strakke regime als over
de reclassering. Ze vinden niet
dat ze worden voorbereid op een
normaal bestaan in de maat
schappij. „Of ik hier een jaar
langer zit of niet, ik word er
geen ander mens door. Misschien
wat agressiever", zegt Rini Ver-
meeren.
Net als de andere gevangenen
verschijnt hij met naam en toe
naam in beeld. Geen blokjes
voor de ogen, initialen of opna
mes van achteren; dat was ook
de opzet van Polak en de zijnen.
Intelligenter
Reclasseringsambtenaar Agnes
van Waalwijk gaat het aan het
hart dat ze niet meer zoveel voor
de gedetineerden kan doen als
vroeger. „Omwille van de centen
wordt de reclassering gedeva
lueerd. We worden uitgekleed."
Haar Amsterdamse collega, Jan-
neke Verheul, denkt er wat an
ders. over: „We kunnen terecht
niet eindeloos doorgaan zonder
dat het iets oplevert. Er wordt
efficiency en resultaat van ons
verwacht." Verslaafden en ille
galen vallen bij de Amsterdamse
reclassering buiten de boot.
„Er zijn intelligentere oplossin
gen te bedenken", meent Gerard
Sieljes van de kleine onafhanke
lijke reclasseringsafdeling van
Hulp voor Onbehuisden (HVO)
in Amsterdam. „Wij hebben
mensen in materiële zin iets te
bieden en we leren ze hoe ze
moeten budgetteren. We helpen
ze behoorlijk op poten. Er ont
staat een vertrouwensrelatie en
we kunnen vaak voorkomen dat
ze terugvallen."
Bouwstenen
Filmer Hans Polak heeft een
dilemma willen tonen. „De vraag
wat je met die mensen moet, van
wie zeventig procent recidiveert.
Moet je je erbij neerleggen en ze
alleen maar opsluiten of er gi
gantisch veel energie in steken.
Wat ik ervan vind? Dat het een
dilemma is", probeert Polak de
vraag te omzeilen. „We moeten
ervoor oppassen in een Ameri
kaanse spiraal terecht te komen
van hardere straffen en strenge
re regimes. En of dat zo slim is,
betwijfel ik. Wat wij beogen met
deze documentaire is het aanle
veren van bouwstenen, mensen
aan het denken zetten."
(Nederland 3, 23.18 uur)
Door Marjan Mes
Wie heeft zich de afgelopen jaren niet
gewonnen moeten geven voor de pracht
van 'Het Rode Korenveld', 'Ju Dou' en
'Raise the Red Lantern'? Met name de
laatste film van de Chinees Zhang Yimou
was een adembenemend mooi drama, zich
afspelend tussen de gesloten muren van
een landhuis waar een onzichtbare heerser
vier vrouwen onderdrukt hield. De visuele
symmetrie waarin het werd verteld was
van een zelden vertoonde schoonheid en
perfectie.
Zhangs meest recente speelfilm, 'The Story
of Qiu Ju' oogt heel anders, al zijn er
thematische overeenkomsten. Dit verhaal
over de boerenvrouw Qiu Ju, die haar
recht probeert te halen maar stuit op de
logge Chinese bureaucratie, heeft een uit
gesproken documentair karakter. Hoewel
het ook de trekken van een parabel en een
sprookje heeft, maar dat ontdekt de kijker
pas gaandeweg.
Blijkbaar wil de 42-jarige cineast alle
genres uitproberen. De toon is ditmaal ook
heel wat optimistischer. De mannen zijn
nu geen wrede onderdrukkers, maar sym
pathieke figuren die ondanks hun machts
positie alleen maar het beste voor hebben
met de vrouw in kwestie. De vrouwelijke
hoofdrol wordt opnieuw gespeeld door
Gong Li, Zhangs vaste hoofdrolspeelster
en echtgenote. Als dik ingepakte, hoog
zwangere plattelandsvrouw Qiu Ju is de
beeldschone, Chinese actrice nauwelijks
terug te herkennen.
Qiu Ju's echtgenoot is door het dorpshoofd
pijnlijk in zijn kruis getrapt na een beledi
gende opmerking over diens falen als ver
wekker van een zoon. De man heeft vier
dochters. Hoewel het slachtoffer zelf be
rust in het voorval neemt zijn vrouw geen
genoegen met een financiële genoegdoe
ning. Zij eist dat de dorpschef zijn excuses
aanbiedt, hetgeen hij weigert. De stugge,
vasthoudende boerenvrouw laat het er
echter niet bij zitten en zoekt het steeds
hogerop om haar gelijk te kunnen halen.
Na de plaatselijke politieman schakelt zij
het provinciebestuur in en daarna zelfs het
hoogste gezag in Peking in. De dorpschef
krijgt door deze instanties boetes opgelegd,
maar hij wordt niet tot excuses verplicht.
Ook de advocaat in Peking die Qiu Ju
belooft dat hij het recht zal doen zegevie
ren, boekt geen resultaat. Uiteindelijk gaat
Qiu Ju in hoger beroep. Voordat het zover
komt, volgt een dramatische wending, die
eindigt in een prachtige slotscène.
Gong Li als de hoogzwangere Qiu Ju in de film 'The Story of Qiu Ju'.
foto publicity company
De gang van de zwangere vrouw, samen
met haar zwijgzame schoonzusje, langs de
eigentijdse Chinese instanties, is op een
onnadrukkelijke, documentaire manier ge
filmd. Terloops krijgt de kijker op die
manier ook een beeld van het Chinese
platteland en de provincie, waar het leven,
vooral in de winter, hard en ongeriefelijk
is, en van de hoofdstad waar de amerikani
sering heeft toegeslagen.
De film geeft ook een saillante kijk op het
politieke systeem. De ambtenaren probe
ren Qiu Ju te bewegen tot 'zelfkritiek' en
'een poging om 'de harmonie te herstellen'.
Een zelfreguleringssysteem uit de tijd van
Mao, dat hier vooral sympathiek aandoet.
Omkoperij met onschuldige cadeaus ont
breekt evenmin. Het ziet er allemaal uit
alsof het niet in scène is gezet. Zelfs Gong
Li, die we nooit van heel dichtbij zien, lijkt
niet te acteren.
De film mist de grote dramatische zeg
gingskracht van de vorige films. Toch werd
de film op het laatste festival van Venetië
bekroond met de hoofdprijs, de Gouden
Lèeuw. Maar dat was stellig het gevolg van
het feit dat 'Raise the Red Lantern' vorig
jaar slechts een Zilveren Leeuw had gekre
gen, terwijl die magistrale film toen beslist
de hoofdprijs had moeten krijgen. Net als
een Oscar trouwens, die eveneens uitbleef.
'The Story of Qiu Ju' van Zhang Yimou
draait in Cinésol in Breda.
Door Jos Kessels
De Amerikaanse speelfilm
'Sommersby' van de Engelse
regisseur Jon Amiel is losjes
gebaseerd op een Franse film
uit 1981, die was gesitueerd in
de zestiende eeuw, met Gérard
Dépardieu in de hoofdrol. Voor
de Amerikanen was dat na
tuurlijk een beetje te vroeg en
daarom speelt deze Amerikaan
se versie zich af tijdens de
Amerikaanse Burgeroorlog.
'Sommersby' is het verhaal van
een man die na de oorlog terug
keert bij vrouw en kind. Maar
is hij wel de man die hen zes
jaar eerder verliet? Dat is de
grote vraag.
Jack Sommersby (Richard Ge-
re) wordt bij zijn terugkeer in
zijn dorp als een verloren zoon
binnengehaald. Hij beweert
vier jaar in de gevangenis geze
ten te hebben. Het weerzien
met zijn vrouw Laurel (Jodie
Foster) en zoontje verloopt
stroef. Ze lijken vreemden voor
elkaar en zoeken aarzelend toe
nadering. De hond daarentegen
gaat als een dolle tekeer tegen
Jack, maar wordt de volgende
ochtend dood aangetroffen.
Laurel vindt dat haar man
sterk veranderd is. Hij is veel
aardiger en socialer geworden.
Wie niet gelukkig is met Jacks
terugkeer is de boer Orin (Bill
00
s
J
LU
aJ
LU
LU
Q.
GO
Pullman), die Laurel jarenlang
heeft geholpen en met haar
hoopte te trouwen. Orin tracht
in het dorp twijfel te zaaien
over Jacks identiteit. Op een
dag wor'dt Jack gearresteerd
voor een moord die hij in een
andere staat gepleegd zou heb
ben. In een ongewone en tu
multueuze rechtszaak moet
duidelijk worden of Jack de
man is waarvoor hij zich uit
geeft.
'Sommersby' is een film over
liefde, opoffering en identiteit.
De Britse regisseur Jon Amiel
bewees zijn meesterschap met
de geraffineerd gecomponeerde
televisie-serie 'The singing de
tective'. Van raffinement is in
'Sommersby' echter weinig te
rug te vinden. Het is een con
ventionele film, die na een
sterk begin wegzakt, om het
laatste half uur weer te boeien.
Richard Gere speelt de ver
loren zoon Jack Sommersby.
foto archief de stem
Wel geeft hij Richard Gere en
Jodie Foster alle ruimte om hun
speltalent te bewijzen. Het le
vert enkele heel sterke en intie
me momenten op. Zoals een
knap opgebouwde scène waarin
het tweetal steeds maar uitstelt
elkaar te zoenen. Een ander
sterk punt van de film is het
camerawerk van Oscar-win
naar Philippe Rousselot, die de
film in aardse kleuren heeft
gedompeld. 'Sommersby' mist
weliswaar diepte en oorspron
kelijkheid, maar is aangenaam
vertier zolang hij duurt.
'Sommersby' van John Amiel
draait in Casino 1 in Breda, Roxy
in Bergen op Zoom en De Koning
van Engeland in Hulst.
De Belgische Hollywood-
krachtpatser Jean-Claude van
Damme neemt er niet langer
genoegen mee om als domme
kracht te boek te staan. Daar
om moeten scenarioschrijvers
tegenwoordig verhalen beden
ken waarin hij ook als mens
tot zijn recht komt.
De film 'Nowhere to run' van
Mark Harmon moet Jean-
Claude van Damme deze nieu
we identiteit geven. Hij speelt
er een ontsnapte gevangene in,
die de buit van een bankover
val gaat ophalen. Deze is be
graven bij een meer. Toevallig
woont aan dat meer de jonge
weduwe Clydie (Rosanna Ar-
quette) met haar twee kinde
ren, die meteen dol op hem
zijn.
Een bende booswichten wil
Clydie van haar land jagen
omdat ze er een pretpark neer
willen zetten. Een kolfje naar
de hand van de gespierde mis
daadbestrijder. Toch is 'Now
here to run' duidelijk een an
dere film dan de voorgangers.
De slachtoffers blijven be
perkt tot een stuk of 15.
'Nowhere to run' met Jean-
Claude van Damme draait in
Grand Theater in Breda, City 2 in
Roosendaal, Cinemactueel in
Bergen op Zoom en De Koning
van Engeland in Hulst.
Door Jos Kessels
Een van de meest opzienbarende staaltjes
van menselijk overleven vond plaats in de
winter van 1972. Toen verongelukte een
vliegtuig, met daarin onder andere een
rugbyteam van Uruguay, in het Andes-ge-
bergte. Ruim twee maanden trotseerden
zestien overlevenden lawines en tempera
turen van veertig graden onder nul. Ze
hielden zich op den duur in leven met het
eten van dode medepassagiers. Uiteinde
lijk slaagden twee moedige mannen erin de
bewoonde wereld te bereiken en zo de
anderen uit hun benarde positie te bevrij
den.
Dit verhaal is onder de titel 'Alive' ver
filmd door Frank Marshall, een van de
vaste producenten van Steven Spielberg.
De film is gebaseerd op het gelijknamige
boek van Piers Paul Read, die met de
overlevenden sprak. Een van de twee on
verschrokken Andes-bedwingers werkte
ook als adviseur mee aan de film.
De film begint met beelden in het vliegtuig
vlak voor de ramp. De jonge Uruguayanen
maken grappen over meisjes en het rugby-
toernooi. Plots vliegt het toestel in een
dichte mist en begint vervaarlijk te schud
den. Eenmaal uit de mist zien de piloten
tot hun afgrijzen de bergtoppen van de
Andes voor zich oprijzen en kunnen niet
meer op tijd opstijgen.
Het toestel breekt doormidden en na een
lange glijtocht komt het voorste gedeelte
tot stilstand. Na de eerste shock worden de
neuzen geteld: van de 45 passagiers zijn er
nog 27 in leven, inclusief gewonden. In de
loop van de film sterven er nog elf, aan
hun verwondingen en aan lawines.
In dit soort situaties komen ware aard en
karakter van mensen naarboven. Aanvan
kelijk werpt Antonio, de aanvoerder van
het rugbyteam, zich op als de leider. Na
een week stort hij in en nemen Roberto en
Nando (sterke rol Ethan Hawke) het roer
over, terwijl Nando bij het ongeluk zijn
moeder en zijn zusje verliest. Toch blijkt
hij de sterkste van de groep en is hij het
die voor redding gaat zorgen.
Het is de makers te doen geweest om de
extreme ontreddering, wanhoop en tegelijk
de overlevingsdrang en moed van de be
trokkenen op de kijker over te brengen.
Dat lukt vrij goed. Gaandeweg begin je
zelf iets te voelen van de gruwelijke ontbe
ringen. Het besluit om de doden op te eten
zorgt voor felle, religieus getinte discussies
binnen de groep. Regisseur Marshall legt
het kannibalisme met respect en begrip
vast, zonder het gruwelijke van de situatie
te negeren.
Alleen bij de ramp zelf trekt Marshall de
registers open. Hij stelde de camera op in
het voorfront van het vliegtuig. Het heeft
een verbijsterend effect om door het gat
achterin een aantal passagiers met stoel en
al te zien verdwijnen. Met deze spectacu
laire scènes zet hij de kijker op het puntje
van zijn stoel, en houdt hem daar.
'Alive' van Frank Marshall draait in Casino 3
in Breda.
Van onzekunstredactie
Maastricht - Van tweedui
zend grafische kunstenaars
uit meer dan zeventig lan
den hangen ruim 4000
prenten in het MECC
Maastricht, van 24 juni tot
en met 8 augustus. „Het
Nieuwe Zien, le Editie" is
de titel van deze mega-
show. De organisatoren,
die er een tweejaarlijks
evenement van willen ma
ken vermijden het woord
Biënnale, omdat eind mei
in het MECC de 4e Biënna
le voor Europese kunstaca
demies wordt gehouden, en
zij geen verwarring willen
doen ontstaan.
„In totaal hebben we zo'n 2,5
kilometer wand met grafische
prenten. Van de ruim tweedui
zend inzenders zijn er 196
door een jury geselecteerd als
kandidaten voor een aantal
prijzen en veertig grafici doen
mee op uitnodiging. Die 236
kunstenaars worden ook in de
catalogus opgenomen", zegt
organisator Ad Nuyten van de
Stichting Internationaal Mu
seum voor Exlibris en Kleing-
rafiek in Vollenhove.
„Tweeduizend exposanten is
inderdaad een gigantische
hoeveelheid, maar er is een
kern van gegarandeerde kwa
liteit, waaromheen een breed
scala van tal van opvattingen
en technieken van grafische
kunst uit heel de wereld aan
bod komt." De 2000 kunste
naars hadden 5500 werken in
gestuurd.
De opzet was een 400-tal gra
fici te nomineren. Maar de
jury, waarin onder meer direc
teur Frits Bless van het
Reekum Museum Apeldoorn
en graficus Fon Klement,
kwam niet verder dan 196 no
minaties. Niet zozeer de kwa
liteit maar de vraag wat als
'hedendaags', kan worden
aangemerkt, speelde daarbij
een rol.
Besloten werd tenslotte de
overige ruim 1800 ook te ex
poseren, om een 'open oordeel'
aan het publiek over te laten.
De internationale jury die
straks de prijzen gaat toeken
nen kijkt alleen naar de 196
genomineerde plus 40 geïnvi
teerde kunstenaars. In die jury
zitten Pat Martin Bates (Ca
nada), Albin Brunokski (Slo
venië), Akiro Kurosaki (Ja
pan), Rolf Munzner (Duits
land), Richard Otremba (Po
len), Stoimen Stoilow (Bulga
rije) en Hedwig Pauweis (Bel
gië).
Captain Gumbo's accordeonist
Van onze verslaggever
Raamsdonksveer - In een
grote tent op het Heereplein
in Raamsdonksveer vindt
vrijdag 4 en zaterdag 5 juni
voor de eerste keer een Ca
jun- en Zydecofestival plaats.
Behalve de zes plaatselijke
grootheden van de River Zy
deco Band vermeldt de affi
che ook de twee belangrijkste
vertegenwoordigers van deze
muziekstromingen in Neder
land: Captain Gumbo en
Louisiana Radio.
De River Zydeco band maakt
zelf onderdeel uit de organisatie,
die verder bestaat uit Ad Zijl
mans, Joost Rutters en Walther
de Groot. Vrijdag 4 juni bijt de
River Zydeco Band het spits af,
gevolgd door Checkout the Zy
deco en Louisiana Radio. De dag
erna is het opnieuw als eerste de
FILMS
GOES
- Grand Theater
20 u. De kleine blonde dood.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Sommersby.
20 u. Nowhere to run.
20 u. The distinguished gentleman.
20 u. A few good men.
20 u. Daens.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
20 u. Sommersby.
- Alhambra 2
20 u. Nowhere to run.
- Alhambra 3
20 u. Daens.
- Alhambra 4
The distinguished gentleman.
20 u. Scent of a woman.
ANTWERPEN
-Rex - 12, 14, 16.30, 19 en 21.30 u.
Sommersby.
-Rex-Club - 12, 14, 16.30, 19 en
21.30 u. Jennifer 8.
-Odeon 1 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. The last of the Mohicans.
-Odeon 2 - 14, 17.15 en 20.30 u.
Daens.
-Odeon 3 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Under Siege.
beurt aan de groep uit de Donge-
mond. Daarna spelen La Blusa
en Captain Gumbo.
Cajun- en zydecomuziek zijn de
laatste jaren in Nederland sterk
in opkomst. Cajun is afkomstig
uit de Mississipi-delta in Loui
siana, en werd ontwikkeld door
Fransen die in de achttiende
eeuw uit het Canadese Acadia
(nu Nova Scotia) naar die streek
waren gevlucht toen de Engelsen
en Fransen 'om Noord-Amerika
streden.
Ondanks het zware bestaan in de
katoenplantages slaagden zij er
in een 'joie de vivre' te ontwik
kelen dat zich weerspiegelt in de
vrolijke en opzwepende cajun
muziek. Accordeon, viool en
triangel zijn de meest bepalende
instrumenten eji de meeste num
mers zijn in een Frans dialect
gezongen. Zydeco is later voort
gekomen uit de cajunmuziek,
toen zwarten en creolen bluese-
Pmenten inbrachten.
-Odeon 4 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Sneakers.
- Quellin I - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. The distinguished gentleman.
-Quellin II - 14, 16 en 18 u. Ned.
versie, 20 en 22 u. Eng. versie The
jungle book.
- Quellin IU - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. The bodyguard.
- Metro I - 14, 16.30, 19 en 21.30 u.
Alive.
-Metro II - 14, 16, 18, 20 en 22 u.
Forever young.
Sinjoor - 14, 17.15 en 20.30 u.
Scent of a woman.
-Ambassades Club 1 - 14, 16.30,
19 en 21.30 u. De zevende hemel.
-Ambassades Club 2-14, 16.30,
19 en 21.30 u. Consenting adults.
-Ambassades Club 3 - 14. 16.30,
19 en 21.30 u. Fortress.
- Ambassades Club 4 - 14, 16.30 u.
Sister act.
19 en 21.30 u. Dr. Giggles.
BRUGGE
- Complex Zwart Huis
20 u. Passenger.
20 u. Damage.
20 u. De zevende hemel.
- Memling
20 u. Les nuits fauves.
- Van Eyk
20 u. Alive.
