Communie vieren mag weer
I
Eigen huis in veel
Vrijmarkt Amsterdam wordt bedreigd door eigen succes
m
Dure
kleding,
grote
cadeaus
en
uitgebreide
feesten
Auto-importeur neemt
neemt 'Wereld op
wielen' onder vuur
nternationale
I Nederlanden
bank
is lang niet de
ING Bank bin-
?el andere bank
zult u denken.
B)m te sparen of
'et de meest uit-
t beste de boot
3ver exporteren
op mijn 55e,
iste antwoorden
situatie passen,
lleen zo blijven
ns veel waard,
staat of eigen
adviseur voor
|u kent en al uw
ïeuwe kantoren.
It in elk kantoor
/icemanager u
iw bezoek aan
nuttig maken,
ïoemen, maar u
rekening om u.
Hoofdstad ziet miljoenen bezoekers met angst en walging samendrommen
'Opinie moet gekocht worden'
destem consument
DONDERDAG 29 APRIL 1993
DEEL D
door Jan Keunen i
huis even bekijken?"
Huiseigenaren moeten niet -|-| -■ ~m
vreemd opkijken als een nf/iltQ I Inil nilllirl 01»
ambtenaar zich binnenkort dliüll ULU-UL1. vlVv J-
op deze wijze aandient.
Eind vorig jaar is namelijk een
grootscheepse operatie van start
gegaan, waarbij de ongeveer 2,5
miljoen eigen woningen in Ne
derland op hun juiste waarde
worden getaxeerd. De belas
tingdienst denkt hierdoor ten
minste jaarlijks 200 miljoen
meer in het laatje te krijgen.
Tot dit moment geeft bijna ie
dere particuliere huiseigenaar
bij zijn jaarlijkse belastingaan
gifte trouwhartig hetzelfde be
drag op; er daarbij gemakshalve
maar van uitgaand, dat de
waarde van zijn huis ten eeuwi
ge dage gelijkblijft. Dat deson
danks 'maar' ongeveer de helft
van de eigenaren te weinig be
lasting betaalt, ligt aan het feit
dat de belastingdienst de wo
ningen in een aantal waardeca-
tegorieën heeft ingedeeld, die
nogal ruim zijn.
Als de eigenaar bij het invullen
van zijn aangiftebiljet zijn huis
bijvoorbeeld in de categorie
ƒ30.001 tot ƒ60.000 onder
brengt (dan is het volgens de
boekjes in onbewoonde staat
tussen de 50.001 en 100.000
waard), moet hij pas meer be
lasting gaan betalen als de
waarde van zijn huis de
60.000 (zijnde 60 procent van
de waarde in onbewoonde staat)
overschrijdt. In dat geval is het
huurwaardeforfait bijna dui
zend gulden hoger dan bij een
waarde beneden de 60.000.
Dat wil zeggen, dat de eigenaar
voor duizend gulden meer
wordt aangeslagen en dus - ges
teld, dat hij onder het 50 pro
cent-tarief valt - 500 meer be
lasting moet betalen.
Los van een hogere aanslag als
gevolg van een waardestijging
van het onroerend goed, moet
de huiseigenaar over dit jaar
toch al meer belasting betalen
dan in 1992. Het huurwaarde-
forfait is namelijk van 2,5 naar
2,9 procent gestegen. In de cate
gorie van 60.001 tot 90.000
bijvoorbeeld (huizen, die tussen
de 100.000 en 150.000 waard
zijn) betekent dat een stijging
van 1.500 naar 1.740. Over
dat bedrag moet belasting wor
den betaald: in het 50 procent
tarief dus respectievelijk 750
en 870. Een stijging van 2,5
procent naar 2,9 procent wordt
gemakshalve vaak betiteld als
een stijging van slechts 0,4 pro
cent, maar het betekent voor de
belastingbetaler, dat hij 16 pro
cent meer belasting moet beta
len over zijn eigen huis.
Aanvankelijk was voor 1994
weer een verhoging met 0,4
punt voorzien; waarschijnlijk
wordt dat als gevolg van de
geringe inflatie op aandringen
van de Kamer gehalveerd tot
0,2 punt (de belastingbetaler
gaat dan bijna 7 procent meer
betalen), maar de mogelijkheid
van een gelijkblijvend forfait zit
er ook nog altijd in.
De belastingdienst denkt alle
eigendomswoningen binnen vier
jaar getaxeerd te hebben. Dat
gebeurt aan de hand - van ver
koopprijzen en van taxaties van
één woning uit een heel blok. In
de praktijk zullen vooral eige
naren van grote en onvergelijk
bare huizen persoonlijk bezoek
krijgen van een taxateur. Als de
eigenaar het niet eens is met het
hem schriftelijk meegedeelde
taxatiebedrag, moet hij binnen
drie weken bij de belasting
dienst reagaren.
Tot op heden heeft 3,5 procent
van de eigenaren van opnieuw
getaxeerde huizen laten weten
het met de taxatie niet eens te
zijn. De belastingdienst pro
beert dan met de eigenaar tot
een vergelijk te komen. Een for
meel bezwaarschrift kan alleen
maar tegen de aanslag worden
ingediend.
In 1997 is de hertaxatie afge
rond. Daarna krijgen we te ma
ken met de nieuwe Wet Onroe
rende Zaken. Daarbij moeten de
gemeenten elke vier jaar alle
huizen taxeren, waarbij de be
lastingdienst alleen nog maar
toezicht houdt.
Bruidsjurkjes zijn weer helemaal terug.
foto de stem ben steffen
Door Mirjam van der Boom
Breda - De vraag naar traditio
nele communiekleding voor kin
deren is dit jaar dan ook enorm
toegenomen.
Meisjes gaan weer gekleed in
jurkjes met strikjes en bijpas
sende hoedjes, jongens worden
gehuld in een colbertje, punt-
vestje, wit bloesje en een bermu
da. Ook de bruidsjurkjes zijn
weer helemaal terug. Het is dui
delijk dat ouders terug willen
naar 'de oude tijd'.
„De vraag naar communiekleding is
vorig jaar begonnen," zegt G. Bras van
een van de winkelbedrijven van de
Brusselse fabrikant United Factories
Corporation Belgium (UDC). „In de
maand maart hebben we vijftien pro
cent meer omzet behaald in vergelijking
met vorig jaar. We zijn helemaal uitver
kocht, de voorraden zijn op maar de
fabrikant levert ons weer nieuwe exem
plaren. Per week verkopen we twintig
setjes communiekleding, met alles erop
en eraan. Moeders stellen hoge eisen,
want ze willen niet dat hun kind het
zelfde gekleed gaat als alle andere kin
deren."
Naast kleding wordt veel geld besteed
aan grote cadeaus ter gelegenheid van
de communie. Groótouders en peet
ooms en peet-tantes leggen geld bij
elkaar om een fiets, stereo-installatie of
computer te kopen. Kinderen vragen
daar om en krijgen het ook, zolang de
ouders het cadeau maar leerzaam vin
den.
„Communie in combinatie met traditio
nele kleding en een uitbundig feest
wordt eerder gedaan door mensen met
minder geld, omdat het een kwestie van
cultuur is," zegt pastoraal medewerker
R. van Uden van de pastorie in Princen-
hage. „De wat beter gestelden hechten
minder waarde aan de communie. Zij
vieren het vaker in besloten kring ter
wijl de mensen die het financieel iets
minder goed hebben, het juist met een
grote groep in het café vieren."
Vanaf Pasen tot mei bereiden de school
kinderen zich zes weken lang voor op
de communie, door onder meer het
opvoeren van toneelstukjes. In tegen
stelling tot vroeger is het echter niet
meer zo dat de communie volledig via
de scholen geregeld wordt. Er is een
speciale begeleider aangesteld die de
kinderen helpt met de voorbereiding en
de ouders zijn nu ook bij de inwijding
aanwezig.
Zo'n 35 jaar geleden was de communie
viering geen luxe. Als cadeautje kregen
de communicantjes een kerkboekje met
daarin heilige plaatjes, een rozenkrans
je, een zilveren kruisje of een ontbijt
bordje met bijpassend bestek. Na de
uitreiking nam de naaste familie thuis
plaats aan de koffietafel, die gedekt
was met koeken, broodjes en koffie. Nu
worden complete zalen afgehuurd om
een groot feest te kunnen geven, met
een overvloed aan eten en drinken.
De hele familie wil goed gekleed naar
de kerk, dus worden ook de eventuele
broertjes en zusjes in het nieuw gesto
ken. Geld vormt wat betreft de commu-
nie-kleding geen probleem. Meisjes
gaan soms in bruidsjurkjes van zo'n
duizend gulden gekleed.
De communie-viering lijkt tegenwoor
dig meer een commercie-feest. Vroeger
was het een serieuze aangelegenheid,
maar kinderen weten vaak nauwelijks
nog waarom ze communie doen. „De
communie is een belangrijk moment in
het leven," zegt pastoraal medewerker
Van Uden. „Het heeft een eigen plek in
de samenleving, maar ik bespeur bij
sommige mensen een maatschappelijke
onderwaardering. De meesten kijken
neer. op de viering en vinden het het
uitsteken van eikaars ogen, omdat er zo
veel geld aan uitgegeven wordt. Maar
dat hoort bij erbij."
Door Rinze Brandsma
Amsterdam - 'Verbieden,'
heeft menig Amsterdammer
al geroepen. 'Nee, dat hebben
we nooit serieus overwogen.
Wel stellen we er dit jaar
opnieuw meer paal en perk
aan. We hebben nieuwe spel
regels, die we streng zullen
laten naleven. De commercie
werd te erg', zegt een woord
voerder van het gemeentebe
stuur.
De Amsterdamse vrijmarkt
wordt een met het jaar gewilder
trekpleister op Koninginnedag.
Beroemd tot ver in het buiten
land. Maar ook steeds beruchter.
Door de miljoenenstroom die,
voetje voor voetje, door de stra
ten en langs de vele honderden
kraampjes in de binnenstad
kronkelt, lijkt de vrijmarkt aan
haar eigen populariteit ten onder
te gaan.
De laatste jaren morren stadsbe
woners. Op veel plaatsen begon
de vrijmarkt te ontaarden tot
een ongeregelde chaos: op zich
tegelijk een reden van haar po
pulariteit. Dronkenschap op
straat. Agressieve handelaars
van buiten met hun 'zwarte' ne
gotie van onduidelijke herkomst,
die spontane zolder-opruimers
uit de stad zelf van hun plekkie
bonjouren. Of kinderen met hun
schilderachtige kleden vol rom
meltjes en zelfgemaakte spullen
de straat uit slaan en duwen.
Dubieuze loempia's, slaatjes en
gehaktballen die nog voor de
warme dag begint bedorven zijn:
vol salmonella's, bron van voed
selvergiftiging. En de troep van
250 ton afval na afloop op stoe
pen, straten en in parken.
Advertenties
Verbieden doet de stad zijn vrij
markt niet. Vooral ook, omdat
het - wonder boven wonder -
nooit echt uit de hand liep. Wel
verschenen afgelopen week in de
landelijke kranten oranje adver
tenties met de belangrijkste 're
gels voor een goed feest'. Op
grote schaal is een dikke stapel
spelregels voor vergunningen
van stadsbestuur, Keurings
dienst van Waren, politie en
brandweer verspreid.
Er kwam een aan (gratis) ver
gunningen gebonden strook in
de binnenstad, waar de vrije
vrijmarkt niet is toegestaan. Sta
tionsplein, Dam' en Leidsestraat
moeten openblijven. Vergunning
is nodig voor zo'n 500 stand
plaatsen aan Damrak, Rokin,
Spui, Spuistraat, Singel tot en
met Koningsplein. In de rest van
de stad is de vrijmarkt toege
staan.
De beruchte, lawaaiige alcoholi
sche avond voor Koninginnedag,
vol vechtpartijen om gewilde
plekjes, moet nu voorkomen
worden door de regel dat de
vrijmarkt, inclusief op- en af
bouw, zich moet afspelen op 30
april tussen middernacht en ne
gen uur 's avonds. De cafés mo
gen de nacht tevoren ook niet
open blijven. Verkoop van alco
holhoudende dranken is tijdens
de markt alleen toegestaan voor
horeca langs de route met ver
gunning. Ook voor versterkte
muziek is vergunning nodig.
Keuringsdienst
De Keuringsdienst van Waren
geeft voor de verkoop van etens
waren strenge regels van berei
ding, koeling en behandeling. De
brandweer verbiedt gevaarlijke
gasflessen, ovens en branders.
Omdat in het Vondelpark vorige
jaren het vet na afloop in de
struiken gekieperd werd, mogen
daar geen etenswaren meer be
reid worden. Dat park is op
nieuw gereserveerd voor de kin
deren met hun handeltjes en op
tredens. Beroepshandelaren
worden daar geweerd.
De vrijmarkt begon spontaan,
maar bescheiden op 30 april
1949, de eerste Koninginnedag
op die datum na Juliana's kro
ning. Zij bleef puur Amsterdams
en weinig commercieel tot in de
jaren zeventig. Toen het twaalf
jaar geleden in de binnenstad uit
de hand begon te lopen met het
dagen tevoren lijfelijk reserveren
van een plekje, vechtpartijen en
het recht van de sterkste zege
vierde, greep het politiebureau
Warmoesstraat in. Te beginnen
met het Damrak werden stand
plaatsen ingedeeld en geregu
leerd.
Sinds een jaar of vijf heeft de
gemeentelijke dienst marktwe
zen de regie. Hoofdmarktmeester
Steef van de Pol is er jaarlijks
maanden tevoren intensief mee
bezig. Hij zag de vrijmarkt be
roemder worden, maar ook ver
anderen. „Dit jaar waren er weer
meer aanvragen voor vergunnin
gen. Bijna duizend, voor bijna
vijfhonderd standplaatsen. En
meer agressiviteit, als wij - met
hulp van de computer - aanvra
gen afwijzen. Ik heb alle moge
lijke ziektes al naar mijn hoofd
geslingerd gekregen. De finan
ciële belangen zijn groot, afhan
kelijk van het weer draaien ze in
de binnenstad omzetten van
2000 tot 10.000 gulden per
kraam. Op die ene dag. Zwart,
ja."
Als het weer goed is verwacht de
hoofdstad dit jaar het record van
drie jaar geleden, met drie tot
vier miljoen bezoekers, te evena
ren. ('Al die jongeren met hun
OV-kaarten!') Koud weer, regen
en - vorig jaar - een (valse) bom
melding op het Centraal Station
dat tijdelijk dicht moest, beperk
ten de afgelopen jaren de stroom
Koninginne-vrijmarktvierders
tot anderhalf of minder dan een
miljoen.
Aanvragers van vergunningen,
ook uit het buitenland, proberen
elk jaar verbetener een plek te
veroveren. Valse namen, dubbele
aanvragen, via familieleden. Hij
heeft vorig jaar al een zwarte
handel in vergunningen ontdekt;
ze werden aangeboden voor
500.
Prinsengrachtwater
De marktmeester probeert de
variatie zo groot mogelijk te ma
ken. „Niet overal textiel en
loempia's, maar liever meer
snuisterijen en ambachten, zoals
glasblazen. Veel leuker voor het
publiek. Of, zoals dit jaar, ver
koop van Prinsengrachtwater
ten behoeve van het Wereld Na
tuur Fonds."
Ondanks de risico's, de toene
mende verharding, agressie en
commercie is hij elk jaar weer
tevreden en trots op de Amster
damse vrijmarkt. „Er is nog
nooit echt iets verkeerds ge
beurd, buiten de normale zak
kenrollerij en steekpartijen. Ie
dereen is na afloop tot nu toe
tevreden. En iedereen, uit welk
land of met welk velletje dan
ook, maakt evenveel kans op een
standplaats. Al denk ik op 30
april 's morgens wel: God zegene
de greep. Ingrijpen op de dag
zelf is met die massa nauwelijks
mogelijk."
Fred van der Vlugt is
een begrip in autorij
dend Nederland. Hij is
lid van de jury van de
Auto van het Jaar en-
verschijnt ook nog re
gelmatig op tv om zijn
licht over nieuwe ont
wikkelingen te laten
schijnen. Daarnaast is
Van der Vlugt directeur
van Wereld op Wielen
Productions b.v., dat
een aantal autobladen
uitgeeft. Objectiviteit
en commercie gaan
moeilijk samen. Dat
wordt pijnlijk duide
lijk, nu de directeur
van Hessing's Autobe
drijven in De Bilt on
omwonden zegt, dat de
opinie van Fred van der
Vlugt 'woord voor
woord gekocht dient te
worden.'
Door Rien van der Steen
Het is oorlog tussen auto-im
porteur Hessing uit De Bilt en
de organisatie Wereld op Wie
len van Fréd van der Vlugt.
Van der Vlugt schreef Hes-
sing-directeur Rens eind april
een brief met het verzoek om
geen informatie over nieuwe
auto's of andere ontwikkelin
gen meer op te sturen. Want
de advertentie-afdeling van
Wereld op Wielen krijgt tel
kens nul op het rekest op de
vraag of Hessing advertenties
in haar uitgaven wil plaatsen.
Rens heeft zijn persrelaties nu
een" kopie van de brief van
Van der Vlugt gestuurd. 'Dat
de inhoud van de publicaties
van Van der Vlugt uitsluitend
door de kwaliteit van de be
treffende auto's bepaald werd,
was kennelijk niet meer dan
een illusie van ons. Want nu
moeten wij uit zijn brief leren
dat de opinie van Fred van der
Vlugt woord voor woord ge
kocht dient te worden,'
schrijft Hessing-directeur
Rens in een reactie op de me
dedeling van Van der Vlugt.
Hessing importeert exclusieve
auto's als Amerikaanse Fords,
Rolls Royce, De Tomaso en
Maserati. Fred van der Vlugt
besteedde daar in het verleden
aandacht aan in zijn tijd
schriften en boeken en in zijn
televisieprogramma Wereld op
Wielen. De directie van Hes
sing 'is echter van mening,' zo
schrijft Van der Vlugt, 'dat de
autopers uitsluitend bedoeld
is voor gratis publiciteit en
dat Hessings reclame-activi
teiten moeten worden gecon
centreerd op de landelijke
dagbladpers. Ik meen daarom
dat deze eenzijdige belangen
behartiging moet worden
beëindigd.' Van der Vlugt gaat
ervan uit, dat Hessing er be
grip voor heeft dat 'de liefde
niet van één kant kan komen.'
Directeur Henk Rens van Hes-
Fred van der Vlugt: ...im
pulsief...
foto fotopersburo dijkstra
sing vindt de inhoud van Van
der Vlugts brief schokkend.
'Wij geven persberichten uit
om de vakkennis van (au-
to)journalisten op peil te hou
den. We gaan ervan uit dat op
grond van journalistieke argu
menten tot eventueel gebruik
ervan wordt besloten. Hessing
oefent géén druk uit om te
plaatsen,' zo schrijft Rens.
'Onfatsoenlijk'
Wereld op Wielen is des dui
vels. Een woordvoerster van
Van der Vlugt noemt Rens'
handelwijze ronduit 'onfat
soenlijk': „Wij sturen een brief
aan een importeur en die
meent vervolgens zijn persre
laties met de inhoud daarvan
te moeten benaderen. Terwijl,
hij ons niets laat weten. Ver
der verdraait Rens de feiten:
Wereld op Wielen Productions
is een uitgever en die bestaat
nu eenmaal voor een groot
deel van de opbrengst van ad
vertenties. Van Hessing horen
we de laatste tijd nooit wat.
Alleen persberichten. Tja, dan
ontstaan er problemen."
Voorzitter Wim Oude Weer-
nink van de AutoPersClub
zegt dat zijn vermoeden van
de innige banden van Van der
Vlugt met de industrie nu be
vestigd is. „Hier is voor mij
duidelijk een grens overschre
den en het zal hoe dan ook
consequenties hebben. Eerder
hebben wij een journalist die
duidelijk te commercieel bezig
was geroyeerd als lid van onze
club. Het is zeer wel denkbaar
dat dat met Van der Vlugt ook
gebeurt. Maar we hebben eerst
een gesprek met hem."
'Impulsief
Van der Vlugt zelf zit met de
affaire in zijn maag. „Ik ken
meneer Rens niet en kreeg
hem ondanks herhaalde ver
zoeken ook nooit te spreken.
In mijn impulsiviteit heb ik
hem die brief gestuurd in de
vaste overtuiging dat Rens me
dan zou uitnodigen voor een
gesprek. Maar dat het zo zou
uitpakken had ik nooit ver
wacht. Ik had die brief zo niet
moeten schrijven. Ik chanteer
mensen niet en ik distantieer
me ook van de manier waarop
Rens schrijft dat ik te koop
ben."
Door de miljoenenstroom die door de straten en langs de vele
honderden kraampjes in de binnenstad kronkelt, lijkt de vrij
markt aan haar eigen populariteit ten onder te gaan. foto Anp
