Geweld klap voor toerisme
EEN
IE FIETS
ET JE
[LEREN.
cl-
rHEM
ESCHERMING
LEGENHEID
i m
Investeren in wijn, een anti-crisisprodukt
Egypte huurt reclamebureaus in om veiligheid te benadrukken
Het aangeklede hoofd
MODE visie
wijzer
Bonen in de lente
T-shirts zijn vooral mooi
irticulieren
))MA
:n? Kom je er zelf
hulplijn van Stichting
5 maandag t/m vrijdag
m 19.00 tot 22.30 uur.
CONSUMENT
A6
MEDISCHE RUBRIEK
om te zoenen
Bankje, jubileum, receptie,
B. verloving, overwinning,
in, Abraham, openbare
mar door, mag best eens in
wel op de pagina
Moeilijk is dat niet en duur
3 zijn. Prijs per regel of
i. 2.40", één grote regel
I 2,89 resp. 3,04".
■tsen van een foto of
Een formaat van 35 x 45
i 15.96 resp. 16,76*
(tarieven op aanvraag. Bij
[betaling wordt 4,50
Ikend Foto's worden niet
el 076-236442 of geef uw
br plaatsing af bij één van
J. Schriftelijke opgaven
Ind geaccepteerd indien
Takend zijn, ook indien uw
3 bijgevoegd is.
Jis het recht voor teksten
pan redenen te weigeren,
er klachten bereiken over
Jpkst behoudt de uitgever
moor om de naam van de
Ter bekend te geven
lieven gelden op zaterdag
nigingsnieuws
12 kolom op donderdag
|r de liefste
fet je 50ste ver-
Jonja en Marcel
Mei voor informatie 076-236911
llDEN IS DE KRANT NERCENS
ut
DE STEM
MAANDAG 26 APRIL 1993
rj0or onze correspondent
jjlillto Voordouw
Parijs - Investeren in plezier,
jat is wat Serge Tchekov
voorstelt aan degenen, die
belangstelling hebben voor
ajn uitvinding, 'Patrimoine-
jjn', Wijnerfgoed. Wie van-
g een bedrag tussen de
i0 en 15.000 gulden inves-
leert, krijgt gedurende tien
jaar, ieder jaar tussen de 36
en 42 flessen wijn. Na afloop
van die tien jaar wordt het
geïnvesteerde bedrag inte
graal terug gestort.
Tchekov, die diverse films maak
te over wijngoederen voor de
franse televisie, kende de be
langrijkste klacht van veel wijn
beren van prestigieuze cha-
teaux, het gebrek aan cash-flow.
Het maken van wijn is een lang
durig proces. Het opslaan van de
nectar in al dan niet houten
vaten is een kostbaar proces,
zowel in tijd als in geld.
„En hier maken we iedereen ge
lukkig," aldus de bedenker.
„Want de wijnboer krijgt de be
schikking over baar geld, waar
mee hij in zijn bedrijf kan inves
teren. De investeerder op zijn
beurt heeft jaarlijks recht op
wijn uit de allerbeste wijngoe-
den van Frankrijk. Een en ander
is belastingvrij. Na afloop van de
investeringsperiode, krijgt hij
zijn geld terug. Wat wil je nog
meer?"
Bedenker Serge Tchekov noemt
Patrimoine Vin een 'anti-crisis
produkt' en gaat er prat op dat
de liefhebber van goede wijn, via
de keuze uit diverse huizen uit
alle wijnstreken van Frankrijk,
zijn eigen wijnkelder kan sa
menstellen.
„Omstreeks dertig flessen per
jaar is niet te veel. Iemand met
een flat kan die paar dozen best
ergens opslaan. Tegelijkertijd is
het voor onze klanten een moge
lijkheid om via het mengpakket
(champagne, cognac en wijn uit
diverse streken) kennis kan ma
ken met de diverse huizen. Met
andere woorden: het is een goede
manier om zijn smaak te bepa
len."
Het moet gezegd: het zijn niet de
eerste de beste huizen die deel
nemen aan het Wijnerfgoed.
Voor de allerbeste Rhönedalwij-
nen zorgt Marcel Guigal, de Cö-
tes de Provence zijn van Chateau
de la Mascaronne, eigendom van
Bourgondiër Claude Jaboulet-
Vercherre, de Margaux-wijn is
chateau Labégorce, de directe
buurman van het legendarische
Chateau Margaux, de gebroeders
Aubert doen aan het programma
mee met hun Saint-Emilionwijn
La Couspaude. Vanuit de Elzas
zijn er de wijnen van Domaines
Schlumberger, er is de Gaillac-
wijn van Labastidie, de rode
Bourgondische wijnen van Do-
maine Comte Senard, terwijl de
witte afkomstig is van Olivier
Leflaive. Wie cognac in zijn con
tract wil krijgt de produkten van
A. de Fussigny en de champagne
is van het huis Ruinart.
Geen enkele kwalitatief hoog
staand Frans wijngebied is ver
geten. „Maar dat was ook de
opzet. We begonnen bescheiden,
om te zien of het zou aanslaan.
Toen het begon te lopen - want
je kan er wel van overtuigd zijn
dat het gaat, maar dat moet je
natuurlijk wel in de praktijk
bewijzen - konden we contact
opnemen met de huizen, met wie
we graag wilden samenwerken.
En die reageerden stuk voor stuk
enthousiast. Maar we wilden van
de meesten ook dat ze met iets
speciaals zouden komen. Een cu-
vée bij voorbeeld die elders niet
in de handel komt. Zo heeft
Alain Royer van cognac-huis A.
de Fussigny een wijn uit 1937
gereserveerd voor de deelnemers
aan Patrimoine-Vin die een pak
ket kiezen met cognac," aldus
Serge Tchekov, die zeker weet
dat het idee ook in het buiten
land gaat lopen. „Onze eerste
Belgische klanten hebben we
al."
Om 'Patrimoine-Vin' ook moge
lijk te maken voor de Neder
landse markt wil Tchekov eerst
contact hebben met een wijnim
porteur, die de zaak in ons land
vlot wil trekken. „Maar dat kan
snel zijn beklonken."
Door John Roberts
Londen - In de hele wereld
wordt de toeristen-indus
trie, een belangrijke in
komstenbron voor veel
ontwikkelingslanden, be
dreigd door gewapende
aanslagen. Zowel Egypte
als Jordanië worden gezien
als risicolanden, terwijl
een toerist ook in de Vere
nigde Staten niet veilig
blijkt te zijn.
In Egypte zijn diverse aanslagen
gepleegd op westerse toeristen.
Het land zegt al 2 miljard dollar
aan inkomsten te hebben verlo
ren. Dat betekent een harde klap
voor haar economie.
In Jordanië heeft een geplande
aanslag op toeristen de Ameri
kaanse regering een waarschu
wing laten uitvaardigen. Haar
burgers zijn geadviseerd het
land te mijden. De Verenigde
Staten kampen trouwens ook
zelf met een verslechterd imago,
sinds in enkele van haar grootste
steden een aantal moorden op en
verkrachtingen van toeristen
plaatsvonden.
Doordat het toerisme zo'n be
langrijke rol speelt in sommige
economieën -in Egypte levert
het meer dan eenderde van de
buitenlandse valuta op - doen de
overheden hard hun best de
dreiging tegen te gaan.
Volgens de Egyptische toeristen
industrie is het aantal bezoekers
aan dit land de afgelopen zes
maanden met tweederde afgeno
men. Dat was het gevolg van
aanslagen op luxe boten die de
Nijl afvaren tussen Aswan en
Cairo, de busparkeerplaats bij
het Egyptisch museum in Cairo
en zelfs een grafkamer in een
van de pyramides van Gizeh.
Maatregelen
De Egyptische regering heeft op
verschillende manieren gerea
geerd. De veiligheidsmaatrege
len rond belangrijke toeristische
trekpleisters zijn verscherpt. In
de dichtbevolkte buitenwijken is
de strijd opgevoerd tegen de is
lamitische fundamentalisten, die
achter de aanslagen zouden zit
ten.
Twee van 's werelds grootste
reclamebureaus, Burson-Mar-
steller en Saatchi Saatchi, zijn
ingehuurd om de wereld te ver
tellen dat Egypte weer veilig is
voor gewone toeristen. Egypti
sche regeringsbronnen bena
drukken dat het einde van de
problemen in zicht is. „De terro
risten zijn op sterven na dood,"
zegt een Egyptische diplomaat.
„Maar ze doen nog wel hun best
de aandacht van de media te
krijgen."
De aanvallen op de toeristen
werden uitgevoerd door militan
te fundamentalisten, de 'Jamaat
al-Islamiyah', wat niet meer be
tekent dan Islamitische Groep.
Westerse inlichtingenbronnen
denken dat het hier meer om een
bepaalde trend gaat dan om een
organisatie, omdat er geen enke
le aanwijzing van een centrale
structuur is gevonden.
Dreiging
Over het geweld in Egypte is al
veel geschreven, maar zelfs de
dreiging van geweld kan aan
zienlijke gevolgen hebben. Dat
bleek in Jordanië, waar op 2
februari twee gewapende man
nen werden gearresteerd door de
veiligheidspolitie, toen zij de
grens met Syrië overstaken. De
twee zouden volgens Jordaanse
functionarissen hebben toegege
ven dat zij een aanslag wilden
plegen op een toeristenbus in
Petra, een van Jordanië's groot
ste toeristische attracties.
Zoals gewoonlijk werd de infor
matie over de arrestatie doorge
geven aan inlichtingendiensten
in het buitenland. Enkele weken
later ontdekten de Jordaanse au
toriteiten dat het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Za
ken een waarschuwing had
rondgestuurd voor Amerikaanse
reizigers. Er zou een 'verhoogde
dreiging van terrorisme' in Jor
danië zijn, waarbij vooral bus
reizigers veel risico liepen.
De waarschuwing veroorzaakte
aanzienlijk ongenoegen in de
Jordaanse hoofdstad Amman,
die vaak als vertrekpunt dient
voor pelgrimstochten van wes
terse christenen, die zich per bus
naar Jeruzalem begeven.
„Er is zo'n waarschuwing uitge
gaan," aldus een Jordaanse di
plomaat. „Maar de VS-regering
heeft haar weer ingetrokken".
De Jordaniërs blijven echter
boos over het incident. Een an
dere diplomaat zegt: „Door de
waarschuwing is Jordanië niet
opgenomen in de programma's
van de meeste reisbureaus in
Europa en het kost een paar
maanden om dat terug te
draaien." Uiteraard levert dat
een verlies op voor de Jordaanse
toeristenindustrie.
W aarschuwingen
Het Amerikaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken aarzelt
sinds enkele jaren niet lang om
dergelijke waarschuwingen te
doen. In december 1988, twee
weken voordat het Pan Am-
vliegtuig boven Lockerbie werd
opgeblazen, had het nagelaten
een waarschuwing bekend te
maken dat een Amerikaans
vliegtuig het doelwit kon zijn
van een terroristische aanslag.
Vandaar dat de Amerikanen nu
geen risico meer nemen, al gaat
dat ten koste van de toeristenin
dustrie van andere landen en
kan er een fikse diplomatieke rel
ontstaan.
De Verenigde Staten zelf zijn
echter ook niet vrij van geweld
tegen toeristen. Onlangs werden
in Miami een Duitse en in New
Orleans een Engelse toerist ver
moord. Alhoewel die moorden in
de Europese pers breed werden
uitgemeten, worden de toeristen
in het algemeen niet gewaar
schuwd voor het geweld in de
Verenigde Staten. Margaret
Reece, de verloofde van het Brit
se slachtoffer Adrian Strasser,
zei na haar terugkeer in Edin
burgh: „Niemand heeft iets te
gen ons gezegd. Geen enkele
reisgids meldde dat New Orleans
een gevaarlijke stad kon zijn."
De ironie is dat het paar oor
spronkelijk gepland had om naar
Egypte op vakantie te gaan. Ze
zagen daar vanaf na berichten
over de van aanslagen funda
mentalisten op toeristen. (IPS)
Egypte doet er momenteel veel aan om weer toeristen te trekken. De veiligheidsmaatregelen rond
belangrijke trekpleisters zijn verscherpt en reclamebureaus moeten het imago in het buitenland
oppoetsen. foto jos lammers
Een van de aardigste
voetbalanekdotes var
de te vroeg overleden
stukjesschrijver, dichter en
voetballiefhebber Nico Scheep
maker gaat als volgt. Blauw-
Wit tegen ADO. vlak na de
oorlog. Voorzet voor het doel
van Blauw-Wit. Bertus den
Harder, spits van ADO zet er
zijn zeer kale hoofd onder en
mist voor praktisch open doel.
Stem uit het Haagse publiek:
„Krijten Bertus, krète!"
Kaal zijn, zo blijkt maar weer,
is méér dan geen haren op je
hoofd. Het kale hoofd is nogal
eens het doelwit van scheld
woorden (kale, biljartbal, Ko-
jak, badmuts), grappen en grol
len. en van diepzinnige bespie
gelingen. Zo zou flink wat ha
ren op je hoofd een teken zijn
van jeugd, kracht, vrouwelijke
aantrekkingskracht en manne
lijke potentie,
Samson kon daar van meepra
ten. Nadat hij Filistijn op Filis-
lijn had verslagen beroofde zijn
verraderlijke geliefde Delilah
hem van zijn zeven vlechten.
..En terwijl zij hem dit aandeed
verdwenen zijn krachten",
meldt Richteren 16. En Sig-
mund Freud schreef in zijn
boek 'Traumdeutung' dat een
man die droomt van haaruitval
bang is om zijn mannelijke
kracht te verliezen. Met zijn
haren verliest hij ook zijn stre
ken. Dit wordt weer weerspro
ken door de filosoof Aristote-
'es: „Mannen die een sterke
geslachtsdrift hebben worden
zéker kaal." Kort en goed, hoe
dan ook, haren zijn bij mensen
vooral een symbool, al weet
niemand precies uit te leggen
waarvan.
Net als zijn biologische colle
ga's, de zoogdieren, heeft de
mens over zijn hele lichaam
haren en haarfollikels. In de
baarmoeder is de aanleg van de
haarfollikels, de putjes in de
huid die haar kunnen fabrice
ren, al aan het eind van de
zevende maand voltooid. De
foet is dan geheel overdekt met
nesthaar, dat gewoonlijk al
weer verdwenen is als het kind
ter wereld komt.
Uit die haarfollikels groeien na
de geboorte alleen op bepaalde
plekken zichtbare en stevige
'terminale' haren, eerst uit
wimpers en wenkbrauwen, dan
op het hoofd en later, tijdens
de puberteit, op de typische
plekken van man en vrouw.
Dat laatste gebeurt onder in
vloed van het mannelijke gel-
achtshormoon testosteron. Ook
bij vrouwen, want vrouwen
produceren in hun bijnier ook
een beetje van dat mannelijke
hormoon.
Mannen met hun méér aan
testosteron, krijgen naast oksel-
en schaamhaar ook een sterke
re zichtbare beharing op borst,
armen en benen, en bovendien
ook nog een snor en baard.
Maar dezelfde overmaat aan
testosteron remt bij de man wel
de groei van het haar op het
hoofd. Aristoteles zat er dus
niet erg veel naast: kaal zijn en
mannelijkheid zijn twee kanten
van eenzelfde medaille.
Op ons hoofd staan, bij een
intacte haardos, zo'n 100.000
tot 200.000 haren. Al die haren
maken een cyclus mee van op
komst en uitval. Een haar
Kaal zijn, zo blijkt maar weer, is méér dan geen haren op je
hoofd. foto 0e stem dick de boer
groeit gemiddeld zo'n drie jaar,
verkeert dan drie maanden in
rust en valt dan uit. Dat komt
bij een volle haardos neer op 50
tot 100 uitgevallen haren per
dag.
Die worden, als het goed gaat,
allemaal weer vervangen, want
voordat een haar uitvalt is de
haarfollikel alweer bezig aan de
produktie van een nieuw. Let
wel, als alles goed gaat.
Bij man en vrouw kunnen ha
ren snel afbreken of kan die
aanwas gestoord raken, beiden
met kaalheid als gevolg. Dat
kan onder invloed van stress,
van medicijnen - zoals midde
len die het bloed verdunnen,
cytostatica, grote hoeveelheden
vitamine A - het gebruik van
agressieve haarmiddelen,
ouderdom of door infectie van
de hoofdhuid. Maar bij mannen
vooral kan er ook een vroegtij
dige kaalheid ontstaan, de zo
geheten 'alopecia androgeneti-
ca' ofwel 'mannelijke kaalheid'.
De oorzaak is het mannelijke
geslachtshormoon testosteron
dat remmend werkt op het haar
van het hoofd. Iedere man rea
geert al naar gelang zijn erfelij
ke aanleg verschillend op dit
hormoon: een kwart van de
zwarte mannen en de helft van
de witte mannen wordt uitein
delijk mannelijk kaal. Al voor
het 40-ste levensjaar gaat de
haargrens aan de slapen wij
ken, de haren worden dunner,
oude haren worden niet meer
vervangen door nieuwe, op de
kruin verschijnt een zich als
maar uitbreidende glimmende
vijver. Ook bij vrouwen komt
deze mannelijke kaalheid voor
al worden ze er slechts bij uit
zondering echt kaal van.
Wat daartegen te doen? In
1985 verklaarde de gezagheb
bende FDA, de Amerikaanse
geneesmiddeleninspectie, nog
plechtig dat tegen mannelijke
kaalheid niets helpt: „We heb
ben geen enkel middel kunnen
vinden dat de haargroei echt
bevordert." De FDA had dat
nog niet gezegd of er verscheen
een 'veelbelovend' haargroei
middel op de markt. Toen de
firma Upjohn een nieuw mid
del tegen hoge bloeddruk uit
testte viel het op dat de proef
personen last kregen van over
matige haargroei. Aha, dacht
Upjohn, waarom zouden we dit
spul niet kunnen gebruiken als
haargroeimiddel. De firma
maakte van dat middel minoxi
dil een lotion en testte dat een
jaar lang uit op 1833 kale hoof
den.
Recept: twee keer daags wrij
ven op de kale plek. En zie. De
eerste resultaten waren uiterst
gunstig, bij liefst een derde van
de proefpersonen verscheen
een „cosmetisch aantrekkelijke
en zichtbare haargroei." Een
paar jaar later kwam het spul
op de markt onder de naam
Regaine, een peperduur mid
del, want de verzekering dekt
de maandelijkse schade van 700
gulden niet, en als je ermee
stopt dan komen de kale plek
ken gelijk weer terug.
Eureka'? In 1990 verscheen in
het Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde een artikel onder
de snedige titel „Geen koop
voor kale mensen". Twee Bos
sche huidartsen, A, de Groot
en J. Nater, deden in dat artikel
verslag van een onderzoek dat
ene Rushton bij een aantal ka
lende proefpersonen had ver
richt. De ene helft moest zijn
kalende hoofd inmasseren met
minoxidil en de andere helft
door Jan Paalman
(niemand wist wélke andere
helft, de dokter niet. maar de
proefpersoon ook niet) met een
neplotion.
En inderdaad. Minoxidil hielp.
Maar tot stomme verbazing van
iedereen bleek de neplotion
ook te helpen! Hoe kan dat
nou? Er zijn aanwijzingen dat
het kalen een op en neer gaand
proces is.
Naar zo'n middel grijp je voor-,
al als de haaruitval het hevigst
is. Als nadien de haardos weer
wat aanwast dan kom je al
gauw op het idee dat dit aan
het middel te danken is. en niet
aan het natuurlijk herstel. Of er
kan sprake zijn van een telfout.
En die bekende foto's - vóór en
na de behandeling - die liegen,
aldus huidarts J. van Everdin-
gen, altijd. Meestal is dat een
foto van het beste resultaat en
„er is nog altijd de kam die een
schijnbaar opmerkelijk verschil
kan bewerkstelligen." Nee, te
gen een mannelijk kaal hoofd is
nog steeds geen medisch kruid
gewassen. Zo'n hoofd is, zoals
Gerard Reve ooit treiterig op
merkte, nog steeds „een bezit
voor het leven."
Door Marijke Prins
Flageolets, licht groen van kleur, zijn naaste familieleden van
witte en bruine bonen, maar zij zijn wat verfijnder van smaak.
Ze laten zich goed combineren met prei en wortelen, eveneens
groenten met een zachte smaak. Onderstaand recept is een
stevige ovenschotel, maar hij is niet te zwaar voor een (gure)
lentedag.
Voor drie a vier personen
Voorbereidingstijd: 2 uur
Kooktijd: 3 uur
eerst:
250 gram droge flageolets
1 theelepel gedroogde tijm of 1 takje verse tijm
1 laurierblad
1 wortel
1 groentebouillonblokje
enkele takjes verse basilicum of peterselie
1 teen knoflook
1 stengel bleekselderij of 3 takjes selderij
later:
1 middelgrote ui
2 tenen knoflook
1 plak katenspek van 100 gram
300 gram verse saucijzen
750 gram prei
500 gram wortelen
1 potje crème fraiche
3 eetlepels olie
zwarte peper naar smaak
Laat de flageolets enkele uren weken in twee liter water. Zet de
flageolets op met: een groentebouillonbiokje, tijm, laurier, 1
wortel, 1 teen knoflook en selderij. Laat de bonen snel aan de
kook komen, draai het vuur dan laag en laat ze 1 Vt uur rustig
gaar pruttelen. Ze mogen niet hard koken, want anders gaan ze
kapot.
Verwarm de oven voor op 150 graden. Snij de ui in dunne ringen
en de twee tenen knoflook in kleine stukjes. Verhit in een pan
met dikke bodem drie eetlepels olie en bak de saucijzen rondom
bruin in het vet. Voeg dan de uiringen en de knoflookstukjes toe.
Zet het vuur uit wanneer de ui glazig is geworden.
Maak de wortel en de prei schoon en snij de groente in grote
stukken (vijf centimeter lengte). Kook deze vijf minuten in een
'beetje water.
Roer vervolgens de crème fraiche door de bonen en meng zwarte
peper naar smaak erdoor. Dan worden de beetgaar gekookte
wortelen en prei, alsmede de worst en uiringen losjes door de
bonen geroerd. Snij de plak katenspek in kleine stukjes en roer
ook die door de schotel. Laat de bonenschotel ruim ander- half
uur rustig garen in de matig verwarmde oven.
Door Jetty Ferwerda
Gek genoeg zijn de basics in
de huidige mode van oor
sprong werkkleren van de la
gere sociale klasse: de arbei
der. Het kan raar lopen in de
mode. Aan de ene kant imite
ren minder bedeelden het
kleedgedrag van de rijken, aan
de andere kant lappen rijken
de etiquette aan hun laars en
laten ze zich inspireren door
werk- en straatkleding. Zo
ging het met de jeans, de over
all en het T-shirt.
Het T-shirt is eigenlijk onder
goed, dat onder de overall
werd gedragen tijdens het
werk. Dit ondergoed werd niet
alleen door de arbeider gedra
gen, ook de soldaat en de
matroos droegen een T-shirt
onder hun bovenkleding. Het
witte T-shirt met blauwe bies
is nog steeds onderdeel van
het werktenue van onze Ne
derlandse Marine.
Pas in de twintigste eeuw
werd het T-shirt onderdeel
van de dagelijkse vrijetijds-
kleding. Eerst van jongeren,
die op het idee werden ge
bracht door filmsterren als
Marlon Brando en James
Dean. Later waagden ook
ouderen zich aan het katoenen
kledingstuk. Het T-shirt
groeide zelfs uit tot een desig
ners-stuk, compleet met labels
en opzichtige namen. Kappa
en Calvin Klein zijn de meest
bekende voorbeelden.
In de jaren zeventig was het
T-shirt wat nu het billboard
is: een plek waar reclame en
protesten aan de buitenwereld
kenbaar werden gemaakt.
Heineken vulde het voorpand
met een grote kroonkurk, vre
desbewegingen plaatsten er
hun V-teken. Katherine Ham-
nett verscheen zelfs tijdens
TEKENING BIRGIT TIJDINK
een ontmoeting met de Britse
premier Thatcher in een van
haar shirts met de tekst '59
percent says no to Pershing'.
Het was in de tijd van de
ontwapeningsgesprekken.
Hamnett leverde in die perio
de (begin jaren tachtig) elke
maand via T-shirts commen
taar op de actualiteit. Wie ze
allemaal nog heeft, bezit een
zeldzame kroniek van die tijd.
Ondertussen had ook de sport-
kleding zijn invloed op het
T-shirt. Naast het gewone mo
del, met boord en korte mou
wen, deden het polo-shirt, de
sweater en het shirt met capu
chon hun intrede. Het enige
dat ze gemeen hadden met het
voermalige werkmansonder
goed was de T-vorm. Maar in
de volksmond zijn het toch
T-shirts.
De modellen van nu zijn voor
al mooi om te zien. Ze zijn
gestreept in zwart-wit of
rood-wit, hebben een sportie
ve capuchon of opvallende
uitsnijdingen. Omdat de druk
technieken op stof zo verbe
terd zijn, is de kwaliteit .van
de print perfect. Kleuren blij
ven mooi en fotoprints komen
haarscherp over. Hermès, een
modebedrijf dat de kunst van
het textieldrukken meester is,
heeft dit seizoen suède T-
shirts in de collectie bedrukt
met indianenprints. HOM ge
bruikt pin-ups, terwijl Kookai
krantetitels ter versiering ge
bruikt.
Hoe kleurig en mooi de nieu
we generatie T-shirts ook is,
de witte klassieker blijft favo
riet. Hij stijgt als het ware
boven elke mode uit. Hij is
goedkoop en bovendien uni
verseel. Je kunt hem overal
dragen en kopen, van Hohg
Kong tot Rejkjavik.
