Zaken verdringen politiek in Guangdonj
Na-c
4Het is
Acht nie
1
pJTËN
Chili bouwt verder op economische fundamenten van Pinochet
NAC eventuf
4
China's kustprovincie wil snel 'economische tijger' worden
bv ci
De ongelukkige gewoonheid van Norma Major
I /eist (anp) - De clubs uit het
Thaise heuvelstammen
verslaafd aan heroïne
BUITENLAND
Transfer van Jo
DE STEM
DINSDAG 20 APRIL 1993
A7|rsÉwiw^Ë
verkoop'
schade-afwikkeling finai
en leasing in nieuwe 4 gebrui
SPE(
Guangdong, de kustprovincie in China's onderbuik,
manoeuvreert op het snijvlak van de hervormingspo
litiek. Tegen het einde van de eeuw willen lokale
bestuurders de leiders van Zuid-Korea, Singapore,
Taiwan en Japan - Aziës economische 'Tijgers' - in
de ogen kunnen kijken en maakt de provincie een
economische groei door die ongeëvenaard is - met
alle symptomen vandien.
Door onze correspondent
Jan van der Made
DE KOLOSSALE kreeft, opge
diend in een houten bootje, is in
tweeën gesneden en opgesierd
met groen. Hij leeft nog.
Voelsprieten en voorpoten wui
ven in een laatste stuiptrekking
vaarwel naar de toeschouwers
die klaar zitten met hun eetstok-
ken.
„Ik kom zo vaak in dit restau
rant", pocht Cui Huiyao, volgens
zijn naamkaartje 'Businessman
Dept. Manager' van de
'Yangjiang Chemicals Import
Expor (sic) Company of Guang
dong'. Geen pen bij je? No
problem. Hij haalt met veel mis
baar een zwaar gouden Parker
tevoorschijn, onderwijl op zijn
eveneens gouden imitatie-Zwit
sers horloge ('Tudor, Geneva',
staat erop) blikkend.
Het loopt tegen elven, maar de
eetzaal van het mediterraan
aandoende South Sea Fishing
Village restaurant is stampvol,
geroezemoes en opgewonden uit
roepen worden slechts onderbro
ken door het borrelige gepiep
van draadloze telefoons. Het Fis-
hing Village Restaurant tegen
over het poche Dongfang ('Oos-
ten')-hotel is the place to be voor
de zelfstandige entrepreneurs
van Guangzhou.
Cui's vriendin, negentien jaar
oud, beeldschoon en gekleed in
rood, giechelt en wriemelt aan
zijn knieën. „Wat ik leuk aan
haar vind? Ze is mooi. Wat ze
denkt kan me niet zoveel sche
len." Statussymbool voor de
nouveau riche? „Hij geeft me
stabiliteit en geborgenheid."
Cui zelf is gastheer van een
luidruchtig gezelschap van in-
driedelig-grijs-gestoken zaken
lui, relaties uit de naburige pro
vincie Yunnan die in elektronica
doen. Minstens twee zijn in het
bezit van een Motorola draadlo
ze telefoon fis niet duur. Zesdui
zend gulden'), waar ze zenuw
achtig naar grijpen als de con
versatie even stilvalt.
China, Derde-Wereldland? Als je
door het centrum van Guang-
dongs hoofdstad Guangzhou
wandelt, is dat nauwelijks voor
te stellen, 's Avonds hangt er een
permanente kerstsfeer die wordt
opgeroepen door kleurige lamp
jes die rond de contouren van de
van de enorme hotels zijn beves
tigd. „De burgemeester vond dat
er wat atmosfeer in de stad
moest komenn", vertelt een in-
Het verkeer, dat tien jaar gele
den nog werd gedomineerd door
roestige vrachtwagens, bestaat
nu voor het grootste deel uit
taxi's en wordt opgesierd door
Een straatventer probeert zijn waar te verkopen in het centrum van Guangzhou
glanzende Toyota's Lexus,
BMW's, Mercedessen en een en
kele Rolls Royce. Om de groeien
de verkeersstroom in Guangzhou
meer speelruimte te geven,
wordt fietsen minder aantrekke
lijk gemaakt door een scherpe
fietsbelasting, deelde persbureau
Xinhua deze maand mee.
De provincie Guangdong profi
teert het meest van de politiek
van Hervormingen en Open
Deur, die al vanaf 1979 officieel
is in China. Haar gunstige lig
ging aan de zuidkust en het feit
dat ze aan China's bruisende
kroonkolonie Hongkong grenst,
vormen belangrijke ingrediënten
voor de dertig procent groei in
het BNP van de provincie - het
hoogste ter wereld.
Maar het voornaamste is mis
schien wel de koopmansgeest die
eigen is aan de zuidelijke Chine
zen. Volgens een manager van
een Hongkongs winkelparadijs
in Guangzhous centrum heeft 45
procent van de stadsbevolking
big money dat ze in korte tijd bij
elkaar hebben gespaard. Cui:
„Mijn vader was vuilnisman. Ik
hielp hem met het verzamelen
van limonadeflesjes en via de
foto AP
opbrengst daarvan ben ik in het
zakenleven terechtgekomen. Nu
doe ik in alles wat geld ople
vert." Op het moment is dat:
karaoke-machines (video-met
microfoon waarbij je zelf de rol
van leadzanger vervult) en cd-
spelers. Cui verdient vijftien- tot
dertigduizend gulden per jaar,
46 maal het landelijke gemiddel
de.
Guangdong, en met name de
delta van de Parelrivier met Gu
angzhou als centrum, is altijd
China's voortrekker van de eco
nomische hervormingen geweest:
rigide politiek die door Beijing
werd gedicteerd na het bloedbad
in 1989, drong pas maanden la
ter door in het zuiden. Ook de
renaissance van de hervormin
gen vond hier plaats, toen Deng
Xiaoping in januari vorig jaar
naar de Speciale Economische
Zone Shenzhen reisde en de se-
mi-kapitalistische enclave als
voorbeeld stelde ('leer van Shen
zhen') voor het hele land.
Diezelfde koopmansgeest zorgde
er in juni 1989 voor dat het
merendeel van de bevolking on
verschillig stond tegenover de
studentendemonstraties in Beij
ing. „Er waren hier wel demon
straties", vertelt een ooggetuige
van destijds, „maar het waren
hooguit dertigduizend studen
ten. Niemand is hier echt geïnte
resseerd in politiek. Zaken ko
men eerst."
Toegegeven, een van China's be
roemdste dissidenten, Wang
Xishe („partijdictatuur is onder
drukking") is afkomstig uit Gua
ngzhou, vanwaar hij via vlug
schriften een van de eerste aan
vallen op Mao Zedong leidde
(met desastreuze gevolgen: in
1981 werd hij tot 14 jaar gevan
genisstraf veroordeeld en werd
afgelopen januari, twee jaar
voor tijd, vrijgelaten). „Maar
mensen zoals hij heb je nauwe
lijks in Guangzhou", vertelt een
kennis van Wang. „Guangzhou
is geen stad voor intellectuelen.
Het politieke en intellectuele kli
maat is bar."
Ouyang Xu (42), die werkt als
tekstschrijver voor een filmbe
drijf in Guangzhou, ondervM
de gevolgen daarvan aan df
lijve. „Ik voel met gekwetst-
vertelt hij, „mijn bedrijf wy
leen maar dat ik scenari
schrijf voor films waar een hc
kung ju in voorkomt." De i.
veer tachtig bioscopen die G«
ngzhou rijk is vertonen dan o
voornamelijk 'de laatste films u
Hongkong' (starring: vechters]
baas Jacky Chan), Terminato;
I-klonen en produkties in lokaa
dialect die in Guangdong zij,
vervaardigd, in hetzelfde genre
Films van Zhang Yimou ('Raisel
the Red Lantern' werd in fe.|
ver-|
Door onze correspondent
Frans Lindenkamp
Santiago - Hijskranen tellen.
Het is onbegonnen werk in de
Chileense hoofdstad Santia
go. Zover het gezichtsveld
strekt: overal is er sprake van
bouwnijverheid. De in smog
gehulde metropool van het
langgerekte Zuidamerikaanse
land laat zich nog het best
omschrijven als een immense
bouwput.
De Chileense economie bruist.
Bewijs van de intense bedrijvig
heid is de tijd die de Chilenen
uittrekken voor hun siësta. Tus
sen de middag schrokken ge
haaste zakenmensen snel hun
lunch weg, op de terrasjes van de
luxe businesscentra Providencia
en Las Condes om vervolgens
met gezwinde spoed terug te
keren naar him kantoren. Tij
dens deze korte afwezigheid
wijkt de draagbare telefoon geen
moment van hun zijde.
Terwijl Chili lange tijd negatief
in het nieuws stond omdat de
dictatuur een loopje nam met de
mensenrechten, werkte het land
stilletjes en vrijwel onopgemerkt
aan zijn economische wonder.
Chili is sinds enkele jaren het
oogappeltjes van de internatio
nale financiële gemeenschap.
„Het investeringsklimaat is uit
nodigend en de toevloed van
buitenlands kapitaal lijkt niet te
stuiten. De exportsector maakt
overuren. Het land openbaart
zich als een heuse Latijnse tij
ger", aldus een in Santiago
werkzame Nederlandse bankier,
verwijzend naar het agressieve
handelsbeleid.
Niet van enige trots verstoken
Generaal Pinochet
geniet Chili van zijn recente
zwaar bevochten economische
successen. Sinds de flirt van wij
len president Salvador Allende
met het marxisme, dat in 1973
door de nu gewezen alleenheer
ser Augusto Pinochet aan gruze
lementen werd geschoten, is het
land gestaag en met veel pijn en
moeite uit het dal geklauterd.
Het generaalsbewind onder
wierp de natie aan diepgaande
structurele aanpassingen. Nu
plukt Chili de vruchten daarvan.
Onder Allende was het land voor
80 procent van zijn deviezenin-
komsten afhankelijk van de ko
per-export. De risico's zijn nu
meer gespreid. In het afgelopen
decennium is een florerende
fruitsector van de grond getild.
Ook de weloverwogen exploita
tie van de uitgestrekte bossen in
zuid-Chili helpt de monocultuur
te doorbreken. Bovendien maakt
het land de laatste jaren op de
internationale markt furore met
scherp geprijsde kwaliteitswij
nen. Voorts brengt de veelbelo
vende zalmkweek de nodige va
luta in het laatje.
Vorig jaar maakte Chili zijn gro
te sprong voorwaarts. De econo
mie groeide met 9,7 procent. Na
de Volksrepubliek China haalde
geen enkel land ter wereld een
dergelijk resultaat. Chili steekt
elk land in Latijns Amerika de
loef af. Waar landen als Argenti
nië, Venezuela en Mexico pas
sinds enkele jaren het pad van
de vooruitgang ^hebben gevon
den, groeit Chili al negen jaar in
successie. Sinds het tijdperk Al
lende is.het nationaal inkomen
ruim verdubbeld tot 70 miljard
gulden. De handelsbalans pro
duceert steevast positieve cijfers.
Schoorvoetend
Ironisch genoeg hebben de Chi
lenen hun recent verworven wel
vaart te danken aan voormalig
potentaat Pinochet. Zelfs de
meest fervente tegenstander van
de generaal geeft dat schoorvoe
tend toe. Om de inflatie tot een
aanvaardbaar niveau terug te
dringen forceerde de generaal
een diepe recessie. Deze ging
gepaard met een explosie van
werkloosheid en een forse daling
van de koopkracht. Elke vorm
van protest tegen zijn sanerings-
beleid drukte de dictator hard de
kop in. De methoden waarvan
Pinochet zich bediende herinne
ren de Chilenen zich als de dag
van gisteren.
Toen de generaal in 1990 het
veld ruimde, nadat de Chilenen
tijdens een volksraadpleging te
kennen hadden gegeven van hem
af te willen, erfden de democra
tisch gekozen president Patricio
Aylwin een economie waar veel
van zijn Latijnsamerikaanse col
lega's jaloers op konden zijn. In
de drie jaren dat de christen-de
mocraat Aylwin .nu de koers van
de natie bepaalt, heeft hij het
orthodoxe monetaire beleid
voortgezet.
De geest van Pinochet blijft de
jonge democratie echter parten
spelen. „Ons land bevindt zich
nog mijlenver van een volwaar
dige rechtsstaat. De nalaten
schap van het vorige regime is
een kiezel in de schoen van de
democratie", zo verzuchtte pre
sident Aylwin vorige week, toen
hij de balans opmaakte van zijn
driejarig presidentschap.
In zijn kritiek doelde het staats
hoofd op de samenstelling van
de Hoge Raad en de senaat. De
sympathisanten van het oude re
gime waken ervoor dat links te
veel macht krijgt. De generaal
benoemde hen vlak voor zijn
vertrek om te voorkomen dat
'zijn levenswerk' in gevaar
wordt gebracht. Voorts heeft
president Aylwin alleen in naam
zeggenschap over het leger. Ie
dereen weet dat Pinochet als
opperbevelhebber van de strijd
krachten achter de schermen alle
touwtjes in handen heeft.
Ondanks alle politieke obstakels
houdt de economische groei aan.
De grootste uitdaging blijft
evenwel de armoedebestrijding.
Hoewel de sociale misstanden
niet zo mensonterend zijn als in
Brazilië, Peru of Venezuela, ba
lanceert eenderde van de Chile
nen op de rand van het bestaans
minimum.
„De levensstandaard is de laat
ste jaren- aanmërkelijk verbe
terd, maar de inkomensverschil
len blijven onaanvaardbaar
groot. Chili staat voor de uitda
ging om de nieuwe welvaart eer
lijk te verdelen", stelt Aristides
Torche, hoogleraar economie
aan de katholieke universiteit
van Santiago. Ook president
Aylwin is zich daarvan bewust.
Het staatshoofd heeft beduidend
meer geld besteed aan sociale
projecten dan zijn voorganger,
maar hij weigert de sinterklaas
uit te hangen.
Deskundigen verwachten echter
dat Chili tegen de eeuwwisseling
zijn status van ontwikkelings
land van zich kan afschudden,
indien de huidige groei aan
houdt. Gebeurt dat inderdaad,
dan is Chili de eerste Latijnsa
merikaanse samenleving die de
armoede heeft weten te elimine
ren. Daarvoor is wel steun uit
het buitenland nodig. President
Aylwin vlast op een spoedige
toetreding tot de Nafta, het vrij
handelsakkoord tussen de VS,
Canada en Mexico. Hoe sneller
een dergelijk verdrag gestalte
krijgt, des te beter. Toetreding
tot de Nafta zou een geweldige
opsteker kunnen zijn voor de
prille Chileense democratie. De
structurele armoede is in de re
cente geschiedenis van Latijns
Amerika altijd de grootste sta-
in-de-weg geweest voor de ont
wikkeling van de rechtsstaat.
Eerste biografie over vrouw Britse premier
Door onze correspondent
Bob van Huët
London - Norma Major, de
vrouw John, is bepaald geen
Hillary Clinton. Volgens haar
eerste biograaf voelt de First
Lady van Groot-Brittannië
zich nog steeds niet op haar
plaats in het officiële circuit
rond 10 Downing Street.
„Ze geeft meer om de inrichting
van de badkamer of boodschap
pen doen in de lokale super
markt", aldus Tim Walker,
schrijver van de onlangs uitge
komen biografie 'Norma'.
De droom van selfmade John,
die opklom van buschauffeur tot
premier, werd de nachtmerrie
van Norma, een meisje uit Zuid-
Londen dat even naailes gaf op
een huishoudschool en voorbes
temd leek kinderjuffrouw voor
welgestelden te worden. Walker
schrijft wat in het Londense
fluistercircuit al heel lang rond
gaat: Norma (51) voelt zich ge
vangene van een leven dat ze
nooit heeft gewild.
Aan het begin van Majors minis
teriële carrière zou een moment
scheiding zijn overwogen, maar
Thatchers partijfunctionarissen
waren bezorgd om het imago
van haar beschermeling. Hoewel
Norma haar man nog maar en
kele weekeinden per jaar zou
zien, is ze altijd trouw gebleven
aan haar 'pre-feministische op
vatting dat een vrouw alles dient
te doen voor haar man', aldus
Walker. „Ze hoopt stilletjes op
het einde van zijn politieke car
rière en droomt van een cruise
op de Nijl".
De ironie wilde dat Norma Ma
jor een heel gewone man zou
kiezen die echter een zeer onge
woon lot beschoren was. Ze ont
moetten elkaar aan het begin
van de jaren zeventig toen de
door het ziekenfonds bebrilde
John gemeenteraadslid was in de
Londense voorstad Lambeth en
alles wist van isolatiesubsidies.
Norma was overgehaald door
conservatieve vrienden om be
jaarde kiezers van en naar het
stemlokaal te rijden en liep min
of meer toevallig tegen haar
held. Zij was onder de indruk
van zijn werk voor Lambeth en
maakte hem het hof, weet Wal-
iker.
Norma, dochter van een militair
die overleed bij een motoronge
luk in België - een week na
afloop van de Tweede Wereld
oorlog - en een parapluverkoop
ster, zag haar geregelde leventje
in rook opgaan toen John koos
voor een carrière in Westmin
ster. Vernederende selectiever
gaderingen moest ze doorstaan
omdat de Tories nu eenmaal zeer
hechten aan het imago van de
vrouw achter de politicus. Op
zo'n vergadering werd haar ge
vraagd op te staan en rond te
draaien zodat de voorzitter van
het selectiecomité 'haar ook van
achter kon zien'.
Nooit heeft het elitaire en sno
bistische partijapparaat haar
eenvoud kunnen accepteren, al
dus Walker. Een Tory-veteraan
erkende tegenover de biograaf
dat 'in mijn tijd zo'n vrouw
hooguit als huishoudster in
Downingstreet kon komen'.
Een andere belediging moest
Norma slikken toen vorig jaar
voor haar werd besloten dat ze
beter van kapper en make-up-
specialiste kon veranderen. Even
was ze zowaar een dynamische
covergirl, maar sinds een offici
eel bezoek aan Canada, eind vo
rig jaar, waar ze zich versliep en
ziek was in het vliegtuig, schij
nen de imagobouwers haar te
hebben opgegeven. Norma Major
bleef de goede ziel die vermijdt
om met haar buurvrouwen over
ontmoetingen met de familie
Bush te praten omdat maar een
barrière zou scheppen.
De overwegend elitair opgeleide
staf van 10 Downingstreet ne
geert haar vrijwel en belt bij
voorbeeld nog om te zeggen dat
ze om acht uur aanwezig moet
omdat president Jeltsin er dan
is, aldus Walker in een toelich
ting op zijn boek. Vrienden en
familieleden van de Majors wa
ren onder zijn 'betrouwbare
bronnen'.
Volgens de biograaf maakt me
vrouw Major nu weer gewoon
afspraken bij haar oude kapper
waar ze keurig op haar beurt
Norma Major (l) in gesprek met Raisa Gorbatsjov, de vrouw
van de voormalige president van de Sovjetunie foto afp
wacht. Als ze naar Londen komt
vanuit het residentiële Huntting-
don, dan pakt ze de trein. Toen
haar lang geleden eens werd ge
vraagd wat ze zou voelen als
haar man premier mocht wor
den, antwoordde ze: „Maar dat
soort dingen overkomt ons soort
mensen toch niet".
Nu moet John maar weer gauw
thuiskomen.
'Norma', een biografie door Tim
Walker is uitgegeven bij Fourth
Estate in Londen.
Maar het eeuwenoude ritueel te
gen de boze geesten heeft de
gesel van de 20e eeuw niet bui
ten het dorp kunnen houden. In
Mae Sa Mai en vele andere heu
veldorpen in het noorden van
Thailand veroorzaakt heroïne
wanhoop en ellende. Verslaafden
tussen de 3 en 80 jaar oud jagen,
in de woorden van de heuvel-
stammen, 'achter de staart van
de draak aan'.
De Thaise en buitenlandse rege
ringen proberen methodes te be
denken voor een verschijnsel dat
enige jaren terug nog onbekend
was onder de 600.000 bergbewo
ners. Maar tot nu toe hebben ze
weinig successen geboekt.
Drugs zijn geen onbekende in
deze streek. De zogenaamde
Gouden Driehoek in het Noor
den van Thailand en de grens
streek van Laos en Burma is 's
werelds belangrijkste bron van
opium, de basis van heroïne.
Opium was lange tijd een tradi
tionele lokale drug waar onge
veer vijf procent van de lokale
bevolking aan verslaafd was. Tot
voor kort ging het overgrote deel
van de veel gevaarlijkere heroïne
door naar de verslaafden in de
steden van Azie en het Westen.
Maar een vorig jaar gehouden
onderzoek heeft uitgewezen dat
ongeveer 10 procent van de
1.300 bewoners van Mae Sa Mai
verslaafd is aan heroïne. De on
derzoekers vonden ook nog 116
gebruikers onder de 409 volwas
senen in het dorp Pha Khia, twee
uur rijden van een smokkelroute
naar Burma. Zeven jaar eerder
waren er nog maar 15 heroïne-
verslaafden in het dorp.
De psychiatrische zuster Suwa-
nee Kaewkingkeo vertelt over
stamvrouwen die met baby's op
hun rug heroïne roken; over on
dervoede, ziekelijke kinderen die
door hun verslaafde ouders wor
den verwaarloosd: over jongeren
die van school worden gehaald
om geld te verdienen voor hun
door heroïne getroffen families.
Narcotica-rechercheur Narong
Suwanapiam en anderen zeggen
dat de heuvelstammen heroïne
gingen gebruiken nadat de auto
riteiten hun opiumvelden bijna
geheel vernietigden in het kader
van de strijd tegen de drugs.
Boeren in het naburige Burma
verdubbelden daarop hun oogst
en smokkelaars zochten gretig
naar nieuwe markten voor het
ontstane overschot.
Ontwikkelingsprogramma's heb
ben de afgelopen tientallen jaren
veel geld geinjecteerd in de heu
velstammen - die ooit leefden
van de ruilhandel - waardoor ze
aantrekkelijk werden voor drug
shandelaars.
Volgens Narong wordt de heroï
ne eerst gratis of zeer goedkoop
aangeboden om mensen ver-
I betaald voetbal hebben zich I
landagavond in Zeist una-
iniem achter de door de infor-
I fflatie-commissie gestelde
I kandidaten voor het sectiebe-
I stuur gesteld. Het nieuwe
uilege zal naar alle waar-
pijnlijkheid op 1 mei in
functie treden.
I slechts rond één kandidaat doen
I ich nog problemen voor. Dat is
I?eo van Gastel. Hij is directeur
I tan de Staatsloterij. Onderzocht
I moet worden in hoeverre er wrij
vingen kunnen ontstaan in de
bruari een aantal
toond) trekken nauwelijks pu.i
bliek. Ouyang: „Er is geen marktI
voor. Ik probeer er wel inhoud I
aan te geven (wijzend op e
Cola-blikje): in een omhulsel vanl
vechtacties probeer ik socialel
misstanden aan de kaak te
len, zodat het publiek ongemerkt!
toch wat meekrijgt."
„Ik ben een pessimist. Niemand|
in dit gebied denkt na over mor-|
gen, over de toekomst. Neem de
opvoeding: mensen vinden
niet meer zo nodig dat hun kin-!
deren naar school gaan, maarl
wel dat ze geld verdienen. De 1
kennis vervlakt. Veertig jaar]
lang heeft de staat de bevolking
beperkingen opgelegd. Maar ik
merk nu in Guangzhou dat het I
volk zichzelf ook beperkingen]
oplegt. Als ik schrijf wat ik wil
schrijven, wordt het niet gelezen,
als ik film wat ik wil filmen,]
wordt het niet bekeken. Mensen
hier lezen geen boeken met een
ziel. Het resultaat is dat ze i
ziellozen, in zombies veranderen.
Het is een ontwikkeling die in
heel angstwekkend vind."
Door Denis Gray (ap)
Mae Sa Mai - In een poging om hun dorp tegen kwellingen te
beschermen hebben de inwoners van het Thaise dorp Mae Sa
Mai poppen van klei verbrand en de kop van een geslachte
zwarte hond op een paal langs de weg gestoken.
slaafd te maken. Ook net af
kickte gebruikers behoren tot de
doelgroepen. Zuster Suwanee
bood laatst 10 baht (60 cent) aan
een kind op de dorpsschool om
heroïne voor haar te halen. Het
kind was binnen tien minuten
terug.
Heroine biedt een korte ontsnap
ping aan een samenleving die
onder grote druk staat; jongeren
verliezen hun vertrouwen in tra
ditionele waarden, terwijl oude
ren de snelle veranderingen niet
aankunnen.
„Neem pillen voor hoofdpijn,
geen heroïne," adviseert zuster
Suwanee de dorpelingen die re
gelmatig door dealers worden
gefopt die zeggen dat de drug
hun pijn zonder bijverschijnse
len weg zal nemen. In een ander
huis sprak ze met een verslaafde
wier tweeling was weggenomen
naar een adoptiegezin omdat ze
de kinderen had mishandeld.
Sai Wah, een stralende tiener,
vertelt hoe haar eens redelijk
welvarende familie ten onder is I
gegaan aan heroïne. Drie van
haar vier broers zijn verslaafd,
van wie er twee, samen met een
schoonzuster, in de gevangenis
zitten. Eens in de maand maakt
Sai Wah de lange reis naar
Bangkok om daar op straat prul
laria van de heuvelstammen te
verkopen.
Narcotica-rechercheur Narong
zegt dat de heroïneverslaving
ook desastreuze gevolgen heeft
voor de economie. De vier dollar
per dag die een verslaafde nodig
heeft zijn vaak meer dan men
kan verdienen. Een dorp met 125
verslaafden verliest dagelijks
500 dollar door alleen de kosten
van de drug, wat volgens Narong
'erg veel is voor een primitieve
economie'.
De meeste urbane afkickpro
gramma's hebben geen effect en
er bestaan plannen om ze te
verschuiven naar de heuveldor
pen. Een proef, gefinancierd
door de Amerikaanse regering en
de Universiteit van Chang Mai,
is vorig jaar in Mae Sa Mat
uitgevoerd door een team onder
leiding van zuster Suwanee-
»John van den Bromvoor vier
Door Ted van Leeuwen
Amsterdam - De transfer
naar Ajax vergoedde de te
leurstelling van het niet-ge-
selecteerd worden voor Oran
je. „Dat was een bittere pil
maar niets kon mijn dag nog
kapot maken", zei John var
den Brom.
Zoals verwacht tekende df
26-jarige sterspeler van Vitessi
gistermiddag een vier-jarig con
tract bij Ajax, dat Vitesse dri<
miljoen gulden betaalt voor d<
tweevoudig international, die ii
Arnhem nog een contract had to
het jaar 2006.
„Vitesse", zegt Van den Brom
„heeft alle medewerking ver
leend. Dat stel ik zeer op prijs
want ik vind het erg belangrijk
in goede harmonie te vertrekker
Ik heb het bijna zeven jaar lan
erg naar mijn zin gehad bij d
club en heb alles aan Vitesse t
danken. Ik zal er alles aan doe
Tachtig verslaafden
twintig dagen lang voor medi
sche behandeling en voorlichting
naar de dorpsschool.
Zestig procent begon daarna
weer aan heroïne, maar dat is
nog een stuk beter dan de resul
taten van de urbane centra,
waar negentig procent van de
heuvelbewoners opnieuw begint.
Een ander lichtpunt is dat sinds
die tijd er geen nieuwe verslaaf
den zijn bijgekomen in Mae Sa
Mai.
Door Ted van Leeuwen
Zeist - De recente aankop
van PSV en Ajax zijn do
bondscoach Dick Advoca
niet goed genoeg bevond
om deel uit te maken van
selectie van het Nederlan
elftal. De namen van Ei
Meijer en John van dl
Brom behoren niet tot
Oranje-ploeg, die volgen
week woensdag op Wemb
de belangrijke WK-kwali
catiewedstrijd tegen En;
land speelt.
Vergeleken met de laatste
terland, tegen San Marino
26 maart, zijn er zeven spel
niet meer uitgenodigd. V
hen kwamen acht nieuwe in
plaats. Advocaat, die
Utrecht elf spelers moest n
sen, schrapte behalve Van
Brom en Meijer ook twee an
re basisspelers, Blinker en 1
keikamp, invaller Ronald
Boer en de reserves Silooy
Viscaal.
Er kwamen acht spelers te
