'Hope
Hans van den Broek: 'Ik heb geen reden om mij te beklagen'
Bu
Onderwijs geeft andere ministeries voorbeeld afslanking
'Investeren in menselijk kapitaal noodzakelijk'
DE STEM
Apartheid in l\le<
DE STEM-
Tweede Kamerfr
NEDE
i K
ANTI
ACHTERGROND
Ondergronds
lied
Door Jo Wijnen
Organisatie-psycholoog Verheul: Middenkader verdwijnt uit bedrijven
3 APRIL T/M 1:
DE STEM
DONDERDAG 8 APRIL 1993
De jongen stond aan
het einde van de
metrowagon,
schraapte zijn keel en zei:
„Dames en heren, mag ik een
ogenblik uw aandacht voor
een lied, een lied uit het land
waar ik vandaan kom: Joego
slavië".
Zijn stem bevond zich in de
grijze zone tussen kind en
man. Hij zong zonder al te
veel overtuiging tegen de
zwijgzaamheid en norsheid
van de metro-reizigers op.
Zijn lied paste trouwens pre
cies tussen twee haltes. Hij
was nauwelijks veertien en
had diepliggende en buitenge
woon donkere ogen met veel
verte en gindsheid erin. Hij
droeg een ski-trui en een ge
bleekte spijkerbroek en stond
in ongeveterde gymschoenen
van een begeerd merk. Hij
mocht dan een beetje zielig
zijn, maar hij had in ieder
geval een gat in de markt
ontdekt: het Joegoslavisch
lied. Dat zong hij dan ook
zonder nadere uitleg. Was het
Kroatisch? Was het misschien
Bosnisch? Of was het zelfs
Servisch of Montenegrijns?
Zijn gat in de markt was nog
niet erg diep en waarschijnlijk
een tikkeltje te snel ontdekt.
Al het andere volk dat in de
Brusselse metro muziek
maakt heeft geen enkel gat in
de markt. Vandaar dat de au
toriteiten de ondergrondse
reizigers onlangs hebben be
loofd aan de overlast van het
getokkel en getoeter een ein
de te maken.
Ik geloof niet dat we hier van
een groot gemis, laat staan
van een cultureel verlies kun
nen spreken. Want de Brus
selse metromuzikanten on
derscheiden zich van hun be
roepsgenoten die gewoon op
de straat bezig zijn, door de
beroerde kwaliteit van wat ze
te bieden hebben. Daar komt
nog bij dat ze - eveneens in
tegenstelling tot de straatmu
zikanten - de reizigers die niks
willen geven brutaliseren.
Zo is er een chanteur die al
zijn ongewassenheid over je
uitstort als je niks in het plas
tic bekertje laat vallen dat hij
je na enkele minuten van krij
sen en kermen voorhoudt. Hij
zegt dan zoiets als: „Krijg de
tering-pokken-kanker-kolere
en val hartstikke dood op de
koop toe", maar dan in het in
het Frans. Ik heb het één keer
gewaagd te zeggen dat hij zijn
gitaar eerst maar eens moest
stemmen. Dat gaf aanleiding
tot een hoop gedoe waaraan
mijn medereizigers nog een
hoop plezier hebben beleefd.
Dan is er de organist, dat wil
zeggen, de man die een zeer
klein toetsenbord in de ene
hand houdt, terwijl hij er met
de andere een deuntje op
speelt. Het toetsenbord is met
veel kabels verbonden met
een accu die met een touw om
zijn linkerschouder hangt. Er
gens moet zich natuurlijk ook
een luidspreker bevinden,
maar die heb ik nog niet kun
nen ontdekken.
Alle elektrische verbindingen
zijn omwikkeld met leuko
plast, zodat zijn installatie
doet denken aan een zieken
huispatiënt die alle botten van
zijn lijf heeft gebroken. Maar
op de accu brandt wel een
rood lampje. Als je hem niks
geeft, kijkt hij je woedend
aan, wat nog erger is dan wat
de chanteur doet.
Bovendien is de man - wel
licht als gevolg van een kwaal
of het een of ander geestelijk
ongemak - zeer, zeer traag.
Hij heeft zeker tien seconden
nodig om één keer met een
oog te knipperen. Op aardbe
vingen, botsingen, explosies
en aanslagen is hij dan ook
niet berekend. Hij heeft geen
enkel verweer tegen de din
gen die zich min of meer plot
seling aan hem voordoen. Hij
is volstrekt weerloos tegen
het onverwachte. Godzijdank
gebeurt er in Brussel nooit
iets.
Toegegeven, tegen de jongen
met het Joegoslavisch lied
was ik niet helemaal opgewas
sen. Trouwens, ik kende hem.
Ik herinnerde mij plotseling
dat hij al eerder in de metro
had gezongen, ofschoon niet
in het Joegoslavisch. Inder
daad. hij was de knaap die
toen voor mij blijven staan
met zijn mansbakje, zonder
iets te zeggen: dwingend, drei
gend, tergend, niet aflatend,
de diepliggende ogen op z'n
donkerst. Ik hield me goed en.
tenslotte draaide hij zich om.
Maar op dat moment ging hij
met zijn voet op mijn linker
voet staan. Hij maakte met
zijn losgeknoopte gymschoen
- een bovenmaatse, op lucht-
zolen geplaatste Nike waar
een reusachtige tong uithing -
een draaiende beweging ma
ken om het nog erger te ma
ken, Het werd me grijs en
groen voor de ogen. Toen hij
zag dat hij me te grazen had,
rende hij voldaan het gangpad
in. Een einde verderop bleef
hij staan en zei: „Dames en
heren, mag ik een ogenblik
uw aandacht voor een lied,
een lied uit het land waar ik
vandaan kom: Turkije".
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a, (alleen redactie)
01640-36850, fax 01640-40731
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41S 236326, fax 076-236215.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9,4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051, 4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Zijn eerste honderd dagen
als EG-commissaris zitten
erop en Hans van den
Broek zegt monter dat hij
'geen enkele reden heeft
om zich te beklagen'. „Ik
ben hier natuurlijk niet naar
toe gekomen met de
opvatting dat mijn bedje
gespreid was."
Door onze correspondent
Jo Wijnen
HANS van den Broek ontkent
de vele verhalen die de afgelo
pen maanden over de ruzies en
competentiegeschillen in de Eu
ropese Commissie de ronde de
den niet. Maar hij rept even
goed met geen woord over zijn
ambitieuze tegenstrever sir
Leon Brittan. Hij was voorbe
reid op tegenwind, 'zelfs in
weerwil van bepaalde toezeg
gingen die mij waren gedaan.'
Toen EG-commissievoorzitter
Jacques Delors Van den Broek
in december naar Brussel haal
de, werd de Nederlandse minis
ter van buitenlandse zaken als
een zwaargewicht beschouwd
die een dienovereenkomstige
taak moest krijgen. Delors ra
felde de 'buitenlandse betrek
kingen van de EG' uiteen in een
politiek deel dat hij Van den
Broek toewees, en een handels-
deel dat sir Leon Brittan op
zich nam.
Het had er aanvankelijk alle
schijn van dat Van den Broek
zich een kat in de zak had
gekocht, vooral toen Brittan een
geslaagde publiciteits-coup
pleegde. Uit diens kringen werd
zelfs vernomen dat 'Van den
Broek de handen schudt en sir
Leon het werk doet'.
Toch heeft de Nederlandse com
missaris goeddeels zijn zin ge
kregen. Ondanks fors weerwerk
in de commissie is een ambtelijk
apparaat - in Brussel als 'Direc
toraat-Generaal' aangeduid -
voor hem op poten gezet. Het
feit dat dat apparaat 'DGl-a' is
genoemd en tegen de 250 amb
tenaren zal tellen, geeft aan dat
het zich naar de top van de
ambtelijke hiërarchie van Brus
sel heeft geworsteld.
Van den Broeks DG gaat, voor
uitlopend op de ratificatie van
de akkoorden van Maastricht,
een gemeenschappelijk buiten
lands- en veiligheidsbeleid uit
stippelen. Het gaat de politieke
betrekkingen van de EG bestie-
Van den Broek
ren, inclusief de Brusselse in
breng in internationale organen
als de VN en de CVSE.
Het DG dekt de hele wereld af.
„We kunnen nu echt aan de
gang", zegt een ongeschokte
Van den Broek. „Het is overi
gens niet gemakkelijk onder be
paalde omstandigheden vorm te
geven aan een nieuw DG. In de
FOTO EPA
overgangsfase naar de Europese
Unie doen zich natuurlijk com
petentiekwesties voor. Ik geef
toe dat in de Commissie is ge
zegd dat met het formeren van
een nieuw DG beter kon wor
den gewacht tot na de ratifica
tie van Maastricht. Maar dat
probleem is, met steun van de
voorzitter (Jacques Delors)
overwonnen. We zijn een heel
eind gekomen en ik had me dan
ook niets beters kunnen wen
sen".
Daar mag aan worden toege
voegd dat Van den Broek met
grote voortvarendheid de on
derhandelingen over de toetre
ding van van Finland, Noorwe
gen, Zweden en Oostenrijk tot
de EG in gang heeft gezet.
Wat hem wel dwarszit is de
'Euromalaise' die de Gemeen
schap in haar greep houdt en
die geleid heeft tot 'het zich
naar binnen richten van de EG-
hoofdsteden'. „Daar heeft men
op dit ogenblik het hoofd niet
staan naar een gemeenschappe
lijk buitenlands- en veiligheids
beleid. Daar is men eerder ge
neigd te zeggen: laten we eerst
maar eens wachten hoe het
Deens referendum en de discus
sie over 'Maastricht' in Enge
land uitpakt. Wij kijken intus
sen wat verder en zéggen: wat
zijn de vitale belangen van de
Gemeenschap in de wereld".
Van den Broek heeft vier priori
teiten gesteld: het versterken
van de relaties met Midden- en
Oost-Europa, het intensiever
bedienen van de zuidelijke
flank van de EG, het levend
houden van het vredesproces in
het Midden-Oosten en l.._
nieuw formuleren van de't
satlantische betrekkingen.
„Juist met de VS moeten »«i
een noemer komen overv
stukken als ex-Joegoslavië"!
Midden-Oosten en Somalij 1
is trouwens nog meer rottii
in de wereld waar je met e]
verstandig over zou
praten".
Dat hem het vice-voorzitj
schap van de Europese
missie tenslotte is ontg
vindt hij 'jammer'. Hij hoopj
niettemin op dat na de raty
tie van 'Maastricht', niet]
(zoals nu het geval is),
twee vice-voorzitters
gekozen.
Dan verdwijnen de oude aispl
ken volgens welke de Benei*
landen één vice-voorzitter o
gen aanwijzen. In dit g
België aan de beurt. Van tl
Broeks conclusie: „Ach, de\f
halen die over mijn probfel
in de commissie de ronde deel
zijn mij natuurlijk niet ontd
Je moet in de politiek natuuil
wat eelt op de ziel hebben. I
zijn spanningen geweest, li]
ik heb geen enkele reden o
te beklagen. Kort en goe
gaat Van den Broek in Bni
naar den vleze".
•xi
Peper
zondebok...
FOTO ANP
Van onze
Janny Ko
Rotterda
Rotterda
heeft et
zondebo
burgemt
De WD,
zeker de
ten grote
sitie van
De 'dissi
Het lukt de meeste
ministeries nog niet echt
om het aantal ambtenaren
te verminderen. Van de 660
miljoen die deze afslanking
moet opbrengen, is nog
maar 150 miljoen binnen,
zo bleek deze week. Het
ministerie van onderwijs,
vaak vergeleken met een
logge mammoettanker,
heeft bij deze grote
efficiency operatie echter
de leiding genomen.
Door Margriet van Lith
en Ron Meershoek
HET ENORME ministerie, waar
honderden ambtenaren werken
die zich overal mee bemoeien,
moet vervangen worden door
een klein 'bestuursministerie'
dat alleen beleid maakt. Daar
naast komen er aparte organi
saties die snel en efficiënt üit-
voeren wat op het ministerie is
bedacht.
In twee jaar tijd worden van de
3400 arbeidsplaatsen er 340 op
geheven en 1500 ambtenaren
vinden hun werkplek buiten het
monstrueuze grijze gebouw in
Zoetermeer.
De uitvoering van de wet stu
diefinanciering verdween al
naar Groningen, de Onderwij
sinspectie gaat naar De Meern
en als straks het bestuursminis
terie naar Den Haag verhuist,
zal de bekostigingsorganisatie,
het 'betalingsloket' voor de
scholen, alleen in Zoetermeer
achterblijven. Hoe groot de
Haagse afdeling wordt, is nog
onduidelijk. Maar de minister
heeft, half-serieus, wel eens la
ten vallen dat 100 ambtenaren
wel genoeg moet zijn.
Onderwijs verandert niet alleen
van omvang, ook inhoudelijk
wordt er veel omver gehaald.
Onder het motto 'Weg met de
verkokering' kreeg op 1 januari
1992 de helft van alle ambtena
ren van O&W een andere baan
en werden de aloude directora
ten-generaal afgeschaft. Een
bestuursraad vormt sindsdien
de ambtelijke leiding van het
departement; het is de bedoe
ling dat de leden van die raad
samen verantwoordelijk zijn
Het ministerie in Zoetermeer.
voor het hele beleid.
Binnen een jaar na het eerste
plan van aanpak zo'n verande
ring op de rails zetten valt niet
mee. Dat is de ambtenaren, en
vooral hun hoogste baas secre
taris-generaal drs. M.H. Meije-
rink, intussen wel duidelijk ge
worden. „Dat is in de praktijk
nogal lastig gebleken" en, „dat
bleek in de praktijk toch wat
anders te werken", zegt Meije-
rink regelmatig in een gesprek
over de reorganisatie.
Een voorbeeld is het functione
ren van de bestuursraad. Uit
gaande van het idee dat die nu
verder het alleenrecht had op
contact met minister en staats
secretaris, vormden de leden
van die raad een ondoordring
bare scheidsmuur tussen be
windslieden en ministerie. Tot
groot ongenoegen van de direc
teuren, die al snel morden over
de arrogantie van de top.
Meijerink formuleert voorzich
tig.' „Mijn idee'is het nooit ge
weest dat de bestuursraad zo'n
scheidsmuur moest vormen.
Maar zo is het soms wel opge
vat, ja. Dat hebben we dus nu
wat aangepast. De bestuursraad
is nog steeds verantwoordelijk
voor het geheel, onverkort. De
verhouding tussen directeuren
en bewindslieden is in principe
uniform. Maar in de werkelijk
heid van alledag is-ie verschil
lend. Dat blijkt toch ook af te
hangen van de personen. Van de
directeuren, en van de bewinds
lieden."
De bestuursraad lijkt wel het
meest omstreden onderdeel van
het gereorganiseerde departe
ment. Dat vindt ook AbvaKabo-
vertegenwoordigster Desirée
Duijkers. „Ik geloof niet dat
enig ander departement het idee
van die bestuursraad helemaal
zal overnemen, want in de
praktijk leidt het toch tot flinke
problemen. De raad bemoeit
zich overal mee en dat heeft
geleid tot twisten en ruzietjes,
die een voortvarend beleid in de
weg staan en het werkplezier
van de ambtenaren niet ten goe
de komen."
Bovendien heeft de benoeming
van de leden van de bestuurs
raad politiek nogal wat kritiek
losgemaakt. Sinds de twee Pv-
dA-bewindslieden op Onder
wijs, Ritzen en Wallage, de
scepter zwaaien, is de gehele
ambtelijke top vervangen. „Al
lemaal politieke benoemingen",
fulmineerde CDA-kamerlid Van
Leyenhorst onlangs. Maar dat
bestrijdt Meijerink met kracht:
„Van de top-25 van ons minis
terie is de politieke kleur aardig
gespreid. Een minderheid hoort
bij de PvdA."
Zeker is wel dat de bestuurs
raad, dat geeft ook Meijerink
toe, niet het me'est populaire
onderdeel is van het ministerie.
Maar dat was de ambtelijke top
vroeger ook niet, verdedigt hij
zich. Hij is er van overtuigd dat
het nu beter gaat dan vroeger.
Als voorbeeld daarvan noemt
Meijerink niet zonder trots de
voorbereiding van de begroting.
Vroeger was dat een volledig
verknipte operatie, waarbij de
wezenlijke afwegingen uit de
weg werden gegaan. Elke direc
teur-generaal kwam met zijn
verlanglijstje en het probleem
werd dan in stukjes opgeknipt.
„Door die bestuursraad is de
afweging waar je claims toe
staat en waar je bezuinigt een
veel centraler proces."
Beter dan vroeger is in elk geval
ook het contact tussen de ver
schillende afdelingen binnen
het departement. De bestrijding
van de verkokering is voortva
rend aangepakt en dat heeft ook
echt gewerkt, zegt Desirée Duij-
ker. En dat was wel nodig bij
O&W. De ambtelijke en politie
ke misslagen die uiteindelijk
Ondernemers moeten
steeds meer geld gaan
stoppen in het scholen van
hun werknemers. Te hooi
of te gras een cursus is niet
meer voldoende: de
werknemer moet
permanent bij de les
blijven. Anders is
Nederland in 2000 een
ontwikkelingsland
geworden, meent
organisatie-psycholoog
Verheul.
Door Pieter Willemsen
DE WERKPLEK is in bewe
ging. De werknemer van het
jaar 2000 zal meer verschillende
taken verrichten en veel zelf
standiger werken dan zijn colle
ga van vandaag. Vooral het
middenkader in de bedrijven
krijgt met grote veranderingen
te maken. Voortdurende scho
ling zal de werknemers bij de
tijd moeten houden.
Organisatiepsycholoog drs. M.
Verheul adviseert bedrijven en
instellingen over sociale techno
logie. Hij spreekt vandaag op
het congres van de Unie BLHP,
de vakbond voor administratief,
technisch en commercieel per
soneel, over de veranderingen in
de beroepsuitoefening. Onder
nemers zullen in toenemende
mate moeten investeren in
'menselijk kapitaal'. Als dat
goed gebeurt, is het uiterst lo
nend, stelt Verheul. Maar als
sociale technologie niet snel
wordt toegepast, zal Nederland
rond de eeuwwisseling een ont
wikkelingsland zijn.
Steeds meer middenkader zal
verdwijnen uit de bedrijven en
organisaties. Specialistische ta
ken, die nu worden verricht
door mensen met een middelba
re beroepsopleiding, worden-
overgenomen door hbo'ers en
academici. Ook de leidingge
vende functies van het midden
kader zullen veelal verdwijnen,
voorspelt Verheul.
Andere taken komen daarvoor
in de plaats. Het middenkader
moet worden ingezet bij de
'éducation permanente'. In de
organisatie gaat het middenka
der de rol van leermeester ver
vullen. „De werknemer zal
steeds een stukje bij moeten
leren. Maar met die nieuwe
kennis kan hij misschien ook
maar twee jaar vooruit, en niet
een jaar of zeven, zoals vroe
ger."
Die scholing moet vooral prak
tisch zijn. Mensen belasten met
een grote hoeveelheid theoreti
sche ballast is zinloos en duurt
te lang: „Je moet mensen op de
werkplek trainen, bij voorkeur
in de vorm van projectonder
wijs."
Het werknemersbestand in Ne
derland wordt steeds jonger.
Bedrijven zijn geneigd de wat
duurdere, oudere werknemers
te vervangen door kersvers op
geleide jongeren. Dat is voor
ondernemers voordelig.
„Dat lijkt aanlokkelijk," zegt
Verheul. „Maar daar zit wel een
addertje onder het gras. Laat ik
een voorbeeld noemen uit mijn
eigen praktijk: Bij een bank
werkten adviseurs voor wat
grotere beleggers; vermogende
particulieren en kleine pen
sioenfondsen. Die adviseurs wa
ren mensen van goed veertig
met MULO-opleidingen die via
bankcursussen op hbo-niveau
waren gekomen. Op een gege
ven moment ontstond de be
hoefte deze mensen ook advies
te laten uitbrengen over effec
tenportefeuilles. Daarvoor had
den ze lessen in statistiek nodig.
Maar dat lukte niet zo goed."
„Toen heeft die bank gezegd:
weg met die mensen. We halen
jonge doctorandussen in de eco
nomie in huis en die kunnen dat
advieswerk overnemen. Maar
dat werkte helemaal voor geen
meter. Die knullen hadden de
theoretische kennis wel onder
de knie, maar ze misten de
praktijkervaring. Bovendien
waren veel klanten nogal huive
rig om zich over een paar mil
joen te laten adviseren door die
jonge knullen. Dat ging hele
maal demistin."
Wat had moeten gebeuren is
duidelijk, vindt Verheul. „Die
jongens hadden te weinig wis
kunde gehad om de statistiek te
kunnen snappen. Ze hadden dus
eerst wat wiskunde moeten
krijgen en daarna statistiek.
leidden tot de zogenoemde
do-affaire gelden nog steeds;
schoolvoorbeeld van een 'verk
kerd' ministerie waar de
hand niet weet wat de ai
doet.
Meijerink laat er geen twijl;
over bestaan dat gezag van
politieke top een absolute vc
waarde is om een log en vet!
kerd ministerie om te bouw
tot een soepel en efficiënt w
kend ambtelijk bedrijf,
geeft geen oordeel over 1
voorgangers, maar Ritzen
Wallage hebben dat gezag vi
gens hem zonder meer.
„De manier waarop de
windslieden het departeim
aansturen, valt over het alj
meen in goede aarde. Ze do
dat via de ambtelijke lijn
gaan niet zelf in de organisal^
zitten roethanen", zegt
rink.Zijn indruk wordt beve
tigd door Abva/Kabo-besün|
der Duijkers.
Of de relatieve rust en te1
denheid in en over 'Zoetermi
gehandhaafd blijven, valt nogi
bezien. Het einde van de afsl;
king is nog lang niet in zicht
dan zijn er ook nog
voor verhuizing naar Den Ha;
Meijerink: „Op ons terrein
andert er erg veel. De schol;
krijgen veel meer zeggenscl
over geld, personeelsbeleid
beheer. En wat in het veld veij
andert, moet je in het ministère
terugvinden. Dat gebeurt nu
we zijn er ook nog lang nietmt
klaar."
Meijerink is door de bank gent
men redelijk tevreden over
stand van zaken tot nu toe|
Voor andere ministeries valt
van O&W misschien wel wat til
leren, meent hij. Bijvoorbeeld
„Een grote ingrijpende veran
dering moet je zelf doen en niet]
uitbesteden aan een organisa
tiebureau, is mijn advies".
Meijerink zelf zwijgt er over
maar dat advies komt in ieder
geval voor het ministerie var
VROM te laat. Op dit minister»]
is immers grote onrust ontstal"
door het opereren van een
tern adviesbureau.
Voor het overige vindt Meije-J
rink het moeilijk adviezen tl
geven aan collega's. Het is ge®
recept, zegt hij. „Je kunt minisj
teries niet op een hoop gooi""
dat bedoel ik in meer dan i
opzicht."
|van onze Haagse redactie
Den Haag - Vluchtgevaarlijke gevan;
lland te bezeilen is, moeten vrijwel de
[vastgezet worden. Hun rechten moei
[minimum beperkt worden.
|a1s de twee superbunkers in Le-
[lystad en Vught klaar zijn, moe
iten zij direct naar deze nieuwe
extra beveiligde inrichtingen
overgeplaatst worden.
Dat stellen de Tweede Kamer
fracties van CDA en PvdA. Bei-
|de partijen vinden dat deze 'ho-
Ipeloze gevallen, die voor geen
enkel gevangenisregime meer
[vatbaar zijn' nog maar een paar
[uurtjes per dag uit hun cel mo-
|gen. „Je moet het gedrag van een
gedetineerde kunnen beïnvloe
den via verzwaring of verzach
ting van het regime. Als dat niet
meer lukt, dan blijft er niets
landers over dan deze kleine
jroep in hun cel vast te houden",
rindt PvdA-Kamerlid Zijlstra.
lok in de vier extra beveiligde
afdelingen in bestaande gevan
genissen, zijn de rechten van
gedetineerden beperkt. Zijlstra
nl voor de 'hopeloze gevallen'
een stapje verder gaan. Deze
roep gevangenen mag wat Zijl
stra en zijn CD A-collega Sou-
tendijk betreft met niet meer
[dan twee personen tegelijk luch-
|ten, en het recht om te recreëren
[en te sporten moet zoveel moge-
|lijk ingeperkt worden. Ook het
bezoekrecht moet tot een mini-
num kunnen worden terugge
bracht. u
■Zijn de twee nieuwe superbun-
[kers in Vught (1994) en Lelystad
[(1995) klaar, dan moeten deze
'hopeloze gevallen' daarnaar
worden
bunkers
aan 48
bedoelin;
uit een
buiten
diend'
contact
deze
zware ci
zoveel
Staatssei
heeft o-
directie:
toestel
nodig,
tot ma:
den ten
woordvi
van just
gestie v)
Souteni"
ties mi
vroegtiji
Beide
ook dat
gevange
„Het kil
lammen
het beid
de best
niet aap
nu te
Zijlstra|
En Sou
dat het I
dat het
een dirq
een bep
het inti
recht, t«
Twee keer vijfduizend gulden
en die kerels waren kant en
klaar geweest. De bank heeft
veel te snel besloten jongeren
met een goede theoretische op
leiding te nemen. Die hele mis
lukte operatie heeft geleid tot
een hoop kapitaalvernietiging
en natuurlijk ook tot veel men
selijk leed."
Verheul wil het management
duidelijk maken dat sociale
technologie minstens zo belang
rijk is als 'gewone' technologie.
Sociale technologie is beschik
baar, maar aan de toepassing
schort het vaak nog. Sociale
technologie kost geld, maar dat
verdient zichzelf terug doordat
mensen zich prettiger voelen en
de onderneming beter gaat
draaien.
In de nieuwe omgangsstijl
wordt veel meer overleg ge
voerd dan vroeger. Dat is bitter
noodzakelijk omdat anders de
zelfstandig opererende mede
werker geïsoleerd raakt. Het
teamverband in de onderne
ming kan in dat geval zoekra
ken. Verheul is daarom ook
geen voorstander van ongelimi-
1 Verheul
foto*
teerd telewerken. „Mensen i
thuis zitten kunnen niet z'
welke ontwikkelingen de onde
neming doormaakt."
Veel middenkader heeft de
gelopen twintig jaar een acht*
stand opgelopen door ge"
aan bijscholing. „Dat is mJ
nieuwe generatie minder, m
de generatie van nu moet
inhaalslag maken." Na die
haalslag moet ook het mid
baar personeel gereed zijn
de arbeidsplaats van het
tweeduizend in te nemen.
(ADVERTENTIE);
tentoor
DENEGEf
Openingstil
Zaterdag. ]T
Goede Vrijtjl
en beide P J
Het Tui|
Tel. 076.2
°E BOODSCHAPPER heeft het altijd get
waar. De manier waarop een verha;
bepaalt grotendeels het gewicht dat er a
Be boodschapper verwijten dat hij zelfs
de feiten, is te veel eer. Toch proberen
'alen vaak zo te maskeren.
Minister D'Ancona van WVC beschulc
Probleem van de jeugdcriminaliteit op
een betoog van het D66 Eerste-Kamer
wees dat het aantal criminele jonge
ongeveer gelijk gebleven is, blies de m
«net is in de media alsof wij ten prooi
«e verloedering en alsof jeugdcrimi
^ngrijke plaats inneemt. Het zal no
enelijke proporties terug te brengen."
pen waar woord van deze minister die
di H 0 c'an eerst 'n e,9en kring beginn
'e de term 'kampement' opnieuw uitg
oer eigen chef, eerste minister Lubber
I probleem tot de juiste omvang
o i|zen streven. Voor bagatelliseren, e
oet echter even goed gewaakt worde
?iin°'T,van9 van de jeugdcriminaliteit
dan aard ervan wedt wel degelijk
u,p6n geleden verklaarde een voora
kranf/i0, ?dvocaat-generaal bij het Ha
liii"1 dat jongeren die buiten de boot
Qp tijdbom' vormen.
omv20rdeelden die hij uit zijn eigen
rg'^bfteneurs van 17 jaar die een
tramh adden zitten. Jonge meisje
kartli overvallen en jongens die
Met h es de nek opensneden.
Probl voorbee|den wil geen he
"an van de criminele jongeren,
qehr,T;L.total? ieu9d- moet serieus g
drnto ln dit verband de term 'apa
zichta®roep sedoolkinderen met goed
QeriaT en aan de andere kant de 'dro
De moH'W0rden' ^'et met volzinnen,
®dia zullen er graag over berichte
