Zoektocht naar gestorven vader
olen in
over
iingen
JK nieuws
I
Bloeiende streektalen
vooral 'leuke handel'
Youp van Hek
steeds serieuzer
Bluesfestival mist
kwaliteit en sfeer
UIT GIDS
[win 'boren
de grond in'
TV-film 'Richting Engeland' met Peter Faber en Gerard Thoolen
Andrée van Es naar VPRO
C4
'ostburg
'EN
Raak tegen Staak
Kunstenaarsfoto's
IN BEELD
Engels Design
Opgeheven vingertje in 'Ergens in de verte'
'°r de organisatie De Hel
inde Hand uit Beerst afgeven
de garage bij de rk kerk aan
Weststraat in plaats van
:t kerkportaal.
3B - De Christelijke Platte-
ndsvrouwen Bond komt
Inderdag 25 maart om 19 30
fir bijeen in Pro Rege. P. van
Ipdorp, begeleidster in het
igverblijf De Schelp, vertelt
jdens deze bijeenkomst over
iar werk.
JRSUS - Door de scholen-
imeenschappen 't Zwin en
ostdijke wordt in april, bij
ildoende deelname, van start
igaan met zeven computer-
trsussen. De cursussen wor-
m gespreid over acht avon-
ën van telkens tweeëneenhalf
pr. Voor inlichtingen en op-
tven kan men tot 26 maart
recht bij de scholen.
1-1 94-100 Ind-1 28-44. Rom-
ommers stek 7.500 kg.; grof
'7-112 middel 30-73 fijn 25-33
loei 20. Minikomkommers 7 500
t.; 20/25 46 15/20 45-47 10/15
3-50. Lollo Rossa 3.500 st
00/350 Dr 101-108 200/250 Dr
8-86. Paksoi 4.500 kg.; 550/000
20-125 450/600 105-113 325/500
06-108 200/330 92. Prei kl.vo
.500 kg. 172-193. Paprika groen
2.500 kg.;05/95 425 75/85
90-405 65/75 345-370 55/65
80-285. Paprika rood 500 kg
5/95 910-1020 75/85 865-895
5/75 740.
xtra vergoedingen
Kruizinga van de Nederland
se Christelijke Politiebond vindt
.e onrust op Tholen 'volstrekt
Degrijpelijk'. „De overplaatsing
kan beslist niet zonder slag of
stoot gebeuren. Er moet nog
maar eens flink gesproken wor
den met de korpschef over extra
vergoedingen en dergelijke."
lij noemt de Thoolse situatie
litzonderlijk vanwege de geo-
[rafische ligging en de forse ach-
eruitgang van de sterkte. „Het
s een tendens die je overal ziet,
dat de landelijke gebieden moe-
en inleveren ten gunste van gro-
ere steden. Maar meer dan
wintig procent zoals op Tholen
s wel erg veel."
/olgens Kruizinga zijn de lijsten
van de mensen die weg moeten
n concept al gereed. Hij ver
wacht dat er over een week of
zes wat meer definitief bekend
erlingen van scholengemeen-
ben zich beschikbaar gesteld
de week van 28 maart tot en
gebruiken, die zich aan kunnen
melden bij M. Mabesoone,
Schoolplein 3 in Oostburg.
De landelijke actie wordt dit
jaar gevoerd onder het motto:
'Wie helpt ons om een goed pi®
de grond in te boren'. De leerlin
gen van 't Zwin helpen er en
thousiast aan mee. Ze rekenen
daarbij op de steun van de inwo
ners van West-Zeeuws-Vlaande-
ren en hopen dat er bij elk adres
waar aangebeld wordt iets in de
collectebus valt.
der Weegen zijn respectievelijk
n bolclub Raak tegen Staak in
finale van de koninginnebollinë
jn finale afrekenen met routinier
?st echter buigen met 9-7. In de
lioenschap heeft de familie Hu-
Hubregtse ging met de eerste
irwijl bij de mannen echtgenoo
na zes wedstrijden.
ininginnebolling: 1. E. Croes, 2. ri
lling: 1. F. van der Weegen, 2. L
ibkampioenschap vrouwen: 1- j'
ijcke. Mannen: 1. K. Hubregtse. 2-
DE STEM
DINSDAG 23 MAART 1993
DEEL
d Tholen is in rep en roer nu
door de reorganisatie zeven j
rden.
lien binnen de totale reorganisa
tie een uitzondering gemaakt
wordt. Lukt dat niet dan zullen
?r betere rechtspositionele af-
ipraken gemaakt moeten wor-
ien. De Tholenaren dringen erop
tan dat er overleg wordt gevoerd
;ussen bonden, districtsleiding
;n het personeel. Ze willen snel
?en eind maken aan de 'zenuw
slopende situatie' van dit mo-
nent.
l/an onze rtv-redactie
tSoms kwam je een begrafenisstoet tegen en dacht je,
als het hier allemaal op uitdraait, waarom moet ik dan
jaar school?" Een van de droevig stemmende overpein
zingen van hoofdpersoon Hans, die een speurtocht naar
zijn gestorven vader onderneemt in de film 'Richting
Engeland', die de NCRV vanavond op het scherm brengt.
tussen het beeld dat de kijker
ziet en de verteller. Het is een
spel. De verteller corrigeert of
bespot de beelden soms. Maar
het publiek dat geduld heeft en
er rustig voor gaat zitten, wordt
beloond", zegt André van Duren.
De vakbekwame regisseur werk
te met 'een schitterend scenario'
van het schrijverskoppel Willem
Wilmink en Peter van Gestel,
ook al gezamenlijk betrokken bij
Van Durens film 'Het verhaal
van Kees'. Peter van Gestel
kreeg materiaal van Willem Wil
mink aangeleverd. Daar ging hij
vervolgens mee verder. „Ik ge
loof niet in estaffette-schrijven,
dat is altijd te merken."
Uiteindelijk vlocht het duo een
gecompliceerd scenario ineen,
dat 'uiteindelijk als een puzzel in
elkaar valt', zegt Van Duren.
„Een man probeert een periode
in zijn leven te overzien en
wordt bij die reconstructie meer
dere keren met de dood gecon
fronteerd. Het is een somber the
ma, maar lichtvoetig weergege
ven. Bij vlagen zelfs humoris
tisch, ironisch en amusant."
Sombere hersenspinsels van een
inmiddels oudere man, de niet
achtbare verteller Hans (Gerard
Thoolen), die een duik neemt in
het verleden en terugkeert naar
lijn jonge jaren. Als scholier
Hans (Geert Lageveen) beleeft
hij zijn jeugd in de jaren vijftig
in'gedachten opnieuw.
Het gymnasium, de net-niet re
latie met vriendin Sonja (Maike
Meijer), zijn fascinatie voor de
dood, en vooral de vreemde ver
houding met zijn vader (Peter
Faber), een man van de ge
stampte pot, zijn zaken die zijn
leven beheersen. Hans is een bol
leboos in de ogen van vader. Het
broeit in de vader-zoon relatie.
Eigenlijk kennen ze elkaar maar
nauwelijks en dat intrigeert
Hans mateloos.
Bijna twee jaar geleden werd de
film, in eendrachtige samenwer
king tussen NCRV, produktie-
maatschappij Bergen en het Co-
tofonds, in zes weken opgeno
men en zodanig door regisseur
André van Duren gefilmd dat
'Richting Engeland' zowel op het
bioscoopdoek als op het televi
siescherm tot zijn recht komt. De
met zorg gemaakte film werd
tijdens de Nederlandse Filmda
gen in Utrecht onderscheiden
met de Prijs van de Nederlandse
Filmkritiek.
Geduld
Mensen kijken graag naar een
speelfilm op televisie. Ik heb,
waar mogelijk, gekozen voor
bioscoopverfilming en ik denk
dat het ook voor televisie werkt.
Het is een complexe verhouding
Dameskleding
Kapper Oostinga geldt in het
ouderwetse dorp al een beetje als
een rare snijboon. Op een avond
gluurt een groepje kwajongens
brutaal naar binnen en ziet de
kapper in kokette dameskleding
rondstappen. Als door een adder
gebeten reageert de lokale coif
feur op de schermutselingen
voor zijn raam. Met een doffe
knal schiet hij één van de weg
rit'
spurtende jongetjes neer.
Maar, zo willen hardnekkige ge
ruchten, de kapper heeft daarna
zijn bestemming gekozen. Oos
tinga is voor het laatst op het
strand gesignaleerd. Keurig ge
kleed als altijd stond hij voor de
branding. Kamde zijn haren,
borg het zakkammetje netjes op
en is als een heer van stand de
zee ingelopen... richting Enge
land.
De film is voor Mark van Platen
een debuut. Hij schreef de mu
ziek. Deze componist/organist/
dirigent maakte composities
voor vele bezettingen. Hij er-
vaarde dat filmmuziek andere
koek is: „Een echte precisieklus,
je moet secuur timen. Al met al
werd het 29 minuten muziek. Ik
Van onze rtv-redactie
Hilversum - De 40-jarige Andrée van Es treedt deze zomer in
dienst bij de VPRO als groepsredacteur Radio 1. Zij zal in
deze functie verantwoordelijk zijn voor programma's als 'Het
Gebouw', 'Argos' en 'O.V.T'.
Momenteel is Andrée van Es voorzitter van de commissie
toekomst leraarschap. Van 1981 tot 1992 zat zij in de Tweede
Kamer, eerst voor de PSP, vervolgens voor Groen Links.
Door onze verslaggever
Hans Rooseboom
Den Bosch - Het regionaal zelfbewustzijn in Nederland maakt
Moeiende tijden door. En dat komt door het dreigende spook
van de Europese eenwording. Tijdens de Nederlandse Dialec-
tendag, afgelopen zaterdag in de Bossche Brabanthallen, zijn
be behoeders van dialect en streekeigen in groten getale
toegestroomd.
Terwijl in de zaal de ene geleer
de spreker na de andere zijn
wijsheden verkondigt over heden
en toekomst van de Nederlandse
streektalen, worden in de wan
delgangen de stands ingericht.
Want de Nederlandse Dialecten-
dag blijkt vooral een beurs te
z']n, een winkel van Sinkel waai
alles te koop is. Zo'n 40 stands
van professionele en amateur-
dialectvorsers laten zien wat er
jn te koop is. En dat is veel. „Dat
tait door de dreigende eenwor
ding van Europa", weten ze ach
ter de tafel van het Staring Insti
tuut, behoeders van het streekei
gene in Achterhoek en Liemers.
«Mensen trekken zich terug op
net bastion waar ze zich veilig
voelen, waar ze vandaan komen:
hun eigen streek en hun eigen
taal".
Ook de Brabantse Gedeputeerde
J°ep Baartmans wees in haar
openingstoespraak op de invloed
van 'Europa'. Alleen al in Bra
bant zijn momenteel 100 heem
kundekringen actief, veel meer
dan ooit.
Grunneger Boek, Oeze Volk,
•yeenk vuur de Twentse
PToake, de Stellingwarver
Mmeversronte, ze zitten er al-
emaal in Den Bosch. Het zijn
„e™genwoordigers van het
jy-gebied, een term om te
onthouden in deze wereld. SONT
aat voor Streektaal Organisa-
t/s Nedersaksisch Taalgebied.
Tfedersaksisch wordt ge-
Proken in Groningen, Drenthe,
verijssel, de Achterhoek, de
We en de Stellingwerven
(zuidoostelijk Friesland).
Binnen de SONT is weer een
duidelijke oververtegenwoordi
ging van Groningen te zien. De
Groningse taal bloeit als nergens
elders. De Stichting 't Grunne-
ger Bouk en de uitgeverij Teller
likker staan in de Brabanthallen
met tafels vol boeken, plaatwer
ken, stickers, posters, 'leuke' an
sichtkaarten en vooral cd's in de
streektaal.
Een tafel vol cd's alleen al van
de Groningse zanger Ede Staal,
onlangs op jeugdige leeftijd
'overleden. „Ik wilde Ede Staal
tijdens zijn ziekte een kaartje
sturen met Groningse tekst", al-
,dus de man van uitgeverij de
Tellerlikker. „Maar ik kon zoiets
nergens vinden. Toen ben ik ze
zelf maar gaan maken. Die Gro
ningse kaarten lopen als een
trein. Ik maak ze nu ook al in
het Drents en zelfs in het Bra
bants. Ja, het is leuke handel".
Tegen het regionale geweld uit
Oost-Nederland (van Groningen
tot Limburg) steekt de rest van
Nederland magertjes af. Er zijn
nog wel bescheiden stands van
het Noordbrabants Genootschap
en van de Zeeuwsche Vereniging
voor Dialectonderzoek, maar
Noord-Holland is alleen verte
genwoordigd door West-Fries
land, Zuid-Holland door de Al-
blasserwaard, en Utrecht hele
maal niet.
Hoe verder verwijderd van de
Randstad, hoe sterker kennelijk
het leven van het dialect en van
alle streekeigen curiosa rondom
dat dialect.
Ad Petersen toont in De Beyerd
in Breda en in boekvorm een
serie bijzondere kunstenaarsfo
to's, die achter de schermen
kijken van een periode uit de
moderne kunstgeschiedenis. Ad
Petersen is gedurende 30 jaar
(van 1960 tot 1990) conservator
geweest in het Stedelijk Mu
seum in Amsterdam. Als zoda
nig is hij mede-verantwoorde
lijk geweest voor een aantal
grote tentoonstellingen van
kunstenaars die we inmiddels
tot de klassieke modernen re
kenen.
De jaren '60 en '70, dat was de
periode dat het Stedelijk nog
behoorde bij het selecte groepje
musea voor de belangrijkste
moderne kunstenaars een over
zicht van hun nieuwe werk
toonden. Het Stedelijk was in
ternationaal nog spraakma
kend, daar werden reputaties
mede gemaakt. Met name onder
de visionaire Willem Sandberg
en, in iets mindere mate, onder
diens opvolger Edy de Wilde,
gistte het in het Stedelijk. Daar
gebeurde altijd iets belangrijks,
daar werd richting gegeven aan
de eigentijdse kunst.
De reputatie overschreed verre
onze grenzen. Verhoudingsge
wijs was de aandacht in het
buitenland groter dan in eigen
land. De grote stromen kijkers
die nu de tentoonstellingen in
Amsterdam bezoeken, dateren
pas uit de jaren '80. En het
paradoxale schuilt in het feit
dat het Stedelijk tegenwoordig
lang zo belangrijk niet meer is
in het internationale museum
circuit.
De man achter de schermen
van die geruchtmakende ten
toonstellingen was Ad Peter
sen. Hij was als conservator
direct betrokken bij de kunste
naars en hun werk. Zo ontston
den vriendschappen voor vele
jaren. In navolging van de be
vlogen Sandberg zocht hij de
respectvolle en persoonlijke
omgang met de kunstenaar.
Hoe persoonlijker, hoe beter.
Om de herinnering aan soms
bijzondere vriendschappen te
redden van de vergetelheid,
heeft Petersen foto's gemaakt.
Niet in opdracht, niet uit pro
fessie, maar uit vriendschap en
liefhebberij. En dat heeft een
aantal vooral persoonlijke fo
to's opgeleverd van belangrijke
kunstenaars, van wie velen nu
al klassiek zijn. De foto's zijn
recentelijk uitgegeven in boek
vorm, en ter gelegenheid daar
van wordt een selectie daaruit
door Frits de Coninck
De Spaanse schilder Antonio Saura met zijn dochter, in 1970
gefotografeerd door Ad Petersen.
geëxposeerd in de bovenzaal
van De Beyerd.
We zien de kunstenaar, ont
daan van zijn heiligheid, in zijn
eigen vertrouwde omgeving
waar hij een vriend Ad Peter
sen, heeft toegelaten in zijn
atelier, aan tafel, bij een ope
ning. We zien Antonio Saura,
de Spaanse abstract-erxpres-
sionistische schilder, huiselijk
met zijn dochter Ana op de
bank. De twee kijken gespan
nen, geconcentreerd naar iets
wat zich buiten het beeld be
vindt en zoeken tegelijk elkaar.
En kijkend naar de foto, schuift
voor het oog van de toeschou
wer het beeld van Saura's
werk. De verwrongen gekrui
sigde Christus, het liggende
naakt, het getourmenteerde
portret, alles in zwart-wit ge
schilderd in flarden en schet
sen. Even ongenaakbaar als de
Spaanse hoogvlakte waar de
kunstenaar en zijn werk in
wortelen.
De kennis van het kunstwerk is
een transparant dat onont
koombaar voor ons oog schuift
en de foto oplaadt met een
andere waarneming. Bij de foto
van elke kunstenaar zie je zijn
werk er meteen bij, ook al is
het op de foto niet letterlijk te
zien. We zien per slot van reke
ning wat we willen zien. Maar
de foto blijft de foto, en die
toont ons een kop, een persoon
lijkheid, waarvan we door ken
nis van buitenaf weten dat die
een kunstenaar toebehoort.
Het is duidelijk dat Petersen
kan kijken, niet vreemd voor
een conservator van beeldende
kunst. Wat verrast is dat hij
daar nu op andere wijze blijk
van geeft. De camera, dat is
zijn oog dat zoekt naar dat ene
moment waarop de persoon
lijkheid van het onderwerp, het
licht, de ruimte, de sfeer zo
samenvallen dat er een beeld
ontstaat met een eigen beteke
nis. Betekenis die soms gaat
over de kunst, maar veel meer
over de mens die altijd daar
achter verborgen blijft. En voor
het cameraoog van de bevrien
de Petersen geeft die mens zich
bloot, omdat die zih vertrouwd
weet.
Daarom is de foto van de Ne
derlandse beeldhouwer Carel
Visser zo mooi. De ferme ge
stalte staat in de donkere deur
opening, de handen in de zak
ken en heeft een milde lach om
de lippen, eenvoudig omdat hij
naar een goede vriend kijkt.
Dat is precies het verschil met
het werk van een professionele
fotograaf die die vertrouwde
kennis omtrent het onderwerp
nu eenmaal mist. Nog afgezien
van het feit dat Visser zich al
niet graag fotograferen laat.
Ad Petersen heeft de_ norse,
vierkante Jan Dibbets in een
ontspannen, ontwapende hou
ding vastgelegd. Niks geen pose
of afweer, even de bezigheden
onderbreken voor een vriend
die naar je kijkt. Daar zijn wij,
kijkers, voor even getuige van.
De foto's zijn een geschiedenis
van 30 jaar omgang met kun
stenaars, fragmentarisch, sub
jectief, maar van belang. Een
geschiedenis ook van het Ste
delijk. In de persoon van Sand
berg die Petersen enkele malen
breekbaar en scherp heeft vast
gelegd, met die weerbarstige
grote kuig en die felle ogen die
weten wat ze zien. Iets minder
in de persoon van zijn opvolger
edy de Wilde, temidden van
'zijn' kunstenaars. Wie opval
lend genoeg volkomen ont
breekt, is Wim Beeren, recente
lijk in de VUT gegaan, met wie
Ad Petersen toch ook nog vijf
jaar heeft gewerkt.
'A Curator's Camera' tot 19
april in De Beyerd, Boschstraat 22,
Breda.
Het aardige van een tentoon
stelling van bijzondere meubel
ontwerpen in de ruimte zoals
die van van VormVast is, dat je
met een soort dubbeloog kijkt.
In een omgeving die verre blijft
van de clichés van een interi
eurzaak en die ook geen dwin
gend witte galerie is, is het
meubel niet alleen maar func
tioneel. Zeker in het context
van VormVast beschouw je het
designmeubel ook als dat wat
het ook is: een object van
kunst.
De meubels die getoond wor
den zijn zeer verscheiden, zo
wel van functie als van artis
tiek niveau. Maar de beste ont
werpen hebben gemeen dat ze
een uitgesproken zelfstandig
heid hebben en zich ook als
beeld gedragen. Ze eisen een
duidelijke ruimte op en zijn
van een vorm die zichelf defini
eert. Die definitie, dat karakter
zet zich voort in het materiaal
dat de ontwerpers gebruikt
hebben.
De meubelontwerpen komen
uit Engeland en zijn van de
hand van nog jonge ontwer
pers, van wie de meesten opge
leid zijn aan de Royal College
of Art. Daar hoort verrassen
derwijs ook bij Marre Moerel
die mode studeert aan St. Joost
in Breda, beeldhouwkunst in
Rotterdan en daarna naar En
geland vertrokt.
Engels Design bij VormVast,
Liesboslaan 291, Breda, tot 11
Breda - Schouwburg Concordia.
'Ergens in de verte' door Youp van
't Hek. Gezien op 22 maart 1993.
Nog te zien tot en met 26 maart in
Concordia, Breda.
Door Theo van Drunen
Gisteravond vond in de Bredase
schouwburg Concordia de eerste
van vijf voorstellingen plaats
van het programma 'Ergens in
de verte' van Youp van 't Hek. In
dit alweer vijftiende theaterpro
gramma van de cabaretier toon
de Van 't Hek zich wederom een
grootmeester in het snedig be
commentariëren van de klein
burgerlijkheid. Dat leidde in ie
der geval tot veel lachsalvo's.
Maar Van 't Hek laat in dit
programma meer dan ooit ook
zien dat hij zich serieus bekom
mert om de toestand in de we
reld.
Youp van 't Hek (39) begint het
programma met de ontboeze
ming dat hij 'altijd verlangen in
zijn hoofd' heeft: „Ben ik aan
zee, dan wil ik naar de bergen;
ben ik in de bergen, dan wil ik
weer naar zee."
Snel daarna verandert het pro
gramma van toon en zet de ar
tiest zijn sterkste troef in: het
voor schut zetten van 'bur
gertrutten' en 'boerelullen'. Wat
statistisch voor het hele land
geldt, zal ook wel voor een uit
verkocht Concordia gelden:
mensen gaan vreemd, mensen
trouwen niet met hun eerste
keuze, mensen gaan steengrillen
bij Van der Valk, echtparen
spreken over 'wij' als ze 'ik'
bedoelen, mensen zijn niet echt
gelukkig, mensen vertroetelen
goudvissen, scholen bedienen
zich van 'hulpmoeders', dieren
liefde is de kater 'helpen', etce
tera, etcetara. Het is de aan
klacht tegen de zotheid van onze
samenleving, een litanie die we
van Youp van 't Hek gewend
zijn.
Een serieuze noot tussendoor is
zeker ook niet vreemd bij Van 't
Hek. Maar in 'Ergens in de verte'
lijkt de cabaretier mij serieuzer
dan ooit tevoren. Ondanks het
feit dat hij zelf orakelt dat je
niet terug moet kijken in het
leven, hanteert hij de vriend
schap tussen hemzelf en twee
schoolkameraden als rode draad
in het programma. Hij trekt "die
rode draad tevens alvast irfaar
door tot aan zijn eigen dood (en
die van een van de vrienden). En
ook al merkt hij zelf (overbodig)
op dat hij Seth Gaaikema niet'is,
toch laat hij indringend weten
dat het in het leven allemaal
maar om een ding draait: wat
heb je aan het einde verzameld
in de 'kassa van het leven'?
Is Youp van 't Hek niet leuk
meer? Nou en of wel! Hij noemt
golfen 'knikkeren voor kerels die
te lui zijn om te bukken'. En nog
veel meer. Is hij niet grof genoeg
meer? Nou en of wel. Mannen
met een ringbaardje worden
voor 'pratende kutten' uitgè-
maakt. En nog veel meer. Maar
toch klinkt meer en meer 'het
opgeheven vingertje door en de
diepe verzuchting 'waar moet dit
allemaal naar toe'. Ondertussen
speelt de komiek gewoon door.
Met een beetje liegen gaat het
wel. Let's dance.
De makers van 'Richting Engeland': links scenarioschrijver Peter van Gestel, midden regisseur André van Duren en rechts auteur
Willem Wilmink. fotoanp
heb met de secondenteller onder
de beelden op de band zitten
rekenen en tellen. Ik heb er wel
wat van mezelf in kunnen stop
pen, al moest ik van de regisseur
soms een stapje terug doen."
(Nederland 1, 20.24 uur)
Tilburg - Noorderligt. Festival
Messin' with the blues. Ge
hoord op zaterdag 20 maart.
Door Peter Smolders
Tilburg - Het had een vervolg
moeten worden op het ge
slaagde bluesfestival dat
Noorderligt in 1991 verzorg
de. Het werd een half ge
slaagd optreden van Meivin
Taylor met een (te) lang en
weinig enerverend voorpro
gramma.
De tweede editie van 'Messin'
with the blues' miste wat de
eerste nog wel had: een redelijk
sterk programma en, vooral, veel
sfeer. Het tweede gebrek was
mede te wijten aan de magere
opkomst.
Monti Amundson, de blues
rocker uit Seattle, tracteerde een
handvol fans op een uur onver
valste rock 'n' roll, doorspekt
met een enkel bluesrocknummer.
Maar Amundson, met het uiter
lijk van Elvis-op-leeftijd, wist
met zijn trio de middelmatigheid
nooit te ontstijgen.
Flavium, tweede op de lijst,
heeft een gevarieerder oeuvre.
De leden van de Nederlandse
zesmansformatie zijn bovendien
behoorlijk muzikaal onderlegd
en ervaren. Toch wilde de vlam
in Noorderligt niet echt over
slaan. De hoofdoorzaak was dat
zanger Jos Veldhuizen en de zij
nen te veel op safe speelden. Op
routineuze wijze werkten ze
mid- en uptempo bleusrockers
af. Alleen 'Southside of the city'
en de fraaie slepende uitvoering
van 'I'll play the blues for you'
mochten er zijn.
The Hamsters dan. Een Brits
drietal, dat hier enige bekend
heid verwierf als hoofdact van
het Jimi Hendrix Festival. Hun
optreden was wat tweeslachtig:
covers van songs van de gitaar
held maken de helft van de set
uit. De andere helft bestond uit
eigen nummers. Net als die van
Amundson hadden ze met blues
weinig te maken en zijn ze kwa
litatief matig. The Hamsters
hebben in voorman 'Slim' zondér
twijfel een prima gitarist, maar
waarin kan die beter uitblinken
dan in 'Voodoo chile'?
Meivin 'Babyblood' Taylor hoef
de na deze voorbereiding weinig
te doen om in positieve zin op te
vallen. De bluesman uit Chicago
geldt als een van de grootste
gitaarvirtuozen in het circuit.
Ondersteund door de driekoppi
ge Slack Band maakte.hij die
reputatie in Tilburg waar. De
eerste twintig minuten van zijn
show waren adembenemend:
Taylors linkerhand vloog met
enorme snelheid over zijn gitaar
en toverde de fraaiste solo's te
voorschijn. Het ene moment
combineerde Taylor blues, rock,
funk en jazz tot een fraai geheel
a la George Benson, dan weer
verloor hij zich in een tien minu
ten durend recht-toe-recht-^an
bluesrocknummer.
Taylors show was echter vooral
interessant voor gitaarfreaks als
hijzelf. De gewone man in Nopr-
derligt, die na tien minuten de
verbazing enigszins te boven
was, liet het na een half uur
afweten.
FILMS
GOES
- Grand Theater
20 u. The last of the Mohicans.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. De kleine blonde dood.
20 u. Under siege.
20 u. Daens.
20 u. Body of evidence.
20 u. The last of the Mohicans.
ANTWERPEN
- Rex - 12, 14, 16.30, 19 en 21.30 u.
Sneakers.
- Rex-Club - 12, 14, 16, 18, 20 en
22 u. Honey I blew up the kid.
-Odeon 1 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Trespass.
-Odeon 2 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Death becomes her.
-Odeon 3 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Singles.
-Odeon 4 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Consenting adults.
-Rubens - 14, 16, 18, 20 en 22 u.
Under siege.
- Quellin I - 14, 17.15 en 20.30 u.
Daens.
-Quellin II - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Lorenzo's oil.
-Quellin III - 14, 16, 18, 20 en 22
u. Tom Jerry.
-Metro I - 14, 16, 18, 20 en 22 u.
Body of evidence.
-Metro II - 14, 16.20, 18.40 en 21
u. The last of the Mohicans.
-Sinjoor - 14, 16.30, 19 en 21.30 u.
The bodyguard.
BRUGGE
- Complex Zwart Huis
20 u. Vals licht.
20 u. The last of the Mohicans.
20 u. Sneakers.
- Memling
20 u. Black angel.
- Van Eyck
20 u. Under siege.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Fortress.
14.30, 20 en 22.30 u. Scent of a
woman.
20 u. Hoffa.
22.45 u. Vals licht.
22.30 u. Lorenzo's oil.
22.30 u. Unforgiven.
14.30, 17, 20 u. Mo' money.
17, 20 en 22.30 u. Where the river
runs through.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Body of
evidence.
14.30, 17 u. Honey I blew up the
kid.
20 en 22.30 u. Accidental hero.
14.30 u. Tom Jerry.
14.30, 17, 20 u. Under siege.
22.30 u. Consenting adults.
20 u. Stalingrad.
20 u. Sneakers.
14.30, 17, 20 u. The last of the
Mohicans.
22.30 u. Dracula.
22.30 u. A few good men.
22.30 u. Bodyguard.
14.30 en 17 u. Belle en het beest.
14.30, 17 en 20 u. Daens.
20 u. wereldpremière: De zevende
hemel.
„Voor je werk boeken lezen: net is
eigenlijk te mooi om waar te zijn."
Philip Freriks, tv-presentator
