DE STEM
De anderen hebben ook talent'
in beeld
Alice in Chains is
hoogst intrigerend
UIT gids
suske wis
hambone
Stijn Coninx' (Daens) kracht om met mensen te werken
Johanna ter Steege
geëerd in Berlijn
Inca-schat
onherstelbaar
beschadigd
Vrij Spel
Johan Clarysse
Kleuretsen in 4 Van Gogh':
van illustratie tot kunst
„Op zaterdag ging ik zogenaamd naar
cateehesatie, maar in werkelijkheid
kleedde ik me in de schuur om en ging
ik voetballen"
Peter van Vossen, voetballer
DE STEM
DINSDAG 23 FEBRUARI 1993
DEEL D
Door Jace van de Ven
Stijn Coninx, met 35 geworden, studeerde in 1980
cum laude af aan de filmacademie in Brussel. Hij werkte
als assistent-regisseur met Dominique Deruddere, Hugo
Claus en Robbe De Hert. In 1987 maakte hij zijn eerste
eigen speelfilm, Hector (met Urbanus), in 1989 gevolgd
door Koko Flanel. De film Daens is zijn derde speelfilm.
Daens is gebaseerd op het gelijk
namige boek van Louis Paul
Boon, zorgde bij de première op
het filmfestival in Venetië voor
bijna slaande ruzie en trok in de
drie maanden dat hij in België
draaide al meer dan 800.000 be
zoekers.
In Amerika staat Daens inmid
dels voor een Oscar genomineerd
als beste buitenlandse film. Van
af donderdag is Daens in de
grote steden in Nederland te
zien.
„Bedankt, Stijn, en wat er ook
van komt, dit kunnen ze ons
nooit meer afnemen," dat zei een
duidelijk geëmotioneerde Jan
Decleir aan het eind van de
73-ste en laatste opnamedag van
Daens, waarin hij een indruk
wekkende hoofdrol speelt. De
cleir vertolkte daarmee het de
gevoelens van heel de cast. Dat
zal iedereen zien die naar Daens
gaat kijken.
De betrokkenheid van alle me
dewerkers straalt van het doek
af. Hier is door uiteenlopende
artistieke geesten op dezelfde
golflengte gewerkt, hier is de
individuele geraaktheid omgezet
in een collectieve emotie, waar
dig, met de broodnodige relati
vering hier en daar, maar onont
koombaar. Daens is een film
waar je niet omheen kunt.
Dat merkte ook Ettore Segne-
ri, voorzitter van de katholieke
Filmliga in Italië. Toen hij de
première van Daens op het Film
festival van Venetië had gezien
en merkte dat de film na de prijs
Media Italia ook de speciale ver
melding van de Katholieke Jury
zou gaan krijgen, sprak hij zijn
veto daarover uit. Daens zou
geschiedvervalsing en een provo
catie aan de katholieke kerk
zijn.
Zodoende leidde het leven van
de Belgische priester Daens voor
de tweede keer tot een genante
discussie in het Vaticaan. In
1898 eindigde die met het offi
ciële verbod aan Daens om zich
nog kandidaat te stellen als
volksvertegenwoordiger en met
zijn ontzetting uit het pries
terambt, in 1992 deed het Vati
caan er gegeneerd het zwijgen
toe, want alles wat in de film
Daens getoond wordt is geba
seerd op historische feiten.
Novecento
Daens is de Nederlandstalige
Novecento. Hij toont de sociale
bewustwording van de arbei
dersklasse in de stad Aalst aan
het eind van de vorige eeuw. Die
bewustwording wordt in de
hand gewerkt door de priester
Adolf Daens. Voor het scenario
bewerkte regisseur Stijn Coninx,
met behulp van Francois Cheva
lier, zelf de roman Pieter Daens
van Louis Paul Boon.
Tevoren was Robbe De Hert al
tien jaar met dat boek bezig.
Maar toen hij het eindelijk
mocht gaan doen, zag die er
teveel tegenop. Hij raadde pro
ducent Dirk Impens aan om
Stijn Coninx te vragen. Dat was
in 1989, een tijd waarin er in
Europa veel veranderde. De
muur was gevallen en het poli
tieke standpunt van waaruit De
Hert de film wilde gaan maken,
werd min of meer door de tijd
achterhaald.
Coninx: „Ik vertrok niet zozeer
vanuit een politiek standpunt, ik
wilde niet duidelijk maken wie
er gelijk had in de politieke
strijd. Ik wilde laten zien wat
Boon opgeschreven had over die
mensen in Aalst en hun misère.
Berlijn (anp) - Op het inter
nationale filmfestival van
Berlijn is de Nederlandse ac
trice Johanna ter Steege
geëerd met een speciale prijs,
de Berlinale-Camera.
De overige Berlinale-Camera's
gingen naar de Spaanse Victoria
Abril, Gong Li uit China, de
Duitse Corinna Harfouch en de
Franqaise Juliette Binoche.
Johanna ter Steege oogste veel
succes met haar roller in 'Spoor
loos' van George c 'nr p" de
Hongaarse filrr
dear Böbe'.
Daardoor zijn er accenten wat
verschoven en slechts een paar
verhaallijnen overgebleven. Zo is
bijvoorbeeld de ontluikende lief
de tussen de fabriekarbeidster
Nette en de socialist Jan erg op
de voorgrond gekomen. Zij is een
personage waarvan ik zelf ben
gaan houden, zij geeft door alle
misère heen toch ook een vleugje
hoop."
„Want het was niet niks hè. Toen
ik het boek las heeft me dat
verschillende keren gecho
queerd. 'Alle dagen werden er
doodgevroren kinderen gevon
den', schrijft Boon bijvoorbeeld.
Zoiets blijft dan dagen in me
hangen, totdat ik de manier ge
vonden heb om zo'n zinnetje in
film te vertalen."
Emotie
„Ja, dat zijn emotionele zaken
en daarmee begeeft men zich op
glad ijs. In een enkel geval was
ik er tevoren veel zeker van.
Momenten waarvan ik dacht, als
ik dat zo kan doen, is het onge
twijfeld raak. Zo'n scène is bij
voorbeeld die waarin Nette, na
dat ze is verkracht door werk
baas Schmitt, uitvaart tegen
Daens. Dat gaat bij mijzelf door
merg en been, vooral omdat het
gebeurt tegen iemand die zij zo
graag mag."-
„Maar ik had niet altijd dat
vertrouwen. Of niet helemaal.
Zo wist ik dat ik de verkrachte
Nette wilde laten zeggen op het
moment dat zij haar ouders ge
meenschap hoort hebben achter
een schot in het arbeidershuisje
waarin iedereen in dezelfde
ruimte slaapt: „Vader, wie ga die
allemaal te eten geven?" Daar
komt een enorme heibel van. Ik
wist alleen niet goed hoe het
verder moest. Toen adviseerde
Jan Decleir me om de moeder
van Nette haar vast të laten
pakken. En zij staan daar dan
met tweeën in dat kamertje en
zij zijn de enigen die het begrij
pen."
Talent
„Zo heb ik wel meer zaken waar
ik niet zeker van was op tafel
gegooid. Je moet als regisseur
goed beseffen dat je niet de
enige bent die talent heeft. Je
moet goochelen met de talenten
van anderen. Als je een sfeer
kunt creëren waarin niemand de
hele tijd de acteur zit te spelen,
dan ben je een heel eind. Maar je
moet ook naar suggesties luiste
ren en de juiste keuzes maken,
zorgen dat de emotie van de
acteur door die camera op het
witte doek tot leven komt. Niet
meer en niet minder. Veel daar
van doe je intuïtief."
„De eerste keer dat ik merkte
dat ik dat kon was tien jaar
geleden als regie-assistent van
de film Egmont, een Frans-Duit
se produktie. De figuranten
stonden lange tijd te wachten op
de scène van de onthoofding van
Egmont. Het was dertig graden
heet, er was volop bier en de
sfeer was er bepaald niet naar
om een scène te gaan filmen
waarin een geëmotioneerd volk
de executie van en geliefd leider
bijwoont. Toen heb ik de crew
toegesproken en binnen een paar
minuten sloeg heel de stemming
om en voelde iedere figurant het
onrecht van deze terechtstelling
en handelde daarnaar."
Benieuwd
Stijn Coninx is heel benieuwd
wat Daens in Nederland zal
gaan doen. Voor de recensenten
is hij in ieder geval niet bang.
„Niet omdat ze niet negatief
zouden kunnen schrijven, maar
omdat ik al zoveel reacties heb
gehoord, uit zoveel verschillende
hoeken, tot in de gevangenis toe,
van mensen die door de film
geraakt waren, dat een eventuële
negatieve reactie van een recen
sent voor mij niet meer is dan
die van een weer een individu."
Intussen begint Stijn voorzichtig
te denken aan een nieuwe film.
Hij heeft stapels scenario's toe
gestuurd gekregen waar hij niets
mee gaat doen. Eerst wil hij met
met producent Dirk Impens on
derzoeken of het haalbaar en
betaalbaar is om, waarschijnlijk
op een bestaand scenario van
Hugo Claus, een film te maken
over Tijl Uilenspiegel.
Regisseur Stijn Coninx: na Daens Tijl Uilenspiegel
foto de stem/johan van gurp
Van onze correspondent
SAO PAULO - Een Inca-
schat, zó zeldzaam dat hij
niet in geldwaarde valt uit te
drukken, is voor het nage
slacht verloren gegaan.
Vorige week zondag stalen drie
ontslagen bewakers van het Ar
cheologisch Museum van Cuzco
58 voorwerpen, ooit eigendom
van generaties Inca-vorsten.
De Peruaanse politie was aange
naam verrast dat zij de kunstro
vers woensdag al in de kraag
kon grijpen. De opluchting sloeg
echter om in bittere teleurstel
ling toen zij constateerde dat het
ontvreemde deel van de Inca-ge
schiedenis was omgesmolten tot
goudklompen.
De dieven liepen tegen de lamp
omdat een van hen het edelme
taal onderhands trachtte te ver
kopen. Van de 58 kunstvoorwer
pen hebben er slechts vijf de
smeltoven overleefd. Zij zijn
evenwel zo zwaar verminkt dat
restauratie uitgesloten is. Met de
teloorgang van de schat, die over
de hele wereld reisde en in meer
dan tachtig landen werd ten
toongesteld, is het aantal Inca
relicten opnieuw gereduceerd.
Tijdens de koloniale periode
hebben de roofzuchtige Spaanse
conquistadores duizenden kun
stobjecten tot goud- en zilver-
blokken gereduceerd onder het
voorwendsel dat het hier heiden
se accessoires betrof.
Toen ik 15 jaar geleden kunst
geschiedenis ging studeren
kwam ik in een wereld terecht
die me met verbazing vervulde.
Ik had me tot dan toe uit lief
hebberij - letterlijk - met beel
dende kunst bezig gehouden en
voelde behoefte om er meer
wetenschappelijke structuur
aan te geven. Dus naar de uni
versiteit. Ineens werd een
kunstwerk iets waar van alles
aan te meten, te onderzoeken
en te beschrijven viel. Waar je
van alles over kon zeggen, be
halve of iets goed was. Dat was
volstrekt taboe.
Met goed bedoel ik niet mooi,
want dat is uiteindelijk een
heel subjectieve aangelegen
heid. Aan het zuiver persoonlij
ke smaakoordeel hoeft iemand
anders zich inderdaad niets ge
legen te laten liggen. Over
smaak valt misschien niet te
twisten, maar wel over kwali
teit. Het is wel degelijk moge
lijk om goed beargumenteerde
en dus controleerbare uitspra
ken te doen over de betekenis
van een kunstwerk. En dus om
het verschil in beeld te brengen
tussen kunst die verder reikt in
betekenis en kunst die in op
pervlakkige afbeelding blijft
steken.
Ik ben me altijd blijven verba
zen over het feit dat in de
kunstgeschiedenis na alle mo
gelijke onderzoek niet ook
plaats is voor het kwali
teitsoordeel. Er is nu een boek
verschenen over de Nederland
se beeldende kunst tussen 1970
en 199.0. Het heet Vrij spel en
staat onder redactie van Wille-
mijn Stokvis en Kitty Zijlmans,
beiden docent kunstgeschiede
nis aan de Rijksuniversiteit te
Leiden. Bij lezing schoot me de
ervaring weer te binnen van
mijn eigen studie.
Het boek is een verzameling
van dertien detailstudies die,
op twee uitzonderingen na, af
studeerscripties zijn uit Leiden.
En dat betekent een vloed aan
gegevens, namen en feitelijke
ontwikkelingen uit dat korte
tijdsbestek. Aan al die feiten
valt (wetenschappelijk) natuur
lijk niets af te dingen, alle is
zorgvuldig onderzocht, geïn
ventariseerd en geregistreerd.
Dat is belangrijk werk dat dus
gedaan moet worden. Zeker
waar het een periode betreft
die zo nabij is, is het goed dat
het landschap van de kunst in
kaart gebracht wordt. Maar er
ontbreekt iets in al die deelstu
dies. Als alle noodzakelijke in
grediënten bijeen gevoegd zijn,
moet het beslag de oven in en
wil je weten wat voor taart
eruit komt. Of, anders gezegd,
wil je niet alleen weten hoe het
landschap eruit ziet, maar wil
je ook weten wat er precies in
het landschap om gaat. Welke
krachten dominant zijn, en
welke ondergeschikt.
Dat houdt een zeker kwali
teitsoordeel in dat stelling in
neemt en bijgevolg tot debat
oproept, en dat nu wordt volle
dig buiten het boek gehouden.
De formule van het boek is
uitstekend. Je onderscheidt als
werkhypothese een dertiental
ontwikkelingen en gebieden in
de eigentijdse kunst die je door
respectievelijke specialisten
laat beschrijven. Een notenap
paraat, een omvangrijke biblio
grafie en een register maken
het boek ook als naslagwerk
bruikbaar. Dat de verschillende
hoofdstukken overlappingen te
zien geven, is onontkoombaar.
Het eerste hoofdstuk is gewijd
aan het postmodernisme en
heeft dus zeer nauw betrekking
op de acht volgende hoofstuk-
ken die zich bezig houden met
terreinen van beeldende kunst.
Verrassend daarbij is de aan
dacht die besteed is aan vorm
geving. Een vorm van beelden
de activiteit die doordringt in
wat 'men' kunst noemt. In dat
opzicht doet het boek wel een
uitspraak, en dat is prima.
De laatste vier hoofdstukken
zijn gewijd aan begeleidende
verschijnselen als de kunste-
door Frits de Coninck
naarsinitiatieven, de vrouwen
beweging in de kunst, de rol
van de tentoonstellingsmakers
en de kunsttijdschriften. Keuze
voor benadering van de eigen
tijdse kunstgeschiedenis via de
vormen van kunst heeft, hoe
praktisch die keuze ook is, nog
een ander nadeel. Veel belang
rijke beeldend kunstenaars zijn
op diverse terreinen tegelijk
werkzaam en integreren tech
nieken die in het boek geschei
den worden behandeld. Iemand
als J.C.J. van der Heyden, al
vele jaren een invloedrijk kun
stenaar met belangrijke ten
toonstellingen, heeft geschil
derd en gedrukt, en werkt nu
met foto's, video en maakt
ruimtelijke installaties. Het be
lang van zo'n kunstenaar gaat
schuil achter de opzet van het
boek die de kunst verdeelt in
verschijningsvormen.
En zo zijn er meer. Daarmee
kom ik op mijn belangrijkste
bezwaar. Het afzien van een
kwaliteitsoordeel maakt dat
Johan Clarysse: 'Odyssee', acrylschilderij (1992) foto de stem
rijp en groen naast elkaar
staan. Elisabeth de Vaal wordt
besproken op dezelfde pagina
als Mariene Dumas, uitverko
ren voor de laatste Documents
in Kassei en van algemeen er
kende, grote betekenis. Maar ze
krijgen wel beiden evenveel
kleurloze aandacht. Het boek
geeft zo geen enkel inzicht in
de individuele invloed en bete
kenis van kunstenaars, ook ten
opzichte van het buitenland.
Want die zijn er wel degelijk.
Mensen als Jan Dibbets, Ger
van Elk, Carel Visser, Niek
Kemps en Rob Scholte hebben
een betekenis die uit dit boek
geenszins blijkt. Ten onrechte,
want voor wie is dit boek per
slot van rekening bedoeld?
Voor de in Nederland steeds
groter wordende groep van kij
kers die, getuige de populariteit
van tal van cursussen kunstbe
schouwing, behoefte hebben
aan overzicht, meer dan aan
feiten.
'Vrij spel. Nederlandse kunst
1970-1990'. Uitg. Meulenhoff Am
sterdam. Prijs 49,50.
Er is een bedrieglijk verschil
tussen de schijn van eenvoud in
de schilderijen van Johan Cla
rysse en hun complexe techni
sche werkelijkheid. De wereld
die Clarysse (Kortrijk, 1957)
schildert lijkt te bestaan uit
grote kleurvakken die per
schildehij kleine wijzigingen
ondergaan. De kleuren zijn
aards en zwaar aangezet, de
vormen zijn log en geven zich
maar langzaam prijs.
Uit de verf komen zeilen te
voorschijn, huizen, gevels, ra
men. Vormen, met andere
woorden, die te maken hebben
met het menselijke verblijf,
thuis of onderweg. Clarysse
schildert de Odyssee, beeld van
de eeuwige reis, van de nooit
eindigende zoektocht. Dat klas
sieke motief bouwt hij op in
verf die in vele lagen en gecom
bineerd met tal van nadere ma
terialen wordt aangebracht.
Zo ontstaat een echte huid
waarin hij vervolgens her en
der krast, penseelt of spat. Het
gevolg is dat er nergens scherpe
grenzen zijn tussen kleurvlak
ken en dat de vormen uit een
kleursluier tussen licht en don
ker aarzelend opdoemen. Johan
Clarysse schildert een eigen
wereld in een stijl die aange
naam is, maar, dat moet ook
gezegd, al heel vaak vertoond.
In dat opzicht is de onderschei
ding gering.
Johan Clarysse in galerie Mole
naars, Ginnekenweg 79, Breda, tot
21 maart.
De tentoonstelling 'Van Pissarro tot Picasso - Franse
kleuretsen' in het Rijksmuseum Vincent van Gogh in
Amsterdam is de vierde tentoonstelling binnen korte tijd
die aandacht besteedt aan de opleving van de grafische
kunst in Frankrijk aan het einde van de vorige eeuw.
Op de tweede verdieping van het museum kan men tientallen
etsen zien: liggend in vitrines of hangend aan de wand. Het is
een grote tentoonstelling. Wat haar bovendien uitermate char
mant maakt, is het gegeven dat men van één bepaalde voorstel
ling soms verschillende drukken kan zien die allemaal hun eigen
beeldende kwaliteit hebben.
Verwantschap
Veel aandacht krijgen de etsen van Mary Cassatt (1844-1926).
Deze Amerikaanse van geboorte maakte 225 prenten. Stilistisch
vertoont haar grafische oeuvre enige verwantschap met het
werk van Degas, Maar dat niet alleen. Cassatt liet zich ook
inspireren door de Japanse houtsnede-kunst en dat verklaart
waarom bepaalde etsen zulke mooie, dichtlopende kleurvlakken
bevatten.
De titel 'Van Pissarro tot Picasso' voor een tentoonstelling
deze is een beetje misleidend. Wie bijvoorbeeld verwacht een
aantal fraaie etsbladen van Picasso te kunnen zien, komt
bedrogen uit. Het zijn slechts twee academische naakten uit
1900, gemaakt door een amper 19-jarige kunstenaar.
Eigenlijk hoort Picasso niet thuis op deze tentoonstelling, omdat
zijn oeuvre niet aansluit op de negentiende eeuw. Maar ja, 'Van
Pissarro tot Picasso' klinkt wel lekker.
'Van Pissarro tot Picasso', Franse kleuretsen. In het rijskmuseum
Vincent van Gogh, Paulus Potterstraat 7, Amsterdam. Tot 19 april.
Ma-za 10-17 uur, zo 13-17 uur. Catalogus (Engelstalig).
Optreden: Alice in Chains
en Screaming Trees. Noor-
derligt, Tilburg, zaterdag 20
feburari.
Door Peter Smolders
Tilburg - Nirvana en Pearl
Jam waren nog maar de eer
sten. De 'Seattle-scene'
schuift steeds nieuwe bands
naar voren. Zaterdag stonden
stadsgenoten Screaming
Trees en Alice in Chains in
een uitverkocht Noorderligt.
Screaming Trees is niet meer de
jongste formatie aan het Seattle-
front. Sinds 1986 maakte het
viertal zeven albums. De eerste
zes leverden een aardige aan
hang aan het thuisfront op, maar
meer ook niet. Het zevende,
'Sweet oblivion' uit 1992, bracht
de zware rock naar een groter
publiek, een handje geholpen
door de extra aandacht waar
bands uit Seattle dezer dagen op
kunnen rekenen.
Zanger Mark Lanegan beleeft
aanvankelijk moeilijke momen
ten in Noorderligt. Tijdens de
eerste twintig minuten van het
optreden doet hij voornamelijk
zijn best de drie overige bandle
den qua volume wat partij te
bieden. Vooral de zwaarlijvige
broers Gary Lee (gitaar) en Van
Conner (bas) maken het hem
moeilijk. Hun pompende ritmes
worden zo overtuigend gebracht,
dat Lanegan er in verdrinkt.
Pompen én verzuipen, dus.
Na de koude start komt
Screaming Trees wat tot bezin
ning. Was tot dan toe alleen de
vijfde versnelling in gebruik, in
FILMS
GOES
- Grand Theater
20 u. The Bodyguard.
HULST
- De Koning van Engeland
20 u. Under siege.
20 u. Dracula.
20 u. The Bodyguard.
20 u. Death becomes her.
OOSTBURG
- Ledeltheater
14.30 u. Belle en het beest.
VLISSINGEN
- Alhambra 1
14 en 20 u. Under siege.
- Alhambra 2
20 u. Dracula.
- Alhambra 3
14 en 20 u. Honey I blew up the
kid..
- Alhambra 4
14 u. Fern Gully.
14 en 20 u. The last of the Mohi
cans.
ANTWERPEN
-Rex - 12, 14, 16 u. Honey I blew
up the kid.
19 en 21.30 u.Sneakers.
-Rex-Club - 12, 14 en 16.40 u.
Sneakers.
20 en 22 u. Honey I blew up the
kid.
-Odeon 1 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Tresspass.
- Odeon 2 - 15.15, 17.45 en 20.15 u.
Tresspass.
-Odeon 3 - 14, 16.30, 19 en 21.30
u. Singles.
-Odeon 4 - 14, 17.15 en 20.30 u.
The best intentions.
-Rubens - 14, 16, 18, 20 en 22 u.
Under siege.
-Quellin I - 14, 17.15 en 20.30 u.
Daens.
-Quellin II - 14, 16, 18, 20 en 22 u.
Tom Jerry.
-Quellin HI - 14, 16, 18, 20 en 22
u. Death becomes her.
- Metro I - 14 en 16 u. Belle en het
beest.
19 en 21.30 u. The bodyguard.
-Metro II - 14, 16.20, 18.40 en 21
u. The last of the Mohicans.
-Brabo - 14 en 16 u. jeugdfilmfes
tival.
19 en 21.20 u. Damage.
de tweede helft wordt soms even
naar de vierde teruggeschakeld.
De wat meer gestructureerde
herrie is bij vlagen prachtig. Wel
jammer dat de vier er na drie
kwartier mee stoppen. Het begon
net leuk te worden.
Lang tijd om te treuren krijgt
het publiek niet. Alice in Chains
is immers, meer nog dan de
voorganger, een snelle stijger in
de Seattle-hitlijst. Met het twee
de album 'Dirt' wist het kwartet
zijn naam definitief te vestigen.
De meeste Noorderligt-gangers
zijn er dan ook voor zanger
Layne Staley en zijn drieman
schap op bas, gitaar en drums.
Een deel van de snelle aanwas
bij de Alice in Chains-fans is te
danken aan de persoon van Sta
ley. Hij heeft geen seconde moei
te overeind te blijven in het
geraas om hem heen. Het ene
moment staat de zanger op het
podium als een generaal die zijn
troepen overziet, het andere als
een hypnotiseur die zijn publiek
bedwelmt met gefluisterde, ge
sproken, gezongen en ge
schreeuwde bezweringen. Staley
geeft de strakke, zeer zware,
slepende melodiën een myste
rieuze aantrekkingskracht.
De nummers zijn in twee catego-
riën verdeeld. De songs uit de
ene groep vallen gedurende twee
minuten als een orkaan over het
publiek heen, de andere bevatten
meer tempowisselingen, zijn lan
ger uitgesponnen en meeslepen
der. In songs als 'Rooster' be
wijst Alice in Chains dat het in
het enorme arsenaal aan heavy
bands een heel eigen geluid heeft
gecreëerd. Een geluid dat, zoals
Staley zelf, de toehoorder lokt
en vasthoudt. Intrigerend.
-Tijl - 14 en 16 u. jeugdfilmfesti
val.
18, 20 en 22 u. Consenting adults.
-Wapper - 14 en 16 u. jeugdfilm
festival.
19 en 21.30 u. Bitter moon.
-Sinjoor - 14 en 16.30 u. The bo
dyguard.
20 en 22 u. Beauty and the beast.
-Ambassades Club 1 - 14, 16, 18,
20 en 22 u. Raising cain.
-Ambassades Club 2 - 14, 16 en 18
u. Housesitter.
20 en 22 u. Whispers in the dark.
-Ambassades Club 3 - 14, 16.20,
18.40 en 21 u. Sister act.
-Ambassades Club 4 - 15.10, 17.30
en 19.50 u. Sister act.
BRUGGE
- Complex Zwart Huis
14.30 en 20 u. The last of the
Mohicans.
14.30 u. Tresspass.
20 u. Sneakers.
14.30 u. Sister act.
20 u. The Bodyguard.
- Memling
14.30 en 20 u. Honey I blew up the
kid.
- Van Eyk
14.30 en 20 u. Under Siege.
GENT
- Decascoop
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Honey I
blew up the kid.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Acciden
tal hero.
14.30 en 17 u. Tom Jerry.
17, 20 en 22.30 u. Tresspass.
14.30 en 17 u. Ferngully.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Under
17, 20 en 22.30 u. Consenting
adults.
14.30, 20 en 22.30 u. Stalingrad.
22.30 u. Singles.
22.30 u. Candyman.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Sneakers.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. The last of
the Mohicans.
20 en 22.30 u. Dracula.
20 u. A few good men.
14.30 en 17 u. Hone alone 2.
14.30, 17, 20 en 22.30 u. Body
guard.
14.30 u. Beauty and the beast.
14.30, 17 en 20 u. Daens.
RADIO 1
Elk heel uur en 7.30, 8.30, 12.30,
1330, 17.30, 18.30 en 06.30 Nieuws.
KRO: 7.07 Echo. 9.05 Dingen die
qebeuren. NCRV: 12.07 Hier en Nu.
(12.45 Aandacht voor agrarische
actualiteiten.) VOO: 14.05 Nieuws
radio. TROS: 19.04 Interaktief. 20.04
Klantenservice. V00:22.04 Sportra
dio NOS: 23.07 Met het oog op
morgen. VARA: 0.02 Of the record.
2.02 Geen tijd. 5.02-7.00 Ochtendhu
meur
RADIO 2
Elk heel uur nws. AVRO: 7.04 Sugar
in the morning. 9.04 Arbeidsvitami
nen op 2. 11.04 Mezzo. 12.04 Het
beleg van Hilversum. EO: 14,04 De
qouden greep. 15.04 Formule 2.
17.04 Alle mensen. VPRO: 18.04 Ek-
kel horizontaal. AVRO: 19.04 De bur
gemeester van het jaar. 20.04 Al
bum. 22.04 Met mij valt te praten.
23.04-24.00 Bluefunk 'n soul
RADIO 3
Elk heel uur nws. AKN: 6.02 Break-
fast-club 9.04 Arbeidsvitaminen.
11.04 Baas van de dag. VARA: 12.04
Denk aan Henk. 14.04 Carola. AKN:
15 04 Popshop. V00: 17.04 Rinkel-
dekinkel. NOS: 18.04 Avondspits.
EO' 19.04 Spoor 7. AVRO: 20.04 For-
za! VPRO: 21.04 Villa 65. TROS: 0.04
TROS Nachtwacht. VPRO: 2.00 Zo
ne AKN: 4.02-6.00 Pyjama FM
RADIO 4
7 00, 8 00, 13.00, 18.00 en 20.00
Nieuws. TROS: 7.02 Een goede mor
gen met Roberta Alexander. 9.00
Muziek voor miljoenen. 11.00 Och
tendconcert I: Symfonie Ork. NDR
met viool. 12.25 Ochtendconcert II:
Blaservereinigung Wien. 13.04 De
klassieke top 10 en nieuwe klassie
ke cd's. 14.00 Middagconcert: Ra
dio Filharmonisch Ork. met so
praan. NCRV: 16.00 De Nederlan
den. 17.00 Leger des Heilskwartier.
17.15 Muziek in vrije tijd. 18.04 Gelo
ven in muziek. 18.30 Orgelconcert.
19.00 Klassiek in vogelvlucht. 20.02
Avondconcert: Residentie Ork. EO:
22.30 Orgelbespeling. 23.00 De ora
toria van G.F. Handel. 23.30-24.00
Songs of Praise
RADIO 5
Elk heel uurt/m 18 00 Nieuws. NOS:
6.45-6.50 Mededelingenrubriek met
uitgebreid weerbericht en Scheep-
vaartberichten. 7.05 1008 AM.
IKON: 8.50 Snippers. NOS: 8.55 Wa
terstanden. VPRO: 9.02 VPRO's
dinsdag op 5, met om 9.02 Brigitte
Kaandorp is in gesprek; 9.45 Insti
tuut Schreuders; 10.02 En wenst
niet meer; 10.42 De jazz van Pete
Felleman; 11.02 Ischa; 12.02 De
Vlaamse connectie; 13.10 Aardse
zaken; 14.02 Passages passanten;
15.02 Boeken; 16.02 Stenen des
aanstoots; 16.20 Kunstclips. NOS;
17.10 Radio UIT. PP: 17.50 D'66.
KRO: 18.02 De onderstroom. 18.25
Scheepspraat. 18.30 Taal en teken.
18.50 Het levende woord. EO: 19.00
Waar waren we ook alweer? NOS:
19.15 Nieuws en actualiteiten in het
Turks. 19.50 Nieuws en actualitei
ten in het Marokkaans en Berbers.
20.40 Nieuws en actualiteiten in het
Chinees. TELEAC: 21.00 You're wel
come. 21.30 Moshi, moshi, Japanse
taal. 22.00 Russisch, taal en volk.
22.30 Moshi, moshi, Japanse taal.
VPRO: 23.00-24.00 Het paradijs
OMROEP BRABANT
Elk heel uur en 07.30 ANP-Nieuws,
gevolgd door Brabants nieuws en
actualiteiten. 7.45 De krant in Bra
bant. 7.51 Weerman Johan Ver-
schuuren. 7.55-8.00 Nieuwsover
zicht. 9.07 Muziekkiosk. 10.07 Draai
bank. 11.07 Van harte. 12.53 Bericht
voor boer en tuinder. 12.55-13.00
Nieuwsoverzicht. 14.07 Muziek
kiosk. 15.07 Prikbord. 17.05 Bra
bants nieuws en actualiteiten. 17.45
De agenda. 17.55-18.00 Nieuws
overzicht
OMROEP ZEELAND
7.00 ANP-Nws. 7.05 Nieuws en ac
tualiteiten, met om 7.15 Het weer in
de provincie. 7.32 Regionaal
nieuwsoverzicht. 7.40 De dag van...
7.50-8.00 De agenda. 12.00 ANP-
Nws. 12.05 Nieuws en actualiteiten,
met om 12.15 Het weer in de provin
cie. 12.32 Regionaal nieuwsover
zicht. 12.35 Gesprek van de week.
12.55-13.00 De agenda. 13.00 ANP-
Nws. 16.03 Gefeliciteerd! 17.00
ANP-Nws. 17.05 Nieuws en actuali
teiten, met om 17.15 Het weer in de
provincie. 17.32 Regionaal nieuws
overzicht. 17.35 Vogels, vissen en
Piet Smeerpoets. 17.55-18.00 De
agenda. 18.00 ANP-Nws
Ér zo eens voorbu zwemmen en myntanc
laten zien Dat yaat er altijd in
