Verhaal met sprookjesachtige bladzijden
'Wat Berlusconi doet, kan niet'
Aron Winter nu al een van de dragende spelers van Lazio Roma
jimon Tahamata (36) wil pas stoppen als zijn neef bij Ajax doorbreekt
SPORT
„Ik heb nooit
spijt
gehad van de
beslissingen
die ik in mijn
carrière
heb genomen"
„Als ik niet was
gaan voetballen,
was ik
misschien wel
een goede
biljarter
geworden"
ZATERDAG 20 FEBRUARI 1993
|n gebeuren en een verkeerde
FOTO ANP
dl Maar zelfs toen ben ik nooit
liisgekomen met de gedachte:
fweet het niet meer of ik zie
t niet meer zitten."
ferets weet dat hij komend jaar
len Europees voetbal zal spelen
Et FC Luik. Maar hij.gaat er
pl een beetje vanuit het seizoen
s middenmoter af te sluiten.
Vij werken met veel plezier,
lor en na de trainingen. Als ze
K de tijd geven, kan ik een
Irdig elftal neerzetten. Ik hoef
et gemotiveerd te worden. Dat
In ik eigenlijk altijd. Op het
foment dat ze mij moeten moti-
fren denk ik dat ik iets anders
pet gaan doen."
p applaus zit hij niet meer te
achten. „Dat moeten ze de spe-
ps geven. Praten met de pers na
iloop hoeft voor mij niet. Ik heb
ch niets gedaan op het veld,
m zeg ik tegen de journalisten:
naar de kleedkamer, ik ben
et belangrijk."
mold
j heeft een groot vertrouwen
de scorende capaciteiten van
Australiër Graham Arnold,
n belangrijkste voetballer- Ge
ts liet hem begin dit seizoen
ior vijf ton wegplukken bij
i JC. „Arnold is mijn favoriet.
werkt hard op het veld, doet
at ik hem vraag. We zijn g®'
kgestemden qua karakter."
an het geld dat Eric Gerets als
ainer verdient, wordt een deel
bruikt om een aangenaam le-
n te leiden, een ander deel
ordt in een NV gestopt, waar-
ee hij de verbouwing van d®
lerderij betaalt. Maar heeft M
ig tijd over om prettigrie leven.
)e tijd dat ik weer leuke din-
n kan doen, zal heus wel weer
fomen. In maart ga ik in Haar-
■m leren deltavliegen. Op uitno*
'.ging van een stel Nederlandse
•ienden." Een nieuwe uitdaging
or een man die vindt dat hl
>g niet alle toppen heeft ge'
horen.
Koning te rijk
In zijn kleine koninkrijk koestert
hij zich in de waardering die hij
dankt aan zijn voetbaltalenten.
Daar ook beschermt hij zijn ge
zinsleven als 'Belker' zijn woon
erf. Drie jaar geleden betrok hij
zijn droomhuis. „Maar iedere
steen van dit huis heeft bloed,
zweet en tranen gekost, want ik
heb er op het veld hard voor
moeten werken", zegt hij. Zijn
vrouw hield zich met de details
van het ontwerp bezig, van bin
nen en van buiten. De inrichting
is klassiek. Varens, bloemen en
planten geven alles een vriende-
lijk tintje.
Hij woont zó graag in Konink-
sem dat hij er nooit meer weg
wil. De kleine Molukker is, na
dat hij Ajax verruild had voor
Standard Luik, van België en
zijn inwoners gaan houden. In
het Belgische land gedijt zijn
zonnige persoonlijkheid. Daar
om hoopt hij zijn contract bij
Germinal Ekeren met nog een
seizoen te kunnen verlengen,
hoewel hij met zijn 36 jaar de op
een na oudste profvoetballer in
de eerste klasse van België is.
Willy Wellens (38), die bij Cercle
Brugge voetbalt, mag de eer op
eisen de oudste te zijn.
Neelje
Zo oud als Wellens wil ook Si
mon Tahamata worden op het
voetbalveld. „Ik zou eigenlijk
pas willen stoppen", bekent hij,
„op het moment dat mijn neefje
Ignacius Tuhuteru doorbreekt
bij Ajax. Hij, de 19-jarige zoon
van mijn oudste zus, speelt als
aanvaller in het tweede team
van Ajax en heeft al gedebuteerd
in Jong Oranje. Hij is nu een kop
groter dan ik en twee-benig.
Tahamata
Volgens Van Gaal heeft 'Iggi'
meer in huis dan Edgar Davids.
Maar hij is een stuk brutaler."
Tahamata zegt het niet met zo
veel woorden, maar je proeft uit
een aantal opmerkingen dat hij
nog niet zonder de spanningen
van het professionele voetballe
ven kan. Na vijftien jaar is hij zo
vergroeid geraakt met het - ge
regelde - leven van een voetbal
ler dat hij zich soms met enige
angst afvraagt of de toekomst
net zo veel vreugde brengt als
het verleden.
Tussen Ajax, waar hij op 21-ja-
rige leeftijd debuteerde in het
eerste team, en Germinal Eke
ren, zijn laatste club, ligt name
lijk een verhaal met sprookjes
achtige bladzijden. Neem zijn
huwelijk met Yomi, op 18 de
cember 1981 in Tiel. Hij had op
zijn bruiloft 300 gasten uitgeno
digd. Het werden er uiteindelijk
2500. Het hoogtepunt van het
feest vormde het optreden van
André Hazes. Hij zong voor het
jonge paar 'Een beetje verliefd'
en toverde veel zakdoeken en
tranen tevoorschijn. Neem zijn
live-optreden op de televisie in
het programma van Ivo Niehe
waar hij voor miljoenen kijkers
een liedje ('You've got a friend')
zong en zichzelf begeleidde op
de gitaar.
Neem de genegenheid die veel
mensen hem toedragen en die
bepaald niet geveinsd is. Neem
zijn zilveren schoen die hij als
Feyenoorder achter 'gouden'
Ruud Gullit in de wacht sleeptej
en die nu een plekje heeft gevon
den op een grote kast in zijn
woonkamer. Neem zijn debuut
in het Nederlands elftal, op 22
mei 1979 tegen Argentinië in
Bern, een jubileuminterland die
in 0-0 eindigde.
Daarna maakte hij nog 21 optre
dens in Oranje. Toch speelde hij
als international nooit op een
groot toernooi. „Coach Kees Rij
vers had het niet zo staan op
spelers die bij buitenlandse
clubs onder contract stonden.
Haan en ik, samen actief bij
Standard Luik, hebben om die
reden veel interlands gemist.
Eenmaal bij Feyenoord kreeg ik
weer alle vertrouwen van Leo
Beenhakker."
Concurreren
De vroegere linkerspits van
Ajax, Standard Luik, Feyenoord
en Beerschot, meldde zich, op
zijn 33e, bij Germinal Ekeren.
Met die club bereikte hij, net als
eerder bij Ajax en Standard
Luik, twee jaar geleden zelfs
Europees voetbal.
Na het vertrek van Ernie
Brandts is hij nu de enige Neder
lander bij de club waar hij tot
aan de winterstop een vaste ba
sisplaats op het middenyeld had.
„Maar bij balverlies of balbezit
iedere keer zestig meter over
bruggen, dat kon ik niet meer
opbrengen. De leeftijd, hè. Daar
om moet ik nu concurreren met
Nico Claesen en de Roemeen
Buia om de twee spitsposities."
Germinal Ekeren doet het dit
seizoen heel wat minder goed
dan in de voorgaande jaren.
Toch heeft Simon er alle ver
trouwen in dat zijn club straks
weer in de middenmoot terug te
vinden is. „Gunther Hofmans
scoort weer en de Senegalees
Victor Diagne is in vorm."
Hij treurt er niet om dat trainer
Haesaert hem naar de reser
vebank heeft verwezen. „Be
langrijker vind ik dat ik gezond
ben en dat het mijn vrouw en
kinderen goed gaat."
Simon is zichtbaar trots op zijn
zoontjes Didier (7) en Jean Mi
chel (9), twee kleine robbedoezen
uit wier donkere ogen veel on
deugd straalt. Aan de geboorte
foto vnu
van Jean Michel is overigens een
aardige anecdote verbonden.
Enkele dagen na zijn komst op
de wereld, had Simon een aantal
vrienden en zijn collega's bij
Standard Luik, onder wie Jos
Daerden, Guy Vandersmissen,
Arie Haan en Eric Gerets, in een
Maastrichts café uitgenodigd om
het glas te heffen op zijn vader
schap. Simon bestelde, puur uit
gewoonte, voor zichzelf een glas
Spa. Hilariteit alom. „Dat kun je
niet maken", schamperden zijn
gasten. „Nu je vader bent gewor
den, wordt hét hoog tijd dat je,
zeker als inwoner van België,
bier leert drinken." Simon aar
zelde, maar ging uiteindelijk
overstag. En voor het eerst in
zijn leven proefde hij de smaak
van alcohol. „Ik weet nog dat de
eerste slokken vreselijk vies
smaakten. Maar ik hield me
groot en bestelde een tweede
glas." Sindsdien is Simon een -
weliswaar matige - bierdrinker.
Biljarten
Jean Michel en Didier voetballen
in een jeugdelftal van 's Herenel-
deren, een club in de buurt van
Tongeren. „Didier is de beste
van de twee", vindt Simon. Hij
Simon Tahamata (midden) in 1987 in actie bij zijn laatste
Nederlandse club, Feyenoord, tegen Go Ahead Eagles, foto anp
heeft iets van mij geërfd, denk
ik. Maar Jean Michel kan goed
biljarten."
Dat moet hij ook van hem heb
ben geleerd want iedere dag oe
fent Simon een half uur op zijn
wedstrijdbiljart dat hij in een
grote ruimte in de kelder van
zijn huis heeft neergezet. Simon
is uiterst bedreven op het groene
laken. In het spelsoort drieban
den haalt hij een gemiddelde van
1.00. In het libre maakt hij regel
matig series van vijftien, zestien.
Hij speelde ooit tegen het bil
jartfenomeen Raymond Ceule-
mans, die zo onder de indruk
raakte van Simons capaciteiten
dat hij hem een mooie keu ca
deau deed. „Als ik niet was gaan
voetballen, was ik misschien een
goede biljarter geworden", zegt
hij zelfverzekerd.
Toch laat hij er geen twijfel over
bestaan dat hij zijn huidige car
rière zonder enige aarzeling zou
willen overdoen. „Ik heb nooit
spijt gehad van de beslissingen
die ik in mijn carrière heb geno
men. Helaas ben ik nooit een kei
geweest in het scoren. Had ik
ook dat nog beheerst, dan had ik
wellicht nog meer geld ver
diend."
Het enige dat een smet werpt op
zijn carrière is het racisme dat
nu ook op de Belgische velden de
kop opsteekt. „Vorig jaar had ik
slechte ervaringen in Antwer
pen. Twee spelers van FC Ant
werp kregen terecht een rode
kaart voor overtredingen op mij.
De fans van de club hebben zich
toen onbeschoft gedragen.
Sindsdien gaat mijn vrouw Yomi
nooit meer naar een uitwed
strijd. Ik hoor de racistische kre
ten niet meer, maar zij wel."
Half januari sloot hij de Bel
gische trainerscursus af. Na vijf
maanden blokken kan hij zich
houder van de hoogste Belgische
trainerslicentie noemen. Met dat
papiertje hoopt hij straks ge
makkelijk aan de slag te kunnen
bij een club. „Niet als hoofd- of
hulptrainer, maar als een soort
jeugdcoördinator. Maar eerst wil
ik stage gaan lopen. Bij Ajax,
Feyenoord of PSV. Bij deze
clubs heb ik nog goede contac
ten. Misschien mag ik ook eens
bij MVV in de keuken kijken,
waar Sef Vergoossen het zo goed
doet en van wie ik weet dat hij
veel aandacht besteedt aan de
jeugd."
Rome (anp) - Racistische
leuzen werden vorige zo
mer op de Romeinse mo
numenten geklad op de
dag dat Aron Winter zijn
contract met Lazio Roma
tekende. „We gaan daar
toch niet over praten?",
vraagt de nieuwe held van
Lazio aan het begin van
het gesprek. „Iedereen be
gint steeds weer over ra
cisme. Maar ik heb ner
gens last van gehad."
De 25-jarige Aron Winter, naar
Rome gehaald als gatenstopper
op het middenveld, heeft zich in
enkele maanden ontwikkeld tot
één van de dragende spelers van
Lazio. „Ik wilde vorig jaar per
se weg bij Ajax. Niet omdat ik
het slecht naar m'n zin had,
maar na zeven jaar en het win
nen van de UEFA-beker was ik
toe aan een verandering. Boven
dien had ik de juiste leeftijd om
naar het buitenland te gaan."
Voetballen in Italië, dat was
zijn doel, in de sterkste compe
titie van Europa. „Een droom",
zegt Winter. „Er bestaat een
verschil van dag en nacht met
het Nederlandse voetbal. In de
Serie A is de druk veel en veel
groter. Elke dag verschijnen
drie grote sportkranten vol
voetbal. Op een gewone och
tendtraining staan zeker vijf
tien journalisten te kijken en 's
middags staan ze er weer. En
iedere week spelen we voor
bijna 60.000 mensen."
Winter voelt zich desondanks
goed in de Italiaanse hoofdstad.
„De overgang was groot, maar
ik ben geweldig opgevangen
door de spelersgroep. Ook heeft
de club veel voor mij geregeld.
Het leven is hier totaal anders
dan in Amsterdam, maar het
bevalt me prima. Rome heeft
schitterende monumenten en in
de wijk waar ik woon is veel
groen. Vanuit mijn appartement
heb je een prachtig uitzicht over
de vallei. Half januari was de
temperatuur achttien graden.
Wat wil je nog meer?"
Winter heeft in het eerste half
jaar slechts één - tijdelijke -
tegenvaller gekend. „Tegen Ge
noa, een paar maanden terug,
baalde ik vreselijk toen ik niet
in de basis stond. Ik was kwaad
en heb bewust herrie geschopt.
Ik speelde goed, maar ik moest
plaatsmaken voor Gascoigne.
Hij had nog maar één vriend
schappelijke wedstrijd gespeeld
en was nog niet op zijn oude
niveau. Alleen vanwege zijn po
pulariteit moest hij erin. Ik
werd daar de dupe van. De
week daarop stond ik weer in
de basis, speelde goed en scoor
de. Een betere revanche kon ik
mij niet indenken."
Sindsdien heeft Winter geen
minuut meer gemist. Voor trai
ner Zoff, de bekende oud-doel
man van het Italiaanse nationa
le elftal, is hij intussen vaste
keuze geworden in het team dat
zich ontpopt tot een sub-topper
in de serie A.
Het verschil met AC Milan is
echter nu al te groot om nog aan
een titel te denken. Wordt de
competitie door Berlusconi ver
moord? Winter: „Wat Berlusco
ni doet, kan niet. Hij wil met
zijn geld alles en iedereen op
eisen. Hij heeft zes buitenlandse
spelers van wereldniveau ge
kocht. Iedere week zitten er drie
spelers van wereldniveau op de
tribune. Dat moet wel proble
men geven. Trouwens, voor de
Italiaanse spelers geldt dat ook.
Het zijn stuk voor stuk topvoet-
ballers, waarvan een groot aan
tal slechts af en toe speelt. Ook
voor Dennis Bergkamp, de beste
voetballer in Nederland, is AC
Milan niet meer aantrekkelijk.
De ploeg heeft alles al gewon
nen. Het gaat nu goed met Mi
lan, maar dat zal niet zo blijven.
Misschien kan Juventus of
straks Lazio de macht breken."
Ruzie heeft Winter alleen met
de Romeinse journalisten. „De
Italiaanse pers, vooral die uit
Rome, is vreselijk. Ze schrijven
maar wat. Ze zoeken altijd naar
iets. Waar of niet waar. Er
wordt voortdurend gestookt.
Aron Winter (links) tijdens een bijeenkomst van het Nederlands elftal in gesprek met Bryan
Roy, een andere ex-Ajacied die inmiddels voor de Italiaanse serie A heeft gekozen.
foto de stem/johan van gurp
We hebben anderhalve maand
geleden in de groep afgesproken
niet meer met de Italiaanse pers
te praten. Een paar andere
ploegen boycot de pers intussen
ook. Deze week stond er bij
voorbeeld in de krant dat ik
altijd met een bijbel op reis zou
gaan. Ik ben wel gelovig maar
ga echt niet met een bijbel de
deur uit."
Volgens Aron Winter zijn ook
de woorden van Marco van Bas
ten verkeerd uitgelegd. „Marco
zei: 'Racisme hoort bij het voet
bal'. Ik weet dat Marco abso
luut geen racist is. Het racisme
is in Italië ook niet erger dan in
Nederland. Ik heb er absoluut
geen last van. In het veld niet,
daarbuiten ook niet. Maar mis
schien komt dat omdat ik een
bekende voetballer ben."
Volgens de vereniging van psy
chologen in Italië staan de voet
ballers buiten de dagelijkse rea
liteit. Voor hen telt slechts het
grote geld, dg luxe auto's en de
Rolex-horloges, is de mening
van de psychologen. Voetballers
zouden geen maatschappelijk
besef hebben en zich evenmin
bewust zijn van hun belangrijke
voorbeeldfunctie. Winter kan
voor een deel meegaan in de
kritiek. „De voetballers in Italië
staan op een hoog voetstuk.
Voetbal is in Italië ongeveer het
belangrijkste wat er is. Het
geeft een enorme status aan de
spelers. In topsport moet je voor
jezelf opkomen. Voetballers zijn
vaak egoïsten die in korte tijd
veel geld kunnen verdienen.
Daarna is het voor ze afgelopen.
Maar in Italië draait alles om de
status, om de mooie kleren. Het
voetbal maakt hierop geen uit
zondering."
j,srTheo Vaessen
(oninksem - Een lange straat met kasten van huizen,
jrede opritten naar dubbele garages. Kanjers van tuinen
3et daarachter uitgestrekte weilanden. Koninksem, een
jndelijk dorpje nabij het Belgische Tongeren, met een
ijk Romeins verleden.
Ver weg van de snelweg ademt
het alleen maar rust uit. De stilte
is er tastbaar. Die dag lijkt het te
ontwaken uit een korte winter
slaap. De winterzon heeft al
groen leven uit struiken en bo
men geslagen. Bedrijvige handen
vegen straten en trottoirs
schoon. Alles is zo onbedorven
als een natuurbeschermer zich
maar kan wensen.
Aan het eind van de straat ligt
het kapitaal grote huis van Si
mon Tahamata, begrensd door
een groot zwart hek. Achter het
huis blaft zijn Golden Retriever
'Belker' zijn keel schor en de
stilte stuk. 'Belker', genoemd
naar een acteur uit de Ameri
kaanse tv-serie Hillstreet Blues,
is niet alleen een goede waak
hond, maar hij fungeert ook als
een tweede deurbel voor de mo
menten als Tahamata 'ergens' in
huis bezig is en de bel dan niet
of nauwelijks hoort.
