OVERIGENS
'Europese zakenwereld pas op, de Russen komen eraan!'
Clinton maakt Amerikaanse politiek weer adembenemend
NCB-project: Akkerbouwers en veehouders helpen elkaar
Vlilicii-vi'
•Wens me|
Vooroordeel
Belgische r<
huur contra
DESTE]
Dokter en
ACHTERGROND
Schandelijkheden
11
DE STEM-
r
DE STEM
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1993
Gelovige vrouwen,
zo begrijp ik van
de vrouw-en-ge-
loofbeweging, gelovige vrou
wen hebben te lijden van min
stens acht 'schandelijkheden'.
Ze ervaren die dagelijks in
meer of mindere mate. Het
nieuwe werkplan van de
Stichting Oecumenische
Vrouwensynode is er vol van.
Voor een man is het riskant
zich daarover uit te laten. Je
wordt al snel als vrouwvijan
dig weggezet. Sterker, de
vrouwenbeweging verlangt
van mannen zwijgen en luiste
ren. Ze hebben het immers
lang genoeg voor de vrouwen
uitgemaakt. En toch denk is
van sommmige 'schandelijk
heden' zo het mijne.
Ik som ze eerst maar even alle
acht op: 1. De schending van
lichamen van zwarte en witte
vrouwen, 2. Overheersing
door de witte cultuur in Ne
derland, 3. Exploitatie van
vrouwen wereldwijd, 4. On
derdrukking op grond van re
laties en leefvormen, 5. On
derdrukking door taal en li
turgie, 6. Het ontbreken van
dialoog tussen de godsdien
sten en de christelijke traditie,
8. Armgemaakte vrouwen:
toevalstreffer? ongelukje?
of...de economische ordening
en ideologische uitbuiting?, 8.
Onderdrukking van zwarte en
witte vrouwen in de kerken.
Ongewenste inimiteiten en
seksueel misbruik/geweld (1),
uitbuiting (3): elk geval is er
een te veel. En ze komen veel
meer voor dan lang gedacht
is. Maar je krijgt onderhand
de indruk dat ze regel zijn in
plaats van uitzondering. Zou
dat in ons land echt waar zijn?
Zo niet, mag het dan wat
minder vierkant. Iets meer
oog voor proporties dient de
zaak zelf beter.
Van alle genoemde vrouwon
derdrukkende schandelijkhe
den verbazen mij nummer
twee en zes het meest. Het is
nogal wiedes dat in Neder
land de witte cultuur over
heerst. Daar is niets verkeerds
aan. Het is integendeel dwaas
om je verleden te willen ver
loochenen. Onze cultuur is
een bouwwerk van vele eeu
wen, opgetrokken door witte
voorvaderen. Dat geeft ons
onze eigenheid. Niemand kan
verlangen om die overboord
te gooien.
Een vitale cultuur is echter bij
machte om nieuwe elementen
in zich op te nemen. Maar
spreken van overheersing van
de witte cultuur zal meer
weerstand wekken dan het in
tegratieproces bevorderen.
Een samenleving moet zich
zelf de tijd gunnen. Het Ne
derlandse ongeduld leidt nog
al eens tot stommiteiten.
Valt het u overigens ook op
dat een paar keer zo nadruk
kelijk over zwarte en witte
vrouwen wordt gesproken?
Jawel, etnische verschillen
zorgen ook in de vrouw-en-
geloofbeweging voor spannin
gen. Dat werd afgelopen zo
mer zichtbaar op de tweede
Oecumenische Vrouwensyno
de in Driebergen.
De aanwezige zwarte vrou
wen verweten hun witte zus
ters een onbetamelijk gebrek
aan solidariteit met hun strijd
om een volwaardige plaats in
onze samenleving. De zwarte
vrouwen trokken zich zelfs
onder elkaar terug en hielden
witte vrouwen een tijd lang
buiten de deur. Dat gaf een
schok. Nou ja, het ligt dus niet
aan mannen alleen.
De oecumenische vrouwenbe
weging voert de vrouwenstrijd
op twee fronten: in de kerken
en in de samenleving. Zeker
in de kerken is die strijd nog
niet gewonnen. Macht wordt
je niet gegeven noch met je
gedeeld, macht moet je pak
ken, staat ergens in het werk
plan.
De kerken zijn nog mannen-
bolwerken. De vrouw-en-ge-
loofbeweging denkt en ope
reert derhalve vanuit de te
genstelling mannen-vrouwen.
Hoe eerder die tegenstelling
overstegen en op het niveau
van 'wij, mensen' getild
wordt, hoe beter. Dus moeten
juist ook mannen het werk
plan, vrucht van de tweede
Oecumenische Vrouwensyno
de, aandachtig lezen.
Een doodstille straat in het centrum van Den Haag. Bladstil, grijs
februariweer, 's Middags half drie. De Schelpkade is als zoveel
kaden in Den Haag geen kade maar een gewone straat. Een
achterkantenstraat. Vergane herenhuizen. Muren met roestend
klimop, dorre tuinen erachter. Scheve lantaarnpalen. Een Franse
film uit de jaren '50. Miles Davis speelt Les Feuilles Mortes. Voor
het raam van het enige moderne kantoorpand in de straat staat een
man. Mijmerend. 'Vereniging van Nederlandse Gemeenten' ver
meldt het bordje op de achterdeur. Gemeente-ambtenaren doen
weinig, wil de volksmond. De overkoepelende organisatie van die
gemeenten schijnt niet veel beter te zijn. Voor eeuwig zal die
overkoepelende ambtenaar daar voor het raam staan. HR
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem B.V.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
C. Hamans en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
S 076-23691 1/Telefax 076-236405.
Telefax redactie 076-236309.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Steenbergsestraat 23-23a,
01640-36850, fax 01640-40731.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41236326, fax 076-200462.
Voor bezorgklachten: 076-236888.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550, fax 01608-17829.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030, fax 01100-21928.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751, fax 01140-19698.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14,® 01620-54957, fax 01620-34782.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45,® 01650-37150, fax 01650-44929.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Zuidlandstraat 32,® 01150-17920, fax 01150-96554.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen.
Vlissingen, Scheldestraat 7-9,4381 RP,
01184-19910, fax 01184-11446.
Postadres: Postbus 5051, 4380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementsprijzen v.a. 1 januari 1993 (bij vooruitbetaling te voldoen):
per kwartaal 85.50, per half jaar 170.05 óf per jaar 330.70.
Voor abonnees die automatisch betalen: per maand 28.45,
per kwartaal 83.00, per half jaar 165.05 óf per jaar 320.70.
Voor posttoezending geldt een toeslag.
Losse nummers: maandag t/m vrijdag 1.60; zaterdag 1.90.
Service-afdeling abonnementen: 076-236472,
maandag t/m vrijdag 8.30-12.00 en van 12.30-16.00 uur.
Lezersservice:
Centrale reclame-afdeling 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911).
Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN/AMRO rek. 520538447.
o>
Heeft u de krant niet ontvangen Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Russische jongeren, die
voor de val van het
communisme nog werden
klaargestoomd voor
topfuncties binnen het
Sovjet-regime, profiteren
nu van de opmars van de
vrije markt. De Europese
zakenwereld is
gewaarschuwd: de Russen
komen eraan.
Door Matthew Campbell
(The Sunday Times)
Vijf jaar geleden droeg hij nog
een Lenin-badge, zoals iedere
goede jonge communist.
Vandaag de dag ontleent hij
zijn status aan een portefeuille
met veel plastic kaartjes en een
Armani-pak.
De 29-jarige Sergej Sjilov heeft
zijn eerste miljoen dollars al
binnen en is van plan het daar
niet bij te laten.
Sjilov, vroeger Sovjetdiplomaat
in Londen, is een van de dui
zenden jonge hoogvliegers die
de vaardigheden die zij hebben
opgedaan in de communistische
elite-instellingen nu aanwenden
om hun kas met nonchalant
gemak te spekken.
Ze worden wel de 'Komsomol-
miljonairs' genoemd, een wran
ge verwijzing naar de jongeren-
vleugel van de Communistische
Partij die jonge Russen leerde
dat eigendom diefstal was.
Tegenwoordig zijn dergelijke
dogma's nog slechts een ver
bleekte herinnering.
De jongeren die werden klaar
gestoomd voor topfuncties bin
nen het oude systeem profiteren
nu van Ruslands opmars naar
Een steeds vaker voorkomend tafereel in Moskou: terwijl de nieuwe miljonairs zich wentelen in
luxe zijn veel Moskovieten aangewezen op het hoofdstedelijke vuilnis om aan de kost te komen.
de vrije markt.
Ze zijn energiek en vindingrijk
en spreken met optimisme over
de vrije-markthervormingen in
Rusland.
„Europese zakenwereld pas op,
de Russen komen eraan", zegt
Sjilov.
„Vijf op de dertig diplomaten
met wie ik heb samengewerkt in
Londen zijn het zakenleven in
gegaan en verdienen evenveel
als ik".
„We hebben veel weg van de
stichters van de grote indus
triële families van Amerika, die
tegen de Indianen vochten om
hun woonstedes te bouwen in
het Wilde Westen", zegt Sjilov
met een wat wankele kennis
van de Amerikaanse geschiede
nis.
Deze uitbundigheid maskeert
evenwel de ernstige problemen
in Rusland waaraan, zo luidt de
al dan niet terechte beschuldi
ging, de nieuwe rijken bijdra
gen.
Ze staan niet te springen om
kapitaal te investeren in de
oude schoorsteenindustrieën
van Rusland.
Liever verdienen de nieuwe rij
ken hun geld met de export van
goederen die ze goedkooop voor
roebels in Rusland hebben inge
kocht en die ze in het buiten
land voor dollars verhandelen.
Die dollars potten ze dan weer
op op buitenlandse bankreke
ningen.
Eigenlijk zouden ze hun winst
mee terug behoren te nemen
naar Rusland en de helft van de
dollars aan de centrale bank
moeten verkopen tegen roebels,
maar de Russische ondernemers
hebben nauwelijks belangstel
ling voor de roebel.
En als ze geld uitgeven in Mos
kou, geeft hun uitbundige be
stedingspatroon alleen maar
voedsel aan wrok en afgunst.
De afvloeiing van kapitaal is
een groot probleem. Juist nu
Rusland het geld hard nodig
heeft houden de nieuwe rijken
hun miljarden dollars in het
Westen.
De afgelopen twee jaar zo'n
slordige 12 miljoen, volgens
Westerse financiële deskundi
gen.
„Die jongens zullen hun geld-
nooit naar Rusland1 halefi, om
dat ze niet van plan zijn er te
blijven", zegt Nikolèi Visjnevs-I
ki van het ministerie van econo
mische zaken.
„Investeren in Rusland is niet
echt een goede deal", aldus
Alexei Senderov, nog zo'n
Komsomol-miljonair en expor
teur van chemicaliën. „Er zijn
niet voldoende wettelijke ga
ranties".
De vraag of de vrije-markther
vormingen het wel zullen halen
heeft een duidelijk ontmoedi
gend effect, evenals de neiging
van het Russische publiek om
geen onderscheid te maken tus
sen criminelen en legale onder
nemers.
Dit laatste was een favoriet the
ma van de 103.000 Russen die
vorig jaar een ingezonden brief
naar de Pravda schreven over
hun verslechterde levensstan
daard.
„De ene helft van de mensen
lijdt honger en de andere helft
baadt in weelde", schreef Vladi
mir Savinijk uit St. Petersburg.
Hij beschreef een oudejaars-
feestje waarbij de wijn over
vloedig stroomde en het voedsel
was bereid in de traditie van
het hof van Peter de Grote.
„Peter de Grote! En ons vragen
ze de misère van ons huidige
leven te dragen in de naam van
een betere toekomst, terwijl die
rijke stinkerds niet weten wat
ze met hun geld moeten doen".
Het is waar dat grote bedragen
omgaan in het criminele circuit,
vooral smokkelen is erg lucra
tief.
„Wie in Rusland niet in een
paar dagen van 100.000 dolk
een miljoen kan maken aoel
%èl ergStom zijn", zegt een
■ondernemer die bekent tonnen
aluminium illegaal naar
Westen te exporteren.
De populairste route voert naar
dë nu onafhankelijke Baltischi
republieken, waar de prijzeii
voor Russisch metaal en hout
even hoog zijn als in het Wes
ten.
„Rivieren van metaal stromen
er van Rusland naar de Ba
sche staten", aldus een Ru
sche veiligheidsfunctionaris.
Hij vertelt dat bij controles
langs de Estlandse grens voor
miljoenen aan metaal is onder
schept.
De wereldprijzen voor metaal
beginnen te dalen nu Russische
goederen de opslagloodsen ij
het Westen overstromen.
„We hebben een aantal interna
tionale markten verwoest", zei
minister van economische zaken
Andrej Nechajev vorige week.
Hij legde de schuld bij 'het
vrijwel geheel ontbreken van
douanecontrole' vorig jaar.
Tegenover iedere smokkelaar
staan evenwel tientallen bonafi
de exporteurs die goederen ver
onder de wereldprijs inkopen en
daar grote winsten uit weten te
slepen.
„Niemand verroert in Moskou
een vin voor minder dan 50
procent winst", zegt Sjilov.
Met zijn winst uit de metaal-en
houthandel koopt hij in Israël
goedkope juwelen voor Vrou
wendag op acht maart.
„Dat wordt een klapper", zegt
hij terwijl hij berekeningen uit
voert op het tafelkleed. „In dit
spel is het de kunst om een
maand vooruit te denken".
destem
Wall Street, beeldbepalend
voor de Amerikaanse
zakenwereld, strafte deze
week Clintons
belastingplannen af met
een fikse koersdaling. Hier
gaat de beginnende
president nog last mee
krijgen, was de algemene
opnie. Maar nee, de
'comeback-kid' lijkt
voorlopig niet kapot te
kunnen bij de Amerikanen.
Door onze correspondent
Mare de Koninck
BILL CLINTON weet de poli
tieke spanning er in Amerika
volop in te houden. Vóór zijn
State of the Union van afgelo
pen nacht waren de meest ge
zaghebbende commentatoren in
de VS het erover eens dat de
nieuwbakken president alweer
een blunder had gestapeld op
zijn eerdere struikelingen over
'onaanvaardbare justitieminis
ters' en over 'homo's in het
leger'.
Clinton had immers in de aan-
loopdagen naar zijn 'troonrede'
laten uitlekken dat hij zijn ver
kiezingsbelofte om geen belas
tingen voor de middenklasse te
verhogen, zou gaan verbreken.
En in een ingelaste tv-rede, af
gelopen maandagnacht, legde
hij alle nadruk op de fiscale
pijn die burgers en ondernemers
zouden moeten gaan leiden en
weinig klemtoon op het fraais
dat ze ervoor terug zouden krij
gen.
Prompt gaf Wall Street hem
dinsdag met een duikeling van
83 punten te verstaan wat Ame-
rika's zakenlui, van wie het
land het tenslotte moet hebben,
ervan dachten. En prompt ook
bespeurden de nieuwsmedia in
den lande wel een volkse be-„
reidheid tot offers, maar tege-*
lijk een snel groeiend wantrou
wen tegen en een 'gevoel verra
den te zijn' door de man die die
offers nu opeens zo indringend
van hen vroeg.
En toen kwam Bill Clintons
State of the Union, belden de
enqueteurs meteen na afloop
het hele land op en registreer
den ze tot hun eigen verbazing
bij bijna tachtig procent van de
Amerikanen algehele instem
ming met de voornemens van
hun president. Hij had het 'm
wéér gelapt. Vaak snelt een bo
ze roem voor hem uit, maar als
de mensen eenmaal gaan zitten
om naar hem te luisteren, dan
vallen ze toch voor Bill Clinton.
Dan heeft de president zich op
nieuw gemaakt tot het feno
meen waartoe hij zichzelf een
jaar geleden uitriep toen hij de
eerste presidentiële voorverkie
zing in New Hampshire welis
waar verloor van Paul Tsongas,
maar minder zwaar verloor dan
'de deskundigen' hadden voor
zien: 'I am the comeback-kid'.
De vraag van talloze geboeide
waarnemers is vandaag of Ame
rika opnieuw voor eventjes is
gevallen voor de charme en het
rethorisch vermogen van Bill
Clinton - of het land er met
andere woorden opnieuw is in
getrapt - of dat de president
met deze beleidsbelijdenis zijn
ware idealisme heeft laten zien
en een stevig fundament van
publieke steun onder zijn presi
dentschap heeft gelegd.
Spannend is die vraag omdat
ook de politieke vijanden van
Bill Clinton zijn overtuigings
kracht ervaren; en omdat tege-
Applaus voor Bill Clinton; hoe lang nog?
lijk het gemak waarmee de
46-jarige toch eigenlijk nog al
tijd vreemdeling uit Arkansas
zijn stembustoezeggingen heeft
ingeslikt, weer volop aanleiding
kan geven tot gebruik van dat
vroegere scheldwoord: Slick
Willy.
Daar stond een elegant en ver
leidelijk politicus met jeugd en
geestdrift en gevoeligheid de
speech van zijn leven te houden,
maar tegelijk met niet te ver
bergen natuurtalent en routine.
Met gladheid, kunnen de
kwaaddenkenden denken. Hoe
echt Bill Clinton is, blijft de
intrigerende kwestie die heeft
bijgedragen tot de plotselinge
opkomst in het voorheen a-poh-
tieke Amerika van 'de politiek'
als het summum van modern
entertainment.
Volslagen ontspannen week hij
regelmatig van zijn geschreven
tekst af om prachtige zinnen,
die hij weliswaar nog van de
verkiezingscampagne van bui
ten kent, tussen te voegen als
het over de miljoenen Ameri
kaanse kinderen ging die
voortaan wél hun inentingen
zullen krijgen. Of als gezond-
heidszorg-voor-iedereen aan de
orde was, het onderwerp waar
hij Hillary Rodham Clinton op
FOTO AFP
heeft gezet.
Hillary, die heel slim ter gerust
stelling van het bedrijfsleven
tussen een van Amerika's groot
ste particuliere ondernemers en
voorzitter Greenspan van de
Centrale Bank gezeten was om
haar man toe te knikken. Al die
politieke symboliek moge zorg
vuldig gecalculeerd zijn, het ex
periment-Hillary alleen al is
mateloos interessant voor de
hele natie.
In zekere zin lijkt het de vraag
wie door de mand gaat vallen:
de president of zijn volk. Ménen
de Amerikanen, wier weerzin
tegen belastingen door hun we
zen is geweven, het als ze zeg
gen meer geld te willen afdra
gen aan zoiets onbetamelijks als
de bureaucratie en voor zoiets
ongrijpbaars als een 'budget de
ficit'? En méént Bill Clinton het
als hij zegt dat bijna alle Ame
rikanen maar een béétje hoeven
bij te dragen?
De president gaat nu op een
driedaagse reis door het land
om 'campagne te voeren' voor
zijn plannen. Hij zal opnieuw
de volle aandacht van de mas
samedia afdwingen voor die
nooit vertoonde poging om
voorlopig het Congres te passe
ren, de instemming van het volk
levend te houden en met die
populaire steun tenslotte de
volksvertegenwoordiging haar
angst voor het volk te ontne
men.
Zal het hem lukken? Of zal zijn
magie allengs oplossen in een
weerspannige realiteit? En zal
het Congres als vanouds de oren
laten hangen naar de belangen
groeperingen en de Clinton-vi-
sie langzaam maar zeker afbre
ken tot en met de ziel ervan?
Eigenlijk kan het immers alle
maal niet, wat de president al
lemaal zegt te willen en hoe hij
het wil bereiken. En waar
schijnlijk zal Bill Clinton spoe
dig een extra beroep moeten
doen op de offerbereidheid van
de burgers, als zal blijken dat
zijn eerste collecte veel te wei
nig heeft opgebracht om van
Amerika een beter land te ma
ken.
Het zal een nadere test worden
van Clintons vermogen te ver
leiden. Hoe lang kan hij nog the
comeback-kid blijven? Gespan
nen kijkt de hele wereld toe. De
politiek is adembenemend ge
worden.
'Graan voor mest'. Dat is
de veelzeggende naam van
een project waaraan in
diverse geledingen van de
Noordbrabantse
Christelijke Boerenbond
een studie wordt gewijd.
Als het aan de NCB ligt,
steken akkerbouwers en
veehouders elkaar een
handje toe.
Door onze redacteur
Kees den Exter
'GRAAN VOOR MEST' staat
voor de gecombineerde aanpak
van twee immense problemen
van de landbouw. Aan de ene
kant staat de graanprijs die
door ingrijpen van de EG in
middels op kostprijsniveau in
beland en daar uiteindelijk ver
onder uit zal komen. Die dalen
de graanprijs brengt bovendien
een kettingreactie teweeg onder
andere akkerbouwprodukten,
die mee het dal worden inge
trokken.
Aan de andere kant kampt de
intensieve veehouderij met een
immens mest-overschot. On
danks dreigende taal van de
overheid is de oplossing van dat
probleem nog niet in zicht.
De gedachte achter 'Graan voor
mest' is deze. Je brengt drijf-
mest uit de overschotgebieden
(neem Oost-Brabant en Noord-
Limburg) naar de mest-tekort-
gebieden (neem West-Brabant
en Zeeuws-Vlaanderen). In ruil
voor die mest-afzetmogelijkheid
moeten de veehouders in de
overschotgebieden zich ver
plichten om graan af te nemen
om dat te gebruiken als veevoer.
Graan voor een rendabele prijs,
wel te verstaan.
Voorzitter Jo IJsebaert van de
kring Hulst van de Noordbra
bantse Christelijke Boerenbond
(NCB) bracht afgelopen maan
dag het idee aan de orde in het
hoofdbestuur van de NCB.
Hij zegt: „Over de uitruil van
mest en graan wordt al lang
gesproken. Naarmate de proble
men van de graanprijs en het
mest-overschot groter worden
komt het moment dichterbij
waarop je woorden moet omzet
ten in daden. De nood is zo
hoog dat geen enkel alternatief
meer onbesproken van tafel
wordt geveegd. De gegevens
over de graanproduktie en het
mestoverschot zijn bekend, er
zijn volop transportmogelijkhe
den. Hier in Zeeuws-Vlaande-
ren maakt nog slechts een
kwart van de akkerbouwers ge
bruik van dierlijke mest. Dat
moet meer kunnen worden, ze-
Op drijfmest verbouwde tarwe, bestemd voor veehouders?
FOTO WIM KOOIJMAN
ker als daar in termen van
graanafzet wat tegenover
staat".
Net als IJsebart ziet ook direc
teur J. van Krey van de Stich
ting Regionale Mestbank
Noord-Brabant/Zeeland wel
wat in de combinatie van de
twee problemen. Zijn Mestbank
heeft een scherp inzicht in de
mest-problematiek en de al dan
niet benutte afzetmogelijkheden
van overtollige mest.
Van Krey en IJsebaert zijn het
er over eens dat het begin van
een oplossing kan zitten in con
tracten tussen individuele boe
ren of groepen boeren. Van
Krey: „Je moet het bij zowel
veehouders als akkerbouwers
wel zoeken in de groep van
vernieuwende en inschikkelijke
ondernemers. En wat de vee
houders betreft praat je naar
mijn smaak altijd over de grote
ondernemers".
Algemeen directeur P. Knip
scheer van Hendrix' Voeders
(hoofdvestiging Boxmeer, pro-
duktiebedrijven in onder meer
Oosterhout) zegt dat het plan
van de NCB in de praktijk al op
beperkte schaal wordt toege
past.
Knipscheer: „Het is een samen
loop van omstandigheden. In
Made heb je veevoerhandelaar
De Bruin die traditioneel al
graan opkoopt tijdens de oogst.
Hij heeft opslagmogelijkheden.
Hij koopt graan op in het Land
van Heusden en Altena en zet
dat af bij kippenhouders in de
buurt van Made. De mest van
die kippenhouders gaat naar de
graanleverende akkerbouwers
uit het Land van Heusden en
Altena. Wij leveren het aanvul
lende voer.
„Maar er doet zich een compli
catie voor. Tot nu toe mocht
kippenmest onder de blote he
mel worden opgeslagen, maar
daar komt een wettelijk verbod
op. Daarom geldt in zijn alge
meenheid dat je voor het slagen
van zo'n plan in ieder geval
opslagcapaciteit zult moeten
hebben, voor mest en voor
graan. Is dat geregeld, dan kan
uitwisseling een verhoging in
houden van de graanprijs en
een verlaging van de afzetkos
ten van de mest".
Knipscheer denkt niet dat het
NCB-idee ook op grotere schaal
oplossingen kan bieden. Hij
zegt: „Wij kopen ook Neder
lands graan, maar het is niet
voor niets dat ons land graan
moet importeren. Het is op tal
van plaatsen in de wereld veel
goedkoper te produceren dan
hier. Dus is het ook een econo
misch verhaal. Een dure voer-
prijs vertaalt zich in een duur
dere vleesprijs en dat is niet
goed voor de export. Graan
zorgt voor het zetmeel-aandeel
in veevoer en zetmeel haal je
veel voordeliger uit tapioka,
geïmporteerd uit het Verre Oos
ten".
Plaatsvervangend voorzitter
van de hoofddirectie H. Herm-
sen van de coöperatie CeHaVe
is minder overtuigd van de mo
gelijkheden van de uitruil van
mest en graan. Wel ziet hij
perspectief in de uitruil van
mest en maïskorrels, in vakter
men aangeduid als CCM.
Hermsen: „Wij proberen als
coöperatie een koppeling 'ot
stand te brengen tussen veehou
ders met een mestoverschot en
akkerbouwers die maïs willen
telen. Maïskorrels kunnen een
saldo hebben dat vergelijkbaar
is met graan, maar de meer
waarde kan komen uit het feit
dat akkerbouwers hun
mestrechten te gelde kunnen
maken".
yan onze Haagse redactie
nen Haag - Boeren die ee:
vriendelijke stal bouwen
van minister Bukman (Lr
niet de keiharde garantie d
veestapel de komende ja
Roeven in te krimpen,
pat bleek gisteren tijdens et
tussen de minister en de Tw
'Tij
yan onze Haagse redactie
pen Haag - Illegalen
Nederlandse arbeiders
lijk arbeidscontract mo
van de Tweede Kamer, v
zijn niet alle partijen ev
Staatssecretaris Kosto (Justi
wil er echter absoluut niets i
weten. Dat bleek gisteren tijd
een overleg in de Tweede Kar
over de illegalen-problematiel
„Zolang de kaartenbakken bij
arbeidsvoorziening vol zit
roet honderduizenden werkl
Nederlanders, kun je toch
mensen uit andere landen
tijdelijk arbeidscontract aant
den," aldus Kosto. Hij noen
tiet voorstel dan ook een 'zw
tebod, dat lijkt op de trekarb
uit de vorige eeuw'. Verder vr
hij zich af wat er met de buit
landers gebeurt als hun conti
is afgelopen „Gaan ze dan w
allemaal netjes terug."
Vooral Groen-LinksKame
Sipkes pleitte nadrukkelijk v
de mogelijkheid om arbeid
nu illegaal gebeurt, legaal
maken. PvdA-Kamerlid Apo,
lou stond er niet afwijzend
genover, alhoewel hij erop a
drong er allereerst voor te z
gen dat Nederlanders het w
doen. Apostolou: „We moe
het de werkgevers niet te gem
kelijk maken." Volgens 1
moeten werkgevers zodanige
beidsomstandigheden schep
dat ook Nederlanders het w
willen doen dat nu op veel pl:
sen door illegalen gebeurt.
Roosendaalse zakem
Van onze verslaggeefster
Breda - De vrederechter
huurcontract van zakenmt
De van oplichting verdachte
derlander moest woensdag
de vrederechter verschijnen,
dat hij de huur van zijn
gische huis niet betaalde.
Belgische vrederechter is te
gelijken met de Nederlai
kantonrechter.
Afgelopen dinsdag moest
Kuijper zich voor de rechtll
in Breda verantwoorden
het oplichten van vier zaket
den. Die zaak is aangehoi
omdat De Kuijpers advi
zich teruggetrokken had. Wi
dag in Brasschaat werd De
per wel bijgestaan door ee:
vocaat, maar hij was zelf nii
de behandeling van de zaak
wezig.
De advocaat van de eigenaa:
de villa, mr. L. Peeters,
daar dat het huurcontract
ZACHTE HEELMEESTERS
parool van de Amerikaansr
[igoreuze maatregelen voc
jaarlijkse openingsrede vc
teken van de economie.
In twaalf jaar republikeins
armen hopeloos armer gr
net steeds beter gekregen
allerrijksten is in de afgelo
Wie behoorde tot de ne
Procent extra op zijn ban
verarmde de onderlaag zo
werd. Eenvijfde van de
absolute armoedegrens.
Maar het waren niet alleei
het Reagan- en Bushbew
bedrijfsleven net zo. Het 1
sche hoogte gestegen, di
grootste kostenpost gewo
er daardoor nauwelijks nor
President Clinton wil bezu
investeren. Het lijkt een te
nelder uit hoe hij de zaak d
en belastingverhogingen
bereiken.
Clintons beleid is gewaagt
belasting betalen dan Nee
°P het bestaande peil te h
een cliëntèle-systeem get
gouverneurs van New Jer
gelijksoortig programma
'orse tegenkrachten gestu
'och lijken Clintons voort
beschikt over een com!
bestaat er geen fractiedis
oe invloed van de publie
oespeien, kan de rijen aai
oen zijn direct na Clinton
van de bevolking begrijpt
h.h Ook de patiënt voelt
