liefde uit het Oostblok
KORT
'Het zwarte vlees heeft plaats gemaakt voor het witte vlees'
BINNENLAND
Begin dit jaar
had ik nog niet
één Oosteuropese
''Als ik genoeg
geld heb ga ik
terug naar huis'
DINSDAG 9 FEBRUARI 1993
A7
gepakt
en racisme
kt Slowakije
Jeker op 15 februari
b staat alleen nog de
kkse federale parle-
pzef Prokes, plaats-
parlement meege-
I. Juraj Svec, rector
la, trok zich terug,
cr, voorzitter Ivan
it, vorige week al
len komen voor de
m
Iran
Kussisch passagiers-
len toen hun toestel
J eigendom van het
Ineer bij Karaj, ten
las gekomen met een
I branden kort voor-
pteiten vertoonde de
legervliegtuig, een
vandaag gekregen. Dat meisje
heeft van mijn zaak gehoord via
een vriendin. Die werkte op een
advocatenkantoor. Ze vraagt of
ze mag komen. Kijk, ze heeft er
foto's bij gedaan," vertelt Huub
enthousiast. „Ziet er toch goed
uit, of niet soms?"
Het is nacht geworden. Een
twintiger heeft zójuist zijn keu-
ze gemaakt uit de acht blote
lijven die voor hem op de ban
ken werden uitgestald. In een
zitje heeft een Tsjechische zich
tegen een oudere man gevlijd.
Erg veel valt er volgens Huub
aan die man niet te verdienen.
„Die komt wel vaker, maakt een
praatje met dat meisje. Dat
vindt hij prachtig."
Dat praatje, geeft Huub toe,
stelt niet zo erg veel voor, want
meer dan enkele Duitstalige
huis-tuin-en-keuken-begrippen
uit de wereld der prostitutie en
internationale gebarentekens
kennen ze niet.
Maar de ouwe man vindt het
toch de moeite waard. Hij trac-
teert het meisje op twee picco
lo's, voor ƒ25,- per stuk. De
helft van alles wat de man moet
afrekenen is voor haar.
Het is'tientjeswerk, maar mak
kelijk verdiend. Het begint pas
aan te tikken als een klant de
vrouw van zijn keuze mee naar
een van de kamertjes wil ne
men. Dat doen verreweg de
meeste klanten. Tenslotte zitten
we hier in een bordeel. Voor
honderd gulden mag hij een
half uur lang zoveel gemeen
schap hebben als hij wil. Een
kleine lichtkrant in de bar ver
schaft verdere informatie: voor
vijftig gulden erbij mag hij een
kwartier extra en is Franse
massage inbegrepen.
Voor ƒ250,- is de klant een uur
lang onder de pannen en mag
hij zelfs Griekse massage genie
ten. Voor dat laatste gelieve
men zich te wenden tot het
personeel achter de bar, want
niet ieder meisje is van zo'n
Griekse tractatie gediend.
Sparen
Snel even het grote geld verdie
nen is er voor de illegale gastar-
beidsters uit het oosten niet
„De tijd van de hoertjes uit de Dominicaan
se Republiek en de Filipijnen is voorbij,"
zegt een kenner. Plastisch geeft een collega
uitleg: „Het zwarte vlees heeft plaats ge
maakt voor het witte vlees."
Van dat laatste is in Oost-Europa genoeg
voorhanden. „Er gaat geen dag voorbij of er
staat er hier wel eentje voor de deur," zegt
de uitbater van een Gelderse privéclub.
Het neerhalen van het IJzeren Gordijn heeft
ook voor deze bedrijfstak enorme gevolgen
gedhad. Nog maar twee jaar geleden moest
de klant in de talrijke Zuidnederlandse
bordelen zijn keuze maken uit Filippijnse,
Dominicaanse, Ghanese, Thaise of verslaaf
de Duitse en Nederlandse vrouwen. Nu is de
helft van de vrouwen in de clubs waarmee 's
Rijks wegen in de grensstreken van Brabant
en Limburg zo royaal omzoomd zijn afkom
stig uit Polen, Tsjechoslowakije of de Sov
jetunie.
meer bij. Jan van der Heijden:
„Toen ik een jaar of acht gele
den met dit werk begon waren
er vrouwen die drie, vier ton per
jaar verdienden. Dat was de tijd
van de koppelbazen."
En nu? Uitbater Huub gunt me
in zijn kantoortje naast het keu
kentje annex kleedruimte een
kijkje in de boekhouding. Voor
elk meisje ligt er in de kast een
briefje waarop staat wat ze
heeft verdiend. Dat varieert van
noppes tot tweehonderd gulden
per dag.
„Dat is een goeie," zegt Huub
als hij het heeft over een meisje
dat in twee maanden tijd zeven
duizend gulden bij elkaar heeft
gespaard. Ze kookt met enkele
vriendinnen dagelijks zelf haar
potje, geeft niet te veel uit. „Dat
zijn de slimmeriken," zegt
Huub. „Maar er zijn er ook die
elke dag eten laten bezorgen.
Naar de stad gaan, mooie kleren
kopen. Die zijn dat niet gewend
hè. Die hebben dus na een paar
maanden nog niets gespaard."
Jan van der Heijden zegt later:
„Toch gaat er een constante
stroom geld naar Polen en Tsje
choslowakije. Er zijn hele fami
lies die er daar goed van leven
zonder dat ze weten hoe hun
zusje of dochter aan het geld
komt."
„Met veel geld terugkeren. Dat
blijft de droom van elk meisje,"
zegt de reizende huisarts. En
bijna zonder uitzondering be
vestigen de vrouwen dat zelf.
Huub is er zelfs van overtuigd
dat uiteindelijk al zijn meiden
met een sloot geld zullen terug
gaan.
Maar voorzitter Henk Klein
Beekman van de VER (Vereni
ging Exploitanten Relaxbedrij-
ven) is daar wat minder zeker
van. „Eens een hoer altijd een
hoer," zegt hij nuchter. „Die
meid die hier royaal is gaan
leven met duizenden guldens in
de maand, die lukt het niet om
daar weer met een paar zloty in
de week rond te komen. Als die
naar huis gaan, dan zijn ze ook
zo weer terug."
Universiteit
Het valt niet mee om met enkele
van de honderden prostituees
die inmiddels in met name Lim
burg zijn neergestreken een ge
sprek aan te knopen. Op de
eerste plaats zijn er de bazen
van de clubs die vinden dat hun
vrouwen wel wat beters te doen
hebben dan een goed gesprek te
voeren. En bovendien - hoe in
tiem en gezellig ze het aan de
bars ook lijken te hebben met
hun tijdelijke gezelschap - spre
ken ze praktisch geen woord
Engels of Duits.
In Paradiso blijken er twee te
zijn die zoveel Duitse woorden
machtig zijn dat iets van een
gesprek mogelijk is. Tussen het
betalende bezoek door wil na
enig aandringen bijvoorbeeld
Patricia (20) uit Tsjechoslowa
kije wel iets vertellen.
Ze heeft een mooi, onmisken
baar slavisch, gezicht, kijkt
schichtig, rookt veel, maakt een
allesbehalve domme indruk. Ze
was 19 toen ze een jaar geleden
naar Duitsland ging. „Ik had
mijn gymnasium af en was ge
slaagd voor het toelatingsexa
men voor de universiteit," ver
telt ze in gebroken Duits. „Maar
ik had geen geld om het entree
geld voor de universiteit te be
talen. Maar ik zag ook helemaal
geen toekomst in Tsjechoslowa
kije. Er is,daar helemaal geen
werk."
Een Slowaak die in Duitsland
had gewerkt, vertelde haar van
de mogelijkheden om als vrouw
flink geld te verdienen in Duits
land. Ze was daar een paar
maanden, werd ziek, ging terug
naar huis en kwam enkele
maanden geleden via een vrien
din naar deze club in Haelen.
Zij zegt wat al die vrouwen in
de opvallend verlichte boerde
rijen langs de provinciale wegen
vertellen: „Als ik genoeg geld
heb ga ik terug naar huis."
Genoeg geld is volgens haar
twintigduizend gulden. Dan
kan ze een restaurant of een
boetiek kopen.
Niemand thuis weet van haar
werk hier. Dat geldt voor al die
andere jonge vrouwen. „Als ik
thuis ben, dan pas ik me aan,"
zegt Patricia op de toon van een
kind dat vertelt wat het later
- als het groot is gegroeid - wil
worden.
De vele uren die ze moet wach
ten op klanten brengt ze door
met lezen. „Ik lees heel veel. Ik
heb hier boven heel veel boeken
staan."
Huub hoort haar aan. Begripvol
lachen ze naar elkaar. „Zij redt
het wel," zegt Huub.
Vrouwenhandel
Het klinkt zo begrijpelijk, haast
nobel, al die verhalen over
vrouwen die een uitzichtloos
bestaan in hun eigen land even
verruilen voor een leven in
duisternis en kunstlicht. Met
een toeristenvisum mncen ze
hier drie maanden zijn.
„Werken mogen ze hier niet.
Bewijs maar eens dat ze dat
hier wel doen," zegt recher
cheur Hans Nelissen van de
rijkspolitie in het Noordlim
burgse Gennep. „Ook al vind je
ze met een man in bed. Waarom
zouden ze dat niet mogen?"
Na drie maanden blijven de
vrouwen illegaaal hier of gaan
even terug naar hun eigen land
om vervolgens met een verse
datumstempel weer terug te ke
ren naar Nederland.
Rechercheur Nelissen weet van
wanten omdat in zijn werkge
bied maar liefst vijf clubs zijn.
Vier in Well en een in Siebenge-
wald. Enkele kranteberichten
over deze clubs deden vermoe-
den dat er flink gehandeld werd
in Oosteuropese vrouwen. De
eigenaar van de club iff Sieben-
gewald werd begin '92 in Brno
gearresteerd op verdenking van
vrouwenhandel. Hij zit nog
steeds vast. De Gennepse politie
weet van niets maar volgens
verhalen uit het wereldje zou
deze man regelmatig vrouwen
van Tsjechoslowakije naar hier
hebben gereden. Een vrouw die
hij onder valse voorwendselen
zou hebben meegebracht, ging
terug, lokte hem weer naar Br
no en schakelde vervolgens de
politie in.
Afegelopen zomer werden in
Polen vier mannen gearresteerd
in verband met vrouwenhandel
die zijn eindbestemming zou
vinden in een club in Well. Ook
van die arrestatie kent de Gen
nepse politie de werkelijke ach
tergronden niet.
Wel kwam in maart - de club
Salsa was toen nog in handen
van enkele personen uit de Arn
hemse drugsscene - de Gennep-
se politie er bij een van de
routinecontroles achter dat in
die club vrouwen tegen hun wil
werden vastgehouden. Toen ze
uit Polen vertrokken wisten ze
wel waar ze aan begonen maar
de manier van werken in deze
club ging hen te ver.
De politie was op verzoek van
de ouders een Duits meisje aan
het zoeken. Die vonden ze er
inderdaad en de vier grepen met
beide handen de gelegenheid
om met de politie mee te gaan.
Die incidenten betekenen geen
trend, zo beweren andere eige
naren, de vrouwen zelf, regel
matige klanten, een recher
cheur, 'huisarts' Van der Heij
den en organisaties die opko
men voor de belangen van de
prostituees.
Zij allen stellen dat er van
vrouwenhandel geen sprake kan
zijn. „Ik heb wel eens horen
vertellen dat er eentje klappen
kreeg, maar ik heb er nooit iets
van gemerkt," zegt Jaco, die als
zijn banksaldo het maar even
toelaat al jarenlang de clubs in
Noord-Limburg bezoekt. Tien
tallen kent hij er bij hun naam,
uiteraard hun artiestennaam.
Maar desondanks moet de door
gewinterde hoerenloper Jaco
toegeven: „Die vrouwen laten
weinig los."
„Dacht jij nou echt dat je z.o'n
vrouw hier een dag kunt vast
houden tegen haar wil," vraagt
een Limburgse uitbater. „Als
die met een klant naar boven
wordt gedwongen; dat werkt
toch niet."
In tegenstelling tot de vrouwen
uit Brazilië, Dominicaanse Re
publiek of de Filippijnen zijn de
Oosteuropese vrouwen voldoen
de met de Westeuropese cultuur
vertrouwd om zelfstandig hun
weg te vinden, desnoods de weg
die leidt naar het plaatselijk
politiebureau. Ook zijn zij veel
minder economisch gebonden
omdat ze geen duizenden gul
dens hebben hoeven lenen voor
het vliegticket om weer naar de
eigen familie terug te gaan.
Maar als de voorgenomen nieu
we wetgeving door de Tweede
Kamer wordt geaccepteerd, dan
krijgen al die vrouwen te maken
met één en hetzelfde probleem:
prostitutie.wordt dan deels wel
iswaar gelegaliseerd maar dat
werk wordt verboden voor
vrouwen van buiten de ËG,
zelfs als ze een werkvergunning
zouden hebben.
Geen zinnig mens die durft te
beweren dat die vrouwen, dan
niet meer op de goed betalende
Nederlandse mannen zullen af
komen. De voorzitter van de
Vereniging van Relaxbedrijven:
„Dan rest er maar één oplos
sing: verder in de illegaliteit."
En dus zullen al die Patricia's
zich dan nog steeds niet kunnen
verzekeren en hoeven ze ook
geen belasting te betalen. De
eigenaar van een sexclub, vaar
dig als hij is in het voorrekenen:'
„Stel nou eens dat je tweehon
derd gulden per week per meid
belasting zou laten betalen. Dan
spreek ik niet over miljoenen,
maar over miljarden. Dat zijn
reële bedragen. Maar...wie
speelt er dan de pooier? Juist ja,
de staat zelf."
,an nu
en
geeft
"g op
s een
voor-
r'i gt.
Ifl GRATIS 06-02267/6
(tijdens hmtooruw
JU
I van de Vesuvius is
tn de voornaamste
lafia. De 56-jarige
|is geweest, was de
de vorige maand
ok zij al die tijd in
febracht. Politiechef
Idat de vangst van
pn intensief speur-
Camorra', is het
ke 'boss'. Ze wordt
tangsterorganisatie
Toepen die in hun
Iken. Dat blijkt uit
prtij CDU maandag
loe, zo waarschuwt
|iek heeft zich in
vikkeld", aldus het
len van teksten, als
Iraft: „Wij zijn de
Ikeren volgens het
lushoorns
[tswana begint van
neushoorns voor
gtste benen", meent
1st is met het beheer
naar wildparken in
|s om de resterende
ze bedreigd door
Irdt in Azië gebruikt
Totdat de deurbel klingelt. Ze
zet de strijkbout in de rust
stand. Het bloesje, dat al losjes
om haar schouders hing wordt
op een stoelleuning gegooid.
Monica, die in hetzelfde keu
kentje de hele tijd minuscuul
handwerk op een doekje zat te
bedrijven, gooit ook al de bad
jas van haar frêle lijf.
Mijn verbaasde blik deert hen
niet.
De zeven andere jonge vrouwen
die in een aanpalend huiska
mertje verveeld naar de televi
sie lagen te kijken, komen bin
nen en staan ook al binnen de
kortste keren bloot om me heen
te dartelen. Voordat ik zou kun
nen bedenken dat ze dit alle
maal speciaal voor mij doen,
verdwijnen ze met gezwinde
spoed de barruimte in.
Ze hebben niet meer aan hun
lijf dan een schoenveter die aan
de achterkant tussen de billen
uit het zicht verdwijnt en aan
de voorzijde een te verwaarlo
zen doekje op zijn plaats houdt.
De klant krijgt dus inderdaad
wat hem op de buitengevel
dankzij kleurige tl-verlichting
'n het vooruitzicht werd ge
steld: topless.
Acht van de negen vrouwen
Weken toch niet helemaal te
®jn wat de klant zocht. Zij|
komen terug. „Er will Monica,"'
meldt een van hen aan eigenaar
Huub.
Claudia kan alsnog de was aan
de kant te doen. De rest kruipt
weèr voor de tv.
Club Paradiso aan de Napo-
jeonsweg in Haelen, enkele ki-
'ometers boven Roermond, is er
jd sinds 1973. Dergelijke ver-
douwde en kleurrijk verlichte
boerderijen horen als carnaval
Wj Limburg. Niks bijzonders
dus, even gewoon als in de Bra
bantse en (in mindere mate)
Gelderse grensstreek,
fieen de reiziger die wel eens
binnen een kijkje gaat nemen,
eet dat er de laatste jaren veel
's veranderd.
«Begin dit jaar had ik nog niet
en Oosteuropese, nu negen van
pe elf," zegt Huub, uitbater van
aradiso, spraakzamer dan de
meesten van zijn collega's in de
grensstreek.
at de donkere meisjes hun
P uats hebben moeten afstaan
an hun blanke collegae uit
Oost-Europa vinden veel ex
ploitanten niet zo'n ramp.
Huub, al tien jaar de baas in
Paradiso, is er heel duidelijk
over. Nederlandse en Duitse
vrouwen hoeft hij niet meer:
„Allemaal junks."
„Die meiden uit de Domini-
caane Republiek werden altijd
brutaal als ze een tijdje hier
waren." Dus ook al niet echt
ideaal voor de man die het voor
het zeggen wil hebben in zijn
eigen tent.
En toen waren er de vrouwen
uit Oost-Europa. Twee jaar ge
leden nog bijna geen enkele, nu
melden ze zich dagelijks aan de
deuren van de verbouwde boer
derijtjes.
„De Poolse vrouwen liegen nog
al eens, je weet niet altijd wat je
moet geloven," zegt Huub. Hij
is zeer te spreken over de jonge
Tsjechische vrouwen die in zijn
zaak de mannen willen gerie
ven. „Die zijn serieus en zake
lijk." Het is duidelijk: dat zijn
de vrouwen die het spel begrij
pen, doen wat van hen wordt
verlangd en braaf luisteren naar
de goed betalende mannelijke
klandizie.
Luisteren
„Ze zijn dociel, luisteren goed,"
zegt ook Jan van der Heijden.
Hij is arts en heeft een full-time
baan aan het wekelijks medisch
controleren van vrouwen in
tientallen clubs in Brabant,
Limburg en Gelderland. Hij
heeft de laatste twee jaar de
kleur van zijn patiënten zien
veranderen.
„Er waren er hier veel uit de
Dominicaanse Republiek, de
laatste jaren ook veel uit Brazi
lië en in 1987 was er een enorme
vloedgolf van Ghanese. Die zijn
verdwenen. Waarheen? Ik weet
heet niet. De laatste twee jaar
zijn er enorm veel uit Polen,
Tsjechoslowakije gekomen en
een jaar geleden was ik stom
verbaasd toen ik ineens een
meisje uit de Sovjet-Unie tegen
kwam. Die zijn er nu al veel
meer."
De Oosteuropese vrouwen treft
hij vooral in de clubs op het
platteland aan. In de grote ste
den overheersen nog de diep
bruine lichamen.
„Hier een brief uit Rusland,
FOTO DO VISSER
Door Vincent Ronnes
Claudia doet wat elke brave huisvrouw op maandag
wasdag doet.
se vrouwen.
Nu is de helft
van de vrou
wen in de
clubs afkom
stig uit Oost-
Europa.
Nog maar
twee jaar ge
leden moest
de klant in
een Zuidne
derlands bor
deel zijn keu
ze maken uit
exotische
meisjes of ver
slaafde Duitse
en Nederland-
